Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. f VERLOREN SPEL Binnenland. EERSTE BLAD. FEUILLETON „NOO&D'BRABAND" NUMMER 78. WOENSDAO 19 SEPTEMBER 1923. 46e JAARGANG niüAni WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. •SelefooB N«, ML T*Iefrs-AdreaECHO. 2)it nummer bestaat uit Twee ©laden De verlenging der Schoenen- wet. Toen in de dagbladen het bericht verscheen, waarin een voorstel tot ver lenging der Schoenenwet in uitzicht werd gesteld, een bericht, waar reeds velen reikhalzend naar hadden uitge zien, zal het alles overheerschende pessimisme wel eenigszins vervaagd zijn en plaats hebben moeten maken voor een gezond, niet overdreven, op timisme en een zeker vertrouwen in het toekomstig herstel onzer zoo zwaar getroffen industrie. Het is thans interessant eens na te gaan „Welke uitwerking de Schoenen- wet tot heden heeft gehad", „Welke toekomstige voordeelen deze Wet ons kan brengen" en „Waar wij ons in dezen overgangstijd speciaal mede moeten bezig houden De gunstige gevolgen der wet treden in den beginne niet zoo in het oog- loopend naar voren, zoodat zelfs bij velen de meening heeft postgevat „Die Schoenenwet brengt per saldo ook al geen verbetering in den alge- meenen slechten gang van zaken", Tegen een al te haastig oordeel echter moet ten zeerste gewaarschuwd worden. Wanneer men de cijfers van den invoer Juli 1923 vergelijkt met die van Juli 1922, dan komt men tot de con clusie, dat het invoercijfer bijna tot een tiende is teruggebracht. Een dergelijke vermindering zal toch zeer zeker van invloed zijn op de toe komstige bestellingen bij de Neder- landsche Nijverheid. Het invoercijfer in Juli is echter buitengewoon laag, eendeels tengevolge van de moeilijkheden, die steeds aan de uitvoering van een nieuwe wet vast zitten, doch hoofdzakelijk wel, omdat de importeurs steunende op de belang rijke voorraden eene afwachtende hou ding hebben aangenomen. De zes voudige aankoop in Holland verplicht den importeur, de oude relaties in Brabant opnieuw aan te knoopen, hetgeen voor hem een reorganisatie zijner zaak noodig maakt. Daar echter de duur der schoenen wet slechts op zes maanden was ge steld en de groole voorraden hun voorloopig in staat stelden, zonder aanvulling hun zaken op den gewonen voet door te zetten, voelden zij, nog niet overtuigd van de noodzakelijkheid, weinig voor de beslommeringen van eene dergelijke reorganisatie. Nu echter de wet vermoedelijk ver lengd wordt, zal de importeur zijne houding moeten wijzigen, zoodat in de toekomst het importcijfer wel tot een kwart van het vorig jaar zal stijgen, doch daartegenover gesteld zal worden, dank zij de tegenprestatie een even redig grootere aankoop bij den Hol- landschen fabrikant. Was de geheele wet, bij niet ver lenging van nul en geener waarde geweest, thans moeten wij spoedig de gunstige gevolgen gaan ondervinden en vertrouwen wij dat dit tijdig bericht een gunstige invloed zal uitoefenen op den verkoop op de a.s. Jaarbeurzen te Utrecht en Amsterdam, zoodat èn fa brikant èn arbeider in 1923 gespaard blijven voor de ellende van het najaar 1922 met zijn werkeloosheidsrecord. De tegenstanders van deze invoer beperking haalden als een der hoofd motieven tegen deze wet aan. „Dat prijsverhooging een onmiddellijk gevolg der wet zou zijn". Het is daarom eene buitengewone voldoening te kunnen constateeren, dat niet alleen van geen prijsverhooging sprake is, méér dat zelfs verschillende prijzen beduidend zijn verlaagd. Deze prijsdaling zal een moreele steun zijn bij de verkrijging van de verlenging der wet en eenzelfde prijs daling zal in de toekomst, wanneer valutaconcurrentie niet langer tot de mogelijkheden behoort, doch wij alléén te maken hebben met de gewone reëele buitenlandsche concurrentie, onze prijzen in ©vereenstemming brengen met den wereld-marktprijs, zoodat wij 37) dan weer als voorheen in binnen- en buitenland een eerlijke reëele concur- rentie-strijd kunnen aanbinden en zelf kunnen medewerken om deze wet, die slechts een tijdelijk hulpmiddel kan en mag zijn, op te heffen. Gaat dus tengevolge dezer wet onze industrie werkelijk een beteren tijd tegemoet, dan zal het toch zaak blijven te streven met den wereldmarktprijs in overeenstemming te komen. Patroons en arbeiders zullen samen moeten werken om, door verbetering der productie-methode en de absoluut noodzakelijke opvoering der arbeids prestatie, tot dit doel te komen. Lang reeds wacht de arbeidsprestatie regeling in het collectief contract vervat op uitvoering. Misschien wordt ook thans, nu ver moedelijk voldoende orders zullen binnenkomen, de kans geboden om ot uitvoering daarvan over te gaan. Wanneer beide partijen, werkgever en werknemer overtuigd zijn van de noodzakelijkheid om zoo spoedig mo gelijk langs dezen weg tot lagere, met den wereldmarktprijs overeenstemmen de prijzen te komen wanneer zij zich niet blind staren op de tijdelijke hulp, die de Schoenenwet ons brengen kan dan zullen zij zeer zeker offers willen brengen om zoo tot eene snelle uit voering van dit gedeelte van het C C. te geraken. Men zal dan later kunnen zeggen, dat de Schoenenwet niet alleen tijdelijk nuttig effect heeft gesorteerd maar te vens, door de invoering der arbeids prestatie mogelijk te maken, een soliede, nieuwe grondslag gelegd heeft voor de Holiandsche schoenindustrie in de toekomst. {Schoenindustrie). Het wanbeheer onzer Spoorwegdirectie Een schril licht op de verhou dingen bij de Spoorwegen werpen onderstaande cijfers, die wij ontleenen aan de jaarcijfers van het koninkrijk der Nederlanden, Rijk in Europa, 1921. 1918 40,000 1919 43,872 1920 48712 1921 51,078 Van 1918 tot f 38 164,150, f 86,265,864,- f 106,550,900,- f 134,206000,- 1921 steeg dus de [DOOR ERVARING STERK. sterkte van het personeel van 40,000 tot 51,078, de kosten daarvoor van ruim 38 millioen tot 134 millioen Treurig steken hierbij af de vervoer en ontvangcijfers. 1912 19,535 f 69,396,- 1913 20,183 f 73,323,— 1914 17,261 f 66,177, Is het wonder, dat op deze wijze het tekort telken jare aangroeit met millioenen l En nu ze zoo door eigen schuld en wanbeleid, het bedrijf in een schier reddeloozen toestand heeft ge bracht, nu moeten de arbeidsloonen het telkens weer ontgelden. Wel ja, dat is ook het gemakkelijkst, 'n Paar decimalen in het cijfer en klaar is kees. Of deze herhaalde nivelleeringen van den toestand van het dienstpersoneel intusschen wel de panacée zullen blijken, wagen wij te betwijfelen. Als tengevolge van die verpauperi- seering van het personeel langzamer hand weer een geestesgesteldheid gaat intreden als in 1903 bleek te bestaan, dan kon de „zuinigheid" wel 'ns de bedriegster der „wijsheid" worden. Met 'n gewichtig gezicht en hautain gebaar bedrijfsleider spelen is niet zoo moeilijk, maar bedrijfsleider zijn. heeren van de Directie, dat is nog wat anders I Oeconoom, Volgens het verslag over 1922 van het Nederl. Verbond van Vakver- eenigingen waren bij dezen vakcen trale op 1 Januari j.l. aangesloten 26 bonden met 196,720 leden, tegen 29 bonden met 27.348 leden een jaar tevoren. Intusschen had over 1923 opnieuw een niet onbelangrijke daling plaats, het ledental bedroeg op 1 Juli 182.635. Het Nederlandsch corresponden tie bureau in Den Haag meldt: De Koningin heeft een. brief laten richten aan den minister van financiën, met de mededeeling, dat, indien tot vermindering van de salarissen van de Rijksambtenaren voor het jaar 1924 wordt overgegaan. Hare Majesteit niet zal laten beschikken over een met die vermindering naar verhouding overeen komend gedeelte van het bij artikel 22 van de Grondwet vastgestelde be drag van het jaarlijksch inkomen ten laste van 's Rijks kas De Koningin-Moeder heeft een brief van gelijksoortigen inhoud aan den minister van financiën laten richten. Naar het „Utr. Dagbl." verneemt, heeft de Ministerraad besloten tot ver laging van de salarissen der ministers met 20 pCt. De daartoe noodige maatregelen zullen binnenkort worden getroffen. Naar de Msb. verneemt bestaat bij den voorzitter der Tweede Kamer De Echo van het Zuiden, WaalwUksche en Langstraatsche Courant Dit klii TcncUJnt WOENSDAG EN ZATERDAG. Abonnementsprijs per 8 maande® 1.25. Franco per post door bet geheele rijk 1.40. Brieven, Ingezonden «takken, gelden aas,, franco t® senden aan den Uitgever, Prijs der Ad verte® til® 80 kent per regel; minimum 1.80, Beclamee 40 cent per regel. B)| contract flink rabat. Advertenttën moeten Woensdag en Vrijdag dee morgeas om «lterlljk 8 «*r 1® one keelt ïdja, van „Do Echo van het Zuiden". Naar het Duitsch door H. Fr. „Gaarne zou Ik papa's wenschen vervul len, alsof het bevelen waren," zelde zij, „dag en nacht heb Ik sedert weken overwogen en gebid. Gij bevalt mij, Ralph, en Ik kan uwe beden niet zonder ontroering aanhooren. Sedert weken ben ik met mijzelve in twee strijd- of ik papa's wenschen eenvoudig zal opvolgen en de stem van mijn eigen hart, den Innigsten drang mijner ziel ontrouw zal wordefl. Een van beiden moet ik doen. De mogelijkheid, dat deze brief toch niet door papa geschreven is en deze moge lijkheid bestaat moet ik echter in reke ning brengen. Vergeef mij, Ralph, ik heb een besluit genomen en ik geloof dat papa, die van uit den hemel op mij neerzag en getuige was van mijnen strijd, mijne handel wijze billijkt. Ik voel dat ik goed handel met u te zeg gen dat dat ik niet met u kan trouwen". „Gij wilt mij dus niet tot uw echtgenoot nemeno Nina „Het valt mij zwaar u dit te moeten zeg gen Ralph, maar ik moet mij zelve en mijne grondbeginselen van eer getrouw blijven. Ik bemin u niet, zooals eene vrouw haren man behoort te beminnen. Onmogelijk kan ik voor het altaar treden en eenen meineed doen, dat ik u bemin. Neen Ralph neen, dat kan niet!" Ralph boog het hoofd over de piano en snikte. Zjjne zwakheid deed het meisje pijn. Nog zelden had zij een man zien weenen, en hare tranen begonnen insgelijks te vloeien, „Het spijt mij zeer om u Ralph," fluisterde zij. „Maar wilt gi) mij niet redden, wilt gij geen vinger uitsteken om mij voor den onder- MAATSCHAPPIJ VAN VERZEKERING OP HET LEVEN De sterkte van het per soneel der Nederlandsche Spoorwegen bedroeg op 81 December terwijl de uitgaven ten behoeve van 't personeel bedroegen in v'.- f----isSfifcO! gang te behoeden?" „Ik wil uwe zuster zijn, Ralph „Tot dat gij de vrouw wordt van een an der schreeuwde Ralph vol ijverzucht. „Gij zult een ander huwen wellicht lord Sto- nefield Het meisje week een schrede terug, ter wijl een donkere blos hare wangen bedekte. „Ik zie het" schreeuwde Ralph op harts tochtelijken toon, vol smart en ijverzucht gij zult met lord Stonefield trouwen o Nina, Nina!" „Ralph, het zal u wel onverschillig zijn met wien ik in den echt treed als Ik uwe gade niet kan worden. Laat ons vrienden zijn, broeder en zuster." „Ik wil voor u alles zijn of niets! riep Ralph haastig uit„Ik wil met u trouwen of sterven Met een wilden kreet stoof hij op en liep het vertrek uit. In het voorhuis ontmoette hij Digby Borne met zijne vrouw, die zoo juist uit den tuin gekomen waren. Hij wilde hen, zonder op hen te letten, voorbij loopen, maar zijn vader bemerkte onmiddellijk de hevige opgewondenheid, waarin hij verkeerde, en hield hem met ge weld tegen. „Wat is er gebeurd?" vroeg Digby Borne heftig. „Wat is er met u te doen?" „Ik ga mij van kant makeij, riep Ralph woest., vergeefsche moeite doende om zjjns vaders hand te ontkomen. „Alles is voorbij. Nina heeft mij afgewezen. Zij zal met lord Stonefield huwen." „Ei, zal zij dat wezenlijk doen?" vroeg Digby Borne hoonend. „Dat zullen wij toch eerst eens zien „Juist, dat zullen wij eerst nog eens zien," zeide Nina's stiefmoeder, hare lippen vast samendrukkend. Ik ben miss Rokeby's per soonlijke voogdes. Wij zullen zien of zij het zal wagen de vaak herhaalde aanwijzingen haars vaders om mij te gehoorzamen te wederstreven. Als zij blijft weigeren, zal ik geweld gebruiken." „Stel uwen zelfmoord uit, mfln zoon, tot dat gij ziet welken keer de zaken nemen." zeide Digby Borne eenigszins spottend. „Ga naar uwe kamer en droog uwe tranen, voor dat ge door de dienstboden wordt uitge lachen." Ralph sloop weg, nog wel ellendig, maar toch met nienwe opflikkerende hoop in het Het goederenvervoer bedroeg in duizendtallen tonnen in De totale opbrengst van het vervoer (reizigersen goederen) in dnizendtal- g' len guldens hart. Misschien was de zaak nog niet afge- loopen. Misschien zou Nina nog op haar be sluit terugkomen. Toen hij den trap opgegaan .was legde mrs. Borne de hand op den arm van haar echtgenoot en fluisterde hem toe: „Het meisje zal zich wederspannig too- nen. Wij zullen moeite met haar hebben. Als wij haar tot dit huwelijk willen dwin gen moeten wij haar in de eerste plaats van hare vrienden verwijderen. Waarheen zul len wij haar brengen? Wat zullen wij met haar aanvangen." Hoofdstuk XXIV. LILLY VINDT EEN ONDERKOMEN. Nagenoeg zes weken waren verloopen se dert den zomeravond, op welken Ralph Bor ne aan Nina Rokeby op de zodenbank aan den landweg voor de eerste maal zijne lief de verklaard had. Men zal zich herinneren dat deze verklaring een verborgene getuige had en dat deze geene andere was dan de ongelukkige jonge vrouw van Ralph Borne, welke deze als dood betreurde en welke hij in het binnenste zijns harten nog steeds dui- zendmalen meer beminde dan de jonge erf gename van Rookhurst. Wat was er intusschen gedurende die zes weken van de arme, vertwijfelde Lilly ge worden? Toen zij naar Rookham was gegaan, was zij bijna geheel zonder geldhare kleede ren en schoenen waren afgedragen en de bitterste armoede grijnsde haar aan. Toch kon zfl niet besluiten naar Londen terug te keeren, nadat zij tot de treurige overtuiging was gekomen dat zij door haren echtgenoot was vergeten, en geheel en al verlaten was. Snikkend en weenend liep zij dien avond een uur ver de straat langs totdat zij ein delijk' van vermoeidheid niet verder kon zij legde zich onder een boom neder en viel van uitputting weldra in een diepen slaap. Toen zij ontwaakte was het klaar lichte dag; zij stond op en wandelde langzaam verder. Na eenige uren geloopen te hebben kwam zij in Canterburry, waar het hare eeste zorg was zich voor het weinige geld, dat zij nog bezat, een onderkomen te ver schaffen, en daarna werk te zoeken. 't Gelukte haar naaiwerk te krijgen, waar door zij gedurende eenige weken met moeite in haar onderhoud voorzag; maar zij zag In dat dit op den duur zoo niet gaan kon en zfl dus iets anders moest zoeken. Zij plaatste een advertentie in de courant, waarin zij zich als kinderjuffrouw of gouvernante aanbood. Den vierden dag ontving zij als antwoord een brief. De brief was geschreven door een dame, die zich mrs. Bridge noemde, zjj verklaarde vijf kinderen te hebben, voor welke zij een gouvernante noodig had. Als L. L. onder deze letters had Lilly geadverteerd goede aanbevelingen kon overleggen, muzikaal was en in staat de grondbeginselen te on derwijzen, kon zfl zich den volgenden mor gen om 10 uur aan 't opgegeven adres aan melden. Natuurlijk bevond Lilly zich op het be paalde uur ter aangewezen plaatse. Het huis wes een kleine tamelijk eenvou dige villa, nogal ver bulten de stad Canter burry gelegen en door een hoogen muur van de straat geseheiden. Lilly belde en werd door het dienstmeisje dat haar om hare armzalige kleeding met argwaan beschouwde, eerst binnengelaten, nadat zfl haren naam had genoemd en ver klaard, dat zfl door de dame des huizes ver wacht werd. Daarna geleidde het meisje haar in huis en een trap op, opende een deur, waardoor zfl Lilly liet binnentreden en riep met lui der stemme„Mevrouw, miss Lark", en sloot daarna de deur weder. Een kleine dikke dame, welke in een zwaar rood zijden kleed op de sofa lag, richtte zich achteloos op, keek Lilly een oogenblik lang vragend aan en wenkte haar daarna met de hand te gaan zitten. Lilly voldeed hieraan, en mrs. Bridge, want dit was de dame begluurde nogmaals door haar in goud gevat lorgnet de arme jonge vrouw, die daar zoo bescheiden in bange verwachting zat. „Ah, gfl heet dus Lark," zeide zfl achte loos, toen zij eindelijk het lorgnet van de oogen nam. ,,'t Is mfl als had ik dien naam reeds Vroeger gehoord, maar ik kan mfl niet herinneren bij welke gelegenheid. Gfl hebt natuurlijk aanbevelingen medegebracht, miss Lark?" „Ik heb slechts aanbevelingen van de da mes, aan wie ik muziekles gegeven heb," zeide Lilly. „Ik was tot dusverre slechts muziekonderwflzeres, maar ik bezit alle ge vraagde kundigheden." Zfl haalde het reeds tamelijk versleten papier voor den dag, dat zfl tot nu toe steeds met groote zorgvuldigheid bewaard had, omdat het getuigde dat zfl zeer fat soenlijk en volkomen bevoegd was om mu ziekles te geven, en legde het in de vette handen der dame „De dagteekening is reeds tamelflk oud", zeide mrs. Bridge. „Hoe kan ik weten dat dit getuigschrift niet valsch is? Ik heb al meermalen gehoord dat zulke dingen ver- valscht worden." Lilly's eerlijk gezicht gloeide en hevige ontroering maakte zich van haar meester. Zfl wilde opstaan, maar de dame wenkte haar te blijven zitten, en Lilly besloot te blijven zoolang er nog vooruitzicht bestond de betrekking te kunnen krijgen. „Nu, 't getuigschrift schijnt echt te zijn", voer mrs. Bridge voort, het vluchtig door loopend. „Gij ziet er ook eerlijk uit, maar lieve hemel, 't uiterlijk is zoo bedriegelflk Ik had eens een kindermeisje, met een Ma donnagezicht, dat zich als buitengewoon valsch en boosaardig deed kennen. Welke bezoldiging verlangt gfl? „Ik -ik weet zelf niet wat ik moet vragen, mevrouw. Ik was vroeger nooit gouvernante." „Nu, daar gfl zoo onervaren zflt, kunt ge ook niet veel eischen," zeide mrs. Bridge. Ik wil mfl blootstellen aan 't gevaar, dat gfl blijkt ongeschikt te zijn, en bied, wan neer gfl als gouvernante over mijne vflf jongste kinderen wilt optreden, ik heb nog vier andere die elders op school zfln, een jaargeld van twintig pond met geheele ver pleging. Wat moest de arme Lilly doen. 't Was weinig genoegmaar de strijd met de ar moede was nog veel bitterder. „Ik neem uw voorwaarden aan, mrs Bridge," zeide zfl met bevende stem, „dat wil zeggen als gfl mfl wilt nemen als ik u zeg, dat ik niets bezit, dan de kleederen, welke ik aan heb, en ik u moet verzoeken mfl mfln bezoldiging een tijd lang wekelflks te betalen, om mfl in staat te stellen nieuwe kleederen te koo- pen." (Wordt vervolgd!

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1923 | | pagina 1