Toegewijd aan Handel, industrie en Gemeentebelangen let martelaarschap eeaer joep vrouw. kinkhoest. TROELSTRA. WYBERT FEUILLETON „NOQRD-BRABAND" Laat üw lieveling niet kwellen Geef het dadelijk Akker's Abdijsiroop 311 li liet merk i NUMMER 95 ZATERDAG 29 NOVEMBER 1924 m UITGAVE WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-AdreaECEEÖ. -DIT NUMMER BESTAAT UIT VIER BLADEN. EERSTE BLAD. J nik toch zal verder geen deel meer nemen aan wat in dit parle ment voorvalt - Met deze woorden kondigde Mr. P. Troelstra in de vergadering der Tweede Kamer van 18 November j.l. aan, dat hij weldra zal ophouden deel ujt te maken van de Volksvertegen woordiging, waartoe hij sedert Sep tember 1897 behoorde, met een korte onderbreking van Sept. 1901 tot Dec. 1902. 't Werd dikwijls al gezegd, dat de leider van de sociaal democratische Kamerfractie wel spoedig zou heen gaan. Telkens weer liet zijn gezond heidstoestand te wenschen over en iedere maal, als hij hersteld terug keerde en zijn arbeid als Kamerlid hervatte, viel het op, dat de volle werkkracht toch niet herkregen was. Nu verlaat hij het politieke leven, de man, die een kwart eeuw lang voor de duizendtallen, die hem volgden en de duizendtallen, die hij tegenover zich vond, de verzinnebeelding was van wat er leeft aan wenschen en idealen in de sociaal democratische Arbeiderspartij. Troelstra heeft in ons land de S. D. A. P. gemaakt tot wat zij werd de partij, welker staatkundig program een vijfde deel der Neder- landsche kiesgerechtigden wenscht uitgevoerd te zien. Hij slaagde hiejin ongetijfeld door den invloed van zijn meesleepend woord, waardoor hij de volksvergaderingen wist te boeien en tot hooge geestdrift op te voeren, maar meer nog doordat zijn volgelingen in hem geloofden. En hij hield hun ver trouwen ook daar, waar vele sociaal democraten zijn tactiek lang niet altijd goedkeurden, omdat men hem zoo vele jaren reeds had zien werken en zwoegen voor zijn idealen, met de zelfopffering der liefde. Troelstra, man van groote begaafdheid en groote werkkracht, man van veel zijdige ontwikkeling, van opvoeding en beschaving, zou zich naar mensche- lijke berekening, had hij slechts aan zich zelf gedacht, een leven hebben kunnen verzekeren, vrij van zorgen en beslommeringen en waarvan de avond thans nog niet zou aangebroken zijn Dat Troelstra dit niet zocht, de zelf zuchtverre hield en in de politiek slechts werken wilde tot het heil des volks, zooals hij dit zag, is zijn onmis kenbare eere. en ook de tegenstander 'neen, juist de tegenstander mag hem deze niet onthouden. Wij, die Troel stra's leer bestrijden en onze mannen en vrouwen, verre willen houden van zijn partij, die het volk geen geluk kan .brengen, het integendeel veel ontneemt van hetgeen voor dit geluk onontbeerlijk is, wij willen toch ons sterken aan zijn voorbeeld van ruste- loozen arbeid en volle toewijding. Bij het heengaan van deze parlemen taire figuur is men geneigd tot de overweging van het heil, dat dit staat kundig leven aan Nederland had kun nen brengen, had het niet Markx, maar Christus mogen hebben tot ideaal.g Maar. kome tot deze overwe ging allereerst de dichterlijke staatsman zelf. Ons past de bede, dat voor 's levens herfst en winter van dezen machtigen tegenstander gelden moge wat hij beleed eens in zijn jeugd „Ik kan niet leven zonder Qod". Dan zal God in Zijn goedheid, ook bij hem zijn als de dag aanbreekt van dat andere heengaan, dan komt, na het groote scheiden, ook voor.Troelstra de triomf. Dr. L. Deckers. De vliegers waren dolgelukkig over den goeden afloop van den tocht en ontroerd door de allerhartelijkste ont vangst te Batavia, die zij slechts wisten te doorstaan doordat zij er in dit opzicht te Medan op gestraind waren. Bij de bezichtigen van het toestel viel het op, dat op den staart een groot aantal handteekeningen voorkomt, die er bij de verschillende tusschenlandin- gen zijn opgezet Van der Hoop achte een luchtvaart verbinding tusschen Nederland en Indië zeer goed mogelijk en zelfs veelbe lovendtechnich bestaan er geen be zwaren en de dienst kan etappe-ge- wijs ingerich worden, In origineele doozen a 65 en 45 Cts. BINNENLAND. 6) B ij de landing le Batavia werd luitenant Van Weerden Poelman be groet door zijn broeder, een planter uit den Oosthoek en Van der Hoop door een aantal mecaniciens die hij uit Soestenberg kende. DOOD ERVARING STERK. De Bredasche paardentram ver dwijnt. De Gemeenteraad te Breda, heeft inzijn vergadering van Dinsdagmiddag o m besloten het gemeentelijk trambedrijf op te heffen. In verband hiermede zuilen door B. en W. voorstellen worden ingediend, omtrent een nieuw middel van ver voer. Het zilveren huwelijksfeesfder Ko ningin süHet Dev. D b 1 d verneemt uit Den Haag, dat voorbereidende stappen wor den gedaan om een nationaal comité te vormen, dat zich ten doel stelt, aan H. M. de Koningin een geschenk aan te bieden ter gelegenheid van haar zilveren huwelijksfeest in Februari 1925. X door den BUITENLAND. 47e JAARGANG De ülcho van het Zuiden, Waalwpsche en Langstraatsche Courant, Dit blad verschijnt WOENSDAG EN ZATERDAG. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.26. Franco per post door het geheele rflk 1.40. Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz. franco te zenden aan den Uitgever. PrJJs der AdvertentlSn 20 cent per regelminimum 1.50 Reclames 40 cent per regel. Bö contract flink rabat. AdvertentlSn moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur ln ons beait ■Dn. De vliegtocht Nederland-Indië. In een hoofdartikel, getiteld „Flying Dutchmen" bespreekt de Times de Holland—Indië vlucht en stelt daarin vast, dat de Nederlanders een nieuwen triumf voegden aan de lange serie wereldvluchten, waarmee door een handvol vliegers de dag aanzienlijk nader is gebracht, dat het vliegtuig het gewone middel van vervoer voor lange reizen zal zijn. De namen Van der Hoop, Van Weer den Poelman en Van den Broeke moe ten worden toegevoegd aan de lijst van koene internationale vliegers, die de hiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiKiiiiiiiiiiiiiiiiinüiii'-diiiiiüdiiiiiiiiiiiiiihiiiiiiiiiuiuiiHUiti11 /an de sinds 78 jaren als het beste middel tegen hoest en ver koudheid beproefde TftBiSTTiN in van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN". EERSTE DEEL. En daar zij zag dat Monteray zijne on dervraging nog vervolgen wilde, zeide zij Néén, neen, laat mij nu niet rust. Zij begon te weenen, en zeideGij doet mij lij den. Kom, beste vriendin, riep Barbara, die zich opeens aan den ingang van het prieel vertoonde., Ga met mij mede, ik heb iets gereed gemaakt, dat gij gaarne eet. En haar bij den arm nemend, haar lief kozend als een kind, dat men bedaren wil, leidde zij baar langzaam naar het lusthuis. Er zjjn dagen die met eene sombere streep gemerkt zijn, zegt een Arabisch spreekwoord. De levensroman van mej. Gabrielle de Vermont was zeer treurig en somber. Fransche lireole, nabij de Hollandsche be zitting Suriname wonend, was zij reeds in hare eerste jeugd naar Parijs gebracht door baar vader, een onverbiddelijk en hartvoch tig man, en aan de Ligneulles ten huwelijk g0g6V011. Graaf de Ligneulles, veel ouder dan mej. de Vermont, had zijne vrouw niet gelukkig gemaakt en een spoedige dood had haar ge lukkig uit het lijden verlost. Hij liet haar een flink fortuin achter, een goeden naam en een lief dochtertje, dat het voorwerp der teerste liefde van hare jonge moeder was. Op dat oogenblik bad de gravin de Lig neulles volkomen gelukkig moeten zijn. Zij was vrjj en rijkzij was pas twintig jaar oud, schoon als eene vrouw het zijn kan en moeder van een dierbaar klein doch tertje, dat zij uit ganscb haar hart beminde. Maar neen, er was een zwarte punt aan haren helderen hemel; zij werd gekweld door een voortdurend verdriet en onrust. Hare moeder had haar hij haar sterfbed laten roepen en haar verklaard dat zij, voor aleer met Vermont te trouwen een eerste huwelijk had aangegaan, met een kreool zonder fortuin en wiens ouders in de pro--' vincie Suriname gevestigd waren. Uit dit huwelijk, dat eenige maanden na zijne voltrekking, door den dood van den man ontbonden werd, was een zoon geboren, een kind waarvan zij zorgvuldig het bestaan verborgen had, doch dat zij rijk liet opvoe den, en het vanuit de verte beschermde en voor zijne toekomst zorgde. Deze broeder, liet de moeder van Gabriel le aan hare dochter na, terwijl zij hem in hare bescherming aan beval. Dat was een zware last, die de oorzaak zou worden van vele ongelukken en vele tranen voor de jonge vrouw. Horace Herleven, was, inderdaad, een dier booswichten die op kosten van anderen leven. Zeven of acht jaar ouder dan de gravin de Ligneulles, had liij zijne moeder diep on- -gelukkig gemaakt. Gebruik makende van het feit dat zijne moeder zijn bestaan geheim gehouden had, had hij haar overgroote som men afgeperst, welke hij bij het spel ver kwistte en in slemppartijen verteerde. Geheel deze zware last kwam nu op Ga brielle de Ligneulles neer, door zonder aar zelen aan hare stervende moeder te verkla ren - Wees gerust, lieve moeder. Ik zweer u dat er mijn broeder niets ontbreken zal, zoolang ik leef. En zij was moedig haren eed getrouw ge bleven. Doch Horace Herleven bleef zijn lieder lijk en verkwistend leven voortzetten. Hij luisterde naar niets. Hare eigen goederen zou mevr. de Lig neulles gaarne opgeofferd hebben, maar zij was niet alleen in de wereld. René'e was weldra tien jaren oud. Zij scheen zoo verrukkelijk schoon te zul- MAATSCHAPPIJ VAN VERZEKERING OP HET LEVEN foTTr^NWAA LW U K. (T~ rest van de wereld willen bewijzen, hoe betrekkelijk gemakkelijk, veilig en practisch het vliegen is. Het artikel trekt een vergelijking tus schen de vroegere pioniers-zeevaar ders onder wie vooral de XVII-eeuw- sche Nederlanders uitblonken en maakt melding van de ontdekkingen van Abel Tasman en Jan van Riebeek en zegt ten slotte: the Flying Dutchmen van thans, die zoo van een leien dakje hun zending hebben uitgevoerd, zijn geluk kiger dan de ongelukkige Vliegende Hollander in de legende. Zij bereikten de haven. Maar indien zij den weg be reid hebben voor anderen, die hun voetsporen zullen volgen, dan hebben zij dit gedaan, omdat zij van een dap per en avontuurlijk ras afkomstig zijn en het bloed der pioniers onder hun voorvaderen in hun aderen hebben. Aan het diner in de sociëteit Con cordia te Batavia hebben 45 gasten aangezeten. Gastheeren waren de comi té-leden, eeregasten de vliegers. In de stampvolle zaal heerschte een onbe schrijflijk enthousiasme. Een groot aantal tafelspeeches werden gehouden De heer Muurling, voorzitter van het comité, zeide, dat de vlucht feitelijk een eerste étappe was en sprak de hoop uit, dat de tweede spoedig moge volgen. De heer Creutzberg, vice-president van den Raad van Indië, vergeleek den tocht met dien der oude zeevaarders. Vice-admiraal Gooszen gedacht de familieleden der vliegers in Holland. Nog vele andere speeches volgden, beëindigd door donderende hoera s. De heer Van der Hoop sprak namens zijn tochtgenooten een woord van dank. De F. VII gaat Zaterdag naar Ban doeng geëscorteerd door vijf eskadril- les. Het toestel zal in zijn ouden staat worden teruggebracht, waarna het te Batavia terugkeert voor den aanvang voor vluchten over Java. Van der Hoop deelde mede, dat de premie van 15.000 uit Nederland toe gezonden door het comité voor den vliegtocht NederlandIndië, gelijke lijk is verdeeld onder het drietal. i len worden als hare moeder, die zich thans in den bloei harer schoonheid bevond. Sinds eenigen tijd werd mevr. de Ligneul les achtervolgd, waarheen zij zich ook begaf door een gentleman met zeer goed voorko men. Zij werd daardoor zeer gehinderd, daar zij al te zeer gehecht was aan haar doch tertje, om een deel harer genegenheid aan een ander af te staan. Hoe groot was hare verwondering, toen op zekeren dag hare meid haar op een hord een kaartje bracht, waarop een naam ge drukt was dien zij in 't geheel niet kende. „Baron André Cazérès" las zij. Ja, die naam was haar onbekend en toch deed ten geheim voorgevoel haar hart kloppen. Zij was overtuigd, dat die André Cazérès niemand anders zijn kon dan die vreemde ling, bruinharig en met groote zwarte oogen dien zij elk oogenblik als zij wandelen ging, ontmoette. Zij wilde antwoorden dat zij niet ontving, toen haar oog viel op eene kleine aauleeke- ning in een hoek van het kaartje; Uit naam van Horace Herleven. Breng dien man in de salon, beval, de gravin aan hare meid. En zich met moed wapenend, ging zjj de salon binnen, waar baron André Cazérès op haar wachtte. Op dat tijdstip had de baron ternauwer nood den 40-jarigen leeftijd bereikt en hij kon voor een zeer schoon man doorgaan. j Met zijne gestalte boven de middelmaat, I breede schouders, kloeke borst, goed getee- kende trekken, groote zwarte oogen en lange, j opgekrulde knevel, meende de baron ieder- j een te behagen en met dien hoop en met die nogal verwaande overtuiging bood hij zich bij mevr. de Ligneulles aan. Baron Cazérès bemerkte echter aan het verontwaardigd gelaat van de gravin, dat hij dien indruk niet maakte op de jonge we- j du we, die was blijven staan, om den bezoe ker goed te iaten zien, dat, al had zij zich i verplicht gevoeld hem te ontvangen, zij hem niet langer wilde ophouden dan volstrekt noodig was. - Gravin, zeide hij in het Portugeesch, J gij zult mij willen toelaten, mijne moeder taal te spreken, daar ik weet dat gij ze kent. Kom de natuur te hulp de taaie kleverige slijm los te maken en te verwijderen. De telkens terugkee- rende krampachtige, benauwde hoestaanvallen maken licht van Uw stevige kleine een zwak poppetje. f 1.50 12.75 f430 Dt acoote vMtdatllgtr I Mevr. de Ligneulles, in de koloniën groot gebracht, kende inderdaad verscheidene vreemde talen en sprak vloeiend het Rus sisch, het Portugeesch en het Engelsch, waarbij het Fransch hare moedertaal. Mevrouw Ligneulles antwoordde in het Fransch Gij hebt u bediend van den naam van Herleven, mijnheer, om bier te komen, en ik verlang te weten Cazérès hield haar met een gebaar tegen Die naam is slechts een voorwendsel, gravin, sprak hij, ik stond er op u te zeg gen Vertrek van hier, riep mevr. de Lig neulles op bevelenden toon, terwijl zij op de hel drukte. Maar vóór dat een dienstbode gekomen was, had de baron den tijd om deze bedrei ging uit te spreken Het zij zoo, gravin, gij wilt mij door een knecht aan de deur laten zetten, maar bedenk wel dat gij tegelijkertijd het dood vonnis van Horace Herleven teekent. Gabrielle de Ligneullis liet zich moedeloos in een leunstoel neerzakken. Zend uw knecht terug, beval de baron, waaraan de jonge vrouw terstond gehoor zaamde. Toen de deur gesloten was, nam Cazérès ook plaats in een leunstoel en zeide op eer biedigen doch tevens pijnlijken toon Het spijt mij diep, gravin, verplicht ge weest te zijn, tot eene bedreiging mijn toe vlucht te nemen. Gelief mij aan» te liooren en daarna zult gij zelf over mijn lot beslis sen. De houding van den baron was heelemaal v randerd. Hij geleek niet meer op den ver waanden en onbeschaamden kerel die mevr. j de Ligneulles daar aanstonds tegenover zich j gezien had en die zich aan haar wilde op- j dringen. Integendeel, hij scheen nu een aanzoeker, die zich diep vernederde. Gravin, begon hij, zoodra hij zag dat de jonge weduwe geneigd was hem aan te hooren, sinds maanden reeds hebt gij mij op uw weg gevonden. Mevr. de Ligneulles schudde ongeduldig het hoofd. Er kan hier tusschen ons daarvan geen De Egyptische nationalisten zou den plannen hebben gemaakt tot het vermoorden van den Britschen hoogen commissaris, lord Allenby. Er zijn voorzorgsmaatregelen getrof fen, om den veldmaarschalk en andere Britsche ambtenaren te beschermen. kwestie zijn, sprak zij op vasten toon. Gij hebt den naam van Horace Herleven uitge sproken en alleen over hem wil ik mij met u onderhouden. Als het zoo is, wedervoer de baron, opnieuw van toon veranderend en het hoofd oprichtend, dan zal ons gesprek pijnlijk voor u worden. Ik wensch dat gij mij voor alles over Horace Herleven spreekt. Wij zullen daar aanstonds toe komen, gravin, heb wat geduld. Laat mij u zeggen dat ik gansch uwe geschiedenis ken en de nauwe banden die u aan Horace Hei-leven binden. Maar vooraleer u over hem te spre ken, is het over mij zelf en over mijne plan nen dat ik u onderhouden wil. Luister Ik heb voor u liefde opgevat, gravin. En ik wensch dat gij mijne vrouw zult wor den baronnes Andrea Cazérès De verwondering en de verontwaardiging van mevr. de Ligneulles waren zoo groot en zoo hevig, dat zij geen woord tegensprak, maar op Cazérès een blik wierp waarin men de gevoelens van haar hart lezen kon. Luister naar mij, gravin. Laat mij u alles zeggen. Nooit, riep zij, de hand uitstrekkende, nooit. Op deze woorden haalde André Cazérès uit zijn jas een pakje wissels en hij legde ze voor de oogen der verschrikte vj-ouw. Gij ziet wel, gravin, sprak hij dan, dat al deze schoone papiertjes geteekend zijn „Andrea Cazérès". Ieder draagt het cijfer van twintig duizend francs. In werkelijkheid is die naam vijfmaal door Horace Herleven zelf geschreven. Gij liegt, riep mevr. de Ligneulles, gij liegt. En gij zijt een ellendeling. Bezoek Horace Herleven en hij zelf zal u bekennen dat zjjn lot, zoowel als zijne wissels in mijne handen zijn. Nu, gravin, een verliefd man, is volstrekt tot alles be sloten. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1924 | | pagina 1