Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Witte Hozen i HEEREN-BAAI PA ARS-MERK FEU I L L E I O rt tProbeeH tnaareens van 50chper1/2 pond NUMMER 24. WOENSDAG 21 MAART 1928. 51e JAARGANG. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. GEMEENTERAAD. KAATSHEUVEL. Gasvoorziening Loonopzand Afstuiting van de Gasthuis, straat Loonopzund. De Raad der gemeente Loonopzand vergaderde Zaterdagnamiddag onder voorzitterschap van den Edelachtb. heer van öesouw. Aanwezig alle leden. Agenda 1. Voorstel verkoop bouwterrein naast de woning van Dr. Vercauteren te Kaatsheuvel. De Voorzitter vraagt, of er omtrent dit voorstel nog andere gezichtspun* ten zijn gerezen Wijdeman8. Toen Dr- Vercauteren hier werd benoemd, heb ik gezegd, laten we *t terrein reserveeren, waar na B. en W. met 't voorstel zijn ge komen om 't te verkoopen. Maar zooals nu de voorwaarden zijn ge steld, ben ik er voor om het besluit van 27 December weer in te trekken. Ik ben tegen verkoop, want op dai stukje grond kan maar enkel een burgerhuis staan, meer niet. v. d. Heuvel. Maar er is nog niet dffi iltief tot verkoop besloten. De Riad heeft wel 't besluit genomen om den grond te laten taxeeren en van het bod zal het afhangen of we het al dan niet zullen verkoopen Laat de raad dan nu besluiten wat we zullen doen. Voorzitter Zoo Is het afgesproken. We wilden ook eerst weten wat het perceel opbrengt en den Raad dan verder nog vrij laten om al of ntet tot verkoop te besluiten. De heer Wijdemans maakte een aanmerking over de bezwarende bepalingen, maar zoo bezwaarlijk zijn die toch niet en bovendien hebben we rekening te Hij had daarbij dikwijls een ijverig medewerker aan Spini, dien Sigrid meer ontweek, dan hij wel noodig oor deelde. Voorzichtigheid in 't verkeer voor de anderen was noodzakelijk, maar men had elkander „toevallig" in het park of in de bibliotheek kunnen ontmoeten.. Hiervoor scheen Sigrid hem nu te angstvallig toe en de vluch tige woorden, die hij nu en dan met haar wisselde, waren toch al zeer wei nig. Nog voedde hij geen achterdocht, nog geloofde hij niet, dat hier een oog merk in 't spel was maar dat zij zij ne halve woorden en duidelijke wen ken niet begreep, of liever niet wilde begrijpen, ontstemde hem zoozeer, dat hij zich liever terugtrok en zeker zon zijn vertrokken, ware het niet, dat zijn blinde hartstocht voor Sigrid hem had tegengehouden. Bovendien had hy nog een andere reden om te blijven. Hij was te weten gekomen, dat de kamer dienaar van vorst Hochwald dezelfde was, die hem voor meer dan twinntig jaar als knecht had gediend hij moest dus degene zijn, waarover de voormalige staljongen van den vorst UITGAVE WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 88 Telegr.-AdresECHO. houden met 't huis van Dr. Vercau teren. We moeten toch voorkomen, dat men Dr. Vercauteren 't licht voor zijn apotheek zou kunnen onder- scneppen. De dokter heelt geen be. zwaar dat we den grond naast zijn huis verkoopen, maar hij ziet toch wei gaarne, aat we rekening houden met net licnt voor zijn woning. Dat is nogal een kardinaal punt in de voorwaarden. In de vorige vergaderingen is er terecht gezegd, laat ons eerst eens zien, wat t perceel opbrengt alvorens tot verkoop over te gaan. Wijdemans. Maar ik vind een grens scheiding van 2 M. en die hooge musr niet noodig, het licht zal toch wel voldoende zijn, want 't valt van boven in huis. v. d. Heuvel. Qeen kwestie van. Als we ons niet aan de bepalingen in de voorwaarden houden en maar zouden laten bouwen zooals men zeil wilde, dan beneemt men absoluut het licht voor de apotheek van den dokier. Wijdemans. Toen niet. Voorzitter, 't Zal d'r ook al aan liggen hoe de hooldbouw wordt. v. d. Heuvel, üe vraag is, wordt 't nu opgeveild? Wat de heer Wijde mans zegt over 't bezwaar van de voorwaarden, dat komt toch eigenlijk m tweede instaniie. v. d. Horst. Neen, dat behoort er bij. We moeten toch tevoren de voor waarden weien alvorens den grond te verkoopen. v d. Heuvel. Als ik in de plaats van Dr. Vercauteren stond, zou ik alles doen om 't terrein te behouden, 't Klonk mij wat vreemd dat Dr. Ver- couieren gezegd zou hebben, hetle- maal geen waarde aan den grond te hechten. Ik heb er persoonlijk met den dokter over gesproken, en hij zei me, dat hij er in den beginne ook geen bezwaar tegen had, maar dat men toch rekening heett te houden met het licht. Nu kan men de vraag stellen, heb- hem had gesproken. Dat nu uit zoo'n langjarigen, trouwen dienaar niets te krijgen was, moest Spini zichzelf toe geven maar hij wist ook, dat ieder mensch zijn zwakke zijde heeft, vooral wanneer iemand zoo'n gebrek niet weet te bedekken of te matigen. De zwakke zijde van Rataicak, den kamerdienaar waren goede sigaren. Spini zag hem dikwijls rooken, wanneer hij buiten zijn diensttijd aan het raam van zijne kamer zat en van sigarenplankjes al lerlei knutselwerk vervaardigde. De ramen van den Italiaan lagen tegeno ver die van den kamerdienaar en Spini maakte hiervan gebruik om van hem te weten te komen, waarmede hij zich in zijn vrije uren onledig hield. Op zijn verlangen liet Rataiczak hem eenige van zijn kunstwerken zien en Spini gaf hem als dank daarvoor eenige fijne sigaren; op 't gezicht daarvan begon nen de oogen van den kamerdienaar reeds te glinsteren. „Rookt u graag?" vroeg de Marchese lachend. „Jawel, mijnheer, heel graag", ant woordde de kamerdienaar beleefd en met vergenoegd gezicht. „Ik drink niet, ik heb niets noodig, ik heb geen familie maar rooken, rooken doe ik graag". „Nu", zeide Spini welwillend, dat begrijp ik. En uw salaris zal u deze weelde wel veroorloven. Is n al lang bij den vorst?" „Tweeëntwintig jaar, mijnheer." „Wat een tijdEn heeft u nooit eens gewenscht van dienst te veranderen?" vroeg Spini uitvorschend. „O, neen," antwoordde Rataiczak met zooveel overtuiging, dat het onmo- ben wij dat stukje grond in de toe komst nog noodig? Dat is nu na tuurlijk niet te zeggen, maar veron derstel, dat we 't pas over 15 jaar noodig hebben, dan is het toch een duur stukje grond geworden, want 't heeft dan al dien tijd daar toch ren teloos gelegen. A!s het nu een flinke som opbrengt dan ben ik er voor om 't te veilen. v. d. Horst. Toen we indertijd eens over verkoop sprake* heelt Dr. Hueber er zich wel tegen verzet Omdat we verplichtingen hadden ten opzichte van Dr. Hueber, zijn we er toen niet verder op door gegaan. Maar toen Dr. Vercauteren hier kwam en we tegenover hem nog geen ver plichtingen hadden, meenden we toch vrij te staan om den grond te ver koopen. Al zouden we tot verkoop besluiten, toch hebben we rekening te houden met Dr. Vercauteren, dat niet aan eene zijde van z'n woning 't licht ontno men wordt. D'r gaan stemmen op, om 't niette verkoopen, maar -.Is we 't wel doen Maarêmppy vAN verzekering op het leven kenmerkende eigenschappen t vanalte D'EHeerenbaai merken Eackt -geurig- qoedbrandend vindt li eek vereenigd in de D-EJieerenbadi vanDOcl.per'/zpond M N.V.DOUWE EGBERTS TABAKSFABRIEKEN gelijk zou zijn geweest, het prompte antwoord anders dan voor waar op te nemen. „Nu, de vorst zal zoo'n trouwen be diende wel op prijs weten te stellen", zeide Spini, wat Rataiczak's gezicht deed stralen van vreugde. „Apropos", vervolgde hij, toen de kamerdienaar wilde heengaan, „kunt ge u misschien ook herinneren, of de vorst iemand in dienst heeft gehad, die Klose heette? In Rome, waar ik destijds woonde, heeft een palfrenier, die zonder betrek king was, zich bij mij trachten op te dringen, die daarmee pronkte, dat hij als knecht bij den vorst had gediend, toen deze nog in het regiment der lijf garde was. De vorst zal zich zijner wel niet meer herinneren, misschien eerder uzelf". Rataiczak trok een nadenkend ge zicht. „Klose, Klose!" herhaalde hij. „O ja, mijnheer .Het was een lompe onbe schofte kerel, die den vorst bestolen heeft en gedegradeerd is. Ik weet niet, wat er van hem geworden is". „Het zal wel dezelfde Klose zijn", knikte Spini. „Dus een verloopen mensch. Dat dacht ik wel. De kerel was bovendien niet geheel nuchter en kletste voortdurend iets onverstaan baars van een groote kist, waarvan hij den inhoud zou kennen, waarom de vorst hem wel helpen moest, enz. In Rataiczak's gezicht bewoog geen spier en de uitdrukking van zijne eer lijke, blauwe oogen bewees, dat hij Spi- ni niet begrepen had. „Neemt u me niet kwalijk, mijn heer", zeide hij, „ik heb lieden gekend, die zich verbeterd hebben en later goe de menschen zijn geworden. Maar dat waren geen leugenaars en zij waren ook niet lafhartig. Klose evenwel loog en was er lafhartig bij. Uit hem kan nooit iets goeds zijn geworden". „Dat geloof ik ook niet", zeide Spi ni, die wel inzag, dat met hem niets te beginnen was. „Ik dank u Dus óf de heele geschiedenis was gelogen, wat Spini, na al hetgeen hij over Klose had gehoord, het waar schijnlijkst voorkwam, óf Rataiczak wist zelf niet, wat de kist bevatte. Mis schien wist hij het echter wel, maar wist hij ook te zwijgen. Wie kon deze duistere zaak doorgronden? Slechts één lichtstraal, om daardoor Sigrid te winnen meer wilde Spini niet. Het overige gezelschap vermoedde niets van het zoeken en mijden van dit paar, daarentegen zag het, of kon niet nala ten te zien, de dikke wierookwolken, die Fuchsia zonder eenige terughou ding Hans te Winkel offerde. Boris alleen bemerkte van deze afgoderij niets, en omdat Boris niets zag, deden de anderen ook alsof ze niets zagen, te meer, daar de beroemde zanger zich daarby met bewonderenswaardigen tact gedroeg en er in zyne manieren niets lag, wat den heer en vrouw des huizes reden tot ergernis over den gast zou hebben kunnen' geven. Deze gaf, als dank voor de hem geboden gast vrijheid, graag het beste zijner kunst, en wanneer hij aan de piano zat en stukken uit Wagners opera's en Liszt's sehoone liederen zong, dan kon men zeker zijn, dat Fuchsia verrukt tegen over hem leunde en hem dan met bloe men tooide, die zij zelf droeg hul digingen, die Hans ten Winkel lachend als een aardigheid aanvaardde, en daardoor, ten minste wat de gasten betrof, den zoeten vrede bewaarde. Fucsia, van haar kant, pleegde baar afgoderij eehtpr volstrekt niet in 't ge heim en op zekeren middag sleepte ze een enorme groote mand vol lauwer takken, in haar kamer, waaruit ze een krans vlocht, die versierd was met een strik van een van haar eigen sjerpen een breed, wit lint, zwaar met goud doorwerkt. „Heerejé, wat wordt dat?" vroeg Boris, die juist binnen kwam, verwon derd. „Ken je den laurier niet en zijne be- teekenis?" vroeg Fuchsia. „Natuurlijk", zeide Boris spottend. „Hoe. zou ik de laurierbladeren niet kennen? Zij dienen om ragoutsausen en gemarineerde haringen te kruiden. Daarvoor moeten ze echter gedroogd worden." Fuchsia wierp hem een verwijten den blik toe en vlocht aan haar krans verder. „Boris," zeide ze na een poosje op plechtigen toon. „Ik weet nu, wat lief de is. Ik heb dezen grooten hartstocht leeren kennen." „Neen maar! Wat u zegt," zeide hij verbaasd, en trok zich toen vlug met een -welgevulden sigarenkoker en dc nieuwste Figaro in de rookkamer te rug. „Fuchsia heeft maagpijn", zeide hij daar, toen liem naar haar werd gevraagd. (Wordt vervolgd). De Echo van het Zuiden, Waalwytscht en Langstraatsehe Courant, Dit blad verachtJnt WOENSDAG en ZATERDAG. AbonnementsprtJa per 3 maanden 1.25. Franco per post door het geheele rtfk 1.40. Brieyen, Ingezonden stukken, gelden, ear. franco te zendan aan den Uitgever. van „DE ECHO VAN HET ZÜIDEN". Uit het Dultsch van BTTFEIONA VOJJ ADLEBSFELD-BALLESTBEM. 33) Prfla der Advertentlën 20 cent per regel; minimum 1.50. By contract flink rabat Reclames 4tj,cent per regel. Advertentlën moeten Woensdag en Vrydag des morgens om ulteriyk 9 uur ln ons bezit *yn. MP DE 1Gld perpond^Ochperons-IOct.perVions OPGERICHT 1753 D'E Heeren-Baai is dus thans verkrygbaarinpryzeri van50ct.tot f. 1.25perVi pond-

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1928 | | pagina 1