Tocgowijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen* M M NIEMEIJER'S NEEM EIJ ER'S Wcck-Rcvuc. FEUILLETON GEEN GEWETEN. NUMMER 64. ZATERDAG 14 AUGUSTUS 1926. UITGAVE WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO. EERSTE BLAD. De 12e Diocesane Katho liekendag in het Bisdom van 's Hertogenbosch te houden te Waalwilk op 26 Sept. 1926. I. Voor vriend en vijand staat de Katholieke Kerk daar als een machtige organisatie, die heel de wereld over haar invloed doet gelden. Klein en nietig in het begin, is zij nu de internationale bij uitstek, wat o a. zoo sterk naar voren treedt bij haar eucharistische wereldcongressen. In alle landen en werelddeelen. onder alle volkeren telt zij haar leden. Als Katholieken zijn wij tier op haar en terecht. Het verheven doel, wat zij nastreeft, is de erkenning en verheerlijking van den oneindig heiligen en machtigen God, de godsdienstige en moreele verbetering der menschheid hier en een eeuwig welzijn hiernamaals. Hier toe verkondigt zij Christus leer, zendt ze missionarissen uit naar de heiden- sche landen, zorgt door een geregelde zielzorg voor haar leden en roept allerlei instellingen in het leven, die haar doel helpen verwezenlijken Zoo gaat er een krachtige werking van haar uit over heel de wereld naar al hare leden. Hiermede is evenwel haar werk- dadigheid niet uitgeput, nog op een andere wijze tracht ze haar taak te vervullen. Behalve dat zij op bovengenoemde wijze tot haar leden gaat, noodigt zij ons ook op bepaalde tijden uit tot haar te komen, zich rondom haar te scharen, om dan gezamenlijk uiting te geven aan de gevoelens, waarmede wij ten opzichte van God moeten be zield zijn en om het een of andere gedeelte der christelijke leer onder elkander te bespreken en opnieuw uiteen te zetten en zoo de naleving er van te bevorderen. Dit zijn de katholieke congressen, die naar gelang het gebied, waarover zij zich uitstrekken, verdeeld worden in wereldcongressen, zooals b.v. het eucharistisch congres te Chicago, de nationale congressen, b.v. de Neder- landsche Katholiekendagen en de diocesane, waartoe alleen de leden van een bepaald Bisdom worderf uit- genoodigd. Deze laatsten zijn van heel bij- zondere beteekenis. In het algemeen gesproken is het doel van onze con gressen na de eerbetuiging aan den Allerhoogste, vooral gelegen in het uiteenzetten van Christus leer en een toepassing daarvan op het leven. Loopen nu de levensomstandigheden der toehoorders sterk uiteen, dan zal het des te moeilijker zijn, om tot in bijzonderheden af te dalen en des te algemeener en vager zullen de toe passingen moeten blijven, wat niet bevorderlijk is voor het practisch nut. Is daarentegen het gebied, waaruit de toehoorders komen, van beperkter omvang, dan zal ook de verscheiden heid in levensomstandigheden veel geringer zijn en men zal bijgevolg verder kunnen gaan bij het toepassen der beginselen en nauwkeuriger een levensregel kunnen aangeven. Men komt zoodoende dichter bij zijn doel en de kans, dat een dergelijk congres werkelijk vruchten afwerpt, is des te grooter. Nu, zulk een congres, Diocesane Katholiekendag genoemd, staat ons dit jaar te wachten te Waalwijk op 26 September a.s. voor het Bisdom van 's Hertogenbosch. Het reglement der diocesane Katho liekendagen geeft als algemeen doel aan ontwikkeling der katholieke actie en imtandhouding en bevordering der Katholieke eenheid. Een commissie, bij voorkeur ge kozen uit personen uit de verschillende voornaamste gemeenten van 't Bisdom, met daarnaast de vertegenwoordigers van de R K. vereenigingen. welke zich op het gebied der sociale actie be wegen, vormen het Uitvoerend Comité, met aan het hoofd daarvan het Dage- lijksch Bestuur. Het Dagelijksch Bestuur is belast met de voorbereiding van de vergade ringen van het Uitvoerend Comité, het bepaalt onder goedkeuring van dat Comité het aantal der afdeelingen en de onderwerpen, die behandeld zullen worden en noodigt sprekers uit, die de Katholieke Actie in een bepaald opzicht zullen aanbevelen. I Naast het Uitvoerend Comité bestaat een Commissie van Advies. Deze be- waart den band tusschen de opvo - gende Katholiekendagen. Zij heeft he recht 't Dagelijksch Bestuur van de Katholiekendagen van raad te dienen over de te behandelen onderwerpen, de te stellen conclusieën, de indeeling van den dag en over al hetgeen z verder noodig mocht achten. Voorts is zij belast met het houden van toe zicht op en het bevorderen van de uitvoering van de op de Katholieken dagen genomen conclusiën en schenkt zij haar voorlichting, waar die in ver band met de genomen besluiten mocht worden gevraagd. Het onderwerp van dezen Katho liekendag is: de invloed van het Katholicisme in het Bisdom van 's Hertogenbosch in het verleden, in het heden en in de toekomst in gods dienstig en maatschappelijk opzich Eerst in de verschillende sectie vergaderingen en daarna in de alge- meene vergadering zal hiervan een uiteenzetting worden gegeven. Het welslagen va.n een dergelijke bijeenkomst hangt niet enkel af van de voorbereidingen door het Uit voerend Comité en de wijze, waarop de verschillende sprekers hun onder- werp behandelen, maar vooral ook van een flinke opkomst dergenoodig- den. De ideeën, die hier zullen worden uiteengezet, moeten worden verbreid, dat is toch de bedoeling. Welnu, daartoe is niets zoo bevorderlijk dan dat men het zelf aanhoort. Het ge sproken woord neemt men veel ge makkelijker in zich op. de opwekkingen om hetgeen behandeld is. ook ten uitvoer te brengen, hebben daar meer kracht en het succes zal derhalve veel zekerder zijn. Wel niemand zal er aan twijfelen, dat het tegenwoordig hoog noodig is, de Katholieke beginselen naar voren te brengen en op uitvoering daarvan aan te dringen. Vooral in de grootere plaatsen van ons Bisdom zal men daarvan wel het best overtuigd zijn. Daarom is het te hopen, dat op dit congres alle plaatsen van ons Bisdom flink vertegenwoordigd zijn. Commissie voor Pers en Propaganda. Binnenland Hét tractaat met België geniet weer volle belangstelling in de Nederland- sche Pers, nu de Belgische Kamers het met zoo goed als algemeene stemmen hebben aanvaard, ln ons land is er tot heden een scherpe oppositie tegen ge voerd en scheen het een oogenblik, dat liet toch zou worden aanvaard, doordat een deel der sociaal-democratische te genstanders, na de mooie woorden van hun Belgischen partijgenoot, minister an der elde, was bekeerd, thans blijkt, dat het verzet ook onder de S. D.A.P.'ers nog lang niet geluwd is. De sociaal-democratische partij-voorzitter, de heer Henri Polak, publiceerde dezer dagen nog ,,'n artikel op pooten'ï tegen het genoemde verdrag. Een deel der pers tracht de actie te bezweren door er op te wijzen, dat we dit verdrag dankbaar aanvaarden kun nen,- omdat het zooveel minder offers van ons vraagt, dan de Belgische an- nexionisten in de dagen na den oorlog ei scli ten. Zulke redeneering lijkt ons al wei nig steekhoudend. Het nieuwe} Verdrag biedt ons land niets, behalve dan de vriendschap van België, voor zoover men een yckoclitc vriendschap een voor deel kan noemen. Daartegenover staat dat België machtige voordeelen ver werft, in het bijzonder door de moge lijkheid tot aanleg van nieuwe kanalen, om land doorsnijdende en voor een groot deel door ons te, betalen, tenein de aan Antwerpen betere verbindingen te verleenen enonze havens, in 't hijzonder Rotterdam, concurrentie te kunnen aandoen. En nu moeten we nog dankbaar zijn, omdat de Belgen vroeger méér geëischt hebben! Stel eens het gevalge' hebt twee bu ren, die ruzie met elkaar krijgen en, el kander bevechten. Ge bemoeit U niet mei het geval, maar als de een is neer geslagen^ komt de ander bij U aanbel len en „eisclit" op grond van zijn over winning op den derden bewoner een stuk van Uw tuin op. Natuurlijk wijst ge zoo'n eisck af. Uw buurman, een beetje moe van zijn eerste vechtpartij, laat 't er dan maar bij. Maar over een poosje komt hij terug, doet erg vredelievend, geeft z'n woord, dat hij nooit meer een stuk van uw luin zal opeischen, maar vordert nu „alleen maar dat hij een duren uitweg uit zijn woning over uw grond heen Be Echo van het Zuiden, 'tiajlwijksche en Ii»ngs(raalsclie Courant, Dit blad verschflnt WOENSDAG EN ZATERDAG. Abonnementprfls per 3 maanden ƒ1.25. Franco per post door het geheele rtfk 1.40. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. PrJJs der Ad verten tlën 20 cent per regel; minimum ƒ1.50. Reclames 40 cent per regeL BJj contract flink rabat. Ad ver ten tlën moeten Woensdag en Vrfldag des morgens om niterlflk 9 uur ln ons bezit ztyn. van „DB EO HO VAN HET ZUIDEN". ROMAN VAN REINHOLD ORTMANN. 41, Ton prooi aan de grootste ontzetting, greep do professor haar hand. „Ingeborg myn kind myu lieveling! Kom tot je zelf je weet niet wat je zegt!" „O, ik weet het integendeel heel goedik heb gelukkigerwijze ondanks alles mjjn ver stand niet verloren. Uw schoonzoon is een bedrieger, een dief en een moordenaar en ik zal er hoegenaamd geen bezwaar tegen hebben, als u het noodig oordeelt hem aan het gerecht over te leveren." Professor Wallroth trok zijn bevende doch ter naast zich op de sofa en trachtte haar eerst door vriendelijke woorden te kalmee- ren. „Nog kan ik moeilijk gelooven, dat in de verschrikkelijke beschuldigingen, die je te- Ken je' echtgenoot hebt geuit, ook maar een korreltje waarheid schuilt," zeide hij. „Hier moet de een of andere vergissing, een nood lottig misverstand in het spel zijn, dat wij het snelst tot een oplossing kunnen brengen, wanneer je me openhartig alles vertelt, wat je meent te weten." En Ingeborg vertelde hem inderdaad alles iwat zij wist van Valentin Duringhoffens uitlatingen op dien bewusten Pinksterdag tot aan de misdadige handeling van haar man, waarvan zij zoo juist ooggetuige was ge weest. Want door de lage wijze, waarop Ar- tois juffrouw Ileleen gedurende eenige mi nuten uit de ziekenkamer wist te weren, was ZU door een angstig gevoel overvallen en had don drang niet kunnen weerstaan om den hoek van het scherm te kijken. Buiten zichzelf van opwinding liep de >rofessor in de kamer rond, terwijl zy prakde aderen by zyn slapen zwollen on heilspellend op en zyn toorn tegen den niets waardige gaf hy telkens lucht door korte, verontwaardigde uitroepen. „Er is geen twyfel aan deze ontdekking is alleen het eigendom van Valentin During- hoffen," riep hy tenslotte uit, „en in ver trouwen daarop, dat de arme jongen voor altyd zou verstommen, heeft hy de uitvin ding achtergehouden. Maar nog is het tyd, hem het masker van het gelaat te rukken en zoowaar ik leef ik zal geen oogenblik aarzelen dat te doen!" Hy liet zyn overjas brengen en terwyl hy zich tot uitgaan gereed maakte, zeide hy „Het spreekt vanzelf, dat jy geen voet meer over den drempel van een woning mag zet ten, waarin deze ellendeling huist. Je keert in je vaders huis terug en blyft, totdat de scheiding uitgesproken is, onder myn be scherming. Oogenblikkelyk zal ik met Edith spreken. Zy moet ondanks haar ongesteld heid er zorg voor dragen, dat je oude kamer onmiddellyk voor je wordt ingericht." Professor Wallroth begaf zich naar de deur. maar Ingeborg versperde hem den weg. „IJ mag geen overbodig woord meer aan die vrouw verspillen vader, die u verraden heeft. Het snydt my door de ziel. maar ik kan het u niet sparen. Hier lees dezen brief!" „Dat is Edith's hand!" zeide de profes sor, nadat hy slechts een vluclitigen blik op den brief geworpen had, maar toen hij hem haastig had doorgelezen, vroeg hy met ver stikte stem„En aam wien aan wien was deze brief gericht?" „Ik, vond hem, toen ik naar het glas met het poeder zocht in den zak van myn man." Rochelend ontsnapte de adem aan profes sor Wallroth's borst en zyn gelaat was don kerrood geworden, alsof hy gevaar liep door een beroerte getroffen te worden. Een paar minuten stondj hy daar midden in de kamer, zwygend en bewegingloos; toen sprak hy niet vreemd en zonderling klinkende stem „Goed dan! Laten wy er dus ini eens maar een eind aan maken. Ga naar je kamer, In geborg. Het is beter voor je, dat je niets meer hoort of ziet van datgene, wat thans moet geschieden." Terwyl zy zwygend aan zyn bevel gehoor zaamde, stapte hy hoog opgericht door ver scheidene kamers tot aan het boudoir van zyn vrouw. De deur was gesloten en op zyn kloppen kreeg hy geen antwoord. „Doe openbeval hij heescli. „Ik moet je spreken Wederom bleef alles stil. Toen pakte de sterke man de deurkruk met beide handen vast en schudde er zoo'lievig aan, dat het omgedraaide slot met een luiden tik open sprong. Ily duwde de deur wyd open en stond recht tegenover zyn mooie vrouw. Zy was geheel gekleed en op het punt te ver trekken; in trotsche hpuding stond zy mid den in de kamer, hem met haar groote, don ker omschaduwde oogen onbevreesd in het gelaat ziende. „Wie heeft dit geschreven?" vroeg hy met donderende stem, terwyl hy haar den com- promitteerenden brief voiorhield. Edith keur de het epistel echter nrtuwelyks een vluch tigen blik waardig en zeide vorkomen rustig. „Ik! Maan waarom geef je je nog de moeite my daar naar te vragenje weet het immers al!" „Ellendigeriep hy uit. „En je hebt zelfs nog den moed my dat driest en schaamteloos te bekennen? Niet alleen ten opzichte van my wilde je een misdadigster worden, maar ook ten aanzien van myn ongelukkig kind, dat op tweeërlei wyze door jou ten gronde is gericht? Tegen iedere menschelyke en goddelijke wet in wilde je zondigen en waarom zeg my in 's hemelsnaamwaar om?" Haar lippen vertrokken zich tot een hoo nenden grynslach en terwyi zy hem van het hoofd tot de voeten mat, antwoordde zy op yskouden toon: „Omdat ik niet langer adem kan halen in dit'huis, omdat ik alles verafschuw, wat my hier omgeeft alles alles. En omdat ik liever barrevoets langs de straat wil bedelen, dan dat ik dit; leugen achtig spel nog langer voortzet." De handen van den professor balden zich tot vuistenmaar hy bedwong zich en na diep te hebben ademgehaald, zeide hy uiter- lyk volkomen kalm„Daar ik myn dochter weer by my in huis heb genomen, kan je na- tuurlyk niet langer onder dit dak vertoeven. Je kunt naar je moeder' terugkeeren, of je kunt gaan waarheen je wil. Ik zal je met voldoende middelen uitrusten, om je voor ellende en ontbering te behoeden. Wat ik verder over ouzo toekomst heb besloten, zul je vernemen, zoodra ik den tyd daartoe ge- t 1 komen acht. Thans verlang ik slechts van je •lat je vertrekt onmiddellyk vertrekt; want ik zou voorwaar voor niets kunnen in staan. als je me nog eenmaal onder de oogen mocht komen." Hy keerde haar den rug toe en verwyderde zich met dreunende stappen. Edith staarde hem eenige seconden lang na, toen streek zy met de hand langs haar voorhoofd, en stiet een kort, spottend gelach uit. „Enfin, zoo is er toch ook een einde aan gekomensprak zy luid. „En ik wilde im mers vi-yi zyn tegen eiken pi-ys. Gevlucht of verstooten voor my komt tenslotte alles toch op hetzelfde neer. Als ik maar weg kan, ver weg!" Een uur later rolde een rytuig weg, waar in mevrouw Edith Wallroth het huis van haar echtgenoot verliet. Op den bok by den koetsier stond een reusachtige koffer en ook aan kleine handbagage ontbrak het bin nen in het rytuig niet. Aan het station kocht Edith een kaartje eerste klas naar Munchen en gaf toen, eer zy in den trein stapte, een telegram op aan doctor Siegmuud Artois, dat niets anders bevatte, dan de vyf woorden: ..Ik verwacht je in Rome." Door de gesloten deur werd den privaat docent het bezoek van zyn/ schoonvader aan gekondigd en Artois had niet den moed den professor te laten weten, dat hy voor nie mand te spreken was. Hy schoof den grendel terug en strekte met geveinsde opgewektheid beide handen naar den binnentredende uit. Maar zyn armen vielen slap langs zyn lichaam neer, toen hy het onheilspellend gelaat van Wallroth zag en de vroolyke woorden, waarmee hy den professor had willen begroeten, bestierven hem op de lip pen. Mocht hy Inderdaad getwyfeld hebben, of hy het niets goeds voorspellende gezicht van zyn bezoeker wel de juiste beteekenis had gegeven, dan werd zijn laatste twyfel wel grondig opgeheven door de woorden van professor Wallroth. „Geen comedie meer, als ik u verzoeken mag!" zeide Wallroth kort en bondig, zon der hem een groet waardig 'te keuren. „Myn vrouw heeft my alles bekend." Artois verbleekte en week onwillekeurig een schreda terug. „Zy is half waanzinnig," ons r /kerentooiTcbak On:i bracht hy stamelend uit, „en ik zweer u, dat ik tfooit iu ernst daaraan gedacht heb". De professor viel hem., met een onbeschry- felyk verachteiyke handbeweging in de re de „Laten we dht rustenIk zie geen aan leiding om van iemand van uw slag genoeg doening te eisclien, zooals ik dat van een eerlijk man zou doen. En bet Is iets geheel anders, waarover, ik met n een appeltje heb te schillen. Waar is hot manuscript dat Va lentin Duringhoffen n heeft gegeven om het niy te overhandigen?" „Een manuscript?" stotterde Artois. „Ik weet niets van een manuscript het moet een misverstand „Neen geen misverstand, maar waarschifn- lyk een misdaad! Er zyn getuigen, die ge zien hebben, dat u uit de schuifln van zyn werktafel een omvangi-yk manuscript by u gestoken hebt. Dit manuscript was voor my bestemd en ik wensch te weten, waar het zich bevindt." „Ah, dat domme geschx-yf, dat de arme duivel al in halve verstandsverbtisterlng op papier heeft, gezet!" zeide Artois, die thans zyn oude onbeschaamdheid weer gedeelte- lyk terugkreeg. „Het was inderdaad niet de moeite waard een ernstig mensch daarmee lastig te vallen." ..Zoek alsjeblieft geen uitvluchten! Waar is het manuscript?" „Daarantwoordde de doctor, terwyi hy met een cynisch lachje naar de kachel; wees. „Ik wierp het by vergissing tegelyk-met andere papieren in het vuur; maar misschien stelt het u gerust tenminste de asch nog te zien." Hij was inderdaad onbeschaamd genoeg, zich naar de kachel te hegeven en het deur tje met zyn voet open te schuiven; maar hy wilde het onmiddellyk weer sluiten, want met een on willekeur lgen uitroep van woede had hy gezien, dat. het compromitteerende geschrift nog by'na onverteerd op de slakken- hoop lag. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1926 | | pagina 1