Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
P
I Co.
De Vrouw van den Bankier.
AB
1
Week Revue.
13lr§5£
j
FEUILLETON
50e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25-
Franco per post door het geheele rijk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
UITC l.VE:
WAALWIJKSOHE STOCMDRC SERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No, 38,
Telegr.-AdreeECHO.
Prijs der Advertentiën
20 cent per regel; minimum 1,50.
By contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit
zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
BEROEPSKEUZE.
De vacanties naderen en daarmee
nadert mede een bron van zorgen
voor vele ouders. Zeer in het bijzonder
echter staan zij voor moeilijkheden,
wier kinderen dezer dagen de lagere
school voor goed verlaten zullen en
die dus advies, soms leiding krijgen
te geven, hij de keuze van het beroep.
Ze kunnen zich daarbij, de voorlich
ting verzekeren van de moderne bu
reaux voor beroepskeuze, die nagaan,
voor welke vakken de kinderen een
bijzondere geschiktheid of bepaalde
intelligentie vertoonen.
Die bureaux doen veelal nuttig
werk, maar verreweg de meeste ouders
achten zich te recht soms, maar
ook dikwijls ten onrechte zelf ca
pabel om in deze belangrijke zaak te
adviseeren of te beslissen. Toch hopen
we, dat ze ons in dit artikel te geven
advies, dat van zéér algemeenen aard
is, welwillend zullen overwegen.
Het ontbreekt hun overigens in den
regel niet aan ongevraagde adviezen.
Behalve de onderwijzers, wier óordèel
gefundeerd kan zijn en daarom wel
ernstig overwogen behoort te worden,
iH'tïïIeïi alle ooms, tantes, vrienden,
buren en kennissen hun zéér bepaalde
nieening omtrent den toekomst onzer
kinderen. Daarnaast groeien tegen
woordig de negatieve adviezen. Vanaf
de muren roept b.v. de Bond van Han
dels- en kantoorbedienden ons toe, om
de kinderen in geen geval voor kan
toorarbeider te laten opleiden, een
raad die vroeger reeds voor het onder-
wijsambt gegeven is door den Bond
tvan Ned. Onderwijzers.
,'enslotte hebben vele ouders een
eigerN^gatieve overtuiging, die hun
voorschrijft in géén geval te dulden,
dat het krftd het beroep van den vader
zal kiezen.
In haar algemeenheid zijn natuur
lijk al die negatieve adviezen en over
tuigingen onjuist. Ais vaders, of een
kantoorbediendenbond of een veree-
niging van onderwijzers er tégen zijn,
dat hun vak gekozen wordt, dan komt
dat voort uit een gemis aan objectivi-
van „DE ECHO VAN EET ZEIDEN'
Maar hij had zijn woord gegeven, hij
wist, dat een machtige hand die vrou-»
wen bijtijds van den rand des afgronds
zou terugtrekken en hij zag een ver
mogen, een groot vermogen aan het
einde van al die schurkenstreken die
hij later weer goed hoopte te maken.
Hij drukte dus zijn medelijden en
antwoordde ruw: Geef ze, ik zal ze
naar den lombard brengen.
Mevrouw Fauvel gaf hem een étui
waarin een stel diamanten was. Het
was een present, dat haar man haar
eens gegeven had, toen hij znn kas op
makend, ontdekt had, dat hij meer dan
een millioen bezat.
En zoo groot was de verlegenheid
dier twee vrouwen, welke te midden
eener vorstelijke weelde leefden, op
wier orders tien knechten wachtten
wier paarden in de stallen prijkten, dat
zij Raoul smeekten, haar toch iets van
het geld te brengen, wat hij op den
lombard er voor kreeg.
Hij beloofde het en hield woord.
fn* rog steeds
OuerBeertylc!
leit. In ALLE vakken zit een toekomst
mogelijkheid; de vraag is slechts, of
men den ijver en de capaciteiten bezit,
de karaktereigenschappen heeft om
in het gekozen vak boven het middel
matige uit te komen, een vraag, die
méér óf minder klemmen zal, naar
mate op de arbeidsmarkt de vraag het
aanbod overtreft. Dat men een kind
van het eigen vak wil afhouden, spruit
daaruit voort, dat men door eigen
waarneming van dat speciale vak alle
schaduwzijden kent en vergeet dat
schaduwzijden even goed gevonden
zullen worden, als de beroepskeuze in
andere richting valt, waarin we zelf
geen ervaring bezitten.
Is er werkelijk reden om aan te
nemen, dat een kind bijzondere ge
schiktheid heeft om voor handel, voor
een kantoor, voor het onderwijs of
ambtelijke functies te worden opge
leid, dan kan daartegen o.i. geen ern
stig bezwaar worden ingebracht.
Al te dikwijls echter worden de kin
deren tot het volgen van zulken levens
weg, bewogen door ouders, die hun
kinderen liooger-op willen voeren,
een te loven gedachte. Maar is het niet
bekrompen, te meenen, dat hooger-op
daaruit bestaat, dat ineiï als heer ver
momd zijn werkzaamheden verrichten
kan? Elke behoorlijke' arbeider heeft
tegenwoordig de waar< eering, waarop
hij recht heeft; het arbè^öskleed maakt
niemand minderwaard g en de arbei
ders zelve zijn zich in d-.-zen tijd genoeg
bewust geworden om zich na hun
werktijd ook in yiterb ke kleeding te
toonen, wat ze ónder arbeidstijd in
werkkleeding eveneens zeer goed kun
nen zijn: beschaafde menschen, liee-
ren. Wie als arbeider geen heer zou
kunnen zijn, zal het,
diende, onderwijzer
evenmin wezen, al is lijn boord nog
zoo hoog en zijn broek nog zoo keurig
in de plooi.
Studie is bovendien een marteling
voor een kind, dat daarvoor geen her
sens heeft. Het hoeft daarom volstrekt
niet dom te zijn. Niet-gestudeerden
hebben integendeel vaak een zeer hel
der oordeel, maar om <n een stel her
sens een hoop nuttige en onnuttige
(helaas!) geleerdheid e kunnen sa
menbrengen en samen houden, zijn
een bijzondere aanleg, gezond lichaam
en stalen zenuwen noodig.
Die z.g. „nette beroepen" mis-
bovenbedoelde onlogische voorkeur
voor die* beroepen, èn doordat in de
laatste jaren een heel leger van vrou
welijke arbeidskrachten hier de con
currentie is komen verzwaren.
Nog eens ons advies samenvattende,
willen we dus zeggen: als uw kind
daarvoor bijzondere geschiktheid be
toont, laat het dan, als u de offers er
voor brengen kunt, ongeacht den
stand, waaruit het voortkomt, door
studie tot een bekwaam handelsman,
onderwijzer, ambtenaar of beoefenaar
als kantoorbe- 1 van een wetenschappelijk vak oplei-
of ambtenaar, den, maar ziet anders van hem te ma
ken een goed vakman, die heden volle
waardeering in de maatschappij ge
niet, dikwijls de beste bestaauskansen
die doctoren slechts gedreven werden
door het belang van den patiënt, maar
zoo'n jacht lijkt toch bedenkelijk veel
in de oogen van het publiek althans
op een zelfzuchtig verlangen naai
de genoegens van vivisectie, en we
vreezen, dat vele eenvoudigen van
geest een schrik te pakken hebben
gekregen om zich aan de Leidsche
heelmeesters over te geven.
Intusschen gelooven we toch, dat de
Leidsche patient met de ijzersplinter
in zijn oog zijn belang het beste ge
diend zou hebben, door op het beslis
sende moment een beetje meer moed
te toonen.
Een andere operateur heeft heel wat
heeft en beter gesalarieerd wordt dan meer menschen uit ons land doen
menigeen uit die z.g. „nette beroepen",
die met stijve boorden, maar slappe en
rammelende magen worden beoefend.
BINNENLAND.
Groote natuurgebeurtenissen schij
nen sterk in te werken op 's menschen
geest. Of is het niet opmerkelijk, dat
plaatste aanduiding overigens bie- tegelijk met de zon ookde heel
den slechts voor de bei .vaamsten een Parang van IJsselveere geëclipseerd
behoorlijk loonend bestaan, daar de
arbeidsmarkt is overvoerd, èn door de
is? Alleen vreezen we, dat genoemde
heer niet, evenals de zon, op den vast-
gestelden tijd zal terugkeeren. Hij heeft Jdoen.
eclipseeren, n.l. de Nederlandsche fis
cus. Langen tijd heeft heel de pers in
alle toonaarden den plicht der regee
ring bezongen om de belastingvluch-.
telingen te achterhalen, maar nu de
regeering eindelijk daartoe bereid is
gevonden, komt de critiek van alle
kanten los. De zaak is ook moeilijk,
want 't zou onrechtvaardig zijn om
mèt de belasting-vluchtelingen de vele
nijvere menschen te treffen, die door
arbeid en vlijt zich buiten onze gren-
izen een bestaan hebben geschapen en
in hun nieuwe vaderland aan de
daar geldende belastingplichten vol-
hier n.l. nog twee jaar uit te zitten
wegens zijn aandeel in het schandaal
met de Portugeesche bankbiljetten en
we zijn het geheel eens met het me
disch advies, den heer Marang ver
strekt, dat het in Zuid-Europa gezon-
der is, dan in een Hollandsche gevan- Uün vermogen heelt hij m, natuurlijk
tfpnic Vnnrai vnnr iemand Hi* iiveriel onproductieve, kunstwerken belegd,
maar de fiscus trekt zich daarvan niets
De druk onzer belastingen blijkt bo
vendien wel eens tè zwaar, waardoor
de slachtoffers tot vertrek worden ge
dwongen. De wereldvermaarde kunst
kenner Dr. Bredius heeft om die reden
ons land al lang verlaten. Bijna heel
Maar men had hem nu een nieuwen
weg geopend, een nieuwe mijn om te
beginnen en hij maakte er gretig ge
bruik van, en één voor één verdwenen
alle sieraden van mevrouw Fauvel en
vervolgens ook die van Madeleine; de
eerste had slechts gebeden en tranen
om zich tegenover de ellendelingen te
verdedigen die haar zoo behandelden
en dat was niet veel.
Raouls afpersingen hadden dikwijls
zulke hevige tooneelen tengevolge, dat
hij er zelf door bewogen en verward
werd en dan voor zich zelf den groot
sten afkeer en verachting koesterde.
De moed ontbreekt mij verder te
gaan, zei hij tot Louis, laat ons met de
wapenen in de hand stelen, maar laat
ons die twee arme vrouwen niet ver
moorden; dat is meer dan ik verdra
gen kan.
Clameran scheen niets verwonderd
en zei: ja, ik weet het wel, dat het
treurig is, maar de noodzakelijkheid
kent geen wetten, nog een weinig moed
en geduld, wij zijn haast aan ons doel.
Zij waren er dichter bij, dan zij zelf
vermoedden.
Tegen het einde van November was
mevrouw Fauvel zoo zeker van een na
derende uitbarsting overtuigd, dat zij
er toe overging, zich tot den markies
te wenden. Zij had hem na zijn terug
komst uit Oloron slechts eens gezien,
toen hij het verhaal omtrent de erfenis
had komen vertellen. Op dat oogenblik
was zij zeker overtuigd dat hij Raoul's
booze geest was, reden waarom zij hem
toen zoo koel ontvangen had en hij
zich voornam niet meer te komen.
Zij aarzelde lang, voordat zij Made
leine in dat plan inwijdde, haar tegen-
werpingen vreezend, maar tot haar
groote verwondering stemde het jonge
meisje toe, want het ongeluk, die be
wonderenswaardige meester, had haar
vermoeid vermogen eerst opgewekt en
daarna snel ontwikkeld.
Nadat zij over alles nagedacht en
alle omstandigheden onderzocht en
onderling vergeleken had, was zij tot
de slotsom gekomen dat Raoul slechts
een werktuig van zijn oom was. Want
zij oordeelde zeer verstandig, dat
Raoul die een goed hart had, zonder
drijfveeren zijn macht nooit zou mis
bruiken en zij maakte daaruit op, dat
zijn gedrag slechts een gedwongen
masker was. Ja, zij was zoo zeker
daarvan overtuigd, dal zij, indien het
alleen aan haar afhing, alle bedreigin
gen weerstand zou bieden daar deze
toch nooit uitgevoerd zouden worden.
Huiverend herinnerde zij zich eenige
blikken, die Clameran haar had toe
geworpen en haast ontdekte zij dan de
waarheid. Zij gevoelde dat hun gedrag
slechts ten doel had, mevrouw Fauvel
te dwingen haar in de armen van den
markies te werpen.
Vast besloten zich zelf zoo mogelijk
op te offeren ondanks de tegenwerpin
gen van haar geest, niettegenstaande
haar geheele wezen er tegen in opstand
kwam, wenschte zij bijna dat dat offer
volvoerd ware, omdat ieder leven bo
ven dat te verkiezen was, waartoe
Raoul haar bracht.
Dientengevolge antwoordde zijHoe
vroeger of u mijnheer de Clameran ziet
en spreekt tante, des te beter voor ons.
Hierop schreef mevrouw Fauvel den
markies een briefje waarin zij hem
meldde dat zij den volgenden morgen
genis. Vooral voor iemand, die ijverig
„gespaard" heeft en zich daarom geen
Zuid-Europeesche genoegens behoeft
te ontzeggen.
In een ernstige zaak is een streng
vonnis te rechtvaardigen, maar dan
moet ook geen gelegenheid gegeven
worden om te ontsnappen.
Tragi-comisch van aard was het
éclipseeren van den patiënt, die een
kleine oogoperatie moest ondergaan,
uit het Academisch Ziekenhuis in
Leiden, nagezet door de doctoren, die
hem met geweld de zegeningen van de
snijkamer deelachtig wilden doen wor
den. We nemen onmiddellijk aan, dat
aan. Deze eischte van Dr. Bredius aan
inkomsten-, personeele-, vermogens-
en verdedigingsbelasting een bedrag,
datvijfmaal grooter was dan zijn
inkomen.
Dr. Bredius heeft zich nu als burger
van Monaco laten naturaliseeren.
BUITENLAND.
Ook Frankrijk staat sterk „in het
teeken" van de éclips. De aanhangers
van den om een beleedigingszaak ge
vangen giftenden monarchistische^
leider Daudet, hebben door een handig
n elkaar gezette intrige, dezen uit de
bij hem in het hotel de Louvre zou
komen.
Hij ontving haar met koude, bestu
deerde beleefdheid, als iemand, die
miskend is, en zich nu beleedigd en be
droefd op een afstand houdt.
Over Raouls gedrag scheen hij ten
hoogste verontwaardigd, en op een ge
geven oogenblik ontsnapte hein een
hevige vloek ep. beloofde hij, hem de
les te zullen lezen.
Toen mevrouw Fauvel vertelde, dat
hij zich telkens tot haar wendde, en
niets aan zijn oom wilde vragen,
scheen deze ten zeerste verbaasd.
Wat, riep hij uit, dat is brutaal.
I)e ellendeling? Sinds vier maanden
heb ik hem meer dan 20.000 francs ge
geven en alleen, omdat hij mij telkens
dreigde, zich tot u te wenden, en toen
hij op mevrouw Fauvel's gelaat groote
verbazing meende te lezen, alsof zij
aan de waarheid van zijn woorden
twijfelde, stond hij op, opende zijn
schrijftafel en toonde haar de door
Raoul onderteekende kwitantie, die
tot de 23.500 francs liepen.
De arme vrouw was verpletterd.
Van mij kreeg hij ongeveer 40.000
francs, dus in den tijd van vier maan
den heeft hij minstens 60.000 francs
gebruikt.
Louis deed alsof hij haar van gan-
scher harte beklaagde, en beloofde
Raoul nog denzelfden avond op te zoe
ken, en een poging aan te w enden, hem
tot matigheid te bewegen. Na vele te
genwerpingen van mevrouw Fauvel's
zijde stelde hij daarop zijn vermogen
te harer beschikking.
Zij weigerde van dit aanbod gebruik
te maken, maar was er toch door be-
wogen en thuis gekomen, zeide zij tot
Madeleine: Misschien hebben-wij
ons bedrogen en is hij niet zoo slecht.
Deze schudde treurig het hoofd.
Zij had dat voorzien en zag in die
edele onbaatzuchtigheid van den mar
kies slechts de bevestiging harer ge
voelens.
Raoul kwam het nieuws van zijn
oom te hooren; alles gaat naar wensch
zei deze, uw kwitanties hebben wonde
ren verricht.
Ja, ja, ge zijt een goede hulp, en
ik feliciteer u wel, 40.000 francs in
vier maanden.
Ja, zooveel leende ik ongeveer op
haar sieraden, antwoordde Raoul on
verschillig.
Nu, ge moet een goed gevulden
spaarpot hebben.
Dat is mijn zaak. Denk aan onze
afspraak. Wat ik u wel zeggen wil is,
dat mevrouw Fauvel en Madeleine al
les te gelde hebben gemaakt; zij heb
ben niets meer, en ik nagenoeg van
mijn rol...
Die is nu ook vervuld. Ik verbied
u van af dit oogenblik iets aan haar
te vragen.
Wat nu?
Ja, de mijn is geladen en ik wacht
alleen nog op de gelegenheid haar te
doen springen.
En die gelegenheid die hij met
koortsachtig ongeduld verbeidde,
moest, zijn medeminnaar Prosper
Bertomy hem leveren.
Hij hield te veel van Madeleine, om
niet in de hoogste mate jaloersch te
zijn op den man, dien zij zelf gekozen
had; ja, hij haatte hem uit geheel zijn
hart. Wordt vervolgd.
NUMMER 52.
ZATERDAG 2 JULI 1927.
WailwQksckt en Liisstrutsrkr Courant
OF
71).
i i i I.