i Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen i i FEÜLLETOM GEEN GEWETEN, 49e JAARGANG. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO. EERSTE BLAD. GEMEENTERAAD. WASPIK. Openbare vergadering van den raad dezer gemeente op Vrijdag 4 Juni des avonds ten 6 uur. Voorzitter Edelachtb. heer P. Dekkers Klokslag 6 uur opent de Voorzitter de vergadering met gebedaanwezig alle leden. De notulen der vorige vergadering worden na voorlezing onveranderd goedgekeurd en vastgesteld. AAN DE ORDE: 1. Ingekomen stukken. a. Verslag toestand gemeente. b. Beredeneerd verslag met wat tot betrekking van de Volkshuisvesting is gedaan. Wordt voor de leden op de Secre tarie ter inzage nedergelegd. c. Schrijven van Ged. Staten hou* dende goedkeuring van het besluit tot verkoop van grond aan H. v. d. Wassenberg a f 50 de 100 Ma. d. Schrijven van den Minister van Arbeid, Handel en Nijverheid als ant woord op het adres van de gemeente Valkenswaard aan welks adres de raad adhaesie heeft betuigd. Door de gemeente Valkenswaard was er op aangedrongen om den aflossingstermijn van de woningen die met Rijkssteun zijn gebouwd, inplaats van op 50 jaar op 65 jaar te bepalen. De Minister merkt op dat deze verlenging van aflossing de huur be trekkelijk niet doet verlagen en daarom aan het verzoek niet kan worden vol daan. Brokx. De Minister schrijft allemaal van 0.9 en plus 1 0,7 maar hij houdt toch al maar weer zijn klep dicht. De heer v. d. Rijken merkt op dat de gemeente maar steeds kan bijbeta len wat de vereeniging te kort komt. Voor de gemeente wordt zulks een onthoudbare toestand en daarom acht hij het beter dat de woningen door de vereeniging aan de gemeente wor- den overgedragen. Ieder jaar zou dan wat meer afgelost kunnen worden. De Voorzitter gelooft ook dat het overdragen van die woningen aan de gemeente beter zou zijn, maar zoolang de vereeniging met dit voorstel zelf niet komt, zoolang kan de gemeente daar niets aan doen. Zijn de woningen aan de gemeente, dan zou de admini stratie goedkooper zijn omdat deze op de Secretarie bijgehouden zou kunnen worden. De Secretaris heeft al wel eens te kennen gegeven dat hij die meerdere werkzaamheden gratis zou verrichten. Ook het ophalen van^de huishuur kan dan gratis geschieden, iets waarvoor nu ook geld moet wor den uitgegeven. Er is al eens een algemeen schrijven ingekomen dat de administratie van de Woningbouwvereenigingen te duur is opgezet. Het bestuur heeft direct toezegging gedaan deze te zullen ver eenvoudigen. Vroeger werd f 100 daar voor in rekening gebracht doch dat is nu al heel wat minder. Over meer aflossen, waarover daar straks door den heer v. d. Rijken werd gesproken, gaat niet. Spr. zal straks in geheime vergade ring nader op deze kwestie terug komen en hoopt dat thans in open bare vergadering daarop niet verder zal worden ingegaan. Beter zou het zijn dat de woningen aan de gemeente zouden worden over gedragen, maar het bestuur van de vereeniging acht de tijd daartoe nog niet gekomen, althans men kan er nog niet toe besluiten. Wethouder Vloemans, die voorzitter van de Woningbouwvereniging is, zal straks in geheime vergadering de motieven waarom men de woningen niet aan de gemeente wenscht over te dragen, misschien wel willen mede- deelen. Er zijn nog leden die de ver eeniging gaarne in stand houden. Van de Rijken. U erkent toch dat het beter zou zijn dat de woningen aan de gemeente werden overgedragen. Wethouder Vloemans, die Voorzitter is en dus nogal wat heeft te vertellen kan misschien reden hebben om de huizen nog niet over te geven. Maar zoo kost het de gemeente ieder jaar geld. Vloemans. Dal blijft hetzelfde. Brokx. Een paar kleine posten zullen misschien komen te vervallen. 2. Bëediging Armmeester. De heer v. Strien legt in handen van den voorzitter den voorgeschreven eed af. De Voorzitter wenscht hem geluk met zijne benoeming en hoopt dat hij dit ambt nog vele jaren mag blijven vervullen. 3 Procesverbaal van kasopname. Voorzitter. De kasopname heeft plaats gehad en het met de boeken overeenkomende [bedrag f 104.373.51 was in kas. Dat het zoo'n reuzenbe- drag is komt doordat de conversie- leening daarin zit. 4. Benoeming lid Commissie tot wering van schoolverzuim. Voorzitter. De heer de Raat is ver trokken en heeft als zoodanig ontslag gevraagd. Burg. en Weth. hebben nu de volgende voordracht opgemaakt. 1. J. Dubbelman, hoofd der Chr. School. 2. J. Ruytenberg. De heer j. Dubbelman wordt met algemeene stemmen benoemd. 5. Benoeming van Stembureaux. Worden benoemd voor Waspik- Boven de heeren Vloemans, Kamp en Smits en als plaatsvervanger de heer Pruyssen. Voor de Kom ambtshalve de Bur gemeester tot Voorzitter en tot leden de heeren Verschuren en v. d. Rijken en tot plaatsvervanger den heer Ruy tenberg 6. Subsidie-aanvrage Wagemakers voor omnibusdlenst op Geertruiden- berg. Adressant wijst er op dat hij sinds eenige jaren een geregelden dienst onderhoudt tusschen 'sGravemoer Waspik Raamsdonk Geertruidenberg aansluiting gevend op de Thor die verder met Rotterdam een dienst onder houdt. Ged. Staten hebben de belang rijkheid van dezen dienst ingezien en subsidie gegeven doch dringen er op aan dat ook de betrokken gemeente besturen subsidie zullen geven. Voorzitter. Burg. en Weth. komen in deze met geen voorstel. Pruijssers. Er zijn al meer gemeen ten waar ze afwijzend hebben be schikt. Van de Rijken. Iedereen die een zaak gaat beginnen of heeft kan wel om subsidie komën. Met algemeene stemmen wordt be sloten afwijzend op het verzoek te beschikken. 7. Zekerheidsstelling secretaris-pen ningmeester van het Algemeen Arm bestuur. De Voorzitter zegtdat Burg, en Weth. van oordeel zijn dat het billijk is dat de secretaris penningmeester een borg stort omdat hij nogal ruim in de centen zit. Het is tot nu toe nooit geweest maar Burg. en Weth achten zich niet verantwoord als zoo wordt doorgegaan. Eerst hebben Burg^ en Weth. gedacht dat voor een bedrag van f 10.000 borg zou moeten worden gebleven doch op een conferentie van het Dag. Bestuur met het Armbestuur, is gezegd dat voortaan maar tot een zeker bedrag in kas mocht zijn, is er meer, dan moet het op de Giro-reke ning gestort worden. ,V Burg. en Weth. waren toen van oor deel dat f 3000 voldoende zou zijn. De vereeniging voor borgstelling heeft tegen dit bedrag nog bezwaar omdat hethaars inziens te hoog is gezien de geringe bezoldiging. De borgstelling zou dan 50 maal het salaris zijn. Plaat sen als Den Haag en Arnhem heffen dit bedrag nog niet eens. De vereeniging acht een bedrag van f 1200 voldoende, waarmede wij ons ten slotte ook wel tevreden kunnen stellen De kwestie is maar dat wij gedek* moeten zijn. Het is volstrekt geen wan trouwen tegenover den heer Klaassen, dat zal eenieder zoo wel begrijpen. Trouwens de heer Klaassen heeft er ook heelemaal niet het minste bezwaar tegen. Er kunnen te goeder trouw fouten gemaakt worden, men weet 't niet, het is altijd goed als men ver antwoord is. V Van de Rijken. Men heeft hier een kolossaal bezit, wat andere gemeenten niet hebben, daar mag wel rekening mee worden gehouden. Voorzitter. Er wordt door Burg. en Weth. thans ook geregeld proces ver baal van kasooneming gedaan en ons is gebleken dat de administratie op schitterende wijze wordt gehouden. Geld is er bijna van beteekenis nooit in kas. Van de Rijken. Wie moet de premie voor de zekerheidsstelling betalen, de secretaris of het Armbestuur. Voorzitter. Het Armbestuur. Hel sa laris is te gering om hem ook nog die kosten te laten betalen. De heer v. d. Rijken vraagt of deze kwestie niet kan worden aangehouden om intusschen eens na te gaan of met dit bedrag kan worden volstaan. De heer Verschuren meent dat een bedrag van f 1200 voldoende is. A. Kamp. Er is nooit een bedrag van f 3000 in kas. Voorzitter. Blijkt later dat de bedragen in kas hooger worden, dan kan nog altijd tot eene hoogere borgstelling worden overgegaan. Na nog eenige discussie wordt met algemeene stemmen besloten de borg stelling op een bedrag van f 1200 te stellen. 8. Rekening en begrooting Burger lijk Armbestuur. Smits. Ik heb de rekening ook mee nagezien en die is perfect in orde bevonden. Als in een post eenige verandering was gekomen, dan was daar een zeer duidelijke toelichting bij. Er is hier al dikwijls over het Armbe stuur gesproken, maar nu wil ik hier ook wel eens de vraag stellen, waar die reuzensom toch aan uitgegeven is. Er wonen wel veel armen, maar ik schat het bedrag dat is uitgegeven op f 20 000 en dat voor een dorpje van 3400 zielen. Ik kan niet begrijpen dat er zooveel arme menschen wonen. Ik heb wel eens hooren zeggen dat Waspik een NUMMER 46. WOENSDAG 9 JUNI 1926. en Courant. Dit blad verschijnt WOENSDAGENZATERDAG. Abonnementprfls per 3 maanden 1.25. Franco per post door bet geheele ryk 1.40. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. Prijs der AdvertentiSn 20 cent por regelminimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. BiJ contract flink rabat Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uitorlbk 9 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. van „DB ECHO VAN EET ZUIDEN". ROMAN VAN REINHOLD ORTMANN. 23) Door louter gelukzaligheid over <leze on verwachte ontmoeting, scheen Valentin Dii- ringlioffen er ditmaal heelemaal niet aan te denken, schuchter en onhandig te zijn. De wijze, waarop hij de dochter van den professor uitnoodigde het met jong berken groen feestelijk versierde vertrek binnen te treden, was werkelijk onweerstaanbaar en toen daar binnen eindelijk door zijn niets vermoedende vreugde aan het licht geko men was, welk een buitengewone samen loop van omstandigheden zich hier had af gespeeld, toen hoorde men van alle kanten slechts uitroepen van vreugde en van vroo- lyke verwondering, zoodat Ingeborgs verle genheid ook) niet goed tot uiting kon komen. Over den brief, dien men haar ter lezing had gegeven, werd met geen enkel woord gesproken en Valentins gelukkige onbevan genheid had een merkwaardig aanstekelijke uitwerking ook op de jonge gast. Heimelijk kon Ingeborg zich weliswaar niet genoeg verwonderen over den zonder lingen ommekeer, die met den ernstigen man had plaatq gehad. Het scheen wel, als» of hij eerst thans uit een vreemde atmos feer in zijn eigenlijke levenslucht was te ruggekeerd. Uit zijn blauwe oogen schitter de zulk een zonnige blijheid, zulk een war me levensvreugde, zijn bewegingen waren zooveel levendiger, zijn spraak zooveel vlot ter, dat de meesten zijner kennissen in de hoofdstad stellig moeite zouden hebben ge had het wonder te begrijpen, dat bij zijn intrede in het onaanzienlijke, armoedige ouderlijk huis geschied was. Nu begreep Ingeborg echter nog veel beter dan eerst de teedere bewondering, waarmede moeder en zuster naar hem opkeken en zij voelde een pijnlijken steek in haar hart als van groote teleurstelling over de hardheid van het lot, dat haar ontzegd had een broeder zulk een broeder te bezitten. Een bijna kinderlijke vreugde bereidde 't haar, toen in den loop van het opgewekte gesprek een soort geheime overeenstemming tusschen haar en den jongen cliemiker ont stond. De weduwe had zich namelijk on danks alle moeite, die haar zoon zich had gegeven, niet van haar onderwerp laten af brengen, om met een uitdrukking van trot- sclie bevrediging over zijn rijke geschenken en over zijn schitterende inkomsten te spre ken, die hem natuurlijk alleen tot zulk een vrijgevigheid in staat stelden. Toen hij het onmogelijk meer kon vermijden zijn moe der daaromtrent te antwoorden, wierp Va- lentip een smeekenden blik naar Ingeborg en eenigszins haperend was hij over ver schillende fabelachtige dingen beginnen te vertellen, over zijn groot salaris en over het genoeglijke leven, dat hij zelf in de hoofdstad leidde. Er had werkelijk niet veel scherpzinnigheid toe behoord om te ontdekken, hoe buitengewoon zwaar hem deze leugens drukten en welke gevaarlijke tegenspraken hij telkens op dit voor hem ongewone gebied verkondigde; moeder Dü- ringhoffen en Regine echter zouden stellig eerder de ineenstorting van den hemel voor mogelijk hebben gehouden, dan zulk een be drog. Eindelijk kon hij met een hoorbare zucht van verlichting van het gehate on derwerp afstappen, zonder dat hij op zijn tastbare onwaarheden was betrapt; Inge borg echter zou zich gelukkig hebben geacht wanneer de goede zede haar veroorloofd had liem op dit oogenblik warm en recht har telijk de hand te drukken; want zij had het nooit voor mogelijk gehouden, dat men zich over het verkondigen van grove leu gens zoo oprecht kon verheugen. Met schrik bemerkte zij, dat er reeds meer dan een uur sedert haar komst ver- si reken was ou toen de oiule wijzorswndu- we op schuclitereu toon te kennen gaf, welk een liooge eer het voor haar zou zijn, als de dochter van den man, aan wien haar zoon zoo veel te danken had, het middag maal bij haar wilde gebruiken, toen kwam de besluiteloosheid zoo duidelijk op haar gelaat tot uitdrukking, dat Valentin niet vermetelen moed van het gunstige oogen blik profiteerde. Hij verklaarde, dat men door middel van een flinken jongen uit het dorp in minder dan een uur een boodschap op Lindau zou kunnen hebben en hy haalde neg voor li ij antwoord had gekregen, reeds papier en pen te voorschijn, opdat Inge borg ter geruststelling van haar oom en tante een kort briefje kon schrijven. Een zachte stem, die zich in een hoekje van haar hart verhief, wilde Ingeborg waarschuwen, de uitnoodigiug van Valen tins moeder niet aan te nemen J maar direct daarop fluisterde een andere stem haar in dat de kleine vrijheid, die zij zich thans veroorloofde^ eigenlijk toch van zeer on- schukligen aard was en na een korte aar zeling, die nauwelijks eenige seconden ge duurd had, schreef zij werkelijk het briefje met de mededeeling dat zij langer zou uit blijven en wat daarvan de reden was. Valentin wachtte nauwelijks af dat de inkt droog was en reeds na verloop van vijf miniften kon hij triomfantelijk verkondigen dat een ijlbode, aangespoord door grootsche beloften, met. den brief op weg was naar Lindow. Aangezien de huisvrouw thans door de voorbereidingen van den middagmaaltijd in beslag werd genomen, raadde zij zelf de jongelui aan een kleine wandeling te ma ken en met hun drietjes waren zij weldra op weg, op dezen heerlijken, zonnigen mor gen. Nooit was Ingeborg een Pinksterzondag zoo mooi en plechtig voorgekomen als deze, nooit had zij de heerlijke lente in zulk een weelderigen overdaad gevoeld als op dezen gelukkigen morgen. Zij liepen het dorp door, de kerk voorbij, waaruit juist het vrome gezang van de gemeente tot hen door drong en sloegen toen een landweg in, die hen langs weiden en akkers naar een nabu rig dennenboschje voerde. Hoog boven hen in de lucht deden onzichtbare leeuwerikken hun liederen weerklinken, verder viel er, behalve het verwijderd blaffen van een hond, geen geluid meer waar te nemen; on willekeurig dempten zij hun stemmen, even als men zachter spreekt, wanneer men de hooge, plechtige ernstige zuilenzaal van een tempel binnentreedt. Ook op den inhoud van hun gesprek oe fende de betoovering van dezen onverge- liJkeiijken Pinksterdag haar werking uit zij praatten niet meer over oppervlakkige en onverschillige dingen, doch zonder dat zij het zelf bemerkten, behandelden zij veel ernstiger en gewichtiger onderwerpen. En spoedig was het alleen nog Valentin During- hoifen die het woord voerde. Ilij, de onbc- holpene en linksehe, gaf blijk van een rede naarstalent, *lat haar ten hoogste verbaasde doch haar niettemin weldadig aandeed dooi de eenvoudige, ongekunstelde wijze, waarop hy de dingen voorstelde. Met een lichte men geling vair geestdrift en weemoed sprak hij over hooge jeugdidealen, weleer verwezen lijking door slechtst weinig uitverkorenen on der ons stervelingen wordt beleefd over de trotsclie jongelingsdroomen, waarvan er in het leven geen enkele in vervulling gaat en over het duizendmaal bescheidener levens doel, waarmee de volwassen man zich pleegt tevreden te stellen, trotsch en gelukkig, wan neer het hem vergund is, tenminste dit doel te bereiken. Êlaar u moet daarom niet gelooven, juf- w Wallroth," voegde hy er glimlachend toe, „dat ik ook reeds al myn hoogvlie gende idealen begraven heb. Ik heb zelfs één ideaal, dat dag en nacht al myn gedach ten in beslag neemt en dat ik stellig niet zoo gauw afvallig zal worden. Ik heb het welis waar tot. nu toe als een diep geheim behan deld en nog tegen niemand daarover gespro ken maar u zult het naar ik hoop aan nie mand verraden, als ik u beken, dat ik met een brandende eerzucht bezield ben, die my geen oogenblik rust laat." Ingeborg glimlachte ongeloovig, terwyi zy vroeg: „Met een brandende eerzucht u, mynheer Duringlioffen?" „Ja zeker," verklaarde hy yverig, „met die eerzucht, eenmaal onder de weldoeners der menschheid gerekend te worden al is het dan ook maar onder de kleine, die men by voorkomende gelegenheden met vriendeiyke waardeering noemt. Sinds jaren houd ik my al bezig met proefnemingen om een genees middel te vinden, dat de werking van cbinine en morfine in zich vereeaigt, zonder den na- (leeligen invloed, dien beide stoffen afzouder- lijk op liet menschciyk organisme uitoefenen. Zekere ontmoetingen van uw vader hebben my te zijner tijd de eerste opwekking daartoe gegeven en hoewel ik nog in de Verste verte myn doel niet bereikt heb, toch hebben myn pogingen reeds verrassende resultaten opge leverd, die rykeiyk opwegen tegen alle aan gewende moeite en zoovele onaangename te leurstellingen." „En als u nu werkciyk het nieuwe genees middel gevonden hebt, dan zult u op een maal een beroemd en ryk man geworden zyn niet waar?" Valentin Duringlioffen keek baar met ver baasde oogen aan, zoodat z/y zich blozend over haar ondoordachte vraag schaamde. „Ryk?" herhaalde hy, „neen, want het zou immers niet een van die uitvindingen zyn, die men ter wille van eigen voordeel geheim zou mogen houden. En beroemd? Ik geloof het niet, juffrouw Wallroth, hoewel ik er my liartclyk over zou verheugen, beroemd te zyn. Maar ik kan my, eeriyk gezegd, niet goed, voorstellen, hoe ik my met (11e nieuwe eigenschap „beroemd" zou moeten gedragen." Iiy lachte en zyn heldere, opgewekte lach werkte wederom aanstekeiyk op zyn jonge begeleidster. Zy begonnen thans over iets anders te sprekenmaar het denkbeeld, hoe prettig het moest zyn, wanneer Valentin Duringlioffens naam op zekeren dag op al ler lippen lag, liet Ingeborg nietin eer los en hield haar nog steeds levendig bezig, toen hy zelf zyn nieuw geneesmiddel met alle hoopvolle verwachtingen, die daaraan ver bonden mochten zyn, oogenschynlyk reeds lang weer vergeten had. Het feestelyke middageten in de oude 011- (lerwyzerswoning was veel eenvoudiger, dan de (lagelyksclie maaltyden aan professor Wallroth's tafel; maar Ingeborg herinnerde zich niet, dat een weelderiger diner haar ooit beter had gesmaakt. Spoedig na het eten wachtte hun nog een verrassing, toen de jonge (lominé van het dorp op bezoek kwam, 0111 zyn ouden vriend en schoolkameraad har- tel yk te begroeten. (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1926 | | pagina 1