Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. P I Co. De Vrouw van den Bankier. AB 1 Week Revue. 13lr§5£ j FEUILLETON 50e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25- Franco per post door het geheele rijk 1.40. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. UITC l.VE: WAALWIJKSOHE STOCMDRC SERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No, 38, Telegr.-AdreeECHO. Prijs der Advertentiën 20 cent per regel; minimum 1,50. By contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. BEROEPSKEUZE. De vacanties naderen en daarmee nadert mede een bron van zorgen voor vele ouders. Zeer in het bijzonder echter staan zij voor moeilijkheden, wier kinderen dezer dagen de lagere school voor goed verlaten zullen en die dus advies, soms leiding krijgen te geven, hij de keuze van het beroep. Ze kunnen zich daarbij, de voorlich ting verzekeren van de moderne bu reaux voor beroepskeuze, die nagaan, voor welke vakken de kinderen een bijzondere geschiktheid of bepaalde intelligentie vertoonen. Die bureaux doen veelal nuttig werk, maar verreweg de meeste ouders achten zich te recht soms, maar ook dikwijls ten onrechte zelf ca pabel om in deze belangrijke zaak te adviseeren of te beslissen. Toch hopen we, dat ze ons in dit artikel te geven advies, dat van zéér algemeenen aard is, welwillend zullen overwegen. Het ontbreekt hun overigens in den regel niet aan ongevraagde adviezen. Behalve de onderwijzers, wier óordèel gefundeerd kan zijn en daarom wel ernstig overwogen behoort te worden, iH'tïïIeïi alle ooms, tantes, vrienden, buren en kennissen hun zéér bepaalde nieening omtrent den toekomst onzer kinderen. Daarnaast groeien tegen woordig de negatieve adviezen. Vanaf de muren roept b.v. de Bond van Han dels- en kantoorbedienden ons toe, om de kinderen in geen geval voor kan toorarbeider te laten opleiden, een raad die vroeger reeds voor het onder- wijsambt gegeven is door den Bond tvan Ned. Onderwijzers. ,'enslotte hebben vele ouders een eigerN^gatieve overtuiging, die hun voorschrijft in géén geval te dulden, dat het krftd het beroep van den vader zal kiezen. In haar algemeenheid zijn natuur lijk al die negatieve adviezen en over tuigingen onjuist. Ais vaders, of een kantoorbediendenbond of een veree- niging van onderwijzers er tégen zijn, dat hun vak gekozen wordt, dan komt dat voort uit een gemis aan objectivi- van „DE ECHO VAN EET ZEIDEN' Maar hij had zijn woord gegeven, hij wist, dat een machtige hand die vrou-» wen bijtijds van den rand des afgronds zou terugtrekken en hij zag een ver mogen, een groot vermogen aan het einde van al die schurkenstreken die hij later weer goed hoopte te maken. Hij drukte dus zijn medelijden en antwoordde ruw: Geef ze, ik zal ze naar den lombard brengen. Mevrouw Fauvel gaf hem een étui waarin een stel diamanten was. Het was een present, dat haar man haar eens gegeven had, toen hij znn kas op makend, ontdekt had, dat hij meer dan een millioen bezat. En zoo groot was de verlegenheid dier twee vrouwen, welke te midden eener vorstelijke weelde leefden, op wier orders tien knechten wachtten wier paarden in de stallen prijkten, dat zij Raoul smeekten, haar toch iets van het geld te brengen, wat hij op den lombard er voor kreeg. Hij beloofde het en hield woord. fn* rog steeds OuerBeertylc! leit. In ALLE vakken zit een toekomst mogelijkheid; de vraag is slechts, of men den ijver en de capaciteiten bezit, de karaktereigenschappen heeft om in het gekozen vak boven het middel matige uit te komen, een vraag, die méér óf minder klemmen zal, naar mate op de arbeidsmarkt de vraag het aanbod overtreft. Dat men een kind van het eigen vak wil afhouden, spruit daaruit voort, dat men door eigen waarneming van dat speciale vak alle schaduwzijden kent en vergeet dat schaduwzijden even goed gevonden zullen worden, als de beroepskeuze in andere richting valt, waarin we zelf geen ervaring bezitten. Is er werkelijk reden om aan te nemen, dat een kind bijzondere ge schiktheid heeft om voor handel, voor een kantoor, voor het onderwijs of ambtelijke functies te worden opge leid, dan kan daartegen o.i. geen ern stig bezwaar worden ingebracht. Al te dikwijls echter worden de kin deren tot het volgen van zulken levens weg, bewogen door ouders, die hun kinderen liooger-op willen voeren, een te loven gedachte. Maar is het niet bekrompen, te meenen, dat hooger-op daaruit bestaat, dat ineiï als heer ver momd zijn werkzaamheden verrichten kan? Elke behoorlijke' arbeider heeft tegenwoordig de waar< eering, waarop hij recht heeft; het arbè^öskleed maakt niemand minderwaard g en de arbei ders zelve zijn zich in d-.-zen tijd genoeg bewust geworden om zich na hun werktijd ook in yiterb ke kleeding te toonen, wat ze ónder arbeidstijd in werkkleeding eveneens zeer goed kun nen zijn: beschaafde menschen, liee- ren. Wie als arbeider geen heer zou kunnen zijn, zal het, diende, onderwijzer evenmin wezen, al is lijn boord nog zoo hoog en zijn broek nog zoo keurig in de plooi. Studie is bovendien een marteling voor een kind, dat daarvoor geen her sens heeft. Het hoeft daarom volstrekt niet dom te zijn. Niet-gestudeerden hebben integendeel vaak een zeer hel der oordeel, maar om <n een stel her sens een hoop nuttige en onnuttige (helaas!) geleerdheid e kunnen sa menbrengen en samen houden, zijn een bijzondere aanleg, gezond lichaam en stalen zenuwen noodig. Die z.g. „nette beroepen" mis- bovenbedoelde onlogische voorkeur voor die* beroepen, èn doordat in de laatste jaren een heel leger van vrou welijke arbeidskrachten hier de con currentie is komen verzwaren. Nog eens ons advies samenvattende, willen we dus zeggen: als uw kind daarvoor bijzondere geschiktheid be toont, laat het dan, als u de offers er voor brengen kunt, ongeacht den stand, waaruit het voortkomt, door studie tot een bekwaam handelsman, onderwijzer, ambtenaar of beoefenaar als kantoorbe- 1 van een wetenschappelijk vak oplei- of ambtenaar, den, maar ziet anders van hem te ma ken een goed vakman, die heden volle waardeering in de maatschappij ge niet, dikwijls de beste bestaauskansen die doctoren slechts gedreven werden door het belang van den patiënt, maar zoo'n jacht lijkt toch bedenkelijk veel in de oogen van het publiek althans op een zelfzuchtig verlangen naai de genoegens van vivisectie, en we vreezen, dat vele eenvoudigen van geest een schrik te pakken hebben gekregen om zich aan de Leidsche heelmeesters over te geven. Intusschen gelooven we toch, dat de Leidsche patient met de ijzersplinter in zijn oog zijn belang het beste ge diend zou hebben, door op het beslis sende moment een beetje meer moed te toonen. Een andere operateur heeft heel wat heeft en beter gesalarieerd wordt dan meer menschen uit ons land doen menigeen uit die z.g. „nette beroepen", die met stijve boorden, maar slappe en rammelende magen worden beoefend. BINNENLAND. Groote natuurgebeurtenissen schij nen sterk in te werken op 's menschen geest. Of is het niet opmerkelijk, dat plaatste aanduiding overigens bie- tegelijk met de zon ookde heel den slechts voor de bei .vaamsten een Parang van IJsselveere geëclipseerd behoorlijk loonend bestaan, daar de arbeidsmarkt is overvoerd, èn door de is? Alleen vreezen we, dat genoemde heer niet, evenals de zon, op den vast- gestelden tijd zal terugkeeren. Hij heeft Jdoen. eclipseeren, n.l. de Nederlandsche fis cus. Langen tijd heeft heel de pers in alle toonaarden den plicht der regee ring bezongen om de belastingvluch-. telingen te achterhalen, maar nu de regeering eindelijk daartoe bereid is gevonden, komt de critiek van alle kanten los. De zaak is ook moeilijk, want 't zou onrechtvaardig zijn om mèt de belasting-vluchtelingen de vele nijvere menschen te treffen, die door arbeid en vlijt zich buiten onze gren- izen een bestaan hebben geschapen en in hun nieuwe vaderland aan de daar geldende belastingplichten vol- hier n.l. nog twee jaar uit te zitten wegens zijn aandeel in het schandaal met de Portugeesche bankbiljetten en we zijn het geheel eens met het me disch advies, den heer Marang ver strekt, dat het in Zuid-Europa gezon- der is, dan in een Hollandsche gevan- Uün vermogen heelt hij m, natuurlijk tfpnic Vnnrai vnnr iemand Hi* iiveriel onproductieve, kunstwerken belegd, maar de fiscus trekt zich daarvan niets De druk onzer belastingen blijkt bo vendien wel eens tè zwaar, waardoor de slachtoffers tot vertrek worden ge dwongen. De wereldvermaarde kunst kenner Dr. Bredius heeft om die reden ons land al lang verlaten. Bijna heel Maar men had hem nu een nieuwen weg geopend, een nieuwe mijn om te beginnen en hij maakte er gretig ge bruik van, en één voor één verdwenen alle sieraden van mevrouw Fauvel en vervolgens ook die van Madeleine; de eerste had slechts gebeden en tranen om zich tegenover de ellendelingen te verdedigen die haar zoo behandelden en dat was niet veel. Raouls afpersingen hadden dikwijls zulke hevige tooneelen tengevolge, dat hij er zelf door bewogen en verward werd en dan voor zich zelf den groot sten afkeer en verachting koesterde. De moed ontbreekt mij verder te gaan, zei hij tot Louis, laat ons met de wapenen in de hand stelen, maar laat ons die twee arme vrouwen niet ver moorden; dat is meer dan ik verdra gen kan. Clameran scheen niets verwonderd en zei: ja, ik weet het wel, dat het treurig is, maar de noodzakelijkheid kent geen wetten, nog een weinig moed en geduld, wij zijn haast aan ons doel. Zij waren er dichter bij, dan zij zelf vermoedden. Tegen het einde van November was mevrouw Fauvel zoo zeker van een na derende uitbarsting overtuigd, dat zij er toe overging, zich tot den markies te wenden. Zij had hem na zijn terug komst uit Oloron slechts eens gezien, toen hij het verhaal omtrent de erfenis had komen vertellen. Op dat oogenblik was zij zeker overtuigd dat hij Raoul's booze geest was, reden waarom zij hem toen zoo koel ontvangen had en hij zich voornam niet meer te komen. Zij aarzelde lang, voordat zij Made leine in dat plan inwijdde, haar tegen- werpingen vreezend, maar tot haar groote verwondering stemde het jonge meisje toe, want het ongeluk, die be wonderenswaardige meester, had haar vermoeid vermogen eerst opgewekt en daarna snel ontwikkeld. Nadat zij over alles nagedacht en alle omstandigheden onderzocht en onderling vergeleken had, was zij tot de slotsom gekomen dat Raoul slechts een werktuig van zijn oom was. Want zij oordeelde zeer verstandig, dat Raoul die een goed hart had, zonder drijfveeren zijn macht nooit zou mis bruiken en zij maakte daaruit op, dat zijn gedrag slechts een gedwongen masker was. Ja, zij was zoo zeker daarvan overtuigd, dal zij, indien het alleen aan haar afhing, alle bedreigin gen weerstand zou bieden daar deze toch nooit uitgevoerd zouden worden. Huiverend herinnerde zij zich eenige blikken, die Clameran haar had toe geworpen en haast ontdekte zij dan de waarheid. Zij gevoelde dat hun gedrag slechts ten doel had, mevrouw Fauvel te dwingen haar in de armen van den markies te werpen. Vast besloten zich zelf zoo mogelijk op te offeren ondanks de tegenwerpin gen van haar geest, niettegenstaande haar geheele wezen er tegen in opstand kwam, wenschte zij bijna dat dat offer volvoerd ware, omdat ieder leven bo ven dat te verkiezen was, waartoe Raoul haar bracht. Dientengevolge antwoordde zijHoe vroeger of u mijnheer de Clameran ziet en spreekt tante, des te beter voor ons. Hierop schreef mevrouw Fauvel den markies een briefje waarin zij hem meldde dat zij den volgenden morgen genis. Vooral voor iemand, die ijverig „gespaard" heeft en zich daarom geen Zuid-Europeesche genoegens behoeft te ontzeggen. In een ernstige zaak is een streng vonnis te rechtvaardigen, maar dan moet ook geen gelegenheid gegeven worden om te ontsnappen. Tragi-comisch van aard was het éclipseeren van den patiënt, die een kleine oogoperatie moest ondergaan, uit het Academisch Ziekenhuis in Leiden, nagezet door de doctoren, die hem met geweld de zegeningen van de snijkamer deelachtig wilden doen wor den. We nemen onmiddellijk aan, dat aan. Deze eischte van Dr. Bredius aan inkomsten-, personeele-, vermogens- en verdedigingsbelasting een bedrag, datvijfmaal grooter was dan zijn inkomen. Dr. Bredius heeft zich nu als burger van Monaco laten naturaliseeren. BUITENLAND. Ook Frankrijk staat sterk „in het teeken" van de éclips. De aanhangers van den om een beleedigingszaak ge vangen giftenden monarchistische^ leider Daudet, hebben door een handig n elkaar gezette intrige, dezen uit de bij hem in het hotel de Louvre zou komen. Hij ontving haar met koude, bestu deerde beleefdheid, als iemand, die miskend is, en zich nu beleedigd en be droefd op een afstand houdt. Over Raouls gedrag scheen hij ten hoogste verontwaardigd, en op een ge geven oogenblik ontsnapte hein een hevige vloek ep. beloofde hij, hem de les te zullen lezen. Toen mevrouw Fauvel vertelde, dat hij zich telkens tot haar wendde, en niets aan zijn oom wilde vragen, scheen deze ten zeerste verbaasd. Wat, riep hij uit, dat is brutaal. I)e ellendeling? Sinds vier maanden heb ik hem meer dan 20.000 francs ge geven en alleen, omdat hij mij telkens dreigde, zich tot u te wenden, en toen hij op mevrouw Fauvel's gelaat groote verbazing meende te lezen, alsof zij aan de waarheid van zijn woorden twijfelde, stond hij op, opende zijn schrijftafel en toonde haar de door Raoul onderteekende kwitantie, die tot de 23.500 francs liepen. De arme vrouw was verpletterd. Van mij kreeg hij ongeveer 40.000 francs, dus in den tijd van vier maan den heeft hij minstens 60.000 francs gebruikt. Louis deed alsof hij haar van gan- scher harte beklaagde, en beloofde Raoul nog denzelfden avond op te zoe ken, en een poging aan te w enden, hem tot matigheid te bewegen. Na vele te genwerpingen van mevrouw Fauvel's zijde stelde hij daarop zijn vermogen te harer beschikking. Zij weigerde van dit aanbod gebruik te maken, maar was er toch door be- wogen en thuis gekomen, zeide zij tot Madeleine: Misschien hebben-wij ons bedrogen en is hij niet zoo slecht. Deze schudde treurig het hoofd. Zij had dat voorzien en zag in die edele onbaatzuchtigheid van den mar kies slechts de bevestiging harer ge voelens. Raoul kwam het nieuws van zijn oom te hooren; alles gaat naar wensch zei deze, uw kwitanties hebben wonde ren verricht. Ja, ja, ge zijt een goede hulp, en ik feliciteer u wel, 40.000 francs in vier maanden. Ja, zooveel leende ik ongeveer op haar sieraden, antwoordde Raoul on verschillig. Nu, ge moet een goed gevulden spaarpot hebben. Dat is mijn zaak. Denk aan onze afspraak. Wat ik u wel zeggen wil is, dat mevrouw Fauvel en Madeleine al les te gelde hebben gemaakt; zij heb ben niets meer, en ik nagenoeg van mijn rol... Die is nu ook vervuld. Ik verbied u van af dit oogenblik iets aan haar te vragen. Wat nu? Ja, de mijn is geladen en ik wacht alleen nog op de gelegenheid haar te doen springen. En die gelegenheid die hij met koortsachtig ongeduld verbeidde, moest, zijn medeminnaar Prosper Bertomy hem leveren. Hij hield te veel van Madeleine, om niet in de hoogste mate jaloersch te zijn op den man, dien zij zelf gekozen had; ja, hij haatte hem uit geheel zijn hart. Wordt vervolgd. NUMMER 52. ZATERDAG 2 JULI 1927. WailwQksckt en Liisstrutsrkr Courant OF 71). i i i I.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1927 | | pagina 1