Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Witte Hozen
i
HEEREN-BAAI PA ARS-MERK
FEU I L L E I O rt
tProbeeH
tnaareens
van 50chper1/2 pond
NUMMER 24.
WOENSDAG 21 MAART 1928.
51e JAARGANG.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
GEMEENTERAAD.
KAATSHEUVEL.
Gasvoorziening Loonopzand
Afstuiting van de Gasthuis,
straat Loonopzund.
De Raad der gemeente Loonopzand
vergaderde Zaterdagnamiddag onder
voorzitterschap van den Edelachtb.
heer van öesouw.
Aanwezig alle leden.
Agenda
1. Voorstel verkoop bouwterrein
naast de woning van Dr. Vercauteren
te Kaatsheuvel.
De Voorzitter vraagt, of er omtrent
dit voorstel nog andere gezichtspun*
ten zijn gerezen
Wijdeman8. Toen Dr- Vercauteren
hier werd benoemd, heb ik gezegd,
laten we *t terrein reserveeren, waar
na B. en W. met 't voorstel zijn ge
komen om 't te verkoopen. Maar
zooals nu de voorwaarden zijn ge
steld, ben ik er voor om het besluit
van 27 December weer in te trekken.
Ik ben tegen verkoop, want op dai
stukje grond kan maar enkel een
burgerhuis staan, meer niet.
v. d. Heuvel. Maar er is nog niet
dffi iltief tot verkoop besloten. De
Riad heeft wel 't besluit genomen om
den grond te laten taxeeren en van
het bod zal het afhangen of we het
al dan niet zullen verkoopen Laat de
raad dan nu besluiten wat we zullen
doen.
Voorzitter Zoo Is het afgesproken.
We wilden ook eerst weten wat het
perceel opbrengt en den Raad dan
verder nog vrij laten om al of ntet
tot verkoop te besluiten. De heer
Wijdemans maakte een aanmerking
over de bezwarende bepalingen, maar
zoo bezwaarlijk zijn die toch niet en
bovendien hebben we rekening te
Hij had daarbij dikwijls een ijverig
medewerker aan Spini, dien Sigrid
meer ontweek, dan hij wel noodig oor
deelde. Voorzichtigheid in 't verkeer
voor de anderen was noodzakelijk,
maar men had elkander „toevallig" in
het park of in de bibliotheek kunnen
ontmoeten.. Hiervoor scheen Sigrid
hem nu te angstvallig toe en de vluch
tige woorden, die hij nu en dan met
haar wisselde, waren toch al zeer wei
nig. Nog voedde hij geen achterdocht,
nog geloofde hij niet, dat hier een oog
merk in 't spel was maar dat zij zij
ne halve woorden en duidelijke wen
ken niet begreep, of liever niet wilde
begrijpen, ontstemde hem zoozeer, dat
hij zich liever terugtrok en zeker zon
zijn vertrokken, ware het niet, dat zijn
blinde hartstocht voor Sigrid hem had
tegengehouden. Bovendien had hy nog
een andere reden om te blijven. Hij
was te weten gekomen, dat de kamer
dienaar van vorst Hochwald dezelfde
was, die hem voor meer dan twinntig
jaar als knecht had gediend hij
moest dus degene zijn, waarover de
voormalige staljongen van den vorst
UITGAVE
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 88
Telegr.-AdresECHO.
houden met 't huis van Dr. Vercau
teren. We moeten toch voorkomen,
dat men Dr. Vercauteren 't licht voor
zijn apotheek zou kunnen onder-
scneppen. De dokter heelt geen be.
zwaar dat we den grond naast zijn
huis verkoopen, maar hij ziet toch
wei gaarne, aat we rekening houden
met net licnt voor zijn woning. Dat
is nogal een kardinaal punt in de
voorwaarden.
In de vorige vergaderingen is er
terecht gezegd, laat ons eerst eens
zien, wat t perceel opbrengt alvorens
tot verkoop over te gaan.
Wijdemans. Maar ik vind een grens
scheiding van 2 M. en die hooge
musr niet noodig, het licht zal toch
wel voldoende zijn, want 't valt van
boven in huis.
v. d. Heuvel. Qeen kwestie van.
Als we ons niet aan de bepalingen
in de voorwaarden houden en maar
zouden laten bouwen zooals men zeil
wilde, dan beneemt men absoluut het
licht voor de apotheek van den dokier.
Wijdemans. Toen niet.
Voorzitter, 't Zal d'r ook al aan
liggen hoe de hooldbouw wordt.
v. d. Heuvel, üe vraag is, wordt
't nu opgeveild? Wat de heer Wijde
mans zegt over 't bezwaar van de
voorwaarden, dat komt toch eigenlijk
m tweede instaniie.
v. d. Horst. Neen, dat behoort er
bij. We moeten toch tevoren de voor
waarden weien alvorens den grond
te verkoopen.
v d. Heuvel. Als ik in de plaats
van Dr. Vercauteren stond, zou ik
alles doen om 't terrein te behouden,
't Klonk mij wat vreemd dat Dr. Ver-
couieren gezegd zou hebben, hetle-
maal geen waarde aan den grond te
hechten. Ik heb er persoonlijk met
den dokter over gesproken, en hij zei
me, dat hij er in den beginne ook
geen bezwaar tegen had, maar dat
men toch rekening heett te houden
met het licht.
Nu kan men de vraag stellen, heb-
hem had gesproken. Dat nu uit zoo'n
langjarigen, trouwen dienaar niets te
krijgen was, moest Spini zichzelf toe
geven maar hij wist ook, dat ieder
mensch zijn zwakke zijde heeft, vooral
wanneer iemand zoo'n gebrek niet weet
te bedekken of te matigen. De zwakke
zijde van Rataicak, den kamerdienaar
waren goede sigaren. Spini zag hem
dikwijls rooken, wanneer hij buiten
zijn diensttijd aan het raam van zijne
kamer zat en van sigarenplankjes al
lerlei knutselwerk vervaardigde. De
ramen van den Italiaan lagen tegeno
ver die van den kamerdienaar en Spini
maakte hiervan gebruik om van hem
te weten te komen, waarmede hij zich
in zijn vrije uren onledig hield. Op zijn
verlangen liet Rataiczak hem eenige
van zijn kunstwerken zien en Spini gaf
hem als dank daarvoor eenige fijne
sigaren; op 't gezicht daarvan begon
nen de oogen van den kamerdienaar
reeds te glinsteren.
„Rookt u graag?" vroeg de Marchese
lachend.
„Jawel, mijnheer, heel graag", ant
woordde de kamerdienaar beleefd en
met vergenoegd gezicht. „Ik drink
niet, ik heb niets noodig, ik heb geen
familie maar rooken, rooken doe ik
graag".
„Nu", zeide Spini welwillend, dat
begrijp ik. En uw salaris zal u deze
weelde wel veroorloven. Is n al lang
bij den vorst?"
„Tweeëntwintig jaar, mijnheer."
„Wat een tijdEn heeft u nooit eens
gewenscht van dienst te veranderen?"
vroeg Spini uitvorschend.
„O, neen," antwoordde Rataiczak
met zooveel overtuiging, dat het onmo-
ben wij dat stukje grond in de toe
komst nog noodig? Dat is nu na
tuurlijk niet te zeggen, maar veron
derstel, dat we 't pas over 15 jaar
noodig hebben, dan is het toch een
duur stukje grond geworden, want 't
heeft dan al dien tijd daar toch ren
teloos gelegen. A!s het nu een flinke
som opbrengt dan ben ik er voor om
't te veilen.
v. d. Horst. Toen we indertijd eens
over verkoop sprake* heelt Dr. Hueber
er zich wel tegen verzet
Omdat we verplichtingen hadden
ten opzichte van Dr. Hueber, zijn we
er toen niet verder op door gegaan.
Maar toen Dr. Vercauteren hier kwam
en we tegenover hem nog geen ver
plichtingen hadden, meenden we toch
vrij te staan om den grond te ver
koopen.
Al zouden we tot verkoop besluiten,
toch hebben we rekening te houden
met Dr. Vercauteren, dat niet aan eene
zijde van z'n woning 't licht ontno
men wordt.
D'r gaan stemmen op, om 't niette
verkoopen, maar -.Is we 't wel doen
Maarêmppy vAN verzekering op het leven
kenmerkende eigenschappen t
vanalte
D'EHeerenbaai merken
Eackt -geurig- qoedbrandend
vindt li eek vereenigd in de
D-EJieerenbadi
vanDOcl.per'/zpond M
N.V.DOUWE EGBERTS TABAKSFABRIEKEN
gelijk zou zijn geweest, het prompte
antwoord anders dan voor waar op te
nemen.
„Nu, de vorst zal zoo'n trouwen be
diende wel op prijs weten te stellen",
zeide Spini, wat Rataiczak's gezicht
deed stralen van vreugde. „Apropos",
vervolgde hij, toen de kamerdienaar
wilde heengaan, „kunt ge u misschien
ook herinneren, of de vorst iemand in
dienst heeft gehad, die Klose heette?
In Rome, waar ik destijds woonde,
heeft een palfrenier, die zonder betrek
king was, zich bij mij trachten op te
dringen, die daarmee pronkte, dat hij
als knecht bij den vorst had gediend,
toen deze nog in het regiment der lijf
garde was. De vorst zal zich zijner wel
niet meer herinneren, misschien eerder
uzelf".
Rataiczak trok een nadenkend ge
zicht.
„Klose, Klose!" herhaalde hij. „O ja,
mijnheer .Het was een lompe onbe
schofte kerel, die den vorst bestolen
heeft en gedegradeerd is. Ik weet niet,
wat er van hem geworden is".
„Het zal wel dezelfde Klose zijn",
knikte Spini. „Dus een verloopen
mensch. Dat dacht ik wel. De kerel
was bovendien niet geheel nuchter en
kletste voortdurend iets onverstaan
baars van een groote kist, waarvan hij
den inhoud zou kennen, waarom de
vorst hem wel helpen moest, enz.
In Rataiczak's gezicht bewoog geen
spier en de uitdrukking van zijne eer
lijke, blauwe oogen bewees, dat hij Spi-
ni niet begrepen had.
„Neemt u me niet kwalijk, mijn
heer", zeide hij, „ik heb lieden gekend,
die zich verbeterd hebben en later goe
de menschen zijn geworden. Maar dat
waren geen leugenaars en zij waren
ook niet lafhartig. Klose evenwel loog
en was er lafhartig bij. Uit hem kan
nooit iets goeds zijn geworden".
„Dat geloof ik ook niet", zeide Spi
ni, die wel inzag, dat met hem niets te
beginnen was. „Ik dank u
Dus óf de heele geschiedenis
was gelogen, wat Spini, na al hetgeen
hij over Klose had gehoord, het waar
schijnlijkst voorkwam, óf Rataiczak
wist zelf niet, wat de kist bevatte. Mis
schien wist hij het echter wel, maar
wist hij ook te zwijgen. Wie kon deze
duistere zaak doorgronden? Slechts
één lichtstraal, om daardoor Sigrid te
winnen meer wilde Spini niet. Het
overige gezelschap vermoedde niets
van het zoeken en mijden van dit paar,
daarentegen zag het, of kon niet nala
ten te zien, de dikke wierookwolken,
die Fuchsia zonder eenige terughou
ding Hans te Winkel offerde. Boris
alleen bemerkte van deze afgoderij
niets, en omdat Boris niets zag, deden
de anderen ook alsof ze niets zagen, te
meer, daar de beroemde zanger zich
daarby met bewonderenswaardigen
tact gedroeg en er in zyne manieren
niets lag, wat den heer en vrouw des
huizes reden tot ergernis over den gast
zou hebben kunnen' geven. Deze gaf,
als dank voor de hem geboden gast
vrijheid, graag het beste zijner kunst,
en wanneer hij aan de piano zat en
stukken uit Wagners opera's en Liszt's
sehoone liederen zong, dan kon men
zeker zijn, dat Fuchsia verrukt tegen
over hem leunde en hem dan met bloe
men tooide, die zij zelf droeg hul
digingen, die Hans ten Winkel lachend
als een aardigheid aanvaardde, en
daardoor, ten minste wat de gasten
betrof, den zoeten vrede bewaarde.
Fucsia, van haar kant, pleegde baar
afgoderij eehtpr volstrekt niet in 't ge
heim en op zekeren middag sleepte ze
een enorme groote mand vol lauwer
takken, in haar kamer, waaruit ze een
krans vlocht, die versierd was met een
strik van een van haar eigen sjerpen
een breed, wit lint, zwaar met goud
doorwerkt.
„Heerejé, wat wordt dat?" vroeg
Boris, die juist binnen kwam, verwon
derd.
„Ken je den laurier niet en zijne be-
teekenis?" vroeg Fuchsia.
„Natuurlijk", zeide Boris spottend.
„Hoe. zou ik de laurierbladeren niet
kennen? Zij dienen om ragoutsausen
en gemarineerde haringen te kruiden.
Daarvoor moeten ze echter gedroogd
worden."
Fuchsia wierp hem een verwijten
den blik toe en vlocht aan haar krans
verder.
„Boris," zeide ze na een poosje op
plechtigen toon. „Ik weet nu, wat lief
de is. Ik heb dezen grooten hartstocht
leeren kennen."
„Neen maar! Wat u zegt," zeide hij
verbaasd, en trok zich toen vlug met
een -welgevulden sigarenkoker en dc
nieuwste Figaro in de rookkamer te
rug. „Fuchsia heeft maagpijn", zeide
hij daar, toen liem naar haar werd
gevraagd.
(Wordt vervolgd).
De Echo van het Zuiden,
Waalwytscht en Langstraatsehe Courant,
Dit blad verachtJnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
AbonnementsprtJa per 3 maanden 1.25.
Franco per post door het geheele rtfk 1.40.
Brieyen, Ingezonden stukken, gelden, ear.
franco te zendan aan den Uitgever.
van „DE ECHO VAN HET ZÜIDEN".
Uit het Dultsch
van
BTTFEIONA VOJJ ADLEBSFELD-BALLESTBEM.
33)
Prfla der Advertentlën
20 cent per regel; minimum 1.50.
By contract flink rabat
Reclames 4tj,cent per regel.
Advertentlën moeten Woensdag en Vrydag
des morgens om ulteriyk 9 uur ln ons bezit
*yn.
MP
DE
1Gld perpond^Ochperons-IOct.perVions
OPGERICHT 1753
D'E Heeren-Baai is dus thans verkrygbaarinpryzeri
van50ct.tot f. 1.25perVi pond-