Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Witte plozen i #i 1 FEUILLETON do^ dad*" I NUMMER 97 ZATERDAG 10 DECEMBER 1927. 50e JAARGANG UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. DE RUSSISCHE VRIJHEIDSGEDACHTE. Het donkere Rusland met zijn hel dere steppen maar troebelen geest, met zijn geweldige schommelingen en die pe tragiek, blijft voor ons een waar schuwend exempel. Lenin, die Rusland wilde opheffen en voor zich uitdragen als een groote lichtbron voor Europa, ja voor heel de wereld, die zich op de bres wierp als „apostel der vrijheid", heeft slechts bereikt een „vrijheid" voor barbaren, waarvan we de afschuwwekkendste voorbeelden gestaafd zien in 't dezer dagen verschenen werk: „De roode terreur". Vrijheid van gedachten is slechts mogelijk in abstracten zin, zoo de mensch zich gebonden weet aan God, die de eeuwige waarheid is. Dit is een bindend element en een niet te ver werpen voorwaarde voor een goed ge ordende zedelijke en maatschappelijke samenleving. Toch zijn er ook in ons land nog een groot aantal (gebonden) „vrijdenkers" die alleen onder „de Dageraad" een zegenrijke maatschappij mogelijk ach ten. Nauw verband hiermede, vooral in materialistischen zin, houdt voorzeker het communisme. We willen ons niet verliezen in een getheoretiseer over de „vrije gedachte", maar wijzen enkel op 't concreet voor beeld dat 't vrije Rusland deze week bood. Zoo weigerde het communistisch congres te Moskou eenstemmig een verklaring te aanvaarden van de zijde der oppositie-leiders Kamenef, Rakops- ki en anderen, waarin dezen aanbo den hun wapens neer te leggen, aan alle besluiten van de meerderheid te gehoorzamen en hun eigen inzichten en critiek slechts te uiten binnen de grenzen van de communistische partij, overeenkomstig de geldende bepalin gen. Kamenef verklaaide dat men geen nieuwe partij wilde: „Wij willen in de ze partij blijven, doch de partij kan niet van ons eischen dat we onze eigen inzichten opgeven, indien wij met onze ine nou steeds OverBeer&jü! critiek binnen de partij blijven." Dus ook een z.g. „huiselijke critiek", een oordeel in de binnenkamer, wordt hier verboden. Rij kof verklaarde „dat het berouw le laat kwam" en eischte vóór alles, dat zij alles opgeven, zelfs hun eigen denkbeelden. En zoo zullen dan Rakofski, lrotski en Zinowjef van de partij worden uit gesloten, omdat zij een oogenblik ge zond durfden te denken. 't Behoefde dan ook geen verwonde ring te baren, toen dezer dagen een be gaafde Nederlandsche vrouw als H. Roland Holst-van der Scholk haar roode partij den rug toekeerde. BUITENLAND. POLEN EN LITHAUEN. In een kalmeerende atmosfeer *an Qenè^/e begint zich het langdurige conflict tusschen Polen en Litauen te ontspannen. Woldemaras heeft in den Volkenbondsraad gisteren Litauen's grieven, soms wat heetgebakerd, ge- lucht en Zaleski heeft hiertegenover net Poolsche standpunt met meer bezadigdheid uiteengezet Maar beider pleidooi doet de gegevens aan de hand voor een wijze beslissing in den zetel van den Volkenbond Dit is wel voornamelijk hieraan te danken dat Woldemaras niet van den Volkenbondsraad verlangt dat deze laatste zijn eigen besluit aangaande den status van Wilna zal herroepen en drie voorstellen tot een regeling doet waarmee minister Beelaerts van Blokland, wien de onderscheiding te beurt viel tot rapporteur over de kwestie benoemd te worden, weg zal weten. De Litausche voorstellen gelden grieven waarmee de toestanden op den Balkan den Volkenbond vertrouwd hebben gemaakt, daar zij grensbedrei- gingen, het organiseeren van benden en veidrukkings-maatregelen van de eene nationaliteit door de andere betroffen. Daar pleegt men de beproefde me thode van een onderzoek door een internationale commissie op toe te passen en onder het wakend oog van de buitenlanders binden de twee el kaar bestrijdende partijen dan van zelf in. Het slot kan ook nu worden, dai er een aanmerkelijke verbetering in de betrekkingen tusschen de twee landen intreedt. Al kan men ook op deze wijze de diepere oorzaken van oude tegenstellingen niet wegnemen, voor- loopig mag men er reeds voldaan over zijn, ale ermee bereikt wordt dat Li tauen de door Polen aangeboden vredeshand aanneemt,' de „oorlogs toestand" geliquideerd en het gevaar voor incidenten, die zich tot een be dreiging van den vrede kunnen uit breiden, voorloopig bezworen wordt. BINNENLAND. In de Tweede Kamer vroegen jhr. A. van Sasse van Ysselt aandachi voor de verbetering van den water staatkundigen toestand in Noord- ora >ant, verbetering der Maasdijken en kanalisatie van de Maas, welke behoorde te geschieden zonder pro vinciale bijdragen. De heer Fieskens pleitte voor een verbinding van Eindhoven met het Wilhelmina kanaal. Dr. Deckers wees op de noodzake lijkheid van de uiteindelijke oplossing der kwestie van de Beersche Maas. Hij kwam op voor een kanaal van 0»s naar de Maas en een kunstweg Val- kenswaard-Eindhoven. Er hebben proefnemingen plaats gehad voor het exploiteeren van de radio—telefoon voor persdoeleinden tusschen Den Haag en Ned -lndië Het was even duidelijk als tusschen twee plaatsen in de nabijheid. Er is een verlaging aangekondigd van de telefoontarieven in het verkeer tusschen Nederland en België welkt ingaat 1 Januari a s. WENKEN VOOR VEILIGHEID EN VOLKSGEZONDHEID. Opleiding van wijkverpleegsters in kinderbescherming. Onder voorzitterschap van Dr. R. N. M. Eijkel heeft eene vergadering plaats gehad van de Inspectie voor de hygiene van 't kind, de tuberculosebestrijding, bestrijding v. geslachtsziekten met eene daartoe benoemde Commissie, in welke vergadering besproken is hoe de op leiding moet zijn van wijkverpleeg sters, welke bij den zuigelingenbescher mingsdienst zullen worden betrokken. Als leidraad diende hierbij een schema ontworpen door den kinder arts Dr. Koenen, die reeds geruimen tijd deze opleiding had ter hand geno men. Gestreefd zal worden naar combi natie van de cursussen voor kinder bescherming. De cursussen zullen in het algemeen niet meer dan 15 leerlingen omvatten. Het aantal lesuren wordt 36 a 40. De theoretische opleiding zal in den regel door de districtskinderartsen wor den gegeven. De verpleegsters zullen een stage moeten doormaken op een consulta tiebureau voor zuigelingen. Deze stage zal voorloopig een maand moeten du ren. Verder zal de verpleegster plaatse lijk worden opgeleid door de districts- huisbezoekster, op dezelfde manier als dit voor de opleiding tot tubercu- losehuisbezoekster is geregeld. De practische opleiding zal worden toevertrouwd aan de districtshuisbe- zockster. Er zal een diploma worden uitgereikt vanwege de Commissie, nadat een examen is afgelegd. ABONNEERT U op dit Blad, dat U het nieuws uit de Lang straat en Omgeving het UIT GEBREIDST geeft Waahvyksclie en Lanplraatsclie Courant, Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.26. Franco per poet door het geheele rijk L40. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, ens. franco te zenden aan den Uitgever. PrlJs der Advertentiön 20 cent per regel; minimum 1,60. By contract flink rabat Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en VrJJdag des morgens om ulteriyk 9 uur in ons bealt zyn. van „DE ECHO VAN HET ZTJ1DEN". Uit het Duitsch van EÜFEMI.NA VON ADLERSFELD-BALLESTBEM. k*#iABAX it§§ i -,*B l|R\N w vW Issj POOCC-STP 1^ Het is geen kunst, met groote woorden iels nieuws in den handel te brengen. De STER-TABAK is geen nieuu) merk, doch heeft sedert vele jaren het hart van iederen pijprooker veroverd door hare ongeëven aarde kwaliteit De rookers van STER-TABAK beantwoorden ons streven naar kwaliteit met hun vertrouwen. Wij zullen dit vertrouwen niet beschamen! N.V. Theodoras Niemeijef Groningen en Rotterdam 4) Maar, by, al dien folterenden twijfel drong zich toch het schoonste woord by hem op. dat de taal voor zulke oogenblikkea heeft het woordje ^misschien" en daarom zweeg ook in Marceilus Hochwald's borst alle twyfel, toen het vleiende „misschien zich liet. hooren. De weegschaal waarmede hy zichzelf vergeleek, had twee schalen in de eene lag de „goede oude oom" van Bo ris en Sascha Chrysopras, zwaar als lood, in de andere stond hy zelf met zyn eerlyk, trouw hart zyn edel karakter, zyn onberis- pelyk Ik. 'En daarhy kwam het hem niet eens in de gedaclite, zyn rykdom en zyn vorstenkroon mede te rekenen, want wat heeft dat alles voor waarde, wanneer het hart spreekt? Hooger richtte hy zich op. Het woordje „misschien" vervulde zyn hart met vreugde. „Misschien In het Oosten verkondigde een bloed roo de schemering reeds den naderenden dag. Een huivering beving den vorst, en lang zaam verliet liy de plaats waar hy stond, met hoop en twijfel in het hart. II. Den morgen na het bezoek by mevrouw Chrysopras, had Iris Erlenstein zich ver slapen, verschrikt werd zy wakker, toen zy de zonnestralen door de jaloezieën op den grond zag dansen. Verwonderd wreef zy zich de oogen zy had zoo schoon ge droomd, zdj wist niet meer goed wat, maar zy had door gouden en rozenroode wolken gezweefd, altyd hooger en hooger, hoewel Sigrid beneden stond en haar aan 't kleed vasthield en Boris Chrysopras wanhopig de handen wrong. Toen zy er aan, dacht, moest ze onwillekeurig lachennu was alle ver moeidheid verdwenen, zy stond op en kleed de zich vlug aan. zy vloog den breeden, langen corridor door en de steenen trap af om zoo in de on derste verdieping van het. oude, ruime pa leis te komen, dat de graaf had gehuurd. Zy vond Sigrid beneden, die bezig was het ontl.yt klaar te zetten. Onhoorbaar ging zy op haar toe em met een „Lief zustertje, laat my, luiaard, je eens een kus geven", sloeg zy de armen om haar zusters hals. „Ik schaam my, zoo lang te hebben geslapen." „Ik heb je niet willen roepen het is gisteren zoo laat geworden," antwoordde Sigrid vriendeiyk. „Maar kom nu, want pa pa kan elk ogenblik van de wandeling te rugkomen en wil dan deze kist uitgepakt hebben." Nogmaals ging Iris op hare zuster toe om haar te omarmen. „En laat ons nu eens recht gezellig met elkander praten," zeide zy, terwyl zy ging zitten. „Byvoorbeeld van de verovering, die je gisteravond hebt gemaakt," riep Sigrid, en keek hare zuster, die er als met bloed over goten uitzag,-en den lepel, dien zy in de hand droeg, liet vallen, strak in het gezicht. „O, je bedoelt den ring van de koningin," stamelde zy na een oogenblik, terwyl zij- den opaal aan hare hand bekeek. „Neen, dat was een triomf en een wel verdiende ook, myu schatje, maar geen ver overing." antwoordde Sigrid, wier bleek ge laat by de gloeiende wangen harer zuster scherp afstak. „Men verovert geen vrouwen, wanneer men er zelf eene is." „Sesam, open u," lachte Iris, hoewel een beetje verlegen, maar toch als een gelukkig kind. en hare oogen namen den fonkelenden glans aan, die zyn licht van binnen, uit de ziel, ontleent. Zooveel te strakker was Sig- rid's blik geworden, en .stevig drukte zy de lippen op elkander onopgemerkt door Iris. die de oogeii had eergeslagen en met den mond half open, als droomend voor) zich uitzag. Daar klonk buiten in den corridor de stem van den graaf, die vau zyne morgen wandeling was teruggekeerd en informeerde of men de bewuste kist in zyne kamer had gezet. Met een vroolyk „goeden morgen, papa", vloog Iris de kamer uit en haren vader in de armen. „Hola, hola, kleine wildeman, je gooit me haast omver," riep liy schertsend en ver volgde toen:.„Komt nu, meisjes! Nu gaan we aan 't uitpakken. De een neemt de din gen uit de kist„ de ander geeft ze my aan en ik berg ze in de kast met het geheim, slot. Vooruit vooruit wy moeten er vandaag vroeg mee klaar zyn." „O, dat is voor ons een kleinigheid," zei Iris lachende en volgde met hare zuster, die tot nu toe nog geen woord gesproken had. haar vader in zyn kamer. Met den grootsten yver zetten allen zich aan den arbeid en papieren, manuscripten en eene verzameling autograplien van hoogt waarde, werden zorgvuldig in de kast gebor gen. Maar, zooals het dikwyis gaat, dat men by het opruimen dikwyis interessante din gen ontdekt, die op hunne oude bewaarplaats door ons opgeborgen en daardoor vergeten waren, en nu, voor den dag gekomen, plot seling weder onze aandacht trekken, zoo vond de graaf ook hier een boek inet zeld zame en merkwaardige alliantiewapens, die hy jaren geleden verzameld en in den loop des tyds geheel vergeten had. Dadeiyk ver diepte hy zich zoozeer in het boek, dat hy het opbergen geheel vergatde zusters zet- ten de uitgepakte dingen op de tafel, om de. i kist zelf zoo spoedig mogelyk uit de kamer te brengen. Juist haalde Sigrid er een cylindervormi- gen étui van karton uit, waarvan de bescha digde bodem naar beneden viel, waardoor een perkamenten rol op den grond rolde, zy maakte de rol open en riep verrast: „Och, de stamboom der Erlensteins! Wat inte ressant." „Waar staan wy?" vroeg Iris nieuwsgie rig, terwyl zij op de teenen ging staan om in het blad te kunnen zien. dot gigrid nu opengevouwen op een tafeltje legde, de ge slachten met den vinger van boven naar be neden volgende. „Maar, papa, hier staat u nog niet eens al getrouwd op", riep zij na een kleine pau ze. „Vindt u goed, dat ik de namen van ma ma en ons op de lijst invul"?. „Ja, ja", zeide graaf Erlenstein, evenwol zonder gehoord te hebben, wat zyne dochter hem vroeg, en Iris haalde pen en inkt en gaf die aan Sigrid, die vervolgens luide de volgende datums invulde „Graaf Lodewyk. geb 13 Maart 1840, gehuwd 22- Juli 18C7 met Anna Maria Ferdinande von Spittel- berg, geb. 17 Aug. 1845. dochter van etc. etc. etc., gestorven 10 September I860. Kinde ren Sigrid Maria Josepha en Iris Maria Josepha, beiden geboren den lsten Mei 1800 te Kairo. Waaruit volgens Pythagoras blijkt, dat wy spoedig 10 jaar oud zyn", zei de Sigrid. „Ja, de last der jaren dreigt ons te gaan drukken", sprak Iris met. een schalks lachje. Graaf Erlenstein was intusschen op zyne dochters opmerkzaam geworden en ging naar de tafel, waar Sigrid den stamboom had ingevuld. Zyn schoon, edel gelaat was bleek., en er lag eene uitdrukking van smart om zyn mond, zoodat Iris verschrikt vroeg „Wat scheelt u, papa"? „Niets, niets, kleine", was het zachte pfln- lyke antwoord. „De naam uwer moeder „.Ta, ja." zeide Iris en vleide haar hoofd je vol liefde aan de borst van den ouden heer; ook Sigrid keerde zich om en kuste haar vaders hand het was goed bedoeld, maar toch niet zoo innemend als de wjjze, waarop Iris den graaf trachtte te troosten. Sjgïid boog zich weder over den stam- Ëomii heen en droogde met een vel vloeipa pier het nog natte schrift af. Plotseling keerde zij zich om. „Papa, ik heb nooit geweten, dat u nog eene zujster heeft of gehad heeft", zeide zy verwonderd, terwyi zy met den vinger op een naam naast dien haars vaders wees. „Maria. geb. 9 Oct. 1842". Het gelaat van den graaf nam nu een nog veel pynly- ker uitdrukkingj aan hy zuchtte diep, zöó diep, dat het veel op steunen geleek, en drukte Iris vaster aan zyne borst. „Ja", zeide hij met moeite, „ik heb eene zuster gehad". „Wat u ons tot op heden nooit verteld heeft is het niet vreemd?" vroeg Sigrid, die het gezicht van haar vader niet kon zien. „Ik herinner my ook niet, dat mama ooit van haar gesproken heeft. Zy is is zy doodvervolgde zy langzaam. „Ja", antwoordde de graaf met zulk een doffe stem, dat Sigrid verschrikt opsprong. „O, papa, als ik had kunnen vermoeden, dat ïny'ne vraag u zoo zou treffen riep ze met tranen in de oogen. Graaf Erlenstein maakte zyn arm van Iris' schouders los. kuste haar op het voor hoofd en ging toen een paar maal de kamer op en neder, terwyi zjjne dochters hem met angstige blikken nazagen. Toen bleef hy voor hen staan en zei op ernstigen, maar vrieudeiyken toon „Kin deren, uwe moeder en ik waren overeenge komen, u nooit over deze zuster te spreken, voor het noodig was. Haar bestaan hebt ge in dezen stamboom ontdekt wat ik u dus van haar zeggen kan. zal ik u vertellen. Ik heb haar eens zeer lief gehad zy stierf jong. in den bloei liaars levens, en was zeer schoon., Wanneer ge my echter lief hebt, spreek dan nooit meer over haar, en wanneer anderen toevallig of met opzet met u over haar spreken, weigert dan steeds over haar te praten. Het is een treurige geschie denis, waaraan haar naam my opnieuw heeft herinnerd, maar liefc graf bedekt ze en daar mag ze rusten. Geeft er my de hand op. dat ge me nooit naar de reden er van zult vragen. Het zou de vreugde van Uw jeugd en de zon uit uw leven wegnemen want de wetenschap brengt niet altyd geluk aan. Belooft go 't me?" Een langzaam „ja" uit gigrid's mond, een luid vroolyk „ja" van Iris volgde op den vaderleken wensch en een dubbele handdruk een dubbele omarming bezegelde de belofte. (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1927 | | pagina 1