Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen,
De Ontwapening.
Witte 'Rozen
DOOR.EBMMarca
FPK<
FEUILLETOri
RECHTZAKEN.
WOENSDAG 7 DECEMBER 1927.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWEE BLADEN.
EERSTE BLAD.
Het moet helaas weer worden ge
zegd practische resultaten zijn door
de voorbereidingscommissie voor de
ontwapeningsconferentie te Oenève
niet bereikt. Het veiligheidsvraagstuk
blijft nog even geheimzinnig, het ver
band tusschen veiligheid en ontwape
ning blijft de bereiking van goede
resultaten in den weg staan. De vei
ligheidscommissie is benoemd, ziedaar
het feitelijk netto—resultaat van de
geruchtmakende zitting der commissie.
Toch vertoont de balaas ook goede
zijden. Wat zoo zeer gevreesd werd,
nl. dat Duitschland door de aanwezig
heid van Rusland verlokt zou worden
de samenwerking met Frankrijk er
aan te geven, is niet geschied. Voorts
schijnt men het er vrijwel algemeen
over eens te zijn, dat slechts resultaat
verwacht kan worden van practisch
werk. Men is niet ingegaan op de
lokstem der Russen, die het heele
complex van vraagstukken nog eens
onder de loupe wilden nemen.
De Russen hebben niet veel bereikt.
Met hun voorstel tot radicale ontwa
pening is niet ten onrechte den draak
gestoken. Litwinof en de zijnen hebben
trouwens zelf vooraf geweten, dat een
dergelijk voorstel bij den huidigen
toestand niet te verwezelijken was.
Waar wij met al die ontwapening
heengaan moge blijken uit 't volgende
lijstje. Alleen de overwonnen landen
zijn vrijwel ontwapend, terwijl Scan
dinavië en Nederland op dit terrein
een uitstekend voorbeeld geven, door
te gaan zoover als eenigszins doen-
lijk is.
De volgende getallen spreken dut
delijk genoeg:
Italië: 40 millioen inwoners, heeft
een leger, dat in vredestijd 150.000
tot 350.000 man sterk is.
Frankrijk: 40 millioen inwoners,
heeft een leger, dat in vredestijd
626 000 man sterk is (29 000 officieren).
België: 7.4 millioen inwoners, heeft
een leger, dat in vredestijd 90.000
man sterk is.
Tsjecho Slowakije 13 6 millioen
inwoners, heeft een leger, dat in
vredestijd 150.000 man sterk is.
Polen: 27 millioen inwoners, heeft
een leger, dat in vredestijd 310.000
man sterk is.
Joego-Slavië 12 millioen inwoners,
heeft een leger, dat in vredestijd
114.500 man sterk is.
Roemenië: 17l/j millioen inwoners,
heeft een leger, dat in vredestijd
125 000 man sterk is.
De overwinnende landen, zonder
Engeland, houden dus in vredestijd
1.750.000 man op de been In oorlogs
tijd kan dat getal voor de veldlegers
direct worden opgevoerd lot 16.500.000
man! Afgezien van de hoogste com
mando's, en van de z g. „speciale
troepen", die in de moderne legers
een steeds voornamere rol gaan spelen,
bezitten
Italië: 30 infanterie—divisies,
cavalerie -divisies, 3 Alpen brigades
Frankrijk: 32 infanterie-divlsies
5cavalerie—divisies. 1 Alpen- brigade
België: 3 infanterie divisies,
divisie—kaders.
Tsjecho Slowakije 12 infanterie
divisies, 2 infanterie—brigades, 3
cavalerie—brigades
Polen: 30 infanterie—divisies,
cavalerie—divisies, 5 cavalerie—brf
gades.
Joego-Slavië: 17 infanterie—divi
sies, 2 cavalerie divisies.1
Roemenië: 23 infanterie-divisies,
2 cavalerie divisies.
De nationale veiligheid en de inter
nationale verplichtingen schijnen dus
wel zware offers te vergen van de
landen, die als overwinnaars uit het
wereldstrljdperk getreden zijn!
Zal Genè/e ooit zijn ontwapenings-
taak tot een goed einde kunnen
brengen
loren en ook prof. dr. Otto Lanz, een
dag te voren in allerijl uit Amsterdam
geroepen, vermocht niets meer te
doen tegen den naderenden dood.
Dr. van Vredenburg was in October
1874 te 's Gravenhage geboren. Na
zijn universitaire studies te hebben
voltooid, werd hij werkzaam gesteld
aan het departement van Buitenland-
sche Zaken te 's Gravenhage. Vervol
gens was hij successievelijk attaché
bij de legaties te St. Petursburg, Wee-
nen, Berlijn en zaakgejasligde te Lis
sabon. In 1910 ginj- hij als gezant
naar Boekarest, waar hij tot 1917
bleef. Toen ging hij naar Stockholm.
Sedert 1919 was hij buitengewoon
gezant en gevolmachtigd minister te
Bruss 1.
Dr. van Vredtnburch was in de
diplomatieke wereld der Belgische
hoofdstad een geziene persoonlijkheid.
Ook onder de Belgische autoriteiten
telde hij door zijn hartelijken omgang
en stillen eenvoud niet anders dan
vrienden. Zijn diplomatieke talent wist
hij te laten gelden als president van
de in 1917 en 1918 te Berlijn gehou
den Engelsch Daitsche conferentie
voor de behandeling van krijgsgevan
genen en bij de onderhandelingen
over het Naderlandsch-Belgisch ver
drag. Enkele weken geleden nog
onderteekende hij namens de Neder-
De Radioverbindingen met Indië en
andere landen leveren zeer bevredigen
de resultaten.
Ziet men de groote vlucht en uit
breiding welke de telegrafie in de af-
geloopen 75 jaar heeft genomen, dan
lis er alle reden dezen dag met dank-
De moderne, de christelijke en del baarheid en erkentelijkheid te herden-
hnlipi/p hnnri hphhen thans naar I
ken.
Grasso's Machinefabrieken.
landsche regeering het Nederlandsch-
Belgische intellectueele accoord.
Voor de Nederlandsche kolonie in
België is het verscheiden van jhr.
van Vredenburch een zware slag.
Uit de meubelindusirie.
katholieke bond hebben thans, naar
het Volk meldt, in een brief aan de
werkgevers het contract opgezegd
De loopende contractperiode eindigt
10 Maart.
Zaterdag herdachten Grasso's
Machinefabrieken te 's-Hertogenbosch
hun gouden jubilé. Den heer Henri
Grasso werd door het personeel diens
door den kunstschilder P. Slager, ge
schilderd portret aangeboden.
Verder kwamen tal van bloemstuk
ken en felicitaties binnen. In het
Oranje-hotel werd van 3-5 uur een
druk bezochte receptie gehouden ter
wijl des avonds het persom el een
feestavond had in de groote zaal van
Casino.
Aan het personeel werd voorts een
feestgeschenk onder couvert aange
boden. terwijl door de firma f 10 000
werd gestort als eerste bijdrage voor
een te vormen pensioenfonds voor 't
personeel
„u,u„80, De Politie-rechter veroordeelde we-
Bovendien was inmiddels een kabel-1 gens overtreding der hondenbelastirjg
verbinding met Engeland tot stand ge- A u,p-
BINNENLAND.
De Nederlandsche gezant te Brussel
overleden.
Jhr. dr. C. G W. F. van Vreden
burch. Hr. Ms. gezant te Brussel, is
Zaterdagavond overleden in de kliniek
van dr. Mayer, aldaar, waar hij in het
begin van de week wegens blinde
darmontsteking was geopereerd Sedert
Zaterdagochtend was door de groote
zwakheid van het hart alle hoop ver-
komen, waarover niet alleen Neder-
landsch verkeer doch ook transito-ver
keer van en voor Duitschland en Scan-
I dinavië werd onderhouden.
In 18G5 werd op voorstel van Frank
rijk te Parijs eene algemeene Europee-
sche Telegraafconferentie bijeengeroe
pen, welke een algemeen Verdrag met
bijbehoorend dienstreglement vaststel
de.
Het telegraafnet werd in het binnen-
I landsch verkeer gaandeweg uitgebreid.
C v. H. te Waalwijk, A. v. D. we
duwe S te Waalwijk ieder conform
den eisch tot f 2.50 boete subs. 1 dag
hechtenisslraf.
Mishandeling.
De rechtbank veroordeelde W. A.
P mandenmaker te Vlijmen, wegens
mishandeling op G. de Jong tot 14
dagen gevangenisstraf conform den
eisch.
Gerechtshof.
Het gerechtshof uitspraak doende
landsch verkeer gaandeweg uugeuieiu. r n
De groote uitbreiding, die bet telegraaf-1 in ^ooger ereP Maastricht ter
net heeft verkregen door de oprich- te Waalwijk thans teMaastricht ter
1 zake van overtreding van art. w.
v. Str. tot één jaar gevangenisstraf
voorwaardelijk.
ling van hulptelegraafkantoren, hangt
samen met de uitvinding van de tele
foon en de microfoon.
Het eerste hulptelegraafkantoor werd
15 Febr. 1881 geopend te de Cocks-
dorp op Texel.
Einde 1926 bedroeg het aantal kan-
I toren, hulpkantoren en stations dat
voor den telegraafdienst was openge
steld in totaal 2258, waarvan 908 hulp
kantoren en 688 stations.
ABONNEERT U op dit Blad,
dat U het nieuws uit de Lang
straat en Omgeving het UIT
GEBREIDST geeft.
3).
De Echo van het Zuiden,
en Laiiffslnuitselie Courant
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.28.
Franco per poet door het geheele rflk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, en*,
franco te zenden aan den Uitgever.
PrJJe der Advertentiên
20 cent per regel; minimum 1,50.
Bfl contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiên moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens om uiterlijk 9 uur in ons be*lt
zQn.
JUBILé RIJKSTELEGRAAF.
't Was Donderdag 1 Dec. 75 jaar gele
den, dat de dienst der Rijkstelegraaf ge
opend werd tusschen de; kantoren Am
sterdam, Breda, Dordrecht, Den Haag,
en Rotterdam.
Oorspronkelijk op bescheiden schaal
begonnen, door de Hol. IJzeren Spoor
weg Mij. geëxploiteerd in 1845 voor
publiek verkeer geopend, nam de Staat
in 1852 de exploitatie over, opdat des
Rijks belang beter zou worden behar
tigd.
Alle particuliere maatschappijen
gingen successievelijk in Rijksdienst
over.
In 1857 waren de voornaamste plaat
sen in Nederland telegrafisch verbon
den en bestonden de gewenschte aan
sluitingen met België en Duitschland.
HWaCtUPpy VAN VERZEKERING OP HETLEVEfl
van „DE ECHO VAN EET ZEIDEN".
Uit liet Duitsch
van
EÜFEMINA VO» ADLERSFELD-BALLESTREM.
■x
Natuurlijk meent Sigrid het even goed
misschien nog heter dan ik, maar ieder
moet toch zijne natuur volgen, niet waar?"
Maar nog eer de vorst antwoorden kon,
keerde gravin Sigrid zich halflacliend om.
..Niet. zoo luid, Iris", zeide zij schertsend.
..O, Sigrid, jij benfc ook veel, veel beter en
wijzer dan ik", was het berouwvolle, over
moedige antwoord.
.Berouiw heeft zij altjjd,, de zondares,
maar ze verbetert zich niet", riep Sigrid
den vorst over de schouders toe, en de zach
te uitdrukking, die hare pekken daarbij
aannamen, stond haar zeer goed.
„Men zou meenen, dat de gravin, uwe
zuster, minstens twintig jaar ouder was
dan u en geroepen om de rol van moedor
over u te spelen", zeide Hochwald lachend.
dat doet zij ook", antwoordde Iris
ernstig. „Maar zij is ook onze goede huls
geest en bestuurt, sedert mama dood is, ge
heel alleen het huishouden.
In tusschen was men in de muziekzaal ge
komen, waar de Koningin zicli reeds met. de
schoone Amerikaansche onderhield. Nadat
lief, gezelschap voltallig en alles stil was,
zong juffrouw Fuchsia Grant hare neger
liederen, terwijl Boris haar daarbÜ accom
pagneerde. Zij zong eerst liet. melancholi
sche
..The sun shines bright in the old Ken
tucky-home,
't Is Summer, the Darkies are gay
The corn-top ripe and meadows in the
bloom,
Whilete birds make music all the day
dan bet treur-naive Master's in fhe old.
cold ground", en ten slotte het overmoedi
ge ..Wait for the Waggon". En toen er
aan den hflval geen einde wilde komen,
zong zy met bekoorlijke stem nog het lied
van JiVm-Juni uit de „Mikado" van de zon
en de maan.
De Koningin knikte zeer genadig, en toen
daarop niemand anders zich aanbood, vroeg
zij of men nog meer muziek zou liooren. Nu
trad Snscha, met een vioolkist in de hand.
naar voren en zeide tot de vorstin
„Gravin Erlenstein is een ware vioolfee.
Maar om haar te liooren. vrees ik\ dat men
eerst het bevel van Uwe Majesteit noodig
heeft".
Ik lieh hier niets te hevelen, maar ver
zoeken Jean men overal", antwoordde de
Koningin met een vriendelijk lachje tot do
hoog blozende Iris gericht, die Sasclio ver
wijtend aanzag en haar toen toefluisterde
„Dat is verraad aan de vriendschap,
Sa'schaAchter mijn rug om mijn Amatie t?
laten halenO, o".
Maar Sasclia liad liaar zin. want Iris
speelde altijd slechts in kleinen kring. Graaf
Erlenstein zelf keek een beetje donker,
maar hij moedigde zijn dochter aan. waarop
deze. gevolgd door Sigrid. die haar spel be
geleidde. zich naar de piano begaf. De bei
de zusters kwamen spoedig overeen, dat een
„Rêverie" van Vieuxtemps het meest go-
schikt voor plaats en tijd was. en Iris legde
de kleine, bruine viool tegen den slanken
lials en hief den strijkstok op
Daar viel haar blik op liet. gezelschap,
iedereen wilde do blonde, bekoorlijke, jeug
dige gravin zien zij werd bleek tot aan
do lippen en liet de hand met den strijkstok
weder zakken. Daar zag zij ook Marcellus
Hochwald, die in de naaste vensternis
stond, en liij groette haar. als om haar aan
te moedigen, met een voor anderen nauwe
lijks zichtbaar hofdknikje maar Iris had
het evenwel bemerkt, want een bekoorlijk
lachje dankte hem zfl liief den strijk
stok nogmaals op, en toen klonk het als
Bngelenmuzick van de snaren, helder, vol
en aangrijpend. Reeds na de eerste maten
had zij hare verlegenheid overwonnen, zij
liet. zich geheel door de macht der miltziek
medesleepen, zoodat zaal en mensclien ver
dwenen. en hare groote, anders zoo lachen
de kinderoogen. namen een ernstige uit
drukking aan.
Een oorverdoovend salvo van applaus,
bravo en „bis-bis" roepen volgde op den
laatsten, zaclit wegstervenden toon en deed
liet jonge meisje bijna tot tranen schrikken.
Maar eer zij nog tot bezinning was gekomen,
liad de Koningin haar reeds met een voch
tig oog in de armen gesloten en haar een
kus op de gloeiende wangen gedrukt.
„Hoe rijk is u met deze gave des hemels",
zeide zij bewogen. „U heeft mijn arm hart
niet uwe muziek verkwikt en gelaafd, zoo
als sinds lang niet meer. Hier. neem dezen
ring, dien ik u als een aandenken aan mij
verzoek te dragen. Moge by u geluk aan
brengen, meer geluk dan mij".
Daarna vertrok de Koningin. Toen zij
door de vrouKv des liuises en liaro kinderen
begeleid, zicli verwijderd had, moest Iris
ren oorverdoovenden vloed van loftuitingen
over haar spel liooren.
Zwijgend hoorde zij toe en trok zich toen
terug om hare viool zorgvuldig in de kist
te leggen. Plotseling stond vorst Hochwald
voor haar.
„Ik kom u zeggen, gravn", sprak hij. „hoe
diep uw spel mijn hart bewogen en ontroer 1
heeft".
„Ik dank u", antwoordde Iris en reikte
hem de hand, die hij een oogenblik langer
vasthield dan misschien noodig was, ter
wijl zijn blik den haren zocht. Zij weerstond
dezen blik goed. maar een liooge blos en
een doodsche bleekheid wisselden elk a nder
plotseling af op haar bekoorlijk gezicht.
Toen vorst Hochwald de kleine, slanke hand
met de zachte vingers losliet, zag hij daar
aan den ring der Koningin schitteren 'n
langwerpige, wonderschoone opaal, met dia
manten omzet.
„Een sclioone ring. niet waar", voegde
zij hem toe.
„En toch zou ik niet wenschen dat u' hem
droeg, gravin"
„Waarom niet?"
..Ou) twee redenen. Ten eerste omdat de
opaal volgens oude tradities geheimzinnige
krachten zou bevatten, die zijn drager on
heil aanbrengen", antwoordde de vorst.
„Maar", zeide Iris met verwonderde oo-
gen „maar dat is toch zy bleef steken.
„Rijgeloof, wilt u zeggen", vervolgde liy.
...Ta gravin, de menski heeft zoo zijn zwak
ke zijden, vooral in bepaalde opzichten".
„Dat begrijp ik niet geheel", zeide zij
verwonderd.
„Nu en uw tweede reden, vorst?"
„Mijn tweede reden is zoo klaar als de
zon. Ik geloof namelijk; dat voor uwe han
den slechts twee soorten van ringen be
stemd zijn
„Nu
„Voor de rechter een eenvoudige, bree-
de. gouden ring
„Een trouwring?" vroeg Iris lachend en
zoo onschuldig mogelijk.
...Ta", zeide de vorst.
„Nu en voor den linker
„Voor de linker herhaalde hij en
bleef toen steken. „Neen gravin, u mag de
zen opaal niet dragen, werkelijk niet", voeg
de hij er levendig aan toe. %U is niet gescha
pen voor ongeluk en leed en nacht bedenk
eens.wanneer deze opaal werkelijk de zon
zou) uitdooven. die u noodig heeft om te le
ven. Ik zou zeggen, geef mij dezen ring, en
ik zal u een anderen daarvoor geven,
maar ik lien bijna een oud man, ini elk geval
een man in den herfst des levens en u zou
mij de kostbare herinnering aan de tranen
eeuer Koningin niet toevertrouwen".
„Maar men zegt toch altijd, dat men zich
op den ouderdom meer verlaten kan dan
op de jeugd", zeide zij lachend.
Ily zag haar zichtbaar bewogen in de
heldere onschuldige kinderoogen.
„God zegene u", sprak hij zacht, zófl
zacht, dat zij hem nauwelijks kon verstaan,
en op dit oogenblik kwam graaf Erlenstein
1 0111 zijne dochter te zeggen, dat liet tijd was
naar liuis tégaan. Hij had Sigrid reeds uit
de menigte opgezocht en bleef nog even, om
van de vrouw des huizes afscheid te nemen,
j Vorst Hochwald maakte van deze gelegen-
i heid gebruik om den graaf verlof te vra-
j gen, hem te mogen bezoeken, waarop deze
liem vriendelijk ten antwoord gaf, dat hem
dit een groot genoegen zou doen.
„Het is echter nog tamelijk verward bij
ons, omdat alles door de verhuizing nog niet
op zijn plaats staat, maar een plaatsje om
to praten zal er. met liehulp mijner doch
ters. nog wel te vinden zijn".
Nadat allen vertrokken waren en vorst
Hochwald zijn zuster goeden nacht liad ge-
wensclit, ging ook hij. met zijn neef, die in
Angleterre" woonde, naar huis. Daar nam
hij afscheid van Boris, en Marcellus ging
zijns weegs. Hij wist zelf niet hoe 't kwam,
maar ee n vreemd gevoel maakte zich van
hem meester, het was alsof een naam zich
op de lippen van den eenzamen man drong -
een vrouwennaam „Iris".
„En zou ik daarom twintig jaar van mijn
leven als een egoist in de grootste eenzaam
heid hebben doorgebracht, terwijl er intufc-
schen een bloem voor mij, kiemde, ontlook en
opbloeide?" dacht hij: want niets ter we
reld is voor de lioop toegankelijker dan het
men schol ijk hart] waarvoor ze dan ook ze
ker geschapen werd. die vriendelijkste der
drie goddelijke zusters.
Dan weder drong zich een andere twijfel
hij liem op. De kinderen zijner zuster noem
den hem altijd „oom" was het dus niet
heel natuurlijk, dat Iris ook nooit anders
aan hem, zou denken dan aani „om"? „Oom",
hoe ontnuchterend, hoe verschrikkelijk pa
triarchaal is dit woord en hoe tempert het
eiken snelleren polsslag. O ja, men houdt
van een oom, men schertst! en lacht onschul
dig met hem of vertrouwt hem zijne zorgen
toe en borduurt canapékussens of sluimcr-
rollen voor liem. „Sasclin's oom" zal zij den
man noemen, wiens doodgewaand hart zij
door hare bekoorlijke reinheid deed herle
ven. liij hoorde liet, liaar al met haar zoete,
licfelykc stem zeggen
(Wordt vervolgd).