Toegewijd aan Handel, industrie en Gemeentebelangen
let martelaarschap eeaer
joep vrouw.
kinkhoest.
TROELSTRA.
WYBERT
FEUILLETON
„NOQRD-BRABAND"
Laat üw lieveling niet kwellen
Geef het dadelijk
Akker's Abdijsiroop
311 li liet merk
i
NUMMER 95
ZATERDAG 29 NOVEMBER 1924
m
UITGAVE
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-AdreaECEEÖ.
-DIT NUMMER BESTAAT UIT
VIER BLADEN.
EERSTE BLAD.
J
nik toch zal verder geen
deel meer nemen aan wat in dit parle
ment voorvalt -
Met deze woorden kondigde Mr. P.
Troelstra in de vergadering der
Tweede Kamer van 18 November j.l.
aan, dat hij weldra zal ophouden deel
ujt te maken van de Volksvertegen
woordiging, waartoe hij sedert Sep
tember 1897 behoorde, met een korte
onderbreking van Sept. 1901 tot Dec.
1902.
't Werd dikwijls al gezegd, dat de
leider van de sociaal democratische
Kamerfractie wel spoedig zou heen
gaan. Telkens weer liet zijn gezond
heidstoestand te wenschen over en
iedere maal, als hij hersteld terug
keerde en zijn arbeid als Kamerlid
hervatte, viel het op, dat de volle
werkkracht toch niet herkregen was.
Nu verlaat hij het politieke leven,
de man, die een kwart eeuw lang voor
de duizendtallen, die hem volgden en
de duizendtallen, die hij tegenover
zich vond, de verzinnebeelding was
van wat er leeft aan wenschen en
idealen in de sociaal democratische
Arbeiderspartij. Troelstra heeft in ons
land de S. D. A. P. gemaakt tot wat
zij werd de partij, welker staatkundig
program een vijfde deel der Neder-
landsche kiesgerechtigden wenscht
uitgevoerd te zien. Hij slaagde hiejin
ongetijfeld door den invloed van zijn
meesleepend woord, waardoor hij de
volksvergaderingen wist te boeien en
tot hooge geestdrift op te voeren, maar
meer nog doordat zijn volgelingen in
hem geloofden. En hij hield hun ver
trouwen ook daar, waar vele sociaal
democraten zijn tactiek lang niet altijd
goedkeurden, omdat men hem zoo
vele jaren reeds had zien werken en
zwoegen voor zijn idealen, met de
zelfopffering der liefde.
Troelstra, man van groote begaafdheid
en groote werkkracht, man van veel
zijdige ontwikkeling, van opvoeding
en beschaving, zou zich naar mensche-
lijke berekening, had hij slechts aan
zich zelf gedacht, een leven hebben
kunnen verzekeren, vrij van zorgen en
beslommeringen en waarvan de avond
thans nog niet zou aangebroken zijn
Dat Troelstra dit niet zocht, de zelf
zuchtverre hield en in de politiek
slechts werken wilde tot het heil des
volks, zooals hij dit zag, is zijn onmis
kenbare eere. en ook de tegenstander
'neen, juist de tegenstander mag hem
deze niet onthouden. Wij, die Troel
stra's leer bestrijden en onze mannen
en vrouwen, verre willen houden van
zijn partij, die het volk geen geluk
kan .brengen, het integendeel veel
ontneemt van hetgeen voor dit geluk
onontbeerlijk is, wij willen toch ons
sterken aan zijn voorbeeld van ruste-
loozen arbeid en volle toewijding.
Bij het heengaan van deze parlemen
taire figuur is men geneigd tot de
overweging van het heil, dat dit staat
kundig leven aan Nederland had kun
nen brengen, had het niet Markx,
maar Christus mogen hebben tot
ideaal.g Maar. kome tot deze overwe
ging allereerst de dichterlijke staatsman
zelf.
Ons past de bede, dat voor 's levens
herfst en winter van dezen machtigen
tegenstander gelden moge wat hij
beleed eens in zijn jeugd „Ik kan
niet leven zonder Qod". Dan zal God
in Zijn goedheid, ook bij hem zijn
als de dag aanbreekt van dat andere
heengaan, dan komt, na het groote
scheiden, ook voor.Troelstra de triomf.
Dr. L. Deckers.
De vliegers waren dolgelukkig over
den goeden afloop van den tocht en
ontroerd door de allerhartelijkste ont
vangst te Batavia, die zij slechts wisten
te doorstaan doordat zij er in dit
opzicht te Medan op gestraind waren.
Bij de bezichtigen van het toestel viel
het op, dat op den staart een groot
aantal handteekeningen voorkomt, die
er bij de verschillende tusschenlandin-
gen zijn opgezet
Van der Hoop achte een luchtvaart
verbinding tusschen Nederland en Indië
zeer goed mogelijk en zelfs veelbe
lovendtechnich bestaan er geen be
zwaren en de dienst kan etappe-ge-
wijs ingerich worden,
In origineele doozen a 65 en 45 Cts.
BINNENLAND.
6)
B ij de landing le Batavia werd
luitenant Van Weerden Poelman be
groet door zijn broeder, een planter
uit den Oosthoek en Van der Hoop
door een aantal mecaniciens die hij
uit Soestenberg kende.
DOOD ERVARING STERK.
De Bredasche paardentram ver
dwijnt.
De Gemeenteraad te Breda, heeft inzijn
vergadering van Dinsdagmiddag o m
besloten het gemeentelijk trambedrijf
op te heffen.
In verband hiermede zuilen door
B. en W. voorstellen worden ingediend,
omtrent een nieuw middel van ver
voer.
Het zilveren huwelijksfeesfder Ko
ningin
süHet Dev. D b 1 d verneemt uit Den
Haag, dat voorbereidende stappen wor
den gedaan om een nationaal comité
te vormen, dat zich ten doel stelt, aan
H. M. de Koningin een geschenk aan
te bieden ter gelegenheid van haar
zilveren huwelijksfeest in Februari 1925.
X
door den
BUITENLAND.
47e JAARGANG
De ülcho van het Zuiden,
Waalwpsche en Langstraatsche Courant,
Dit blad verschijnt
WOENSDAG EN ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.26.
Franco per post door het geheele rflk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
PrJJs der AdvertentlSn
20 cent per regelminimum 1.50
Reclames 40 cent per regel.
Bö contract flink rabat.
AdvertentlSn moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens om uiterlijk 9 uur ln ons beait
■Dn.
De vliegtocht Nederland-Indië.
In een hoofdartikel, getiteld „Flying
Dutchmen" bespreekt de Times de
Holland—Indië vlucht en stelt daarin
vast, dat de Nederlanders een nieuwen
triumf voegden aan de lange serie
wereldvluchten, waarmee door een
handvol vliegers de dag aanzienlijk
nader is gebracht, dat het vliegtuig het
gewone middel van vervoer voor lange
reizen zal zijn.
De namen Van der Hoop, Van Weer
den Poelman en Van den Broeke moe
ten worden toegevoegd aan de lijst van
koene internationale vliegers, die de
hiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiKiiiiiiiiiiiiiiiiinüiii'-diiiiiüdiiiiiiiiiiiiiihiiiiiiiiiuiuiiHUiti11
/an de sinds 78 jaren
als het beste middel
tegen hoest en ver
koudheid beproefde
TftBiSTTiN
in
van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN".
EERSTE DEEL.
En daar zij zag dat Monteray zijne on
dervraging nog vervolgen wilde, zeide zij
Néén, neen, laat mij nu niet rust. Zij
begon te weenen, en zeideGij doet mij lij
den.
Kom, beste vriendin, riep Barbara, die
zich opeens aan den ingang van het prieel
vertoonde.,
Ga met mij mede, ik heb iets gereed
gemaakt, dat gij gaarne eet.
En haar bij den arm nemend, haar lief
kozend als een kind, dat men bedaren wil,
leidde zij baar langzaam naar het lusthuis.
Er zjjn dagen die met eene sombere streep
gemerkt zijn, zegt een Arabisch spreekwoord.
De levensroman van mej. Gabrielle de
Vermont was zeer treurig en somber.
Fransche lireole, nabij de Hollandsche be
zitting Suriname wonend, was zij reeds in
hare eerste jeugd naar Parijs gebracht door
baar vader, een onverbiddelijk en hartvoch
tig man, en aan de Ligneulles ten huwelijk
g0g6V011.
Graaf de Ligneulles, veel ouder dan mej.
de Vermont, had zijne vrouw niet gelukkig
gemaakt en een spoedige dood had haar ge
lukkig uit het lijden verlost.
Hij liet haar een flink fortuin achter, een
goeden naam en een lief dochtertje, dat het
voorwerp der teerste liefde van hare jonge
moeder was.
Op dat oogenblik bad de gravin de Lig
neulles volkomen gelukkig moeten zijn.
Zij was vrjj en rijkzij was pas twintig
jaar oud, schoon als eene vrouw het zijn
kan en moeder van een dierbaar klein doch
tertje, dat zij uit ganscb haar hart beminde.
Maar neen, er was een zwarte punt aan
haren helderen hemel; zij werd gekweld
door een voortdurend verdriet en onrust.
Hare moeder had haar hij haar sterfbed
laten roepen en haar verklaard dat zij, voor
aleer met Vermont te trouwen een eerste
huwelijk had aangegaan, met een kreool
zonder fortuin en wiens ouders in de pro--'
vincie Suriname gevestigd waren.
Uit dit huwelijk, dat eenige maanden
na zijne voltrekking, door den dood van den
man ontbonden werd, was een zoon geboren,
een kind waarvan zij zorgvuldig het bestaan
verborgen had, doch dat zij rijk liet opvoe
den, en het vanuit de verte beschermde en
voor zijne toekomst zorgde.
Deze broeder, liet de moeder van Gabriel
le aan hare dochter na, terwijl zij hem in
hare bescherming aan beval.
Dat was een zware last, die de oorzaak
zou worden van vele ongelukken en vele
tranen voor de jonge vrouw.
Horace Herleven, was, inderdaad, een
dier booswichten die op kosten van anderen
leven.
Zeven of acht jaar ouder dan de gravin
de Ligneulles, had liij zijne moeder diep on-
-gelukkig gemaakt. Gebruik makende van het
feit dat zijne moeder zijn bestaan geheim
gehouden had, had hij haar overgroote som
men afgeperst, welke hij bij het spel ver
kwistte en in slemppartijen verteerde.
Geheel deze zware last kwam nu op Ga
brielle de Ligneulles neer, door zonder aar
zelen aan hare stervende moeder te verkla
ren
- Wees gerust, lieve moeder. Ik zweer u
dat er mijn broeder niets ontbreken zal,
zoolang ik leef.
En zij was moedig haren eed getrouw ge
bleven.
Doch Horace Herleven bleef zijn lieder
lijk en verkwistend leven voortzetten. Hij
luisterde naar niets.
Hare eigen goederen zou mevr. de Lig
neulles gaarne opgeofferd hebben, maar zij
was niet alleen in de wereld.
René'e was weldra tien jaren oud.
Zij scheen zoo verrukkelijk schoon te zul-
MAATSCHAPPIJ VAN VERZEKERING OP HET LEVEN
foTTr^NWAA LW U K. (T~
rest van de wereld willen bewijzen, hoe
betrekkelijk gemakkelijk, veilig en
practisch het vliegen is.
Het artikel trekt een vergelijking tus
schen de vroegere pioniers-zeevaar
ders onder wie vooral de XVII-eeuw-
sche Nederlanders uitblonken en maakt
melding van de ontdekkingen van Abel
Tasman en Jan van Riebeek en zegt
ten slotte: the Flying Dutchmen van
thans, die zoo van een leien dakje hun
zending hebben uitgevoerd, zijn geluk
kiger dan de ongelukkige Vliegende
Hollander in de legende. Zij bereikten
de haven. Maar indien zij den weg be
reid hebben voor anderen, die hun
voetsporen zullen volgen, dan hebben
zij dit gedaan, omdat zij van een dap
per en avontuurlijk ras afkomstig zijn
en het bloed der pioniers onder hun
voorvaderen in hun aderen hebben.
Aan het diner in de sociëteit Con
cordia te Batavia hebben 45 gasten
aangezeten. Gastheeren waren de comi
té-leden, eeregasten de vliegers. In
de stampvolle zaal heerschte een onbe
schrijflijk enthousiasme. Een groot
aantal tafelspeeches werden gehouden
De heer Muurling, voorzitter van het
comité, zeide, dat de vlucht feitelijk een
eerste étappe was en sprak de hoop uit,
dat de tweede spoedig moge volgen.
De heer Creutzberg, vice-president
van den Raad van Indië, vergeleek den
tocht met dien der oude zeevaarders.
Vice-admiraal Gooszen gedacht de
familieleden der vliegers in Holland.
Nog vele andere speeches volgden,
beëindigd door donderende hoera s.
De heer Van der Hoop sprak namens
zijn tochtgenooten een woord van
dank.
De F. VII gaat Zaterdag naar Ban
doeng geëscorteerd door vijf eskadril-
les. Het toestel zal in zijn ouden staat
worden teruggebracht, waarna het te
Batavia terugkeert voor den aanvang
voor vluchten over Java.
Van der Hoop deelde mede, dat de
premie van 15.000 uit Nederland toe
gezonden door het comité voor den
vliegtocht NederlandIndië, gelijke
lijk is verdeeld onder het drietal.
i
len worden als hare moeder, die zich thans
in den bloei harer schoonheid bevond.
Sinds eenigen tijd werd mevr. de Ligneul
les achtervolgd, waarheen zij zich ook begaf
door een gentleman met zeer goed voorko
men.
Zij werd daardoor zeer gehinderd, daar
zij al te zeer gehecht was aan haar doch
tertje, om een deel harer genegenheid aan
een ander af te staan.
Hoe groot was hare verwondering, toen
op zekeren dag hare meid haar op een hord
een kaartje bracht, waarop een naam ge
drukt was dien zij in 't geheel niet kende.
„Baron André Cazérès" las zij. Ja, die
naam was haar onbekend en toch deed ten
geheim voorgevoel haar hart kloppen.
Zij was overtuigd, dat die André Cazérès
niemand anders zijn kon dan die vreemde
ling, bruinharig en met groote zwarte oogen
dien zij elk oogenblik als zij wandelen ging,
ontmoette.
Zij wilde antwoorden dat zij niet ontving,
toen haar oog viel op eene kleine aauleeke-
ning in een hoek van het kaartje;
Uit naam van Horace Herleven.
Breng dien man in de salon, beval, de
gravin aan hare meid.
En zich met moed wapenend, ging zjj de
salon binnen, waar baron André Cazérès op
haar wachtte.
Op dat tijdstip had de baron ternauwer
nood den 40-jarigen leeftijd bereikt en hij
kon voor een zeer schoon man doorgaan. j
Met zijne gestalte boven de middelmaat, I
breede schouders, kloeke borst, goed getee-
kende trekken, groote zwarte oogen en lange, j
opgekrulde knevel, meende de baron ieder- j
een te behagen en met dien hoop en met die
nogal verwaande overtuiging bood hij zich
bij mevr. de Ligneulles aan.
Baron Cazérès bemerkte echter aan het
verontwaardigd gelaat van de gravin, dat
hij dien indruk niet maakte op de jonge we- j
du we, die was blijven staan, om den bezoe
ker goed te iaten zien, dat, al had zij zich i
verplicht gevoeld hem te ontvangen, zij hem
niet langer wilde ophouden dan volstrekt
noodig was.
- Gravin, zeide hij in het Portugeesch, J
gij zult mij willen toelaten, mijne moeder
taal te spreken, daar ik weet dat gij ze kent.
Kom de natuur te hulp de taaie
kleverige slijm los te maken en te
verwijderen. De telkens terugkee-
rende krampachtige, benauwde
hoestaanvallen maken licht van Uw
stevige kleine een zwak poppetje.
f 1.50 12.75 f430
Dt acoote
vMtdatllgtr I
Mevr. de Ligneulles, in de koloniën groot
gebracht, kende inderdaad verscheidene
vreemde talen en sprak vloeiend het Rus
sisch, het Portugeesch en het Engelsch,
waarbij het Fransch hare moedertaal.
Mevrouw Ligneulles antwoordde in het
Fransch
Gij hebt u bediend van den naam van
Herleven, mijnheer, om bier te komen, en
ik verlang te weten
Cazérès hield haar met een gebaar tegen
Die naam is slechts een voorwendsel,
gravin, sprak hij, ik stond er op u te zeg
gen
Vertrek van hier, riep mevr. de Lig
neulles op bevelenden toon, terwijl zij op de
hel drukte.
Maar vóór dat een dienstbode gekomen
was, had de baron den tijd om deze bedrei
ging uit te spreken
Het zij zoo, gravin, gij wilt mij door
een knecht aan de deur laten zetten, maar
bedenk wel dat gij tegelijkertijd het dood
vonnis van Horace Herleven teekent.
Gabrielle de Ligneullis liet zich moedeloos
in een leunstoel neerzakken.
Zend uw knecht terug, beval de baron,
waaraan de jonge vrouw terstond gehoor
zaamde.
Toen de deur gesloten was, nam Cazérès
ook plaats in een leunstoel en zeide op eer
biedigen doch tevens pijnlijken toon
Het spijt mij diep, gravin, verplicht ge
weest te zijn, tot eene bedreiging mijn toe
vlucht te nemen. Gelief mij aan» te liooren
en daarna zult gij zelf over mijn lot beslis
sen.
De houding van den baron was heelemaal
v randerd. Hij geleek niet meer op den ver
waanden en onbeschaamden kerel die mevr. j
de Ligneulles daar aanstonds tegenover zich j
gezien had en die zich aan haar wilde op- j
dringen.
Integendeel, hij scheen nu een aanzoeker,
die zich diep vernederde.
Gravin, begon hij, zoodra hij zag dat
de jonge weduwe geneigd was hem aan te
hooren, sinds maanden reeds hebt gij mij op
uw weg gevonden.
Mevr. de Ligneulles schudde ongeduldig
het hoofd.
Er kan hier tusschen ons daarvan geen
De Egyptische nationalisten zou
den plannen hebben gemaakt tot het
vermoorden van den Britschen hoogen
commissaris, lord Allenby.
Er zijn voorzorgsmaatregelen getrof
fen, om den veldmaarschalk en andere
Britsche ambtenaren te beschermen.
kwestie zijn, sprak zij op vasten toon. Gij
hebt den naam van Horace Herleven uitge
sproken en alleen over hem wil ik mij met
u onderhouden.
Als het zoo is, wedervoer de baron,
opnieuw van toon veranderend en het hoofd
oprichtend, dan zal ons gesprek pijnlijk voor
u worden.
Ik wensch dat gij mij voor alles over
Horace Herleven spreekt.
Wij zullen daar aanstonds toe komen,
gravin, heb wat geduld. Laat mij u zeggen
dat ik gansch uwe geschiedenis ken en de
nauwe banden die u aan Horace Hei-leven
binden. Maar vooraleer u over hem te spre
ken, is het over mij zelf en over mijne plan
nen dat ik u onderhouden wil. Luister
Ik heb voor u liefde opgevat, gravin.
En ik wensch dat gij mijne vrouw zult wor
den baronnes Andrea Cazérès
De verwondering en de verontwaardiging
van mevr. de Ligneulles waren zoo groot en
zoo hevig, dat zij geen woord tegensprak,
maar op Cazérès een blik wierp waarin men
de gevoelens van haar hart lezen kon.
Luister naar mij, gravin. Laat mij u
alles zeggen.
Nooit, riep zij, de hand uitstrekkende,
nooit.
Op deze woorden haalde André Cazérès
uit zijn jas een pakje wissels en hij legde
ze voor de oogen der verschrikte vj-ouw.
Gij ziet wel, gravin, sprak hij dan, dat
al deze schoone papiertjes geteekend zijn
„Andrea Cazérès". Ieder draagt het cijfer
van twintig duizend francs.
In werkelijkheid is die naam vijfmaal
door Horace Herleven zelf geschreven.
Gij liegt, riep mevr. de Ligneulles, gij
liegt. En gij zijt een ellendeling.
Bezoek Horace Herleven en hij zelf zal
u bekennen dat zjjn lot, zoowel als zijne
wissels in mijne handen zijn. Nu, gravin,
een verliefd man, is volstrekt tot alles be
sloten.
(Wordt vervolgd.)