Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
VERLOREN SPEL.
n
Aannemer. Waalwijk.
f*.
EERSTE BLAD.
üdeRooij-Bourgonjen
FEUILLETON
„NOO&D-BRABAND"
foTH?^WAALWU K»
ZATERDAG 20 OCTOBER 1923.
ÏJiwut»;
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telafoom Na. tt< Telegr,-AdresECHO.
2)it nummer bestaat uit S)rie
Bladen
Verkrijgbaar bij
BAARDWIJK. 22300
Verslag van de actie tot verlaging der
electriciteitstarieven voor industrie
in de gemeente Waalwijk,
door Ir. C. Pulles, c.i.
II.
Het binnen 8 dagen beloofde onder
houd liet lang op zich wachten. Eerst
na 21/» week had dit plaats.
Ondertusschen evenwel was ons ter
oore gekomen, dat ook in de Gem.
Kaatsheuvel stemmen waren opgegaan
om te komen tot verlaging van tarieven
en dat de P. N. E. M., die aldaar de
administratie voert, door de Gem. aan
haar kracht-afnemers een nieuw tarief
had doen voorstellen.
In de veronderstelling, dat in Waal
wijk iets dergelijks, misschien zelfs
hetzelfde zou worden voorgesteld, leek
het ons belangrijk dit tarief ter inzage
te krijgen en te bestudeeren. Wij
hebben een afschrift van het tarief in
handen gekregen en de veronderstelling,
dat in Waalwijk hetzelfde zou worden
aangeboden bleek juist.
Het voorstel behelsde een tarief met
afloopende K.W.U.-prijs, waarbij echter
bepaald werd, dat de gemiddelde prijs
per K.W.U. buiten den spertijd, nimmer
minder dan 10 cent mocht worden.
In den spertijd is de prijs perK.W.
U. 23 c
De spertijd valt in
Januari van 4 nm. tot 11 nm.
Februari 5 nm. 11 nm.
Maart 6 nm. 11 nm.
April 7 nm. U nm.
Mei 8 nm. 11 nm.
Juni 8nm. 11 nm.
Juli 8 nm. 11 nm.
Augustus 7 nm. 11 nm.
September 6 nm. 11 nm.
October 5 nm. 11 nm.
November 4 nm. 11 nm
December 4 nm. 11 nm.
Voor de bijeenkomst van de Gem.
en de P.N.E.M. hadden wij als gevolg
van de o.i. wel eenigszins gerechtvaar
digde veronderstelling, dat de zaak op
de lange baan geschoven werd door
den Heer Secretaris laten verzoeken,
of wij bij het onderhoud mochten aan
wezig zijn en tevens of de Heer
Directeur der P.N.E.M. aan zijn verte
genwoordigers de noodige volmacht
wilde verleenen om de kwestie zoo
spoedig mogelijk op te lossen.
Aan het eerste verzoek werd voldaan,
aan het tweede helaas niet, zoodat,
waar noch de Gem. noch de fabrikanten
met het voorstel accoord konden gaan
en tevens de Directeur der P.N.E.M.
verlof genomen had, voor het einde
waarvan geen enkel voorstel kon gedaan
worden, we weer eens in ons wachten
moesten volharden.
Waarom het voorstel noch door de
Gem. noch door ons kon worden aan
genomen zal in het volgende worden
verduidelijkt.
Aan de Gem. werd nl. voorgesteld,
volgens dit tarief te leveren aan zijn
afnemers, terwijl de Gem. volgens het
bestaande tarief van de P.N.E.M. zou
moeten blijven betrekken, dus de ver
mindering van inkomsten tengevolge
van de prijsdaling geheel op de Gem.
zou drukken.
Verder was bij het oude tarief, ten
gevolge van de maximalen, bij de af
nemers een streven om deze, daar ze
een groot gedeelte van den prijs per
K.W.U. uitmaakten zoo laag mogelijk
te houden, waardoor ook de maximaal
van de Gem. gedrukt werd, tot voordeel
van de Gem In het voorgestelde tarief
zonder maximalen, had het laaghouden
daarvan bij de fabrikanten geen direct
voordeel, zoodat deze zich niet meer
de moeiten die aan dat laaghouden
verbonden zijn zouden getroosten, dus
behalve de vermindering van inkomsten
ou ook de inkoopsprijs van de Gem.
omhoog gaan
Ook wij konden met het voorstel
niet accoord gaan om de volgende
reden;
Reeds bij een afname van 2100 K.
W.U. per maand, zou de prijs per K.
W.U buiten den spertijd tot op het
minimum gedaald zijn. Bij meer afname
dan 2100 K.W.U. pef maand moest,
roewei de prijs zou komen beneden
0 C. per K.W.U. toch 10 c. betaald
worden.
Nu kwam echter nog de spertijd,
ndien men in de wintermaanden den
werktijd voor lialfzes wil beëindigen,
komt men daardoor tot een voor de
arbeiders onaangename dagverdeeling,
zoodat men, wat"betreft het verkrijgen
van arbeiders, komt in ongunstiger
positie dan zij, die tot halfzes of later
werken. Als spertijd zijn daarom voor
een jaar in rekening te brengen 114
speruren.
Juist in deze speruren is de belasting
het hoogst, daar dan licht en kracht
tesamen gebruikt worden.
Verder komt hierbij, dat overwerk
gewoonlijk in den spertijd zal geschie
den, zoodat zelfs voor de grootste
afnemers de prijs per K.W.U. nooit
beneden 11 c. zou komen.
De Heeren vertegenwoordigers ver
trokken weer onverrichterzake en be
loofden ons dat zij aanstonds na de
terugkomst van den Heer Directeur,
dezen de bezwaren zouden mededeelen
en als gevolg hiervan ontving het G.
E. B. op 6 Juni het volgende schrijven
's-Hertogenbosch, 5 Juni 1923.
Aan het Gemeentelijk Electriciteits-
bedrijf,
W a a I xv ij k.
Naar aanleiding van de met den
Gemeente-Secretaris, Uwen Directeur
en eenige industrieelen uit Uwe Ge
meente door ons gevoerde besprekingen
hebben wij onderzocht, welke voor de
Gem. Waalwijk de financieele gevolgen
zouden zijn, eenerzijds indien door U
tot tariefsverlaging voor de klein-in-
SPECIAAL ADRES VOOR:
Granietwerken, Terrazzovloeren, Aanrechten,
Gootsteen, Dorpels enz.
INRICHTING VOOR HOUTGRANIET-VLOEREN.
Allies met volle garantie. 30371
46)
DOOR ERVARING STERK.
dustrie zou worden overgegaan, op een
prijs, welke voor de fabrikanten accep
tabel zou zijn, anderzijds indien het
G.E.B. bedoelde fabrieken als afnemers
zou verliezen.
Een overzicht onzer calculaties ge
lieve U in afschrift hierbij aan te
treffen. Uit deze becijfering zult U
kunnen ontwaren, dat wanneer de
fabrieken, waaraan volgens speciaal
contract werd geleverd, in 1922 niet
waren aangesloten geweest, het G E.
B. aan stroominkomsten had moeten
derven eene som van f 20417.27, waar
tegenover een bedrag aan minderen
inkoop van energie staat van f 15288 60
zoodat het verlies 15128.60 grooter
zou zijn geweest.
Gaat men nu van de veronderstelling
uit dat aan evenbedoelde fabrieken het
tarief zou zijn gesteld, hetwelk wij U
bij ons laatste bezoek ten Uwentvoor
legden, dan zou bij een raming van
12'/2 c. per K.W.U. als doorsnee-op
brengst van den stroom, een cijfer, dat
naar onze meening aan den voorzich-
tigen kant is, de stroom-opbrengst van
deze fabrieken bij een afgifte van totaal
120.000 K. W. U. hebben bedragen
f 15000.— of f5417.— minder dan
thans het geval was.
Men ziet dus dat het finantieel
resultaat voor de Gemeente ongeveer
gelijk zou zijn geweest, ingeval zij de
klein-industrie niet had bediend, of
geleverd had tegen het door ons voor
gestelde tarief. De Gemeente kan dus
zonder dat op de aan de klein-industrie
te leveren energie verlies geleden wordt,
onder de omstandigheden als aan
onze berekeningen zijn ten grondslag
gelegd, tot tariefsverlaging overgaan.
Hierbij dient dan te worden opgemerkt,
dat wanneer de doorsneeopbrengst per
K.W U. hooger is dan de geraamde
12'/2 c. dit van gunstigen invloed is
op het bedrijfsresultaat, terwijl voorts
wanneer de algemeene toestand in de
industrie mocht verbeteren, de kans
op een grootere afname de daarmee
samenhangende vermindering van den
inkoopsprijs blijft behouden.
Met betrekking tot de door U inge
zonden Verlies- en Winstrekening over
1922. waarop een nadeelig saldo van
f 1767.63 voorkomt, merken wij U op,
dat in dit saldo begrepen is een post
van f 1000 wegens gebruik van ge
meentegrond, terwijl onze eindafreke
ning over het jaar 1922, waarbij
U een restitutie van i 594,80 werd
toegekend, ook in mindering van
genoemd verliessaldo komt, zoodat het
jaar vrijwel zonder verlies sluit.
De ons ter inzage verstrekte ge
gevens zenden wij U heden weer
terug Hoogachtend,
N.V. Prov. Eiectr. Maatsch.
(w.g.) onleesbaar.
s
3s
S
s
-ï:
CU
s
■5 c
§3
Dö
Sa
ïïo
4ne J AAKuAJNii.
De Echo van het Zuiden,
Waalwyk&cbe en Laiigstraatsche Courant,
Dit bl*d veweMjit
WOENSDAG EN ZATERDAG.
Abonnementüprij k per 3 maande» 1.25.
Franco per post door het geheele rijk 1.40.
Brieven, Ingeaonden stukken, gelden ens.,
trance te senden aan den Uitgever.
Prije der Advertenüin
20 cant par regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
AdvertentiBn moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens om «iterlijk nar in ©u» beait
Hijs.
n/v.J.GRUNO GRONINGEN
j. den Teulingde Leijer.
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Dultsch door H. Fr.
„Waar ligt die plaats?" vroeg Nina.
„In Roszshire. In de nabijheid zijn post
kantoren genoeg, zoodat gij dagelijks naar
iw vrienden schrijven kunt als gij wilt".
„Maar men zal onze komst daar niet ver
wachten," hernam Nina.
De dienstboden op Rokeby-House wach
ten ons, maar in „de Wildernis" is niemand
op onze komst voorbereid.
„Er zijn daar een paar oude bedienden,"
zeide Digby Borne, „en alles zal gedaan
worden om ons verblijf op het slot aange
naam te maken. Kan ik niets zeggen om de
strenge uitdrukking, die zich in uwe trek
ken openbaart, miss Nina, weg te nemen?'
„Het seizoen is zeer ver gevorderd voor
het Hoogland," bracht Nina in.
„Maar daar is bij uitzondering liefelijk
weder," drong mrs. Borne verder aan. „En
wij zullen er maar en week blijven. Ik zie
gij wilt ons gansche genoegen bederven Ni-
na, en ons dwingen uwen zin te doen".
„Gij vergist u," zeide Nina ernstig; „ik
verlang niet mijne wenschen door te drij
ven. Het voorstel om het Hoogland te be
zoeken, verrast mjj wel, maar ik heb er niets
tegen in te brengen. Ik wenschte echter wel.
voegde zij er blozend bij, dat gij mij ergens
aan de kust aan wal kondet zetten, van
waar ik naar Rookhurst terugkeeren kan,
„Wat? Alleen en zonder geleide?" riep
mrs. Borne. „Gij wilt ons verlaten, terwijl
ik op uw gezelschap en uw geleide gerekend
heb? Als gij er op staat naar Rookhurst
terug te keeren, Nina, kunt gij natuurlijk
gaan, en wij zullen u vergezellen. Maar
die baatzuchtige tyrannie excuseer het
woord verschilt veel van uwe gewone
grootmoedigheid. Ik had u niet voor zoo on-
MAATSCHAPPIJ VAN VERZEKERING OP HET LEVEN
vriendelijk gehouden. Mijn genoegen is nu
geheel bedorven. Lieve Digby, wij zullen
naar Londen terugkeeren."
Mr. Borne stond op om naar het dek te
gaan. Met een gebiedend handgebaar hield
Nina hem terug, terwijl haar fier gelaat
kleurde.
„Mijnentwege behoeft gij geen bevel tot
omkeeren te geven," zeide zij op trotschen
toon. „Ik zal mrs. Borne naar „de Wilder
nis" vergezellen. Ik wil volstrekt niet on-
beleeft schijnenmaar gij zult u herinne
ren, dat mijne vrienden niet weten waar ik
ben, en bezorgd over mij zullen zijn."
„O Nina" riep mrs. Borne op verwijten
den toon„zijn wij niet uwe beste vrien
den?" Maar ik ben reeds zoo gelukkig door
uwe toestemming dat ik over uwe woorden
niet wil vallen. Digby, wij gaan naar uwe
lieve oude „Wildernis" en als zij mij bevalt,
zal ik ze geheel nieuw laten inrichten en er
jaarlijks in het goede seizoen er eenige we
ken met een vroolijk gezelschap gaan door
brengen." Nina bleef niet langer in het sa
lon, maar begaf zich op het dek, waar zij
geruimen tijd op en neer wandelde, terwijl
hare blikken onderzoekend over de einde-
looze watervlakte gleden.
Toen zij moede werd, ging zij op eene
bank zitten en gaf zich weder over aan hare
angstige gedachten, welke zij niet van zich
kon afschudden.
Zij waren nu ver op de Noordzee, en ner
gens was een spoor van land te ontdekken.
De nacht was helder en klaar en Nina
ging te bed en sliep vast zonder droomen
tot den volgenden morgendie dag verliep
als de vorige, maar nog steeds kwam er geen
land in het zicht.
Een derde nacht verliep en Nina verlang
de reeds ongeduldig in eene haven aan te
komen. Zij wist dat lord Stonefield angstig
op een brief van haar wachtte, en gaarne
zou zij hem op de hoogte gesteld hebben van
de veranderde reisplannen van mrs. Borne
en van de plaats waarheen zij zich begaf.
Eindelijk den vierden dag nadat zij aan
boord gegaan waren, wendde 't jacht land
waarts en ankerde eindelijk in een baai,
rondom dicht ingesloten door heuvelketens
en hooge kale rotsen.
De streek maakte een wildromantischen
maar afschuwelijken indruk, nog daardoor
verhoogd, dat nergens een spoor van een
CO
00
q>
co
►5? co
!£.D
O)
CQ
"t
v-
■*-> oo
CJ
u 00
O S
D
co
m
O)
D
MOS
runo
cd
O co
■5f CM
1)
c
O)
OA
E
<D
O 73
4J O d
X
DD
O C*"
to C4
OO t—
00 rr
CN "T
m o
CN
co co
33 3
*a -a
c e
o
S 6
o o
O O
W« L- O)
co co IT
O **-4 *4—
O O
O 00
C4 VH
CJ
'E S
O o.
«O
menschelijke woning te vinden was.
„Maar Digby," zeide mrs. Borne verwon
derd, „ik zie nergens een huis".
„Kijk naar boven naar den rotswand",
zeide haar eclitgenoot, met den vinger de
richting aangevende; ziet gij daar dat
breede met zwarte dennen omzoomde uit
stek? Achter dat uitstek bijna een halve
mijl er van daan, verheft zich eeu hooge
rotskegel. Nu, op dat wildromantische hoog
plateau staat het huis, dat een mijner voor
ouders daar voor zicli gebouwd heeft, om
daar zijn leven te eindigen."
„Maar, lieve Digby, het is toch niet mo
gelijk dat de Wildernis op dat rotsplateau
staat," onderbrak hem Victoria.
„Nergens is er een toegang en wij zouden
er alleen kunnen komen als wij vleugels
hadden."
„Gij zult nu begrijpen, waarom ik het
huis noch verkoopen, noch verhuren kan,
zeide Borne. „Maar wij kunnen er toch ko
men. Een zeer smal, gevaarloos maar zeer
vermoeiend voetpad voert er heen. De man
nen zullen de bagage wel naar hoven sle
pen en wij zullen ons op weg begeven.
Zij werden aan land gezet en nadat Digby
Borne den zeelieden bevolen had in de
bocht te blijven tot nader order, voerde hij
zijne vrouw, Nina en het kamermeisje langs
het steile pad naar boven.
„Hier zijn wij levend begraven!" zuchtte
de Frangaise, angstig rondkijkend. „Wij zijn
in een graf!"
Deze woorden vonden weerklank in Nina's
hart.
Het met boomen dicht bezette plateau
zag er zelfs bij den helderen maneschijn, on
gewoon duister en onheilspellend uit.
In het midden stond een eenvoudig breed
uitloopend steenen huis, dat in zijne hate
lijke naaktheid heel goed bij de omgeving
paste.
De deur stond opener scheen licht door
de ramen en als in verwachting bewogen
zich gestalten voor dezelve.
,,'t Ziet er uit of wij verwacht worden,"
zeide Nina verrast. Het huis is niet geslo
ten, zoals gij zeidet, mr. Borne."
Victoria brak in een eigenaardigen hoo
nenden lach uit, die Nina's hart ijskoud aan
deed.
„Geef Nina uwen arm, liefste," zeide zij
vroolflk. „Welk een idee van u, Nina, dat
o a
M
C
O
e n,
«in
O co
c
O
bc *-
u-7 <D
O
<L>
JZ
e
O)
u
co
co y
t- O) b
-3
2
G -r
O» T3
3 cn
ba
cvi c
i co d
c
ba "E
<U
O £3
O cl
men ons zou verwachtenWij hebben pas
besloten hierheen te gaan toen wij reeds op
zee waren. Mijn God, ik ben uitgehongerd
en hoop maar dat men iets voor ons te eten
zal hebben."
Toen de reizigers het huis naderden ver
dwenen de gestalten, die Nina gezien had.
De aankomende stegen twee breede trap
pen op en traden het voorhuis binnen.
Het was verlicht door eene van den zol
der hangende lamp; aan beide zijden zag
men naar de vertrekken voerende deuren,
en een trap die naar de verdieping geleidde.
Zij bleven midden in het voorhuis staan;
op hetzelfde oogenblik ging er eene deur
open door welke een vrouw lachend eu groe
tend naar buiten kwam eene vrouw in
grijze kleeding, met aschgrauw gelaat en
aschgrauwe haren.
Deze vrouw was mrs. Luttrel.
Nina .herkende haar tot haar grooten
schrik; op dat oogenblik begreep zij, dat
haar bezoek aan de Wildernis door hare
vijanden vooraf beraamd was en dat hare
overdrevenste vermoedens omtrent de
valschheid en slechtheid van Victoria Bor
ne de waarheid maar al te na waren geko
men dat men haar in een val gelokt had
dat zij eene gevangene was!
Het gevoel, dat zich in dit oogenblik van
haar meester maakte, was onbeschrijfelijk.
Als in een maalstroom woelden hare ge
dachten doorelkander en met verschrikte
vragende blikken zag zij de omstanders aan.
Hoofdstuk XXXI.
HOE LILLY HET HUIS VAN
MR. BRIDGE VERLAAT.
De kalme en hooghartige mededeeling van
mrs. World, dat zij Lilly Lark als doch tel
en erfgename had aangenomen, had op mrs.
Bridge de uitwerking als van een bom, die
in het vijandelijke leger valt.
Mrs. Bridge stond als verstomd en zag
gloeiend van kwaadaardigheid, afwisselend
mrs. World en Lilly aan.
Al hare schoone plannen van toekomstige
grootheid verzonken plotseling in het niet.
Zij zag zich zelve en hare kinderen op den
rand der armoede, die door het vermogen
dezer oude dame had kunnen afgeweerd
worden.
Zij was buiten zichzhlve van toorn en ver
bazing en met bitteren haat vervuld tegen
hare jonge gouvernante.
Wij weten niet wat zij misschien gedaan
zoude hebben, als Brown, hare meesteres
eene scène willende sparen, niet de bank
noten aan mrs. Bridge had toegestokenen
haar bij de hand nemende drong zij haar
zacht de deur uit, en sloot die achter haar.
Deze laatste beleediging was te veel voor
de teleurgestelde vrouw. Met een luiden gil
vloog zij de trappen af en stormde als een
razende het salon binnen, waar haar echt
genoot zich bevond. Daar wierp zjj zich op
een stoel neer, sloeg krampachtig om zich
heen en schreeuwde zonder ophouden voort.
Mr. -Bridge bracht haar een weinig tot
bedaren, wreef hare handen, boog zich over
haar heen en bezwoer haar hem te- zeggen
wat er toch gebeurd was.
Eerst na eenigen tijd gelukte 't hem haar
in zooverre tot bedaren te brengen, dat hij
haar stuksgewijze de mededeeling van het
verschrikkelijk feit ontlokte, dat Lilly door
mrs. World als dochter was aangenomen.
Man en vrouw beraadslaagden eenige mi
nuten met elkander en besloten eene poging
te wagen om de oude vrouw te overtuigen,
dat Lilly eene bedriegster was.
Het edele paar begaf zich naar de deur
der kamer van mrs. World en klopte om
te worden binnengelaten.
Brown antwoordde door het sleutelgat.
„Mjjne meesteres vraagt om verschoo
ning. Zij kan heden avond geen ontroering
meer verdragen. Daarbij is zij met hare
nicht in gesprek."
„De advocaat rammelde' met de deur
knop, maar zij was van binnen gesloten. Hij
bukte zich en ging met zijn mond voor het
sleutelgat liggen.
„Zeg aan uwe meesteres," schreeuwde hij
luide, „dat het meisje eene bedriegster is
en evenmin hare nicht als uw grootmoeder.
Het bedriegt haar...".
Hij hield bedremmeld op, toen hij -hoorde
hoe de vrouw daar binnen met Lilly in een
andere kamer ging.
„Ga toch liever naar beneden," riep Brown
thans insgelijks door het sleutelgat," an
ders haalt ge door uw leven de dienstboden
er nog bij."
(Wordt vervolgd).