Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. I VERLOREN SPEL. tf EERSTE BLAD. Gemeenteraad. FEU1LLETOM JNOORD-BRABAND" NUMMER 86 WOENSDAG 17 OCTOBER 1923. 4«f> JAARGANG. UnwAva: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. TsMeoa Km. ML Td«gr,-Adr®f!EOHO, 2)it nummer bestaat uit f\vee Bladen DRUNEN. Openbare vergadering van den raad dezer gemeente op Vrijdag 12 October des avonds 7 uur. Voorzitter Edelachtb. heer Mr. H. Loeff, Ongeveer kwart over 7 uur opent de Voorzitter de vergadering aanwezig zijn alle leden. De notulen der vorige vergadering worden voorgelezen. De heer Klerx merkt op dat in de notulen staat ook in de courant heeft dat gestaan dat hij tegen het verleenen van subsidie was voor de jubileumfeesten. Dit is niet zoo. Na dit alsnog in de notulen te heb ben opgenomen, worden deze goedge keurd. Aan de orde 1. Ingekomen stukken. a. Proces verbaal van kasopneming gedaan den 25 September bij den ge meenteontvanger. Uit het onderzoek is gebleken dat de boeken en bescheiden in orde waren en dat het dien over eenkomstig bedrag, f 2927.81, in kas aanwezig was. b. Schrijven van Ged. Staten, hou dende het verzoek om de verordening op het levensmiddelenbedrijf te willen intrekken. De Voorzitter merkt op dat deze verordening niet meer in werking is en stelt daarom voor aan het verlangen van Ged. Staten te voldoen. Het levens middelenbedrijf is vroeger al opgehe ven. Met algemeene stemmen wordt daar toe besloten. 2. Adres der Hanze te 's Bosch om subsidie van f400 voor een te geven handelscursus. In een memorie van toelichting wij zen adressanten op de groote wensche- lijkheid van een dergelijken cursus. Voorzitter. Burg, en Weth. stellen voor afwijzend op het voorstel te be schikken. Wij meenen dat voor dezen cursus geen genoegzame belangstelling is om een uitgave van f 400 te recht vaardigen. Op een verzoek van den jongen Boerenstand om subsidie, is ook afwijzend beschikt en daar bestaat zelfs veel belangstelling voor. A. v d Wiel. Verleden jaar waren slechts enkele jongens die den cursus volgden en toen is bij gebrek aan be langstelling half Januari de cursus al geëindigd, daarom kan ik me goed met het voorstel van Burg. en Weth. vereenigen. Met algemeene stemmen wordt dit voorstel aangenomen. 3. Vaststelling gemeenterekening '22. A. v d Wiel. De commissie heeft de rekening met de bescheiden verge leken en in orde bevonden en stelt mitsdien voor tot vaststelling daarvan over te gaan. Met algemeene stemmen wordt daar toe besloten. 4 Aanbieding ter goedkeuring armen- begrooting. De inkomsten en uitgaven zijn ge raamd op een bedrag van f 5053.70. Zonder op- of aanmerking wordt deze goedgekeurd als is aangeboden. 5. Vaststelling gemeentebegrooting 1924. De Voorzitter wijst er op dat deze begrooting bij de leden heeft gecircu leerd en vraagt of het thans noodig wordt geacht dat de posten een voor een worden voorgelezen. De heer W. v. d. Wiel acht artikels- gewijze behandeling het beste, aan gezien men dan het best de zaak kan verwerken. Er moet aan gedacht wor den dat wij nog betrekkelijk nuchter voor die zaken staan. De Voorzitter merkt dan op dat de wijze van samenstelling van de be grooting dit jaar voor de eerste maal zoo is geregeld. Vroeger had iedere provincie zijn eigen model, doch vour de statistiek en meer andere zaken bracht zulks vele moeilijkheden op en daarom is men er toe overgegaan om er een voor het geheele land vast te stellen. Er is nu ook een onderscheid gemaakt in gewone uitgaven en kapitale uitgaven. Met de rekeningen zal zulks voortaan ook gebeuren. Door den Secretaris wordt de be grooting hierna voorgelezen. Muskens. Waarom is de post voor ambtenaar ter Secretarie ineens van f 400 op f1000 gebracht Voorzitter. Dat is gedaan en had al eerder moeten gebeuren, omdat het noodig is dat een geschoold ambtenaar te werk wordt gesteld. De tegenwoor dige is geen ambtenaar, maar schrijver en het is al jaren gebleken dat er een geschoolde kracht noodig is. Sens is volontair en die ziet vandaag of morgen 45) weg te komen en dan zit de Secretaris geheel alleen voor de vele werkzaam heden. De burgemeester is er niet voor mede de secretarie-werkzaamheden te verrichten, maar om deze te contro leeren. Bovendien zou het geen werk zijn ook om beiden op de secretarie te gaan zitten. Men moet geen twee kapiteins op één schip zetten. Gaat men de andere gemeenten eens na, dan ziet men dat op plaatsen als Drunen overal geëxamineerde ambte naren werkzaam zijn. Vlijmen b.v., waar maar 600 zielen meer zijn dan in Drunen, heeft drie bezoldigde amb tenaren met diploma. De gemeente administratie is tegenwoordig zooveel omvattend doordat men met tientallen van Rijkswetten heeft te maken, dat het absoluut onmogelijk is alle werk zaamheden hier op tijd klaar te maken. Eene uitgave van f 1000 is niet hoog, want er zijn plaatsen waar men ze f 1500 tot f 1800 geeft. De zoon van den Secretaris gaat dan weg. Muskens. Ik meende dat, als wij met iemand van f 400 kunnen volstaan, men niet een ander moet gaan nemen van f1000. Voorzitter. Men begrijpt dat men voor f 400 geen geschikt ambtenaar kan krijgen die geheel en al beslagen is en dien moeten wij hier in het belang van de administratie hebben, want ik LW K f faru?) DOOR ERVARING STERK. zeg nog eens dat de Secretaris onmo gelijk al het werk af kan. Het is daarom de bedoeling iemand te benoemen die vakkundig is. De Secretaris kan met de beste wil van de wereld niet alles doen W. v. d. Wiel. Ik snap het niet goed, want jaren heeft het zoo goed gewerkt en nu U hier is gekomen, die nog wel Mr. in de rechten is, nu zou er een ambtenaar moeten komen waar voor men f 600 meer moet betalen. Voorzitter. Het is ook gebleken dat de Secretaris steeds te veel werk heeft gehad, want een vorig jaar is erdoor den Commissaris van de Koningin al op aangedrongen dat de Secretaris zijn zoon zou vervangen door een volslagen kracht. Ik voor mij kan geen ambtenaar ter secretarie gaan spelen. Men moet het goede van het kwade scheiden en na gaan of het noodig is in het belang van de gemeente. W. v. d Wiel Het heeft zoo jaren gedraaid en nooit heeft men er iets van gehoord Voorzitter. De administratie was, toen ik hier kwam, op een zeer ouden voet geschoeid en toen hebben we een ander systeem ingevoerd. Dat was hard noodig en nog meer moest worden gedaan, doch den Secretaris ontbreekt het aan tijd. Voor de gemeente-admi nistratie zou het daarom veel beter zijn geweest als de Secretaris al lang eerder de hulp van een goed geschoolde kracht had gehad. Van Halder. De voorlaatste keer heeft de Commissaris al erop aange drongen dat een degelijk ambtenaar zou worden aangesteld Voorzitter, Ik zeg hier niet dat de zoon van den Secretaris niet goed is. Wij zijn zeer tevreden over het werk dat hij verricht, maar de jongen moet nog studeeren en wij moeten hier iemand hebben die zijn studie reeds heeft volbracht. Het is van groot belang voor den jongen dat hij meer tijd krijgt om door te studeeren. Brok. Ik zou liever hierover in besloten vergadering spreken. Voorzitter Ik geloof dat we dit gerust in openbare vergadering kunnen be spreken. Men kan zijn woorden wel zoo kiezen zonder persoonlijk te zijn. De oude raadsleden zullen wel beamen wat door mij is gezegd Als buiten staander ziet men niet wat er gebeurt. Men weet dan niet wat er terugkomt omdat men gebrek aan tijd heeft. W. v. d. Wiel. Vroeger draaide het toch ook. A. v. d. Wiel. De vorige burgemeester heeft er al dikwijls op aangedrongen dat er een goed onderlegd ambtenaar zou worden aangesteld. Ik kan me dan ook met het voorstel van Burg. en Weth. wel vereenigen. Van Speijk. Een voorlaatste maal dat de Commissaris hier op bezoek is ge weest is er al op aangedrongen, maar het is maar aldoor blijven hangen, waarom dat begrijp ik zelf niet. Omdat het werk niet kon worden bijgehouden hamerde hij er op dat een ambtenaar met diploma zou worden aangesteld. Voorzitter. Ik geloof dat de heeren nu toch van de noodzakelijkheid over tuigd zullen zijn. W. v. d. Wiel. Ik begrijp niet dat men dan vroeger niet tot aanstelling daarvan is overgegaan. Voorzitter. De zuinigheid zal toen parten hebben gespeeld. De burge meester zal wel tot aanstelling hebben willen overgaan, doch de raad heeft daarin een woord mede te spreken. Het zou gemakkelijk regeeren zijn als de burgemeester kon doen wat hij dacht dat goed is. Zoo gemakkelijk gaat het nu niet. Van Drunen. Ik ben bang dat men voor f 1000 geen goed ambtenaar zal krijgen en dat dan het verschil te veel zal gaan schelen. Voorzitter Ik geloof dat we er ge makkelijk een kunnen krijgen. Men zou het maximum op f 1200 kunnen bepalen. Maar laat ons opschieten, anders konien we vandaag niet thuis. Muskens. Heeft Veltman om ontslag gevraagd of heeft hij het zoo maar gekregen. Voorzitter. Hij zelf heeft ingezien dat het wenschelijk was dat werd ge handeld in den geest als door den Commissaris der Koningin is aange geven Wij hebben het wel gedacht dat het goed was dat de jongen van de secretarie ging maar van ontslag is geen sprake, want hij heeft steeds zijn best gedaan en het werk wat hij deed was goed, hij schrijft mooi en is accu- raat. Muskens. Het zou niet prettig zijn als hij zoo maar voor een ander moest ruimen. Voorzitter. Daar is geen sprake van. W. v d Wiel. ik blijf het steeds be treuren dat iemand die zooals zelf wordt erkend, steeds zijn best heeft gedaan, ontslag krijgt en ik stel daar om voor het bedrag op f 400 te houden. Voorzitter Hij zelf heeft het inge zien en tegen de Wethouders gezegd De Echo van het Zuiden, m Liifslraitscbe Courant Dit Mad nsroeüUm WOMNSDAG IN ÏATBEDAÖ, Abonnementsprij* per 8 maande» f 1.25. Franco per post door het geheele rijk 1.40. Brieve», Ingezonden «tukken, gelde» waa., franco t® «mden aan den Uitgavar. Prijs Aar Advarteatl*» 2® cant par regel; minimam 180 Reclames 40 cent per regel. Bjj contract flink rabat. Advertentie» moeten Woensdag en Vrijdag des ntorgena om alterlljk *mr ls om bealt sij». van „De Echo van het Zuiden". Naar het Duitsch door H. Fr. Het was geen nieuw schip, maar geheel opnieuw ingericht en zag er buitengewoon prachtig uit. Ongeveer een week geleden was het schip aan billijken prijs te koop ge boden en toen Digby Borne de betrekkelijke advertentie las, overlegde hij dadelijk met zijne vrouw om Luttrel naar de stad te zenden met de opdracht het schip te doen koopen en mrs. Borne had het daartoe noodige geld gegeven. Mrs. Luttrel was naar Londen gegaan en had in vereeniging met een goeden bekende van Digby Borne, een schurkachtigen advo caat, het schip bezichtigd en gekocht; ook had de advocaat een kapitein en matrozen aangenomen, die thans met het gestuur van het yacht belast waren. Wij moeten hier vermelden, dat drie zee lieden door den advocaat waren aangeno men minder om hunne degelijke zeeman schap, maar meer omdat ze alle drie ont slagen misdadigers, gewetenlooze schurken waren, die voor geld tot elke schanddaad gereed waren. Natuurlijk pasten zulke lui het best voor de plannen van Digby Borne. Toen het schip zoo langs de rivier gleed, fczeide mrs. Borne tot Nina. „Laat ons naar beneden gaan Nina, en ons verblijf eens in oogenschouw nemen. De ba- gage en mijn meisje zijn reeds onder. Nina stemde toe en beiden begaven zich in de hut, die geheel opnieuw was gemeu beld, en tamelijk onaangenaam naar verf rook. Zij was klein en bevatte slechts ruim te voor de tafels en stoelen rondom. Maar, daarneven had men nog drie zeer nette en mooi gemeubelde kamers, waar men bij ongunstig weder zicb kon ophouden of slapen, en van alle gemakken voor dames MAATSCHAPPIJ VAN VERZEKERING OP HET LEVEN Ml F 7n voorzien. Een der kamers, werd in beslag genomen door mr. Borne, de tweede door Nina en de derde door de kamenier, een frangaise, ge heel aan de belangen barer meesteres ver knocht. „Wij zullen het hier gemakkelijk hebben," zelde mrs. Borne met gehuichelde vroolijk- heid. De zeelucht zal de rozen weder op uw wangen brengen. Ik vind dat gij er den laatsten tijd niet goed hebt uitgezien." „Ik wenschte dat gij mij gezegd hadt, dat wij over zee naar Yorkshire gingen; zeide Nina ernstig." „Hoe kon ik vermoeden, lief kind, dat het u niet onverscihllig was of wij te water of te land naar Yorkshire gingen, zeide mrs. Borne schijnbaar verrast. „Uw goede vader zeide mij eens dat. gij eene zeer flinke zee vaarster waart, en ik ontwierp dit water tochtje als eene verrassing voor u, Nina." „Gij zpt zeer goed, mevrouw," zeide het jonge meisje; „maar ik had dit liever vroe ger geweten. Mijne vrienden zullen onge rust om mjj worden, als ik hun niet schrijf op den afgesproken tijd." „Uwe vrienden?" hernam mrs. Borne, de wenkbrauwen samentrekkende. „Zijn wij niet uwe vrienden?" „Ik geloof van ja, mevrouwmaar buiten u heb ik er nog andere. Ik laat er achter die mij dierbaar zijn en die recht hebben te weten waar ik ben." Mrs. Borne wierp een veelbeteekenenden blik op den grooten brillant, die aan Nina's vinger schitterde. Zij had den kostbaren ring wel vroeger opgemerkt, maar zonder verder er iets van te zeggen, i „Is die ring een geschenk van iemand, j die recht heeft te weten waar gij u be vindt;" vroeg zij lachend, j Nina bloosde maar antwoordde bevesti- gend. „Is hi) van Ralph Borne? vroeg de oud ste dame, zeer wel wetende dat dit niet het geval was. „Neen mevrouw," sprak Nina kalm't is een geschenk van Lord Stonefield, en het teeken onzer verloving." j Vol ergernis beet mrs. Borne zich op de lippen, maar zeide nietshare oogen schit terden echter zoo onheilspellend, en om haar mond speelde een zoo gruwzame uitdruk king, dat het geen goed voorteeken voor de zooeven medegedeelde verloving was. Om zes uur werd het diner opgediend en na afloop daarvan was Nina blij zich in een shawl te kunnen hullen en op het dek te kunnen op en neer wandelen. Zij zette zich op eene bank neer en be schouwde het betooverend avondgezicht. De volle maan scheen helder aan het don ker uitspansel en de als zilver schuimende golven, kaatsten haren glans duizendvou dig terug. Het vaartuig was thans in volle zee en zeilde buitengewoon snel. Wat kon het met schuld beladen paar nog beter wenschen, dat daar bij elkaar zat en het argelooze offer zijner wraak zegevie rend beschouwde. Na een korte beraadslaging verliet mrs. Borne haren echtgenoot, trad op Nina toe, ging naast liaar zitten en ontlokte haar de bekentenis van het feit, dat lord Stonefield op het oogenblik in het bezit was van den valschen briefdaarna begon zij Nina we der te bestormen dat zij toch Ralph Borne zou trouwen en zeide haar dat zij dit niet langer meer verzocht, maar dat zij het haar beval. Nina's trotsch maar liefelijk gezicht zag er ongewoon bleek uit in den maneschijn, toen zij zeide „Dan moet ik u eenvoudig gehoorzaam heid weigeren, mrs. Borne. Papa heeft ze ker nooit verlangd, dat ik onpassende beve len zou gehoorzamen, die slechts mijn geluk kunnen verstoren. Hij zou u ontrouw vin den aan de u opgelegde taak, als hij kon weten, dat gij mij wilt dwingen Ralph Bor ne te huwen. Eens en vooral heb ik Ralph Borne verklaard, nooit zijne vrouw te kun nen worden." „Dat zullen wij dan toch nog eens zien," antwoordde mrs. Borne, hare lippen toor nig samentrekkend. In hare opgewondenheid stond Victoria op en ging naar haren echtgenoot, die aan de andere zijde van het dek op en neer liep. Nina leunde over de verschansing, hief hare oogen op naar de sterren en mompelde: „Misschien misschien heeft zij toch den brief vervalscht. Hoe zonderling komt zij mij van avond voor -ik ben bang van haar. Ik wenschte dat ik niet met haar mede gegaan was. Een namelooze schrik 1 heeft zich van mij meester gemaakt." Die schrik nam steeds toe en het liefelijk gelaat werd bleeker en treuriger, terwijl de minuten verliepen en het jacht steeds ver der noordwaarts zeilde. Ach, waarheen? Hoofdstuk XXX. WAAR NINA'S REIS EINDIGDE. Nina zat zeer langen tijd op het dek, het spel van het maanlicht op de golven gade slaande, terwijl de sombere stemming, welke zich van haar meester gemaakt bad, steeds meer en meer haar gemoed overweldigde. 't Was reeds zeer laat, toen de jonge erf gename eindelijk hare hut opzocht en te bed ging. Maar zij kon den slaap niet vat ten. Eene koortsachtige onrust had haar overmeesterd. De eerste schaduw van wan trouwen tegen Victoria Borne was in haar ontloken. Eindelijk sliep zij ✓toch in, maar haar slaap was niet verfrisschend en zij zag er bleek en afgemat uit, toen zij den volgen den morgen, na zorgvuldig toilet gemaakt te hebben, hare hut verliet, en in de voor gemeenschappelijk gebruik bestemde kamer binnentrad. Het ontbijt stond op tafel en mr. en mrs. Borne zaten zachtjes met elkander pra tend op een rustbank. Als schuldbewust krompen zij bij Nina's binnentreden ineen, maar toch riep mrs. Borne op gemaakt vroolijken toon„Goede morgen mijn lievelinge." Gij zijt van och tend eene achterblijf ster. 't Is reeds 10 uur, en ik heb reeds een wandeling op het dek gemaakt. De lucht is heerlijk en buitenge woon verfrisschend." „Ik hoop dat ik u niet héb laten wach ten", zeide Nina beleefd. „Houdt gij ons voor barbaarsch genoeg om zonder u te ontbijten?" riep Digby Bor ne nu met overdreven hoffelijkheid. „Ik be treur het, dat gij er nletb eter uitziet. Hebt gij geen goeden nacht gehad?" „Ik heb niet heel goed geslapen." ant woordde Nina kalm. „Ik meen dat wij heden reeds op Rokeby House zullen slapen," voegde zij er bij, zich dwingende tot eene opgeruimdheid die zij in werkelijkheid niet gevoelde. Lang voor den avond moeten wij te Yorkshire zijn, als wij zoo snel zeilen. Waar zullen wij landen? zeker nabij een of ander station, vanwaar wfl onmiddellijk verder kunnen reizen." Man en vrouw wisselden thans een veel beteekenenden blik. „Lieve Nina," begon nu mrs. Borne vleiend, „zou er u heel veel aan gelegen zijn als wij niet naar Rokeby- House gingen? Gü kent de plaats zoo wei nig en hebt er geene bekenden evenmin als ik, zoodat ik vrees dat ons verblijf op het weduwengoed ontzettend vervelend zijn zal. Nina keek de spreekster vol schrik aan. „Zijn wij dan niet op weg naar Rokeby- House, mrs. Borne," vroeg zij ten hoogste verrast. „Ja, mijn liefste, als gij staat op de stip te uitvoering van ons oorspronkelijk plan." antwoordde Mrs. Borne, „Maar ik ben over tuigd dat gij niet zoo hardvochtig zijn zult Ik wensch niet meer naar Rokeby House te gaan en Digby vreest, dat wij ons daar ook vervelen zullenmaar natuurlijk, als gij er op staat zullen wij ons genoegen stellen on der uw wensch. Nina streed met hare verwarring. „Ik meende dat wij op weg waren naar Rokeby-House", antwoordde zij, „maar gij moet niet denken dat ik er op sta derwaarts te gaan als gij liever ergens anders heen gaat. Uwe wenschen en uw genoegen ko men in de eerste plaats in aanmerking. Geeft gij de voorkeur aan de eene of ande re badplaats aan de kust?" „Neen," zeide mrs. Borne. „O ik ben ver heugd Nina, want ik vreesde dat gij mijne wenschen zoudt wederstreven, en ik meen, dat zoo ooit eene vrouw haren wil mag hebben, dit zeker is op hare huwelijksreis. Digby heft mij verteld van de eenige bezit ting die hij in de wereld heeft, een waar deloos oud slot in 't Hoogland, dat slechts als jachtslot bruikbaar is en dat nooit iemand wil hurenik voor mij verlang het nu eens te zien. Ik houd het voor een zeer natuurlijk verlangen van een jonggetrouw- dé, de bezitting van haren echtgenoot te leeren kennenDigby Borne heeft dit van een Schotsch familielid, een Macdonald, georvenhet slot is het onderwerp van een heel leger romantische sagen, en wordt „de Wildernis" genoemd. Daar ik zoo verlan gend ben het te zien meent Digby Borne dat wij zeer goed naar „de Wildernis" kunnen zeilen, als gij er niets op tegen hebt. (Wordt vervolgd)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1923 | | pagina 1