1 Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. P De Krom van den Bankier. Week-Revue. BIQQELAADTKOmE FEUILLETON 50 et.pep half pond DOOR ERYARJfKa NUMMER 43. ZATERDAG 28 MEI 1927. 50e JAARGANG. UITGAVE WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No, 38, Telegr.-Adre®ECHO. •ffhob&ep kaap eens f Qc.br> \7 d SÏÏigQzlaan J7)p<eda Pruimtabak SMAAK .n STEVIGHEID Een mes is heden nog meer wapen dan vroeger, toen er voor een men- schenleven nog meer respect bestond. Nu plant de vriend zijn kameraad het mes in het hart, omdat hij hem plaagt met broodkruimpjes in zijn koffie te werpen. (Leidschedam). Vroegerlij, met je „vroeger' zei ons laatst iemand, „je wordt oud, man!" 't Kan zijn, dat hij gelijk heeft, maar toch benijden we hem niet. BUITENLAND. De Engelschen hebben het ernstig en langdurig beproefd, of er met de Russische bolsjewisten fatsoenlijk om te gaan is en of er zaken met hen zijn te BINNENLAND. Gemeen teraadsverkiezing Amsterdam. Voor zoover thans, nu 180 bussen bekend zijn, een voorloopigen indruk kan worden gegeven van den te ver wachten totaal-uitslag, kan dit worden geconstateerd, dat er een opschuiving plaats heelt naar de zijde der burger lijke partijen. Het ziet er naar uit, dat de Vrijheids bond 2 zetels zal winnen. De Chr Historischen maken een kleine kans op een 5den zetel. In elk geval staat dit vast, dat zij, wat de sterkte in den Raad betreft, ten minste hun positie zullen handhaven. Bij den uitslag dezer 180 bussen staat nog te bezien of de R.K. Staatspartij haar 8en zetel zal be houden. Definitief is daarover nog niets te zeggen. De uitslag der volgende bussen kunnen nog eenige stijging geven. Het Middenstandersblok zal zich handhaven en heeft zelfs kans opeen 4den zetel. De AR. en V.D.ers blijven even eens ieder op drie. Van de Wijnkoop- groep zullen er twee In den Raad 'wederkeeren. Seegers, de lijstaanvoer der der C P.H zal vermoedelijk zijn intrede in den Raad doen en heeft nog kans vergezeld te worden door inevr. v. Ze lm- v. d. Berg (aftr). De aanvoerder van de lijst van hel Arbeiders comité, de heer Kitz, zal stellig ruim 3/4 van den kiesdeeler behalen en maakt dus kans aan de verdecling der restzetels te kunnen De S.D A P. zal vermoedelijk, wan neer de verdeeling der zetels geen verrassingen biedt, van 16 tot 15 terug- loopen. Rotterdam. Het groote feit van de Rotterdamsche Raadsverkiezingen is, dat Coremans niet herkozen is Hij kreeg thans slechts 3210 stemmen tegen 4417 in 1923. Liet het zich bij de Statenverkiezingen nog aanzien, dat hij kans had, tenge volge van zijn onsympathieke optreden in en buiten den Raad schijnt hij zijn getrouwen zoodanig te hebben afge schrikt, dat deze blamage ons in het vervolg bespaard zal blijven. De heer van Burink van de Wijnkoopgroep is herkozen en keert met een collega in den Raad terug, terwijl de officieele candidaten van de Communistische Partij Holland het niet tot een zetel konden brengen. en Liinitsliaalsclie Courant, Dit blad verschflnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco per post door het geheele rijk 1.40. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. Prijs der Advertentiën 20 cent per regel; minimum 1,50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regeL Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. Is het herstel van het aanzien onzer steden dan misschien iets voor de ge meentelijke beroepswerkeloozen? 't Is verschrikkelijk, dat nog steeds duizen den slachtoffers onschuldige van den economischen nood rondloopen, maar vreeselijker nog is het, dat de maatschappij meer en meer van die parasieten gaat tellen, die er een be staan van gemaakt hebben om op de toch al meer en meer berooide gemeen schap te teren. In den Rotterdainschen raad gaf de wethouder voor arbeids zaken daarvan eenige voorbeelden. Een man werd al. 3'/z jaar onder steund en verdiende in al dien tijd zeil de somma van 2,70. Een ander trok in 2'ls jaar 1500 gul den steun van de gemeente en verdien de in dezelfde periode 7, Een derde kreeg in 3 jaar 2400 gul den onderstand en dankte aan eigen energie een inkomst van 12, Een vierde incasseerde in 61 maan den tijd 3783 gulden der belastingpen ningen. Toen Maatschappelijk Hulpbetoon het in deze en andere gevallen wel letjes vond cn dien mcnSchen sanceg de. dat ze nu maar eens werk moesten zoeken, vonden de slachtoffers in den communist van Burink den man, die het in den raad voor hen opnam. Hij ging te keer als een razende en pre senteerde een collega-raadslid, dat hem interrumpeerde, op vriendelijke wijze, hem een glas naar zijn „kop" te gooien, als deze zijn „bek" niet hield. Op de vraag, of hij dan geen voorstander was van het vrije woord, antwoordde de heer.van Burink, dat de communisten daar slechts vóór waren, zoo lang ze nog niet den haas zijn! Het werkeloozen-vraagstuk is niet temin moeilijk. Opmerkelijk echter was wel de mededeeling van den wet houder, dat hem de vorige maal geble ken was, hoe ruim 300 werkeloozen spoedigst arbeid gevonden hadden, toen ze eenmaal van den steun waren „afgevoerd". ons avontuur, toen we deze week lazen, hoe een 9-jarig jogje in Heel bij Roermond zijn 8-jarig vriendje bij een kibbelarijtje een mes in het lichaampje plofte. Een mes is een wapen! Denken de ouders daar dan tegenwoordig niet meer aan? Een wa pen geeft men niet in kinderhanden. Toch loopt elk jog tegenwoordig met een mes in zijn zak en 't behoort zelfs tot de onmisbare uitrustingsstukken van eiken padvinder. Wat verandert de wereld snelV j'rdt ze er ook beter op? Wij cn U, we hadden het vroeger moeten wagen mei een mes in den zak te loopen! Tc waken, dat de goeden niet met de kwaden te lijden krijgen, is de moei lijke taak van degenen, die in de ge- \oigen van werkloosheid hebben ie voorzien. De genoegens in het leven van een journalist zijn vele en zeer onder scheidene. In 1914 b.v. hadden we het aan ons beroep te danken, dat we in Leuven 'acht dagen bij de Duitschers gevangen gezeten hadden. Toen we wee* vrijgelaten werden, kregen we alle ontnomen spullen weer terug, be- halve een zakmes. Nadat we belang- stellend en schuchter naar de reden daarvan gevraagd hadden, kregen we I ten antwoord, dat een mes een wapen was en het dragen van wapenen door burgers was verboden. Een mes is een wapenDat zeiden ons de Duitschers, die over 48-c.M. kanonnen en duizenderlei andere ver nielingswerktuigen beschikten. We dachten onwillekeurig weer aan doen, maar ze zijn bedrogen uitgeko men. Vóór ze zaken doen, forceeren ze eerst allerlei credieten en onder- tusschen intrigeeren ze listiglijk tegen de staatsorde in de „bevriende" naties. Nu hebben de Engelschen alle betrek kingen met de Russen verbroken. De gevolgen daarvan kunnen belangrijk zijn, maar zijn nu nog niet te overzien. Het publiek interesseert zich nu trou wens meer voor den jongen Ameri- kaanschen vlieger Lindberg, die den Oceaan-tocht succesvol volbracht, over het graf heen van de vermetele Fran- schen Nungesser en Coli, die bij een zelfde pogen den dood vonden. Zonder spijt echter hebben de Franschen den dapperen Amerikaan enthousiast ont vangen en gehuldigd. Hij lijkt ons wel een flink type, een man van de daad. Andere vliegeniers stonden al weken lang klaar met kost baar uitgeruste machines. Hun voor bereiding was gedegen, maar langdu rig; ze praatten veel. Den eenen dag las men, dat ze zouden opstijgen; den anderen dag, dat de vlucht acht dagen was uitgesteld. Toen kwam Lindbergh. Die praatte niet; hij keek eens rond, wachtte een mooien dag< af en ging toen, in zijn eentje. Hij kwam er; van de anderen hoort men niets meer. Nu moest het maar een poosje uil zijn. Het doel is bereikt voorloopig en een tweede demonstratie is geen men- schenleven meer waard. itte Ster par nail ona OVERTREFT ALLE ANDERE rAMIUNTi A.V. •TOO«4T*BAK»»»MHK TH. van „DE EOEO VAN HET ZUIDEN' OF 61) Gaston schreef ook aan zijn vader, aan wien liij hij iedere gelegenheid brieven had gezonden. Het jaar daarop kreeg hij pas antwoord van zijn vriend, waarin deze hem meldde, dat zijn vader dood was, ztfn broer Louis liet land had verlaten, dat Valentine ge trouwd was en lip. Gaston, als moordenaar tot eenige jaren gevangenisstraf veroor deeld was. Deze brief verpletterde hem. Hij was dus alleen op de wereld, zonder vaderland, door dat vonnis onteerdnu Va lentine getrouwd was had zijn leven geen doel meer. Hij nam zich, voor, niets en niemand meer te vertrouwen, nu Valentine hem ook ver geten en verloochend had, nu haar de kracht ontbroken had, haar eed te houden, evenals het geduld op hem te wachten. Het berouwde hem de „Tom Jones" ver laten te hebben. Ja, hij miste nu het schip vol avonturen en opwinding, de gevaren en overwinningen van die stoutmoedige zee lieden. Maar Gaston was er de man niet naai om spoedig de moed te verliezen. Ik zal geld zien te verdienen, riep hij met vuur en woede uit, het geld tenminste bedriegt nooit hier op aarde. Hij begon iederen morgen met nieuwen moed te werken, door een buitengewone ambitie aangespoord. Alle middelen tot rijk worden, die het keizerrijk Brazilië den avonturier aanbiedt, werden door Gaston de Clameran aange- wend. Achtereenvolgens speculeerde hij in hui den, exploiteerde een mijn en begon ontgin ningen. Vijfmaal ging hij rijk te bed en stond geruineerd op; vijfmaal begon,hij ge duldig opnieuw. Eindelijk, na jaren arbeid, bezat hij on geveer een millioen en bovendien nog uit- ;ebreide onroerende goederen. Hij had zich voorgenomen Brazillië niet te verlaten en zijn leven in Rigo te eindigen, maar hij had niet aan de liefde voor het geboorteland gedacht, die nooit in het hart van een Franschman uitdooft. Toen hij eenmaal rijk was, wilde hij in Frankrijk sterven. Gaston deed dus de noodige stappen, om zekerheid te hebben, dat hij bij zijn terug komst niet gevangen genomen zofl kunnen worden, maakte al zijn bezittingen tot g°ld, wat overbleef vertrouwde hij een corres pondent toe en scheepte zich in. Het was drie en twintig jaar en vier maanden geleden dat hij gevlucht was, toen hij in de maand Januari de kade van Boi'deaux betrad. Hij was als jonge man, het hart met de stoutste plannen vervuld, vertrokken en keerde terug met grijze haren, zonder eenige hoop. Ook zijn gezondheid leed veel tengevolge van den klimaatsovergang. Een gewrichts- rheumatiek overviel hein en eerst na eenige maanden geleden te hebben, was het hem mogelijk de badplaats te bezoeken, die hem volgens zijn doktoren volkomen zou doen herstellen. Toen hij genezen was, gevoelde hij dat de ledigheid schadelijk voor hem was. Daar hij door; de pracht der Pyreneeën en door het schitterende dal van Aspe, zeer verheugd was, besloot lip daar te blijven wonen. Er was juist dicht bij Oloron, aan de oevers van de Grave, een fabriek te koop, welke hij kocht met het doel, om de enorme mopHnen hoeveelheden hout daar aanwezig, die door gebrek aan vervoermiddelen weinig waarde hadden, nuttig te kunnen aanwenden. Hij was er reeds sedert eenige wiken, toen zijn bediende des avonds niet een kaart je binnen kwam van een vreemde, die Gas ton wensch-te te spreken. Hij nam het aan en las: Louis de Clame ran. Sedert jaren was Gaston niet zoo ont roerd geweest. Het bloed steeg hem naar liet hoofd, hij beefde als een riet dat dooi den wind bewogen wordt. Al zijn gevoelens ontwaakten. Duizend gedachten, te verward om iets te bepalen, kwamen hem alle gelijk voor den geesl even als de woorden op zijn lippen verstomden. Mijn broeder, riep hij eindelijk uit, mijn broederEn zijn verwonderden be diende alleen latend, liep hij de trappen af. Midden in het portaal stond een man; Louis de Clameran. Gaston wierp zich in zijn armen en. na dat Jiij hem aan zijn borst gedrukt had, nam hij hem mede naar het salon. Daar gingen zij te samen zitten. Hij nam Louis beide handen in de zijne on zei zeer luid, om zichzelf beter te verstaan en zich van de werkelijkheid te overtuigen. Gij Zijt het, gij zijt mijn bemindo Louis, mijn broeder, gij zijt het. Een moeder, die haar zoon we.lerziet, een soldaat, die na een bloedige» veldslag nog ongedeerd terugkeert, kon geen grootere vreugde aan den dag leggen dan hij. Gaston, de man wiens leven een voort durende storm geweest was, kon zich niet heheerschen. Hij. de avonturier, de tweede kapitein onder Warth, de goudzoeker van Villa Rica. weende en lachte tegelijk. Ik had u wel herkend, zei hij tot Louis. Ja, lk had u zeker herkend. De uitdruk king van uw gezicht is niet veranderd, ge heb^ nog denzelfden blik, denzelfden glim lach van vroeger. Louis glimlachte werkelijk, zooals hij in dien bewusten nacht glimlachte, toen zijn val van liet paard, Gaston aan zijn vervol gers overleverde. Ja, hij glimlachte, nu en zag er gelukkig en verheugd uit. Al zijn moed, zijn wil, het besef der nood zakelijkheid, hadden hem zich zoo doen Vertoonen. Een angst, die een man de huren kan doen vergrijzen, had hem overvallen toen hij aan Gastons deur gescheld had. Hij klap pertandde van angst, toen. hij tot den knecht gezegd had Breng dit kaartje aan uw heer. En terwijl hij de terugkomst van den be diende afwachtte, wat hem een eeuw scheen, had hij zichzelf afgevraagd Zou hij het zijn en zoo ja. zou hij. dan iets vermoeden? Zoo groot was zijn vrees,geweest, dat hij. toen hij Gaston zoo vlug de trap zag afko men, er één oogenblik over had gedacht te vluchten. Dat Louis geen woord gesproken had en zoo verwonderd was blijven staan, kwam omdat hij zich afvroeg, hoe Gaston zoo ver heugd was. Toen hij echter zag, dat Gaston dezelfde gebleven was, de lichtgeloovige en goed hartige van vroeger, toen Louis zag dat zijn broer geen achterdocht koesterde, stelde hij zich gerust en glimlachte. A Eindelijk, zei Gaston, zal ik dan niet meer alleen op de wereld zijn, ik zal iemand hebben, dien ik beminnen kan. iemand die van mij zal houden. Opeens brak liy zijn rede af en vroeg: Zijt ge getrouwd? Neen. Hoe jammer, ik had u als de man van een goede vrouw willen terugzien, als vader van lieve en mooie kinderen. Hoe had ik voor die kleine wereld dadelijk mijn hart opengesteld. Uw familie zou de mijne ge worden zijn. Alleen leven, zonder een vrouw die lief en leed* met ons deelt, is geen leven. Hoe onaangenaam, alleen aan ons zelf te moeten denken. Maar wat zeg ik toch, ik heb u nu im-- mers, Louis! Ik heb dus,een broeder, eeu vriend, met wien ik hardop kan praten, zooals ik zachtjes met mijzelf spreek. Ja, Gaston, een goede vriend hebt ge in mi). Nu, daar ge ongetrouwd zijt, kunnen we samen wonen, we zullen een goed leven tje leiden en wy zullen ons vermaken. Wat een idee! Het maakt mjj weer jong, het lijkt my, of ik pas twintig jaar hen. vlug en vurig, als in den tyd, toen ik de Ithmie overzwom. Dat is toch lang geleden en in dien tyd heb ik gestreden, geleden, ik ben oud geworden. Gy, viel Louis hem in de rede. ge zyt niet half zoo oud geworden als ik. Ge spot. Neen, ik zweer liet u. Hadt ge my.herkend? Stellig, ge zyt dezelfde gebleven. Louis sprak de waarheid. Hyi zag er meer afgeleefd dan oud uit. Maar Gaston zag er niettegenstaande zyn gryze haren en zyn gebruinde gelaatskleur, als een sterke man uit, in de volle manneiyke kracht. Terwyi op Louis bleek gelaat een valschc glimlach speelde en zyn oogen een onrus tige uitdrukking hadden, glinsterde Gas tons blik en lag de oprechtheid op zyn ge laat te lezen< Maar op welke wyze hebt ge my toch gevonden? vroeg Gaston. Welke goede ge dachte heeft u hierheen geleid? Die vrjag had Louis verwacht. In de achttien uren. die hy in den trein had door gebracht, ha<\ hy tyd gehad, zyn plan op te maken. Het is de voorzienigheid, antwoordde hy, aan haar hebt gy myu wederzien te danken. Drie dagen geleden vertelde een jonge man in myn club, dat hy in Eaux- Bonnes over een markies de Clameran had hooren spreken. Ge kunt begapen, hoe ver rast is was. Ik vroeg my af, welke schurk myn naam had durven aannemen. Ik zette mij dus dadelyk op het spoor en daar ben lk. 1 Dacht ge dan geen oogenblik aan my? Wel, arme broeder, sinds drie en twin tig jaar houd ik u voor dood. Dood? Ik! Heeft mejuffrouw de la Verberie u dan niet doen welen, dat ik gered was? Zy heeft my gezworen myn va der op te- zoeken. Louis nam de ontstemde uitdrukking aan van iemand, die niet gaarne over een pyniyke waarheid spreekt. Helaas, sprak by, zy heeft ons niets laten weten. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1927 | | pagina 1