Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
r to.
De Vrouw w dee Bankier.
GOED
BETER
SUMABAK
Week-Revue.
MiasGa
FEUILLETOn
Hoest Uw kiad?
De Rooij-Bourgonjen
DOOR ERWIING
NUMMER 25.
ZATERDAG 26 MAART 1927.
50e JAARGANG.
UITGAVE:
WAALWLJESCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No, 38, Telegr.-AdresECHO.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
Zij, die zich met 1
April a.s. abonneeren op dit
blad ontvangen de tot dien
datum verschijnende num
mers gratis.
Binnenland.
Als de lente ons geeft, wat ze bij
haar intrede op 21 Maart j.l. beloofd
heeft, dan hebben we nog heel wat
moois tegoed. Op dien eersten heer
lijken voorjaarsdag hebben we alle
wintergedachten van ons afgeschud
en onzen geest door het vormen van
nieuwe plannen en het maken van
goede voornemens doen herboren
worden, gelijk we ook de natuur
herleefd zagen in de bottende struiken
en den bloei der eerste voorjaars
bloempjes.
Wee den mensch, die zich op zoc'n
dag niet verjongd en verlevendigd
gevoelt; hij is als de boom, welks
botten niet meer zwellen willen onder
de stralende lentezon, straks, ais
alles bloeit, zal hij den houthakker
aan zijn voet vinden.
De lente was overigens vriendelijker
voor ons, dan de realiteit van 's men-
schen leven, welke realiteit binnen en
bulten onze grenzen -grimmig om zich
heeft heen gegrijnsd.
Daar hebben we dat ellendigste
geval van die drie in gas gestikte
kindertjes te Oroningen. „Qebruikt
gas" lezen we in velerlei reclames,
maar, boven die aanbeveling moesten
ze een doodskop schilderen, gelijk
men het ook doet op bussen en
flesschen met vergif. Zeker, het gas
heeft de menschheid vele diensten
bewezen en is voor velen een uit
komst en nóg. Maar het gas heeft ons
ook steeds als een verraderlijke sluip
moordenaar belaagd en ontzettend
veel slachtoffers gemaakt.
We kunnen ons de radeloosheid
dier Groningsche ouders, die zich op
eens al hun kinderen ontroofd zagen,
zoo goed indenken. En wie zal hun
iets durven verwijten Als het Zater
dagavond is en men heeft een gezin
te verzorgen, terwijl ook beneden de
zaak, de broodwinning, aanwezigheid
vereischt, wie zal dèn niet eens
kunnen verzuimen ook een tweede
gaskraantje uit te draaien, B
Ook electriciteit kan slachtoffers
maken, maar het gevaar bedreigt ons
niet zoo sluipend en verraderlijk.
Moge daarom de voortschrijding der
techniek het mogelijk maken, dat
binnen afzienbaren tijd overal electrici
teit is af te nemen, niet alleen, maar
tegen een zoo economischen prijs, dat
het gebruik van gas voor huishoude
lijke doeleinden overal vermeden kan
worden, mede en vooral door arbeiders
en kleine burgers, die in hun kleine
behuizingen het mieste gevaar be-
loopen.
Een ander „naar" bericht was, dat,
verdacht van den afschuwelijken moord
op het Bezuidenhout in Den Haag,
thans een vrouw is gearresteerd, het
geen den weerzin voor het gebeurde
nog aanmerkelijk verhoogt.
De Haagsche politie is den laatsten
veel vertrouwen in die aanhoudingen
gehad, maar in dit geval is 't anders.
De massa voelt intuïtief dikwijls zeer
juist en de gronden, waarop de jongste
arrestatie geschiedde, worden alge
meen nog al als steekhoudend beoor
deeld.
Toch echter blijft er mogelijkheid,
dat politie en publiek dwalen en
mócht zulks het geval zijn, dan is deze
vrouw, die toch moeder van vier
kinderen is, diep te beklagen. We
vinden het zoo betreurenswaardig,
dat, vóór den uitslag van de komende
onderzoekingen en de berechting be
kend is. het particuliere leven van
menschen, die nog maar verdacht
worden, zoo breed wordt uitgesponnen
en aan het nieuwsgierige publiek
wordt voorgehouden. In tal van bladen
heett men nu al kunnen lezen, hoe
het karakter der aangehoudene is, hoe
ze vaak in geldelijke moeilijkheden
verkeerde, op welke wijze ze zich
daaruit redde enz. Isdie vrouw schuldig,
dan verdient ze niet ontzien te worden,
maar we weten het toch niet? Of de
politie ten deze verwijt gedaan moet
worden, dan wel aan al te ijverige
journalisten, weten we niet, maar we
meenen, dat het goed zou zijn om
eens maatregelen te beramen, die
tijd niet erg gelukkig geweest met
haar onderzoekingenverschillende
personen, aangehouden in verband
met bovenbedoelden moord óf mei
den aanslag op den politieagent zijn
na eenige dagen of weken weer in
vrijheid gesteld moeten worden en
eenigen hunner hebben een niet
malschen eisch tot schadevergoeding
ingediend. Het publiek heeft nimmer
verdachten tegen ongepaste onbe
scheidenheden beschermen. Ligt hier
niet een taak voor de organisaties der
journalisten
Ook de ruzie, die zich ontwikkelt
over de verdeeling van de premiën
voor aanwijzingen omtrent dezen
moord uitgeloofd, is weinig verheffend,
nu de schuld der aangehoudene nog
volstrekt niet vaststaat.
„Een nieuwe lente, een nieuw ge
luid", heet het wel eens in zekere
literaire ontboezemingen. De Rotter-
damsche edelachtbare Coremans heeft
het nieuwe geluid dezen keer ont-
tokkeld aan de wangen van een
collega-raadslid, dat dientengevolge
een bloedende wonde en een blauw
oog ontving. De justitie echter zal
deze zaak wel niet blauw-blauw laten
en den Rotterdamschen raad in de
gelegenheid stellen om gedurende
eenige maanden zónder den Rapallaan
te vergaderen, wlen gedurenden den
zelfden tijd op staatskosten volledige
inwoning zal worden verschaft. Moge
lijk men beleeft tegenwoordig meer
van zulke rare dingen zal het
Coremans als een verzachtende om
standigheid worden aangerekend, dat
Z.Ed.Achtbare min of meer .onder
den invloed" was, toen hij de belangen
van Rotterdam's burgerij ten raadhuize
kwam behartigen, maar bijzonder veel
kans geven we hem daarop toch
niet.
Ernstig beklaagt men zich, dat ge
meenteraden de bevoegdheid missen
om zulke menschen langer dan voor
één dag van de zitting uit te sluiten',
mogelijk dat een wetswijziging in die
meer en meer gevoelde behoefte kan
voorzien. Met meer kans op succes
zou men dan een der ergerlijkste uit
wassen van het algemeen kiesrech
kunnen bestrijden. Het ware een zeer
democratische maatregel, want dat
algemeen kiesrecht wordt niet erger
bedreigd dan juist door degenen, die
het misbruiken om hun ongeschiktheid
tot het bezit van het eerste burger
recht te demonstreeren. In Rotterdam
alléén reeds zijn er van dezulken nog
circa 5000.
ADVERTEERT IN
,DE ECHO VAN HET ZUIDEN."
Grossier
WAALWIJ K.
BUITENLAND.
Een vorstelijke gift.
Prins Arthur van Connaught, die
Donderdag j.l. een bezoek bracht aan
liet ziekenhuis te Middlesex, deelde
hij die gelegenheid mede, dat een per
soon, die onbekend wenscht te blijven,
een gift van 160,000 pd. st. (bijna twee
inillioen gulden) beschikbaar beeft ge
steld voor den bouw van een tehuis
en een oefenschool voor pleegzusters.
WASHINGTON, 24 Maart.
De Britsche en Amerikaansclie
marine-autoriteiten te Nanking heb
ben een ultimatum tot de Cantonnee-
zen gericht.
In 't ultimatum wordt gezegd, dat,
wanneer alle vreemdelingen niet vóór
Vrijdagmorgen tien uur veilig aan
boord van de Britsche en Amerikaan
sclie oorlogsschepen zijn, deze strijd
krachten het vuur zullen openen en
Nanking als een militair gebied zullen
beschouwen.
Volgens een bericht van den bevel
hebber der Amerikaansche strijdkrach
ten, admiraal Williams, is ook de Ja-
pansche consul gedood.
(United Press).
Waalwykscke en Lansslraalscfce Courant,
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco per post door het geheele rijk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukkeu, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Prijs der Advertentiën
20 cent per regelminimum 1,50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit
zijn.
van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN".
OF
43)
Mep» weet dan alles, riep Valentine
nit, men weet alles!
Te midden der groote gevaren was Gas
ton kalm en moedig gebleven, maar bij het
hooren van die droevige stem, steeg zijne
woede hevig.
En ik, riep hfj uit, ik heb hen niet kun
nen verpletteren, die ellendelingen, die
uwen naam hebben durven aanranden. O,
waarom heb ik er maar twee gedood.
Gy hebt menschen gedood, Gaston?
De vreeseiyke uitdrukking dier woorden
gaf Gaston zijn denkvermogen terug.
Ja, antwoordde hy, zich geweld aan
doende kalm te zijn, ja ik heb gedood. Daar
om ben ik de Rhone overgekomen. De eer
van myn naam hing er van af. De gendar
merie jaagde my na als een wild dier. Ik
ben hen ontsnapt, nu verberg ik my en
moet vluchten
Valentine moest wel byzonder sterk zyn
dit alles te kunnen aanhooren zonder te
bezwyken.
Waarheen hoopt gy te kunnen vluch
ten? vroeg zy.
Weet ik dat, waarheen ik ga, wat er
ook van my worde, wat voor toekomst my
wacht? Ik kan het niet voorzien, ik zal
probeeren naar het buitenland te komen,
een valschen naam aan te nemen, ray te
vermommen en zal doorgaan, tot ik een
Wacht dan niet tot het pijn in de keel en
op de borst krijgt. Bescherm de teere lon
gen door het onmiddellijk Abdijsiroop ia
te geven, die een zware verkoudheid of erger
bijtijds voorkomen kan. Akkers Abdijsi
roop is een onschadelijk en toch krach
tig werkend kruidenmiddel dat U gerust
moogt geven. Het helpt prachtig bij bron
chitis, influenza, kinkhoest of verkoudheid
In flacons vanaf 230 gr. fl.50
land vind. dat oen schuilplaats aan moor
denaars geeft.
Gaston zweeg. Hij wachtte, hy hoopte op
een antwoord. Toen dit echter niet volgde,
hernam hy met buitengewone levendigheid
Valentine, ik heb u, voordat ik ver
trek. nog eens willen zien, omdat ik op het
oogenblik, dat ik door iedereen verlaten
ben, op u gerekend heb, omdat ik in uwe
liefde vertrouwd heb. Een band vereenigt
ons, o, vaster en ondeelbaarder dan alle
aardsche banden. Ik bemin u. Zult gy my
alleen laten vluchten? Valentine, moet ik
by myn smart der verbanning, hy het be
rouw over myn verloren leven, het verdriet
van onze scheiding nog dragen?
Gaston, ik zweer u
Ja, ik wist het wel, viel hy haar in de
rede, haar uitroep verkeerd opvattend, ik
wist dat ik niet, alleen zou vluchten. Ik ken
uw hart genoeg, om te weten, dat ge de
helft van myn leed met my wilt deelen en
dragen. Dat oogenblik maakt alles goed.
Laat ons vertrekkennu wy ons geluk te
verdedigen hebben, vrees Ik niets meer, kan
ik alles trotseeren. alles overwinnen, kom,
Valentine, wy zullen samen sterven of ge
lukkig zyn. Dat is de gedroomd»} toekomst
van liefde en vryheid.
Hy was als dronken van vreugde, hy nam
Valentine by den arm en trok haar mee.
Naarmate echter zyn opwinding aan
groeide en hij geheel zyn toestand uit het
oog verloor, werd Valentine kalmer. Lang
zaam, maar met meer wilskracht, dan men
van haar zou vermoeden, maakte zy zich
los en duwde hem terug.
Wat gy wilt, zei zy op hoogst treuri-
gen maar moedigen toon, wat gy hoopt is
onmogelyk.
Die koude tegenspraak, die voor Gaston
onbegrypeiyk was, deed hem ontstellen.
Onmogelyk! riep hy uit
Gy kent my genoeg, ging Valentine
voort, om te weten, dat het myn grootste
geluk zou zyn. armoede en vernedering
met u te deelen. Maar boven uwe stem, die
my aantrekt, boven die van myn hart die
my meesleept, is er nog een machtiger die
my verbiedt u te volgen, dat is de opper
machtige stem van myn plicht.
Wat, gy kunt er aan denken, na die
geschiedenis van hedenavond, hier te biy-
ven? Iets wat morgen iedereen weet!
Wat wilt gy daarmee zeggen? Dat
men mij belasteren en bespotten zal.
Denkt ge dat de spot en minachting der
wereld, my zooveel zullen doen ïyden, als
de gedachte van u gescheiden te zyn.
Gaston luisterde onbeweeglyk, verbaasd.
Het was of hy eene andere Valentine zag
en hoorde, en een diepte in hare ziel ont
dekte, die hy tot nog toe niet had opge
merkt.
En uwe moeder? vroeg hy.
Juist de gedachte aan haar houdt my
hier. Begrypt gy dat dan niet? Wilt gy,
dat ik als een ontaarde dochter haar ver
laat, om u te volgen? En dat op een oogen
blik, nu zy arm en verlaten is, niemand
heeft dan my?
Maar, Valentine, men zal haar alles
vertellen, wy hebben vyanden, zij zal alles
weten.
Wat zou dat, mijn geweten spreekt,
dat is my genoeg.
Die koude redeneering van droevige on
derwerping wekte Gaston's smart opnieuw
op.
Spreek niet zoo, riep hy uit, begrypt
ge niet, dat de gedachte aan onze schei
ding my reeds krankzinnig maakt.
Helaas, ik begryp het maar al te goed,
doch ook ik zal door die scheiding veel te
ïyden hebben.
Wat wilt gy daar mee zeggen?
Wel, denkt ge, dat mama my zoo lief
zal behandelen, als zy hoort dat ik buiten
haar een verkeer met u heb aangegaan.
Alle hoop is nog niet verloren. Ik ge
loof dat myn liefde en wanhoop, myn va
der, die 'n goed hart heeft, bewogen hebben.
Misschien zullen de brieven, die ik hem zal
schryven. zoodra ik buiten gevaar ben en
het aandringen van myn broeder Louis,
liem er toe doen besluiten, uwe hand voor
my aan uwe mama tc vragen.
Die veronderstelling scheen Valentine
hevig te doen schrikken.
God geve, riep zy uit, dat de markies
dat nooit probeert.
Waarom?
Omdat myn moeder dat verzoek zou
afslaan, omdat, ik moet het nu wel beken
nen, zy gezworen heeft, dat ik de vrouw
van een ryk man zal worden, die een groot
fortuin bezit en daar uw vader niet ryk
is
O, sprak Gaston woedend, o en voor
zoo een moeder offert gy u op?
Zy is myn moeder, dat zegt genoeg
Ik lieh liet recht niet, haar te veroordeelen
Myn plicht gebiedt mij te blijven, lk blijf.
Valentine sprak op zoo een beslisten toon
dat Gaston begreep, dat er niets aan te
doen was.
Ach, riep hij handenwringend uit, ge
hebt me nooit bemind.
Ongelukkige, wat gy daar zegt, meent
go niet.
Neen. vervolgde hy. ge bemint my
niet, gy, die op dit oogenblik, dat wy ge
scheiden zullen worden, den moed hebt
kalm te beraadslagen en te berekenen
Dan heb ik u anders lief! Wat kan my
de geheele wereld buiten u schelen? U ver
liezen is sterven. Laat do Rhone dan dat
leven terugnemen, dat zij my wonderbaar
ïyk schonk, maar dat my nu tot last is.
Noemt gy dat liefhebben?
Gaston was geheel ontmoedigd en ver
slagen en zeide: Waartoe nog leven, wat
blijft er voor ons nog over?
God blijft ons, Gaston, en in Zyne
handen berust onze toekomst.
De dunste plank ïykt den schipbreuke
ling, een redmiddel, dat woord toekomst
liet een lichtstraal van hoop in Gaston'
duister gemoed doordringen.
Gy beveelt het, riep hy op eens met
moed, ik gehoorzaam. Ik heb reeds te veel
zwakheid getoond. Ja, ik zal leven, om te
stryden en te overwinnen. Uwe moeder
verlangt goud, welnu, ln drie jaar zal lk
rijk of dood zyn.
Valentine had de handen gevouwen en
dankte den hemel voor die plotselinge ver
andering, die zy niet had durven verwach
ten.
Maar voordat ik vlucht, vervolgde
Gaston, wil ik u een heiligen schat toever
trouwen.
Hy nam een zyden beurs uit zyn zak
waarin de sieraden van zyn moeder waren
en legde deze in Valentine's handen.
Het zyn de sieraden myner moeder
zei hy. Gy alleen z.yt waardig die te dra
gen. In gedachten waren ze toch reeds voor
u bestemd.
1
hoop 15 niet Qllqd duurkoop
wan! Sfer Tabak is door
honderdd ui eenden
rookers erkend als
fe zijn dan andere rabak
van deneelfden prüs.
Volg! dus aal goede
voorbeeld en rook!
'rooKt^'bak
R00DE STER
TMEODOPU5
NIEMEIJEO
oen
En toen zy aarzelde en weigerde, ver
volgde hy
Neen die, als een waarborg voor myn
terugkeer. Als lk die binnen drie jaar niet
opgeëisclit heb, bewaar die dan als een
herinnering aan hem, (lie u zoo lief gehnd
heeft.
zy baadde ln tranen en nam de sieraden
aan.
Nu lieh lk nog een laatste bede tot u
te richtenIedereen waant my dood en
dat is myn geluk. Maar ik wil myn ouden
vader dat verdriet niet aandoen. Zweer me,
dat gy hem morgenvroeg zult gaan zeggen,
dat ik gered hen.
Ik zweer u, dat ik het zal doen, ant
woordde hy.
Gastons plan was klaar, hy voelde, dat
hy van dit moedige oogenblik gebruik moest
maken en boog zich over zyn geliefde, om
haar voor het laatst te omhelzen. Krach
tig en treurig duwde zy hem terug en
vroeg
Waar denkt ge heen te gaan?
Ik wil naar Marseile, waar een vriend
my wel zal verbergen en my een overtocht
bezorgen.
Ge kunt zoo niet op reis gaan, ge liebt
een metgezel en gids noodig en ik zal er u
een meegeven, dien gy blindelings kunt
vertrouwen, den ouden Menoul, onzen
huurman, die langen tyd op de Rhone ge
varen heeft.
zy gingen door het kleine deurtje, waar
van Gaston den sleutel had, den tuin uit
en kwamen weldra hy den ouden schipper.
Deze zat te sluimeren in zyn houten leu
ningstoel voor den haard. Toen by Valen
tine met Gaston zag binnenkomen, stond
hy op en wreef zich de oogen, alsof hy
meende te droomen.
Menoul, zei Valentine, mynheer de
Clameran is genoodzaakt zich te verber
gen, hy wilde gaarne naar zee en zich in
het geheim inschepen. Kunt gy hem in uw
boot naar den mond der Rhone brengen.
De oude man schudde het hoofd.
By dien waterstand is dat nauweiyks
mogeiyk
Menoul, ge doet er my een grooten
dienst mede.
(Wordt vervolgd.)