Toegewijd aan Handel, industrie en Gemeentebelangen
I
te Tilburg.
VAN ÉÉN STAflL
FEUILLETON
^TEP.ltf
KlOOSTf-ttB ALSEM
50e JAARGANG.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telegr.-AdresECHO.
Telefoon No. 38.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWEE BLADEN.
EERSTE BLAD.
De opening der R. K. Handelshooge-
school heeft Zaterdag te Tilburg op
de meest plechtige wijze plaatsgehad
in tegenwoordigheid van vele geeste
lijke en wereldlijke autoriteiten uit het
geheele land.
Onder de aanwezigen merkten we
o a op het Doorluchtig Episcopaat
Z. D. H. Mgr. H. v. d. Wetering,
Aartsbisschop van Utrecht, Mgr. Die
pen, Mgr. Hopmans, Minister Was
zink, een vertegenwoordiger van den
Minister van Arbeid, de rectoren Mag
nifici der verschillende Nederland-
sche Universiteiten, het curatorium en
de professoren der nieuwe R.K. Han-
delshoogeschool, verschillende leden
van Eerste en Tweede Kamer, leden
van Ged Staten en Prov. Staten van
Noord-Bra >ant,Vertegenwoordigersder
K. v. K., het Gemeentebestuur van
Tilburg en verdere genoodlgden.
Om half elf werd door Mgr. v. d.
Wetering in de parochiekerk van den
H. Josef, een Pontificale H. Mis op-
geC*De wijdingsvolle plechtigheden
maakten een zeer diepen indruk.
Om half twee ving in de groote
zaal der Nieuwe Kon. Harmonie, Sta
tionsstraat,de openingsvergadering aan.
Qeheel de zaal was met belangstel
lenden gevuld. Het podium werd ïnge-
nomen door de hiervoren genoemde
autoriteiten.
De rij van een dozijn sprekers werd
geopend door Mr. A. Baron v. Wijn
bergen, Voorzitter van het Curatorium
der R- K. Handelshoogeschool.
Spr begon met de opmerking, dat
het nu ongeveer zestig jaren geleden is
dat de Bisschoppen van Nederland
zich richtten tot de hun toevertrouwde
katholieken, teneinde de lijn aan te
geven welke zij op onderwijsgebied
zouden hebben te volgen.
In het bekende mandement wordt
gezegd, dat het onderwijs in alle op
zichten katholiek en godsdienstig
moet zijn. Naar Spr.s' oordeel behoeft
het bestaansrecht dezer Hoogeschool
voor de katholieken nie; te worden
to 6 wezen
Met blijdschap constateerdespr.dat
in ons landsteedsdoormeerderen wordt j
gevoeld als eisch in 't algemeen belang,
dat, voor zooveel noodig nog, de weg
moet worden geopend, langs welken
de verschillende levens- en wereld
beschouwingen ten volle tot uiting j
kunnen komtn. i
Dankbaar herdacht spr. allen die
op eenigerlei wijze aan de totstand
koming dezer Hoogeschool hebben
medegewerkt en verzocht teil slotte
Mgr. v. d. Wetering de R.K. Handels
hoogeschool te willen openen.
De officieele opening door
den Aartsbisschop
Allereerst brengt Mgr. v. d. Wete
ring hulde en dank aan het Curato
rium, dat de opdracht, 22 Maart 1924
ontvangen, met zoo'n schitterend
succes heeft volbracht. Z. D. H. acht
zich gelukkig dat hij, na in Oct. '24
de R K. Universiteit te Nijmegen te
hebben mogen openen, thans de °P£~
ning mag verrichten van de R. K.
Handelshoogeschool te Tilburg.
Dan geeft Mgr. aan in welke ver
houding de materie tot den geest
moet staan; hoe 't geloof ons leert,
dat hetgeen op economisch gebied
ondernomen wordt, niet in strijd mag
komen met recht en zedelijkheid.
Z.D.H. besloot aldus: Moge de op
leiding welke aan deze Hoogeschool
zal worden gegeven, daartoe het hare
bijdragen, dan zal zij ten volle be
antwoorden aan het grootsche doel
van hare stichting.
En hiermede verklaarde Mgr. de R.K.
Handelshoogeschool geopend met de
bede, dat Gods rijksten zegen op haar
ruste.
Hierna werd het woord gevoerd
door den Rector-Magnificus Prof. Dr.
Goossens, die tegen gemaakte opmer
kingen verklaarde: wij aanvaarden
gaarne de consequenties van onze
verplichtingen van een groeiende
katholieke gemeenschap, die krachten
beschikbaar kan stellen voor onder
nemingen, waartoe zij eenige tientallen
van jaren geleden niet bij machte was.
Geen roekelooze onderneming is het.
Want met vertrouwen op de Godde
lijke Voorzienigheid is toch de men-
schelijke voorzichtigheid bij de plan
nen en berekeningen aan het woord
geweest.
Vervolgens bespreekt prot. üoos-
sens nog het studieprogram.
Na de rede van den Rector Magni
ficus werd het woord verleend aan
Minister Waszink.
'1 Is nog maar enkele jaren geleden,
aldus de Minister, dat van de niet
centraal gelegen provinciën, slechts
ééne bogen kon op het bezit eener
instelling van academisch onderwijs.
Spr. doelt op de provincie Groningen,
die met reden fier is op het bezit
harer eeuwenoude universiteit, in de
provinciale hoofdstad gevestigd. Alle
andere universiteiten en hoogescholen
waren gelegen in drie provinciën en
bovendien nog in elkanders onmidde-
lijke nabijheid. Aan dit privilegie werd
een einde gemaakt vooreerst door de
omzetting der Wageningsche land
bouwschool in eene hoogeschool, ver
volgens, wat onder meer uit een alge
meen-wetenschappelijk oogpunt van
grooter belang is, door de vestiging
der R.K. Universiteit te Nijmegen.
De lijn Groningen-Nijmegen wordt
heden doorgetrokken tot Tilburg, zoo
dat thans om de centraal gelegen
universiteiten en hoogescholen een
gordel getrokken is van academische
onderwijsinrichtingen, die voor de be
volkingen der excentrisch gelegen ge
westen van het grootste cultureele be
lang zijn of zullen blijken te zijn. Dit
was het eerste, waaraan spr. dacht,
toen hij verleden jaar kennis kreeg
van het definitieve besluit, om in Til
burg de R K. Handelshoogeschool te
vestigen. Op de tweede plaats drong
zich bij hem het besef op, dat dit
nieuwe instituut, naast zijn cultureele
waarde, van uitnemend belang zou
worden voor de materieele welvaart
van ons vaderland, van die der Zui
delijke provinciën in het bijzonder.
Noord-Brabant en Limburg verschillen
in menig opzicht van de overige dee
len des lands.
Ik hoop van harle, dat zij hun eigen
karakter en eigen aard zullen blijven
behouden.
(Langdurig applaus).
M de Voorzitter vervolgde spr
teneinde verdere manifestaties te
voorkomen, zal ik tot de zaak terug-
keeren. (Gelach).
Spr. wijst er dan op, dat, wil zich
de Zuid Nederlandsche industrie hand
haven, wil zij het hoofd bieden aan
buitenlandsche verdediging, dan zal
in de eerste plaats noodig zijn, dat
zij werke naar wetenschappelijke metho
den.
En Z. Excellentie besluit: Moge de
Heer der wetenschappen dien Zegen
overvloedig schenken aan dit nieuwe
onderwijsinstituut, dat weliswaar aan
zijne alumni wil schenken de kennis,
noodig om materieele oogmerken beter
te kunnen nastreven, maar dit doen
zal in den geest der Katholieke wereld
en levensbeschouwing, die zoowel
voor het individu als voor de gemeen
schap, in het materieele slechts het
middel ziet, om den mensch tot zijn
hoogste en eenig doel te voeren. De
R K Handelshoogeschool vivat cres-
cat. floreat!
Namens het Prov. Bestuur van N.
Brabant sprak het Hd van Ged Staten
W. G. J. Klpp.
Spr. Het duidelijk uitkomen, dat het
Prov. Bestuur van Noord-Brabant het
onderwijs steeds een goed hart heeft
toegedragen er waar mogelijk gesteund.
Daarna was het woord aan den
Burgemeester van Tilburg. Hd van het
MOEDER,hij
vraagt erom
De teere huid
van wiegekinde- -
«en wordt dikwijls door schrijnen
en smetten bedreigd. De zuivere,
verzachtende Akkers Kloosterbal-
aem maakt een nieuw huidje op de
schrale j$ekken en mag daarom in
Curatorium, die als hoofd der gemeente
den dank van de bevolking kwam
vertolken en namens haar een geschenk
aan de R.K. Handelshoogeschool aan-
bood. Dit geschenk bestond in een
ambtsketen voor den Rector Magnifi
cus. Prof. Goossens den ambtsketen
omhangende, sprak het hoofd der
stad de hoop uit. dat onder leiding
van den Rector Magnificus de Han
delshoogeschool zou moge bloeien en
dat de keten een symbool zou blijven
van den band tusschen de R K. Han
delshoogeschool en Tilburg.
Na deze redevoeringen kwamen de
vertegenwoordigers der Nederlandsche
Universiteiten aan 't woord.
Prof. Ir. N. C. Kist.
Rector-Magnificus der T. H. te Delft,
sprak namens de universiteiten te Lei
den, Groningen, Utrecht, Amsterdam,
Delft en Wageningen.
Spr. riep den nieuwen hoogleeraren
het welkom toe in den collegialen
kring en besloot met den wensch dat
allen die aan de voorbereiding mee
werkten. hunne verwachtingen eenmaal
mogen vervuld zien.
Prof. Dr. Jac. van Ginneken, S J.
voerde het woord namens de R K.
Universiteit te Nijmegen.
Namens den ook nog jongen, maar
toch reeds ouderen broeder, de
Keizer-Karel-Universiteit, valt mij, ge
boren en getogen Brabander, de zeer
gewaardeerde eer te beurt, hier aan de
jongere zuster uit hetzelfde katholieke
huisgezin, aan de heden geboren en
gedoopte Tilburgsche Handelshooge
school te mogen overbrengen uit Nij
megen, den broederlijken welkomst
groet, aldus spr.
NUMMER 80.
WOENSDAG 12 OCTOBER 1927
iaiigstraatscbe Courant
Waalwpsche
T\_ll. Jam A dvTAHfAnH&
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco per post door het geheele rijk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Prijs der Advertentiën
20 cent per regel; minimum 1,60.
Bi) contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentlën moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit
zijn.
"mwT-VHADPV VAM VERZEKERING OP HET LEVEfl
van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN".
VrU bewerkt naar den roman van
Louise B. B.
9)
Wolfgang wierp een zijdelingschen blik
op zijn jongen broeder, een minachtende ge
dachte kwam in bem op. Wat vond by Huib
jong en onnoozel. dat by de nichtjes altyd
zoo als één geheel beschouwde, ze in zyn ge
negenheid nauwelijks van elkander onder
scheidde.
Uit je verhalen heb ik mij de nichtjes
altijd als variaties van één type voorgesteld.
Maar ik zag nooit zulsters, die zoo weinig
van elkander hebben als Lizeen Hilde.
Ik begrjjp niet, dat jy bet verschil niet ziet.
Welzeker zie ik bet ook, maar wat komt
bet er op. aan? De eene vult dc. ander? ean
en het geheel vind ik allerinnemendst, boe-
wel ze my onbarmhartig pingen konden,
toen ik nog een onnoozele adelborst was.
Lize bleef echter toch altyd de oudste en
legde iets moederlyks in de wijze waarop ze
mijn das rechttrok en me een vermaning
toediende. Jettie was de onbarmhartigste
in hare plagei-yen, zij is de levendigste van
de vier. Hefi minst valt er van Hilde te zeg
gen. Ze was een stil kind, nogal nuffig,
met een afkeer van buitenpretjes en stoeien.
Als de kinderen het me te bont maakten,
zocht ik haar op en vond haar meestal in
baar boudoir, bezig met baar muziek en
boeken, en dan bad ik by haar een g.enoege-
lyk, rustig uurtje. Want ik was altyd wel
kom als-] ik maar geen rooklucht medebracht
en geen stoeilust. Van beide hield ze al even
weinig. Stoeien kon ik beter met de jongste,
Sofie, met wie ik altyd overhoop lag. Dat
nest bad altyd liet hoogste woord over bet
zoogenaamde opvoedingssysteem, en ik kon
nooit hare aanmerkingen velen, ze was nota
bene vier jaar jonger dan ik! Maar t was
een moedig dingetje, ze durfde me aan, voor
«'een buil of Schram vervaard, alleen werd
ze kwaad als ik baar „Sof" noemde, dat
vond ze zoo leelyk. Ha, ha. ik zal baar Sof
noemen, de eerste keer dat ik haar zie. ik
wed ze vliegt me in bet haar, in plaats van
me te ombelzen
En Huib lachte met achterover gebogen
lioofd. Ik ben erg benieuwd, de twee ande
ren weer te zien
Wolfgang gaf geen antwoord. Hy deelde
liet verlangen van Huib niet. Een voorge
voel zeide hem, dat door hem reeds de beste
gevonden was in Hilde.
Hy liep een poos voort, myinerend over
den avond. Plotseling verraste hy Huib met
de vraag: u
Geloof je, dat Werden gelyk kan heb
ben?
Werden, waarin?
Hy zegt, dat ik Karlsbad moet bezoe
ken.
Hoewel Huib bem niet geheel begreep,
zeide hy toch dringendJe kunt niet be
ter doen dan je onder ernstige behandeling
te stellen, Wolf; boe dikwyls heb ik je dat
niet gezegd. Gebruik toch den tyd van j°
verlof, waarvoor hy je gegeven is. n.l. om
te genezen. Als dan die pyn in de recliter-
zydé weg is, de koortsige aandoeningen, die
algemeene zenuwachtigheid, gevolgd door
malaise, geheel opbonden, dan zal je gestel
en je geest weer veerkrachtig genoeg zyn
om... om...
Huüh voleindigde, niet, m bet vuur zynei
optimistische verwachtingen kwam by op
-lad ys. Maar tot zyn onverwachte groote
vreugde boorde hy naast zicli mompelen
Misschien. Het klonk echter zoo zacht
dat liet eerder een te luide gedachte selieen,
dan een medegedeeld woord.
Huib werd ecliteiy de volgende dagen nog
meer verrast, toen hy Wolfgang by de maal-
tyden bedanken zag voor alle opwekkende
dranken. De oudste zette daarby echter
zulk een onheilspellend stroef gezicht, dat
de jongste zich wel wachtte in de verste
verte op deze onverwachte en lofwaardige
goede voornemens te zinspelen.
Gedurende den gelieelen tyd. dien de bei
de broeders nog te Parys doorbrachten,
meestal in gezelschap der beule nichtjes,
toonde Wolfgang zich vroolijk en wel in
staat zich aangenaam te maken in dames
gezelschap.
Huib laebtte in zyn vuistje om deze rus
tige opgewektheid van zijn oudste.
Ongeveer acht dagen na het eerste weder
zien van Lize maakten de beide broeders
met hunne nichtjes een toer door het Bosch.
Huib wilde nog eens de indrukken doorleven
van den eersten dag, en er was te midden
van al liet mooie groen, dat in allerlei ver
schillende schakeeringen het rytuig om-
rin«'de een ernstige stemming onder net
viertal, want Huib vertelde van Didier en
hoe hy den vorigen dag zyn doodsbericht
ontvangen had. Maar zy bleven niet lang
in die stemming, daarvoor was de dag te
schoon en waren zy te jong, te vol levens-
1U/e stapten uit by de groote cascade, op
voorstel van Lize, die een grapje met baar
jongsten neef voor had. Ze vroeg liem haar
onder de kunstig aangebrachte rotsen,
waarover het watervalletje stroomde, te
volgen en Huib kwam er by na nat geregend
uit. Hy bad pleizier over Lize's scherts en
bood Hilde zyn diensten aan voor denzell-
den tocht. Maar Hilde sprong een pas ach
teruit en weigerde dit gevaarlyk geleide.
Wees toch niet zoo flauw, Hilde, zeide
Lize vroolyk, je moet er toch ook eens
door. Wil je met my? ,H,
Neen. neen, riep liet meisje, werkelyk
angstig. Ik doe bet met geen van jullie
beiden, ik vertroutw jullie niet. En je kunt
me zoo geniakkelykl bedriegen door myn by-
ziendheid
Nog geheel de oude, lachte Iluib, ai-
tyd even bang voor bet onbekende. j
wil je met my den tocht wagen, Hilde.
Ik beloof'je, dat ik je niet onder het bereik
van het druppelend water zal brengen.
Wolfgang stak baar de hand toe en zon-
der aarzelen legdq zy de hare in zijn uitge
stoken rechter.
Ja, zeide zy eenvoudig alleen jou
vertrouw ik.
Huib zag boe Wolfgang's slapen by dat
antwoord zich verfden met een blos en hoe
zyn neusvleugels trilden.
Toen Wolfgang en Hilde in de vochtige
tunnel verdwenen, lachte Huib.
Waarom ben je zoo vroolyk, vroeg Li
ze verwonderd.
Tk ben bezig Wolfgang een medieyn
toe te dienen, en nu' zie ik dat het genees
middel begint te werken, antwoordde Huib
altijd nog vroolyk.
Toen Wolfgang zyne dame weer terug
bracht. was er geen, spatje op haar licht zo
merkleedje en zy leunde vertrouweiyk op
zijn arm. Maar hy zag bleek en was stil op
den terugrit en verder den ganschen dag en
avond. Tpt driemaal toe werd liem gevraagd
of hy zich niet wel gevoelde, en| telkens ant
woordde hy met een rnadselaehtigen glim
lach. dat hy hoopte, zich nooit zieker te ge
voelen. En hy stond op om den vleugel te
openen, want de avond werd altyd liesloten
met een lied van Hilde, waarna de broeders
afscheid namen.
Tot laat in den nacht boorde Iluibert zyn
broeder in diens kamer, vlak naast de zyne,
op en neder loopen, en dat hy niet langer
boorde, was niet. omdat de oudste zyn wan
deling tusschen die engé vier muren staakte,
maar. omdat de jongste in slaap was geval-
len.
Den volgenden ochtend wakker wordende,
zag Huibert Wolfgang voor zich staan, de
armen over «dkaar gekrn'ist. Een jonge dag,
matig getemperd door de neergelaten kan
ten gordynen, scheen in Wolfgang's vale
trekken, taniger en geler dan anders; de
diep ingezonken oogen droegen de sporen
van een slapeloozen nacht.
Wat is er Wolf? Myn hemel, wat zie je
er uit. ben je ziek geworden? Huibert vloog
op in zyn bedWolfgang ging echter op den
rand van Huibert's ledikant zitten en hmn
zacht achterover weer in de kussens du
wende, zeide liy met een stem, die dof en
heesch klonk. Biyf tocli liggen. Vind je
dat ik er zoo slecht uitzie? Wel. dat is} toch
niets nieuws, ze vragen me immers allen
telkens, of ik ziek ben, behalvehm
behalve Hilde en die is byziendeHeel
zacht liet hy er op volgenByziende
menseben maken zich altyd een verkeerde
voorstelling van de waarheid zy zien met
flatteerende omluidelykheid...... Dn toen
eensklaps uitbarstend: Hmb. ik moet
van hier, ik wil weg. Tk verdraag het niet
langer, ditleven!
Huib zei zonder aarzelen: Heel goed,
wil je naar Holland? Ik zal de koffers pak
ken'wanneer je wilt. en dan kunnen we af
scheid gaan nemen by de Werden s en vei-
trekken.
Waaromspreek je in bet meervoud.
Ik lien volstrekt niet van plan je mede te
nemen. Ik wil alleen gaan
O, zei Huib. meer en meer terneerge
slagen 't Is goed, ikbegreep zoo dade-
ïyk niet. dat je weer alleen wilde zyn!
Wolfgang keerde zich driftig naar zyn
broeder en uit diens benepen gezicht de ver
gissing bemerkende, zeide hy kortaf:
Neen. dat niet! En toen weer heftig, maar
minder terughoudend: Ik wil naar Hol
land om my te laten onderzoeken, speciali
teiten raadplegen, in één woord: ik wil
baar niet meer hooren, die vraag, die ik
zóó haat!
Hy stond van den rand van bet lied op.
waarop hy nog altyd zat en liep gejaagd op
en neder: O, ik wil beter zyn. nn moet
ik beter worden. God. als het nu nog maar
niet te laat is! En hy sloeg de banden
voor liet gezicht.
Die kreet kwam uit een gefolterd hart en
wekte diep mededoogen op by Huibert.
In elk geval ga ik. met je mee
Waarom biyf je niet liever hier?
Nonsens. Hebben we niet afgesproken
zooveel mogelyk by elkaar te biyven? Wie
weet boe kort ik non-actief zal zyn. Buiten
dien. ik verlang niet langer hier te blyven.
Oom's koele manieren blyven my maar niet
bevallen. En ik weet niet waarom, maar ik
zal me niet geheel gelukkig gevoelen voor
ik in Den Haag ben, in het oude hnSs van
het Bezuideuhout.
(Wordt vervolgd).
