Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. i i itittntoir Allt DccoMiaiiiswerfizaain FEUILLETON GEMEENTERAAD. NUMMER 89. ZATERDAG 9 NOVEMBER 1929. 52e JAARGANG. Dit blad rerscht! ut WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs per 8 maanden 1.25. ITranco per post door het geheels rflk f 1.40. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enn. franco te sendee aan den Uitgever. UITGAVE; WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No, M- Telefr.-Adres: KCHQ. PrtJs der AdvertantiBn 20 cent per regel; minimum 1.50. Btf contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel AdvertentlSn moeten Woensdag en Vrfldag des morgens oim alterlflk 9 nar ln ons bedt dim DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. De Kunstenaar en zijn loon. Jk moet ook eten". Het thema „rechtvaardig loon* is onderwerp van vele beschouwingen. We zeggen niet, dat dit onvruchtbare beschouwingen zijn. Er is beter inzicht gekomen in de vergelijking der waarden van velerlei arbeid. Maar in dat beter inzicht heeft de intellectueele arbeid zijn portie nog lang niet gekregen. Terwijl het onderdeel daarvan, dat men artistieken arbeid noemt, al heel ver achteraankomt. We vonden het weer bevestigd in een intervieuw, dat een medewerker der „Nieuwe Rotterdamsche Crt." had met den ouden Frederik van Eeden. Hij schijnt een beetje wereldschuw geworden te z^n. Maar de interviewer kon hem een blijde tijding brengen: Zijn tooneelspel „De Heks van Haar lem" zou worden vertoond Dat deed den grijzen schrijver goed onmiddellijk daarop kwam de bitter heid weer boven: „'n Paar jaar geleden heb ik den bladen een lijstje gestuurd, een lijstje om te herinneren, dat ernogNeder- landsche tooneelstukken zijn. Ja'n lflsije „Als een koopman, die zijn waren- voorraad opnoemt",zuchtte mevrouw. „Ja, als een koopmaneen koop man moet eten, ik moet ook eten. En dan die ontmoediging, dat er nooit iets meer van je gespeeld wordt, dat ontneemt me den lust in werken". „De kleine Johannes gaat nu toch spoedig als tooneelstuk. U laat 't bewerken. Hoe komt het, dat u 't niet zelf bewerkt hebt?" „De kleine johannesi Er hebben «m „DB BOBO VAN HBT ZVIDBW. NAAR HET ENGELSCH. J. SCHEEPENS. 116. Henson was zoo vrij hieraan te twijfelen, maar gaf geen antwoord. In de goote huiskamer hoorde hij een luidruchtig stemmengegons, een vroolijkheid, welke hij nog nooit te voren had opgemerkt. Maar daar zou bij zijn komst wel spoedig een einde aan gemaakt worden. Hij betrad rustig als altijd, het vertrek en bleef opeens als verlamd aan den grond genageld staan, ter wijl zijn oogen al grooter en grooter werden van stomme verbazing. ,,Ha, daar hebben we onzen dier baren neef, Reginald Henson!" sprak een koele, sarcastische stem. „Kom binnen, waarde heer, kom binnen. Wel, dat is aardig van je! Alleraar digst! En vertel me eens beste en in vloedrijkste filantroop en gentleman van fijne manieren, wat kunnen wc je vanavond voor een pleizier doen?" „Lord Littimer." hijgde Henson, verbleekend, toen hij in den spreker, die behagelijk in een grooten leun stoel bij de schouw, achteroverge leund lag, en dien hij hier allerminst had verwacht te zullen aantreffen, herkend had en in zijn vlijmend sar- Dubbel is het genot met Wybert-tabletten.de keel is tegen ontsteking be veiligd, de adem zuiver! mij menschen geschreven, hoe ik er toe kwam om de Kleine Johannes voor het tooneel te laten bewerken, die mooie Kleine Johannes. Ik heb geantwoord, dat ik moet eten". „Misschien valt het mee op 't tooneel, en als het voor de radio komt, zooals het plan is en het wordt héél mooi voorgedragen, dan zullen toch duizenden kunnen genieten". „Voor de radio? En duizenden hooren het? Duizenden genieten. Hoe zit het met mijn rechten hierop Indien ik nu moest toegeven, dat de buitenlandsche stukken beter zijn, maar och, och, wat slikt het publiek al niet. De smaak is wel veranderd zegt men, maar toch geloof ik, dat als men steeds met goede stukken kwam, dat hei publiek in de schouw burgen zou komen". „Of naar de bioscopen gaan „Doen ook 'n boel schade,zeker, maar er zulien toch nog wel oprechte tooneelliefhebbers zijn. Het ongeluk is, dat de directies kasstukken de voorkeur geven, of moeten geven, boven goede stukken van Neder- landsche amateurs. Het ontmoedigt zoo. Ik heb „Rembrandt" voltooid, een stuk, waarin ik het cultuurleven uit de 17e eeuw schilder; het ligt al maanden bij van Dalsum, ik hoop nog steeds op antwoord, Ben bezig met een stuk, dat in Abbessiniê speelt en de verhoudingen met de Westersche cultuur bespreekt. Ik voel dat ik nog een heeleboel kan doen, als ik maar weer zag, dat er ten minste één stuk weer met succes wordt gespeeld. Ook met mijn boeken gaat het slecht; mijn werk van vroeger wordt niet door de katho lieken gekocht en mijn iater werk niet door anderen. Wantrouwen bij de menschen gekomen Waarom is het heele werk niet meer goed als er één klein gedeelte in voorkomt, dat betrekking heeft op godsdienst? Ik geloof niet, dat 't dat zal zijn. Men heeft toch het recht van over tuiging te veranderen". NIEUWKUIJK. Dinsdagavond 7 uur kwam de raad dezer gemeente in openbare vergade ring bijeen onder voorzitterschap van den Edelachtb. Heer Burgemeester van den Broek. Aanwezig alle leden. De notulen der vorige vergadering worden na voorlezing onveranderd goedgekeurd en vastgesteld. Ingekomen stukken. Goedkeuring rekening van de ge meente door Ged, Staten. casme een onheilspellende bood schap vermoedde. HOOFDSTUK LUI. ONTZEGELDE LIPPEN. Bell liet een zucht van voldoening hooren, toen de deur zich achter Re ginald Henson gesloten had. Heritage keek hem aan als iemand wien een en ander nog niet voldoen de duidelijk is. „Ik heb het fijne van de zaak schijnbaar nog niet begrepen", zei hij. „Is dat alles voor mijn bestwil ge beurd?" „Natuurlijk!" antwoordde Bell. „Henson is er achter gekomen, dat van Sneck hier was, zooals we voor uit wisten, dat hij vroeger of later zou ontdekken. Hij komt hier on: de noodige onderzoekingen te doen en ontmoet u hier. Ook komt hij pools hoogte nemen van wat er met Van Sneck staat te gebeuren. En nu ben ik wel geen wedder, maar toch zou ik er een heele som onder durven verwedden, dat hij het weer heeft gehad over je oude kwaal, die, vol gens hem, de oorzaak is geweest van die eerste noodlottige mislukking van een van je operaties." „Ja, dat deed hij nog steeds bij elk bezoek!" gaf Heritage toe. „NatuurlijkDat behoorde zoo tot zijn taktiek! En gij hebt hem natuur lijk meegedeeld, dat ge er nu over heen waart, en ge de operatie op Van Sneck gingt probeeren. En ge vertel de hem hoe. Waar waart ge, toen ge dat onderhoud met den heer Henson liadt?" ESE „Hij was in de eetkamer binnenge laten." „En toen hebt ge hem zeker alles omstandig verteld. En onmiddellijk toen Reginald Henson dat stopcontact in den muur ontdekte, wist hij met een, hoe te handelen. Het was een vooropgëzet plan bij hem, dat tijdens de operatie het licht op het kritiek- ste moment zou defect geraken. Van daar dat gefingeerde fietsongeval. Eenmaal hier in huis, had de lafaard vrij spel. Hij behoefde slechts zijn vin gers nat te maken en ze sterk tegen de twee draden in het stopcontact te drukken, om het licht te doen uit gaan. Ik weet niet waar hij de truc geleerd heeft, maar het was dom van me aan de mogelijkheid van zulk laag spel niet te denken en hem maar zonder toezicht in de kamer achter te laten, zonder onze voorzorgen te hebben genomen. En nog eens, wan neer het licht in de hall niet tot de bovenleiding had behoord, zou al onze moeite met van Sneck tevergeefs zijn geweest." „Zou hij gestorven zijn?" vroeg Steel. De beide doktoren knikten bevesti gend. „Wat een vergiftige slang is het toch!" riep David verontwaardigd uit. „Juffrouw Chris Henson be weert dat hij ook de hand moet heb ben gehad in den dood van twee men schen, die haar en haar zuster wilden helpen om hem te ontmaskeren en nu herhaalt hij zelfs zijn aanslag op het leven van Van Sneck. Werkelijk, we moeten de politie op de hoogte stel len van hetgeen is gebeurd en hem la- rOODE-STIR Wordt voor kennisgeving aangeno men. Verzoek van de Vereeniging van Nederlandsche Gemeenten, om een bijdrage van per inwoner voor de inrichting van haar eigen gebouw te Den Haag. Voorzitter stelt voor, gezien de noodzakelijkheid van meubileering dit bedrag te verleenen. v. d. Besseiaar. 't Is toch zeker maar voor 1 jaar? Voorzitter. Ja en voor onze ge- meente zal het een bedrag worden van ongeveer f 20. Wordt goedgekeurd. Ontslag—aanvrage van den heer v. Iersel. gewezen ambtenaar ter secre tarie alhier. Voorzitter stelt den raad voor aan dhr. v. Iersel, die thans als zoodanig werkzaam is in Haarsteeg ènaisamb- tenaar èn ais correspondent der arbeids bemiddeling, eervol te ontslaan. Wordt met algemeene stemmen goedgevonden. Benoeming van een nieuwen titu laris. Voorzitter zegt dat hiervoor thans echter nog geen voordracht is alhoewel het toch noodzakelijk is dat hier een ambtenaar aanwezig is. Hij zou daarom graag eerst de ge voelens van den raad eens willen hooren en verzoekt een bedrag te willen noemen wat of de raad ter beschikking stelt. De heer Wiigers zou met het noe men van dit bedrag wat willen wach- ten arresteeren, voordat hij nog meer kwaad kan uitrichten. Levenslange dwangarbeid zou nog een te zachte straf voor hem zijn." Gedurende de eerste uren sloegen Heritage en Bell van Sneck met be langstelling gade. Den volgenden morgen ontwaakte deze, zonder dat hij noemenswaard van de operatie scheen te hebben geleden. Zijn oogen stonden nu rustig en helder, en de onrustige, onderzoekende blik er in was verdwenen. „Waar ben ik?" zoo vroeg hij ver wonderd. „Wat is er met me ge beurd?" Bell legde het hem in het kort uit. Terwijl Bell sprak, scheen zijn angst te wijken. Bell zag dat de patiënt zijn uiteenzettingen met belangstelling volgde, zonder zich buitengewoon te behoeven te vermoeien. „Ik kan me 'nog herinneren, dat ik hier ben gekomen", zei de Hollander. „De rest weet ik niet zoo goed meer. Ik heb het gevoel van een man die. tracht de brokstukken van een droom aan elkander te knoopen." „Binnen een paar uur zult ge daar wel in geslaagd zijn", sprak Bell met een bemoedigend glimlachje. „Intus- schen staat je ontbijt gereed. Ja, daarna moogt ge rooken, zooveel ge maar wilt. En daarna moet ge me al les vertellen wat ge omtrent Reginald Henson weet. Ik kan je wel mede- deelen, dat we de groote lijnen reeds nu volkomen weten." „Ah!" vroeg van Sneck verbaasd, „kent u hem al?" „Ja, we kennen ook de geheele toe dracht van de tweede Rembrandt-ets, KANTOREN: TILBURG Zomerstraat 1B. Telephoon 1625. EINDHOVEN, Stratumsche Dijk 2A. Telephoon 3717. ten. Er kunnen nog best jongens ko men die zich willen bekwamen en hier graag een plaats hebben. Hij twijfelt niet, of de Secretaris zal zoo lang de werkzaamheden wel op zich nemen. De Voorzitter twijfelt ook niet of de Secretaris zal dit wel doen, dat een ambtenaar hier zich kan bekwamen is ook waar maar er hoort toch een fat soenlijke belooning bij. De bedoeling is om den te benoe men ambtenaar ook tevens als corres pondent van de arbeids—bemiddeling aan te stellen en hiervoor een bedrag beschikbaar te doen stellen. De heer A. Mostermans. Voor een ambtenaar hebben we altijd f 100 gegeven. Voorzitter. Ja maar dat is toch een luttel bedrag. De heer Wiigers vindt dit nog geen luttel bedrag. Hij heeft van ondervin- en de reden, waarom de heer Henson je hier die tik op je hoofd gaf. Ik kan je wel meedeelen, dat wanneer ge de waarheid zegt, ge nergens voor be hoeft te vreezen. Doet ge dat niet, welnu, dan beloopt ge de kans om naast Reginald Henson de gevangenis binnen te gaan." Dan ging Bell weg, van Sneck de gelegenheid latend om op z'n gemak over deze toespraak na te denken. Van Sneck lag achterover op het bed, het hoofd door kussens onder steund, en hij rookte verscheidene si garetten, alvorens hij het verlangen te kennen gaf, Bell opnieuw te wil len spreken. De laatste kwam ten slotte in ge zelschap van Steel, terwijl dokter He ritage elders was heengegaan. „Hier is ook mijnheer David Steel", zei dokter Bell, toen van Sneck met een argwanenden blik den binnen- tredenden Steel begluurde, op dro gen toon. „Maar ik zie ook al, dat ge van plan bent, om ons alles te vertel len. En dan moesten we, vind ik, maar beginnen bij het begin. Toen ge die eene Rembrandt-ets aan lord Littimer verkocht, hadt ge toen de andere plaat ook in uw bezit?" „Ach, u schijnt de zaak wel gron dig te hebben onderzocht!" meende van Sneck met een zenuwachtig lachje. Wordt vervolgd. De Echo van het Zuiden, WaalwQbscbc en Langstraatsche Courant, 1n origin, doozen 45 en 65 ets. llCHTEÜEURIGE ROOKTABAK TMEODORUS NIEMEIJER GRONINGEN

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1929 | | pagina 1