JE ECHO VAK HET ZIIIOEN
Pijnloos
scheren
TgzZiynT ov. oze jrg.men omvauen zo uu
TWEEDE BLAD
Onderwijsbelangen,
Mijnheer de Redacteur
Het stuk van een Schoenfabrikant
uit Kaatsheuvel in Uw blad van 12
Maart j.l. is door ons met onverdeel
de instemming gelezen, omdat het
Biet alleen van een juist inzicht ge
tuigt, maar ook blijk geeft van een
«roote waardeering voor het Handels-
en Vakonderwijs, zooals dat in Waal
wijk gegeven wordt. De schrijver be
pleit terecht een zich concentreeren
van de geheele streek op dit onder
wijs, dat, voorzien van de nieuwste en
beste hulpmiddelen, in een centraal
punt gegeven wordt en dat vooral
vanuit Kaatsheuvel, maar ook van
uit Dongen en andere omliggende
plaatsen gemakkelijk te bereiken is
en waarschuwt tegen kleinzieligheid,
die tot verdeeling en versnippering
zou kunnen leiden.
Het artikel had vooral onze gehee
le aandacht omdat de inzender de in
deeling van het onderwijs in schoen
maken (machinale bedrijf) aan ons
instituut mede in zijn artikel betrekt.
Wij maken dan ook van deze gelegen
heid gaarne gebruik om onze ziens
wijze ten opzichte van de daar aan
geroerde punten even in het kort na
der uiteen te zetten.
De beste vooropleiding, die wij
voor de leerlingen, die onze school
willen bezoeken zouden wenschen,
biedt het Handelsonderwijs en wel
zal in het algemeen een 3-jarige han
delsschoolcursus daarvoor noodig en
voldoende zijn.
Wij durven dit met nadruk ver
klaren in de overtuiging, dat de Di
recteur der R.K. Hoogere Handels
school het daarmede wel geheel eens
zal zijn.
Een 5-jarige cursus zal ongetwij
feld meerdere algemeene kennis bij
brengen, welke meerdere kennis o.i.
niet opweegt tegen het feit, dat daar
door de studietijd met 2 jaren ver
lengd wordt, alvorens de leerlingen
den 2-jarigen cursus aan ons insti
tuut kunnen volgen en dus ook 2 ja
ren later hunne intrede doen in de
praktijk.
Voor vele ouders is een studiever
lenging van 2 jaren een te zware last,
zeker als zij, hetgeen het meest wen-
schelijke is, hunne kinderen na het
ioorloopen der Handelsschool zich
sog eenigen tijd (b.v. pl.m. 1 jaar) in
de fabriek willen laten oriënteeren,
alvorens ze naar de Rijksvakschool
iezeaden voor den 2-jarigen cursus.
De opmerking van den inzender
over het inrichten van een 1-jarigen
cursus begrijpen wij niet goed. Be
doelt hij, dat wij de geheele stof, die
thans in den 2-jarigen cursus behan-
i wordt, zullen samentrekken, zij
het ook verkort, in een één jarigen
cursus, dan zou dat zeer ten nadeele
van het onderwijs zijn. Bedoelt hij dit
echter niet, dan vestigen wij ie aan
dacht op het feit, dat onze huidige 2-
jarige cursus eigenlijk bestaat uit 2
cursussen, elk van een jaar, die ge
voegelijk ieder afzonderlijk gevolgd
hunnen worden naar keuze der be
langhebbenden. De eene 1-jarige cur
sus omvat dan de geheele bovenwerk-
afdeeling; de andere 1-jarige cursus
de geheele onderwerkafdeeling, sa
ai 2 jare:
geheele schoenfabricage. Een samen
trekken van deze beide cursussen in
een 1-jaigen cursus moeten wij om
verschillende redenen afwijzen, om
dat daarmede niet alleen organisato
risch het geheele onderwijs ontwricht
zou worden, maar bovendien tot ge
volg zou hebben, dat de resultaten bij
voorbaat beslist onvoldoende zouden
zijn door het veel te oppervlakkig be
handelen der leerstof, die eigenlijk
I veel eer roept om uitbreiding van den
2-jarigen cursus, daar zij bij de voort
schrijdende techniek steeds meer om
vattender wordt.
Wanneer de deelname aan onze
dagcursussen belangrijk zou toene
men, dan zou het aanbeveling verdie
nen in die richting te streveil naar
verdieping van ons onderwijs. Wij
mogen en kunnen immers toch niet
aannemen, dat in vakkringen het vak
onderwijs lager aangeslagen zal wor
den, dan de algemeene vooropleiding,
waarvoor toch een 3-jarige handels-
cursus als minium wordt aangeno
men.
Tenslotte nog iets over de Winter-
avondcursussen. De winteravondcur-
sussen aan onze school worden in
den binnenkort eindigenden cursus
1929-1930 buitengewoon goed be
zocht. Het aantal deelnemers steeg
ten opzichte van het daaraan vooraf
gaande jaar met meer dan 100%,
dank zij de reorganisatie en uitbrei
ding, die daaraan gegeven konden
worden.
Wij hopen met den inzender, dat
de belangstelling ook in de dagschool,
die natuurlijk het vak veel uitgebrei
der en in zijn geheel kan behandelen,
eveneens moge toenemen in het wel
begrepen belang van de schoenindu
strie, die meer en meer behoefte heeft
aan goed onderlegde krachten.
U Mijnheer de Redacteur dankend
voor de verleende plaatsruimte.
Hoogachtend,
De Directeur der Rijksschool
voor Leerlooiers en Schoen
makers te Waalwijk.
VAN DER WAERDEN.
BINNENLAND
Onze Minister van Defensie.
-
Bij de behandeling van de begroo
ting van Defensie heeft de heer van
Embden een redevoering gehouden
van meer dan vier uren over zijn
„eenzijdig ontwapenings-idee" en
daarbij de argumenten aangehaald,
bekend uit vroegere redevoeringen en
couranten-artikelen.
Hij werd daarin in een kort en
krachtig betoog van mr. W. v. Lan-
schot op bijzondere wijze beantwoord,
maar vooral Dr. Deckers heeft hem
een ware afstraffing gegeven, zegt 't
andelsblai
Professor van Embden, zoo merkte
de Minister op, is zeker van zijn zaak.
Zóó zeker, dat hij precies weet, op
grond van het beeld van den wereld
oorlog, hoe een toekomstige oorlog
zal worden gevoerd. Ik weet dat niet,
zei de minister, maar op grond van
feiten betwijfel ik toch of het wel
juist zoo gaan zal als de heer v. Emb
den beweert. Laatstgenoemde had
o.a. met zijn gewone stelligheid ge
zegd, dat er geen massale omsinge
lingen meer konden zijn en dat be
kwaamheid van aanvoerders niet
meer meetelde.
Maar, zoo merkte de minister op, er
zijn na den wereldoorlog nog een
paar andere oorlogen in Europa ge
voerd: dien van Polen tegen Sovjet-
Rusland en dien van Turkije tegen
Griekenland. En nu is in eerstge-
noemden oorlog het Poolsche leger
nagenoeg omsingeld geweest en alleen
nog gered door de bekwaamheid van
Pilsoedski en den veldheersblik van
den Franschen generaal Weygand en
de Grieken zijn omsingeld en versla
gen door de aanvoerderstalenten van
Kemal Pasja.
Voorts stellen de eenzijdig-ontwa-
penaars het voor alsof wij, als we
weerstand zouden bieden tegen een
schending van ons grondgebied, da
delijk allen verstikt zouden worden
door een gasaanval, zoodat we beter
zouden doen ons maar niet te verde
digen. Doch het heele bekken van Pa
rijs, waarin de gansche nervus rerum
van de Fransche defensie is saamge
trokken en dat niet grooter is dan
Nederland, kan natuurlijk op dezelf
de wijze worden bestookten
toch denken de Franschen niet aan
eenzijdige ontwapening. Is het dus
niet beter om ons te verweren, óók
tegen gasaanvallen, opdat de strijden
de partijen elkaar niet beoorlogen op
I ons gebied, dit verwoesten en, elkan
der „vergassend", het ons tegelijk
1 doen?
Zonderling vond de minister het
ook, dat de heer Van Embden wel
desnoods met geweld onze binnen-
landsche communisten zou willen
zien bestrijden (daarvoor moet zijn
„politieleger" dan dienen), doch geen
aanval van eenigen communistischen
staat. Iets, dat toch zeer wel mogelijk
ware (inderdaad: de Minister had aan
de Spartakusbedreiging kunnen her
inneren). In Denemarken houdt men
dan ook, anders dan onze ontwape-
naars het hier doen, wèl rekening met
de noodzakelijkheid om aanvallen
van buiten af te weren en het inge
diende wetsvoorstel, waarmede de
heer Van Embden en de zijnen hier
zoo'n reclame maken, wordt daar dan
ook niet voorgesteld als een daad van
ontwapening,, m, ar van verminde
ring van bewapening (een verminde
ring die Denemarken zich veel ge
makkelijker kan veroorloven dan wij
omdat het niet, als wij, vlak bij de
historische lijn der groote botsingen
ligt).
En het is begrijpelijk dat men daar
niet van ontwapening spreekt, want
volgens het ingediende voorstel zal
het Deensche leger blijven beschikken
over drie honderd vijftig kanonnen,
waarvan meer dan een derde (de mi
nister noemde van elke soort het
juiste aantal) de nieuwste automati
sche kanonnen zijndie wij nog
niet eens hebben.
Trouwens, er zijn heel wat Vrijzin
nig-democraten die het betreuren dat
de V. D. Bond de leus van eenzijdige
Zonder schriftelijke toestemming is eenige overname uit deze rubriek verboden.
BOBBY'S SPEELGOEDBEESTJES.
Beneden hadden ze al een harden
'uk aan de bel gehoord en daarna 'n
Ware stein, zeker van Piet, den
knecht, die vroeg of Bobby van Hal-
"tt hier ook woonde, want dat zijn
meester graag op bezoek wilde ko
men. Toen hoorden ze Bobby's moe
der antwoorden en even later de
Ware schreden van Sinterklaas in
jje gang. Daarna ging de deur van de
huiskamer dicht en konden ze niets
"'eer hooren.
»Ik denk, dat hij niets krijgt",
°mde een giraffe uit de Arke Noach
die
Pas een poot had gebroken, door
at Bobby hem per ongeluk met zijn
'uiwagen had overreden. „Het is 'n
ondeugende jongen!"
"Misschien krijgt hij wel een flink
s and je van Sinterklaas. Het zou zijn
verdiende loon zijn!" mopperde de
oos met kleurpotlooden, „vandaag
t hij van al mijn kinderen de
Punt afgebroken en 't blauwtje
helemaal weg".
„Houdt je mond", snauwde Ted, ik
wil niet hebben, dat je kwaad van
ons baasje spreekt. Kijk eens naar
mijn slappe oor en al die kale plek
ken; dat heeft Bobby ook allemaal
gedaan en hoor je mij soms ooit kla
gen? 't Is het beste baasje van de hee
le wereld!"
„Ja, dat vind ik ook!" zei Bèh.
„En ik ook!" blafte Foxje.
„Ja, natuurlijkJullie drieën bent
het ook altijd eens. Ik hoop maar niet
dat er vandaag nog zoo'n groot dier
bij komt; dan worden jullie heele-
maal de baas in de kast!" De giraffe
was in een echte mopperbui.
„Hoor eens, stt, gaat daar niet een
deur?" fluisterde ineens Fox, die nog
steeds op den uitkijk stond.
„Ja, hoor, 't is de benedendeur! O,
o, nu zul je 't hebben. Ik ben toch
heusch een beetje zenuwachtig!"
Ja, 't was werkelijk de voordeur,
die openging om Sinterklaas uit te
laten en even later kwamen Bobby en
zijn moeder boven. Bobby had zijn
handjes vol speelgoed en zag er erg
blij en gelukkig uit, maar hij had toch
nog traantjes in z'n oogen, want Sin
terklaas had hem eerst een erg stand
je gemaakt, omdat hij zoo slordig op
zijn speelgoed was. Eigenlijk had Sint
voor straf niets voor hem willen mee
brengen, maar ten slotte had hij het
toch gedaan op voorwaarde, dat
Bobby hem dan ook beloven zou,
voortaan wat beter op zijn speelgoed
te passen.
Nu, dat had Bobby natuurlijk ge
daan en nu had hij zijn handjes vol
met allerlei moois.
„Berg het nu maar gauw netjes
op, Bob", zei Mama, „en dan vlug
naar bedHet is al meer dan tijd voor
mijn kleiné jongen."
„Ja, maatje", zei Bob gehoorzaam
en liep naar de kast.
O, o, wat klopten al die hartjes in
angstige spanning! Bèh was zoo ze
nuwachtig, dat hij aldoor met zijn
staartje op en neer wipte. De giraffe
vergat één oogenblik zijn gebroken
poot en rekte z'n hals nog langer uit,
dan die al was en Foxje stoof achter
uit, om niet door de nieuwe bewoners
erop betrapt te worden, dat hij door
't sleutelgat keek.
Daar ging de deur open en Bobby
legde netjes al zijn schatten in de
kast: een legkaart, een grooten bal,
een zak knikkers en nog veel meer
en ten laatste ook warempel weer 'n
groot dier, en iedereen gaapte bij het
licht, dat door het sleutelgat viel, den
vreemdeling aan.
Die was bijna net zoo groot als
Ted, had een bruin velletje en
vier handen in plaats van pooten.
„Wat is dat voor een sinjeur? Waar
zou die vandaan komen?" fluisterden
ze nieuwsgierig tegen elkaar; maar 't
aapje uit de Arke Noach wist het ant-
1 woord en riep met een stemmetjp, dat
ontwapening heeft aangeheven.
Minister Deckers zei nog véél meer,
doch wij laten het hierbij. Het heele
betoog, rustig en nochtans vlot en
met warmte voorgedragen, maakte 'n
zeer sterken indruk. Wij hebben in
langen tijd niet zulk een uitstekende
rede van een Minister van Oorlog ge
hoord en zulk een redevoering doet
het soms betreuren dat wij hier, al
thans voor ministerieele speeches,
niet het Fransche instituut der mo
gelijkheid van aanplakking kennen.
In elk geval zou dit voortreffelijke
stuk contra-propaganda tegen het
défaitisme op groote schaal moeten
worden verspreid. Te eer daar het
van een burger-minister komt.
Zoo sterk was de indruk van deze
rede, dat er, na haar einde, lang en
(behalve natuurlijk door de twee roo-
de fracties) algemeen werd geapplau-
diseerd met vele bravo's er door. En
toen de Defensiebegrooting was aan
genomen (met 29 stemmen tegen 13,
die van de sociaal- en vrijzinnig-de
mocraten) stroomde men naar de
groene tafel om den minister met 'n
handdruk geluk te wenschen. Ten
slotte kwam het was heel hoffelijk
en ridderlijk de heer Van Embden
(en op zijn voorbeeld ook de heer De
Zeeuw) hetzelfde doen. Een mooi ge
baar.
Maar het succes bleef voor minis
ter Deckers.
zonder dat Uw huid stukgaat of naschrijnt,
ook al is Uw baard nog zoo zwaar en hard,
indien U maar vóór het inzeepen de baard-
oppervlakte inwrijft met een weinig Purol.
Ned. Paviljoen te Antwerpen.
De officieele opening van de Neder-
landsche sectie der Antwerpsche we
reldtentoonstelling zal geschieden 12
Mei a.s.
CURASAO
Met de Witte de With, die eerstdaags
naar Curasao vertrekt, gaat weer een
detachement vaan 25 mariniers mede,
ter versterking vn de troepenmacht op
Curasao, waar zich voor de insulaire
verdediging reeds een detachement ma
riniers bevindt onder commando van
kapitein D. P. Ravelli.
Kapitein Antheunissen, van wiens op
handen zijnd vertrek we dezer dagen
melding hebben gemaakt, krijgt alleen
de militaire politie onder zijn comman
do.
Wering van buitenlandsche
communisten.
De „N. R. Crt." meldde gisterenavond,
dat de Oostelijke grenzen van ons land
onder voortdurende bewaking van de
marechausseé zijn gesteld, ten einde
aan ongewenschte gasten het binnen
dringen te beletten. Voor deze grens-
corpsen zouden alle verloven voorloo-
pig zijn ingetrokken.
Aan de grens bij Hardenberg zou een
troep communisten hebben getracht ons
land binnen te komen in verband waar
mede de politie was versterkt.
Bij informatie, die wij in verband
met deze mededeelingen te bevoegder
plaatse inwonnen, is ons gebleken, dat
er inderdaad, in verhand met zekere
aanwijzingen omtrent plannen in re-
volutionnaire buitenlandsche kringen,
eenige verscherpte waakzaamheid aan
de Oostelijke grens is geweest.
Tot alarmeerende berichten, als bo
venvermelde, zoo zeide men ons, be-
trilde van blijdschap: „O, o, dat is
óók een aap! Dat is zeker een broer
van me!"
„Ja", zei de kleine vreemdeling be
daard, „ik ben Monko, de aap. Mor
gen zullen we wel beter kennis ma
ken, want nu heb ik te veel slaap.
Wel te rusten! En zonder zich ver
der om alle nieuwsgierige blikken te
bekommeren, kroop hij lekker in een
hoekje en viel direct vast in slaap.
En toen wisten de anderen niet veel
beters te doen dan zijn voorbeeld te
volgen.
1 UIT HET DAGBOEK VAN
PIETER POR.
16 Maart. Buurman vroeg me of ik
wist of bij het bouwen aan
2e en 3e Zeine ook aan
de toekomst wordt gedacht en
daarom de ingangen op vol
doende breedte gehouden?
Men ziet nu wat kosten en
moeiten dat later brengt. En
ook aan een rooilijn aan de
Burg. v. d. Klokkenlaan. Hij
zei me: kijk eens naar den
bouw en tuinhekken der nieu
we woningen daar. 't Begint
al, schots en scheef. En ik
moest het beamen.
17 Maart. Jammer dat W.S.C. giste
ren in Oosterhout verloor.
Sympathieke club, vasthou
dend bestuur, goede geest.
Had m'n krans al klaar han
gen. Volhouden mannen; geen
zondebokken zoeken, maar
oefenen en athletiek: volhou
den en uithouden leeren.
18 Maart. Prachtplan: Avond-am
bachtschool. Teekenschool is
up to date; nu ambachtson-
derwijs er naast, met han
delsavondschool, rijksvak-
schoolcursus. Dan is het on
derwijs voor de rijpere jeugd
ook uit het volk en midden
stand hier uitstekend gere
geld.
In welke plaats van onze
grootte zoo goed, of beter?
19 Maart. Mooie hoornen opgeofferd
aan het snelverkeer. Jammer
is het, maar toch valt het mij
niet zoo tegen als ik gedacht
had. Het geeft een ruim ge
zicht en veel werk aan schil
ders en hopelijk ook aan bou
wers.
20 Maart. Mededeeling gelezen over
ons Raadhuis-plan, confe
rentie tusschen commissie en
raad; wij worden er niet veel
wijzer van; buurman gelooft
dat Klijnen beste kans maakt;
kan best knap man zijn en
commissie is zeer bevoegd.
Maar plan Kropholler, het
uiterlijke, heeft mijn hart ge
stolen en van velen met mij.
Was al zoo verheugd dat er
zoo'n bijzondere eenstemmig
heid heerschte in B. en W„
den Raad en bij alle ingezete
nen te dezen opzichte.
Maar nogmaals, de com
missie is zeer hoogstaande,
dat mag men niet vergeten.
staat echter geen aanleiding. Trouwens
de datum, waarvoor de maatregelen
waren genomen, ligt al weer eenige
dagen achter ons.
i
Tom de politieagent bewaakt
het huis.
.Wie vertelt er eens een mooi ver.
haal riep zus. „Een verhaal van een
muis en mijn lieve pop Isabella." „En
ook van mijn aap en mijn politie
agent", zei Jan. Toen zette Oom jan,
niar wien jan heette, zich op zijn
gemak in de leuningstoel, kuchte eens
en begon„Er was er eens".
„Er was er eens een muis,
Die wilde zoo graag
Hij knaagde en knaagde,
Stelde zichzelf niet te leur
En maakte voor zichzelf
Een mooie, ruime deur.
Hjj knaagde en knaagde
BUITENLAND
VOLKENBOND.
De douaneconferentie.
De kans op een algemeen accoord
neemt toe.
Het ziet er thans wel naar uit alsof
de douaneconferentie de laatste ge
vaarlijke klippen voorbij is en zich in
de richting van een conventie be
weegt, die door een zoo groot moge
lijk aantal staten kan worden getee-
kend. Teneinde de delegaties gelegen
heid te geven definitieve instructies
van haar regeeringen te vragen voor
de onderteekening, zal de conferentie
vermoedelijk nog niet deze week,
maar in de eerste helft van de volgen-
Uit alle macht
Steeds een beetje verder
Zoo lederen nacht."
„Maar oom, hoorde niemand hem
dan knagen vroeg zus. „Kijk, het
muisje werkte alleen dan, als alle
menschen ln huis diep in slaap wa
ren", antwoordde oom Jan Ook al
het speelgoed sliep, zelfs je mooie
pop Isabella."
„Je had Isabella op haar stoeltje bij
het raam gezet, waar ze rustig was
ingedut. Hoe het kwam wist ze niet,
maar plotseling was ze uit haar slaap
opgeschrikt."
„Wat is dat voor een geluid?" zei
Isabella tegen zich zichzelf. .Het is
een heel ongewoon geluid. Er is be
paald iets niet in den haak. Ik moet
opstaan en de aap gaan waarschuwen".
Isabella stond vlug van haar stoeltje
op en liep naar joko, die in een
hoekje rustig bij den schoorsteen
sliep. „Het is een muis", zei
Joko tegen Isabella, toen ze hem had
gewekt en beide even hadden geluis
terd. .Die probeert hier in huis te
komen, we moeten Tom, de politie
agent even wekken."
Zoo gingen Isabella en joko samen
naar Tom, die op een blok met letters
in slaap was gevallen. „Wordt eens
wakker, wordt eens wakker!' riep
Joko, terwijl hij Tom heen en weer
SGhudde. .Een muis, een muis" riep
Isabella. „Tom er is muis bezig om
hier in te breken, doe je oogen open
„Ik hoor hem", zei Tom de politie,
agent, toen hij het had aangehoord en
nu zelf het geluid bemerkte. Vlug
sprong hij van het A. B. C —blok af
en zei.Ik zai met den muis gaan
praten". De muls maakte zoo'n leven,
dat het gemakkelijk was om de plaats
te bepalen, waar zij binnen wilde
komen. Tom liep moedig naar de
IllUi
Mil
is
Doottn 30-60 en 90 ct. Tube 80 ct. Bij Apoth. en Oroglattn^