Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. VERLOREN SPEL. n Aannemer. Waalwijk. f*. EERSTE BLAD. üdeRooij-Bourgonjen FEUILLETON „NOO&D-BRABAND" foTH?^WAALWU K» ZATERDAG 20 OCTOBER 1923. ÏJiwut»; WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telafoom Na. tt< Telegr,-AdresECHO. 2)it nummer bestaat uit S)rie Bladen Verkrijgbaar bij BAARDWIJK. 22300 Verslag van de actie tot verlaging der electriciteitstarieven voor industrie in de gemeente Waalwijk, door Ir. C. Pulles, c.i. II. Het binnen 8 dagen beloofde onder houd liet lang op zich wachten. Eerst na 21/» week had dit plaats. Ondertusschen evenwel was ons ter oore gekomen, dat ook in de Gem. Kaatsheuvel stemmen waren opgegaan om te komen tot verlaging van tarieven en dat de P. N. E. M., die aldaar de administratie voert, door de Gem. aan haar kracht-afnemers een nieuw tarief had doen voorstellen. In de veronderstelling, dat in Waal wijk iets dergelijks, misschien zelfs hetzelfde zou worden voorgesteld, leek het ons belangrijk dit tarief ter inzage te krijgen en te bestudeeren. Wij hebben een afschrift van het tarief in handen gekregen en de veronderstelling, dat in Waalwijk hetzelfde zou worden aangeboden bleek juist. Het voorstel behelsde een tarief met afloopende K.W.U.-prijs, waarbij echter bepaald werd, dat de gemiddelde prijs per K.W.U. buiten den spertijd, nimmer minder dan 10 cent mocht worden. In den spertijd is de prijs perK.W. U. 23 c De spertijd valt in Januari van 4 nm. tot 11 nm. Februari 5 nm. 11 nm. Maart 6 nm. 11 nm. April 7 nm. U nm. Mei 8 nm. 11 nm. Juni 8nm. 11 nm. Juli 8 nm. 11 nm. Augustus 7 nm. 11 nm. September 6 nm. 11 nm. October 5 nm. 11 nm. November 4 nm. 11 nm December 4 nm. 11 nm. Voor de bijeenkomst van de Gem. en de P.N.E.M. hadden wij als gevolg van de o.i. wel eenigszins gerechtvaar digde veronderstelling, dat de zaak op de lange baan geschoven werd door den Heer Secretaris laten verzoeken, of wij bij het onderhoud mochten aan wezig zijn en tevens of de Heer Directeur der P.N.E.M. aan zijn verte genwoordigers de noodige volmacht wilde verleenen om de kwestie zoo spoedig mogelijk op te lossen. Aan het eerste verzoek werd voldaan, aan het tweede helaas niet, zoodat, waar noch de Gem. noch de fabrikanten met het voorstel accoord konden gaan en tevens de Directeur der P.N.E.M. verlof genomen had, voor het einde waarvan geen enkel voorstel kon gedaan worden, we weer eens in ons wachten moesten volharden. Waarom het voorstel noch door de Gem. noch door ons kon worden aan genomen zal in het volgende worden verduidelijkt. Aan de Gem. werd nl. voorgesteld, volgens dit tarief te leveren aan zijn afnemers, terwijl de Gem. volgens het bestaande tarief van de P.N.E.M. zou moeten blijven betrekken, dus de ver mindering van inkomsten tengevolge van de prijsdaling geheel op de Gem. zou drukken. Verder was bij het oude tarief, ten gevolge van de maximalen, bij de af nemers een streven om deze, daar ze een groot gedeelte van den prijs per K.W.U. uitmaakten zoo laag mogelijk te houden, waardoor ook de maximaal van de Gem. gedrukt werd, tot voordeel van de Gem In het voorgestelde tarief zonder maximalen, had het laaghouden daarvan bij de fabrikanten geen direct voordeel, zoodat deze zich niet meer de moeiten die aan dat laaghouden verbonden zijn zouden getroosten, dus behalve de vermindering van inkomsten ou ook de inkoopsprijs van de Gem. omhoog gaan Ook wij konden met het voorstel niet accoord gaan om de volgende reden; Reeds bij een afname van 2100 K. W.U. per maand, zou de prijs per K. W.U buiten den spertijd tot op het minimum gedaald zijn. Bij meer afname dan 2100 K.W.U. pef maand moest, roewei de prijs zou komen beneden 0 C. per K.W.U. toch 10 c. betaald worden. Nu kwam echter nog de spertijd, ndien men in de wintermaanden den werktijd voor lialfzes wil beëindigen, komt men daardoor tot een voor de arbeiders onaangename dagverdeeling, zoodat men, wat"betreft het verkrijgen van arbeiders, komt in ongunstiger positie dan zij, die tot halfzes of later werken. Als spertijd zijn daarom voor een jaar in rekening te brengen 114 speruren. Juist in deze speruren is de belasting het hoogst, daar dan licht en kracht tesamen gebruikt worden. Verder komt hierbij, dat overwerk gewoonlijk in den spertijd zal geschie den, zoodat zelfs voor de grootste afnemers de prijs per K.W.U. nooit beneden 11 c. zou komen. De Heeren vertegenwoordigers ver trokken weer onverrichterzake en be loofden ons dat zij aanstonds na de terugkomst van den Heer Directeur, dezen de bezwaren zouden mededeelen en als gevolg hiervan ontving het G. E. B. op 6 Juni het volgende schrijven 's-Hertogenbosch, 5 Juni 1923. Aan het Gemeentelijk Electriciteits- bedrijf, W a a I xv ij k. Naar aanleiding van de met den Gemeente-Secretaris, Uwen Directeur en eenige industrieelen uit Uwe Ge meente door ons gevoerde besprekingen hebben wij onderzocht, welke voor de Gem. Waalwijk de financieele gevolgen zouden zijn, eenerzijds indien door U tot tariefsverlaging voor de klein-in- SPECIAAL ADRES VOOR: Granietwerken, Terrazzovloeren, Aanrechten, Gootsteen, Dorpels enz. INRICHTING VOOR HOUTGRANIET-VLOEREN. Allies met volle garantie. 30371 46) DOOR ERVARING STERK. dustrie zou worden overgegaan, op een prijs, welke voor de fabrikanten accep tabel zou zijn, anderzijds indien het G.E.B. bedoelde fabrieken als afnemers zou verliezen. Een overzicht onzer calculaties ge lieve U in afschrift hierbij aan te treffen. Uit deze becijfering zult U kunnen ontwaren, dat wanneer de fabrieken, waaraan volgens speciaal contract werd geleverd, in 1922 niet waren aangesloten geweest, het G E. B. aan stroominkomsten had moeten derven eene som van f 20417.27, waar tegenover een bedrag aan minderen inkoop van energie staat van f 15288 60 zoodat het verlies 15128.60 grooter zou zijn geweest. Gaat men nu van de veronderstelling uit dat aan evenbedoelde fabrieken het tarief zou zijn gesteld, hetwelk wij U bij ons laatste bezoek ten Uwentvoor legden, dan zou bij een raming van 12'/2 c. per K.W.U. als doorsnee-op brengst van den stroom, een cijfer, dat naar onze meening aan den voorzich- tigen kant is, de stroom-opbrengst van deze fabrieken bij een afgifte van totaal 120.000 K. W. U. hebben bedragen f 15000.— of f5417.— minder dan thans het geval was. Men ziet dus dat het finantieel resultaat voor de Gemeente ongeveer gelijk zou zijn geweest, ingeval zij de klein-industrie niet had bediend, of geleverd had tegen het door ons voor gestelde tarief. De Gemeente kan dus zonder dat op de aan de klein-industrie te leveren energie verlies geleden wordt, onder de omstandigheden als aan onze berekeningen zijn ten grondslag gelegd, tot tariefsverlaging overgaan. Hierbij dient dan te worden opgemerkt, dat wanneer de doorsneeopbrengst per K.W U. hooger is dan de geraamde 12'/2 c. dit van gunstigen invloed is op het bedrijfsresultaat, terwijl voorts wanneer de algemeene toestand in de industrie mocht verbeteren, de kans op een grootere afname de daarmee samenhangende vermindering van den inkoopsprijs blijft behouden. Met betrekking tot de door U inge zonden Verlies- en Winstrekening over 1922. waarop een nadeelig saldo van f 1767.63 voorkomt, merken wij U op, dat in dit saldo begrepen is een post van f 1000 wegens gebruik van ge meentegrond, terwijl onze eindafreke ning over het jaar 1922, waarbij U een restitutie van i 594,80 werd toegekend, ook in mindering van genoemd verliessaldo komt, zoodat het jaar vrijwel zonder verlies sluit. De ons ter inzage verstrekte ge gevens zenden wij U heden weer terug Hoogachtend, N.V. Prov. Eiectr. Maatsch. (w.g.) onleesbaar. s 3s S s -ï: CU s ■5 c §3 Dö Sa ïïo 4ne J AAKuAJNii. De Echo van het Zuiden, Waalwyk&cbe en Laiigstraatsche Courant, Dit bl*d veweMjit WOENSDAG EN ZATERDAG. Abonnementüprij k per 3 maande» 1.25. Franco per post door het geheele rijk 1.40. Brieven, Ingeaonden stukken, gelden ens., trance te senden aan den Uitgever. Prije der Advertenüin 20 cant par regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. AdvertentiBn moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om «iterlijk nar in ©u» beait Hijs. n/v.J.GRUNO GRONINGEN j. den Teulingde Leijer. van „De Echo van het Zuiden". Naar het Dultsch door H. Fr. „Waar ligt die plaats?" vroeg Nina. „In Roszshire. In de nabijheid zijn post kantoren genoeg, zoodat gij dagelijks naar iw vrienden schrijven kunt als gij wilt". „Maar men zal onze komst daar niet ver wachten," hernam Nina. De dienstboden op Rokeby-House wach ten ons, maar in „de Wildernis" is niemand op onze komst voorbereid. „Er zijn daar een paar oude bedienden," zeide Digby Borne, „en alles zal gedaan worden om ons verblijf op het slot aange naam te maken. Kan ik niets zeggen om de strenge uitdrukking, die zich in uwe trek ken openbaart, miss Nina, weg te nemen?' „Het seizoen is zeer ver gevorderd voor het Hoogland," bracht Nina in. „Maar daar is bij uitzondering liefelijk weder," drong mrs. Borne verder aan. „En wij zullen er maar en week blijven. Ik zie gij wilt ons gansche genoegen bederven Ni- na, en ons dwingen uwen zin te doen". „Gij vergist u," zeide Nina ernstig; „ik verlang niet mijne wenschen door te drij ven. Het voorstel om het Hoogland te be zoeken, verrast mjj wel, maar ik heb er niets tegen in te brengen. Ik wenschte echter wel. voegde zij er blozend bij, dat gij mij ergens aan de kust aan wal kondet zetten, van waar ik naar Rookhurst terugkeeren kan, „Wat? Alleen en zonder geleide?" riep mrs. Borne. „Gij wilt ons verlaten, terwijl ik op uw gezelschap en uw geleide gerekend heb? Als gij er op staat naar Rookhurst terug te keeren, Nina, kunt gij natuurlijk gaan, en wij zullen u vergezellen. Maar die baatzuchtige tyrannie excuseer het woord verschilt veel van uwe gewone grootmoedigheid. Ik had u niet voor zoo on- MAATSCHAPPIJ VAN VERZEKERING OP HET LEVEN vriendelijk gehouden. Mijn genoegen is nu geheel bedorven. Lieve Digby, wij zullen naar Londen terugkeeren." Mr. Borne stond op om naar het dek te gaan. Met een gebiedend handgebaar hield Nina hem terug, terwijl haar fier gelaat kleurde. „Mijnentwege behoeft gij geen bevel tot omkeeren te geven," zeide zij op trotschen toon. „Ik zal mrs. Borne naar „de Wilder nis" vergezellen. Ik wil volstrekt niet on- beleeft schijnenmaar gij zult u herinne ren, dat mijne vrienden niet weten waar ik ben, en bezorgd over mij zullen zijn." „O Nina" riep mrs. Borne op verwijten den toon„zijn wij niet uwe beste vrien den?" Maar ik ben reeds zoo gelukkig door uwe toestemming dat ik over uwe woorden niet wil vallen. Digby, wij gaan naar uwe lieve oude „Wildernis" en als zij mij bevalt, zal ik ze geheel nieuw laten inrichten en er jaarlijks in het goede seizoen er eenige we ken met een vroolijk gezelschap gaan door brengen." Nina bleef niet langer in het sa lon, maar begaf zich op het dek, waar zij geruimen tijd op en neer wandelde, terwijl hare blikken onderzoekend over de einde- looze watervlakte gleden. Toen zij moede werd, ging zij op eene bank zitten en gaf zich weder over aan hare angstige gedachten, welke zij niet van zich kon afschudden. Zij waren nu ver op de Noordzee, en ner gens was een spoor van land te ontdekken. De nacht was helder en klaar en Nina ging te bed en sliep vast zonder droomen tot den volgenden morgendie dag verliep als de vorige, maar nog steeds kwam er geen land in het zicht. Een derde nacht verliep en Nina verlang de reeds ongeduldig in eene haven aan te komen. Zij wist dat lord Stonefield angstig op een brief van haar wachtte, en gaarne zou zij hem op de hoogte gesteld hebben van de veranderde reisplannen van mrs. Borne en van de plaats waarheen zij zich begaf. Eindelijk den vierden dag nadat zij aan boord gegaan waren, wendde 't jacht land waarts en ankerde eindelijk in een baai, rondom dicht ingesloten door heuvelketens en hooge kale rotsen. De streek maakte een wildromantischen maar afschuwelijken indruk, nog daardoor verhoogd, dat nergens een spoor van een CO 00 q> co ►5? co !£.D O) CQ "t v- ■*-> oo CJ u 00 O S D co m O) D MOS runo cd O co ■5f CM 1) c O) OA E <D O 73 4J O d X DD O C*" to C4 OO t— 00 rr CN "T m o CN co co 33 3 *a -a c e o S 6 o o O O W« L- O) co co IT O **-4 *4— O O O 00 C4 VH CJ 'E S O o. «O menschelijke woning te vinden was. „Maar Digby," zeide mrs. Borne verwon derd, „ik zie nergens een huis". „Kijk naar boven naar den rotswand", zeide haar eclitgenoot, met den vinger de richting aangevende; ziet gij daar dat breede met zwarte dennen omzoomde uit stek? Achter dat uitstek bijna een halve mijl er van daan, verheft zich eeu hooge rotskegel. Nu, op dat wildromantische hoog plateau staat het huis, dat een mijner voor ouders daar voor zicli gebouwd heeft, om daar zijn leven te eindigen." „Maar, lieve Digby, het is toch niet mo gelijk dat de Wildernis op dat rotsplateau staat," onderbrak hem Victoria. „Nergens is er een toegang en wij zouden er alleen kunnen komen als wij vleugels hadden." „Gij zult nu begrijpen, waarom ik het huis noch verkoopen, noch verhuren kan, zeide Borne. „Maar wij kunnen er toch ko men. Een zeer smal, gevaarloos maar zeer vermoeiend voetpad voert er heen. De man nen zullen de bagage wel naar hoven sle pen en wij zullen ons op weg begeven. Zij werden aan land gezet en nadat Digby Borne den zeelieden bevolen had in de bocht te blijven tot nader order, voerde hij zijne vrouw, Nina en het kamermeisje langs het steile pad naar boven. „Hier zijn wij levend begraven!" zuchtte de Frangaise, angstig rondkijkend. „Wij zijn in een graf!" Deze woorden vonden weerklank in Nina's hart. Het met boomen dicht bezette plateau zag er zelfs bij den helderen maneschijn, on gewoon duister en onheilspellend uit. In het midden stond een eenvoudig breed uitloopend steenen huis, dat in zijne hate lijke naaktheid heel goed bij de omgeving paste. De deur stond opener scheen licht door de ramen en als in verwachting bewogen zich gestalten voor dezelve. ,,'t Ziet er uit of wij verwacht worden," zeide Nina verrast. Het huis is niet geslo ten, zoals gij zeidet, mr. Borne." Victoria brak in een eigenaardigen hoo nenden lach uit, die Nina's hart ijskoud aan deed. „Geef Nina uwen arm, liefste," zeide zij vroolflk. „Welk een idee van u, Nina, dat o a M C O e n, «in O co c O bc *- u-7 <D O <L> JZ e O) u co co y t- O) b -3 2 G -r O» T3 3 cn ba cvi c i co d c ba "E <U O £3 O cl men ons zou verwachtenWij hebben pas besloten hierheen te gaan toen wij reeds op zee waren. Mijn God, ik ben uitgehongerd en hoop maar dat men iets voor ons te eten zal hebben." Toen de reizigers het huis naderden ver dwenen de gestalten, die Nina gezien had. De aankomende stegen twee breede trap pen op en traden het voorhuis binnen. Het was verlicht door eene van den zol der hangende lamp; aan beide zijden zag men naar de vertrekken voerende deuren, en een trap die naar de verdieping geleidde. Zij bleven midden in het voorhuis staan; op hetzelfde oogenblik ging er eene deur open door welke een vrouw lachend eu groe tend naar buiten kwam eene vrouw in grijze kleeding, met aschgrauw gelaat en aschgrauwe haren. Deze vrouw was mrs. Luttrel. Nina .herkende haar tot haar grooten schrik; op dat oogenblik begreep zij, dat haar bezoek aan de Wildernis door hare vijanden vooraf beraamd was en dat hare overdrevenste vermoedens omtrent de valschheid en slechtheid van Victoria Bor ne de waarheid maar al te na waren geko men dat men haar in een val gelokt had dat zij eene gevangene was! Het gevoel, dat zich in dit oogenblik van haar meester maakte, was onbeschrijfelijk. Als in een maalstroom woelden hare ge dachten doorelkander en met verschrikte vragende blikken zag zij de omstanders aan. Hoofdstuk XXXI. HOE LILLY HET HUIS VAN MR. BRIDGE VERLAAT. De kalme en hooghartige mededeeling van mrs. World, dat zij Lilly Lark als doch tel en erfgename had aangenomen, had op mrs. Bridge de uitwerking als van een bom, die in het vijandelijke leger valt. Mrs. Bridge stond als verstomd en zag gloeiend van kwaadaardigheid, afwisselend mrs. World en Lilly aan. Al hare schoone plannen van toekomstige grootheid verzonken plotseling in het niet. Zij zag zich zelve en hare kinderen op den rand der armoede, die door het vermogen dezer oude dame had kunnen afgeweerd worden. Zij was buiten zichzhlve van toorn en ver bazing en met bitteren haat vervuld tegen hare jonge gouvernante. Wij weten niet wat zij misschien gedaan zoude hebben, als Brown, hare meesteres eene scène willende sparen, niet de bank noten aan mrs. Bridge had toegestokenen haar bij de hand nemende drong zij haar zacht de deur uit, en sloot die achter haar. Deze laatste beleediging was te veel voor de teleurgestelde vrouw. Met een luiden gil vloog zij de trappen af en stormde als een razende het salon binnen, waar haar echt genoot zich bevond. Daar wierp zjj zich op een stoel neer, sloeg krampachtig om zich heen en schreeuwde zonder ophouden voort. Mr. -Bridge bracht haar een weinig tot bedaren, wreef hare handen, boog zich over haar heen en bezwoer haar hem te- zeggen wat er toch gebeurd was. Eerst na eenigen tijd gelukte 't hem haar in zooverre tot bedaren te brengen, dat hij haar stuksgewijze de mededeeling van het verschrikkelijk feit ontlokte, dat Lilly door mrs. World als dochter was aangenomen. Man en vrouw beraadslaagden eenige mi nuten met elkander en besloten eene poging te wagen om de oude vrouw te overtuigen, dat Lilly eene bedriegster was. Het edele paar begaf zich naar de deur der kamer van mrs. World en klopte om te worden binnengelaten. Brown antwoordde door het sleutelgat. „Mjjne meesteres vraagt om verschoo ning. Zij kan heden avond geen ontroering meer verdragen. Daarbij is zij met hare nicht in gesprek." „De advocaat rammelde' met de deur knop, maar zij was van binnen gesloten. Hij bukte zich en ging met zijn mond voor het sleutelgat liggen. „Zeg aan uwe meesteres," schreeuwde hij luide, „dat het meisje eene bedriegster is en evenmin hare nicht als uw grootmoeder. Het bedriegt haar...". Hij hield bedremmeld op, toen hij -hoorde hoe de vrouw daar binnen met Lilly in een andere kamer ging. „Ga toch liever naar beneden," riep Brown thans insgelijks door het sleutelgat," an ders haalt ge door uw leven de dienstboden er nog bij." (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1923 | | pagina 1