i
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen
i
i
FEÜLLETOM
GEEN GEWETEN,
49e JAARGANG.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO.
EERSTE BLAD.
GEMEENTERAAD.
WASPIK.
Openbare vergadering van den raad
dezer gemeente op Vrijdag 4 Juni des
avonds ten 6 uur.
Voorzitter Edelachtb. heer P. Dekkers
Klokslag 6 uur opent de Voorzitter
de vergadering met gebedaanwezig
alle leden.
De notulen der vorige vergadering
worden na voorlezing onveranderd
goedgekeurd en vastgesteld.
AAN DE ORDE:
1. Ingekomen stukken.
a. Verslag toestand gemeente.
b. Beredeneerd verslag met wat tot
betrekking van de Volkshuisvesting is
gedaan.
Wordt voor de leden op de Secre
tarie ter inzage nedergelegd.
c. Schrijven van Ged. Staten hou*
dende goedkeuring van het besluit
tot verkoop van grond aan H. v. d.
Wassenberg a f 50 de 100 Ma.
d. Schrijven van den Minister van
Arbeid, Handel en Nijverheid als ant
woord op het adres van de gemeente
Valkenswaard aan welks adres de
raad adhaesie heeft betuigd.
Door de gemeente Valkenswaard
was er op aangedrongen om den
aflossingstermijn van de woningen
die met Rijkssteun zijn gebouwd,
inplaats van op 50 jaar op 65 jaar
te bepalen.
De Minister merkt op dat deze
verlenging van aflossing de huur be
trekkelijk niet doet verlagen en daarom
aan het verzoek niet kan worden vol
daan.
Brokx. De Minister schrijft allemaal
van 0.9 en plus 1 0,7 maar hij houdt
toch al maar weer zijn klep dicht.
De heer v. d. Rijken merkt op dat
de gemeente maar steeds kan bijbeta
len wat de vereeniging te kort komt.
Voor de gemeente wordt zulks een
onthoudbare toestand en daarom acht
hij het beter dat de woningen door
de vereeniging aan de gemeente wor-
den overgedragen. Ieder jaar zou dan
wat meer afgelost kunnen worden.
De Voorzitter gelooft ook dat het
overdragen van die woningen aan de
gemeente beter zou zijn, maar zoolang
de vereeniging met dit voorstel zelf
niet komt, zoolang kan de gemeente
daar niets aan doen. Zijn de woningen
aan de gemeente, dan zou de admini
stratie goedkooper zijn omdat deze op
de Secretarie bijgehouden zou kunnen
worden. De Secretaris heeft al wel
eens te kennen gegeven dat hij die
meerdere werkzaamheden gratis zou
verrichten. Ook het ophalen van^de
huishuur kan dan gratis geschieden,
iets waarvoor nu ook geld moet wor
den uitgegeven.
Er is al eens een algemeen schrijven
ingekomen dat de administratie van
de Woningbouwvereenigingen te duur
is opgezet. Het bestuur heeft direct
toezegging gedaan deze te zullen ver
eenvoudigen. Vroeger werd f 100 daar
voor in rekening gebracht doch dat is
nu al heel wat minder.
Over meer aflossen, waarover daar
straks door den heer v. d. Rijken werd
gesproken, gaat niet.
Spr. zal straks in geheime vergade
ring nader op deze kwestie terug
komen en hoopt dat thans in open
bare vergadering daarop niet verder
zal worden ingegaan.
Beter zou het zijn dat de woningen
aan de gemeente zouden worden over
gedragen, maar het bestuur van de
vereeniging acht de tijd daartoe nog
niet gekomen, althans men kan er
nog niet toe besluiten.
Wethouder Vloemans, die voorzitter
van de Woningbouwvereniging is,
zal straks in geheime vergadering de
motieven waarom men de woningen
niet aan de gemeente wenscht over
te dragen, misschien wel willen mede-
deelen. Er zijn nog leden die de ver
eeniging gaarne in stand houden.
Van de Rijken. U erkent toch dat
het beter zou zijn dat de woningen
aan de gemeente werden overgedragen.
Wethouder Vloemans, die Voorzitter is
en dus nogal wat heeft te vertellen
kan misschien reden hebben om de
huizen nog niet over te geven. Maar
zoo kost het de gemeente ieder jaar
geld.
Vloemans. Dal blijft hetzelfde.
Brokx. Een paar kleine posten zullen
misschien komen te vervallen.
2. Bëediging Armmeester.
De heer v. Strien legt in handen
van den voorzitter den voorgeschreven
eed af.
De Voorzitter wenscht hem geluk
met zijne benoeming en hoopt dat hij
dit ambt nog vele jaren mag blijven
vervullen.
3 Procesverbaal van kasopname.
Voorzitter. De kasopname heeft
plaats gehad en het met de boeken
overeenkomende [bedrag f 104.373.51
was in kas. Dat het zoo'n reuzenbe-
drag is komt doordat de conversie-
leening daarin zit.
4. Benoeming lid Commissie tot
wering van schoolverzuim.
Voorzitter. De heer de Raat is ver
trokken en heeft als zoodanig ontslag
gevraagd. Burg. en Weth. hebben nu
de volgende voordracht opgemaakt.
1. J. Dubbelman, hoofd der Chr.
School.
2. J. Ruytenberg.
De heer j. Dubbelman wordt met
algemeene stemmen benoemd.
5. Benoeming van Stembureaux.
Worden benoemd voor Waspik-
Boven de heeren Vloemans, Kamp en
Smits en als plaatsvervanger de heer
Pruyssen.
Voor de Kom ambtshalve de Bur
gemeester tot Voorzitter en tot leden
de heeren Verschuren en v. d. Rijken
en tot plaatsvervanger den heer Ruy
tenberg
6. Subsidie-aanvrage Wagemakers
voor omnibusdlenst op Geertruiden-
berg.
Adressant wijst er op dat hij sinds
eenige jaren een geregelden dienst
onderhoudt tusschen 'sGravemoer
Waspik Raamsdonk Geertruidenberg
aansluiting gevend op de Thor die
verder met Rotterdam een dienst onder
houdt. Ged. Staten hebben de belang
rijkheid van dezen dienst ingezien en
subsidie gegeven doch dringen er op
aan dat ook de betrokken gemeente
besturen subsidie zullen geven.
Voorzitter. Burg. en Weth. komen
in deze met geen voorstel.
Pruijssers. Er zijn al meer gemeen
ten waar ze afwijzend hebben be
schikt.
Van de Rijken. Iedereen die een
zaak gaat beginnen of heeft kan wel
om subsidie komën.
Met algemeene stemmen wordt be
sloten afwijzend op het verzoek te
beschikken.
7. Zekerheidsstelling secretaris-pen
ningmeester van het Algemeen Arm
bestuur.
De Voorzitter zegtdat Burg, en
Weth. van oordeel zijn dat het billijk
is dat de secretaris penningmeester
een borg stort omdat hij nogal ruim
in de centen zit. Het is tot nu toe
nooit geweest maar Burg. en Weth
achten zich niet verantwoord als zoo
wordt doorgegaan. Eerst hebben Burg^
en Weth. gedacht dat voor een bedrag
van f 10.000 borg zou moeten worden
gebleven doch op een conferentie van
het Dag. Bestuur met het Armbestuur,
is gezegd dat voortaan maar tot een
zeker bedrag in kas mocht zijn, is er
meer, dan moet het op de Giro-reke
ning gestort worden.
,V Burg. en Weth. waren toen van oor
deel dat f 3000 voldoende zou zijn.
De vereeniging voor borgstelling heeft
tegen dit bedrag nog bezwaar omdat
hethaars inziens te hoog is gezien de
geringe bezoldiging. De borgstelling
zou dan 50 maal het salaris zijn. Plaat
sen als Den Haag en Arnhem heffen
dit bedrag nog niet eens.
De vereeniging acht een bedrag van
f 1200 voldoende, waarmede wij ons
ten slotte ook wel tevreden kunnen
stellen
De kwestie is maar dat wij gedek*
moeten zijn. Het is volstrekt geen wan
trouwen tegenover den heer Klaassen,
dat zal eenieder zoo wel begrijpen.
Trouwens de heer Klaassen heeft er
ook heelemaal niet het minste bezwaar
tegen. Er kunnen te goeder trouw
fouten gemaakt worden, men weet 't
niet, het is altijd goed als men ver
antwoord is. V
Van de Rijken. Men heeft hier een
kolossaal bezit, wat andere gemeenten
niet hebben, daar mag wel rekening
mee worden gehouden.
Voorzitter. Er wordt door Burg. en
Weth. thans ook geregeld proces ver
baal van kasooneming gedaan en ons
is gebleken dat de administratie op
schitterende wijze wordt gehouden.
Geld is er bijna van beteekenis nooit
in kas.
Van de Rijken. Wie moet de premie
voor de zekerheidsstelling betalen, de
secretaris of het Armbestuur.
Voorzitter. Het Armbestuur. Hel sa
laris is te gering om hem ook nog die
kosten te laten betalen.
De heer v. d. Rijken vraagt of deze
kwestie niet kan worden aangehouden
om intusschen eens na te gaan of met
dit bedrag kan worden volstaan.
De heer Verschuren meent dat een
bedrag van f 1200 voldoende is.
A. Kamp. Er is nooit een bedrag
van f 3000 in kas.
Voorzitter. Blijkt later dat de bedragen
in kas hooger worden, dan kan nog
altijd tot eene hoogere borgstelling
worden overgegaan.
Na nog eenige discussie wordt met
algemeene stemmen besloten de borg
stelling op een bedrag van f 1200 te
stellen.
8. Rekening en begrooting Burger
lijk Armbestuur.
Smits. Ik heb de rekening ook mee
nagezien en die is perfect in orde
bevonden. Als in een post eenige
verandering was gekomen, dan was
daar een zeer duidelijke toelichting bij.
Er is hier al dikwijls over het Armbe
stuur gesproken, maar nu wil ik hier
ook wel eens de vraag stellen, waar
die reuzensom toch aan uitgegeven is.
Er wonen wel veel armen, maar ik
schat het bedrag dat is uitgegeven op
f 20 000 en dat voor een dorpje van
3400 zielen.
Ik kan niet begrijpen dat er zooveel
arme menschen wonen. Ik heb wel
eens hooren zeggen dat Waspik een
NUMMER 46.
WOENSDAG 9 JUNI 1926.
en
Courant.
Dit blad verschijnt
WOENSDAGENZATERDAG.
Abonnementprfls per 3 maanden 1.25.
Franco per post door bet geheele ryk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Prijs der AdvertentiSn
20 cent por regelminimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
BiJ contract flink rabat
Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens om uitorlbk 9 uur in ons bezit
zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWEE BLADEN.
van „DB ECHO VAN EET ZUIDEN".
ROMAN VAN
REINHOLD ORTMANN.
23)
Door louter gelukzaligheid over <leze on
verwachte ontmoeting, scheen Valentin Dii-
ringlioffen er ditmaal heelemaal niet aan
te denken, schuchter en onhandig te zijn.
De wijze, waarop hij de dochter van den
professor uitnoodigde het met jong berken
groen feestelijk versierde vertrek binnen te
treden, was werkelijk onweerstaanbaar en
toen daar binnen eindelijk door zijn niets
vermoedende vreugde aan het licht geko
men was, welk een buitengewone samen
loop van omstandigheden zich hier had af
gespeeld, toen hoorde men van alle kanten
slechts uitroepen van vreugde en van vroo-
lyke verwondering, zoodat Ingeborgs verle
genheid ook) niet goed tot uiting kon komen.
Over den brief, dien men haar ter lezing
had gegeven, werd met geen enkel woord
gesproken en Valentins gelukkige onbevan
genheid had een merkwaardig aanstekelijke
uitwerking ook op de jonge gast.
Heimelijk kon Ingeborg zich weliswaar
niet genoeg verwonderen over den zonder
lingen ommekeer, die met den ernstigen
man had plaatq gehad. Het scheen wel, als»
of hij eerst thans uit een vreemde atmos
feer in zijn eigenlijke levenslucht was te
ruggekeerd. Uit zijn blauwe oogen schitter
de zulk een zonnige blijheid, zulk een war
me levensvreugde, zijn bewegingen waren
zooveel levendiger, zijn spraak zooveel vlot
ter, dat de meesten zijner kennissen in de
hoofdstad stellig moeite zouden hebben ge
had het wonder te begrijpen, dat bij zijn
intrede in het onaanzienlijke, armoedige
ouderlijk huis geschied was. Nu begreep
Ingeborg echter nog veel beter dan eerst de
teedere bewondering, waarmede moeder en
zuster naar hem opkeken en zij voelde een
pijnlijken steek in haar hart als van groote
teleurstelling over de hardheid van het lot,
dat haar ontzegd had een broeder zulk
een broeder te bezitten.
Een bijna kinderlijke vreugde bereidde 't
haar, toen in den loop van het opgewekte
gesprek een soort geheime overeenstemming
tusschen haar en den jongen cliemiker ont
stond. De weduwe had zich namelijk on
danks alle moeite, die haar zoon zich had
gegeven, niet van haar onderwerp laten af
brengen, om met een uitdrukking van trot-
sclie bevrediging over zijn rijke geschenken
en over zijn schitterende inkomsten te spre
ken, die hem natuurlijk alleen tot zulk een
vrijgevigheid in staat stelden. Toen hij het
onmogelijk meer kon vermijden zijn moe
der daaromtrent te antwoorden, wierp Va-
lentip een smeekenden blik naar Ingeborg
en eenigszins haperend was hij over ver
schillende fabelachtige dingen beginnen te
vertellen, over zijn groot salaris en over
het genoeglijke leven, dat hij zelf in de
hoofdstad leidde. Er had werkelijk niet
veel scherpzinnigheid toe behoord om te
ontdekken, hoe buitengewoon zwaar hem
deze leugens drukten en welke gevaarlijke
tegenspraken hij telkens op dit voor hem
ongewone gebied verkondigde; moeder Dü-
ringhoffen en Regine echter zouden stellig
eerder de ineenstorting van den hemel voor
mogelijk hebben gehouden, dan zulk een be
drog. Eindelijk kon hij met een hoorbare
zucht van verlichting van het gehate on
derwerp afstappen, zonder dat hij op zijn
tastbare onwaarheden was betrapt; Inge
borg echter zou zich gelukkig hebben geacht
wanneer de goede zede haar veroorloofd had
liem op dit oogenblik warm en recht har
telijk de hand te drukken; want zij had
het nooit voor mogelijk gehouden, dat men
zich over het verkondigen van grove leu
gens zoo oprecht kon verheugen.
Met schrik bemerkte zij, dat er reeds
meer dan een uur sedert haar komst ver-
si reken was ou toen de oiule wijzorswndu-
we op schuclitereu toon te kennen gaf, welk
een liooge eer het voor haar zou zijn, als
de dochter van den man, aan wien haar
zoon zoo veel te danken had, het middag
maal bij haar wilde gebruiken, toen kwam
de besluiteloosheid zoo duidelijk op haar
gelaat tot uitdrukking, dat Valentin niet
vermetelen moed van het gunstige oogen
blik profiteerde. Hij verklaarde, dat men
door middel van een flinken jongen uit het
dorp in minder dan een uur een boodschap
op Lindau zou kunnen hebben en hy haalde
neg voor li ij antwoord had gekregen, reeds
papier en pen te voorschijn, opdat Inge
borg ter geruststelling van haar oom en
tante een kort briefje kon schrijven.
Een zachte stem, die zich in een hoekje
van haar hart verhief, wilde Ingeborg
waarschuwen, de uitnoodigiug van Valen
tins moeder niet aan te nemen J maar direct
daarop fluisterde een andere stem haar in
dat de kleine vrijheid, die zij zich thans
veroorloofde^ eigenlijk toch van zeer on-
schukligen aard was en na een korte aar
zeling, die nauwelijks eenige seconden ge
duurd had, schreef zij werkelijk het briefje
met de mededeeling dat zij langer zou uit
blijven en wat daarvan de reden was.
Valentin wachtte nauwelijks af dat de
inkt droog was en reeds na verloop van vijf
miniften kon hij triomfantelijk verkondigen
dat een ijlbode, aangespoord door grootsche
beloften, met. den brief op weg was naar
Lindow.
Aangezien de huisvrouw thans door de
voorbereidingen van den middagmaaltijd in
beslag werd genomen, raadde zij zelf de
jongelui aan een kleine wandeling te ma
ken en met hun drietjes waren zij weldra
op weg, op dezen heerlijken, zonnigen mor
gen.
Nooit was Ingeborg een Pinksterzondag
zoo mooi en plechtig voorgekomen als deze,
nooit had zij de heerlijke lente in zulk een
weelderigen overdaad gevoeld als op dezen
gelukkigen morgen. Zij liepen het dorp
door, de kerk voorbij, waaruit juist het
vrome gezang van de gemeente tot hen door
drong en sloegen toen een landweg in, die
hen langs weiden en akkers naar een nabu
rig dennenboschje voerde. Hoog boven hen
in de lucht deden onzichtbare leeuwerikken
hun liederen weerklinken, verder viel er,
behalve het verwijderd blaffen van een
hond, geen geluid meer waar te nemen; on
willekeurig dempten zij hun stemmen, even
als men zachter spreekt, wanneer men de
hooge, plechtige ernstige zuilenzaal van een
tempel binnentreedt.
Ook op den inhoud van hun gesprek oe
fende de betoovering van dezen onverge-
liJkeiijken Pinksterdag haar werking uit
zij praatten niet meer over oppervlakkige
en onverschillige dingen, doch zonder dat
zij het zelf bemerkten, behandelden zij veel
ernstiger en gewichtiger onderwerpen. En
spoedig was het alleen nog Valentin During-
hoifen die het woord voerde. Ilij, de onbc-
holpene en linksehe, gaf blijk van een rede
naarstalent, *lat haar ten hoogste verbaasde
doch haar niettemin weldadig aandeed dooi
de eenvoudige, ongekunstelde wijze, waarop
hy de dingen voorstelde. Met een lichte men
geling vair geestdrift en weemoed sprak hij
over hooge jeugdidealen, weleer verwezen
lijking door slechtst weinig uitverkorenen on
der ons stervelingen wordt beleefd over
de trotsclie jongelingsdroomen, waarvan er
in het leven geen enkele in vervulling gaat
en over het duizendmaal bescheidener levens
doel, waarmee de volwassen man zich pleegt
tevreden te stellen, trotsch en gelukkig, wan
neer het hem vergund is, tenminste dit doel
te bereiken.
Êlaar u moet daarom niet gelooven, juf-
w Wallroth," voegde hy er glimlachend
toe, „dat ik ook reeds al myn hoogvlie
gende idealen begraven heb. Ik heb zelfs
één ideaal, dat dag en nacht al myn gedach
ten in beslag neemt en dat ik stellig niet zoo
gauw afvallig zal worden. Ik heb het welis
waar tot. nu toe als een diep geheim behan
deld en nog tegen niemand daarover gespro
ken maar u zult het naar ik hoop aan nie
mand verraden, als ik u beken, dat ik met
een brandende eerzucht bezield ben, die my
geen oogenblik rust laat."
Ingeborg glimlachte ongeloovig, terwyi zy
vroeg: „Met een brandende eerzucht u,
mynheer Duringlioffen?"
„Ja zeker," verklaarde hy yverig, „met die
eerzucht, eenmaal onder de weldoeners der
menschheid gerekend te worden al is het
dan ook maar onder de kleine, die men by
voorkomende gelegenheden met vriendeiyke
waardeering noemt. Sinds jaren houd ik my
al bezig met proefnemingen om een genees
middel te vinden, dat de werking van cbinine
en morfine in zich vereeaigt, zonder den na-
(leeligen invloed, dien beide stoffen afzouder-
lijk op liet menschciyk organisme uitoefenen.
Zekere ontmoetingen van uw vader hebben
my te zijner tijd de eerste opwekking daartoe
gegeven en hoewel ik nog in de Verste verte
myn doel niet bereikt heb, toch hebben myn
pogingen reeds verrassende resultaten opge
leverd, die rykeiyk opwegen tegen alle aan
gewende moeite en zoovele onaangename te
leurstellingen."
„En als u nu werkciyk het nieuwe genees
middel gevonden hebt, dan zult u op een
maal een beroemd en ryk man geworden zyn
niet waar?"
Valentin Duringlioffen keek baar met ver
baasde oogen aan, zoodat z/y zich blozend
over haar ondoordachte vraag schaamde.
„Ryk?" herhaalde hy, „neen, want het zou
immers niet een van die uitvindingen zyn,
die men ter wille van eigen voordeel geheim
zou mogen houden. En beroemd? Ik geloof
het niet, juffrouw Wallroth, hoewel ik er
my liartclyk over zou verheugen, beroemd te
zyn. Maar ik kan my, eeriyk gezegd, niet
goed, voorstellen, hoe ik my met (11e nieuwe
eigenschap „beroemd" zou moeten gedragen."
Iiy lachte en zyn heldere, opgewekte lach
werkte wederom aanstekeiyk op zyn jonge
begeleidster. Zy begonnen thans over iets
anders te sprekenmaar het denkbeeld, hoe
prettig het moest zyn, wanneer Valentin
Duringlioffens naam op zekeren dag op al
ler lippen lag, liet Ingeborg nietin eer los
en hield haar nog steeds levendig bezig, toen
hy zelf zyn nieuw geneesmiddel met alle
hoopvolle verwachtingen, die daaraan ver
bonden mochten zyn, oogenschynlyk reeds
lang weer vergeten had.
Het feestelyke middageten in de oude 011-
(lerwyzerswoning was veel eenvoudiger, dan
de (lagelyksclie maaltyden aan professor
Wallroth's tafel; maar Ingeborg herinnerde
zich niet, dat een weelderiger diner haar
ooit beter had gesmaakt. Spoedig na het eten
wachtte hun nog een verrassing, toen de
jonge (lominé van het dorp op bezoek kwam,
0111 zyn ouden vriend en schoolkameraad har-
tel yk te begroeten.
(Wordt vervolgd).