Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
S Co.
Do Vrouw no den Bankier.
BIGGEL A AR'5
*BIKO*
Prinses Juliana
Meerderjarig
FEUILLETON
iet»*
KOFFIE
ODOR, ERWÜMD
Pruimtabak
NUMMER 35.
ZATERDAG 30 APRIL 1927.
50e JAARGANG.
UITGAVE:
WAAJjWIJKSGHE stoomdrukkerij antoon tielen.
Telefoon No, 38. Telegr.-Adre»ECHO.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
1909 30 April 1927
We zijn niet gewoon de verjaar
dagen der leden van ons Koninklijk
Huis met veel luidruchtigheid en ui
terlijk vertoon te vieren we beperken
ons in de meeste gevallen slechts tot
het vlaggen van openbare gebouwen
en een traditie geworden zanguitvoe
ring of vuurwerk. Die bescheidenheid
I» de feestviering komt allerminst
voort uit gebrek aan waardeering, doch
is een gevolg van onzen kalmen en
bedachtzamen volksaard, die slechts
gelegenheid tot geestelijke ontdooiing
laat, als iets zéér bijzonders, een buiten
regel of verwachting verwekte gebeur- j
tenis, het bloed 'n oogenblik sneller
door onze aderen laat loopen.
Zóó was het b.v. achttien jaar ge-
leden op dezen dag.
Wat goed en heilzaam gebleken is,
bovendien door de historie wijding
heeft gekregen, dèt weet ons volk
te waardeeren Vandaar de eerbied
voor het Huis van Oranje, welker his-
torie met die van or.s volk is samen-
geweven. in tijden van ellende en
verdrukking, in dagen van voorspoed
en glorie.
Als het oude, dat goed bleek, ver
loren dreigt te gaan, dan vreezen we
voor 't nieuwe dat opdoemt. Vandaar
de zorg van alle goede Nederlanders,
toen het, in het begin dezer eeuw,
scheen, alsof het Huis van Oranje-
Nassau zou uitsterven, en er vizioenen
rezen van een vreemde erfopvolging
of érger nog: van twisten.
Meermalen werd de hoop gewekt,
dal een lang verbeden gebeurtenis in
het Koninklijk gezin de sombere ver-
wachtingen zou wegdrijven maar tel
kenmale werd de hooge Landsvrouwe
en haar volk teleurgesteld
Totdat eindelijk in den vroegen
morgen van den 30en April 1909 de
klokken begonnen te beieren en men-
schelijke juichtonen door de straten
van stad en dorp galmden op het blijde
bericht, dat het Koninklijk Echtpaar
overleg!
Goedkooper dan elke andere
en toch goed
C/ebn. v. ddftiggzlactp
Jörzda
eene dochter, het volk eene vorstinne
geboren was.
D&t was een dier weinige gelegen
heden, waarbij 't strakke Hollandsche
gezicht eens blij ontplooide en we in
een innig verbroederingsfeest tusschen
rangen en standen van onze recht—
Hollandsche blijdschap in opgewonden
toonen uiting gaven.
We hebben nog wel eens aan een
prinsje gedacht, maar waren toch ook
heel tevreden, toen het bleef, zooals
het sinds bovengenoemden dag ge
worden was en jaar in, jaar uit, vier
den we op onze eenvoudige, weinig
emotioneele wijze, Prinsesje's verjaar-
dag.
Ook heden kenmerkt die dag zich
niet door buitengewoon vertoon, maar
niettemin is ons volk zich wèl bewust
van de bijzondere beteekenis. die deze
18e verjaardag voor de Prinses zelve,
voor ons Koninklijk Huis en voor héél
het volk heeft.
Wat dan is de beteekenis van den
18en verjaardag onzer Kroonprinses
luist, laten we haar zoo noemen
onze Kroonprinses.
Officieel schijnt deze titel haar nog
niet toe te komen, want er bestaat nog
de theoretische mogelijkheid van de
geboorte eens prinsen, die hoogere
rechten op de erfopvolging zou kunnen
doen gelden. Maar practisch is luliana
toch de Kroonprinses der Nederlanden.
En de beteekenis van haar 18en
verjaardag ligt daarin, dat zij thans
aan alle voorwaarden voldoet, die bij
de Qrondwet gesteld zijn, om bij een
onverhoopt verscheiden onzer Koningin
deze aanstonds op den troon op te
volgen. Bij leven onzer Kroonprinses
is een regentschap dus thans uitge
sloten.
Als een recht immers van haar ko
ninklijke geboorte is Prinses Juliana
op heden meerderjarig geworden. Zij
Is een onafhankelijk rechtspersoon
geworden en zal uit dien hoofde ook
binnenkort haar eigen woning gaan
betrekken, een eigen hofhouding voe
ren en ambten vervullen, haar door de
Grondwet toegewezen. Zoo treedt zij
nu toe tot het hoogste advies-college
van ons land den Raad van State in
een plechtige zitting zal de Kroon
prinses Maandag a.s. als lid worden
geïnstalleerd.
Voor het Nederlandsche volk is er
alle reden om dezen dag als een ge-
wichtigen in haar historie te beschou
wen. Als God de Kroonprinses be
hoedt, zal deze eens haar Moeder op
den troon opvolgen. Die wetenschap
kan ons volk een vredige rust verze
keren.
Moge Juliana in volle male de ga
ven van geest en hart van haar Moe
der blijken te bezitten, zich kenmer
kend door mannelijke vastberadenheid
en vrouwelijke tact en beheersching
om den vrede te bewaren.
Daarvoor bidden we.
Met blijdschap hebben we Juliana's
geboorte begroet.
Met trots en vreugde vieren we he
den haar meerderjarigheid.
Met vertrouwen zien we den dag
tegemoet, waarop het haar droeve
plicht zou worden, een wijze moeder
op den troon der Nederlanden op te
volgen.
Leve onze Kroonprinses
BINNENLAND.
Na de verwerping van het verdrag
met België.
Een verklaring van d§n minister van
buitenlandsche zaken.
Het gedeelte van de rede, welke de
minister van buitenlandsche zaken. jhr.
mr Beelaerts van Blokland, gisteren
in de Eerste Kamer gehouden heeft,
handelende over het door die Kamer
verworpen verdrag met België, luidt
als volgt
.Het kan niet in de bedoeling liggen,
thans terug te treden in de debatten,
welke hier In deze vergadering in de
vorige maand hebben plaats gehad.
Dat zou niet nuttig zijn en het zou
ook niet goed zijn. Er is met betrek
king tot het verdrag, dat van die de-
balten het onderwerp vormde, zoowe'
door sommige tegenstanders als door
sommige voorstanders, zoowel aan
deze als aan gene zijde der grens, we"
het een en ander gezegd, dat misschien
beter niet gezegd ware gebleven.
Liever dan op het verleden slaan wij
het oog op de toekomst
Er is geen reden om niet met ver
trouwen de toekomst tegemoet te gaan
Nederland en België zijn nu eenmaal
door hunne onderlinge ligging op el
kander aangewezen. Het is een weder
zijdsch belang en het is ook een al
.h SMAAK .N STEVIGHEID
gemeen Europeesch belang, dat deze
beide landen in goede verstandhouding
met elkander leven en zich als goede
buren met elkander verstaan.
Kleine wrijvingen kunnen uiteraard
tusschen landen, die aan elkander
grenzen, lichter voorkomen dan tus
schen landen, die door een grooten
afstand gescheiden zijn, Het is, wan
neer men in vrede en vriendschap wil
leven, eisch van staatkundig beleid,
hetgeen tot zoodanige wrijvingen aan
leiding zal kunnen geven, zooveel
mogelijk bijtijds uit den weg te ruimen.
De specifieke juridische grondslag
van de onderlinge verhouding tusschen
Nederland en België wordt gevormd
door de scheidingsregeling van 1839.
waarin de wederzijdsche verplichtingen
staan omschreven. In het nakomen van
zijn verplichtingen is Nederland niet
tekort geschoten. En wanneer er thans
aanleiding bestaat om tot een her
ziening van enkele bepalingen dier
scheidingsregeling onze medewerking
te verleenen, dan dient het wel te zijn
verstaan, dat er geen rechlsgrond is,
krachtens welke van Nederland meer
zou kunnen worden gevorderd dan
waartoe het tot dusver gehouden was.
Het gaat intusschen volstrekt niet
uilsluitend om een juridisch probleem
en uit het feit, dat Nederland tot gee-
nerlel concessie verplicht is, volgt
geenszins, dat Nederland in beginsel
afwijzend zou staantegenover Belgische
desiderata op economisch terrein die
verband houden met de ligging van
België ten opzichte van ons land. In
tegendeel, de regeering heeft in de
jongste discussies de bevestiging ge
vonden van hare overtuiging, dat zij
I
De Echo van het Zuiden,
Waalwyksche en Langslraatsche Courant
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco per post door het geheele rijk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Prijs der Advertentlën
20 cent per regel; minimum 1,50.
By contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentlën moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit
zyn.
van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN".
OF
r»3)
Valentines gewetensbezwaren. André be
logen te hebben, verminderden dan ook lang
zamerhand en zij dacht de boete door haar
lijden betaald te hebben.
Wel dacht zij wel eens aan een mogelij
ken terugkeer van Gaston, aan wien zij nog
altijd met liefde dacht en vreesde dat haai
man dan zou bemerken, dat zij hem met
liefde voor een ander in het hart getrouwd
had.
In zulke oogenhlikkeu van angst was zij
dan dikwijls van plan hem alles te bekennen
en om vergeving te vragen, maar telken9
stelde zij het weer liit. zoodat er ten laatste
niets van kwam>
Zoo dacht zij nooit meer in de gelegen
heid te komen haar man haar levensgeheim
te moeten mededeelen. Zeker vermoedde zij
niet, dat het verzwijgen daarvan haar het
leven zou vergallen.
Op een Novembermiddag, toen haar man
voor zaken op reis was, bracht een der be
dienden haar een brief, die door een onbe
kende. die geweigerd had zijn naam te noe
men. hij den concierge was afgegeven.
Zonder de minste argwaan verbrak zij het
enveloppe en las:
„Mevrouw
Is het te veel op uw hart gerekend als ik
u om een half uur onderhoud verzoek?
Morgen tusschen twee en drie uur zal Ik
de eer hebben, my ten uwent te laten aan
dienen.
Markies de Clameran."
Gelukkig was mevrouw FauYel alleen.
Eoi^ even groote angst als die. welke aan
den dood vooraf gaat. deed haar hart bij
het lezen dezer woorden •ineenkrimpen.
Zy herlas ze wel tienmaal halfluid om
zieli van de werkelijkheid te overtuigen, om
zeker te zijn dat het geen zinsbedrog was.
Wel tienmaal met een aan krankzinnig
heid grenzenden angst sprak zij den naam
Clamernn uit en spelde dien alsof ze hem
nooit gehoord had. En de acht letters welke
dien naam vormden, dansten haar voor de
oogen.
O. zy Jiad geloofd, zy had gehoopt, dat
hij het verleden vergeten had. dat hy ge
storven was of voor altijd verdwenen.
Dwaasheid, daar stond hy opeens levend
voor haar.
Arme vrouwAlsof alle vereenigde men-
schelyke machten het verledene ongedaan
konden maken.
En nu werd hare hoop op de toekomst,
evenals haar lmiselyk geluk plotseling ver
nietigd
Na eenigen tyd kon zy haar gedachten
weer verzamelen en nadenken.
Toen kwam het by haar op, dat zij zieli
te vroeg en voor niets ongerust maakte. Van
wien was die brief? Van Gaston zonder twy-
fel. Welnu, wat stond haar te vreezen? zy
zou sterk zyn en hem zoo koel mogeiyk ont
vangen. Hy was in Franki-yk teruggekeerd
en wilde haar terugzien. Dat verlangen was
toeh gemakkelyk te.verklaren en zy kende
hem genoeg om te weten, dat zy niets van
hem te vreezen had.
Hy zou komen en haar met een ander ge
trouwd vinden, als een oude huismoeder
zien. Zy zouden misschien over het verleden
spreken en het beklagen, zy zou hem de sie
raden teruggeven en dat zou alles zyn.
Toeh werd zy door angst gekweld. Zou zy
Gaston bekennen, dat zy nog veel aan hem
gedacht had? Dit. zou geiyk staan met zich
over te geven, met het geluk van haar man
en kinderen op het spel te zetten.
Zou zy zichzelf zoo kunnen bekeerschen,
(lat 7,y haar gevoelens verborgen hield?
Zy zat nog over alles na te denken, toen
men haar kwam zeggen, dat de tafel gedekt
was.
De moed ontbrak haar echter om naar be
neden te gaan. Zy gaf voor niet wel te zyn
en ging naar haar kamer. Voor het eerst
sedert haar hmvelyk. was ze biy, dat haar
man niet thuis was.
Weldra kwam Madeleine vragen, hoe het
met haar tante ging. doch deze zond het
meisje weg. voorgevende dat zy zware
hoofdpyn had en slapen moest.
zy wilde de toekomst onder de oogen zien
en overleggen, wat haar den volgenden dag
te doen stond.
Eui die dag kwam. Tot twee uur telde zy
de uren. toen de minuten. Eindelyk, toen 't
half drie sloeg, werd de deur geopend en
meldde een bediende de markies de Clame-
ran aan.
Mevrouw Fauvel had zich voorgenomen,
kalm, ja zelfs koel te biyven. In dien sla-
peloozen nacht had zy bedacht, hoe zy zich
houden, wat zy zeggen zou. maar op het be
slissende oogenblik liet haar wilskracht haar
in den steek en hevig ontroerd lag zy in
haar leuningstoel, niet in staat te denken
of iet^ te zeggen.
Clameran hoog diep en eerbiedig en bleef
toen onbeweegiyk middenin de kamer
staan.
Het was efn man van ongeveer vyftig
jaar inet gryzende haren en snor. treurig
en streng gelaat, die er voornaam uitzag en
met waardigheid zyn zwarte kleeren droeg.
Mevrouw Fauvel hekeek hem met ontroe
ring, op zyn gelaat de bekende beminde
trekken zoekend en het verwonderde haar,
by dien man op leeftijd niets meer te ont
dekken, wat aan den jongeling van vroeger
herinnerdeneen. hoegenaamd niets
Daar hy niet sprak, zeide zy eindeiyk met
zwakke stem
Gaston.
Iiy boog treurig het hoofd en antwoord
de
Ik ben Gaston niet, mevrouw. Myn
broeder is tengevolge van verdriet en ellende
bezweken. Ik ben Louis de Clameran.
Hoe! Het was Gaston niet, die haar ge
schreven had. O! de toon, waarop zy dien
WitteSter
p«p hall ona
OVERTREFT ALLE ANDERE
FABRIKANT: kV. aTOOMTABAHMAMIIH «X TM MCWUM,
naam had uitgesproken, had haar reeds
moeten verraden
Zy beefde van top tot teen. Wat kon (lie
ander, 'die broer van haar verlangen, in
wien Gaston niet eens zooveel vertrouwen
had gesteld, dat hy hem over zyn geheime
liefde had gesproken.
Het gelukte haar echter, zich te herstel
len. zoodat Louis haar ontroering niet be
merkte.
Het vreemde van haar positie, de ge
(lachte aan zelfbehoud, gaven haar buiten
gewone kracht. Met een achtelooze bewe
ging wees zy Louis een stoel tegenover haar
aan, en sprak op kalmen toonMijnheer wil
wel zoo goed zyn. my het doel van uw komst
te \(-illen mededpelen, waarop Ik in het ge
heel niet bedacht was.
De markies scheen die. plotselinge veran
dering niet te willen bemerken. Zonder zyn
blik van mevrouw Fauvel af te wenden,
zette hy zich; neer en begon
Voor alles mevrouw, moet ik u vragen,
of niemand kan liooren wat wy hespreken?
Waarom die vraag? Ik geloof toeh niet.
dat u my iets te zeggen zult hebben, wat
myn echtgenoot of kinderen niet mogen
hooren?
Louis haalde de schouders op. ongeveer
zooals men het over de woorden van een
krankzinnige zou doen.
Mevrouw ,zei hy, sta my top, er op
aan te dringen, niet voor my, maar voor n.
Spreek zonder vrees, mynheer, wy zyn
hier hui ten gehoor.
In tegenspraak met die verklaring, schoof
de markies zyn stoel, vlak naast dien van
mevrouw, teneinde heel zachtjes te kunnen
spreken, alsof hy bang was, wat hy zeggen
King.
Ik zei u reeds, mevrouw, dat Gaston
dood is, Toen hy zyn einde naby zag, heeft
hy niy opgedragen zyn laatste wenschen
te vervullen.
IIy zweeg even, en mevrouw Fauvel dacht
niet anders, dan dat hy de kostbare schatten
van Gaston kwam opeischen, maar weldra
vervolgde hy
Ik zal u niet in herinnering brengpn.
welke treurige omstandigheden het leven en
de toekomst myns broeders indertyd ver
nietigden. Hoe gelukkig uw leven ook moge
geweest zyn, hebt u toch zeker dién vriend
uit uwe jeugd niet kunnen vergeten, die zon
der te aarzelen, zyn leven opofferde, waar
uwe eer bedreigd werd.
Geen spier in mevrouw Fauvols gelaat
vertrok. Het was, alsof zy in haar geheugen
naging, op welk voorval haar bezoeker zin
speelde.
Hebt u het vergeten, mevrouw, vroeg
hy scherp, dan zal ik duideiyker zyn. Het
is al lang, zeer lang geleden, toen u myn on
gelukkige broeder beminde, en
Mynlieer
O, het is onnoodig te ontkennen, me
vrouw. Gaston, ik herhaal het u nog eens.
heeft my alles toevertrouwd.
Zy stond op. en veel kalmer schynend dan
zy was, zei Valentine
Ik geloof, mynheer, dat u vergeet, dat
go tot eene dame spreekt, die nu oud is en
man en kinderen hepft. Het is mogeiyk, dat
uw broeder my bemind heeft, dat is zyn ge
heim. niet het uwé. Dat ik toen, als jong en
onervaren meisje een weinig onvoorzichtig
hen geweest, behoeft u my niet te herin
neren. IIy zelf zou dat niet eens doen. Ik
weet na twintig jaren niet alles zoo precies
meer.
I)us u hebt hem vergeten?
Geheel.
Alles mevrouw, zelfs hoe hij om uwent
wil vluchten moest?
Mynlieer, waar wilt u op neerkomen?
Welnu, mevrouw, luister. Nadat Gas
ton met veel moeite ontkomen was, heeft
het schip, waarop hy zich begeven had,
schipbreuk geleden. Ily werd door een En-
gelsch zeilschip opgenomen en in Londen af
gezet. Waarvan hy daar leefde en wat hy
daar deed, behoef ik niet haarfyn te ver
tellen. Ik wil u slechts meedeelen, dat hy
daar van dc opbrengst van het geven van
Fransche lessen leefde en dat hy u eenige
malen schreef, doch nooit eenig antwoord
ontving, zoodat hy na drie jaar dacht, dat
gy hem vergeten had en ontrouw waart ge
worden.
(W«rd< rsrvelgd).