Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
f
P
IIS Co.
De ïroi tao den Bankier.
<4^/
BIGGELAAR's
nöOPDBPABAMD
Accountantskantoor H. VERHOEF.
Wcck-Rcvuc.
ANNEXATIE.
FEUILLETON
clp,tUiy/s
BAY.
DOOR ERVARING
fijne pijptabak is
:ea prima
tabaK.die
weinigKost
NUMMER 88.
ZATERDAG 6 NOVEMBER 1926.
49e JAARGANG.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
Tijdens den oorlog heeft het anne
xatie-vraagstuk allerwegen ruime be
langstelling ondervonden en heeft zich
daaromtrent een opinie gevormd, die
vrijwel algemeen door de weldenken-
den der wereld wordt gedeeld. Men
was het er over eens, dat de oorlog
verwekt was uit de naweeën van de
annexatie van Elzas en Lotharingen in
1870 en om eindelijk een duurzamen
wereldvrede te vestigen, wilde men
den grooten Europeeschen krijg ook
beëindigd zien met de erkenning van
het zelfbeschikkingsrecht der volkeren,
een prachtig ideaal,... dat in den
vrede van Versailles helaas echter een
zeer gebrekkige verwezenlijking kreeg.
Toch moet de idee zooveel mogelijk
nagestreefd blijven, want de praclijk
heeft het maar al te vaak uitgewezen,
dat samenvoeging van verschillende
volkeren, verschillend van aard en ze
den, uitloopend op de overheerschlng
van een der volkeren over het andere,
steeds tot gewelddadige conflicten leidt.
Maar het is tenslotte niet over de
annexatie van landen en volkeren, dat
we het dezen keer willen hebben, doch
over het zich meer en meer uitend
streven van tal van gemeenten in den
lande om naburige dorpen of gedeelten
er van in te palmen. Natuurlijk zijn er
gevallen van noodzaak - wanneer
twee gemeenten b.v. volstrekt aaneen-
gebouwd zijn maar in 't algemeen
achten we het streven om den bloei
van een stad of dorp te verhoogen,
oppervlakte en zielental te vergrooten
ten koste van andere gemeenten, be
slist af te keuren.
Natuurlijk kunnen voor ons stand
punt niet in dezelfde mate de argu-
menten worden aangevoerd, als we
hierboven voor landen en volkeren
lieten gelden, maar volstrekt mank gaat
eene vergelijking er mee toch niet
omdat de verschillen in taal (dialect),
aard en zeden, die volkeren scheiden,
althans onderscheiden, eveneens tus-
schen de verschillende gemeenten be
staan en meestal óók in de historie
wortelen. Men ziet meermalen,{dat tus-
schen de bewoners van verschillende
gemeenten, 'n onderlingen aijverbestaat
die zich gelukkig meestal in gezonde
vormen uit, maar zich ook wel eens
tot een uitwas van vijandschap ont
wikkeld heeft, wat natuurlijk ten
scherpste is af te keuren. Naijver is
er mede tusschen de besturen van
omliggende gemeenten en zulke naijver
is voordeelig voor de gemeentenaren,
die de onderlinge concurrentie opeen
laag gehouden belastingaanslag tot
uitdrukking zien komen.
In de practijk wordt annexatie het
felst nagestreefd door gemeenten, die
gewoon zijn om op grooten voet te
leven en zich er niet toe weten te
brengen de tering naar de nering te
zetten. Er komt steeds grooter verschil
tusschen de door haar uitgegeven be
lasting-biljetten en die uit de omgeving.
Het heet dan, dat de omliggende ge
meenten den Hoofdelijken Omslag laag
kunnen houden, doordat ze parasitee
ren op de stad, maar in werkelijkheid
is het de weelderige opvatting van
stadsbeheer, die de verschillen zoo
groot maakt. Ze voeren dan de tactiek
van een schraperigen kruidenier (par
exempie de dire, want kruideniers zijn
niet schraperig), die de zaken zijner
concurrenten opkoopt om de alleen
heerschappij in zijn wijk te kunnen
blijven voeren, te blijven doen wat hij
wil en te laten betalen, wat hij eischt.
Met annexatie verdwijnt gewoonlijk
de stimulans, die het stadsbestuur of
het bestuur van het grootere dorp
aanzet om de uitgaven te beperken en
de belasting laag te houden, teneinde
een uittocht naar omliggende gemeen
ten te verhoeden, waar het comfort
misschien minder is, maar de belasting
aanzienlijk lager.
De practijk heeft .bovendien uilge
wezen, dat annexatie noch „goedkoop"
is voor de geannexeerde burgers, noch
voor de inwoners der groote gemeente,
omdat de moreele verplichting den
nieuwen gemeentenaren dezelfde voor
deden van comfort, hygiëne e.d. (be
strating. verlichting, politie, rioleering,
reiniging) te verschaffen door de groote
afstanden zoo hooge uitgaven eischt,
dat deze in afzienbaren tijd niet ren
dabel kunnen worden gemaakt.
Men beschouwe't bovenstaande als
algemeen bedoeld, zonder dat wij direct
't oog hebben op de eene of andere
annexatie die heeft plaats gehad of in
de toekomst te wachten staat.
ADYERTEEREN
DOET VERKOOPEN.
Telefoon No. 156, WAALWIJK.
BELAST ZICH MET:
HET OPMAKEN VAN BALANSEN
HET INRICHTEN EN CONTROLEEREN VAN BOEKHOU
DINGEN e. d. 37323
HET BEHANDELEN VAN BELASTINGZAKEN.
BILLIJKE CONDITIES.
Binnenland.
De groote slag om het Neder-
landsch—Belgisch Verdrag wordt op
het oogenblik geleverd. Reeds meer
dere dagen wordt de strijd over en
weer met heftigheid gevoerd, zonder
dat de komende beslissing zich direct
afteekent. Wel is in sommige
bladen beweerd, dat de neuzen geteld
zijn en de verwerping van het Verdrag
zekerheid is, maar 't schijnt, dat hier
de wensch weer de vader van de
gedachte was, daar een groot deel
der Kamerleden geweigerd heeft, en
o.i. terecht, om aan deze neuzen-
tellerij mede te doen. Noch over het
Verdrag zelf. noch over de gevoerde
debatten willen we thans verder uit
weidenelders in dit blad is en wordt
daaraan genoeg aandacht besteed.
Op de misleidende advertenties,
waardoor getracht werd een immo-
reelen druk op de afgevaardigden
uit te oefenen door bij hen de
vrees voor de kiezers op te wekken,
wezen we reeds in ons artikel „Een
beroep op de kiezers". Het was voor
ons een voldoening te ervaren, hoe
een hoogstaand en rechtschapen staats
man als Mgr. Nolens deze week in
de Kamer op juist dezelfde wijze als
wij dat in ons artikel deden, den
inhoud der advertenties gispte. „Waar
het geld is", zei hij, „is niet altijd de
wijsheid te vinden". Inderdaad, het
geld is niet gespaard, maar nuttig
effect heeft het toch niet gehadhet
geld, dat stom is, maakte dezen keer
nu eens niet recht, wat krom is.
HEERENBAAI
Een voorspelling omtrent het resul
taat der behandeling in de Tweede
Kamer durven we niet geven; niet
onwaarschijnlijk lijkt het ons, dat
door het aannemen van een of andere
motie de behandeling geschorst wordt
om te trachten eenige wijzingen in
het Verdrag aangebracht te krijgen.
Er is leed, dat druppend neerkomt,
maar zóó gestaag valt, tot de last
niet meer te dragen is. Zoo is het
ook gegaan met de smarten, die over
Wialwpsche ei Langstraatsche Courant
Dit blad verschijnt
WOENSDAG EN ZATERDAG.
Abonnementprys per 3 maanden 1.25.
Franco per post door het geheele rflk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, en*,
franco te zenden aan den Uitgever.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum ƒ1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bfl contract flink rabat
Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens om uiterlijk 0 uur In ons bezit
zijn.
van „DE ECIIO VAN HET ZUIDEN
OF
3)
Ilelnas, terwijl de graaf zoo duidelijk zÜn
gedachten bloot legde, wisten de bedienden
na dat. antwoord van Prosper niet meer, wat
zfl er van moesten denken.
Ir. dien tyd heersckte er in Parijs juist een
groote finantieele crisis. De duivel der spe
culatie had oude en solide huizen doen wan
kelen.
Men had achtenswaardige en trotsclie man
nen van huis tot huis zien gaan om hulp en
hystand te verkrijgen.
Men vreesde algemeen iemand teveel cré-
dieti te verleenen en was bjj het minste ver
dachte op zijn hoede, niet verder te gaan.
Hierdoor was het zeer natuurlijk, dat bij
het personeel de gedachte oprees aan een
comedie, door den bankier en zijn kassier
gespeeld.
Mijnheer Fauvel had te veel ondervinding
om den indruk niet tq gissen, die de woor
den van Prosper moesten maken. Hij las in
aller oogen den voor hem zoo grievenden
twijfel.
Wees gerust mijnheer, zei hij dadelijk
tot mijnheer De Clameran, mijn huis heeft
nog andere bronnen; Ik verzoek u even ge
duld te hebben. Ik kom dadelijk terug.
Hij verliet het vertrek, begaf zich naar zijn
privé-kantoor en kwam na verloop van vijf
minuten terug, een brief en een bundel ef
fecten in de handen houdende.
Couturier, zei hij tot een der bedienden,
rtjd gauw met mijnheer De Clameran in
mijn rijtuig naar den heer De Rothschild;
overhandig hem dezen brief en de effecten
en men zal u driehonderd duizend francs be
talen. die gij aan mijnheer De Clameran zult
geven.
Diens teleurstelling was zichtbaar; het
scheen dat liQ zijne onbeleefdheid wilde ver
ontschuldigen.
Geloof mij, mijnheer, begon hij. dat
ik geen enkele heleedigende bedoeling had.
Wij zijn. nu al jaren lang met elkaar in be
trekking en nog nooit
Genoeg, mijnheer, onderbrak hem dè
bankier, ik heb met uwe excuses niets te
maken. In zaken kent men noch kennissen,
noch vrienden. Ik heb eene schuld aan u te
voldoen, ik ben er niet toe in staat. U hebt
er haast mee, dat hoort niet zoo, u hebt ge
lijk. Volg mijn commies, hij zal u liet geld
uitbetalen.
Toen zich tot de overige bedienden wen
dend, die nieuwsgierig dichterbij waren ge
komen, zei hijEn u, mynheeren, neemt
uwe plaatsen weer in.
In een oogenblik was het vertrek, dat voor
de kas ligt, leeg. Slechts de daar werkende
klerken waren gebleven en schenen over
hun werk gebogen voor den lessenaar geze
ten. geheel in gedachten verdiept te zijn.
Mijnheer Fauvel, die nog onder den Indruk
verkeerde van die snel op elkaar volgende
gebeurtenissen, liep met groote stappen
koortsachtig het vertrek op en neer en liet
nu en dan zachte uitroepep hooren.
Prosper was blijven staan en leunde bleek
en verpletterd met starende oogen tegen den
muur. Eindelijk, na een lange stilte, bleef de
bankier voor Prosper staanhy had zijn be
sluit genomen en maakte een einde aan zijn
overwegingen.
Wy dienen elkaar toch eens te spreken,
zei hy ga niet mij in uw kantoor.
De kassier gehoorzaamde zwijgend, bijna
werktuigelijk en zyn chef volgde hem, zorg
vuldig de deur achter zich sluitend.
Niets verraadde daar dat er boosdoeners
waren geweest, alles stond op de gewone-
plaats, geen papiertje was er zelfs verlegd.
De brandkast was\ open, er voor lagen nog
eenige rollen goudstukken, die de dieven ver
geten of versmaad hadden. Mijnheer Fauvel
MWaCÖAPPy VAH VERZEKf RING OP HET LEYEM
nam zonder iets te onderzoeken een stoel en
zette zich neer. zyn kassier gelastend even
eens te gaan zitten. Hij was geheel meester
over zijne aandoeningen geworden en zag er
als gewoonlijk uit.
Prosper, begon hy, hebt gij mij. nu wij
alleen zyn, niets mede te deelen?
De kassier schrikte op, alsof die vraag hem
verwonderde.
Niets anders, mynheer, zeide hy, dan
wat ik u reeds zeide.
Wat, niets? Blyft gy er by een zoo be-
lachelyke fabel op te disschen, die niemand
zal gelooven? Dat is krankzinnig. Beken my
alles, dat is uw eenig redmiddel. Het is
waar, ik ben uw chef, maar ook voor alles
ben ik uw vriend, uw beste vriend. Ik zou
niet kunnen vergeten, dat uw vader u my
vyftien jaar geleden toevertrouwde, dat ik
u al, dien tyd om uw trouwe diensten slechts
heb kunnen prijzen. .Ta. gy zyt nu al vyftien
jaar by my in dienst. Juist in dien tyd; legde
ik den grondslag tot myn fortuin, gy hebt
het zien aangroeien, steen voor steen, laag
voor laag, en naarmate ik ryker werd, tracht
te ik ook uw positie te verbetereuja, gy
zyt, hoewel nog zeer jong, toch het langst
by my in dienst, ieder jaar heb ik uw salaris
verhoogd.
Nog nooit had Prosper zyn chef op zulk
een zachten, vaderiyken toon hooren spre
ken. Op zyn gelaat toekende zich groote ver
wondering.
Antwoord, vervolgde mynheer Fauvel,
ben ik niet altijd als een vader voor u ge
weest? Van den eersten dag af heb ik myn
huis voor u open gesteldik wenschte dat
myn familie de uwe werd. Langen tyd hebt
gy als myn zoon geleefd, tusschen myn zoons
en inyue nicht Madeleine in. Maar van dat
gelukkige leventje hebt gy genoeg gekregen.
Op eens, nu juist een jaar geleden, zyt ge
begonnen ons te ontwijken en sedert dien
tyd
Dat verleden, door den bankier te voor
schijn geroepen, vertoonde zich in zyn ge
heel voor den geest van den ongelukkige kas
sier;. langzamerhand werd liy aangedaan,
hy barstte in tranen uit en bedekte het ge
laat met beide handen.
Aan zyn vader kan men alles bekennen,
hernam André Fauvel, die door Propers ont-
ECHTE FRIESCHÊ,
roering bewogen werd, vrees niets. Een va
der biedt geen vergeving aan, maar wel ver
getelheid. Ken ik de vreeselyke verzoeking
niet, waarin een jongmensch in een stad als
Parys bloot staat? Er bestaan begeerten,
die zelfs de meest soliede voornemens doen
wankelen. Er bestaan uren van zinneloos
heid, uren, waarin men afdwaalt, waarin
men zichzelf niet is en men als een dwaas
handelt, als iemand, die gedwongen wordt,
zonder dat men om zoo te zeggen, de vrye
beschikking over zyn daden heeft. Spreek,
Prosper, spreek.
Ach. wat wilt gy, dat ik u zeg?
De waarheid, een waarlijk achtens
waardig man, kan vallen, maar hij richt zich
op en herstelt zyn fout. Zeg tot my Ja,
ik heb my laten, meesleepen, verblinden, het
gezicht van die enorme hoeveelheid goud,
dat my dom* de handen gaat, heeft myn zin
nen begoocheld; ik ben jong. liartstoehtelyk.
Ik, mompelde Prosper, ik
Arme jongen, zei de bankier op treu-
rigen toon, denkt ge, dat. ik niet. weet
welk leven gy leidt, sedert gy verleden jaar
myn huis verliet? Begrypt ge dan niet, dat
al uw collega's jaloerseh zyn, dat zty' het je
niet. vergeven, dat ge 12000 francs per jaar
verdient? Geen enkele dwaasheid hebt ge be
gaan. of ik l>en er door een anouiemen brief
van in kennis gesteld. Ik zou u het aantal
nachten kunnen opnoemen, die gy met het
spel hebt doorgebracht, evenals de sommen,
die ge verloren hebt. O. de afgunst heeft goe
de oogen en een scherp gehoor. Ik weet in
hoever men die aanklagers vertrouwen kan,
maar ik heb geïnformeerd. Het is niet meer
dan rechtvaardig dat ik weet, hoe de man
leeft, wien myn fortuin en myn eer toever
trouwd zyn.
Prosper maakte een gebaar als wilde hy
tegenspreken.
Ja, myn eer vervolgde mynheer Fau
vel, met 'n stern, die tengevolge eener terug
gehouden vernedering, trilde, evenals myn
crediet. dat vandaag door dien man had kun
nen verloren gaan. Weet gy, wat dat geld
my kost, dat aan mynheer De Clameran ter
hand wordt gesteld. En als ik die effecten,
die ik opoffer, eens niet gehad had, wat was
er dan gebeurd?
De bankier hield op, alsof hy een beken-
ton is verwachtte, die echter niet volgde.
Kom. Prosper, moed, schep moed. Ik
zal weggaan, onderzoek nogmaals de brand
kast. Ik zou wel willen wedden dat ge in, uw
verwarring niet. goed gezocht hebt. Ik zal
vanavond terugkeeren en ben zeker, dat gy
in den loop van den dag, al zyn het niet de
3Ö0.000 francs, dan toch het grootste deel
van die som zult hebben teruggevonden en
noch gy, noch ik. zal morgen nog aan dat
valselie alarm denken.
Reeds was mynheer Fauvel opgestaan en
had hy zich naar de deur hegeven, toen
Prosper hem by den arm terughield Uw
edelmoedigheid is, nutteloos, mynheer, zei hy
op bitteren toon, daar ik, niets genomen heb,
kan ik ook niets teruggeven. Ik heb goed ge
zocht, de bankbiljetten zyn gestolen.
Maar door wien dan, arme gek, door
wien?
Iiy alles wat mij heilig is. zweer ik, dat
ik het niet deed.
Een bloedstroom kleurde het gelaat van
den bankier vuurrood.
Ellendeling, riep hy uit, wat wilt gy
daarmee zeggen? Dan zou ik dus schuldig
moeten zijn?
Prosper boog het hoofd en antwoordde
niet.
O, is het zoover gekomen, hernam myn
heer Fauvel, durft gy dat te zeggen? Dan,
mynheer Prosper Bertomy, zal de rechtbank
tusschen u en my beslissen. God is myn ge
tuige, dat. ik alles deed om u te redden, wyt
dus de gevolgen geheel alleen aan u zelf. Ik
heb den commissaris van politie verzocht
hierheen te komen, hy zal my in myn kan
toor wachten, moet ik hem laten waarschu
wen
Prosper maakte de beweging van die af-
schuweiyke onderwerping van een man. die
zich onverdedigd overgeeft en met gesmoorde
stem antwoordde hy
Ja, mynheer.
De bankier was reed» by de deur en open
de die en na een laatsten blik op zyn kassier
geworpen te hebben, riep hy tot een der kler
ken
Anselme, verzoek mynheer den commis
saris van politie hier te komen.
(Wordt vervolgd.)
