Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen» P fCo. U i M \tk fjne pijptabak is BIGGELAAR's laas- cadeau: Week-Revtie. FEUILLETON MMmmmÊmmmmmm DOOR ERWÜNG ST Nil voor Heeren 's-Bosch. PULLOVERS, VESTEN, OVERHEMDEN, DASSEN, SHAWLS enz. „HOE KAN IK MIJN MAN BEHAGEN" BAY NUMMER 92. ZATERDAG 20 NOVEMBER 192G. 49e JAARGANG. UITGAVE WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. Binnenland. „Goed voorgaan, doet goed volgen" heeft blijkbaar het jongmensch ge dacht. dat op het stichtelijke Bussem sche voorbeeld ook eens 'n kas be- rooven wilde. Hij koos daarvoor Dru nen uit, maar, hoewel zijn opzet slaagde, had hij toch geen pleizier van zijn onderneming, daar de politie hem hier al gauw in den kraag had Ook dit laatste kon Baarn eu Bussem ten voorbeeld strekken. 't Is te hopen, dat die Amerikaan- sche methoden, om met revolverdwang geld af te persen, hier geen burger recht verkrijgen, want de rustige Hol landers interesseeren zich voor zulke sensaties alleen, voor zoover ze in de Wild—West drama's op het witte doek vertoond worden. Zulke zaakjes moesten veel sneller berecht worden dan gebruikelijk is. Zoo'n .overval" heeft iets prikkelends op den geest van onevenwichtige na turen zoowel de romantiek als de makkelijke en vlugge wijze om aan geld te komen, trekken aan, waarom het gewenscht is om den aspirant- navolgers zoo snel mogelijk ook de keerzijde van de medaille te laten zien in den vorm van strenge vonnissen. Als de berechting zoo laat geschiedt, maakt deze geen indruk meer. Vrouwe Justitia verliest zich ten onzent te veel in beuselarijen, we wezen daar reeds eerder op. Dezer dagen nog lazen we van een „zaak" die door den politierechter met behulp van getuigen A charge en a décharge behandeld was. De „verdachte" een slagersgezel, had op een abattoir een collega voor .vuile branie" uitge maakt. Dat was het eenige delict, dat den man ten laste werd gelegd, en waarachtig, hij werd ernstigveroordeeld. Een verzetsbeweging in Ned.-Indië heeft alles, wat in dommelige politieke rust was, doen opschrikken, eerstens om het massaal karakter van het ver zet en vervolgens, omdat het is uit- Jeidttot het rooken van gebroken op het belangrijkste eiland van onze Archipel, dat al lang gepa- cjficieerd geacht werd. De omvang is nog moeilijk vast te stellen, maar moet toch verrassend groot geweest zijn, daar de beweging die blijkens de eerste berichten, dadelijk den kop heette in gedrukt. zich in volgende dagen aan merkelijk uitbreidde. Er behoeft niet aan getwijfeld te wordendit verzet zal worden ge smoord. Maar voor wie de teekenen verstaan, zal het duidelijk zijn, dat een nieuw verzet weer groeien en uitbre ken zal, als geen krachtige maatrege len genomen worden tegen de gore communistische elementen en tenzij we met het verloop van het getij de bakens weten te verzetten en met het volk samenwerking zoeken niet uit angst, maar omdat we hebben in te zien, dat een volk zich een recht op vrijheid en zelfstandigheid verwerft, naarmate de geestelijke en economi sche ontwikkeling vordert. In een Engelsch blad lazen we eene verklaring van het gebeurde Het heet daar dat de Hollanders in Indië er slechts op uit zijn om er te verdienen en dat ze er niet aan denken om de inlanders tot zelfbestuur op te voeden. Engelschen zijn beminnelijke men- schen. Zij kunnen ons op deze ma nier de les lezen, omdat ze zelf. heel de geschiedenis door, steeds levende voorbeelden van volstrekte onbaat zuchtigheid geweest zijn. Zij hebben den Hollandschen boeren in Zuid— Afrika hun met Lrbeid en bloed ge kocht bezit alleen ontroofd, niet wijl er goud en ander edel metaal in hun gebied verborgen lag, maar uit pure menschenliefde. vermoedelijk om de Afrikaansche kaffers te beschermen Neen, om die Engelsche onbaat zuchtigheid moeten we lachen, maar toch in zake kolonisatie kunnen we van de zonen Albións wel wat leeren. Ze hebben de kunst steeds verstaan hun koloniën aan eigen profijt dienst baar te maken, maar daarnaast hebben ze ook steeds begrepen, dat ze die volkeren tot een mate van zelfbestuur moeten opvoeden, dat ze bij stukjes en beetjes de vrijheid moeten herge ven. om uit de aldus verworven erken telijkheid eene samenwerking op te bouwen, die nog voordeeliger bleek dan de volstrekte ïeheersching. Zoo hebben ze zelfs de Afrikaansche boe ren tam gekregen, die, in groote meer derheid, de ook voor hen voordeelige vriendschap met Albion thans niet meer zouden willen verstoren. Maar dat zulks ook niet steeds opgaat blijkt uit de voortdurende opstanden in Engelsch—Indië enz. Buitenland. De liquidatie van den oorlogstoe stand nadert nu haar einde, 't Werd tijd trouwens. Van een volstrekte op tuffing van den oorlogstoestand kan geen sprake zijn, zoolang vreemde troepen nog vroeger vijandelijk gebied bezet houden want elke bezetting door vreemde militairen is iets wat eiken vrijen burger buitengewoon onaange naam aandoet en 't moeilijkst te ver- dragen is. Voor een vreedzame ont- spanning van den internationalen po- Mi koopt U blf Schapenmarkt 20 litieken hemel was het derhalve wel gewenscht, dat aan de bezetting van het Rijnland en van het Saargebied een einde zou komen Volgens het Verdrag van Versailles kan daarvan eerst over acht jaar sprake zijn. maar de ideeële geest van Locarno en de practische geest van Thoiry hebb n de sfeer geschapen, waarin het moge lijk is om zonder de letter van den geweldvrede van Versailles te veran deren, er een practische uitvoering aan te geven die het overwonnen volk HEEREN BAAI van een hoop narigheid ontheft en den overwinnaars ontslaat van dure verplichtingen. Binnen afzienbaren tijd Hierdoor deelen wij onze ge" achte clientèle mede, dat de Man* tels, Costumes, enz., welke Zater dag 20 en Maandag 22 November vertoond worden in de Modefilm in de lVitte Bioscoopgetiteld in ons magazijn VUGHTER- STRAAT 1, 's Hertogenbosch, kunnen bezichtigd worden. Wij streven er steeds naar het allernieuwste en allerbeste te bren gen tegen zéér courante prijzen, waarvan U door de film en een bezoek aan ons magazijn zonder eenige verplichting Uwerzijds zult overtuigd worden. Ons aanbevelend voor Uw ge waardeerd bezoek, teekent Hoogachtend, MODEMAGAZIJN 37406 MARIE DERICKS. De üiCho van het Zuiden, fB Langstraatsclie Courant, Dit blad verschflnt WOENSDAG EN ZATERDAG. AbonnementprtJs per 3 maanden 1.25. Franco per post door het geheele rjjk ƒ1.40. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, en*, franco te zenden aan den Uitgever. Prfls der AdvertentlSn 20 cent per regelminimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. By contract flink rabat Advertentlën moeten Woensdag en Vrydag des morgens om ulteriyk 9 uur in. ons bezit zyn. van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN OF 7) Een tekort, dacht de commissaris, nu is er geen twyfel meer aan zyn schuld; voor hy de kas in het groot bestal, oefende hy het bedryf int het klein uit. Een tekort, dacht Fauverlot, wie nu nog aan zijn onschuld twijfelt, moet hem voor een schurk met bijzondere bedorvenheid en onaannemelijke behendigheid houden; doch indien hy schuldig is aan den diefstal, had hy 't tekort natuurlijk eerst aangezuiverd. Die verklaring dus verminderde aan den eenen en versterkte aan den 'anderen kant den ernst van het geval. Er ontbreken, vervolgde liy, 3500 francs in de kas, die als volgt verdeeld zijn: 2000 francs die ik vooruit op myn salaris nam en 1500 francs die ik aan verschillende colle ga's voorschoot. Vandaag is de laatste van de maand, morgen worden de loonen be- 'taald, dus De commissaris viel hem in de rede Waart u gemachtigd, vroeg liy streng, om naar uw genoegen geld uit de kas te nemen of voorschotten te verleenen? Neen, maar het is hoogst waarschijniyk dat mynheer Fauvel my 'niet geweigerd had, myn kameraden te helpen. Wat ik deed, ge beurt overalik volgde slechts het voorbeeld van myn voorganger. De bankier bevestigde dit door een hoofd knik. Wat myn deel betreft, vervolgde de kassier, had ik eenigszins recht op hetgeen ik mij toeeigende, want al myne spaarpen ningen liggen hier in huis, dat wil zeggen ongeveer 15Q00 francs. Dat is waar, zei de heer Fauvel myn heer Prosper heeft minstens* die som by my gedeponeerd. Nadat dit alles besproken was, was de op dracht van den commissaris volbracht, het proces-verhaal van zyn voorloopig onder zoek was afgeloopeu. Hij zei. dat liy vertrok, en beval den kas sier, zich gereed te maken, om hein te vol gen. Gewoonlijk is dat oogenblik. waarop zich de naakte waarheid vertoont en men ge voelt, dat men zichzelf niet meer behoort, dat men zyn vryheid verliest, verschrikke- ly'lc. Op dat ruwe bevelvolg my, dat om zoo te zeggen de poorten der gevangenis opent, ziet'men de meest zorgeloozen en ver harden zwak worden, tranen storten en om genade smeeken. Prosper verloor echter niets van de be studeerde kalmte, die hy liet blijken en die de commissaris voor een buitengewone bru taliteit hield. Langzaam, even kalm en op zyn gemak, alsof liy even naar de stad ging dejeuneeren, nam liy zyn overjas, streek het haar glad. nam zyn handschoenen en zei: Mynheer, ik hen gereed om u te volgen. Reeds had de commissaris zyn portefeuille gesloten en den heer Fauvel gegroet. Laat ons gaan, zeide liy. Zy vertrokken en het was met de grootste droefheid, met vochtige oogen, waarin hy met moeite de tranen terugdrong, dat de bankier hen nazag, toen zy zich verwy- derden. Groote God, zuchtte hy, waarom ont stal men my niet het dubbele en kon ik myn armen Prosper nog achten en hem.by my behouden, zooals vroeger Het was alleen het altyd geopende oor van Fauverlot, dat dien zin opving, en altyd achterdochtig en gereed om andere men- sclien dezelfde sluwheid toe te kennen, waar over hy beschikte, dacht hy, dat die zin met opzet was gesproken, opdat hy hem zou hooren. Onder voorwendsel een parapluie te zoe ken, die hy niet by zich had, was hy het "1 laatst in het kantoor gebleven, en hy trok zich; met een berekende langzaamheid terug, herhaaldelyk zeggende, dat hy. wel eens zou komen vragen, of men haar gevonden had. Gewoonlyk was het zijn taak een gevan gene. te bewaken en le geleiden, maar op 't oogenblik dat zij vertrokken, was hy den commissaris genaderd en had hbrn in het he- lang der zaak verzocht, hem vry te laten, wat deze hem toestond. Dat briefje dat Prosper geschreven had en hy wist, dat Cavaiilon in den zak had, spookte hem door het hoofd. Toen liy weer in het kantoor van den kassier was terug gekomen, had hy er zelfs voor gezorgd, de deur op mi kier te laten staan en had er voortdurend doorgegluurd, gereed om zich by de minste beweging van dien bediende op hem te werpen. Zicli van dat briefje, dat stellig van veel gewicht was, meester te maken, was kin derwerk. Wat stond hem anders te doen, dan Cavaiilon aan te houden, hang te ma ken, hem om het briefje te vragen en het hem zoo noodig met geweld af te nemen. Een oogenblik slechts had hij die gedachten. Fauverlot was er zeker van, dat dit brief je niet voor hem, maar voor een derde per soon bestemd was. Gedwongen zou Cavaiilon dien persoon wel noemen, die waarschynlyk anders heette dan Gipsij. zooals de kassier gezegd had. Maar als hy zou spreken zou liy de waarheid zeggen. Na rijp overleg kwamvle geheime agent in zyn wyslieid tot de conclusie, dat het kin derachtig zou zyn, naar een geheim te vra gen, waar men het zelf ontdekken kon. Ca vaiilon te, spionneeren, te volgen en hem op een gunstig oogenblik te overvallen, was slechts een spelletje voor hem. Overigens viel die handelwyze veel meer in den geest van den beambte der rue de Jérusalem, die zacht en zwygend van natuur is en ook in zyn aüibt een afschuw heeft van leven en opschudding, evenals aan alles, wat aan dwang en ruwheid grenst. In de gang gekomen, stond Fauverlots plan onherroepelijk vast. Daar ondervroeg hy heel handig een der bedienden en nadat hy vier of vflf vragen, schijnbaar van weinig belang, had gedaan, wist hy met zekerheid, dat het huis geen uitgang op de rue de ia Victorie heeft en alle bedienden alleen door 37404 de groote deur in de rue de Province naar binnen en buiten kunnen gaan. Nu deed zich voor zyn plan geen enkel moeilijk punt meer op. Hy stak vlug de straat over en vatte aan den overkant onder een koetspoort post. I)ie bespieilingsplaats was byzonder gelukkig gekozen. Niet alleen dat hy alle gaanden en komenden van het bankiershuis kon zien. maar bovendien had hy het gezicht op alle ramen, en als hy op zijn teenen ging staan, kon hy door de ruiten heen Cavaiilon voor zyn lessenaar zien zit ten. Fauverlot moest (laar lang blijven staan, maar hy is geduldig en hy heeft voor zaken van minder belang reeds menigmaal geheele dagen en nachten op den loer gelegen. Eindelyk, na een uur, zag hy Cavaiilon opstaan, zyn kantoor- voor een straatjas verwisselen en zyn hoed nemen. Ziezoo, zei hy tot zichzelf, nu zal hy komenopgepast. Werkelyk verscheen Cavaiilon een oogen blik later aan de deur van het bankiershuis; maar voor dat hij de straat betrad, keek hy naar rechts en naar links en aarzelde, wel ken weg hy nemen zou. Zou hy een vermoeden hebben? dacht Fauverlot. Neen, de jonge bediende vermoedde niets, maar daar hy hang was, dat zyn afwezig heid opgemerkt zou worden, overlegde hy welken weg hy zou nemen, om het gauwst terug te zyn. Evenwel hy nam gauw een besluit en ging over den Faubourg Montmartre tot aan de rue notre Dame-de-Lorette, die liy insloeg. Ily liep zeer gauw, zich weinig om het ge brom der voorbygangers bekommerend, te gen wie hy aanliep, zoodat de agent moeite had, hem te volgen. In de rue Chaptal geko men, hield hy voor het huis no. 39 stil en ging er binnen. Nauwelyks had hy drie passen in een ta mely k nauw portaal gedaan, toen liy zich op zyn schouder voelde kloppen en zich om- keerend, zag hy den geheimen agent achter zich. Hy herkende hem oogenblikkeiyk en werd zeer bleek, trad terug en zocht met de oogen een uitgang, waardoor hy kon vluchten. Maar Fauverlot had dit voorzien en sneed hem den doorgang af, zoodat Cavaiilon zich EfcHTE FRIESCHE gevangen zag. Wat wilt gy van my? vroeg hy met een van angst bevende stem. Wat Fauverlot dadelyk van zyn colle ga's onderscheidt, is zyne byzondere zacht heid en zeldzame beleefdheid. Zelfs tegen zyn slachtoffers is hy be leefd en het is met de moeste achting en in achtneming van de uiterste beleefdheidsvor men, dat hy hen gevangen neemt en opsluit. Mynheer, begon hy, u zult wel zoo goed willen zyn. myn groote vryheid te veront schuldigen. maar ik zou gaarne van u eenige inlichtingen ontvangen. Inlichtingen van my? Ja, mynheer, van n, van mynheer Eugène Cavaiilon. Maar ik ken u niet. O, gy hebt my vanmorgen heel goed gezien. Het handelt overigens over een ui terst nietige zaak en als u myi het genoegen wilt doen met my een eindje op te wandelen, zoudt u my zeer1, verplichten. Wat doen? Cavaiilon bedacht zich en ging mee. De rue Chaptal Ls geen dier zoo drukke en volle straten, waar de rytuigen de voet gangers gedurig in gevaar brengen. Er zyn slechts twee of drie winkels en vanaf den hoek van de rue Fontaine, waar een apothe ker woont, tot aan de rue Léonie, loopt een lange, sombere muur, waarin hier en daar kleine raampjes zyn, die licht geven in de werkplaatsen der schrijnwerkers. Het is een dier straten, waar men rustig kan loopen, zonder ieder oogenblik genood zaakt te zyn van het trottoir af te stappen en Fauverlot en Cavaiilon behoefden dus. niet te vreezen, door de voorbygangers las tig gevallen te worden. Mynheer, begon de eerste, de zaak is, dat Prosper u vanmorgen heel handig een briefje toegeworpen heeft. Cavaiilon, die vermoedde dat hy over dat briefje ondervraagd zou worden, had zich voorbereid een antwoord gereed te hebben. Gy vergist u, zei hy, een kleur krijgen de tot over de ooren. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1926 | | pagina 1