Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
i
i
itittntoir
Allt DccoMiaiiiswerfizaain
FEUILLETON
GEMEENTERAAD.
NUMMER 89.
ZATERDAG 9 NOVEMBER 1929.
52e JAARGANG.
Dit blad rerscht! ut
WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 8 maanden 1.25.
ITranco per post door het geheels rflk f 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enn.
franco te sendee aan den Uitgever.
UITGAVE;
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No, M- Telefr.-Adres: KCHQ.
PrtJs der AdvertantiBn
20 cent per regel; minimum 1.50.
Btf contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel
AdvertentlSn moeten Woensdag en Vrfldag
des morgens oim alterlflk 9 nar ln ons bedt
dim
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
De Kunstenaar en zijn
loon.
Jk moet ook eten".
Het thema „rechtvaardig loon* is
onderwerp van vele beschouwingen.
We zeggen niet, dat dit onvruchtbare
beschouwingen zijn. Er is beter inzicht
gekomen in de vergelijking der waarden
van velerlei arbeid. Maar in dat beter
inzicht heeft de intellectueele arbeid
zijn portie nog lang niet gekregen.
Terwijl het onderdeel daarvan, dat men
artistieken arbeid noemt, al heel ver
achteraankomt.
We vonden het weer bevestigd in
een intervieuw, dat een medewerker
der „Nieuwe Rotterdamsche Crt." had
met den ouden Frederik van Eeden.
Hij schijnt een beetje wereldschuw
geworden te z^n. Maar de interviewer
kon hem een blijde tijding brengen:
Zijn tooneelspel „De Heks van Haar
lem" zou worden vertoond
Dat deed den grijzen schrijver goed
onmiddellijk daarop kwam de bitter
heid weer boven:
„'n Paar jaar geleden heb ik den
bladen een lijstje gestuurd, een lijstje
om te herinneren, dat ernogNeder-
landsche tooneelstukken zijn. Ja'n
lflsije
„Als een koopman, die zijn waren-
voorraad opnoemt",zuchtte mevrouw.
„Ja, als een koopmaneen koop
man moet eten, ik moet ook eten.
En dan die ontmoediging, dat er
nooit iets meer van je gespeeld
wordt, dat ontneemt me den lust in
werken".
„De kleine Johannes gaat nu toch
spoedig als tooneelstuk. U laat 't
bewerken. Hoe komt het, dat u 't
niet zelf bewerkt hebt?"
„De kleine johannesi Er hebben
«m „DB BOBO VAN HBT ZVIDBW.
NAAR HET ENGELSCH.
J. SCHEEPENS.
116.
Henson was zoo vrij hieraan te
twijfelen, maar gaf geen antwoord.
In de goote huiskamer hoorde hij
een luidruchtig stemmengegons, een
vroolijkheid, welke hij nog nooit te
voren had opgemerkt. Maar daar zou
bij zijn komst wel spoedig een einde
aan gemaakt worden.
Hij betrad rustig als altijd, het
vertrek en bleef opeens als verlamd
aan den grond genageld staan, ter
wijl zijn oogen al grooter en grooter
werden van stomme verbazing.
,,Ha, daar hebben we onzen dier
baren neef, Reginald Henson!" sprak
een koele, sarcastische stem. „Kom
binnen, waarde heer, kom binnen.
Wel, dat is aardig van je! Alleraar
digst! En vertel me eens beste en in
vloedrijkste filantroop en gentleman
van fijne manieren, wat kunnen wc
je vanavond voor een pleizier doen?"
„Lord Littimer." hijgde Henson,
verbleekend, toen hij in den spreker,
die behagelijk in een grooten leun
stoel bij de schouw, achteroverge
leund lag, en dien hij hier allerminst
had verwacht te zullen aantreffen,
herkend had en in zijn vlijmend sar-
Dubbel is het genot met
Wybert-tabletten.de keel
is tegen ontsteking be
veiligd, de adem zuiver!
mij menschen geschreven, hoe ik er
toe kwam om de Kleine Johannes
voor het tooneel te laten bewerken,
die mooie Kleine Johannes. Ik heb
geantwoord, dat ik moet eten".
„Misschien valt het mee op 't
tooneel, en als het voor de radio
komt, zooals het plan is en het wordt
héél mooi voorgedragen, dan zullen
toch duizenden kunnen genieten".
„Voor de radio? En duizenden
hooren het? Duizenden genieten.
Hoe zit het met mijn rechten hierop
Indien ik nu moest toegeven, dat de
buitenlandsche stukken beter zijn,
maar och, och, wat slikt het publiek
al niet. De smaak is wel veranderd
zegt men, maar toch geloof ik, dat
als men steeds met goede stukken
kwam, dat hei publiek in de schouw
burgen zou komen".
„Of naar de bioscopen gaan
„Doen ook 'n boel schade,zeker,
maar er zulien toch nog wel oprechte
tooneelliefhebbers zijn. Het ongeluk
is, dat de directies kasstukken de
voorkeur geven, of moeten geven,
boven goede stukken van Neder-
landsche amateurs. Het ontmoedigt
zoo. Ik heb „Rembrandt" voltooid,
een stuk, waarin ik het cultuurleven
uit de 17e eeuw schilder; het ligt
al maanden bij van Dalsum, ik hoop
nog steeds op antwoord, Ben bezig
met een stuk, dat in Abbessiniê
speelt en de verhoudingen met de
Westersche cultuur bespreekt. Ik voel
dat ik nog een heeleboel kan doen,
als ik maar weer zag, dat er ten
minste één stuk weer met succes
wordt gespeeld. Ook met mijn boeken
gaat het slecht; mijn werk van
vroeger wordt niet door de katho
lieken gekocht en mijn iater werk
niet door anderen. Wantrouwen bij
de menschen gekomen Waarom is
het heele werk niet meer goed als
er één klein gedeelte in voorkomt,
dat betrekking heeft op godsdienst?
Ik geloof niet, dat 't dat zal zijn.
Men heeft toch het recht van over
tuiging te veranderen".
NIEUWKUIJK.
Dinsdagavond 7 uur kwam de raad
dezer gemeente in openbare vergade
ring bijeen onder voorzitterschap van
den Edelachtb. Heer Burgemeester van
den Broek.
Aanwezig alle leden.
De notulen der vorige vergadering
worden na voorlezing onveranderd
goedgekeurd en vastgesteld.
Ingekomen stukken.
Goedkeuring rekening van de ge
meente door Ged, Staten.
casme een onheilspellende bood
schap vermoedde.
HOOFDSTUK LUI.
ONTZEGELDE LIPPEN.
Bell liet een zucht van voldoening
hooren, toen de deur zich achter Re
ginald Henson gesloten had.
Heritage keek hem aan als iemand
wien een en ander nog niet voldoen
de duidelijk is.
„Ik heb het fijne van de zaak
schijnbaar nog niet begrepen", zei
hij. „Is dat alles voor mijn bestwil ge
beurd?"
„Natuurlijk!" antwoordde Bell.
„Henson is er achter gekomen, dat
van Sneck hier was, zooals we voor
uit wisten, dat hij vroeger of later
zou ontdekken. Hij komt hier on: de
noodige onderzoekingen te doen en
ontmoet u hier. Ook komt hij pools
hoogte nemen van wat er met Van
Sneck staat te gebeuren. En nu ben
ik wel geen wedder, maar toch zou
ik er een heele som onder durven
verwedden, dat hij het weer heeft
gehad over je oude kwaal, die, vol
gens hem, de oorzaak is geweest van
die eerste noodlottige mislukking van
een van je operaties."
„Ja, dat deed hij nog steeds bij elk
bezoek!" gaf Heritage toe.
„NatuurlijkDat behoorde zoo tot
zijn taktiek! En gij hebt hem natuur
lijk meegedeeld, dat ge er nu over
heen waart, en ge de operatie op Van
Sneck gingt probeeren. En ge vertel
de hem hoe. Waar waart ge, toen ge
dat onderhoud met den heer Henson
liadt?"
ESE
„Hij was in de eetkamer binnenge
laten."
„En toen hebt ge hem zeker alles
omstandig verteld. En onmiddellijk
toen Reginald Henson dat stopcontact
in den muur ontdekte, wist hij met
een, hoe te handelen. Het was een
vooropgëzet plan bij hem, dat tijdens
de operatie het licht op het kritiek-
ste moment zou defect geraken. Van
daar dat gefingeerde fietsongeval.
Eenmaal hier in huis, had de lafaard
vrij spel. Hij behoefde slechts zijn vin
gers nat te maken en ze sterk tegen
de twee draden in het stopcontact te
drukken, om het licht te doen uit
gaan. Ik weet niet waar hij de truc
geleerd heeft, maar het was dom van
me aan de mogelijkheid van zulk
laag spel niet te denken en hem maar
zonder toezicht in de kamer achter
te laten, zonder onze voorzorgen te
hebben genomen. En nog eens, wan
neer het licht in de hall niet tot de
bovenleiding had behoord, zou al
onze moeite met van Sneck tevergeefs
zijn geweest."
„Zou hij gestorven zijn?" vroeg
Steel.
De beide doktoren knikten bevesti
gend.
„Wat een vergiftige slang is het
toch!" riep David verontwaardigd
uit. „Juffrouw Chris Henson be
weert dat hij ook de hand moet heb
ben gehad in den dood van twee men
schen, die haar en haar zuster wilden
helpen om hem te ontmaskeren en
nu herhaalt hij zelfs zijn aanslag op
het leven van Van Sneck. Werkelijk,
we moeten de politie op de hoogte stel
len van hetgeen is gebeurd en hem la-
rOODE-STIR
Wordt voor kennisgeving aangeno
men.
Verzoek van de Vereeniging van
Nederlandsche Gemeenten, om een
bijdrage van per inwoner voor
de inrichting van haar eigen gebouw
te Den Haag.
Voorzitter stelt voor, gezien de
noodzakelijkheid van meubileering dit
bedrag te verleenen.
v. d. Besseiaar. 't Is toch zeker
maar voor 1 jaar?
Voorzitter. Ja en voor onze ge-
meente zal het een bedrag worden
van ongeveer f 20.
Wordt goedgekeurd.
Ontslag—aanvrage van den heer
v. Iersel. gewezen ambtenaar ter secre
tarie alhier.
Voorzitter stelt den raad voor aan
dhr. v. Iersel, die thans als zoodanig
werkzaam is in Haarsteeg ènaisamb-
tenaar èn ais correspondent der arbeids
bemiddeling, eervol te ontslaan.
Wordt met algemeene stemmen
goedgevonden.
Benoeming van een nieuwen titu
laris.
Voorzitter zegt dat hiervoor thans
echter nog geen voordracht is
alhoewel het toch noodzakelijk is dat
hier een ambtenaar aanwezig is.
Hij zou daarom graag eerst de ge
voelens van den raad eens willen
hooren en verzoekt een bedrag te willen
noemen wat of de raad ter beschikking
stelt.
De heer Wiigers zou met het noe
men van dit bedrag wat willen wach-
ten arresteeren, voordat hij nog meer
kwaad kan uitrichten. Levenslange
dwangarbeid zou nog een te zachte
straf voor hem zijn."
Gedurende de eerste uren sloegen
Heritage en Bell van Sneck met be
langstelling gade. Den volgenden
morgen ontwaakte deze, zonder dat
hij noemenswaard van de operatie
scheen te hebben geleden. Zijn oogen
stonden nu rustig en helder, en de
onrustige, onderzoekende blik er in
was verdwenen.
„Waar ben ik?" zoo vroeg hij ver
wonderd. „Wat is er met me ge
beurd?"
Bell legde het hem in het kort uit.
Terwijl Bell sprak, scheen zijn angst
te wijken. Bell zag dat de patiënt zijn
uiteenzettingen met belangstelling
volgde, zonder zich buitengewoon te
behoeven te vermoeien.
„Ik kan me 'nog herinneren, dat ik
hier ben gekomen", zei de Hollander.
„De rest weet ik niet zoo goed meer.
Ik heb het gevoel van een man die.
tracht de brokstukken van een droom
aan elkander te knoopen."
„Binnen een paar uur zult ge daar
wel in geslaagd zijn", sprak Bell met
een bemoedigend glimlachje. „Intus-
schen staat je ontbijt gereed. Ja,
daarna moogt ge rooken, zooveel ge
maar wilt. En daarna moet ge me al
les vertellen wat ge omtrent Reginald
Henson weet. Ik kan je wel mede-
deelen, dat we de groote lijnen reeds
nu volkomen weten."
„Ah!" vroeg van Sneck verbaasd,
„kent u hem al?"
„Ja, we kennen ook de geheele toe
dracht van de tweede Rembrandt-ets,
KANTOREN:
TILBURG Zomerstraat 1B.
Telephoon 1625.
EINDHOVEN, Stratumsche Dijk 2A.
Telephoon 3717.
ten. Er kunnen nog best jongens ko
men die zich willen bekwamen en
hier graag een plaats hebben. Hij
twijfelt niet, of de Secretaris zal zoo
lang de werkzaamheden wel op zich
nemen.
De Voorzitter twijfelt ook niet of de
Secretaris zal dit wel doen, dat een
ambtenaar hier zich kan bekwamen is
ook waar maar er hoort toch een fat
soenlijke belooning bij.
De bedoeling is om den te benoe
men ambtenaar ook tevens als corres
pondent van de arbeids—bemiddeling
aan te stellen en hiervoor een bedrag
beschikbaar te doen stellen.
De heer A. Mostermans. Voor een
ambtenaar hebben we altijd f 100
gegeven.
Voorzitter. Ja maar dat is toch een
luttel bedrag.
De heer Wiigers vindt dit nog geen
luttel bedrag. Hij heeft van ondervin-
en de reden, waarom de heer Henson
je hier die tik op je hoofd gaf. Ik kan
je wel meedeelen, dat wanneer ge de
waarheid zegt, ge nergens voor be
hoeft te vreezen. Doet ge dat niet,
welnu, dan beloopt ge de kans om
naast Reginald Henson de gevangenis
binnen te gaan."
Dan ging Bell weg, van Sneck de
gelegenheid latend om op z'n gemak
over deze toespraak na te denken.
Van Sneck lag achterover op het
bed, het hoofd door kussens onder
steund, en hij rookte verscheidene si
garetten, alvorens hij het verlangen
te kennen gaf, Bell opnieuw te wil
len spreken.
De laatste kwam ten slotte in ge
zelschap van Steel, terwijl dokter He
ritage elders was heengegaan.
„Hier is ook mijnheer David Steel",
zei dokter Bell, toen van Sneck met
een argwanenden blik den binnen-
tredenden Steel begluurde, op dro
gen toon. „Maar ik zie ook al, dat ge
van plan bent, om ons alles te vertel
len. En dan moesten we, vind ik,
maar beginnen bij het begin. Toen
ge die eene Rembrandt-ets aan lord
Littimer verkocht, hadt ge toen de
andere plaat ook in uw bezit?"
„Ach, u schijnt de zaak wel gron
dig te hebben onderzocht!" meende
van Sneck met een zenuwachtig
lachje.
Wordt vervolgd.
De Echo van het Zuiden,
WaalwQbscbc en Langstraatsche Courant,
1n origin, doozen 45 en 65 ets.
llCHTEÜEURIGE
ROOKTABAK
TMEODORUS
NIEMEIJER
GRONINGEN