Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
k vrede van Loc».
F
jonge vrouw.
w
TOiberf
FEULLET OM
ÈwEsfiS
NUMMER 84
WOENSDAG 21 OCTOBER 1925
48e JAARGANG.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
I
Telefoon No. 88. Telegr.-Adres: ECHO.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWEE BLADEN,
EERSTE BLAD.
Eindelijk de Vrede
Zeven jaren welhaast na den Wapen
stilstand.
Want het Verdrag van Versailles
zoomin als de and re verdragen, die
de namen dragen van om Parijs, zetel
der geallieerde vredesconferentie van
1919, heen gelegen plaatsen het
Verdrag van Versailles, dat den ver
slagene door de overwinnaars werd
opgelegd, kon den vrede niet brengen.
Het Verdrag van Versailes, zoo was de
bedoeling althans en zoo werd het ook
openlijk erkend door een der voor zijn
inhoud verantwoordelijke staatslieden,
moest immers slechts het wapen zijn
om den oorlog voort te zetten „met
andere middelen."
Nu, dat hebben we in de na oor-
logsche jaren dan ook wel duchtig
gemerkt. Maar de noodlottige gevolgen
van de stille voortzetting van den oor
log tegen Dultschland deden zich in
de landen der overwinnaars, niet min
der dan in Duitschland zelf, gevoelen.
En die gevolgen openden de oogen
van de zegevierende volken voor de
gevaren, die een voortzetting van de
Versailler politiek ook voor hen zou
meebrengen.
Langzamerhand veranderde de men
taliteit. En ook in Frankrijk kwam
eindelijk de ommekeer, die aan de
heerschappij van de nationalisten, voor
wie het vredesverdrag van Versailles
slechts het middel was om Duitsch
land in blijvende onmacht te houden
en aldus Frankrijks hegemonie in
Europa te bevestigen, een einde maakte.
Het democratische Frankrijk besefte,
dat het nationalistische streven ten
slotte slechts zou kunnen leiden tot
het tegendeel van hetgeen men hoopte
te kunnen bereiken Dat de voortzet
ting van den oorlog „met andere mid
delen" het zou isoleeren en dat het
daardoor allen van zich zou verwij
deren, wier belangen slechts zouden
kunnen worden bevredigd door een
terugkeer tot de normale toestanden
van vóór den oorlog en door een ver-
95)
TWEEDE DEEL.
zoening met de vroegere vijanden, aan
wie na de nederlaag de mogelijkheid
tot herstel niet mocht blijven onthou
den. Omdat men anders in die in staat
van vernedering gehouden volken een
geest van revanche zou aankweeken,
die in de toekomst onvermijdelijk tot
nieuwen strijd zou moeten voeren.
De Fransche democraten begrepen,
gelijk dat al eerder in de andere zege
vierende landen en in het bijzonder in
Groot-Brittannië was begrepen, dat een
millioenenvolk als het Duitsche op den
duur toch niet ten onder zou kunnen
worden gehouden, tenzij met een mili
taire krachtsinspanning, welke het
Fransche volk volkomen zou uitputten.
En zij bleken bereid de politiek van
onderdrukking van den verslagene,
welke slechts door militare overmacht
kon worden verzekerd, te vervangen
door een staatkunde van toenadering,
die op duurzame wijze de veiligheid
van Frankrijks territoir en wereldpo
sitie zoude waarborgen.
Meer en meer kwamen dus de
Fransche staatslieden tot het inzicht,
dat de weg door de Britsche staats
lieden gewezen de juiste was en dat
men, zooal niet naar de letter, dan
toch naar den geest het werk van Ver
sailles behoorde te herzien.
Met de herziening dan werd het
vorige jaar te Londen een aanvang
gemaakt. Hier kwam een regeling van
't vraagstuk der schadevergoeding tot
stand, welke door Duitschl. vrijwillig
kon worden aanvaard. Hier werd een
begin gemaakt met het herstel van het
verslagen Duitschland als gelijkwaar
dige in den kring der natiën. Thans
heeft Locarno dit herstel voltooid Hier
te Locarno is Duitschland als volkomen
gelijkwaardige en gelijkgerechtigde
erkend. En hier is nu eindelijk de
ware vrede tot stand gekomen en de
verzoening van hen, die tot dusver nog
als vijanden tegenover elkaar stonden.
Daarmede is aan de oude oorlogs
constellatie, die in werkelijkheid we
liswaar nog slechts een zeer twijfel
achtig bestaan had maar die dan toch in
de geesten nog altijd voortleefde, een
einde gekomen.
De tegenstelling: geallieerden
Duitschland bestaat feitelijk niet meer.
Want, en dat Is zeker niet het minst
belangrijke feit van Locarno, Duitsch
land treedt toe tot den Volkenbond.
En over niet al te Lngen tijd naar
men mag hopen zal Duitschland
naast de gewezen ajanden, die het
den vrede van Ver! ailles dicteerden,,
als permanent lid in pen Raad van den
Volkenbond zetelen.
Hiermede treedt een belangrijke wij
ziging in de Europqesche politiek in
In den Raad van den Volkenbond, maar
daarmee ook in den raad der groote
mogendheden, zullen zich nu ook de
Duitsche inzichten en de Duitsche
belangen kunnen dcjen gelden. Maar,
wat vooral van betedkenis is, de Vol-
kenbond verliest nu volkomen het
karakter van een organisatie der over
winnaars, dat hij tot' dusver, ondanks
het lidmaatschap der' vroegere neutra
len en ondanks de toetreding van de
kleinere verslagenen'— behalve Tur
kije, dat nog altijd ter zijde staat
niet geheel en al kon afleggen. Met
Duitschlands toetreden tot den Volken
bond, met het waarborgverdrag voor
den status quo in het westen en met
de westelijke en oostelijke arbitrage
verdragen, waaromtrent men het thans
te Locarno eens is geworden, is men-
schelijkerwijs gespróken de Europee-
sche vrede voor langen tijd gewaarborgd.
En in dit tijdpert van den gods-
vrede mag men hopfn op een verder
doorwerken van de denkbeelden van
-
internationale samenwerking en ver
zoening, welke de schriftelijke waar
borgen van de gesloten verdragen
duurzaamheid zullen geven door de
innerlijke overtuiging der volkeren.
In het besef van de misdadigheid
van den oorlog en van de nutteloosheid
van het geweld voor de oplossing van
de internationale geschillen en van de
belangentegenstellingen der volkeren
zal men komen tot de heerschappij
van het Recht en tot het begrip, dat
in vreedzaam overleg en vriendschap
pelijke samenwerking, die zoo ernstig
schijnende tegenstellingen der belan
gen wel zullen kunnen worden ver
zoend. En dat ten slotte die interna
tionale tegenstellingen niet meer
beteekenen dan de belangen conflicten,
welke toch ook in elk land afzonder
lijk bestaan.... zonder dat ze aanlei
ding geven tot onderling geweld of
dit noodzakelijk maken.
Zoo kan de vrede van Locarno dus
waarlijk de aanvang zijn van een
nieuw tijdvak in de historie van Europa.
En over het schoone perspectief dat
zich hier opentmogen ook wij
Nederlanders, ons verheugen.
Het wegtrekken van de oorlogswol
ken in West—Europa belooft ook ons
een rustiger toekomst. H.
GEMEENTERAAD.
MADE.
Openbare vergadering van den Raad
dezer gemeente op Vrijdag 16 Octo
ber des voormiddags ten 10 uur.
Voorzitter Edelachtb. heer Van Gils.
Ongeveer 10 uur opent de Voor
zitter de vergaderingafwezig de
heeren Stijnis, Norbari en Antonissen.
De notulen der vorige vergadering
worden voorgelezen.
Diepstraten. Op-of aanmerkingen op
de notulen heb ik niet, maar ik hoor
daar dat Burg. en Weth. een partij
keien hebben gekocht voor f 130. Dat
is een prachtkoop want wij betalen
f 210. Mij dunkt dat Burg. en Weth
wel een pluimpje hebben verdiend.
Van der Sluis Het is jammer dat u
een vorige vergadering niet aanwezig
was.
Van der Veeken. Toen is ook den
naam van een deskundige en ik zou
zeggen van een zeer betrouwbaar des
kundige genoemd, maar 't hielp niet,
Diepstraten. De keien zijn beslist
goed.
Daarna worden de notulen vastge
steld.
Aan de orde
1. Mededeelingen.
Schrijven van Ged. Staten houdende
de mededeeling dat de converteering
van de leening groot f 87.500 tegen
een koers van 98 moet plaats hebben.
Wordt besloten dienovereenkomstig
te besluiten.
2. Vaststelling suppletoir kohier hon
denbelasting
Segeren Azn. Hoe oud moeten de
honden zijn als ze aangegeven moeten
worden.
Voorzitter. Twee maanden.
Segeren Azn. Er zijn er nog die wel
vier honden hebben en nog niet op
de lijst voorkomen.
^^TabSetfen,
voor rookcrs
Voorzitter, ledereen is verplicht
indien hij een hond heeft, om deze
aan te geven. Wij zullen de veld
wachters eens waarschuwen, dan
kunnen die de zaak eens onderzoeken.
2. Vaststelling instructie gemeente
ontvanger
Voorzitter De instructie dateert hier
vanaf 1871 en mag dus als verouderd
worden beschouwd. Ged. Staten dringen
aan deze dan ook te willen herzien
en nu hebben we een nieuw ontwerp.
Uit de voorlezing blijkt dat de ont
vanger verplicht is, zoodra hij meer
dan f2500 in kas heeft het geld bij
een door den Raad aan te wijzen bank
te deponeeren of wel op de post
giro.
Van der Sluis. Dat groote batig
saldo dat U straks zei dat er is, is dat
nu aan contanten hier.
Voorzitter. Neen daar is die tijdelijke
geldleening aan Waspik ook bij. In
den regel heeft hij maar weinig con
tanten.
Segeren Wzn. Ik zou die Instructie
maar aan Burg. en Weth. overlaten.
Voorzitter. Dat kan niet, de Raad
moet de instructie vaststellen.
Van der Sluis. Er staat zeker wel
De iücho van het Zuiden,
Waalwyksche en Ijiïslnalxrfcf Courant
Dit blad verschijnt
WOENSDAG EN ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 3 maandon 1.25.
Franco per post door het geheele rijk 1.40.
Brieven, Ingezonden «tukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
van „DB BOBO VAN HET ZÜIDBN".
Zij omhelsde Renée en zeide zeer haastig:
Gij neemt my mede nietwaar? Gij laat
mij aan myn logement uitstappen. Die on-
noozelaar van een Onésim'e is voor mij een
echte kwelbeest geworden.
Dan Raoul bemerkend:
Ha, de Boisdéant. myn landgenoot. Ver
schooning. ik had u niet. bemerkt.
Zij drukte hem de hand, maar werd op
eens verlegen toen zy zicli tegenover me
juffrouw de Thai bevond, die haar met on
derzoekenden. doch kalmen blik aankeek.
Zij richtte zich opnieuw tot Renée, aan
wie '/.ij in stilte, voor de tweede maal ver
schooning vroeg, zeggende dat zy niet wist
dat er bezoek was, en zij vertrok, gelyk zij
binnengekomen was.
Waarljjk, Catliadna de Thai had zeer wel
gedaan te komen. Van hare laatste vermoe
dens, indien zy er inderdaad nog behouden
had, bleef er nu niets meer over. Raoul bad
haar noch bedrogen, noch heiogen. Zij werd
wel zeker door hem bemind zooals zij het
wenschte te zyn.
Daar het reeds laat is. zal ik u by uwe
moeder terug brengen? vroeg Boisdéant aan
Renée, op het oogenblik dat Catharina zich
gereed maakte om terug te keeren by den
generaal, die. van zfln kant. ongeduldig be
gon te worden.
Catharina had eene aarzeling op het ge
laat van Renée uitgedrukt gezien.
Nu ik zeker ben van U, mevrouw, zoo
wel als van hem, heb ik er niets tegen, hem
voor eenige oogenblikken te leenén. Zijt gy
mijne vriendin niet geworden?
Alle drie lachten goedhartig.
Wel, sprak Renée, terwyl gij mejuffr.
de Thai en haar vader vergezelt, zal ik mij
aankleeden. Gij weet dat ik niet al te veel
tijd besteed aan myn toilet; gy kunt my
dan thuis brengen, by myn dierbare moeder,
die op mijne terugkomst wacht.
Renée en Catharina omhelsden elkander.
Als het zoo is, sprak iuej. de Thai, zult
gy my komen bezoeken, niet waar? Wacht
niet langer dan morgen, want ik zal u be-
langryke dingen te zeggen hebben. Nu ik
niet meer jaloersch ben, wil ik dat gy aan
my uw geluk zult te danken hebben.
Daarop verlieten Raoul en Catharina de
loge van de tooneelzangster.
Vader, zeide het meisje, ik heb gravin
l'aloutine verzocht ons morgen te komen be
zoeken. en niet uwe toelating, zal ik haar
vele dingen zeggen.
Gy ook, Boisdéant, sprak de Thai, zon-
dér Catharina te antwoorden, gy ook moet
my by het invallen van den avond, wanneer
gij van uwe brug terugkeert, komen bezoe
ken, want ik heb u te spreken.
Zeer goed. generaal.
En Catharina, immer schertsend, zegde
nog. terwyl zy Raoul aanduidde
Vader, mynheer Boisdéant gaat het
avondmaal nemen in gezelschap van liet ver-
rukkeiykste schepsel dat men ter wereld
zien kan. En ik zelf lien het die er hem ver
lof voor gegeven heb. Beken met my dat ik
in eene uitmuntende stemming zyn moet.
Raoul kwam spoedig weer voor den
schouwburg aan en begaf zieli naar de loge
van Renée. die reeds gereed was en op hem
wachtte. Ilij bood haar den arm en leidde
haar naar het i-ytuig. dat voor de stoep
op hen wachtte.
Op liet. oogenblik dat dit zich in beweging
stelde, boog Renée zich haastig voorover
naar het portier.
In het nachtelijk duister, slechts ten hal
ve opgehelderd door gaslantaarns, zag zij
eene vrouw, <lie het breode voetpad bezijden
den boulevard volgde.
Zy was vergezeld door twee mannen.
Wel, dat is Victorlenue, sprak Renée,
en Onésime Lampin. Maar den andere, met
dien pelsen overjas... Vindt gy niet dut hy
Prtya der Advertentlön
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclame* 40 cent per regeL
By contract flink rabat
AdvertentlSn moeten Woensdag en Vrydag
des morgen* om ulteriyk 8 aar in ons bezit
■yn.
ons niet onbekend is?
Bedaar u. wees kalmer, sprak Raoul.
daar hij zyne gezellin aan eene onbepaalde
onrust ten prooi zag.
En tegelijk deed hy vergeefsehe pogingen
om de duisternis te doorboren in de richting
welke Renée hem aanduidde.
Ha, hernam deze, myn hart klopt zoo ge
weldig. dat ik ternauwernood spreken kan.
Vindt gy niet dat die man op dien eerloozen
Cazéres gelykt, Raoul?
Gy ziet overal uwe achtervolgers, arme
vriendin. Hoe kunt gy gelooven dat Cazéres
te Weenen zou zyn?
O, ik ben zoo bevreesdik leef in zulke
pynlyke angsten, dat ik het gevaar mis
schien overdrijf.
Neen. gy moet geiyk hebben, dat kan den
medeplichtige van graaf Paloutine niet zyn.
Maar zeg daar geen woord van aan ïnyne
moeder. Ik smeek er u om. Zy is nog meer
l»evreesd dan' ik.
Maar zie, beste vriendin, gy kunt zoo
niet blyven leven, want die voortdurende
vrees zou eindigen met u beiden gevaariyk
ziek te maken. Indien gy aan alle verdere
vervolging wilt ontsnappen, dan moet gy
vastberaden de eenige beslissing nemen die
er u het middel toe geven kan.
Welke beslissing, Raoul?
Gy moet u tot het gerecht wenden, en
uwe vryheid terug vragen. Gy zyt in pen
strik gevallen men heeft u inet een monster
vereenigd, uwe moeder zoowel als u.
Wat wilt gy beste vriend, myne moe
der en ik zyn twee arme, hulpelooze vrouwen
en gy weet hoe wy ontwapend z.yn. Er is een
proces noodig om myne vryheid terug te be
komen, een proces, dat ongetwijfeld langdu
rig zyn zou en wij zy» niet ryk genoeg om er
de kosten van te dragen.
Dat is slecht wat ge daar zegt. Ik hen
geheel ten uwen dienste en een vriend heeft
wel het recht meen ik, u de liulpzame hand
toe te reiken. Overigens Alexis is daar ook...
Wat hem betreft, ik wil aan den prins
niets verschuldigd zyn. 't Is reeds genoeg
dat ik hem het leven en de vryheid myner
moeder verschuldigd ben.
En Turner. Zoodra hy weten zal, dat
men het op zyn eersten vrouwenrol gemunt
heeft, zal hy u zoo bewaken en beschermen,
dat gij niets meer zult te vreezen hebben.
Ja. ja. beate vriend, gy hebt geiyk.
Want waariyk. 't is niet. om uit te staan zoo
voortdurend in schrik te leven. Zie de ge
dachte alleen, dat ik my opnieuw tegenover
een van die monsters bevinden zou. doet my
lieven en ik ben niet in staat myn koelbloe
digheid terug te vinden.
Nochtans, ik moet tot bedaren komen en
my aterk houden, want myne arme moeder
zou ai spoedig bemerken dat er iets onge
woons in my omgaat, en zy kent my. al t^
goed om niet te vermoeden wat er de oorzaak
van zyn moet.
Den volgenden dag, welke die der byeeu-
komsten zyn moest, zooals graaf de Thai
liet gezegd had. bracht Catharina eene te
leurstelling.
Renée verontschuldigde zich in een vrien-
dolyk briefje en vroeg do byeenkomst drie
dagen uit te stellen, maar den derden dag
voelde zy zich eenigszins ongesteld en moest
op hare kamer biy'ven.
Deze lichte ongesteldheid duurde twee da
gen.
Wat Raoul de Boisdéant betreft, zoodra Hy
's avonds de werf verlaten had, na zyne be
velen voor liet werk van den volgenden dag
gegeven te hebben, begaf liy zich naar de
Thai. met kloppend hart, want hy vermoedde
wel dat van het onderhoud dat by met den
generaal zou hebben, geheel het overige van
zyn leven zou afhangen.
Toen hy het kabinet van de Thai binnen
trad. wachtte de vader van Catharina 'op
hem.
Hij drukte de hand van den jongeling, die
zich niet op zyn gemak gevoelde, zoodra hy
do strengheid en de ernst van den generaal
bemerkte.
Inderdaad de Thai zag er treurig en be
kommerd uit.
Met een licht gebaar duidde hy Raoul een
leunstoel aan en, begon met groote stappen
op en neer te loopene terwyi hy zenuwach
tig een groote Russische sigaar rookte.
Het stilzwijgen duurde lang en vervulde
den jongeling 'met een aangroeienden. angsfl»'
Eindelijk bleef de generaal stil stuau, en
eensklaps een besluit schijnende te nemen
Ik weet wat gy my zeggen gaat, sprak
hy. Gy bemint myne dochterCatharina, van
haren kant, bemint u.
Gy draagt een zeer achtbaren naain en Ik
beschouw u voor een hoffeiyk, zeer eeriyk
man; wat meer is, gy bezit een ruim fortuin
en verdient geld. Jn, ik weet dat alles.
Wel, generaal, en dan?
Wat meer is, ik verberg het u niet. ik
gevoel eene ware. oprechte genegenheid voor
u. Ik ben overtuigd dat myn dochter met u
gelukkig zou zyn, en nochtans, ik aarzel. Ja,
ik aarzel vooraleer u myne toestemming te
geven en n te zeggen, met een vriendeiyken
handdruk
„Neen haar, zy is aan u".
Zeer ontroerd, scheen Boisdéant niet te
weten wat te antwoorden, zoozeer was hij
verbaasd en ontsteld en hy stamelde:
Wel toch, generaal
- Ja. ja. al de tegenwerpingen en bemer
kingen welke «y my kunt doen, heb ik my
zelf gedaanik heb er ook op geantwoord.
Nochtans, ik heb u laten begaan en met my
ne stilzwygende goedkeuring uwe kennisma
king en m\Je ontkiemende liefde om zoo te
zeggen aangewakkerd, omdat ik reeds zeer
oud wordt en er my elk oogenblik een onge
luk gebeuren kan.
Met een zwygende Hcliouderophnling pro
testeerde de jonge ingenieur tegen die treu
rige veronderstelling.
'tls klaar, dat gy mynen dood niet ver
langt en ze zelfs niet nnby gelooft, maar,
hoewel ik nog sterk ben, toch lien ik door
den dood bedreigd en vooraleer die my ver
rast, heb ik nog zekere maatregelen te ne
men.
Vooraleer er toe te komen u de hand te
geven van Catharina, moet ik u, in alle ge
val. zekere vertrouweiyke mededeelingen
doen en u in liet bezit stellen van verschrik-
kelyke beroepsgeheimen, <lie de myne niet
zyn.
Wel, generaal gy inoogt my die ge-
helmen gerust doen kennen, ik geloof my
uw vertrouwen waardig.
Ja. des te meer, beste Boisdéant, daar
gy er een deel van geraden hebt.
Tenminste ik heb het recht, zekere din
gen te gelooven.
Ja, zeker. Toen gy dien avond belette
dat men Yvon verwurgde, hebt gy nntuuriyk
wel gedacht dat uw meesterknecht en die
jonge vrouw er niet op uit waren zyn hor
loge te stelen.
(Wordt rervolgd).