Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
I
VERLOREN SPEL.
tf
EERSTE BLAD.
Gemeenteraad.
FEU1LLETOM
JNOORD-BRABAND"
NUMMER 86
WOENSDAG 17 OCTOBER 1923.
4«f> JAARGANG.
UnwAva:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
TsMeoa Km. ML Td«gr,-Adr®f!EOHO,
2)it nummer bestaat uit f\vee
Bladen
DRUNEN.
Openbare vergadering van den raad
dezer gemeente op Vrijdag 12 October
des avonds 7 uur.
Voorzitter Edelachtb. heer Mr. H.
Loeff,
Ongeveer kwart over 7 uur opent
de Voorzitter de vergadering aanwezig
zijn alle leden.
De notulen der vorige vergadering
worden voorgelezen.
De heer Klerx merkt op dat in de
notulen staat ook in de courant
heeft dat gestaan dat hij tegen het
verleenen van subsidie was voor de
jubileumfeesten. Dit is niet zoo.
Na dit alsnog in de notulen te heb
ben opgenomen, worden deze goedge
keurd.
Aan de orde
1. Ingekomen stukken.
a. Proces verbaal van kasopneming
gedaan den 25 September bij den ge
meenteontvanger. Uit het onderzoek is
gebleken dat de boeken en bescheiden
in orde waren en dat het dien over
eenkomstig bedrag, f 2927.81, in kas
aanwezig was.
b. Schrijven van Ged. Staten, hou
dende het verzoek om de verordening
op het levensmiddelenbedrijf te willen
intrekken.
De Voorzitter merkt op dat deze
verordening niet meer in werking is
en stelt daarom voor aan het verlangen
van Ged. Staten te voldoen. Het levens
middelenbedrijf is vroeger al opgehe
ven.
Met algemeene stemmen wordt daar
toe besloten.
2. Adres der Hanze te 's Bosch om
subsidie van f400 voor een te geven
handelscursus.
In een memorie van toelichting wij
zen adressanten op de groote wensche-
lijkheid van een dergelijken cursus.
Voorzitter. Burg, en Weth. stellen
voor afwijzend op het voorstel te be
schikken. Wij meenen dat voor dezen
cursus geen genoegzame belangstelling
is om een uitgave van f 400 te recht
vaardigen. Op een verzoek van den
jongen Boerenstand om subsidie, is
ook afwijzend beschikt en daar bestaat
zelfs veel belangstelling voor.
A. v d Wiel. Verleden jaar waren
slechts enkele jongens die den cursus
volgden en toen is bij gebrek aan be
langstelling half Januari de cursus al
geëindigd, daarom kan ik me goed
met het voorstel van Burg. en Weth.
vereenigen.
Met algemeene stemmen wordt dit
voorstel aangenomen.
3. Vaststelling gemeenterekening '22.
A. v d Wiel. De commissie heeft
de rekening met de bescheiden verge
leken en in orde bevonden en stelt
mitsdien voor tot vaststelling daarvan
over te gaan.
Met algemeene stemmen wordt daar
toe besloten.
4 Aanbieding ter goedkeuring armen-
begrooting.
De inkomsten en uitgaven zijn ge
raamd op een bedrag van f 5053.70.
Zonder op- of aanmerking wordt
deze goedgekeurd als is aangeboden.
5. Vaststelling gemeentebegrooting
1924.
De Voorzitter wijst er op dat deze
begrooting bij de leden heeft gecircu
leerd en vraagt of het thans noodig
wordt geacht dat de posten een voor
een worden voorgelezen.
De heer W. v. d. Wiel acht artikels-
gewijze behandeling het beste, aan
gezien men dan het best de zaak kan
verwerken. Er moet aan gedacht wor
den dat wij nog betrekkelijk nuchter
voor die zaken staan.
De Voorzitter merkt dan op dat de
wijze van samenstelling van de be
grooting dit jaar voor de eerste maal
zoo is geregeld. Vroeger had iedere
provincie zijn eigen model, doch vour
de statistiek en meer andere zaken
bracht zulks vele moeilijkheden op en
daarom is men er toe overgegaan om
er een voor het geheele land vast te
stellen. Er is nu ook een onderscheid
gemaakt in gewone uitgaven en kapitale
uitgaven.
Met de rekeningen zal zulks voortaan
ook gebeuren.
Door den Secretaris wordt de be
grooting hierna voorgelezen.
Muskens. Waarom is de post voor
ambtenaar ter Secretarie ineens van
f 400 op f1000 gebracht
Voorzitter. Dat is gedaan en had
al eerder moeten gebeuren, omdat het
noodig is dat een geschoold ambtenaar
te werk wordt gesteld. De tegenwoor
dige is geen ambtenaar, maar schrijver
en het is al jaren gebleken dat er een
geschoolde kracht noodig is. Sens is
volontair en die ziet vandaag of morgen
45)
weg te komen en dan zit de Secretaris
geheel alleen voor de vele werkzaam
heden. De burgemeester is er niet voor
mede de secretarie-werkzaamheden te
verrichten, maar om deze te contro
leeren. Bovendien zou het geen werk
zijn ook om beiden op de secretarie
te gaan zitten. Men moet geen twee
kapiteins op één schip zetten. Gaat
men de andere gemeenten eens na,
dan ziet men dat op plaatsen als
Drunen overal geëxamineerde ambte
naren werkzaam zijn. Vlijmen b.v.,
waar maar 600 zielen meer zijn dan
in Drunen, heeft drie bezoldigde amb
tenaren met diploma. De gemeente
administratie is tegenwoordig zooveel
omvattend doordat men met tientallen
van Rijkswetten heeft te maken, dat
het absoluut onmogelijk is alle werk
zaamheden hier op tijd klaar te maken.
Eene uitgave van f 1000 is niet hoog,
want er zijn plaatsen waar men ze
f 1500 tot f 1800 geeft.
De zoon van den Secretaris gaat
dan weg.
Muskens. Ik meende dat, als wij
met iemand van f 400 kunnen volstaan,
men niet een ander moet gaan nemen
van f1000.
Voorzitter. Men begrijpt dat men
voor f 400 geen geschikt ambtenaar
kan krijgen die geheel en al beslagen
is en dien moeten wij hier in het belang
van de administratie hebben, want ik
LW K f faru?)
DOOR ERVARING STERK.
zeg nog eens dat de Secretaris onmo
gelijk al het werk af kan. Het is daarom
de bedoeling iemand te benoemen die
vakkundig is. De Secretaris kan met
de beste wil van de wereld niet alles
doen
W. v. d. Wiel. Ik snap het niet goed,
want jaren heeft het zoo goed gewerkt
en nu U hier is gekomen, die nog
wel Mr. in de rechten is, nu zou er
een ambtenaar moeten komen waar
voor men f 600 meer moet betalen.
Voorzitter. Het is ook gebleken dat
de Secretaris steeds te veel werk heeft
gehad, want een vorig jaar is erdoor
den Commissaris van de Koningin al
op aangedrongen dat de Secretaris zijn
zoon zou vervangen door een volslagen
kracht.
Ik voor mij kan geen ambtenaar ter
secretarie gaan spelen. Men moet het
goede van het kwade scheiden en na
gaan of het noodig is in het belang
van de gemeente.
W. v. d Wiel Het heeft zoo jaren
gedraaid en nooit heeft men er iets
van gehoord
Voorzitter. De administratie was,
toen ik hier kwam, op een zeer ouden
voet geschoeid en toen hebben we een
ander systeem ingevoerd. Dat was
hard noodig en nog meer moest worden
gedaan, doch den Secretaris ontbreekt
het aan tijd. Voor de gemeente-admi
nistratie zou het daarom veel beter zijn
geweest als de Secretaris al lang eerder
de hulp van een goed geschoolde
kracht had gehad.
Van Halder. De voorlaatste keer
heeft de Commissaris al erop aange
drongen dat een degelijk ambtenaar
zou worden aangesteld
Voorzitter, Ik zeg hier niet dat de
zoon van den Secretaris niet goed is.
Wij zijn zeer tevreden over het werk
dat hij verricht, maar de jongen moet
nog studeeren en wij moeten hier
iemand hebben die zijn studie reeds
heeft volbracht.
Het is van groot belang voor den
jongen dat hij meer tijd krijgt om door
te studeeren.
Brok. Ik zou liever hierover in
besloten vergadering spreken.
Voorzitter Ik geloof dat we dit gerust
in openbare vergadering kunnen be
spreken. Men kan zijn woorden wel
zoo kiezen zonder persoonlijk te zijn.
De oude raadsleden zullen wel beamen
wat door mij is gezegd Als buiten
staander ziet men niet wat er gebeurt.
Men weet dan niet wat er terugkomt
omdat men gebrek aan tijd heeft.
W. v. d. Wiel. Vroeger draaide het
toch ook.
A. v. d. Wiel. De vorige burgemeester
heeft er al dikwijls op aangedrongen
dat er een goed onderlegd ambtenaar
zou worden aangesteld. Ik kan me
dan ook met het voorstel van Burg.
en Weth. wel vereenigen.
Van Speijk. Een voorlaatste maal dat
de Commissaris hier op bezoek is ge
weest is er al op aangedrongen, maar
het is maar aldoor blijven hangen,
waarom dat begrijp ik zelf niet. Omdat
het werk niet kon worden bijgehouden
hamerde hij er op dat een ambtenaar
met diploma zou worden aangesteld.
Voorzitter. Ik geloof dat de heeren
nu toch van de noodzakelijkheid over
tuigd zullen zijn.
W. v. d. Wiel. Ik begrijp niet dat
men dan vroeger niet tot aanstelling
daarvan is overgegaan.
Voorzitter. De zuinigheid zal toen
parten hebben gespeeld. De burge
meester zal wel tot aanstelling hebben
willen overgaan, doch de raad heeft
daarin een woord mede te spreken.
Het zou gemakkelijk regeeren zijn als
de burgemeester kon doen wat hij
dacht dat goed is. Zoo gemakkelijk
gaat het nu niet.
Van Drunen. Ik ben bang dat men
voor f 1000 geen goed ambtenaar zal
krijgen en dat dan het verschil te veel
zal gaan schelen.
Voorzitter Ik geloof dat we er ge
makkelijk een kunnen krijgen. Men
zou het maximum op f 1200 kunnen
bepalen. Maar laat ons opschieten,
anders konien we vandaag niet thuis.
Muskens. Heeft Veltman om ontslag
gevraagd of heeft hij het zoo maar
gekregen.
Voorzitter. Hij zelf heeft ingezien
dat het wenschelijk was dat werd ge
handeld in den geest als door den
Commissaris der Koningin is aange
geven Wij hebben het wel gedacht
dat het goed was dat de jongen van
de secretarie ging maar van ontslag is
geen sprake, want hij heeft steeds zijn
best gedaan en het werk wat hij deed
was goed, hij schrijft mooi en is accu-
raat.
Muskens. Het zou niet prettig zijn
als hij zoo maar voor een ander moest
ruimen.
Voorzitter. Daar is geen sprake van.
W. v d Wiel. ik blijf het steeds be
treuren dat iemand die zooals zelf
wordt erkend, steeds zijn best heeft
gedaan, ontslag krijgt en ik stel daar
om voor het bedrag op f 400 te houden.
Voorzitter Hij zelf heeft het inge
zien en tegen de Wethouders gezegd
De Echo van het Zuiden,
m Liifslraitscbe Courant
Dit Mad nsroeüUm
WOMNSDAG IN ÏATBEDAÖ,
Abonnementsprij* per 8 maande» f 1.25.
Franco per post door het geheele rijk 1.40.
Brieve», Ingezonden «tukken, gelde» waa.,
franco t® «mden aan den Uitgavar.
Prijs Aar Advarteatl*»
2® cant par regel; minimam 180
Reclames 40 cent per regel.
Bjj contract flink rabat.
Advertentie» moeten Woensdag en Vrijdag
des ntorgena om alterlljk *mr ls om bealt
sij».
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Duitsch door H. Fr.
Het was geen nieuw schip, maar geheel
opnieuw ingericht en zag er buitengewoon
prachtig uit. Ongeveer een week geleden
was het schip aan billijken prijs te koop ge
boden en toen Digby Borne de betrekkelijke
advertentie las, overlegde hij dadelijk met
zijne vrouw om Luttrel naar de stad te
zenden met de opdracht het schip te doen
koopen en mrs. Borne had het daartoe
noodige geld gegeven.
Mrs. Luttrel was naar Londen gegaan en
had in vereeniging met een goeden bekende
van Digby Borne, een schurkachtigen advo
caat, het schip bezichtigd en gekocht; ook
had de advocaat een kapitein en matrozen
aangenomen, die thans met het gestuur van
het yacht belast waren.
Wij moeten hier vermelden, dat drie zee
lieden door den advocaat waren aangeno
men minder om hunne degelijke zeeman
schap, maar meer omdat ze alle drie ont
slagen misdadigers, gewetenlooze schurken
waren, die voor geld tot elke schanddaad
gereed waren. Natuurlijk pasten zulke lui
het best voor de plannen van Digby Borne.
Toen het schip zoo langs de rivier gleed,
fczeide mrs. Borne tot Nina.
„Laat ons naar beneden gaan Nina, en ons
verblijf eens in oogenschouw nemen. De ba-
gage en mijn meisje zijn reeds onder.
Nina stemde toe en beiden begaven zich
in de hut, die geheel opnieuw was gemeu
beld, en tamelijk onaangenaam naar verf
rook. Zij was klein en bevatte slechts ruim
te voor de tafels en stoelen rondom.
Maar, daarneven had men nog drie zeer
nette en mooi gemeubelde kamers, waar
men bij ongunstig weder zicb kon ophouden
of slapen, en van alle gemakken voor dames
MAATSCHAPPIJ VAN VERZEKERING OP HET LEVEN
Ml F 7n
voorzien.
Een der kamers, werd in beslag genomen
door mr. Borne, de tweede door Nina en de
derde door de kamenier, een frangaise, ge
heel aan de belangen barer meesteres ver
knocht.
„Wij zullen het hier gemakkelijk hebben,"
zelde mrs. Borne met gehuichelde vroolijk-
heid. De zeelucht zal de rozen weder op uw
wangen brengen. Ik vind dat gij er den
laatsten tijd niet goed hebt uitgezien."
„Ik wenschte dat gij mij gezegd hadt, dat
wij over zee naar Yorkshire gingen; zeide
Nina ernstig."
„Hoe kon ik vermoeden, lief kind, dat het
u niet onverscihllig was of wij te water of
te land naar Yorkshire gingen, zeide mrs.
Borne schijnbaar verrast. „Uw goede vader
zeide mij eens dat. gij eene zeer flinke zee
vaarster waart, en ik ontwierp dit water
tochtje als eene verrassing voor u, Nina."
„Gij zpt zeer goed, mevrouw," zeide het
jonge meisje; „maar ik had dit liever vroe
ger geweten. Mijne vrienden zullen onge
rust om mjj worden, als ik hun niet schrijf
op den afgesproken tijd."
„Uwe vrienden?" hernam mrs. Borne, de
wenkbrauwen samentrekkende. „Zijn wij
niet uwe vrienden?"
„Ik geloof van ja, mevrouwmaar buiten
u heb ik er nog andere.
Ik laat er achter die mij dierbaar zijn en
die recht hebben te weten waar ik ben."
Mrs. Borne wierp een veelbeteekenenden
blik op den grooten brillant, die aan Nina's
vinger schitterde. Zij had den kostbaren
ring wel vroeger opgemerkt, maar zonder
verder er iets van te zeggen,
i „Is die ring een geschenk van iemand,
j die recht heeft te weten waar gij u be
vindt;" vroeg zij lachend,
j Nina bloosde maar antwoordde bevesti-
gend.
„Is hi) van Ralph Borne? vroeg de oud
ste dame, zeer wel wetende dat dit niet het
geval was.
„Neen mevrouw," sprak Nina kalm't is
een geschenk van Lord Stonefield, en het
teeken onzer verloving."
j Vol ergernis beet mrs. Borne zich op de
lippen, maar zeide nietshare oogen schit
terden echter zoo onheilspellend, en om haar
mond speelde een zoo gruwzame uitdruk
king, dat het geen goed voorteeken voor de
zooeven medegedeelde verloving was.
Om zes uur werd het diner opgediend en
na afloop daarvan was Nina blij zich in een
shawl te kunnen hullen en op het dek te
kunnen op en neer wandelen.
Zij zette zich op eene bank neer en be
schouwde het betooverend avondgezicht.
De volle maan scheen helder aan het don
ker uitspansel en de als zilver schuimende
golven, kaatsten haren glans duizendvou
dig terug.
Het vaartuig was thans in volle zee en
zeilde buitengewoon snel.
Wat kon het met schuld beladen paar nog
beter wenschen, dat daar bij elkaar zat en
het argelooze offer zijner wraak zegevie
rend beschouwde.
Na een korte beraadslaging verliet mrs.
Borne haren echtgenoot, trad op Nina toe,
ging naast liaar zitten en ontlokte haar de
bekentenis van het feit, dat lord Stonefield
op het oogenblik in het bezit was van den
valschen briefdaarna begon zij Nina we
der te bestormen dat zij toch Ralph Borne
zou trouwen en zeide haar dat zij dit niet
langer meer verzocht, maar dat zij het haar
beval.
Nina's trotsch maar liefelijk gezicht zag
er ongewoon bleek uit in den maneschijn,
toen zij zeide
„Dan moet ik u eenvoudig gehoorzaam
heid weigeren, mrs. Borne. Papa heeft ze
ker nooit verlangd, dat ik onpassende beve
len zou gehoorzamen, die slechts mijn geluk
kunnen verstoren. Hij zou u ontrouw vin
den aan de u opgelegde taak, als hij kon
weten, dat gij mij wilt dwingen Ralph Bor
ne te huwen. Eens en vooral heb ik Ralph
Borne verklaard, nooit zijne vrouw te kun
nen worden."
„Dat zullen wij dan toch nog eens zien,"
antwoordde mrs. Borne, hare lippen toor
nig samentrekkend.
In hare opgewondenheid stond Victoria
op en ging naar haren echtgenoot, die aan
de andere zijde van het dek op en neer liep.
Nina leunde over de verschansing, hief
hare oogen op naar de sterren en mompelde:
„Misschien misschien heeft zij toch
den brief vervalscht. Hoe zonderling komt
zij mij van avond voor -ik ben bang van
haar. Ik wenschte dat ik niet met haar
mede gegaan was. Een namelooze schrik
1 heeft zich van mij meester gemaakt."
Die schrik nam steeds toe en het liefelijk
gelaat werd bleeker en treuriger, terwijl de
minuten verliepen en het jacht steeds ver
der noordwaarts zeilde. Ach, waarheen?
Hoofdstuk XXX.
WAAR NINA'S REIS EINDIGDE.
Nina zat zeer langen tijd op het dek, het
spel van het maanlicht op de golven gade
slaande, terwijl de sombere stemming, welke
zich van haar meester gemaakt bad, steeds
meer en meer haar gemoed overweldigde.
't Was reeds zeer laat, toen de jonge erf
gename eindelijk hare hut opzocht en te
bed ging. Maar zij kon den slaap niet vat
ten. Eene koortsachtige onrust had haar
overmeesterd. De eerste schaduw van wan
trouwen tegen Victoria Borne was in haar
ontloken.
Eindelijk sliep zij ✓toch in, maar haar
slaap was niet verfrisschend en zij zag er
bleek en afgemat uit, toen zij den volgen
den morgen, na zorgvuldig toilet gemaakt
te hebben, hare hut verliet, en in de voor
gemeenschappelijk gebruik bestemde kamer
binnentrad.
Het ontbijt stond op tafel en mr. en mrs.
Borne zaten zachtjes met elkander pra
tend op een rustbank.
Als schuldbewust krompen zij bij Nina's
binnentreden ineen, maar toch riep mrs.
Borne op gemaakt vroolijken toon„Goede
morgen mijn lievelinge." Gij zijt van och
tend eene achterblijf ster. 't Is reeds 10 uur,
en ik heb reeds een wandeling op het dek
gemaakt. De lucht is heerlijk en buitenge
woon verfrisschend."
„Ik hoop dat ik u niet héb laten wach
ten", zeide Nina beleefd.
„Houdt gij ons voor barbaarsch genoeg
om zonder u te ontbijten?" riep Digby Bor
ne nu met overdreven hoffelijkheid. „Ik be
treur het, dat gij er nletb eter uitziet. Hebt
gij geen goeden nacht gehad?"
„Ik heb niet heel goed geslapen." ant
woordde Nina kalm. „Ik meen dat wij heden
reeds op Rokeby House zullen slapen,"
voegde zij er bij, zich dwingende tot eene
opgeruimdheid die zij in werkelijkheid niet
gevoelde. Lang voor den avond moeten wij
te Yorkshire zijn, als wij zoo snel zeilen.
Waar zullen wij landen? zeker nabij een of
ander station, vanwaar wfl onmiddellijk
verder kunnen reizen."
Man en vrouw wisselden thans een veel
beteekenenden blik. „Lieve Nina," begon nu
mrs. Borne vleiend, „zou er u heel veel
aan gelegen zijn als wij niet naar Rokeby-
House gingen? Gü kent de plaats zoo wei
nig en hebt er geene bekenden evenmin als
ik, zoodat ik vrees dat ons verblijf op het
weduwengoed ontzettend vervelend zijn zal.
Nina keek de spreekster vol schrik aan.
„Zijn wij dan niet op weg naar Rokeby-
House, mrs. Borne," vroeg zij ten hoogste
verrast.
„Ja, mijn liefste, als gij staat op de stip
te uitvoering van ons oorspronkelijk plan."
antwoordde Mrs. Borne, „Maar ik ben over
tuigd dat gij niet zoo hardvochtig zijn zult
Ik wensch niet meer naar Rokeby House te
gaan en Digby vreest, dat wij ons daar ook
vervelen zullenmaar natuurlijk, als gij er
op staat zullen wij ons genoegen stellen on
der uw wensch.
Nina streed met hare verwarring.
„Ik meende dat wij op weg waren naar
Rokeby-House", antwoordde zij, „maar gij
moet niet denken dat ik er op sta derwaarts
te gaan als gij liever ergens anders heen
gaat. Uwe wenschen en uw genoegen ko
men in de eerste plaats in aanmerking.
Geeft gij de voorkeur aan de eene of ande
re badplaats aan de kust?"
„Neen," zeide mrs. Borne. „O ik ben ver
heugd Nina, want ik vreesde dat gij mijne
wenschen zoudt wederstreven, en ik meen,
dat zoo ooit eene vrouw haren wil mag
hebben, dit zeker is op hare huwelijksreis.
Digby heft mij verteld van de eenige bezit
ting die hij in de wereld heeft, een waar
deloos oud slot in 't Hoogland, dat slechts
als jachtslot bruikbaar is en dat nooit
iemand wil hurenik voor mij verlang het
nu eens te zien. Ik houd het voor een zeer
natuurlijk verlangen van een jonggetrouw-
dé, de bezitting van haren echtgenoot te
leeren kennenDigby Borne heeft dit van
een Schotsch familielid, een Macdonald,
georvenhet slot is het onderwerp van een
heel leger romantische sagen, en wordt „de
Wildernis" genoemd. Daar ik zoo verlan
gend ben het te zien meent Digby Borne dat
wij zeer goed naar „de Wildernis" kunnen
zeilen, als gij er niets op tegen hebt.
(Wordt vervolgd)