Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. k vrede van Loc». F jonge vrouw. w TOiberf FEULLET OM ÈwEsfiS NUMMER 84 WOENSDAG 21 OCTOBER 1925 48e JAARGANG. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. I Telefoon No. 88. Telegr.-Adres: ECHO. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN, EERSTE BLAD. Eindelijk de Vrede Zeven jaren welhaast na den Wapen stilstand. Want het Verdrag van Versailles zoomin als de and re verdragen, die de namen dragen van om Parijs, zetel der geallieerde vredesconferentie van 1919, heen gelegen plaatsen het Verdrag van Versailles, dat den ver slagene door de overwinnaars werd opgelegd, kon den vrede niet brengen. Het Verdrag van Versailes, zoo was de bedoeling althans en zoo werd het ook openlijk erkend door een der voor zijn inhoud verantwoordelijke staatslieden, moest immers slechts het wapen zijn om den oorlog voort te zetten „met andere middelen." Nu, dat hebben we in de na oor- logsche jaren dan ook wel duchtig gemerkt. Maar de noodlottige gevolgen van de stille voortzetting van den oor log tegen Dultschland deden zich in de landen der overwinnaars, niet min der dan in Duitschland zelf, gevoelen. En die gevolgen openden de oogen van de zegevierende volken voor de gevaren, die een voortzetting van de Versailler politiek ook voor hen zou meebrengen. Langzamerhand veranderde de men taliteit. En ook in Frankrijk kwam eindelijk de ommekeer, die aan de heerschappij van de nationalisten, voor wie het vredesverdrag van Versailles slechts het middel was om Duitsch land in blijvende onmacht te houden en aldus Frankrijks hegemonie in Europa te bevestigen, een einde maakte. Het democratische Frankrijk besefte, dat het nationalistische streven ten slotte slechts zou kunnen leiden tot het tegendeel van hetgeen men hoopte te kunnen bereiken Dat de voortzet ting van den oorlog „met andere mid delen" het zou isoleeren en dat het daardoor allen van zich zou verwij deren, wier belangen slechts zouden kunnen worden bevredigd door een terugkeer tot de normale toestanden van vóór den oorlog en door een ver- 95) TWEEDE DEEL. zoening met de vroegere vijanden, aan wie na de nederlaag de mogelijkheid tot herstel niet mocht blijven onthou den. Omdat men anders in die in staat van vernedering gehouden volken een geest van revanche zou aankweeken, die in de toekomst onvermijdelijk tot nieuwen strijd zou moeten voeren. De Fransche democraten begrepen, gelijk dat al eerder in de andere zege vierende landen en in het bijzonder in Groot-Brittannië was begrepen, dat een millioenenvolk als het Duitsche op den duur toch niet ten onder zou kunnen worden gehouden, tenzij met een mili taire krachtsinspanning, welke het Fransche volk volkomen zou uitputten. En zij bleken bereid de politiek van onderdrukking van den verslagene, welke slechts door militare overmacht kon worden verzekerd, te vervangen door een staatkunde van toenadering, die op duurzame wijze de veiligheid van Frankrijks territoir en wereldpo sitie zoude waarborgen. Meer en meer kwamen dus de Fransche staatslieden tot het inzicht, dat de weg door de Britsche staats lieden gewezen de juiste was en dat men, zooal niet naar de letter, dan toch naar den geest het werk van Ver sailles behoorde te herzien. Met de herziening dan werd het vorige jaar te Londen een aanvang gemaakt. Hier kwam een regeling van 't vraagstuk der schadevergoeding tot stand, welke door Duitschl. vrijwillig kon worden aanvaard. Hier werd een begin gemaakt met het herstel van het verslagen Duitschland als gelijkwaar dige in den kring der natiën. Thans heeft Locarno dit herstel voltooid Hier te Locarno is Duitschland als volkomen gelijkwaardige en gelijkgerechtigde erkend. En hier is nu eindelijk de ware vrede tot stand gekomen en de verzoening van hen, die tot dusver nog als vijanden tegenover elkaar stonden. Daarmede is aan de oude oorlogs constellatie, die in werkelijkheid we liswaar nog slechts een zeer twijfel achtig bestaan had maar die dan toch in de geesten nog altijd voortleefde, een einde gekomen. De tegenstelling: geallieerden Duitschland bestaat feitelijk niet meer. Want, en dat Is zeker niet het minst belangrijke feit van Locarno, Duitsch land treedt toe tot den Volkenbond. En over niet al te Lngen tijd naar men mag hopen zal Duitschland naast de gewezen ajanden, die het den vrede van Ver! ailles dicteerden,, als permanent lid in pen Raad van den Volkenbond zetelen. Hiermede treedt een belangrijke wij ziging in de Europqesche politiek in In den Raad van den Volkenbond, maar daarmee ook in den raad der groote mogendheden, zullen zich nu ook de Duitsche inzichten en de Duitsche belangen kunnen dcjen gelden. Maar, wat vooral van betedkenis is, de Vol- kenbond verliest nu volkomen het karakter van een organisatie der over winnaars, dat hij tot' dusver, ondanks het lidmaatschap der' vroegere neutra len en ondanks de toetreding van de kleinere verslagenen'— behalve Tur kije, dat nog altijd ter zijde staat niet geheel en al kon afleggen. Met Duitschlands toetreden tot den Volken bond, met het waarborgverdrag voor den status quo in het westen en met de westelijke en oostelijke arbitrage verdragen, waaromtrent men het thans te Locarno eens is geworden, is men- schelijkerwijs gespróken de Europee- sche vrede voor langen tijd gewaarborgd. En in dit tijdpert van den gods- vrede mag men hopfn op een verder doorwerken van de denkbeelden van - internationale samenwerking en ver zoening, welke de schriftelijke waar borgen van de gesloten verdragen duurzaamheid zullen geven door de innerlijke overtuiging der volkeren. In het besef van de misdadigheid van den oorlog en van de nutteloosheid van het geweld voor de oplossing van de internationale geschillen en van de belangentegenstellingen der volkeren zal men komen tot de heerschappij van het Recht en tot het begrip, dat in vreedzaam overleg en vriendschap pelijke samenwerking, die zoo ernstig schijnende tegenstellingen der belan gen wel zullen kunnen worden ver zoend. En dat ten slotte die interna tionale tegenstellingen niet meer beteekenen dan de belangen conflicten, welke toch ook in elk land afzonder lijk bestaan.... zonder dat ze aanlei ding geven tot onderling geweld of dit noodzakelijk maken. Zoo kan de vrede van Locarno dus waarlijk de aanvang zijn van een nieuw tijdvak in de historie van Europa. En over het schoone perspectief dat zich hier opentmogen ook wij Nederlanders, ons verheugen. Het wegtrekken van de oorlogswol ken in West—Europa belooft ook ons een rustiger toekomst. H. GEMEENTERAAD. MADE. Openbare vergadering van den Raad dezer gemeente op Vrijdag 16 Octo ber des voormiddags ten 10 uur. Voorzitter Edelachtb. heer Van Gils. Ongeveer 10 uur opent de Voor zitter de vergaderingafwezig de heeren Stijnis, Norbari en Antonissen. De notulen der vorige vergadering worden voorgelezen. Diepstraten. Op-of aanmerkingen op de notulen heb ik niet, maar ik hoor daar dat Burg. en Weth. een partij keien hebben gekocht voor f 130. Dat is een prachtkoop want wij betalen f 210. Mij dunkt dat Burg. en Weth wel een pluimpje hebben verdiend. Van der Sluis Het is jammer dat u een vorige vergadering niet aanwezig was. Van der Veeken. Toen is ook den naam van een deskundige en ik zou zeggen van een zeer betrouwbaar des kundige genoemd, maar 't hielp niet, Diepstraten. De keien zijn beslist goed. Daarna worden de notulen vastge steld. Aan de orde 1. Mededeelingen. Schrijven van Ged. Staten houdende de mededeeling dat de converteering van de leening groot f 87.500 tegen een koers van 98 moet plaats hebben. Wordt besloten dienovereenkomstig te besluiten. 2. Vaststelling suppletoir kohier hon denbelasting Segeren Azn. Hoe oud moeten de honden zijn als ze aangegeven moeten worden. Voorzitter. Twee maanden. Segeren Azn. Er zijn er nog die wel vier honden hebben en nog niet op de lijst voorkomen. ^^TabSetfen, voor rookcrs Voorzitter, ledereen is verplicht indien hij een hond heeft, om deze aan te geven. Wij zullen de veld wachters eens waarschuwen, dan kunnen die de zaak eens onderzoeken. 2. Vaststelling instructie gemeente ontvanger Voorzitter De instructie dateert hier vanaf 1871 en mag dus als verouderd worden beschouwd. Ged. Staten dringen aan deze dan ook te willen herzien en nu hebben we een nieuw ontwerp. Uit de voorlezing blijkt dat de ont vanger verplicht is, zoodra hij meer dan f2500 in kas heeft het geld bij een door den Raad aan te wijzen bank te deponeeren of wel op de post giro. Van der Sluis. Dat groote batig saldo dat U straks zei dat er is, is dat nu aan contanten hier. Voorzitter. Neen daar is die tijdelijke geldleening aan Waspik ook bij. In den regel heeft hij maar weinig con tanten. Segeren Wzn. Ik zou die Instructie maar aan Burg. en Weth. overlaten. Voorzitter. Dat kan niet, de Raad moet de instructie vaststellen. Van der Sluis. Er staat zeker wel De iücho van het Zuiden, Waalwyksche en Ijiïslnalxrfcf Courant Dit blad verschijnt WOENSDAG EN ZATERDAG. Abonnementsprijs per 3 maandon 1.25. Franco per post door het geheele rijk 1.40. Brieven, Ingezonden «tukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. van „DB BOBO VAN HET ZÜIDBN". Zij omhelsde Renée en zeide zeer haastig: Gij neemt my mede nietwaar? Gij laat mij aan myn logement uitstappen. Die on- noozelaar van een Onésim'e is voor mij een echte kwelbeest geworden. Dan Raoul bemerkend: Ha, de Boisdéant. myn landgenoot. Ver schooning. ik had u niet. bemerkt. Zij drukte hem de hand, maar werd op eens verlegen toen zy zicli tegenover me juffrouw de Thai bevond, die haar met on derzoekenden. doch kalmen blik aankeek. Zij richtte zich opnieuw tot Renée, aan wie '/.ij in stilte, voor de tweede maal ver schooning vroeg, zeggende dat zy niet wist dat er bezoek was, en zij vertrok, gelyk zij binnengekomen was. Waarljjk, Catliadna de Thai had zeer wel gedaan te komen. Van hare laatste vermoe dens, indien zy er inderdaad nog behouden had, bleef er nu niets meer over. Raoul bad haar noch bedrogen, noch heiogen. Zij werd wel zeker door hem bemind zooals zij het wenschte te zyn. Daar het reeds laat is. zal ik u by uwe moeder terug brengen? vroeg Boisdéant aan Renée, op het oogenblik dat Catharina zich gereed maakte om terug te keeren by den generaal, die. van zfln kant. ongeduldig be gon te worden. Catharina had eene aarzeling op het ge laat van Renée uitgedrukt gezien. Nu ik zeker ben van U, mevrouw, zoo wel als van hem, heb ik er niets tegen, hem voor eenige oogenblikken te leenén. Zijt gy mijne vriendin niet geworden? Alle drie lachten goedhartig. Wel, sprak Renée, terwyl gij mejuffr. de Thai en haar vader vergezelt, zal ik mij aankleeden. Gij weet dat ik niet al te veel tijd besteed aan myn toilet; gy kunt my dan thuis brengen, by myn dierbare moeder, die op mijne terugkomst wacht. Renée en Catharina omhelsden elkander. Als het zoo is, sprak iuej. de Thai, zult gy my komen bezoeken, niet waar? Wacht niet langer dan morgen, want ik zal u be- langryke dingen te zeggen hebben. Nu ik niet meer jaloersch ben, wil ik dat gy aan my uw geluk zult te danken hebben. Daarop verlieten Raoul en Catharina de loge van de tooneelzangster. Vader, zeide het meisje, ik heb gravin l'aloutine verzocht ons morgen te komen be zoeken. en niet uwe toelating, zal ik haar vele dingen zeggen. Gy ook, Boisdéant, sprak de Thai, zon- dér Catharina te antwoorden, gy ook moet my by het invallen van den avond, wanneer gij van uwe brug terugkeert, komen bezoe ken, want ik heb u te spreken. Zeer goed. generaal. En Catharina, immer schertsend, zegde nog. terwyl zy Raoul aanduidde Vader, mynheer Boisdéant gaat het avondmaal nemen in gezelschap van liet ver- rukkeiykste schepsel dat men ter wereld zien kan. En ik zelf lien het die er hem ver lof voor gegeven heb. Beken met my dat ik in eene uitmuntende stemming zyn moet. Raoul kwam spoedig weer voor den schouwburg aan en begaf zieli naar de loge van Renée. die reeds gereed was en op hem wachtte. Ilij bood haar den arm en leidde haar naar het i-ytuig. dat voor de stoep op hen wachtte. Op liet. oogenblik dat dit zich in beweging stelde, boog Renée zich haastig voorover naar het portier. In het nachtelijk duister, slechts ten hal ve opgehelderd door gaslantaarns, zag zij eene vrouw, <lie het breode voetpad bezijden den boulevard volgde. Zy was vergezeld door twee mannen. Wel, dat is Victorlenue, sprak Renée, en Onésime Lampin. Maar den andere, met dien pelsen overjas... Vindt gy niet dut hy Prtya der Advertentlön 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclame* 40 cent per regeL By contract flink rabat AdvertentlSn moeten Woensdag en Vrydag des morgen* om ulteriyk 8 aar in ons bezit ■yn. ons niet onbekend is? Bedaar u. wees kalmer, sprak Raoul. daar hij zyne gezellin aan eene onbepaalde onrust ten prooi zag. En tegelijk deed hy vergeefsehe pogingen om de duisternis te doorboren in de richting welke Renée hem aanduidde. Ha, hernam deze, myn hart klopt zoo ge weldig. dat ik ternauwernood spreken kan. Vindt gy niet dat die man op dien eerloozen Cazéres gelykt, Raoul? Gy ziet overal uwe achtervolgers, arme vriendin. Hoe kunt gy gelooven dat Cazéres te Weenen zou zyn? O, ik ben zoo bevreesdik leef in zulke pynlyke angsten, dat ik het gevaar mis schien overdrijf. Neen. gy moet geiyk hebben, dat kan den medeplichtige van graaf Paloutine niet zyn. Maar zeg daar geen woord van aan ïnyne moeder. Ik smeek er u om. Zy is nog meer l»evreesd dan' ik. Maar zie, beste vriendin, gy kunt zoo niet blyven leven, want die voortdurende vrees zou eindigen met u beiden gevaariyk ziek te maken. Indien gy aan alle verdere vervolging wilt ontsnappen, dan moet gy vastberaden de eenige beslissing nemen die er u het middel toe geven kan. Welke beslissing, Raoul? Gy moet u tot het gerecht wenden, en uwe vryheid terug vragen. Gy zyt in pen strik gevallen men heeft u inet een monster vereenigd, uwe moeder zoowel als u. Wat wilt gy beste vriend, myne moe der en ik zyn twee arme, hulpelooze vrouwen en gy weet hoe wy ontwapend z.yn. Er is een proces noodig om myne vryheid terug te be komen, een proces, dat ongetwijfeld langdu rig zyn zou en wij zy» niet ryk genoeg om er de kosten van te dragen. Dat is slecht wat ge daar zegt. Ik hen geheel ten uwen dienste en een vriend heeft wel het recht meen ik, u de liulpzame hand toe te reiken. Overigens Alexis is daar ook... Wat hem betreft, ik wil aan den prins niets verschuldigd zyn. 't Is reeds genoeg dat ik hem het leven en de vryheid myner moeder verschuldigd ben. En Turner. Zoodra hy weten zal, dat men het op zyn eersten vrouwenrol gemunt heeft, zal hy u zoo bewaken en beschermen, dat gij niets meer zult te vreezen hebben. Ja. ja. beate vriend, gy hebt geiyk. Want waariyk. 't is niet. om uit te staan zoo voortdurend in schrik te leven. Zie de ge dachte alleen, dat ik my opnieuw tegenover een van die monsters bevinden zou. doet my lieven en ik ben niet in staat myn koelbloe digheid terug te vinden. Nochtans, ik moet tot bedaren komen en my aterk houden, want myne arme moeder zou ai spoedig bemerken dat er iets onge woons in my omgaat, en zy kent my. al t^ goed om niet te vermoeden wat er de oorzaak van zyn moet. Den volgenden dag, welke die der byeeu- komsten zyn moest, zooals graaf de Thai liet gezegd had. bracht Catharina eene te leurstelling. Renée verontschuldigde zich in een vrien- dolyk briefje en vroeg do byeenkomst drie dagen uit te stellen, maar den derden dag voelde zy zich eenigszins ongesteld en moest op hare kamer biy'ven. Deze lichte ongesteldheid duurde twee da gen. Wat Raoul de Boisdéant betreft, zoodra Hy 's avonds de werf verlaten had, na zyne be velen voor liet werk van den volgenden dag gegeven te hebben, begaf liy zich naar de Thai. met kloppend hart, want hy vermoedde wel dat van het onderhoud dat by met den generaal zou hebben, geheel het overige van zyn leven zou afhangen. Toen hy het kabinet van de Thai binnen trad. wachtte de vader van Catharina 'op hem. Hij drukte de hand van den jongeling, die zich niet op zyn gemak gevoelde, zoodra hy do strengheid en de ernst van den generaal bemerkte. Inderdaad de Thai zag er treurig en be kommerd uit. Met een licht gebaar duidde hy Raoul een leunstoel aan en, begon met groote stappen op en neer te loopene terwyi hy zenuwach tig een groote Russische sigaar rookte. Het stilzwijgen duurde lang en vervulde den jongeling 'met een aangroeienden. angsfl»' Eindelijk bleef de generaal stil stuau, en eensklaps een besluit schijnende te nemen Ik weet wat gy my zeggen gaat, sprak hy. Gy bemint myne dochterCatharina, van haren kant, bemint u. Gy draagt een zeer achtbaren naain en Ik beschouw u voor een hoffeiyk, zeer eeriyk man; wat meer is, gy bezit een ruim fortuin en verdient geld. Jn, ik weet dat alles. Wel, generaal, en dan? Wat meer is, ik verberg het u niet. ik gevoel eene ware. oprechte genegenheid voor u. Ik ben overtuigd dat myn dochter met u gelukkig zou zyn, en nochtans, ik aarzel. Ja, ik aarzel vooraleer u myne toestemming te geven en n te zeggen, met een vriendeiyken handdruk „Neen haar, zy is aan u". Zeer ontroerd, scheen Boisdéant niet te weten wat te antwoorden, zoozeer was hij verbaasd en ontsteld en hy stamelde: Wel toch, generaal - Ja. ja. al de tegenwerpingen en bemer kingen welke «y my kunt doen, heb ik my zelf gedaanik heb er ook op geantwoord. Nochtans, ik heb u laten begaan en met my ne stilzwygende goedkeuring uwe kennisma king en m\Je ontkiemende liefde om zoo te zeggen aangewakkerd, omdat ik reeds zeer oud wordt en er my elk oogenblik een onge luk gebeuren kan. Met een zwygende Hcliouderophnling pro testeerde de jonge ingenieur tegen die treu rige veronderstelling. 'tls klaar, dat gy mynen dood niet ver langt en ze zelfs niet nnby gelooft, maar, hoewel ik nog sterk ben, toch lien ik door den dood bedreigd en vooraleer die my ver rast, heb ik nog zekere maatregelen te ne men. Vooraleer er toe te komen u de hand te geven van Catharina, moet ik u, in alle ge val. zekere vertrouweiyke mededeelingen doen en u in liet bezit stellen van verschrik- kelyke beroepsgeheimen, <lie de myne niet zyn. Wel, generaal gy inoogt my die ge- helmen gerust doen kennen, ik geloof my uw vertrouwen waardig. Ja. des te meer, beste Boisdéant, daar gy er een deel van geraden hebt. Tenminste ik heb het recht, zekere din gen te gelooven. Ja, zeker. Toen gy dien avond belette dat men Yvon verwurgde, hebt gy nntuuriyk wel gedacht dat uw meesterknecht en die jonge vrouw er niet op uit waren zyn hor loge te stelen. (Wordt rervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1925 | | pagina 1