Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. r to. De Vrouw w dee Bankier. GOED BETER SUMABAK Week-Revue. MiasGa FEUILLETOn Hoest Uw kiad? De Rooij-Bourgonjen DOOR ERWIING NUMMER 25. ZATERDAG 26 MAART 1927. 50e JAARGANG. UITGAVE: WAALWLJESCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No, 38, Telegr.-AdresECHO. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. Zij, die zich met 1 April a.s. abonneeren op dit blad ontvangen de tot dien datum verschijnende num mers gratis. Binnenland. Als de lente ons geeft, wat ze bij haar intrede op 21 Maart j.l. beloofd heeft, dan hebben we nog heel wat moois tegoed. Op dien eersten heer lijken voorjaarsdag hebben we alle wintergedachten van ons afgeschud en onzen geest door het vormen van nieuwe plannen en het maken van goede voornemens doen herboren worden, gelijk we ook de natuur herleefd zagen in de bottende struiken en den bloei der eerste voorjaars bloempjes. Wee den mensch, die zich op zoc'n dag niet verjongd en verlevendigd gevoelt; hij is als de boom, welks botten niet meer zwellen willen onder de stralende lentezon, straks, ais alles bloeit, zal hij den houthakker aan zijn voet vinden. De lente was overigens vriendelijker voor ons, dan de realiteit van 's men- schen leven, welke realiteit binnen en bulten onze grenzen -grimmig om zich heeft heen gegrijnsd. Daar hebben we dat ellendigste geval van die drie in gas gestikte kindertjes te Oroningen. „Qebruikt gas" lezen we in velerlei reclames, maar, boven die aanbeveling moesten ze een doodskop schilderen, gelijk men het ook doet op bussen en flesschen met vergif. Zeker, het gas heeft de menschheid vele diensten bewezen en is voor velen een uit komst en nóg. Maar het gas heeft ons ook steeds als een verraderlijke sluip moordenaar belaagd en ontzettend veel slachtoffers gemaakt. We kunnen ons de radeloosheid dier Groningsche ouders, die zich op eens al hun kinderen ontroofd zagen, zoo goed indenken. En wie zal hun iets durven verwijten Als het Zater dagavond is en men heeft een gezin te verzorgen, terwijl ook beneden de zaak, de broodwinning, aanwezigheid vereischt, wie zal dèn niet eens kunnen verzuimen ook een tweede gaskraantje uit te draaien, B Ook electriciteit kan slachtoffers maken, maar het gevaar bedreigt ons niet zoo sluipend en verraderlijk. Moge daarom de voortschrijding der techniek het mogelijk maken, dat binnen afzienbaren tijd overal electrici teit is af te nemen, niet alleen, maar tegen een zoo economischen prijs, dat het gebruik van gas voor huishoude lijke doeleinden overal vermeden kan worden, mede en vooral door arbeiders en kleine burgers, die in hun kleine behuizingen het mieste gevaar be- loopen. Een ander „naar" bericht was, dat, verdacht van den afschuwelijken moord op het Bezuidenhout in Den Haag, thans een vrouw is gearresteerd, het geen den weerzin voor het gebeurde nog aanmerkelijk verhoogt. De Haagsche politie is den laatsten veel vertrouwen in die aanhoudingen gehad, maar in dit geval is 't anders. De massa voelt intuïtief dikwijls zeer juist en de gronden, waarop de jongste arrestatie geschiedde, worden alge meen nog al als steekhoudend beoor deeld. Toch echter blijft er mogelijkheid, dat politie en publiek dwalen en mócht zulks het geval zijn, dan is deze vrouw, die toch moeder van vier kinderen is, diep te beklagen. We vinden het zoo betreurenswaardig, dat, vóór den uitslag van de komende onderzoekingen en de berechting be kend is. het particuliere leven van menschen, die nog maar verdacht worden, zoo breed wordt uitgesponnen en aan het nieuwsgierige publiek wordt voorgehouden. In tal van bladen heett men nu al kunnen lezen, hoe het karakter der aangehoudene is, hoe ze vaak in geldelijke moeilijkheden verkeerde, op welke wijze ze zich daaruit redde enz. Isdie vrouw schuldig, dan verdient ze niet ontzien te worden, maar we weten het toch niet? Of de politie ten deze verwijt gedaan moet worden, dan wel aan al te ijverige journalisten, weten we niet, maar we meenen, dat het goed zou zijn om eens maatregelen te beramen, die tijd niet erg gelukkig geweest met haar onderzoekingenverschillende personen, aangehouden in verband met bovenbedoelden moord óf mei den aanslag op den politieagent zijn na eenige dagen of weken weer in vrijheid gesteld moeten worden en eenigen hunner hebben een niet malschen eisch tot schadevergoeding ingediend. Het publiek heeft nimmer verdachten tegen ongepaste onbe scheidenheden beschermen. Ligt hier niet een taak voor de organisaties der journalisten Ook de ruzie, die zich ontwikkelt over de verdeeling van de premiën voor aanwijzingen omtrent dezen moord uitgeloofd, is weinig verheffend, nu de schuld der aangehoudene nog volstrekt niet vaststaat. „Een nieuwe lente, een nieuw ge luid", heet het wel eens in zekere literaire ontboezemingen. De Rotter- damsche edelachtbare Coremans heeft het nieuwe geluid dezen keer ont- tokkeld aan de wangen van een collega-raadslid, dat dientengevolge een bloedende wonde en een blauw oog ontving. De justitie echter zal deze zaak wel niet blauw-blauw laten en den Rotterdamschen raad in de gelegenheid stellen om gedurende eenige maanden zónder den Rapallaan te vergaderen, wlen gedurenden den zelfden tijd op staatskosten volledige inwoning zal worden verschaft. Moge lijk men beleeft tegenwoordig meer van zulke rare dingen zal het Coremans als een verzachtende om standigheid worden aangerekend, dat Z.Ed.Achtbare min of meer .onder den invloed" was, toen hij de belangen van Rotterdam's burgerij ten raadhuize kwam behartigen, maar bijzonder veel kans geven we hem daarop toch niet. Ernstig beklaagt men zich, dat ge meenteraden de bevoegdheid missen om zulke menschen langer dan voor één dag van de zitting uit te sluiten', mogelijk dat een wetswijziging in die meer en meer gevoelde behoefte kan voorzien. Met meer kans op succes zou men dan een der ergerlijkste uit wassen van het algemeen kiesrech kunnen bestrijden. Het ware een zeer democratische maatregel, want dat algemeen kiesrecht wordt niet erger bedreigd dan juist door degenen, die het misbruiken om hun ongeschiktheid tot het bezit van het eerste burger recht te demonstreeren. In Rotterdam alléén reeds zijn er van dezulken nog circa 5000. ADVERTEERT IN ,DE ECHO VAN HET ZUIDEN." Grossier WAALWIJ K. BUITENLAND. Een vorstelijke gift. Prins Arthur van Connaught, die Donderdag j.l. een bezoek bracht aan liet ziekenhuis te Middlesex, deelde hij die gelegenheid mede, dat een per soon, die onbekend wenscht te blijven, een gift van 160,000 pd. st. (bijna twee inillioen gulden) beschikbaar beeft ge steld voor den bouw van een tehuis en een oefenschool voor pleegzusters. WASHINGTON, 24 Maart. De Britsche en Amerikaansclie marine-autoriteiten te Nanking heb ben een ultimatum tot de Cantonnee- zen gericht. In 't ultimatum wordt gezegd, dat, wanneer alle vreemdelingen niet vóór Vrijdagmorgen tien uur veilig aan boord van de Britsche en Amerikaan sclie oorlogsschepen zijn, deze strijd krachten het vuur zullen openen en Nanking als een militair gebied zullen beschouwen. Volgens een bericht van den bevel hebber der Amerikaansche strijdkrach ten, admiraal Williams, is ook de Ja- pansche consul gedood. (United Press). Waalwykscke en Lansslraalscfce Courant, Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco per post door het geheele rijk 1.40. Brieven, Ingezonden stukkeu, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. Prijs der Advertentiën 20 cent per regelminimum 1,50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN". OF 43) Mep» weet dan alles, riep Valentine nit, men weet alles! Te midden der groote gevaren was Gas ton kalm en moedig gebleven, maar bij het hooren van die droevige stem, steeg zijne woede hevig. En ik, riep hfj uit, ik heb hen niet kun nen verpletteren, die ellendelingen, die uwen naam hebben durven aanranden. O, waarom heb ik er maar twee gedood. Gy hebt menschen gedood, Gaston? De vreeseiyke uitdrukking dier woorden gaf Gaston zijn denkvermogen terug. Ja, antwoordde hy, zich geweld aan doende kalm te zijn, ja ik heb gedood. Daar om ben ik de Rhone overgekomen. De eer van myn naam hing er van af. De gendar merie jaagde my na als een wild dier. Ik ben hen ontsnapt, nu verberg ik my en moet vluchten Valentine moest wel byzonder sterk zyn dit alles te kunnen aanhooren zonder te bezwyken. Waarheen hoopt gy te kunnen vluch ten? vroeg zy. Weet ik dat, waarheen ik ga, wat er ook van my worde, wat voor toekomst my wacht? Ik kan het niet voorzien, ik zal probeeren naar het buitenland te komen, een valschen naam aan te nemen, ray te vermommen en zal doorgaan, tot ik een Wacht dan niet tot het pijn in de keel en op de borst krijgt. Bescherm de teere lon gen door het onmiddellijk Abdijsiroop ia te geven, die een zware verkoudheid of erger bijtijds voorkomen kan. Akkers Abdijsi roop is een onschadelijk en toch krach tig werkend kruidenmiddel dat U gerust moogt geven. Het helpt prachtig bij bron chitis, influenza, kinkhoest of verkoudheid In flacons vanaf 230 gr. fl.50 land vind. dat oen schuilplaats aan moor denaars geeft. Gaston zweeg. Hij wachtte, hy hoopte op een antwoord. Toen dit echter niet volgde, hernam hy met buitengewone levendigheid Valentine, ik heb u, voordat ik ver trek. nog eens willen zien, omdat ik op het oogenblik, dat ik door iedereen verlaten ben, op u gerekend heb, omdat ik in uwe liefde vertrouwd heb. Een band vereenigt ons, o, vaster en ondeelbaarder dan alle aardsche banden. Ik bemin u. Zult gy my alleen laten vluchten? Valentine, moet ik by myn smart der verbanning, hy het be rouw over myn verloren leven, het verdriet van onze scheiding nog dragen? Gaston, ik zweer u Ja, ik wist het wel, viel hy haar in de rede, haar uitroep verkeerd opvattend, ik wist dat ik niet, alleen zou vluchten. Ik ken uw hart genoeg, om te weten, dat ge de helft van myn leed met my wilt deelen en dragen. Dat oogenblik maakt alles goed. Laat ons vertrekkennu wy ons geluk te verdedigen hebben, vrees Ik niets meer, kan ik alles trotseeren. alles overwinnen, kom, Valentine, wy zullen samen sterven of ge lukkig zyn. Dat is de gedroomd»} toekomst van liefde en vryheid. Hy was als dronken van vreugde, hy nam Valentine by den arm en trok haar mee. Naarmate echter zyn opwinding aan groeide en hij geheel zyn toestand uit het oog verloor, werd Valentine kalmer. Lang zaam, maar met meer wilskracht, dan men van haar zou vermoeden, maakte zy zich los en duwde hem terug. Wat gy wilt, zei zy op hoogst treuri- gen maar moedigen toon, wat gy hoopt is onmogelyk. Die koude tegenspraak, die voor Gaston onbegrypeiyk was, deed hem ontstellen. Onmogelyk! riep hy uit Gy kent my genoeg, ging Valentine voort, om te weten, dat het myn grootste geluk zou zyn. armoede en vernedering met u te deelen. Maar boven uwe stem, die my aantrekt, boven die van myn hart die my meesleept, is er nog een machtiger die my verbiedt u te volgen, dat is de opper machtige stem van myn plicht. Wat, gy kunt er aan denken, na die geschiedenis van hedenavond, hier te biy- ven? Iets wat morgen iedereen weet! Wat wilt gy daarmee zeggen? Dat men mij belasteren en bespotten zal. Denkt ge dat de spot en minachting der wereld, my zooveel zullen doen ïyden, als de gedachte van u gescheiden te zyn. Gaston luisterde onbeweeglyk, verbaasd. Het was of hy eene andere Valentine zag en hoorde, en een diepte in hare ziel ont dekte, die hy tot nog toe niet had opge merkt. En uwe moeder? vroeg hy. Juist de gedachte aan haar houdt my hier. Begrypt gy dat dan niet? Wilt gy, dat ik als een ontaarde dochter haar ver laat, om u te volgen? En dat op een oogen blik, nu zy arm en verlaten is, niemand heeft dan my? Maar, Valentine, men zal haar alles vertellen, wy hebben vyanden, zij zal alles weten. Wat zou dat, mijn geweten spreekt, dat is my genoeg. Die koude redeneering van droevige on derwerping wekte Gaston's smart opnieuw op. Spreek niet zoo, riep hy uit, begrypt ge niet, dat de gedachte aan onze schei ding my reeds krankzinnig maakt. Helaas, ik begryp het maar al te goed, doch ook ik zal door die scheiding veel te ïyden hebben. Wat wilt gy daar mee zeggen? Wel, denkt ge, dat mama my zoo lief zal behandelen, als zy hoort dat ik buiten haar een verkeer met u heb aangegaan. Alle hoop is nog niet verloren. Ik ge loof dat myn liefde en wanhoop, myn va der, die 'n goed hart heeft, bewogen hebben. Misschien zullen de brieven, die ik hem zal schryven. zoodra ik buiten gevaar ben en het aandringen van myn broeder Louis, liem er toe doen besluiten, uwe hand voor my aan uwe mama tc vragen. Die veronderstelling scheen Valentine hevig te doen schrikken. God geve, riep zy uit, dat de markies dat nooit probeert. Waarom? Omdat myn moeder dat verzoek zou afslaan, omdat, ik moet het nu wel beken nen, zy gezworen heeft, dat ik de vrouw van een ryk man zal worden, die een groot fortuin bezit en daar uw vader niet ryk is O, sprak Gaston woedend, o en voor zoo een moeder offert gy u op? Zy is myn moeder, dat zegt genoeg Ik lieh liet recht niet, haar te veroordeelen Myn plicht gebiedt mij te blijven, lk blijf. Valentine sprak op zoo een beslisten toon dat Gaston begreep, dat er niets aan te doen was. Ach, riep hij handenwringend uit, ge hebt me nooit bemind. Ongelukkige, wat gy daar zegt, meent go niet. Neen. vervolgde hy. ge bemint my niet, gy, die op dit oogenblik, dat wy ge scheiden zullen worden, den moed hebt kalm te beraadslagen en te berekenen Dan heb ik u anders lief! Wat kan my de geheele wereld buiten u schelen? U ver liezen is sterven. Laat do Rhone dan dat leven terugnemen, dat zij my wonderbaar ïyk schonk, maar dat my nu tot last is. Noemt gy dat liefhebben? Gaston was geheel ontmoedigd en ver slagen en zeide: Waartoe nog leven, wat blijft er voor ons nog over? God blijft ons, Gaston, en in Zyne handen berust onze toekomst. De dunste plank ïykt den schipbreuke ling, een redmiddel, dat woord toekomst liet een lichtstraal van hoop in Gaston' duister gemoed doordringen. Gy beveelt het, riep hy op eens met moed, ik gehoorzaam. Ik heb reeds te veel zwakheid getoond. Ja, ik zal leven, om te stryden en te overwinnen. Uwe moeder verlangt goud, welnu, ln drie jaar zal lk rijk of dood zyn. Valentine had de handen gevouwen en dankte den hemel voor die plotselinge ver andering, die zy niet had durven verwach ten. Maar voordat ik vlucht, vervolgde Gaston, wil ik u een heiligen schat toever trouwen. Hy nam een zyden beurs uit zyn zak waarin de sieraden van zyn moeder waren en legde deze in Valentine's handen. Het zyn de sieraden myner moeder zei hy. Gy alleen z.yt waardig die te dra gen. In gedachten waren ze toch reeds voor u bestemd. 1 hoop 15 niet Qllqd duurkoop wan! Sfer Tabak is door honderdd ui eenden rookers erkend als fe zijn dan andere rabak van deneelfden prüs. Volg! dus aal goede voorbeeld en rook! 'rooKt^'bak R00DE STER TMEODOPU5 NIEMEIJEO oen En toen zy aarzelde en weigerde, ver volgde hy Neen die, als een waarborg voor myn terugkeer. Als lk die binnen drie jaar niet opgeëisclit heb, bewaar die dan als een herinnering aan hem, (lie u zoo lief gehnd heeft. zy baadde ln tranen en nam de sieraden aan. Nu lieh lk nog een laatste bede tot u te richtenIedereen waant my dood en dat is myn geluk. Maar ik wil myn ouden vader dat verdriet niet aandoen. Zweer me, dat gy hem morgenvroeg zult gaan zeggen, dat ik gered hen. Ik zweer u, dat ik het zal doen, ant woordde hy. Gastons plan was klaar, hy voelde, dat hy van dit moedige oogenblik gebruik moest maken en boog zich over zyn geliefde, om haar voor het laatst te omhelzen. Krach tig en treurig duwde zy hem terug en vroeg Waar denkt ge heen te gaan? Ik wil naar Marseile, waar een vriend my wel zal verbergen en my een overtocht bezorgen. Ge kunt zoo niet op reis gaan, ge liebt een metgezel en gids noodig en ik zal er u een meegeven, dien gy blindelings kunt vertrouwen, den ouden Menoul, onzen huurman, die langen tyd op de Rhone ge varen heeft. zy gingen door het kleine deurtje, waar van Gaston den sleutel had, den tuin uit en kwamen weldra hy den ouden schipper. Deze zat te sluimeren in zyn houten leu ningstoel voor den haard. Toen by Valen tine met Gaston zag binnenkomen, stond hy op en wreef zich de oogen, alsof hy meende te droomen. Menoul, zei Valentine, mynheer de Clameran is genoodzaakt zich te verber gen, hy wilde gaarne naar zee en zich in het geheim inschepen. Kunt gy hem in uw boot naar den mond der Rhone brengen. De oude man schudde het hoofd. By dien waterstand is dat nauweiyks mogeiyk Menoul, ge doet er my een grooten dienst mede. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1927 | | pagina 1