Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Teuii/leton
Buitenland.
Binnenland.
Provinciaal Nieuw;
„NOO&D-BRABAND"
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO.
De legerbegrooting van de Zweed-
sche regeering, welke door de Eerste
Kamer was aangenomen, is door de
Tweede Kamer verworpen. Deze heeft
een amendement aangenomen van de
sociaal-democraten, om de bewapening
aanzienlijk in te krimpen,
Volgens dit amendement zou de
legerbegrooting worden verminderd van
85 tot 52 millioen kronen, de vloot
begrooting van 40 tot 24 millioen kro
nen, terwijl van de 27 infanterie regi
menten slechts 14 zullen worden
behouden. Bovendien zullen ook de
andere wapenen naar evenredigheid
worden verminderd.
Op grond van het meeningsverschil
tusschen de beide Kamers zou thans,
volgens de grondwet, een gecombi
neerde zitting van beide lichamen de
zaak moeten regelen, doch dit wordt,
wegens het principieele verschil niet
mogelijk geacht.
Het huidige kabinet is nog niet tot
aftreden gedwongen, doch het wordt
geenszins onwaarschijnlijk geacht, dat
het zal heengaan.
De Italiaansche koninklijke familie
is met groote hartelijkheid door het
Engelsche volk ontvangen.
De Germania, het hoofdorgaan
van het Centrum, schrijft opmerkelijk
scherp over de pogingen in nationa
listische kringen om het rijk met
Duitsche dagen e.d. volksche feesten
te overstroomen. Het blad is overtuigd,
dat degenen, die ze op touw zetten,
zulks doen om de politieke tegenstel
lingen ten top te drijven. De partijen
van het midden mogen dit niet toe
laten zij moeten krachtig en doortas
tend optreden tegen den vorm van
demagogie.
Het Rijkskabinet in Duitschland
heeft gisterenavond aan Ebert z'n
ontslag aangeboden, wat door den
rijkspresident is aanvaard. Het Kabinet
blijft zich met de loopende zaken
belasten.
Hierdoor is de rijkspresident gemak
kelijker in de gelegenheid gesteld een
Kabinetsformateur aan te wijzen.
Bij de komende reorganisatie
van den Rijksbetalingsdienst, ligt het
in het voornemen der regeering de
voldoening van alle pensioenen per
giro te doen geschieden.
De Tijd meldt, dat de Algemeene
Roomsch-Katholieke ambtenaarsver-
eeniging met 3403 tegen 60 stemmen
besloten heeft tot het voeren van een
geding tegen den staat terzake van
de salarisverlaging.
Door de regeering is, met instem
ming van H. M. de Koningin, een
regeling getroffen tot beperking van
Koninklijke besluiten, waardoor een
belangrijke vereenvoudiging in de
Rijksadministratie mogelijk wordt.
43)
Waalwijk, 27 Mei 1924
De blijde gebeurtenis in onze
parochie, nl. de herdenking van het
zilveren priester-jubileum van onzen
Z.Eerw. heer pastoor N. van Riel, is
gisteren met eenvoudigen, passenden
en daardoor grootschen luister gevierd
Van schier alle huizen wapperde
het rood-wit-blauw, wat aan de ge
meente een feestelijk aanzien gaf.
Aan het verlarigen, om ter eere van
den jubilaris eene algemeene H. Com
munie te houden, is door schier alle
parochianen voldaan. Geheel den
morgen, vanaf half zes reeds, was het
kerkgebouw aanhoudend gevuld met
geloovigen en tal van gebeden zijn
tot God opgezonden om te smeeken
dat het pastoor Van Riel gegeven moge
zijn nog tal van jaren in de beste
gezondheid aan het hoofd van de
parochie te mogen staan en om God te
danken voor de groote weldaad zulk
een herder te bezitten.
Tegen half tien werd de jubilaris
door een 12-tal lieve bruidjes van de
pastorie afgehaald en al bloemen
strooiende naar de noodkerk geleid,
gevolgd door de heeren kerkmeesters
en familieleden.
Langs de school hadden de meisjes,
met de Eerw. Zusters zich opgesteld
om den jubilaris een treffende bloe
menhulde te brengen.
In het portaal van de kerk bevonden
zich de leden van het Huldigings
Comité om den Z.Eerw.heer Van Rie
mede naar het altaar te geleiden.
Voor deze plechtige solemmeele H.
Mis die door den jubilaris werd op
gedragen, geassisteerd door den
WelEerw. heer Sanders als diaken en
door den WelEerw. heer Bijnen als
subdiaken terwijl als ceremoniaris de
WelEerw. heer W. van Mierop fun
geerde, was de zeldzaam versierde
noodkerk in één bloementuin her
schapen. Prachtige guirlandes, van
fijn mast slingerden zich door de geheele
kerk, terwijl in het midden en aan
de talrijke pilaren bloembakken waren
aangebracht waaruit de heerlijkste wit
en blauw gekleurde hortensia's hun
zoete geuren het kerkgebouw in
zonden. Het hoofdaltaar was schit
terend versierd in hoofdzaak met
seringen en rododendrons waartusschen
de kleuren van de verschillende
vaandels toonden, welke vereenigingen
op kerkelijk gebied in de parochie
van St. Jan zijn gevestigd.
Tegenwoordig waren o m de Z.Eerw.
heeren pastoors der verschillende pa
rochies van Waalwijk.
Het zangkoor zong op verdienstelijke
wijze de mooie Mis van H. Kuipers.
Na het Evangelie nam de WelEerw
heer Sanders als oudste kapelaan het
woord en zei met een zekere huivering,
een zekere vrees, het spreekgestoelte
te betreden. En toch, van den anderen
kant was het voor hem een groote
vreugde, vervulde het hem met
blijdschap heden het woord te mogen
voeren. Met huivering en vrees deed
hij het omdat hij zich afvroeg hoe hij
op 'n bescheiden manier naar waarde
hulde kon brengen aan den jubilaris
die het groote voorrecht mag smaken
25 jaar lang het heilig priesterambt te
hebben mogen vervullen. Met vreugde
en blijdschap voerde hij thans gaarne
het woord omdat aan hem de eer te
beurt was gevallen om den jubilaris en
diens geachte familie namens alle
parochianen te mogen gelukwenschen.
Na eerst bijna 20 jaar zijne beste
krachten te hebben gewijd aan de be
?|^WAALWÜK^g|?
DOOR ERVARING STERK.
langen van het Diocees werd hij daar
voor beloond door de benoeming tot
pastoor van deze parochie en dat Z.D.
H. den Bisschop pastoor van Riel een
bijzonder warm hart toedroeg, kan men
zien uit het zeldzame feit, dat hij hem
zelf als pastoor installeerde,
Vijf jaar lang heeft hij nu als Herder
aan het hoofd van deze groote parochie
gestaan en gedurende dien tijd is hij
uw aller zorgzame vader geweest. Bij
sterfgevallen wist hij de bedroefden
troost te brengen, bij moeilijkheden
wist hij zijn parochianen bij te staan
met raad en daad en voor dat alles
willen de parochianen hem heden dank
brengen en God vurig bidden dat
pastoor Van Riel nog vele jaren aan
het hoofd van de parochie moge staan
in de beste gezondheid opdat hij ons
kan voorbereiden tot daar waar wij
allen eenmaal hopen te komen.
De gewijde redenaar wilde niet in
bijzonderheden afdalen, doch wilde niet
nalaten naar voren te brengen een feit
waaruit vooral blijkt hoeveel liefde de
jubilaris heeft voor Jezus in het H
Sacrament
De Kerk versieren, Jezus lof en eer
brengen in Zijn Allerheiligst Sacrament
is steeds zijn streven en daarvoor wil
hij alles gaarne doen, daarvoor is hem
nooit iets te veel. Jezus een waardige
woonplaats aan te bieden is zijn ideaal
Alle mogelijke luister wil hij aan de
eere-diensten bijzetten. Ook nu heeft
hij bij zijn 25-jarig priesterschap niets
voor zich zelf gevraagd, doch alweer
iets tot meerdere eer en luister van
God, waaraan hij later in de H. Mis
Gods zegen over alle parochianen kan
afsmeken."
Na de H. Mis werd door het zang
koor de mooie Te Deum van Leuser
op zeer verdienstelijke wijze gezongen.
De firma F. van Bladel Zn., daarin
trouw bijgestaan door eenige Eerw.
Zusters, hadden het kerkgebouw in
een schitterend feestkleed weten te
steken, waarvoor hun een woord van
lof niet mag worden onthouden.
Om half twaalf uur had de aanbieding
plaats van het geschenk der parochianen
door het Eere- en Uitvoerend Comité.
In de zaal van het Liefdegesticht
prijkten naast tal van bloemstukken
van particulieren er ook o.m. van de
vereeniging het Wit-Gele Kruis, van
het bestuur der Congregatie, van het
Kerkbestuur, de St. Elisabeth-vereeni-
ging enz. enz.
Tusschen al die bloemen in stond
het portret van den jubilaris, een ge
schenk van de Eerw. heeren kapelaans
en geschilderd door den Waalwijk-
schen kunstschilder Th. van Delft,
natuurlijk een schitterend kunstwerk.
Namens de parochianen bood de
WelEd. Gestr. heer Mr. Timmermans
id van uitvoerend comité het geschenk
der parochianen aan en sprak daarbij
als volgt:
i
Waalwyksrhf en Langst raitsrtf Courant,
Dit blad verschtfnt
W OENSDAG EN ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.26.
Franco per post door het geheele rijk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Prfjs der Advertentifin
20 cent per regel; minimum 1.60
Reclames 40 cent per regel.
Bfl contract flink rabat.
Advertenüën moeten Woensdag en Vrüdag
des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit
zijn.
o
8
K
van „De Echo van het Zuiden".
GERECHTIGHEID.
De boschwaehter Dormelles en zijn vrouw,
die brave, eenvoudige menschen, hadden dat
v ei begrepen, was Bernard, zyn broeder, dan
zoo veranderd dat elk gevoel van medelij
der. in z^jn liart was uitgedoofd.' .Ta, bij ook
moest veel geleden hebben, maar
Terwijl dergelijke sombere gedachten hem
de or het hoofd gingen, kwam Robert voor 't
hotel Do Prabert, een groot gebouw met een
gf vel aan de Avenue en een ran de rue de
Penthièvre,
Achter 't huis bevond zich eer uitgestrekt
park met liooge, zware boomen.
Aan den kant van de rue de Penthièvre
was deze tuin afgesloten door een kunstig
gesmeed ijzeren hek.
Langzaam liep Robert Duhesme het hotel
voorbij, wierp een blik in de weelderige wo
ning van zijn broeder, liep om het blok hui
zen heen, sloeg een zy.straat in en kwam door
de rue de Penthièvre weder aan den voor
gevel terug.
Driemaal maakte hij deze wandeling. Het
hotel was heelemaal electrisch verlicht, ter
wijl het buiten vrij donker was. Daardoor
viel het hem gemakkelijk een blik naar bin
nen te werpen. In de vestibule zag hij, behal
ve de bedienden in prachtig livrei, die af efi'
aan liepen, twee h drie mannen met lange
jassen en plompe schoenen aan. Nu en dan
verliet een van die mannen het hotel, liep 'n
honderd pas op het trottoir heen en weer
rookte een pijp en keerde dan weer naar het
hotel terug.
Getroffen door de aanwezigheid van die
mannen, wier kleeding zoo slecht paste bij
deze schitterende omgeving, bespiedde Ro
bert hun bewegingen, waarbij hy zich echter
MAATSCHAPPIJ van verzekering op het LEVEN
voorzichtig op een afstand hield en dacht 11a.
Ja, ja, mompelde hij, terwijl hij het
hoofd op de horst liet zinken, dat moet het
zijn, het kan niet anders. Die mannen belmo
ren tot de politie en zij beweken het hotel De
Prabert. Mijn God, welk een verachting, welk
een afkeer moet mijn broeder dan wel jegens
my gevoelenHy weet ongetwijfeld, dat ik
in Frankrjjk ben en hy vreest dat ik zijn
huis zal onteeren, door mij op zijn drempel
te vertoonen. OBernard Bernard
De ongelukkige loosde een diepen zucht.
Komaan, het was verkeerd van mij, dat
ik hier kwam om een nieuwe straf te zoeken
en wel niet de minst wreede, welke ik heb
ondergaan. Ach, laat ik maar heengaan, ik
loop bovendien gevaar door langer hier te
blijven, mijn broeder zou my doen gevangen
nemen.
Met over elkaar geslagen armen en gebo
gen hoofd liep Robert de rue de Penthièvre
in, waar de schaduw der huizen hem vol
doende beschermde. Toen hij langs den zij
gevel van het hotel ging, hoorde hij op de
eerste verdieping een venster openen. Onwil
lekeurig keek hij omhoog.
In de verlichte opening onderscheidde hij
de hooge gestalte van een grijsaard en tege
lijkertijd hoorde hij een zware stem zeggen
Gij hebt gelijk, Puybarrau, een weinig
versche lucht zal mij goeddoen. Ik krijg tegen
woordig bfl na lederen avond van die duize
lingen; wij sluiten ons misschien te veel op,
mijn vriend.
En wij rooken te veel, deed een heldere
stem zich hooren.
Robert was onbeweeglijk blijven staan.
Die ernstige, zware stem, dat regelmatige
gelaat met dien puntbaard, die grijsaard,
thans sneeuwwit, was dus zijn broeder, Ber
nard Duhesme, tegenwoordig Bernard De
"Prabert.
Mijn God hoe was hij vertanderd, hij eer
tijds zoo forsch, zoo gezond, zoo levenslustig.
Het leven moest dan ook op hem wel zwaar
gedrukt hebben, ondanks de weelde, waar
mede hy was omgeven.
Met smart beschouwde Robert de ingeval
len trekken van den grijsaard, zijn dieplig
gende oogen, waarin alle glans was uitge
doofd, die gestalte, nog wel krachtig, maar
toch gebogen, gekromd onder den last van
verdriet en zorg.
Zeer Eerw. Jubilaris
Zeer Eerw. Heeren
Geachte Aanwezig en
Toen enkele dagen geleden ons Comité mij
de vereerende taak opdroeg U, hoog geachte
jubilaris toe te spreken op dezen dag de tolk
te zijn van al uwe parochianen en namens
hen U een geschenk aan te bieden heb ik met
groote aarzeling geaarzeld die opdracht te
aanvaarden en dat ik hiermede niet slechts
een frase uitspreek, niet een officieele on
waarheid debiteer kunnen mijne medeleden
in het comité uit Uwe parochianen gevormd
getuigen.
Wanneer ik die aarzeling overwon dan was
het indachtig aan een woord van Th. Kern-
pis waar deze zegt: Spreken mag icie gaarne
zwijgt
Want inderdaad het is niet uit ij dele praat
zucht dat ik heden sprekend voor u sta, doch
ter zake
Het is omU, ik zeide het reeds zoo even, te
huldigen op Uw zilveren Priesterfeest en de
tolk te zijn van geheel Uwe Parochie, van al
Uwe parochianen wanneer ik zoo aanstonds
de eer zal hebben U namens hen een ge
schenk bij gelegenheid van uw jubelfeest aan
te bieden.
Op de eerste plaats dan een woord van
hulde voor wat Ge, Hooggeachte jubilaris als.
ijverig, bekwaam en plichtgetrouw Priester
deed in de 25 lange .jaren. Uitwijden wil ik
hierover niet en het zij mij vergund meer het
oog te richten op het tegenwoordige en op de
toekomst dan op 't verleden. In den betrekke
lijk korten tijd dat Ge onder ons werkt heb
ben wij U leeren kennen en waardeeren als
een persoonlijkheid, een karakter in- de bedie
ning van uw ambt. Een nadere aanduiding
van wat ik met die woorden in hun onderling
verband wil zeggen, zy mij veroorloofd.
Persoonlijkheid wil meer zeggen dan per
soon. Persoon wijst op het individueel be
staan van den mensch gelijk dit reeds bij
liet kind aanwezig is bij persoonlijkheid
treedt naar voren 't proces der ontwikkeling,
der rijping van individueelen aanleg ont
wikkeling en rijping die niet dan in en door
strijd en offer te verkrijgen isvoorts omvat
het begrip persoonlijkheid niet een bepaalde
zijde van het menschelijk leven maar dit
leven in zijn alomvattende veelzijdigheid
voluit in al zijn uitingen.
Een karakter zou ik willen noemen het
bestendige, het blijvende, het type in de ont
vouwing der persoonlijkheid de uitdruk
king der persoonlijkheid de daadwerke
lijke en werkdadige uiting der persoon
lijkheid en die uiting vindt de persoonlijk
heid in het ideaal; niet in den zin van een
zuiver individueele voldoening maar in den
zin van een hoog streven in contact met
den kring waarbinnen de persoonlijkheid
zelf haar levensdoel heeft gesteld. En hier
vind ik het verband met het ambt met de
bediening van het ambt culmineerend in de
ambtelijke trouw.
Hier is de schoonste gelegenheid tot vrucht
bare uiting van alzijdig ontwikkelden aanleg
in dienende liefde van het als levensdoel ge
stelde ideaal.
En dat levensdoel het is te werken onder
Gedurende drie minuten bleef Bernard aan
het venster staan en hield Robert zijn oogen
onafgewend op hem gevestigd.
Toen hernam de heldere stem
Nu is het genoeg, mijnheer Bernard, be
denk dat het herfst is en dat ge licht kou
kunt vatten. Ik zal het venster weer sluiten.
Zonder een woord te spreken ging de grijs
aard terug in de kamer en het venster werd
weer gesloten.
Robert strekt de armen uit, hij opende den
mond als wilde hij iets roepen, maar achter
zich hoorde liij zware voetstappen naderen
die hem tot bezinning brachten en hy verwij
derde zich snel.
Het was trouwens niets, een politieagent
die zijn ronde deed.
Het vluchtige visioen van Bernard De
Prabert, den zwakken, droevigen, neerslach-
tigen grijsaard, had een diepen indruk op
Robert gemaakt en twijfel in hem opgewekt.
Die man, zoo ziek, en moedeloos als hij
daar voor hem verschenen was, kon zich niet
zoo krachtig tegen zijn verzoek hebben verzet
en hem een onverbiddelijk veto hebben toege
roepen. De gezant der Vereenigde Staten had
hem per telegraaf op de hoogte gehouden
van hetgeen er aan het ministerie en de pre
fectuur van politie te Parijs was voorgeval
len.
In het eerst bestond er niet het minste be
zwaar tegen zijn verzoek en de gunstige be
schikking scheen zoo goed als zeker, maar
eensklaps had een machtige invloed er zich
tegen verzet en inplaats van een gunstige be
schikking volgde er een bitse weigering, met
bedreiging tot arrestatie, zoo de banneling
het mocht wagen, tocli in Frankrijk terug
te keeren.
En niettemin was bij gekomen.
Hij begree,p thans dat er een of ander ge
heim stak achter de weigering der Franscbe
overheid en in inwendige stem fluisterde hem
toe, dat zijn broeder, die brave Bernard, hem
niet zoo ruw bad kunnen terugstooten, zich
zoo meedoogenloos, zoo onverzoenlijk had
kunnen toonen.
Er kwam een begeerte in hem op, te onder
zoeken of bij zicli niet bedroog, of de twee
broeders Duhesme, beiden door dezelfde
ramp getroffen, geen slachtoffers waren van
een laaghartige intrige, die ten doel had hen
van elkaar verwijderd te houden.
Deze gedachte ontwikkelde zich langzaam
in het brein van Robert en bet gevolg er van
was, dat hy zijn verblijf te Parijs nog eenige
dagen verlengde.
Nog een aanleiding had bij, om zijn ver
trek uit te stellen: Robert verlangde zoo
vurig Filip eens te zien.
O! van verre slechts, zonder hem aan te
spreken, hem alleen te beschouwen zonder
dat hij er op lette, om te weten hoe knap,
fier, vroolijk en levenslustig lifl was.
Inderdaad daarmee zou hy niemand bena-
deelen.
Den volgenden morgen dwaalde hy rond in
den omtrek van het ministerie van oorlog, hy
had alles, wat juffrouw Dormelles hem ver
teld had goed onthouden en zonder veel
moeite vond hy den toegang tot het technisch
bureau, waar zyn zoon, kapitein Filip werkte.
Hy wist dat de officieren, die aan dezen
dienst verhonden waren, binnenkwamen dooi
de deur op den boulevard Saint-Germain, des
morgens ten negen uur.
Tegen dit uur slenterde Robert Duhesme
langzaam langs den boulevard, schynbaar
zeer verdiept in de lezing van de Times,
maar inderdaad sloeg hy eiken officier gade,
die hem voorby liep.
Eensklaps begon by te beven van hoofd tot
de voeten.
Voor hem uit liep een jonge kapitein dei-
genie, eerst kortgeleden bevorderd, dat zag
men aan den glans van zyn nieuwe strepen.
Hy was vergezeld van een soldaat van het
zelfde wapen. Onder het loopen gaf de offi
cier aan dien soldaat eenige bevelen en de
ander antwoordde daarop
Jawel, kapitein, zeker, ge kunt op my
rekenen.
Robert Duhesme versnelde zyn pas, haalde
het tweetal in, liep het voorby, wierp een
blik op het gelaat van den jongen officier
en toen hy diens blik ontmoette, was liet als
of alles hem toeriep
Dit is Filip Dormelles, dat is uw zoon.
Ondanks den vrij kouden morgenwind pa
relde het zweet hem op het voorhoofd en met
onvaste schreden liep hy een dertig passen
voort zonder te durven omzien.
Toen hy er eindelyk toe besloot een blik
achter zich te werpen, trad de offciier juist
de deur van het ministerie binnen en de op
passer vervolgde zyn weg naar de brug de
la Concorde.
De ontroering van den ongelukkigen vader
was nog op verre na niet bedaard, zyn borst
zwoegde onstuimig, zyn hart bonsde en hy
moest zwaar op zyn wandelstok leunen om
niet neer te zinken.
Myn God, mompelde hy, wat is hy een
knappe jongen, welk een edel en verstandig
gelaat.
Zyn oogen begonnen van vreugde te schit
teren.
Myn zoon, toch is by myn zoon, sprak
hy byna overluid, al mag niemand dat ook
weten.
Hy richte zicli hoog en met zekere fier
heid op.
In de verte zag hij den oppasser en onwil
lekeurig begon liy dezen te volgen.
Dat was trouwens niet moeilijk, want de
soldaat was buitengewoon lang en stak wel
een hoofd boven de voorbygangers uit.
Rustig, zonder veel haast te maken, wan
delde de soldaat naar de avenue des Champs
Elsées en trad het hotel De Prabert binnen.
Ik had my niet vergist, mompelde Robert
Duhesme, terwijl hy voorzichtigheidshalve
op een eerbiedigen afstand bleef.
Hy was het dus wel geweest, en die sol
daat, zyn oppasser, bracht de een of andere
boodschap over aan zyn bruid.
Robert zette zich op een bank neer, en
tuurde, in gepeins verdiept, naar de deur
van het hotel. Hy bleef trouwens niet langer
dan tien minuten daar zitten. De lange sol
daat keerde terugsteeds met kalmen wan
deltred keerde hy naar den boulevard Saint-
Germain terug, liep het ministerie voorby en
trad een koffiehuis binnen.
Robert Duhesme zag hem voor het ven
ster zitten met een glas morgendrank voor
zich en verdiept in de lezing van een courant.
Hij trad eveneens bet koffiehuis binnen,
bestelde een kop chocolade en zette zich niet
ver van den langen soldaat neder, waarop
hy zyn Times uit zyn zak haalde en zich
daarachter verborg.
De lezer zal in dien langen soldaat wel
terstond onzen goeden vriend Martineau her
kend hebben, die tegelijk met zyn officier
naar Parys was overgeplaatst.
tWordt vervolgd.)
