Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Witte plozen
i
#i
1
FEUILLETON
do^
dad*"
I
NUMMER 97
ZATERDAG 10 DECEMBER 1927.
50e JAARGANG
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
DE RUSSISCHE
VRIJHEIDSGEDACHTE.
Het donkere Rusland met zijn hel
dere steppen maar troebelen geest, met
zijn geweldige schommelingen en die
pe tragiek, blijft voor ons een waar
schuwend exempel.
Lenin, die Rusland wilde opheffen
en voor zich uitdragen als een groote
lichtbron voor Europa, ja voor heel de
wereld, die zich op de bres wierp als
„apostel der vrijheid", heeft slechts
bereikt een „vrijheid" voor barbaren,
waarvan we de afschuwwekkendste
voorbeelden gestaafd zien in 't dezer
dagen verschenen werk: „De roode
terreur".
Vrijheid van gedachten is slechts
mogelijk in abstracten zin, zoo de
mensch zich gebonden weet aan God,
die de eeuwige waarheid is. Dit is een
bindend element en een niet te ver
werpen voorwaarde voor een goed ge
ordende zedelijke en maatschappelijke
samenleving.
Toch zijn er ook in ons land nog een
groot aantal (gebonden) „vrijdenkers"
die alleen onder „de Dageraad" een
zegenrijke maatschappij mogelijk ach
ten. Nauw verband hiermede, vooral in
materialistischen zin, houdt voorzeker
het communisme.
We willen ons niet verliezen in een
getheoretiseer over de „vrije gedachte",
maar wijzen enkel op 't concreet voor
beeld dat 't vrije Rusland deze week
bood.
Zoo weigerde het communistisch
congres te Moskou eenstemmig een
verklaring te aanvaarden van de zijde
der oppositie-leiders Kamenef, Rakops-
ki en anderen, waarin dezen aanbo
den hun wapens neer te leggen, aan
alle besluiten van de meerderheid te
gehoorzamen en hun eigen inzichten
en critiek slechts te uiten binnen de
grenzen van de communistische partij,
overeenkomstig de geldende bepalin
gen.
Kamenef verklaaide dat men geen
nieuwe partij wilde: „Wij willen in de
ze partij blijven, doch de partij kan
niet van ons eischen dat we onze eigen
inzichten opgeven, indien wij met onze
ine nou steeds
OverBeer&jü!
critiek binnen de partij blijven."
Dus ook een z.g. „huiselijke critiek",
een oordeel in de binnenkamer, wordt
hier verboden.
Rij kof verklaarde „dat het berouw
le laat kwam" en eischte vóór alles,
dat zij alles opgeven, zelfs hun eigen
denkbeelden.
En zoo zullen dan Rakofski, lrotski
en Zinowjef van de partij worden uit
gesloten, omdat zij een oogenblik ge
zond durfden te denken.
't Behoefde dan ook geen verwonde
ring te baren, toen dezer dagen een be
gaafde Nederlandsche vrouw als H.
Roland Holst-van der Scholk haar
roode partij den rug toekeerde.
BUITENLAND.
POLEN EN LITHAUEN.
In een kalmeerende atmosfeer
*an Qenè^/e begint zich het langdurige
conflict tusschen Polen en Litauen te
ontspannen. Woldemaras heeft in den
Volkenbondsraad gisteren Litauen's
grieven, soms wat heetgebakerd, ge-
lucht en Zaleski heeft hiertegenover
net Poolsche standpunt met meer
bezadigdheid uiteengezet Maar beider
pleidooi doet de gegevens aan de
hand voor een wijze beslissing in den
zetel van den Volkenbond
Dit is wel voornamelijk hieraan te
danken dat Woldemaras niet van den
Volkenbondsraad verlangt dat deze
laatste zijn eigen besluit aangaande
den status van Wilna zal herroepen
en drie voorstellen tot een regeling
doet waarmee minister Beelaerts van
Blokland, wien de onderscheiding te
beurt viel tot rapporteur over de
kwestie benoemd te worden, weg zal
weten. De Litausche voorstellen gelden
grieven waarmee de toestanden op
den Balkan den Volkenbond vertrouwd
hebben gemaakt, daar zij grensbedrei-
gingen, het organiseeren van benden
en veidrukkings-maatregelen van de
eene nationaliteit door de andere
betroffen.
Daar pleegt men de beproefde me
thode van een onderzoek door een
internationale commissie op toe te
passen en onder het wakend oog van
de buitenlanders binden de twee el
kaar bestrijdende partijen dan van zelf
in. Het slot kan ook nu worden, dai
er een aanmerkelijke verbetering in de
betrekkingen tusschen de twee landen
intreedt. Al kan men ook op deze
wijze de diepere oorzaken van oude
tegenstellingen niet wegnemen, voor-
loopig mag men er reeds voldaan over
zijn, ale ermee bereikt wordt dat Li
tauen de door Polen aangeboden
vredeshand aanneemt,' de „oorlogs
toestand" geliquideerd en het gevaar
voor incidenten, die zich tot een be
dreiging van den vrede kunnen uit
breiden, voorloopig bezworen wordt.
BINNENLAND.
In de Tweede Kamer vroegen
jhr. A. van Sasse van Ysselt aandachi
voor de verbetering van den water
staatkundigen toestand in Noord-
ora >ant, verbetering der Maasdijken
en kanalisatie van de Maas, welke
behoorde te geschieden zonder pro
vinciale bijdragen.
De heer Fieskens pleitte voor een
verbinding van Eindhoven met het
Wilhelmina kanaal.
Dr. Deckers wees op de noodzake
lijkheid van de uiteindelijke oplossing
der kwestie van de Beersche Maas.
Hij kwam op voor een kanaal van 0»s
naar de Maas en een kunstweg Val-
kenswaard-Eindhoven.
Er hebben proefnemingen plaats
gehad voor het exploiteeren van de
radio—telefoon voor persdoeleinden
tusschen Den Haag en Ned -lndië Het
was even duidelijk als tusschen twee
plaatsen in de nabijheid.
Er is een verlaging aangekondigd
van de telefoontarieven in het verkeer
tusschen Nederland en België welkt
ingaat 1 Januari a s.
WENKEN VOOR VEILIGHEID
EN VOLKSGEZONDHEID.
Opleiding van wijkverpleegsters
in kinderbescherming.
Onder voorzitterschap van Dr. R. N.
M. Eijkel heeft eene vergadering plaats
gehad van de Inspectie voor de hygiene
van 't kind, de tuberculosebestrijding,
bestrijding v. geslachtsziekten met eene
daartoe benoemde Commissie, in welke
vergadering besproken is hoe de op
leiding moet zijn van wijkverpleeg
sters, welke bij den zuigelingenbescher
mingsdienst zullen worden betrokken.
Als leidraad diende hierbij een
schema ontworpen door den kinder
arts Dr. Koenen, die reeds geruimen
tijd deze opleiding had ter hand geno
men.
Gestreefd zal worden naar combi
natie van de cursussen voor kinder
bescherming.
De cursussen zullen in het algemeen
niet meer dan 15 leerlingen omvatten.
Het aantal lesuren wordt 36 a 40.
De theoretische opleiding zal in den
regel door de districtskinderartsen wor
den gegeven.
De verpleegsters zullen een stage
moeten doormaken op een consulta
tiebureau voor zuigelingen. Deze stage
zal voorloopig een maand moeten du
ren.
Verder zal de verpleegster plaatse
lijk worden opgeleid door de districts-
huisbezoekster, op dezelfde manier
als dit voor de opleiding tot tubercu-
losehuisbezoekster is geregeld.
De practische opleiding zal worden
toevertrouwd aan de districtshuisbe-
zockster.
Er zal een diploma worden uitgereikt
vanwege de Commissie, nadat een
examen is afgelegd.
ABONNEERT U op dit Blad,
dat U het nieuws uit de Lang
straat en Omgeving het UIT
GEBREIDST geeft
Waahvyksclie en Lanplraatsclie Courant,
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.26.
Franco per poet door het geheele rijk L40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, ens.
franco te zenden aan den Uitgever.
PrlJs der Advertentiön
20 cent per regel; minimum 1,60.
By contract flink rabat
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en VrJJdag
des morgens om ulteriyk 9 uur in ons bealt
zyn.
van „DE ECHO VAN HET ZTJ1DEN".
Uit het Duitsch
van
EÜFEMI.NA VON ADLERSFELD-BALLESTBEM.
k*#iABAX it§§
i -,*B l|R\N
w
vW Issj
POOCC-STP 1^
Het is geen kunst, met groote
woorden iels nieuws in den handel
te brengen.
De STER-TABAK is geen nieuu)
merk, doch heeft sedert vele jaren
het hart van iederen pijprooker
veroverd door hare ongeëven
aarde kwaliteit
De rookers van STER-TABAK
beantwoorden ons streven naar
kwaliteit met hun vertrouwen.
Wij zullen dit vertrouwen niet
beschamen!
N.V. Theodoras Niemeijef
Groningen en Rotterdam
4)
Maar, by, al dien folterenden twijfel
drong zich toch het schoonste woord by
hem op. dat de taal voor zulke oogenblikkea
heeft het woordje ^misschien" en daarom
zweeg ook in Marceilus Hochwald's borst
alle twyfel, toen het vleiende „misschien
zich liet. hooren. De weegschaal waarmede
hy zichzelf vergeleek, had twee schalen
in de eene lag de „goede oude oom" van Bo
ris en Sascha Chrysopras, zwaar als lood,
in de andere stond hy zelf met zyn eerlyk,
trouw hart zyn edel karakter, zyn onberis-
pelyk Ik. 'En daarhy kwam het hem niet
eens in de gedaclite, zyn rykdom en zyn
vorstenkroon mede te rekenen, want wat
heeft dat alles voor waarde, wanneer het
hart spreekt?
Hooger richtte hy zich op. Het woordje
„misschien" vervulde zyn hart met vreugde.
„Misschien
In het Oosten verkondigde een bloed roo
de schemering reeds den naderenden dag.
Een huivering beving den vorst, en lang
zaam verliet liy de plaats waar hy stond,
met hoop en twijfel in het hart.
II.
Den morgen na het bezoek by mevrouw
Chrysopras, had Iris Erlenstein zich ver
slapen, verschrikt werd zy wakker, toen zy
de zonnestralen door de jaloezieën op den
grond zag dansen. Verwonderd wreef zy
zich de oogen zy had zoo schoon ge
droomd, zdj wist niet meer goed wat, maar
zy had door gouden en rozenroode wolken
gezweefd, altyd hooger en hooger, hoewel
Sigrid beneden stond en haar aan 't kleed
vasthield en Boris Chrysopras wanhopig de
handen wrong. Toen zy er aan, dacht, moest
ze onwillekeurig lachennu was alle ver
moeidheid verdwenen, zy stond op en kleed
de zich vlug aan.
zy vloog den breeden, langen corridor
door en de steenen trap af om zoo in de on
derste verdieping van het. oude, ruime pa
leis te komen, dat de graaf had gehuurd.
Zy vond Sigrid beneden, die bezig was het
ontl.yt klaar te zetten. Onhoorbaar ging zy
op haar toe em met een „Lief zustertje, laat
my, luiaard, je eens een kus geven", sloeg
zy de armen om haar zusters hals. „Ik
schaam my, zoo lang te hebben geslapen."
„Ik heb je niet willen roepen het is
gisteren zoo laat geworden," antwoordde
Sigrid vriendeiyk. „Maar kom nu, want pa
pa kan elk ogenblik van de wandeling te
rugkomen en wil dan deze kist uitgepakt
hebben."
Nogmaals ging Iris op hare zuster toe om
haar te omarmen.
„En laat ons nu eens recht gezellig met
elkander praten," zeide zy, terwyl zy ging
zitten.
„Byvoorbeeld van de verovering, die je
gisteravond hebt gemaakt," riep Sigrid, en
keek hare zuster, die er als met bloed over
goten uitzag,-en den lepel, dien zy in de
hand droeg, liet vallen, strak in het gezicht.
„O, je bedoelt den ring van de koningin,"
stamelde zy na een oogenblik, terwyl zij- den
opaal aan hare hand bekeek.
„Neen, dat was een triomf en een wel
verdiende ook, myu schatje, maar geen ver
overing." antwoordde Sigrid, wier bleek ge
laat by de gloeiende wangen harer zuster
scherp afstak. „Men verovert geen vrouwen,
wanneer men er zelf eene is."
„Sesam, open u," lachte Iris, hoewel een
beetje verlegen, maar toch als een gelukkig
kind. en hare oogen namen den fonkelenden
glans aan, die zyn licht van binnen, uit de
ziel, ontleent. Zooveel te strakker was Sig-
rid's blik geworden, en .stevig drukte zy de
lippen op elkander onopgemerkt door
Iris. die de oogeii had eergeslagen en met
den mond half open, als droomend voor) zich
uitzag.
Daar klonk buiten in den corridor de
stem van den graaf, die vau zyne morgen
wandeling was teruggekeerd en informeerde
of men de bewuste kist in zyne kamer had
gezet.
Met een vroolyk „goeden morgen, papa",
vloog Iris de kamer uit en haren vader in
de armen.
„Hola, hola, kleine wildeman, je gooit
me haast omver," riep liy schertsend en ver
volgde toen:.„Komt nu, meisjes! Nu gaan
we aan 't uitpakken. De een neemt de din
gen uit de kist„ de ander geeft ze my aan
en ik berg ze in de kast met het geheim,
slot. Vooruit vooruit wy moeten er
vandaag vroeg mee klaar zyn."
„O, dat is voor ons een kleinigheid," zei
Iris lachende en volgde met hare zuster, die
tot nu toe nog geen woord gesproken had.
haar vader in zyn kamer.
Met den grootsten yver zetten allen zich
aan den arbeid en papieren, manuscripten
en eene verzameling autograplien van hoogt
waarde, werden zorgvuldig in de kast gebor
gen. Maar, zooals het dikwyis gaat, dat men
by het opruimen dikwyis interessante din
gen ontdekt, die op hunne oude bewaarplaats
door ons opgeborgen en daardoor vergeten
waren, en nu, voor den dag gekomen, plot
seling weder onze aandacht trekken, zoo
vond de graaf ook hier een boek inet zeld
zame en merkwaardige alliantiewapens, die
hy jaren geleden verzameld en in den loop
des tyds geheel vergeten had. Dadeiyk ver
diepte hy zich zoozeer in het boek, dat hy
het opbergen geheel vergatde zusters zet-
ten de uitgepakte dingen op de tafel, om de. i
kist zelf zoo spoedig mogelyk uit de kamer
te brengen.
Juist haalde Sigrid er een cylindervormi-
gen étui van karton uit, waarvan de bescha
digde bodem naar beneden viel, waardoor
een perkamenten rol op den grond rolde, zy
maakte de rol open en riep verrast: „Och,
de stamboom der Erlensteins! Wat inte
ressant."
„Waar staan wy?" vroeg Iris nieuwsgie
rig, terwyl zij op de teenen ging staan om
in het blad te kunnen zien. dot gigrid nu
opengevouwen op een tafeltje legde, de ge
slachten met den vinger van boven naar be
neden volgende.
„Maar, papa, hier staat u nog niet eens
al getrouwd op", riep zij na een kleine pau
ze. „Vindt u goed, dat ik de namen van ma
ma en ons op de lijst invul"?.
„Ja, ja", zeide graaf Erlenstein, evenwol
zonder gehoord te hebben, wat zyne dochter
hem vroeg, en Iris haalde pen en inkt en
gaf die aan Sigrid, die vervolgens luide de
volgende datums invulde „Graaf Lodewyk.
geb 13 Maart 1840, gehuwd 22- Juli 18C7
met Anna Maria Ferdinande von Spittel-
berg, geb. 17 Aug. 1845. dochter van etc. etc.
etc., gestorven 10 September I860. Kinde
ren Sigrid Maria Josepha en Iris Maria
Josepha, beiden geboren den lsten Mei 1800
te Kairo. Waaruit volgens Pythagoras
blijkt, dat wy spoedig 10 jaar oud zyn", zei
de Sigrid.
„Ja, de last der jaren dreigt ons te gaan
drukken", sprak Iris met. een schalks lachje.
Graaf Erlenstein was intusschen op zyne
dochters opmerkzaam geworden en ging
naar de tafel, waar Sigrid den stamboom
had ingevuld. Zyn schoon, edel gelaat was
bleek., en er lag eene uitdrukking van smart
om zyn mond, zoodat Iris verschrikt vroeg
„Wat scheelt u, papa"?
„Niets, niets, kleine", was het zachte pfln-
lyke antwoord. „De naam uwer moeder
„.Ta, ja." zeide Iris en vleide haar hoofd
je vol liefde aan de borst van den ouden
heer; ook Sigrid keerde zich om en kuste
haar vaders hand het was goed bedoeld,
maar toch niet zoo innemend als de wjjze,
waarop Iris den graaf trachtte te troosten.
Sjgïid boog zich weder over den stam-
Ëomii heen en droogde met een vel vloeipa
pier het nog natte schrift af. Plotseling
keerde zij zich om.
„Papa, ik heb nooit geweten, dat u nog
eene zujster heeft of gehad heeft", zeide
zy verwonderd, terwyi zy met den vinger
op een naam naast dien haars vaders wees.
„Maria. geb. 9 Oct. 1842". Het gelaat van
den graaf nam nu een nog veel pynly-
ker uitdrukkingj aan hy zuchtte diep, zöó
diep, dat het veel op steunen geleek, en
drukte Iris vaster aan zyne borst.
„Ja", zeide hij met moeite, „ik heb eene
zuster gehad".
„Wat u ons tot op heden nooit verteld
heeft is het niet vreemd?" vroeg Sigrid,
die het gezicht van haar vader niet kon zien.
„Ik herinner my ook niet, dat mama ooit
van haar gesproken heeft. Zy is is zy
doodvervolgde zy langzaam.
„Ja", antwoordde de graaf met zulk een
doffe stem, dat Sigrid verschrikt opsprong.
„O, papa, als ik had kunnen vermoeden,
dat ïny'ne vraag u zoo zou treffen riep
ze met tranen in de oogen.
Graaf Erlenstein maakte zyn arm van
Iris' schouders los. kuste haar op het voor
hoofd en ging toen een paar maal de kamer
op en neder, terwyi zjjne dochters hem met
angstige blikken nazagen.
Toen bleef hy voor hen staan en zei op
ernstigen, maar vrieudeiyken toon „Kin
deren, uwe moeder en ik waren overeenge
komen, u nooit over deze zuster te spreken,
voor het noodig was. Haar bestaan hebt ge
in dezen stamboom ontdekt wat ik u dus
van haar zeggen kan. zal ik u vertellen. Ik
heb haar eens zeer lief gehad zy stierf
jong. in den bloei liaars levens, en was zeer
schoon., Wanneer ge my echter lief hebt,
spreek dan nooit meer over haar, en
wanneer anderen toevallig of met opzet met
u over haar spreken, weigert dan steeds over
haar te praten. Het is een treurige geschie
denis, waaraan haar naam my opnieuw
heeft herinnerd, maar liefc graf bedekt ze en
daar mag ze rusten. Geeft er my de hand
op. dat ge me nooit naar de reden er van
zult vragen. Het zou de vreugde van Uw
jeugd en de zon uit uw leven wegnemen
want de wetenschap brengt niet altyd geluk
aan. Belooft go 't me?"
Een langzaam „ja" uit gigrid's mond, een
luid vroolyk „ja" van Iris volgde op den
vaderleken wensch en een dubbele handdruk
een dubbele omarming bezegelde de belofte.
(Wordt vervolgd).