1
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
P
De Krom van den Bankier.
Week-Revue.
BIQQELAADTKOmE
FEUILLETON
50 et.pep half pond
DOOR ERYARJfKa
NUMMER 43.
ZATERDAG 28 MEI 1927.
50e JAARGANG.
UITGAVE
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No, 38, Telegr.-Adre®ECHO.
•ffhob&ep kaap eens f
Qc.br> \7 d SÏÏigQzlaan
J7)p<eda
Pruimtabak
SMAAK .n STEVIGHEID
Een mes is heden nog meer wapen
dan vroeger, toen er voor een men-
schenleven nog meer respect bestond.
Nu plant de vriend zijn kameraad het
mes in het hart, omdat hij hem plaagt
met broodkruimpjes in zijn koffie te
werpen. (Leidschedam).
Vroegerlij, met je „vroeger'
zei ons laatst iemand, „je wordt oud,
man!" 't Kan zijn, dat hij gelijk
heeft, maar toch benijden we hem niet.
BUITENLAND.
De Engelschen hebben het ernstig
en langdurig beproefd, of er met de
Russische bolsjewisten fatsoenlijk om
te gaan is en of er zaken met hen zijn te
BINNENLAND.
Gemeen teraadsverkiezing
Amsterdam.
Voor zoover thans, nu 180 bussen
bekend zijn, een voorloopigen indruk
kan worden gegeven van den te ver
wachten totaal-uitslag, kan dit worden
geconstateerd, dat er een opschuiving
plaats heelt naar de zijde der burger
lijke partijen.
Het ziet er naar uit, dat de Vrijheids
bond 2 zetels zal winnen. De Chr
Historischen maken een kleine kans
op een 5den zetel. In elk geval staat
dit vast, dat zij, wat de sterkte in den
Raad betreft, ten minste hun positie
zullen handhaven. Bij den uitslag dezer
180 bussen staat nog te bezien of de
R.K. Staatspartij haar 8en zetel zal be
houden. Definitief is daarover nog niets
te zeggen. De uitslag der volgende
bussen kunnen nog eenige stijging
geven.
Het Middenstandersblok zal zich
handhaven en heeft zelfs kans opeen
4den zetel.
De AR. en V.D.ers blijven even
eens ieder op drie. Van de Wijnkoop-
groep zullen er twee In den Raad
'wederkeeren. Seegers, de lijstaanvoer
der der C P.H zal vermoedelijk zijn
intrede in den Raad doen en heeft nog
kans vergezeld te worden door inevr.
v. Ze lm- v. d. Berg (aftr).
De aanvoerder van de lijst van hel
Arbeiders comité, de heer Kitz, zal
stellig ruim 3/4 van den kiesdeeler
behalen en maakt dus kans aan de
verdecling der restzetels te kunnen
De S.D A P. zal vermoedelijk, wan
neer de verdeeling der zetels geen
verrassingen biedt, van 16 tot 15 terug-
loopen.
Rotterdam.
Het groote feit van de Rotterdamsche
Raadsverkiezingen is, dat Coremans
niet herkozen is Hij kreeg thans slechts
3210 stemmen tegen 4417 in 1923.
Liet het zich bij de Statenverkiezingen
nog aanzien, dat hij kans had, tenge
volge van zijn onsympathieke optreden
in en buiten den Raad schijnt hij zijn
getrouwen zoodanig te hebben afge
schrikt, dat deze blamage ons in het
vervolg bespaard zal blijven. De heer
van Burink van de Wijnkoopgroep is
herkozen en keert met een collega in
den Raad terug, terwijl de officieele
candidaten van de Communistische
Partij Holland het niet tot een zetel
konden brengen.
en Liinitsliaalsclie Courant,
Dit blad verschflnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco per post door het geheele rijk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Prijs der Advertentiën
20 cent per regel; minimum 1,50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regeL
Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit
zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
Is het herstel van het aanzien onzer
steden dan misschien iets voor de ge
meentelijke beroepswerkeloozen? 't Is
verschrikkelijk, dat nog steeds duizen
den slachtoffers onschuldige van
den economischen nood rondloopen,
maar vreeselijker nog is het, dat de
maatschappij meer en meer van die
parasieten gaat tellen, die er een be
staan van gemaakt hebben om op de
toch al meer en meer berooide gemeen
schap te teren. In den Rotterdainschen
raad gaf de wethouder voor arbeids
zaken daarvan eenige voorbeelden.
Een man werd al. 3'/z jaar onder
steund en verdiende in al dien tijd zeil
de somma van 2,70.
Een ander trok in 2'ls jaar 1500 gul
den steun van de gemeente en verdien
de in dezelfde periode 7,
Een derde kreeg in 3 jaar 2400 gul
den onderstand en dankte aan eigen
energie een inkomst van 12,
Een vierde incasseerde in 61 maan
den tijd 3783 gulden der belastingpen
ningen.
Toen Maatschappelijk Hulpbetoon
het in deze en andere gevallen wel
letjes vond cn dien mcnSchen sanceg
de. dat ze nu maar eens werk moesten
zoeken, vonden de slachtoffers in den
communist van Burink den man, die
het in den raad voor hen opnam. Hij
ging te keer als een razende en pre
senteerde een collega-raadslid, dat hem
interrumpeerde, op vriendelijke wijze,
hem een glas naar zijn „kop" te gooien,
als deze zijn „bek" niet hield. Op de
vraag, of hij dan geen voorstander was
van het vrije woord, antwoordde de
heer.van Burink, dat de communisten
daar slechts vóór waren, zoo lang ze
nog niet den haas zijn!
Het werkeloozen-vraagstuk is niet
temin moeilijk. Opmerkelijk echter
was wel de mededeeling van den wet
houder, dat hem de vorige maal geble
ken was, hoe ruim 300 werkeloozen
spoedigst arbeid gevonden hadden,
toen ze eenmaal van den steun waren
„afgevoerd".
ons avontuur, toen we deze week
lazen, hoe een 9-jarig jogje in Heel
bij Roermond zijn 8-jarig vriendje bij
een kibbelarijtje een mes in het
lichaampje plofte. Een mes is een
wapen! Denken de ouders daar dan
tegenwoordig niet meer aan? Een wa
pen geeft men niet in kinderhanden.
Toch loopt elk jog tegenwoordig met
een mes in zijn zak en 't behoort zelfs
tot de onmisbare uitrustingsstukken
van eiken padvinder. Wat verandert
de wereld snelV j'rdt ze er ook beter
op? Wij cn U, we hadden het vroeger
moeten wagen mei een mes in den zak
te loopen!
Tc waken, dat de goeden niet met
de kwaden te lijden krijgen, is de moei
lijke taak van degenen, die in de ge-
\oigen van werkloosheid hebben ie
voorzien.
De genoegens in het leven van een
journalist zijn vele en zeer onder
scheidene. In 1914 b.v. hadden we het
aan ons beroep te danken, dat we in
Leuven 'acht dagen bij de Duitschers
gevangen gezeten hadden. Toen we
wee* vrijgelaten werden, kregen we
alle ontnomen spullen weer terug, be-
halve een zakmes. Nadat we belang-
stellend en schuchter naar de reden
daarvan gevraagd hadden, kregen we
I ten antwoord, dat een mes een wapen
was en het dragen van wapenen door
burgers was verboden.
Een mes is een wapenDat zeiden
ons de Duitschers, die over 48-c.M.
kanonnen en duizenderlei andere ver
nielingswerktuigen beschikten.
We dachten onwillekeurig weer aan
doen, maar ze zijn bedrogen uitgeko
men. Vóór ze zaken doen, forceeren
ze eerst allerlei credieten en onder-
tusschen intrigeeren ze listiglijk tegen
de staatsorde in de „bevriende" naties.
Nu hebben de Engelschen alle betrek
kingen met de Russen verbroken. De
gevolgen daarvan kunnen belangrijk
zijn, maar zijn nu nog niet te overzien.
Het publiek interesseert zich nu trou
wens meer voor den jongen Ameri-
kaanschen vlieger Lindberg, die den
Oceaan-tocht succesvol volbracht, over
het graf heen van de vermetele Fran-
schen Nungesser en Coli, die bij een
zelfde pogen den dood vonden. Zonder
spijt echter hebben de Franschen den
dapperen Amerikaan enthousiast ont
vangen en gehuldigd.
Hij lijkt ons wel een flink type, een
man van de daad. Andere vliegeniers
stonden al weken lang klaar met kost
baar uitgeruste machines. Hun voor
bereiding was gedegen, maar langdu
rig; ze praatten veel. Den eenen dag
las men, dat ze zouden opstijgen; den
anderen dag, dat de vlucht acht dagen
was uitgesteld. Toen kwam Lindbergh.
Die praatte niet; hij keek eens rond,
wachtte een mooien dag< af en ging
toen, in zijn eentje. Hij kwam er; van
de anderen hoort men niets meer.
Nu moest het maar een poosje uil
zijn. Het doel is bereikt voorloopig en
een tweede demonstratie is geen men-
schenleven meer waard.
itte Ster
par nail ona
OVERTREFT ALLE ANDERE
rAMIUNTi A.V. •TOO«4T*BAK»»»MHK TH.
van „DE EOEO VAN HET ZUIDEN'
OF
61)
Gaston schreef ook aan zijn vader, aan
wien liij hij iedere gelegenheid brieven had
gezonden.
Het jaar daarop kreeg hij pas antwoord
van zijn vriend, waarin deze hem meldde,
dat zijn vader dood was, ztfn broer Louis
liet land had verlaten, dat Valentine ge
trouwd was en lip. Gaston, als moordenaar
tot eenige jaren gevangenisstraf veroor
deeld was.
Deze brief verpletterde hem.
Hij was dus alleen op de wereld, zonder
vaderland, door dat vonnis onteerdnu Va
lentine getrouwd was had zijn leven geen
doel meer.
Hij nam zich, voor, niets en niemand meer
te vertrouwen, nu Valentine hem ook ver
geten en verloochend had, nu haar de
kracht ontbroken had, haar eed te houden,
evenals het geduld op hem te wachten.
Het berouwde hem de „Tom Jones" ver
laten te hebben. Ja, hij miste nu het schip
vol avonturen en opwinding, de gevaren en
overwinningen van die stoutmoedige zee
lieden.
Maar Gaston was er de man niet naai
om spoedig de moed te verliezen.
Ik zal geld zien te verdienen, riep hij
met vuur en woede uit, het geld tenminste
bedriegt nooit hier op aarde.
Hij begon iederen morgen met nieuwen
moed te werken, door een buitengewone
ambitie aangespoord.
Alle middelen tot rijk worden, die het
keizerrijk Brazilië den avonturier aanbiedt,
werden door Gaston de Clameran aange-
wend.
Achtereenvolgens speculeerde hij in hui
den, exploiteerde een mijn en begon ontgin
ningen. Vijfmaal ging hij rijk te bed en
stond geruineerd op; vijfmaal begon,hij ge
duldig opnieuw.
Eindelijk, na jaren arbeid, bezat hij on
geveer een millioen en bovendien nog uit-
;ebreide onroerende goederen.
Hij had zich voorgenomen Brazillië niet
te verlaten en zijn leven in Rigo te eindigen,
maar hij had niet aan de liefde voor het
geboorteland gedacht, die nooit in het hart
van een Franschman uitdooft. Toen hij
eenmaal rijk was, wilde hij in Frankrijk
sterven.
Gaston deed dus de noodige stappen, om
zekerheid te hebben, dat hij bij zijn terug
komst niet gevangen genomen zofl kunnen
worden, maakte al zijn bezittingen tot g°ld,
wat overbleef vertrouwde hij een corres
pondent toe en scheepte zich in.
Het was drie en twintig jaar en vier
maanden geleden dat hij gevlucht was,
toen hij in de maand Januari de kade van
Boi'deaux betrad.
Hij was als jonge man, het hart met de
stoutste plannen vervuld, vertrokken en
keerde terug met grijze haren, zonder eenige
hoop.
Ook zijn gezondheid leed veel tengevolge
van den klimaatsovergang. Een gewrichts-
rheumatiek overviel hein en eerst na eenige
maanden geleden te hebben, was het hem
mogelijk de badplaats te bezoeken, die hem
volgens zijn doktoren volkomen zou doen
herstellen. Toen hij genezen was, gevoelde
hij dat de ledigheid schadelijk voor hem
was.
Daar hij door; de pracht der Pyreneeën en
door het schitterende dal van Aspe, zeer
verheugd was, besloot lip daar te blijven
wonen.
Er was juist dicht bij Oloron, aan de
oevers van de Grave, een fabriek te koop,
welke hij kocht met het doel, om de enorme
mopHnen
hoeveelheden hout daar aanwezig, die door
gebrek aan vervoermiddelen weinig waarde
hadden, nuttig te kunnen aanwenden.
Hij was er reeds sedert eenige wiken,
toen zijn bediende des avonds niet een kaart
je binnen kwam van een vreemde, die Gas
ton wensch-te te spreken.
Hij nam het aan en las: Louis de Clame
ran. Sedert jaren was Gaston niet zoo ont
roerd geweest. Het bloed steeg hem naar
liet hoofd, hij beefde als een riet dat dooi
den wind bewogen wordt.
Al zijn gevoelens ontwaakten. Duizend
gedachten, te verward om iets te bepalen,
kwamen hem alle gelijk voor den geesl even
als de woorden op zijn lippen verstomden.
Mijn broeder, riep hij eindelijk uit,
mijn broederEn zijn verwonderden be
diende alleen latend, liep hij de trappen af.
Midden in het portaal stond een man;
Louis de Clameran.
Gaston wierp zich in zijn armen en. na
dat Jiij hem aan zijn borst gedrukt had,
nam hij hem mede naar het salon.
Daar gingen zij te samen zitten. Hij nam
Louis beide handen in de zijne on zei zeer
luid, om zichzelf beter te verstaan en zich
van de werkelijkheid te overtuigen.
Gij Zijt het, gij zijt mijn bemindo Louis,
mijn broeder, gij zijt het.
Een moeder, die haar zoon we.lerziet,
een soldaat, die na een bloedige» veldslag
nog ongedeerd terugkeert, kon geen grootere
vreugde aan den dag leggen dan hij.
Gaston, de man wiens leven een voort
durende storm geweest was, kon zich niet
heheerschen.
Hij. de avonturier, de tweede kapitein
onder Warth, de goudzoeker van Villa Rica.
weende en lachte tegelijk.
Ik had u wel herkend, zei hij tot Louis.
Ja, lk had u zeker herkend. De uitdruk
king van uw gezicht is niet veranderd, ge
heb^ nog denzelfden blik, denzelfden glim
lach van vroeger.
Louis glimlachte werkelijk, zooals hij in
dien bewusten nacht glimlachte, toen zijn
val van liet paard, Gaston aan zijn vervol
gers overleverde.
Ja, hij glimlachte, nu en zag er gelukkig
en verheugd uit.
Al zijn moed, zijn wil, het besef der nood
zakelijkheid, hadden hem zich zoo doen
Vertoonen.
Een angst, die een man de huren kan
doen vergrijzen, had hem overvallen toen
hij aan Gastons deur gescheld had. Hij klap
pertandde van angst, toen. hij tot den knecht
gezegd had
Breng dit kaartje aan uw heer.
En terwijl hij de terugkomst van den be
diende afwachtte, wat hem een eeuw scheen,
had hij zichzelf afgevraagd
Zou hij het zijn en zoo ja. zou hij. dan
iets vermoeden?
Zoo groot was zijn vrees,geweest, dat hij.
toen hij Gaston zoo vlug de trap zag afko
men, er één oogenblik over had gedacht te
vluchten.
Dat Louis geen woord gesproken had en
zoo verwonderd was blijven staan, kwam
omdat hij zich afvroeg, hoe Gaston zoo ver
heugd was.
Toen hij echter zag, dat Gaston dezelfde
gebleven was, de lichtgeloovige en goed
hartige van vroeger, toen Louis zag dat zijn
broer geen achterdocht koesterde, stelde hij
zich gerust en glimlachte. A
Eindelijk, zei Gaston, zal ik dan niet
meer alleen op de wereld zijn, ik zal iemand
hebben, dien ik beminnen kan. iemand die
van mij zal houden.
Opeens brak liy zijn rede af en vroeg:
Zijt ge getrouwd?
Neen.
Hoe jammer, ik had u als de man van
een goede vrouw willen terugzien, als vader
van lieve en mooie kinderen. Hoe had ik
voor die kleine wereld dadelijk mijn hart
opengesteld. Uw familie zou de mijne ge
worden zijn. Alleen leven, zonder een vrouw
die lief en leed* met ons deelt, is geen leven.
Hoe onaangenaam, alleen aan ons zelf te
moeten denken.
Maar wat zeg ik toch, ik heb u nu im--
mers, Louis! Ik heb dus,een broeder, eeu
vriend, met wien ik hardop kan praten,
zooals ik zachtjes met mijzelf spreek.
Ja, Gaston, een goede vriend hebt ge
in mi).
Nu, daar ge ongetrouwd zijt, kunnen
we samen wonen, we zullen een goed leven
tje leiden en wy zullen ons vermaken. Wat
een idee! Het maakt mjj weer jong, het
lijkt my, of ik pas twintig jaar hen. vlug
en vurig, als in den tyd, toen ik de Ithmie
overzwom. Dat is toch lang geleden en in
dien tyd heb ik gestreden, geleden, ik ben
oud geworden.
Gy, viel Louis hem in de rede. ge zyt
niet half zoo oud geworden als ik.
Ge spot.
Neen, ik zweer liet u.
Hadt ge my.herkend?
Stellig, ge zyt dezelfde gebleven.
Louis sprak de waarheid. Hyi zag er meer
afgeleefd dan oud uit. Maar Gaston zag er
niettegenstaande zyn gryze haren en zyn
gebruinde gelaatskleur, als een sterke man
uit, in de volle manneiyke kracht.
Terwyi op Louis bleek gelaat een valschc
glimlach speelde en zyn oogen een onrus
tige uitdrukking hadden, glinsterde Gas
tons blik en lag de oprechtheid op zyn ge
laat te lezen<
Maar op welke wyze hebt ge my toch
gevonden? vroeg Gaston. Welke goede ge
dachte heeft u hierheen geleid?
Die vrjag had Louis verwacht. In de
achttien uren. die hy in den trein had door
gebracht, ha<\ hy tyd gehad, zyn plan op te
maken.
Het is de voorzienigheid, antwoordde
hy, aan haar hebt gy myu wederzien te
danken. Drie dagen geleden vertelde een
jonge man in myn club, dat hy in Eaux-
Bonnes over een markies de Clameran had
hooren spreken. Ge kunt begapen, hoe ver
rast is was. Ik vroeg my af, welke schurk
myn naam had durven aannemen. Ik zette
mij dus dadelyk op het spoor en daar ben
lk.
1 Dacht ge dan geen oogenblik aan my?
Wel, arme broeder, sinds drie en twin
tig jaar houd ik u voor dood.
Dood? Ik! Heeft mejuffrouw de la
Verberie u dan niet doen welen, dat ik
gered was? Zy heeft my gezworen myn va
der op te- zoeken.
Louis nam de ontstemde uitdrukking
aan van iemand, die niet gaarne over een
pyniyke waarheid spreekt.
Helaas, sprak by, zy heeft ons niets
laten weten.
(Wordt vervolgd.)