JE ECHO VAK HET ZIIIOEN Pijnloos scheren TgzZiynT ov. oze jrg.men omvauen zo uu TWEEDE BLAD Onderwijsbelangen, Mijnheer de Redacteur Het stuk van een Schoenfabrikant uit Kaatsheuvel in Uw blad van 12 Maart j.l. is door ons met onverdeel de instemming gelezen, omdat het Biet alleen van een juist inzicht ge tuigt, maar ook blijk geeft van een «roote waardeering voor het Handels- en Vakonderwijs, zooals dat in Waal wijk gegeven wordt. De schrijver be pleit terecht een zich concentreeren van de geheele streek op dit onder wijs, dat, voorzien van de nieuwste en beste hulpmiddelen, in een centraal punt gegeven wordt en dat vooral vanuit Kaatsheuvel, maar ook van uit Dongen en andere omliggende plaatsen gemakkelijk te bereiken is en waarschuwt tegen kleinzieligheid, die tot verdeeling en versnippering zou kunnen leiden. Het artikel had vooral onze gehee le aandacht omdat de inzender de in deeling van het onderwijs in schoen maken (machinale bedrijf) aan ons instituut mede in zijn artikel betrekt. Wij maken dan ook van deze gelegen heid gaarne gebruik om onze ziens wijze ten opzichte van de daar aan geroerde punten even in het kort na der uiteen te zetten. De beste vooropleiding, die wij voor de leerlingen, die onze school willen bezoeken zouden wenschen, biedt het Handelsonderwijs en wel zal in het algemeen een 3-jarige han delsschoolcursus daarvoor noodig en voldoende zijn. Wij durven dit met nadruk ver klaren in de overtuiging, dat de Di recteur der R.K. Hoogere Handels school het daarmede wel geheel eens zal zijn. Een 5-jarige cursus zal ongetwij feld meerdere algemeene kennis bij brengen, welke meerdere kennis o.i. niet opweegt tegen het feit, dat daar door de studietijd met 2 jaren ver lengd wordt, alvorens de leerlingen den 2-jarigen cursus aan ons insti tuut kunnen volgen en dus ook 2 ja ren later hunne intrede doen in de praktijk. Voor vele ouders is een studiever lenging van 2 jaren een te zware last, zeker als zij, hetgeen het meest wen- schelijke is, hunne kinderen na het ioorloopen der Handelsschool zich sog eenigen tijd (b.v. pl.m. 1 jaar) in de fabriek willen laten oriënteeren, alvorens ze naar de Rijksvakschool iezeaden voor den 2-jarigen cursus. De opmerking van den inzender over het inrichten van een 1-jarigen cursus begrijpen wij niet goed. Be doelt hij, dat wij de geheele stof, die thans in den 2-jarigen cursus behan- i wordt, zullen samentrekken, zij het ook verkort, in een één jarigen cursus, dan zou dat zeer ten nadeele van het onderwijs zijn. Bedoelt hij dit echter niet, dan vestigen wij ie aan dacht op het feit, dat onze huidige 2- jarige cursus eigenlijk bestaat uit 2 cursussen, elk van een jaar, die ge voegelijk ieder afzonderlijk gevolgd hunnen worden naar keuze der be langhebbenden. De eene 1-jarige cur sus omvat dan de geheele bovenwerk- afdeeling; de andere 1-jarige cursus de geheele onderwerkafdeeling, sa ai 2 jare: geheele schoenfabricage. Een samen trekken van deze beide cursussen in een 1-jaigen cursus moeten wij om verschillende redenen afwijzen, om dat daarmede niet alleen organisato risch het geheele onderwijs ontwricht zou worden, maar bovendien tot ge volg zou hebben, dat de resultaten bij voorbaat beslist onvoldoende zouden zijn door het veel te oppervlakkig be handelen der leerstof, die eigenlijk I veel eer roept om uitbreiding van den 2-jarigen cursus, daar zij bij de voort schrijdende techniek steeds meer om vattender wordt. Wanneer de deelname aan onze dagcursussen belangrijk zou toene men, dan zou het aanbeveling verdie nen in die richting te streveil naar verdieping van ons onderwijs. Wij mogen en kunnen immers toch niet aannemen, dat in vakkringen het vak onderwijs lager aangeslagen zal wor den, dan de algemeene vooropleiding, waarvoor toch een 3-jarige handels- cursus als minium wordt aangeno men. Tenslotte nog iets over de Winter- avondcursussen. De winteravondcur- sussen aan onze school worden in den binnenkort eindigenden cursus 1929-1930 buitengewoon goed be zocht. Het aantal deelnemers steeg ten opzichte van het daaraan vooraf gaande jaar met meer dan 100%, dank zij de reorganisatie en uitbrei ding, die daaraan gegeven konden worden. Wij hopen met den inzender, dat de belangstelling ook in de dagschool, die natuurlijk het vak veel uitgebrei der en in zijn geheel kan behandelen, eveneens moge toenemen in het wel begrepen belang van de schoenindu strie, die meer en meer behoefte heeft aan goed onderlegde krachten. U Mijnheer de Redacteur dankend voor de verleende plaatsruimte. Hoogachtend, De Directeur der Rijksschool voor Leerlooiers en Schoen makers te Waalwijk. VAN DER WAERDEN. BINNENLAND Onze Minister van Defensie. - Bij de behandeling van de begroo ting van Defensie heeft de heer van Embden een redevoering gehouden van meer dan vier uren over zijn „eenzijdig ontwapenings-idee" en daarbij de argumenten aangehaald, bekend uit vroegere redevoeringen en couranten-artikelen. Hij werd daarin in een kort en krachtig betoog van mr. W. v. Lan- schot op bijzondere wijze beantwoord, maar vooral Dr. Deckers heeft hem een ware afstraffing gegeven, zegt 't andelsblai Professor van Embden, zoo merkte de Minister op, is zeker van zijn zaak. Zóó zeker, dat hij precies weet, op grond van het beeld van den wereld oorlog, hoe een toekomstige oorlog zal worden gevoerd. Ik weet dat niet, zei de minister, maar op grond van feiten betwijfel ik toch of het wel juist zoo gaan zal als de heer v. Emb den beweert. Laatstgenoemde had o.a. met zijn gewone stelligheid ge zegd, dat er geen massale omsinge lingen meer konden zijn en dat be kwaamheid van aanvoerders niet meer meetelde. Maar, zoo merkte de minister op, er zijn na den wereldoorlog nog een paar andere oorlogen in Europa ge voerd: dien van Polen tegen Sovjet- Rusland en dien van Turkije tegen Griekenland. En nu is in eerstge- noemden oorlog het Poolsche leger nagenoeg omsingeld geweest en alleen nog gered door de bekwaamheid van Pilsoedski en den veldheersblik van den Franschen generaal Weygand en de Grieken zijn omsingeld en versla gen door de aanvoerderstalenten van Kemal Pasja. Voorts stellen de eenzijdig-ontwa- penaars het voor alsof wij, als we weerstand zouden bieden tegen een schending van ons grondgebied, da delijk allen verstikt zouden worden door een gasaanval, zoodat we beter zouden doen ons maar niet te verde digen. Doch het heele bekken van Pa rijs, waarin de gansche nervus rerum van de Fransche defensie is saamge trokken en dat niet grooter is dan Nederland, kan natuurlijk op dezelf de wijze worden bestookten toch denken de Franschen niet aan eenzijdige ontwapening. Is het dus niet beter om ons te verweren, óók tegen gasaanvallen, opdat de strijden de partijen elkaar niet beoorlogen op I ons gebied, dit verwoesten en, elkan der „vergassend", het ons tegelijk 1 doen? Zonderling vond de minister het ook, dat de heer Van Embden wel desnoods met geweld onze binnen- landsche communisten zou willen zien bestrijden (daarvoor moet zijn „politieleger" dan dienen), doch geen aanval van eenigen communistischen staat. Iets, dat toch zeer wel mogelijk ware (inderdaad: de Minister had aan de Spartakusbedreiging kunnen her inneren). In Denemarken houdt men dan ook, anders dan onze ontwape- naars het hier doen, wèl rekening met de noodzakelijkheid om aanvallen van buiten af te weren en het inge diende wetsvoorstel, waarmede de heer Van Embden en de zijnen hier zoo'n reclame maken, wordt daar dan ook niet voorgesteld als een daad van ontwapening,, m, ar van verminde ring van bewapening (een verminde ring die Denemarken zich veel ge makkelijker kan veroorloven dan wij omdat het niet, als wij, vlak bij de historische lijn der groote botsingen ligt). En het is begrijpelijk dat men daar niet van ontwapening spreekt, want volgens het ingediende voorstel zal het Deensche leger blijven beschikken over drie honderd vijftig kanonnen, waarvan meer dan een derde (de mi nister noemde van elke soort het juiste aantal) de nieuwste automati sche kanonnen zijndie wij nog niet eens hebben. Trouwens, er zijn heel wat Vrijzin nig-democraten die het betreuren dat de V. D. Bond de leus van eenzijdige Zonder schriftelijke toestemming is eenige overname uit deze rubriek verboden. BOBBY'S SPEELGOEDBEESTJES. Beneden hadden ze al een harden 'uk aan de bel gehoord en daarna 'n Ware stein, zeker van Piet, den knecht, die vroeg of Bobby van Hal- "tt hier ook woonde, want dat zijn meester graag op bezoek wilde ko men. Toen hoorden ze Bobby's moe der antwoorden en even later de Ware schreden van Sinterklaas in jje gang. Daarna ging de deur van de huiskamer dicht en konden ze niets "'eer hooren. »Ik denk, dat hij niets krijgt", °mde een giraffe uit de Arke Noach die Pas een poot had gebroken, door at Bobby hem per ongeluk met zijn 'uiwagen had overreden. „Het is 'n ondeugende jongen!" "Misschien krijgt hij wel een flink s and je van Sinterklaas. Het zou zijn verdiende loon zijn!" mopperde de oos met kleurpotlooden, „vandaag t hij van al mijn kinderen de Punt afgebroken en 't blauwtje helemaal weg". „Houdt je mond", snauwde Ted, ik wil niet hebben, dat je kwaad van ons baasje spreekt. Kijk eens naar mijn slappe oor en al die kale plek ken; dat heeft Bobby ook allemaal gedaan en hoor je mij soms ooit kla gen? 't Is het beste baasje van de hee le wereld!" „Ja, dat vind ik ook!" zei Bèh. „En ik ook!" blafte Foxje. „Ja, natuurlijkJullie drieën bent het ook altijd eens. Ik hoop maar niet dat er vandaag nog zoo'n groot dier bij komt; dan worden jullie heele- maal de baas in de kast!" De giraffe was in een echte mopperbui. „Hoor eens, stt, gaat daar niet een deur?" fluisterde ineens Fox, die nog steeds op den uitkijk stond. „Ja, hoor, 't is de benedendeur! O, o, nu zul je 't hebben. Ik ben toch heusch een beetje zenuwachtig!" Ja, 't was werkelijk de voordeur, die openging om Sinterklaas uit te laten en even later kwamen Bobby en zijn moeder boven. Bobby had zijn handjes vol speelgoed en zag er erg blij en gelukkig uit, maar hij had toch nog traantjes in z'n oogen, want Sin terklaas had hem eerst een erg stand je gemaakt, omdat hij zoo slordig op zijn speelgoed was. Eigenlijk had Sint voor straf niets voor hem willen mee brengen, maar ten slotte had hij het toch gedaan op voorwaarde, dat Bobby hem dan ook beloven zou, voortaan wat beter op zijn speelgoed te passen. Nu, dat had Bobby natuurlijk ge daan en nu had hij zijn handjes vol met allerlei moois. „Berg het nu maar gauw netjes op, Bob", zei Mama, „en dan vlug naar bedHet is al meer dan tijd voor mijn kleiné jongen." „Ja, maatje", zei Bob gehoorzaam en liep naar de kast. O, o, wat klopten al die hartjes in angstige spanning! Bèh was zoo ze nuwachtig, dat hij aldoor met zijn staartje op en neer wipte. De giraffe vergat één oogenblik zijn gebroken poot en rekte z'n hals nog langer uit, dan die al was en Foxje stoof achter uit, om niet door de nieuwe bewoners erop betrapt te worden, dat hij door 't sleutelgat keek. Daar ging de deur open en Bobby legde netjes al zijn schatten in de kast: een legkaart, een grooten bal, een zak knikkers en nog veel meer en ten laatste ook warempel weer 'n groot dier, en iedereen gaapte bij het licht, dat door het sleutelgat viel, den vreemdeling aan. Die was bijna net zoo groot als Ted, had een bruin velletje en vier handen in plaats van pooten. „Wat is dat voor een sinjeur? Waar zou die vandaan komen?" fluisterden ze nieuwsgierig tegen elkaar; maar 't aapje uit de Arke Noach wist het ant- 1 woord en riep met een stemmetjp, dat ontwapening heeft aangeheven. Minister Deckers zei nog véél meer, doch wij laten het hierbij. Het heele betoog, rustig en nochtans vlot en met warmte voorgedragen, maakte 'n zeer sterken indruk. Wij hebben in langen tijd niet zulk een uitstekende rede van een Minister van Oorlog ge hoord en zulk een redevoering doet het soms betreuren dat wij hier, al thans voor ministerieele speeches, niet het Fransche instituut der mo gelijkheid van aanplakking kennen. In elk geval zou dit voortreffelijke stuk contra-propaganda tegen het défaitisme op groote schaal moeten worden verspreid. Te eer daar het van een burger-minister komt. Zoo sterk was de indruk van deze rede, dat er, na haar einde, lang en (behalve natuurlijk door de twee roo- de fracties) algemeen werd geapplau- diseerd met vele bravo's er door. En toen de Defensiebegrooting was aan genomen (met 29 stemmen tegen 13, die van de sociaal- en vrijzinnig-de mocraten) stroomde men naar de groene tafel om den minister met 'n handdruk geluk te wenschen. Ten slotte kwam het was heel hoffelijk en ridderlijk de heer Van Embden (en op zijn voorbeeld ook de heer De Zeeuw) hetzelfde doen. Een mooi ge baar. Maar het succes bleef voor minis ter Deckers. zonder dat Uw huid stukgaat of naschrijnt, ook al is Uw baard nog zoo zwaar en hard, indien U maar vóór het inzeepen de baard- oppervlakte inwrijft met een weinig Purol. Ned. Paviljoen te Antwerpen. De officieele opening van de Neder- landsche sectie der Antwerpsche we reldtentoonstelling zal geschieden 12 Mei a.s. CURASAO Met de Witte de With, die eerstdaags naar Curasao vertrekt, gaat weer een detachement vaan 25 mariniers mede, ter versterking vn de troepenmacht op Curasao, waar zich voor de insulaire verdediging reeds een detachement ma riniers bevindt onder commando van kapitein D. P. Ravelli. Kapitein Antheunissen, van wiens op handen zijnd vertrek we dezer dagen melding hebben gemaakt, krijgt alleen de militaire politie onder zijn comman do. Wering van buitenlandsche communisten. De „N. R. Crt." meldde gisterenavond, dat de Oostelijke grenzen van ons land onder voortdurende bewaking van de marechausseé zijn gesteld, ten einde aan ongewenschte gasten het binnen dringen te beletten. Voor deze grens- corpsen zouden alle verloven voorloo- pig zijn ingetrokken. Aan de grens bij Hardenberg zou een troep communisten hebben getracht ons land binnen te komen in verband waar mede de politie was versterkt. Bij informatie, die wij in verband met deze mededeelingen te bevoegder plaatse inwonnen, is ons gebleken, dat er inderdaad, in verhand met zekere aanwijzingen omtrent plannen in re- volutionnaire buitenlandsche kringen, eenige verscherpte waakzaamheid aan de Oostelijke grens is geweest. Tot alarmeerende berichten, als bo venvermelde, zoo zeide men ons, be- trilde van blijdschap: „O, o, dat is óók een aap! Dat is zeker een broer van me!" „Ja", zei de kleine vreemdeling be daard, „ik ben Monko, de aap. Mor gen zullen we wel beter kennis ma ken, want nu heb ik te veel slaap. Wel te rusten! En zonder zich ver der om alle nieuwsgierige blikken te bekommeren, kroop hij lekker in een hoekje en viel direct vast in slaap. En toen wisten de anderen niet veel beters te doen dan zijn voorbeeld te volgen. 1 UIT HET DAGBOEK VAN PIETER POR. 16 Maart. Buurman vroeg me of ik wist of bij het bouwen aan 2e en 3e Zeine ook aan de toekomst wordt gedacht en daarom de ingangen op vol doende breedte gehouden? Men ziet nu wat kosten en moeiten dat later brengt. En ook aan een rooilijn aan de Burg. v. d. Klokkenlaan. Hij zei me: kijk eens naar den bouw en tuinhekken der nieu we woningen daar. 't Begint al, schots en scheef. En ik moest het beamen. 17 Maart. Jammer dat W.S.C. giste ren in Oosterhout verloor. Sympathieke club, vasthou dend bestuur, goede geest. Had m'n krans al klaar han gen. Volhouden mannen; geen zondebokken zoeken, maar oefenen en athletiek: volhou den en uithouden leeren. 18 Maart. Prachtplan: Avond-am bachtschool. Teekenschool is up to date; nu ambachtson- derwijs er naast, met han delsavondschool, rijksvak- schoolcursus. Dan is het on derwijs voor de rijpere jeugd ook uit het volk en midden stand hier uitstekend gere geld. In welke plaats van onze grootte zoo goed, of beter? 19 Maart. Mooie hoornen opgeofferd aan het snelverkeer. Jammer is het, maar toch valt het mij niet zoo tegen als ik gedacht had. Het geeft een ruim ge zicht en veel werk aan schil ders en hopelijk ook aan bou wers. 20 Maart. Mededeeling gelezen over ons Raadhuis-plan, confe rentie tusschen commissie en raad; wij worden er niet veel wijzer van; buurman gelooft dat Klijnen beste kans maakt; kan best knap man zijn en commissie is zeer bevoegd. Maar plan Kropholler, het uiterlijke, heeft mijn hart ge stolen en van velen met mij. Was al zoo verheugd dat er zoo'n bijzondere eenstemmig heid heerschte in B. en W„ den Raad en bij alle ingezete nen te dezen opzichte. Maar nogmaals, de com missie is zeer hoogstaande, dat mag men niet vergeten. staat echter geen aanleiding. Trouwens de datum, waarvoor de maatregelen waren genomen, ligt al weer eenige dagen achter ons. i Tom de politieagent bewaakt het huis. .Wie vertelt er eens een mooi ver. haal riep zus. „Een verhaal van een muis en mijn lieve pop Isabella." „En ook van mijn aap en mijn politie agent", zei Jan. Toen zette Oom jan, niar wien jan heette, zich op zijn gemak in de leuningstoel, kuchte eens en begon„Er was er eens". „Er was er eens een muis, Die wilde zoo graag Hij knaagde en knaagde, Stelde zichzelf niet te leur En maakte voor zichzelf Een mooie, ruime deur. Hjj knaagde en knaagde BUITENLAND VOLKENBOND. De douaneconferentie. De kans op een algemeen accoord neemt toe. Het ziet er thans wel naar uit alsof de douaneconferentie de laatste ge vaarlijke klippen voorbij is en zich in de richting van een conventie be weegt, die door een zoo groot moge lijk aantal staten kan worden getee- kend. Teneinde de delegaties gelegen heid te geven definitieve instructies van haar regeeringen te vragen voor de onderteekening, zal de conferentie vermoedelijk nog niet deze week, maar in de eerste helft van de volgen- Uit alle macht Steeds een beetje verder Zoo lederen nacht." „Maar oom, hoorde niemand hem dan knagen vroeg zus. „Kijk, het muisje werkte alleen dan, als alle menschen ln huis diep in slaap wa ren", antwoordde oom Jan Ook al het speelgoed sliep, zelfs je mooie pop Isabella." „Je had Isabella op haar stoeltje bij het raam gezet, waar ze rustig was ingedut. Hoe het kwam wist ze niet, maar plotseling was ze uit haar slaap opgeschrikt." „Wat is dat voor een geluid?" zei Isabella tegen zich zichzelf. .Het is een heel ongewoon geluid. Er is be paald iets niet in den haak. Ik moet opstaan en de aap gaan waarschuwen". Isabella stond vlug van haar stoeltje op en liep naar joko, die in een hoekje rustig bij den schoorsteen sliep. „Het is een muis", zei Joko tegen Isabella, toen ze hem had gewekt en beide even hadden geluis terd. .Die probeert hier in huis te komen, we moeten Tom, de politie agent even wekken." Zoo gingen Isabella en joko samen naar Tom, die op een blok met letters in slaap was gevallen. „Wordt eens wakker, wordt eens wakker!' riep Joko, terwijl hij Tom heen en weer SGhudde. .Een muis, een muis" riep Isabella. „Tom er is muis bezig om hier in te breken, doe je oogen open „Ik hoor hem", zei Tom de politie, agent, toen hij het had aangehoord en nu zelf het geluid bemerkte. Vlug sprong hij van het A. B. C —blok af en zei.Ik zai met den muis gaan praten". De muls maakte zoo'n leven, dat het gemakkelijk was om de plaats te bepalen, waar zij binnen wilde komen. Tom liep moedig naar de IllUi Mil is Doottn 30-60 en 90 ct. Tube 80 ct. Bij Apoth. en Oroglattn^

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1930 | | pagina 5