Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ROODE ROZEN.
SVK
®GÊ®Di
WMLWUK'
WÏSÏÏSS
FEUILLETON
HEEREN-BAAI
NUMMER 57.
ZATERDAG 19 JULI 1930.
53e JAARGANG.
'Op 200
UITGA VB l
FAALWIJK8CHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN,
Telefoon No. Sft, Telcfr.Adra: 1CHO.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
V Vereenlyde Staten van
Europa,
Het standpunt der Nederlandsche
Regeer tng.
Aan het antwoord, dat de Neder
landsche regeering heeft gegeven op
het memorandum van de Fransche
regeering omtrent de organisatie van
een stelsel van een Europeesche Fe
derale Unie, ontleenen we nog de
volgende passages
De regeering is van oordeel, dat de
co ordinatie van de economische en
zedelijke krachten in Europa van een
overwegende beteekenis is voor alle
staten in dit werelddeel. Het Is haars
inziens evenwel duidelijk, dat deze
co ordinatie-arbeid slechts zou ktinnen
slagen, indien de staten bereid zouden
zijn om in zekere mate, gelijk zij het
reeds eerder gedaan hebben, met name,
toen zij het Volkenbondsverdrag sloten,
de uitoefening van hun souvereine
rechten ie beperken. Een opvatting
van de souvereiniteit, die geen plaats
zou laten aan de vrijwillige aanvaar
ding van zekere beperkingen van de
macht der staten, zou naar het oordeel
van harer majesteits regeering, moeten
worden afgewezen als onvereenigbaar
met den arbeid zelf der internationale
betrekkingen.
De Nederlandsche regeering heeft
met instemming geconstateerd, dat
naar het oordeel van de regeering der
republiek bij het zoeken naar een
formule voor Europeesche samenwer
king alles dient te worden vermeden,
wat het gezag van den Volkenbond
zou kunnen schaden. Zij vereenigt zich
met de zienswijze der Fransche regee
ring, dat de oriëntatie in de richting
tener wereldgemeenschap, die sinds
den oorlog zich in de organisatie van
van „De Echo van het Zuiden."
door
HEDVVIG COURTHS-MAHLER.
57.
Toen hij van dc artsen bericht
kreeg dat het ergste te verwachten
was, keerde hij dadelijk naar de resi
dentie terug en bracht den zieke nog
laat in den avond een bezoek.
Maar minister von Waldow her
kende zijn vorst niet meer. Deze trok
zich bekommerd terug en verzocht,
hein dadelijk te melden, wanneer het
ergste zou geschieden. Hij wisselde
nog eenige woorden met graaf Rainer
en zijn gemalin en ging toen heen.
Josta zat bleek en angstig aan het
ziekbed van haar vader, terwijl Rai
ner in de kamer ernaast voor het
venster stond. De uren verliepen in
bange zorg. De koorts steeg hooge en
hooger. De beide artsen weken niet
meer van het ziekbed.
Om twee uur 's nachts werd gr taf
Rainer geroepen. De minister zat
rechtop en door kussens ondersteund
in zijn bed. Hij was plotseling uit zijn
verdooving ontwaakt en keek met
matten, maar helderen blik om zich
heen. Hij vatte Josta's en Rainer's
hand.
„Rainer ik geloof het is de
dood! Mijn testament de brief
de internationale maatschappij heeft
baangebroken, niet noodzakelijk on
vereenigbaar is met groepeeringen op
kleinere schaal. Maar zulks staat niet
de zienswijze in dtn weg, dat iedere
pogirg, ondernomen om te geraken
tot een Europeesche groepeering, haar
rechtvaardiging zal moeten vinden in
het feit, dat zij bijdraagt tot de orga
nisatie van een universeeie interna
tionale gemeenschap. Het Volkenbonds
verdrag bepaalt zich ertoe, om de
regionale aaneensluitingen toe te laten,
voor zoover zij passen in het kader
van deze meer algemeene gemeen
schap. Anderzijds moet niet uit het
oog worden verloren, dat zelfs indien
men zich door dit beginsel laat leiden,
een groepeering naar de werelddeelen
in de practijk de conflicten tusschen
die werelddeelen zou kunnen ver
scherpen of nieuwe in het leven roepen.
Indien nieuwe tegenstellingen, nieuwe
spanningen er het gevolg van zouden
zijn, zou men met de co-ordinatie der
Europeesche belangen nog niet veel
gewonnen hebben en men zou beter
hebben gedaan, om niet af te wijken
van den weg, die door het Voiken-
bondsverdrag wordt aangewezen en
welke er toe leidt, de tegengestelde
belangen over de gansche wereld met
elkander te verzoenen. Zich rekenschap
gevende van de onderlinge afhanke
lijkheid van de volkeren der geheele
aarde, is de Nederlandsche regeering,
die overigens niet uit het oog zou
kunnen verliezen, dat het koninkrijk
der Nederlanden niet alleen het grond
gebied in Europa omvat, van meening,
dat het hier betreft een van de moei
lijkste zijden van het probleem, die
met de grootste aandacht dient te
worden onder de oogen gezien.
Zij (de Nederlandsche regeering) is
niet van oordeel, dat een algemeene
verlaging van de douane—tarieven
noodzakelijk zal moeten worden voor
afgegaan door de verwezenlijking van
vergeet het niet!"
„Wees kalm mijn vriend mijn
vader wees kalm", antwoordde de
graaf ontroerd.
De zieke knikte zwak. Het koude
zweet kwam hem op het voorhoofd.
„Josta mijn kind ik heb je
liefgehad vergeet het niet".
Dat waren zijn laatste woorden.
Hij zonk in de kussens terug en bleef
met gesloten oogen liggen. Zoo lag hij
eenige minuten. Nog eenmaal sloeg
hij zijn zware oogleden op. Maar zijn
blik was niet meer van deze wereld.
Dadelijk daarna hoorde men den laat-
sten ademtocht minister von Wal-
dow was dood. De oogen, die zoo
plichtsgetrouw en bezorgd over het
kleine land hadden gewaakt, werden
door den arts met zachte hand geslo
ten voor altijd.
Josta lag diep treurig en weenend
voor het sterfbed op haar knieën.
Eerst na langen tijd gelukte het graaf
Rainer, zijn jonge vrouw mee te voe
ren. Hij bracht haar voorloopig naar
haar meisjeskamer en liet haar daar
snikken, wel wetend, dat woorden
van troost hier weinig zouden helpen.
Hij zelf had de handen vol werk.
Hoezeer hij ook den dood van den
man, die hem zoowel een lieve vriend
als een vader geweest was, betreurde,
hij had geen tijd om aan zijn verdriet
toe te geven.
Vroeg in den morgen verscheen de
hertog aan het doodbed van den mi
nister, het hart van diepe, eerlijke
droefheid vervuld.
De treurmare ging snel door het
geheele land en van alle kanten kwa
men de hartelijkste betuigingen van
deelneming.
De volgende dagen gingen voor
een accoord op zuiver politiek terrein
en van zoodanig accoord zal moeten
worden afhankelijk gesteld. Kan de
verlaging der tolgrenzen niet ter zeifder
tijd worden nagestreefd als een aan
eensluiting van politieken aard De
verwezenlijking van deze tariefverla
ging zou er toe strekken, een einde
te maken aan een der ernstigste be
dreigingen van de goede verstandhou
ding tusschen de volkeren en zou bij
gevolg zelve een van de voornaamste
factoren vormen ter bereiking van een
stelsel van veiligheid. De Neder
landsche regeering betwist geenszins,
dat naast de economische ontwapening
er aanleiding is. nog op ande>e ma
nieren de politieke veiligheid te waar
borgen zij is te Qerè/e niet in gebreke
gebleven, de bewijzen te geven van
haar oprechten wil, om gemeenschap,
pelijk een oplossing voor dit probleem
te zoeken.
De Nederlandsche regeering meent
voor het oogenblik zich tot deze enkele
Josta in diepe droefheid voorbij. Maar
ook zij moest zich beheerschen en al
de plichten op zich nemen, die deze
tijd van haar eischte. Graaf Rainer
stond haar trouw ter zijde en trachtte
alles zoo gemakkelijk mogelijk voor
haar te maken. Het Freulekasteeltje
geleek in deze dagen op een duiventil.
Ononderbroken reden rijtuigen voor
en brachten in het zwart gekleede
menschen uit alle deelen van het land,
die Rainer en Josta hun deelneming
wilden betuigen. Ook graaf Henning
was van Ramberg gekomen om den
minister de laatste eer te bewijzen.
En tegenover Josta's beschreide oogen
en zwarte kleederen bestonden zijn
jvenschen en verlangens niet meer.
Hij dacht nu slechts aan haar ver
driet en vergat zichzelf daarbij.
Toen graaf Henning op den morgen
der begrafenis van het paleis van
Ramberg naar het Freulekasteeltje
reed, zag hij voor den ingang een een
voudig huurrijtuig stil houden. Hij
sprong uit zijn auto en wilde binnen
treden, toen hij plotseling verbaasd
stilstond. Hij vertrouwde zijn oogen
niet, toen hij in het rijtuig een slanke
jongedame met een in het zwart ge
kleede vrouw zag. Dat was immers
Josta's dubbelgangster
Zij keek met groote, verschrikte
oogen naar den lakei, die aan het por
tier stond en haar oogenschijnlijk iets
mededeelde.
Graaf Henning aarzelde een oogen
blik. Toen wilde hij naar het rijtuig
toesnellen. Het was hem, alsof hij
vragen moest, wat de dames wensch-
ten. Het viel nu ook op, dat de lakei
de jonge dame tamelijk verbaasd aan
keek. Waarschijnlijk had hij ook de
gelijkenis met gravin Josta bemerkt.
opmerkingen te kunnen beperken. Het
komt haar voor, dat het terrein nog
niet voldoende is voorbereid. Een
gedachtenwisseling zal nuttig zijn en
schijnt zelfs noodzakelijk, om te kun
nen vaststellen, hoe men verder zal
kunnen gaan Zij wenscht nogmaals
haar levendige waardeering uit te
spreken voor het door de Fransche
regeering genomen initiatief als een
nieuwe uiting van den geest van
internationale samenwerking, die steeds
bij de Nederlandsche regeering een
uiterst sympathieke ontvangst zal vin.
den. De moeilijkheden, die onvermij
delijk bij den tegenwoordigen wereld
toestand de verwezenlijking van dit
initiatief zal ondervinden, kunnen dan
ook slechts een prikkel zijn voor de
Nederlandsche regeering, om de be
studeering van de ingewikkelde vragen,
die dit ernstige probleem opwerpt,
verder voort te zetten.
Dit antwoord heeft in de Fransche
pers groote aandacht getrokken. Men
waandeert zeer de spoedige bestu—
deering en beantwoording en de
groote beteekenis van de vele belang
rijke punten, die in dit antwoord zijn
verwerkt.
De „Vloot".heibel.
De Soc. Dem. Arbeiders Partij laat
zich van haar allerslechtste zijde
kennen door het demagogische mis
bruik dat zfl maakt van Minister
Deckers' beleefdheid jegens de Staten
Oeneraal, waardoor hij deze gelegenheid
gaf kennis te nemen van het schema
dat hij in zijn hoofd heeft voor het
onderhoud en de stelselmatige vernieu
wing onzer vloot.
Voor dat doel is sedert zeer vele
jaren geregeld ongeveer 11 h 12
millioen per jaar uitgegeven, zonder
dat de S. D. A. P. daarin aanleiding
vond tot protesten of manifesten.
Op het oogenblik echter, dat graaf
Henning nader wilde komen, zette 't
rijtuig zich in beweging en reed weg.
De jonge dame wendde zich half om
en haar groote, glanzende oogen ke
ken Henning aan, terwijl een fijn
rood haar liefelijk gezicht kleurde.
Onwillekeurig maakte graaf Hen
ning een beweging als wilde hij het
rijtuig naloopen, maar hij bezon zich
en vroeg den lakei:
„Wie was die dame?"
„Ik weet het niet, hoogheid".
„Wat wenschte zij?"
„Zij verzocht, zijn Excellentie te
mogen spreken in een dringende aan
gelegenheid en toonde mij een schrij
ven van den consul. Ik zei haar, dat
de minister pas gestorven was en he
den begraven wordt. Zij schrok n
stak haar visitekaartje, dat zij mij
juist wilde geven, en het schrijven
weer bij zich. Zij zei, dat het nu niet
meer noodig was en gaf den koetsior
bevel weg te rijden."
Graaf Henning dankte voor de in
lichting en ging peinzend het kasteel
binen. Toen hij bij Josta en haar echt
genoot de kamer binnen trad, vertel
de hij van het bijzondere bezoek.
Josta lette niet veel op zijn woor
den, geheel door haar rouw in beslag
genomen, maar Rainer keek 'n oogen
blik peinzend op.
„Leek die jonge dame werkelijk
zoo sterk op Josta?" vroeg hij Hen
ning.
„Zeker. Vraag het den lakei maar,
die haar te woord heeft gestaan."
Graaf Rainer liet den lakei roepen.
„Je hebt zooeven een jonge dame te
woord gestaan, die in een huurrijtuig
voorgereden is?"
„Jawel, Hoogheid".
Er zal nu n et meer uitgegeven
worden; het is óók niet waar, dat onze
vloot zal worden uitgebreid het eenige
wat er gebeurt is, is ditde nieuwe
minister van Defensie heeft bij zichzelf
overwogen: hoe kan ik nu het bedrag,
dat reeds jaarlijks geregeld wordt uit
gegeven ook in de toekomst op de
beste manier aanwenden, zóó dat onze
vloot in lndië en Nederland, voor het
geld dat we er aan plegen te besteden,
althans zoo goed en zoo sterk mogelijk
wordt. Het resultaat dezer overwegin
gen heeft hij, beleefdheidshalve en
opdat de verantwoordelijken voor de
uitgaven zouden weten waartoe ze
besluiten, aan de Staten Generaal over-
gelegd zonder hen ook maar een
oogenblik te vragen zich aan dit plan
voor de eerstvolgende 10 jaren tebinden.
Terwij! er dus niets feitelijks veranderd
is en er geen cent meer zal worden
uitgegeven dan vroeger, stellen de
sociaal democraten het voor, alsof thans
beslist wordt over een bedrag van
120 millioen gulden ineens. Ze noemen
dat bedrag natuurlijk om indruk te
maken, doch het feit, dat dit bedrag
in 10 jaren besteed zou kunnen wrrden
heeft totaal geen bijzondere beteekenis
om de eenvoudige reden dat in de 10
jaren die achter ons liggen evenveel
of meer is besteed zonder dat daartegen
ooit een volksbeweging werd op touw
gezet.
De geheele actie der S. D. A. P. is
dan ook de reinste demagogie en komt
voort uit de behoefte aan herrie en
heibel, ten bate der partij, bij gebrek
aan politieke ideeën van werkelijke
beteekenis.
„En zij wist niet, wat er hier ge
schied is?"
„Neen, zij scheen van het station te
zijn gekomen, want die rijtuigen staan
alleen maar aan het station".
„Is er iets aan die dame je opge
vallen?"
De lakei keek naar gravin Josta en
trok een verlegen gezicht.
„Spreek maar eerlijk", zei graaf
Henning tot hem.
Aarzelend antwoordde hij:
„Toen het rijtuig voorreed, liep ik
naar het portier, omdat omdat ik
geloofde, dat mevrouw de gravin het
zelf was, Uwe Hoogheid. Eerst toen
viel me in, dat Hare Hoogheid toch
zelf hier is en de vreemde dame
droeg ook geen rouw. Maar overigens
leek zij sprekend op mevrouw de
gravin. Eerst toen de vreemde dame
sprak, wist ik zeker, dat zij een an
der was, want zij sprak, zooals Engel-
schen of Amerikanen spreken".
Graaf Rainer had oplettend geluis
terd en ook Josta had eenige belang
stelling getoond. De lakei zeide nog
eens, wat hij tot graaf Henning had
gezegd en werd toen weggezonden.
„Je ziet, Rainer, niet alleen mij is
de gelijkenis opgevallen", zei graaf
Henning. „Het was werkelijk heel bij
zonder."
Daar intusschen de rouwstoet op 't
kasteel was aangekomen en buiten in
den tuin reeds deputaties met vanen
en bloemen stonden, had men geen
tijd meer om over de zaak te spreken.
Een uur later zette de indrukwek
kende stoet zich in beweging. De ge
heele residentie had de rouwvlag ge-
heschen en ook de hertog en zijn zoon
gaven den minister het laatste geleide.
Wordt vervolgd.
ovan
Waalwybstbt en Langstraatsclie Conranl,
Dit blad vnrachfnt
WOHN8DAG «o XATHBDAQ.
Brieven, iEgenonden «tukken, gelden, aak
franco t* aendan aan dam Uitga var.
Abotmemei tsprfl per S maanCen 1.25.
Tranco per poat door kat geheel* rflk L40.
EERSTE BLAD.
MMTSCMAPpyVAN VERZEKERING OP HET IEVE
a
Prf» Aw AdTertentlta
20 eent per regel; minimum 1.60.
B« contract flink rabat.
Beclamea 40 cent per regel.
AdvertentUSn moe tea Woensdag en Vrfldag
Om morgen» om altar li A 0 nar tn on* be*lt
ECHTE FRJESC.HB
2OSOctperoa»
