Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Hel Ié der Stille Smarten.
1IESCHE HEERENBAAI
ii
FEUILLETON
VOOR FIJNPROEVERS
NUMMER 54.
ZATERDAG 6 JULI 1929.
52e JAARGANG.
Dit; blad verschijnt
UITGAVE
Prijs der AdvertentlBn
WOENSDAG en ZATERDAG.
20 cent per regel; minimum 1,00.
Abonnementsprijs per 8 maanden 1.25.
Franco per post door bet geheeie rUk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, ens.
franco te aenden aan den Uitgever.
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ; ANTOON TIELEN.
Telefoon No. S8. Telegr.-Adres: ECHO.
BJJ contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentlën moeten Woensdag en Vrijdag
des morgens om uiterlijk 9 uur ln ons bezit
■Dn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
Bif de labours.
De eerste Engelsche troonrede der
Labours in Engeland is verschenen
en kon gelijkluidend door andere re
geeringen worden gegeven.
Niet dat ze niet beangrijk is.
Wij geven hiervan een en ander:
De regeling van het vraagstuk zal
de bezettingsmogendheden in staat
stellen tot de ontruiming van het
Rijnland over te gaan.
Met den Amerikaanschen gezant
zijn gesprekken over de ontwapening
ter zee begonnen.
De regeering acht den tijd gekomen
om internationale geschillen waarin de
partijen het over respectieve rechten
niet eens zijn aan juridische
beslissing te onderwerpen. De regee
ring raadpleegt thans de Dominions
en Indië nopens de onderteekening
van de facultatieve bepaling voor hert
Internationaal Hof van Justitie.
De regeering onderzoekt op het
oogenbiik de voorwaarden voor een
hervatting der diplomatieke betrek
kingen met de Sovjets heeft zich over
dit onderwerp met de Dominions en
Indië in verbinding gesteld.
Tenslotte geeft de Troonrede een
overzicht van maatregelen die voor
zien zijn om het vraagstuk der werk
loosheid teregelen. Daaronder komen
voor verbetering van het vervoerwezen,
opbeuring van kwijnende industrieën
en uitvoerhandel, verbetering van den
landbouw, aanmoediging van de vis-
scherlj, faciliteiten voor het plaatsen
van voortbrengselen evenals grootere
faciliteiten voor de landverhuizing
naar overzee.
De regeering beoogt een reorgani
satie van de steenkoolnijverheid en de
NAAR HET ENGELSCH.
J. SCHEEPENS.
regeling van de kwestie van den eigen
dom van delfstoffen.
Eindelijk is zij voornemens een
onderzoek naar de werking van de
kieswet in te stellen.
Al kan men niet zeggen, dat de
troonrede den geest van de verkie-
zingsleuzen der arbeiderspartij ademt,
moet wel erkend worden, dat hier een
staatsstuk is geleverd, dat geenszins
inhoudeloos is. Het? wijkt van vele
dergelijke traditioneele gewoontestuk
ken af, doordat het zonder schroom
de groote politieke vraagstukken, die
de geheeie wereld bezighouden, durft
aan te grijpen. Dit op zichzelf is reeds
een verdienste, ook al staat men
sceptisch tegenover de hoop, dat de
vage beloften, die de troonrede inhoudt
verwezenlijkt zullen worden.
Met belangstelling zal ongetwijfeld
door de geheeie wereld worden gade
geslagen de geste der nieuwe regee
ring, omtrent de aangesneden onder
werpen, ontwapening ter zee en ont
ruiming van het Rijnland, die op het
regeeringsprogramma zijn geplaatst.
Oeen verwondering behoeft het te
wekken, dat de regeering verklaart te
onderzoeken de voorwaarden voor
een hervatting der diplomatieke be
trekkingen met de Sovjets. Reeds in
1924, toen Ramsay Mac Donald aan
het bewind was, ging hij over tot
erkenning van de Sovjel-regeering de
jure en het aanknoopen van diploma
tieke betrekkingen.
Ofschoon deze bij ons niet zoo de
(belangstelling trekken, zijn ook de
plannen voor de binnenlandsche po
litiek zeer omvangrijk. Een onderzoek
naar de werking van de Kieswet, de
kwijnende industrie, de werkloosheid,
landbouw de steenkolennijverheid, die
allen in de troonrede de revue pas-
seeren, zijn onderwerpen die in het
middelpunt der Engelsche belang
stelling staan.
81. -
„En waa'r ga jij heen, Reginald?"
vroeg Lord Littimer. „Laat ge me nu
allen in den steek? Reginald, ge wilt
toch zeker niet zeggen, dat ge nu reeds
heengaat en ik je voorlichting zal
moeten missen?"
„Gaat dokter Bell dan ook weg?"
vroeg de zwaarlijvige man, terwijl een
onrustige trek op z'n gelaat kwam.
„Ik dacht e dat
„Dringende zaken", zei Bell kort.
„Ik ben reeds hier gekomen, ondanks
drukke bezigheden. En u?"
„Ik moet naa'r Londen", hernam
Henson. „Ik heb een ontmoeting van-j
daag, waar ik niet weg kan blijven.
Een paar brieven vanmorgen hebben
me doen besluiten!" voegde hij er bij.
Chris sprak geen woord. Ze scheen
volkomen onverschillig te zijn, totdat
ze gelegenheid vond Bell even alleen
te spreken. Er lag een eenigszins be
zorgde uitdrukking op haar gelaat.
„Hij heeft vernomen wat er met
van Sneck gebeurd is!" sprak ze. 't Is
werkelijk een geniale wonderlijke ke
rel. Maar brieven heeft hij niet gekre
gen vanmorgen, want ik heb zelf den
postzak opengemaakt van morgen.
Maar ik ben blij, dat hij heengaat,
want nu heb ik Merritt alleen voor
mij!"
BUITENLAND.
De wereldreis van de Graf Zeppelin.
Dr. Eckener heeft gister te Berlijn,
in een onderhoud met een vertegen
woordiger van de Tempo gezegd, dat
hij stellig verwacht, op 10 Augustus
met zijn luchtschip de voorgenomen
reis om dej wereld te kunnen aanvaar
den. De juiste datum van het vertrek
zal echter afhankelijk zijn van het re
sultaat der proeftochten. Het reispro-
gram is ongewijzigd gebleven. Ecke
ner is voornemens te Tokio, in Cali-
fo'rnië en te Lakehurst te landen. Van
daar zal hij naar Friedrichshafen te-
rugkee'ren. Toebereidselen voor de
landing zijn reeds overal getroffen.
Ontwapening.
Bouw van 152 vliegtuigen door de
Ver. Staten.
Het Amerikaansche departement
van Marine deelt mede, dat de con
tracten voor den bouw van 152 vlieg-
HOOFDSTUK XXXIX.
JAMES MERRITT WORDT OM DEN
TUIN GELEID.
De „weleerwaarde predikant", de
hee'r James Merritt, genoot aangena
me dagen. De vroegere tuchthuisboef,
thans lid van de vereeniging tot re-
classeering van ontslagen gevangenen,
zooals hij beweerde, op aandringen
van zijn edelen vriend Reginald Hen
son, sliep wel niet in het kasteel, want
daarvoor had Lord Littimer een stok
je gestoken, maar zijn meeste maaltij
den gebruikte hij toch in het zeer
gastvrije huis, en hij slenterde er bij
na den ganschen dag rond.
Het was, mede door toedoen van
zijn edelen beschermer, Reginald Hen
son, geenszins de eerste maal dat de
deuren der adellijke huizen in de om
geving zich voor hem openden, en hij
was langzamerhand wat minder schuw
geworden en hield er reeds enkele
aangeleerde, quasi deftige allures op j
na. Thans had Henson hem weer be
last met de taak goed zijn oogen de
kost te geven om zoo mogelijk achter
het geheim van de Rembrandt-ets te
komen.
Maar er zijn soms van die onaan
gename gebeurtenissen in 's men-
schen leven, van die echte ongeluks
dagen en ook| James Merritt wist daar
van mee te praten.
Eenige dagen toch nadat Reginald
Henson naar Londen vertrokken was,
bevond James Merritt dat de Rem
brandt-ets uit zijn kamer was ver
dwenen. Niemand wist er iets van.
Het ding was verdwenen en er was
geen spoor van een dief te bekennen.
Misschien zou James Merritt zich min
der gerust gevoeld hebben in gezel
schap van Lord Littimer, indien hij
geweten had, dat de kostbare prent
veilig was opgeborgen in de safe van
zijn gastheer.
En de heer Merritt was) niet een van
die menschen, die z;ich gemakkelijk
over iets kunnen troosten en maar le
ven van den eenen dag in den andere,
zonder zich ergens over te bekomme
ren. Hij zou blijven treuren over de
verdwenen plaat, totdat Henson te
ruggekeerd zou zijn. In de verste ver
te kon hij natuurlijk niet vermoeden,
dat op een goeden morgen Chris, die
wist dat hij naar kasteel Littimer op
weg was, zich juist in tegenoverge:-
stelde richting naar Moreton Wells had
begeven en na de kostjuffrouw even
met een of andere boodschap de deur
te hebben uitgestuurd, kalm de kamer
was binnengegaan van den „predi
kant" en de ets bij zich gestoken had.
„Nu zult u eens wai aardigs zien
gebeuren" sprak ze koeltjes, terwijl ze
de prent voor den verbaasden lord
Littimer op tafel uitlegde. „Neen, op
het oogenbiik vertel ik u niets, u zult
de geheeie geschiedenis wel vernemen
waarvoor Reginald Henson voor u in
het beklaagdenbankje verschijnt! U
weet nu dat Henson ten slotte de man
was, die er op uit was, om dokter Bell
bij u in discrediet te brengen!"
„Ik heb altijd geweten dat Regi
nald een schurk was!" zei Littimer,
een sigaret opstekend. „En als u er in
slaagt hem volkomen schaakmat te
zetten en hem met al zijn schurken
streken te ontmaskeren, zal ik dat
met het grootste genoegen zien gebeu
ren. Ik ben niet nieuwsgierig over
het algemeen, jonge dame, maar toch
zou ik wel een aardig ding willen ge
ven als ik wist wie gij waart!"
„Bewaar het dan maar zoo lang!"
auw
tuigen en 148 vliegtuigmotoren met
een totale waarde van 4.137.000 dol
lar in het komende begrootings-
jaar zullen worden afgesloten als deel
van het luchtbouwprogram der Ver-
eenigde Staten.
BINNENLAND
De bevolking van Noord Brabant.
Blijkens de aan het Centraal Bu-
reau voor de Statistiek verkregen uit
komsten bedroeg de bevolking der
provincie Noord-Brabant op 31 Decem
ber '28 in totaal 857.998 zielen, zijnde
432.258 mannen en 425.740 vrouwen.
In den loop van 1928 vermeerder
de de bevolking met 11155 mannen
en 9685 vrouwen, totaal 20840 inwo
ners.
De bevolking dezer provincie be-
lachte Chris, „en alles zal u te zijner
tijd wel duidelijk worden. Al wat ik
vraag is slechts nergens over verwon
derd te zijn".
Littimer bekende dat hij vooral de
laatste weken wel had geleerd zich
over niets meer te verwonderen en
verdween voor een wandeling langs
de klippen.
Toen hij weg was werd Chris op
eens een en al leven en beweeglijkheid.
Het wasj nu bijna een week geleden
sinds Bell en Henson waren vertrok
ken en ze had intusschen uit Long-
deau nog geen enkel teeken van leven
vernomen.
Maar nu was hedenmorgen een
half uur geleden een telegram geko
men dat een man in blauw costuum
elk oogenbiik op Kasteel Littimer
kon worden verwacht, en James Mer
ritt was laat dien morgen. Indien
Merritt niet spoedig opdaagde, was
het geheeie plan gedoemd om in dui
gen te vallen!
- Chris was dan ook opgelucht, toen
zij na eenige oogenblikken de lange
gestalte van den vermomden tucht
huisboef in de oprijlaan zag verschij-
nen.
„Kom met me mee naar het terras"
sprak zij. „Ik heb u iets zeer ernstigs
mee te deelen. Mijnheer Merritt, u
heeft ons beiden in groote ongelegen
heid gebracht. Waarom hebt u dat ge
daan?"
„Ik heb niets gedaan", zei Merritt
versuft. En hij herhaalde zijn gewone
vraag: „Wat 4S er aan de hand?".
„Ik e het gaat over- mijn dia
manten haarspeld!" zei Chris. „Die
heb ik een goede week geleden verlo
ren. Als ik echter geweten had, wat
er gebeuren zou, had ik mijn verlies
verzwegen. Maar zonder er iets van
aan iemand te zeggen, heb ik door de
politie nasporingen laten* doen, en nu
heb ik ontdekt, dat de speld is be
leend in Moreton Wells!"
„Lieve hemel!" verzuchtte Merritt.
„U wilt toch niet zeggen dat de poli
tie dat weet, juffrouw?"
„Ja, dat bedoel ik. Toen ik een
maal de zaak uit handen gegeven had,
stond ik natuurlijk machteloos. En
nu heeft de politie natuurlijk de heele
zaak in handen. En ik heb vernomen,
dat elk oogenbiik men hier kan ko
men om u te arresteeren. Ik vrees dat
er geen ontsnappen voor u meer mo
gelijk is! Want u heeft het ding onder
uw eigen naam verpand! Hoe jammer
dat ge je aan die bekoring hebt over
gegeven!"
„Maar ik heb ze eerlijk gevonden!"
meende Merritt. „Ik durf er een eed
op doen dat ik ze onder het terras ge
vonden heb. Ik ik was daar op
de rotsen naar schelpen aan het zoe
ken en vond de speld daar. Als ik ge
weten had dat ze van u was, zou ik
ze nooit verpand hebben!"
Chris schudde droevig het hoofd.
,,En juist nu ge zulke vorderingen
begon te maken", zei ze.
„Dat is het", gaf Merritt gebroken
toe. „Juist toen iedereen ging geloo-
ven ik bedoel toen ik gewend was
geraakt aan een beter leven!
Wordt vervolgd.
Zuiden,
Waalwpscbe en Langstraatscbe Conran^
m „DB BOBO VAN EBT ZUIDBW'.
t,
I