Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
KHNHRBTBEBOIlff - DBS BOSCH,
JE TSOOBADOIir
Voor verpotiDp, industrie- eb moderne porl
HEEREN RAAI
Atelilf SCHREURS,
RÖODE ROZEN.
Haagsche Conferentie
ITALIAANSCHE OPERA.
Dinsdag 28 Januari 8 uur precies
SIGNOR TULLIO VERONA
Vuchterstraat 52 - 's-Bosch - Tel. 614.
Vrieseplein 1 - Dordrecht - Tel. 323.
FEUILLETON
■li
WOENSDAG 22 JANUARI 1930.
53e JAARGANG.
e Paroc
en.
len
Secret
n Peni
dracht
te Uin
taar ij
zijn.
(jMMER 7.
UITGAVE:
WAALWIJKgOHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon Ne. SS.
Telefr.-Adree: ECHO.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWEE BLADEN.
EERSTE BLAD.
Wij hebben onze lezers de ellen
lange verslagen der Tweede Haag
sche conferentie bespaard en ons be
paald de geleidelijke resultaten en
kwesties in bet kort weer te geven.
Voor vandaag mogen wij wat meer
daarvan geven, omdat Maandagmid
dag de conferentie officieel is geslo
ten met een prachtig succes.
Wvbert-labletten on-
8 der het oefenen ter
/m&. 5esCherming van de
keel, vóór het op-
jk treden ter zuivering
1-, „..A» «v van de stem.
Was men met Duitschland tot 'n
goed resultaat gekomen, de groote
moeilijkheid bleef nu de regeling der
Oostelijke vraagstukken.
Zondagavond 6 uur begon de
vergadering der 5 crediteur-mogend-
met den beroemden Tenor
van het Scala Theater te Milaan.
Groot Orkest onder leiding van Maestro CAV. M PARENT!.
Groot koor. Costumes, rekwisieten en décors wan
eigen ateliers.
Priizen13.00, «2.25, 11.75, «1.2S, plus rechten.
Plaatsbespreking vanaf heden TELEFONISCH 744
Naafloop der voorstelling om 12.15 EXTRA TRAM naar
Vlijmen, Nleuwk-djk. Drunen, Baardwijk, Waalwijk, Kaatsheuve
beden met de Oostelijke delegaten,
onder leiding van len heer Loucheur
en deze bijeenkomst duurde den ge-
heelen nacht door, tot men een gun
stig resultaat had.
Met Oostenrijk, iongarije en Bul
garije is men tot em oplossing geko
men en de betaliigen zijn definitief
tot wederzijds geniegen geregeld.
Een groot succe, een succes dat
Europa en voobI den vrede van
Europa zeer ten g>ede zal komen.
Van al de na-oa'logsche conferen
ties mag zeer zekff de Haagsche een
der voornaamste, zoo niet de voor
naamste worden icnoemd. En 't is
geen wonder dat wi de officieele ge
bouwen in Den Jhag dé driekleur
wapperde en de gdelegeerden dooi
de muziek der Gtnadiers en Jagers
met Vaderlandse!:- dankliederen en
door 't publiek ret groot enthousi
asme werden begDet.
Er is groot wex gedaan in Den
Haag, wat blijkt uit de warmgestelde
redevoeringen door Snowden, den
Engelschen afgevaardigden, door Jas-
>ar, den voorzitter der conferentie
e.a. gehouden.
Aan de sluitingsredevoering van
dezen laatste ontleenen wij het vol
gende
Na hulde te hebben gebracht aan al
zijn medewerkers voor hun arbeid, in
de eerste plaats aan den secretaris
der confereentie, Sir Maurice Hankey
zeide de heer Jaspar:
Staat mij toe, mijne heeren, nog
maals de Regeering van Hare Maje
steit de Koningin der Nederlanden,
alsmede de Staten-Generaal en de
stad 's-Gravenhage dank te zeggen
voor de zoo volledige en zoo hartelijke
gastvrijheid, welke zij ons hebben
verleend. Wij zullen van ons verblijf
alhier, van de voorkomendheden,
waarvan wij het voorwerp zijn ge
weest, en van de volmaakte organisa
tie van alle diensten, waarvan wij ge
bruik hebben gemaakt, een onuit-
wischbare herinnering bewaren.
Mijne heeren, op het oogenblik,
waarop wij aan den eindpaal van on-
zen arbeid komen en voordat wij
scheiden, om ieder den weg naar ons
land te hernemen, zij het mij vergund
terug te zien op den gemeenschappe
lijk doorloopen weg in den loop van
die werkzame dagen, welke wij te
's-Gravenhage hebben doorgebracht.
Een overzicht van de werk
zaamheden der conferentie.
Op het oogenblik waarop te Genève
in September 1928 het besluit werd
genomen dat ons hierheen heeft ge
voerd, waren 10 jaren verloopen se
dert het einde van den oorlog. Hoe
vaak reeds hadden wij in den loop
van die 10 jaren de gebeurtenissen
willen beheerschen en waren de ge
beurtenissen ons ontsnapt. Achter
eenvolgens had de eene conferentie
na de andere plaats gehad, voorloo-
pige oplossingen waren vastgesteld,
talrijke accoorden waren beproefd en
hoeveel ontgoochelingen had de on
vruchtbaarheid daarvan niet reeds
veroorzaakt tot op den dag, toen de
regeeringen te Genève bijeen, vast be
sloten, om de werkelijkheid in het
aangezicht te zien en om aller wil te
vereenigen ter bereiking van het
eindsucces, zich plechtig hadden ver
bonden, een volledige en definitieve
regeling der herstelvraagstukken
vast te stellen.
Hebben wij de edele taak vervuld,
welke de regeeringen en hun hoofden
aldus hadden afgebakend?
CbePA
ECHTE FRIESCHE
20-50ct.perons
TJraayt Tlar Winkeeier 'n patyc Ü'S
van „De Echo van het Zuiden."
HEDWIG COURTHS-MAHLER.
8
Josta echter voelde uit zijn woor
den slechts de rustige kalmte en vooi
alles hoorde zij uit dit gesprek, dat
Rainer's hart een andere vrouw toe
behoorde, een vrouw, van wie het
hem zwaar gevallen was te scheiden.
Waarom had hij haar niet tot zijn
vrouw gemaakt? Zij was zeker om
de één of andere reden onbereikbaar
voor hem, en daarom had hij ook zoo
lang geaarzeld te trouwen. En nu
nu was zij zijn bruid geworden.
Waarom had hij haar juist geko
zen? Omdat hij haar kende, omdat
hij sympathie voor haar voelde, en
omdat er overigens geen enkel be
zwaar was tegen een verbintenis met
haar?
Zij huiverde.
„Daarmee moet ik me wel tevreden
stellen," dacht zij. Maar haar hart
deed daarbij zoo'n pijn en haar oogen
branden zoo koortsig als nooit te vo
ren.
En toen dacht zij er plotseling aan,
dat zij hier door de beide heeren kon
worden ontdekt. Dat mocht niet zij
mochten niet vermoeden, dat zij hun
gesprek beluisterd had.
Met eenige inspanning stond zij
zachtjes op, en ging door verschil
lende vertrekken, die met dikke ta
pijten belegd waren, naar haar ka
mers.
Zij sloot de deur achter zich en
haalde diep adem, alsof zij zich hier
pas veilig voelde. Toen wierp zij zich
in een leuningstoel en drukte haar
handen voor haar gelaat. Zoo zat zij
langen tijd en peinsde. En daarbij
kwam zij tot bewustzijn van haai
eigen gevoelens.
„Ik heb Rem lief ih heb hem lief
ik heb het alleen tot nu toe niet ge
weten. Daarom waren mij alle andere
mannen zoo onverschillig, daarom
moest ik alle anderen met hem verge
lijken en daarom verlangde ik altijd
naar zijn bijzijn."
In deze oogenblikken werd veel
wat haar onduidelijk gebleven was,
klaar en helder, en dit bewustzijn
verontrustte haar meer dan het haar
gelukkig maakte. En nadat zij een
oogenblik zoo gepeinsd had, sprong
zij plotseling op.
„Neen ik kan zijn vrouw niet
worden met de zekerheid, dat ik hem
liefheb en dat hij tegenover mij zoo
koel staat. Hoe zou ik naast hem kun
nen leven met het gevoel, dat zijn
hart een ander toebehoort? Neen
dat kan ik niet."
Zij wilde naar beneden snellen en
hem vragen, haar overhaast gegeven
woord terug te geven; Zij wilde hem
zeggen, dat zij zijn vrouw niet kon
worden. Maar voor zij de deur van
haar kamer bereil liad, hield haar
iets terug, zij kon iet verder.
„Als ik hem da zeg, zal hij weg
gaan en misschiennooit, nooit meer
terugkomen. En dan zal hij spoe
dig een andere vtuw nemen, één,
die tevreden is me dat, wat hij haar
geeft wat de rdere, die hij lief
heeft, overlaat".
En de gedachte, at hij met een an
der zou kunnen ouwen, leek haar
zoo vreeselijk, z> onverdraaglijk,
dat zij geloofde als beter te kunnen
verdragen dan dal
Zij viel weer in.aar stoel terug en
vouwde de handeials tot een gebed.
„Misschien leerhij toch nog eens,
mij lief te hebben— zooals ik zijn
liefde zou verlangi."
Die hoop gaf ha- moed. Diep ade
mend stond "zij ojen trad voor den
spiegel. En voor eerste maal be
keek zij haar spiejlbeeld met groote
belangstelling. Ven hadden haar,
sinds zij in de weeld ge-roerd was,
gezegd dat zij moe was. Menige man
had haar met virme, begeerende
oogen aangezien, iet had haar on
verschillig gelaten omdathaar hart
nog sliep. Nu washet ontvaakt en
klopte verlangend voor Raiier. Maar
hij zou in haar neg wel he kleine
meisje zien, dat ij vroeger geweest
was. Zij wist, dat cij bijna lelijk ge
weest was, lang opgeschoten,hoekig
en onbevallig. Dkwijls had ij van
kennissen gehoord dat zij u haar
voordeel veranderl was. Ookpapa
had kort geleden gezegd: „Udmijn
leelijk jonge eendje, is onverwant 'n
trotsche zwaan gegroeid".
Maar Rainer zou dat wel na^e-
lijks gemerkt hebben. Voor hem was
zij steeds nog de onbekoorlijke bak-
visch met de ruige vlechten, die hij
weliswaar dikwijls bewonderd had
om de dikte en lengte. Kritisch be
keek zij zich van alle kanten. En zij
bloosde hevig, terwijl zij dacht: „Ja,
ik ben mooi, en gravin Solms zei
laatst: een mooie vrouw kan iederen
man aan haar voeten krijgen, als zij
maar handig is. Misschien gelukt het
mij toch nog, Rainer's liefde te ver
overen, als ik er mijn best voor doe".
Als ik er mijn best voor doe? Deze
woorden herhaalde zij in zichzelf, en
zij bloosde heviger. Dat was de
schaamte, die op haar wangen brand
de. Zij zou haar best doen voor de
liefde van een man. Neen neen
duizendmaal neenDat zou haar
trots niet toelaten. Wanneer hij haar
zijn liefde niet vrijwillig aanbood,
dan moest zij tevreden zijn met de
kalme sympathie, die hij haar toe
droeg. In geen geval mocht hij weten
wat door zijn aanzoek in haar ont
waakt was. Liever sterven dan hem
dat te toonen. De schaamte zou haar
dooden, wanneer hij ooit zou verne
men, dat zij hem liefhad aanbad
ja, aanbad, met de hoogste liefde,
die een vrouw te geven had.
O nooit zou zij in hem weer oom
Rainer kunnen zien; hij zou slechts
de man zijn, wien zij haar liefde ge
geven had, reeds lang, voordat zij het
zelf wist.
Met een diepen zucht trad zij van
den spiegel terug. Wat had zij aan
haar schoonheidRainer lette er im
mers niet op. Zij streek over haar
oogen en richtte zich trotsch op.
Nu weg met die verlangens en droo-
merijen. Met heldere oogen moest zij
om zich heen zien en berusten.
Langzaam verliet zij haar kamer.
Zij moest nu weer naar haar vader
en haar verloofde gaan. Zij zouden
anders iets van haar lang uitblijven
kunnen denken.
Toen zij dadelijk daarop weer in
de groene salon binnentrad, scheen
zij rustig en onbewogen. En voor het
eerst in haar leven toonde zij zich te
genover haar vader en graaf Ram
berg anders dan zij was. Trotsch en
rustig keken haar oogen, en haar
stem klonk kalm en klaar.
De beide heeren hadden intusschen
allerlei besproken, het publiek ma
ken van de verloving en het vaststel
len van de bruiloft. Zij waren over-
eengekomen^dat het den lOden Juli
zou geschiéaen, en vroegen Josta of
zij dit goed vond. Zij stemde rustig
toe, ofschoon zij schrok, toen zij hoor
de, dat het reeds zoo spoedig zoo zou
zijn.
Graaf Rainer behandelde zijn bruid
met de fijne, beminnelijke voorko
mendheid, die zoo betooverend werk
te, en trachtte haar door onschuldige
scherts op te vroolijken. Hij deed zijn
best, in deze scherts den toon van 'n
oom vol te houden. Voor alles wilde
hij Josta haar natuurlijkheid terug
geven. Zij nam het schijnbaar vroo-
lijk op en deed het voorkomen, als
was zij door haar verloving niet bij
zonder uithaar evenwicht geraakt.
Wordt vervolgd.
W!|
OeEcho van het Zuiden,
iWaalwiifesck en Langstraatsche Conrantè
Dit blad rarachtJnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs per 8 maanden 1.26.
Franco per poat, door bet geheele rijk 1.40.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enk.
franco te eenden aan den Uitgever.
Prflg der Advertantlta
20 cent per regel; mlnilmwm 1.60.
Bfl contract flink rabat
Reclames 40 cent per regel.
AdvertentlGn moeten Woensdag en Vrfldag
dea morgens om uiterlijk aar ln ons beslt
^OUWi
(ook In Vl onion,'A ponden en ponden)
i
