Toegewijd aan Handel, industrie en Gemeentebelangen.
IOODE ROZEfl.
FEUILLETON
HEERENBAAI
MIER 81.
ZATERDAG 11 OCTOBER 1930.
53e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-Adres: ECHO.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
DONKERE WOLKEN.
In ons vorig nummer hebben we
ten simpel bericht opgenomen, dat
Briand bij z'n thuiskomst in Parijs
werd uitgejouwd. Dit bericht is echter
liet zoo onschuldig ais het er uitziet,
omdat dit een van de symptonen is
waaruit te concludeeren valt, dat er
opnieuw een nationalistische wind
over Europa begint te waaien.
't Was dien dag juist een jaar geleden
jat Streseman stierf, de groote pacifist
In Duitschland en 't zou in die dagen
oiet mogelijk zijn geweest, dat deze
loeide pacifisten, noch in Duitschland,
noch in Frankrijk, werden uitgejouwd.
Het is, wij zeiden het reeds, een
belangrijke getuigenis van de veran
derde richting in Frankrijk.
Van Duitschland behoeven we niet
(e spreken na de overwinning der
DultschNationalen en een 100.000
nan-betooging van Stahihelm in
Cob/enz 1.1. Zondag.
Maar ook Frankrijk gaat het voor
beeld volgen dat in andere landen
gegeven wordt en sterker dan de
laatste jaren het geval was naar
het nationalisme helt. in Frankrijk was
literaard minder aanleiding voor het
lel oplaaien van dit nationalistisch
vuur, omdat de oorlog daar de vol
doening van de overwinning gegeven
heeft, ln andere landen, zooals Duitsch
land, was hiervoor meer plaats, omdat
de zucht naar revanche pas bevredigd
kan worden door een hernieuwd en
veijongd nationalisme.
In Oostenrijk en Hongarije is deze
zelfde drang naar vernieuwde vader
landsliefde waarneembaar, evenals in
Italië, dat ofschoon het tot de over
winnende partij behoorde, niet naar
Tan „De Echo van het Zuiden."
door
'y jf - *r«;
hedwig COURTHS-MAHLER.
«Josta, mijn Josta mijn lieve,
lieve vrouw! nu houd ik je ein
delijk eindelijk! Nu laat ik je niet
meer los al valt de heele wereld in
Puin ik laat je niet meer los!"
Als een storm kwamendie woor-
uit zijn borst en hij omhelsde
®ar, alsof hij haar tegen vijandelijke
machten moest verdedigen.
Zij keek als in een droom, half be
wusteloos naar hem op, in zijn warme
J°uge oogen en zij rilde in zijn armen.
aar lippen vormden woorden, vra-
S®. maar geen enkel woord sprak zij
mt.
A°1 warme teederheid keek hij haar
111 haar bang vragende oogen.
«Ik heb je lief mijn lieve he
erlijke vrouw ik aanbid je. Weg
het treurige comediespel. Niets
's ei' in mij van de rustige, vaderlijke
fierheid, waartoe ik me gedwongen
°m je niet te verschrikken met
myn stormachtige liefde. Weet je
a''het mij gekost heeft, zoo berus-
ll tegenover je te staan en je los te
aen? Ik moest alleen maar denken:
f is voor haar geluk, je moet af-
(l°en van haar. Weet je wat het
'1 8ekost heeft, je niet Rn mijn ar-
,len 'e nemen en te zeggen: biijf bij
verdienste mocht mee deelen in den
buit.
Het kon niet verwacht worden, dat
een volk met een mentaliteit als net
Fransche, zou achterblijven bij de
gewijzigde strooming. Steeds heeft
men daar in het Qallische land arg
wanend naar de overzijde van den
Rijn gekeken op 't Deuischtum met den
bijbehoorenden revanchegeest dat weer
teekenen van nieuw leven zou gaan
toonen. Nu dit werkeHjk het geval
blijkt, spreekt het dus vanzelf, dat de
Fransche nationalisten de alarmfluit
blazen en het Fransche volk trachten
dietsch ie maken, dat de „Boche"
gereed staat en de eerste de beste
gelegenheid afwacht, om Frankrijk
opnieuw te bespringen.
Hoewei men bezwaarlijk kan aan
nemen, dat er in Duitschland zooveel
oorlogs— en wraakzuchtigen zijn, als
het aantal Hitier—stemmers misschien
zou doen vermoeden, valt het van den
anderen kant toch niet te ontkennen
dat de ontwaking van den nationalen
trots in Duitschland ook nieuw leven
wekt in de gelederen van die Franschen,
welke in Duitschland den eeuwigen
vijand zien.
Van deze omstandigheid hebben de
royalisten te Parijs gemeend te moeten
gebruik maken, om den heer Briand
te laten voelen dat men in Frankrijk
meer dan genoeg heeft gekregen van
zijn verzoeningsgezinde politiek jegens
Duitschland.
Briand heeft er steeds naar gestreefd
en er de laatste jaren zijn levens
doel van gemaakt, om Duitschland
en Frankrijk steeds meer tot de broe
derschap te vereenigen. Hij ging hierbij
zoover als hem practisch mogelijk was,
d.w.z. hij zorgde wel, dat Frankrijk's
veiligheid niet in gevaar kwam. Zijn
politiek was die van Locarno, van de
Rijnland—ontruiming, van de inter
nationale saamhoorigheid, van Pan—
me! Neen, zeg niets, ik weet, dat je
geen vermoeden hadt welk een vuur
in mij brandde! Zwijg lieveling, zeg
niets blijf stil aan mijn hart en
kijk me met je heerlijke oogen aan,
niet koud en trotsch, maar met de
warme, zoete teederheid, die je voor
me voelt. Ik weet het nu, ik weet het
en die zekerheid breekt alle mu
ren af, die ik voor mijn innig verlan
gen naar je gebouwd had. Ik dwaas
ik, blinde dwaas. Voor koelheid
hield ik je trotsche schaamte voor
koelheid-, die mij zoo ellendig maak
te. Zie mij aan, liefste, zie mij aan,
zooals je hart het je ingeeft".
Zoo stamelde hij in een roes van
geluk en drukte haar aan zijn luid
kloppend hart.
Willoos, als verlamd, lag zij in zijn
armen en wist niet, wat er plotseling
met hem en haar was geschied. Haar
oogen straalden warm en verlangend
in de zijne. En toen hij de lippen op
de hare drukte tot een innigen kus,
die niet eindigde, beefde zij en het
was, alsof zij haar heele ziel wilde
geven in dien eersten kus der liefde,
wiens gloed niets gemeen had met de
teederheid van vroeger.
Eindelijk liet hij haar mond los.
Zij keek naar hem op en zag zijn jong
stralend gezicht. Dat was de Rainer,
dien zij in haar verlangende droomen
gezien had. Zij sidderde in zijn armen
en zich tegen hem aandrukkend fluis
terde zij
„Laat me sterven, Rainer, als het
maar een droom is".
Weer kuste hij haar.
„Geen droom, mijn Josta, voel je
niet, hoe mijn lippen op de jouwe
branden?"
Zij sloeg haar armen om zijn hals
als vreesde zij hem weer te verliezen.
Europa. Dat hij tot nu toe hierin niet
slaagde en ook nooit slagen zal, is
niet zijn schuld, want hij moei oproeien
tegen een stroom, die sterker is dan
de kracht van vele staatslieden als hij
te samen.
Het is een factor die builen hem
omgaat dat de internationale ontwik
keling van Europa nog niet in een
stadium is gekomen, dat het rijp
maakt voor eendrachtige samenwerking.
Hij kan niet met zijn redevoeringen en
conferenties Europa in alle divergee-
rende richtingen en aspiraties er van
overtuigen, dat slechts offervaardige
samenwerking het avondland van den
ondergang kan redden.
We siaan voor het resuitaai van
tien jaren moeizaam gevoerde toe
naderingspolitiek het feit, dat de kern
van Europa het oude nationalisme en
chauvinisme ais levensleer aanvaardt.
En hoe staat het op economisch
terrein. Steeds meer blokkeert men
eikaar, steeds nauwer sluit men de
grenzen, zoodat ook de economische
gesteldheid van Europa een groot
gevaar vormt.
Hoe kan de toestand ook anders
zijn, waar de staten van Europa iedere
onderlinge toenadering steeds met
wantrouwen hebben ontvangen en
alle onderhandelingen slechts zagen
uit den hoek der onrechtvaardige
verdragen, zooais van Versailles,
TrianonWeliswaar heeft de tijd iets
afgeslepen van de hardheid der von
nissen, maar een grondslag voor
vruchtbare besprekingen konden zij
a priori nooit zijn.
Als er in een volk een bepaalde
stemming sluimert geheel tegengesteld
aan den besiaanden, dan is er een
bijzondere omstandigheid noodig om
deze stemming geheel te doen ont
waken,
De omstandigheid die het sluime
rende nationalisme weer tot grootere
activiteit brengt is de economische
wereldcrisis die thans heerscht. Men
is geneigd de oorzaak van den be-
staanden nood te zoeken in 't bestuur
des lands, en de gevoerde politiek te
veroordeelen.
Zoo wordt thans Briand veroordeeld,
als de personificatie van de sukkelende
toenaderingspolitiek, weliswaar nog
slechts luide door een kleine groep
nationalisten, maar ook overigens door
een groeiend aanial meer gematigde
Franschen.
Zoo ontplooit zich overal in Europa
een toestand, die werkelijk niet zonder
bezorgdheid moet worden aangezien
ECHTE FR1ESCHE
20-50ct. per ons
BINNENLAND.
Mond- en Klauwzeer.
Men meldt aan het Nederl. Corres
pondentiebureau in Den Haag:
Dr. Frenkel, die in opdracht van den
minister van staat, minister van binnen-
landsche zaken en landbouw, een
onderzoek heeft ingesteld naar de
„Hoe is het mogelijk, dat je me lief-
hebt zoo lief hebt?"
Hij keek haar met groote teeder
heid aan.
„En hoe is het mogelijk, dat mijn
Josta mij liefheeft zoo liefheeft? j
Mijn lieve, booze, wreede Josta, die
altijd zoo koud en terughoudend voor
mij was, dat ik vreesde haar met
mijn gloed te verschrikken".
„Je hebt me immers nooit gezegd,
dat je mij liefhadt. Moest ik je dan
mijn liefde opdringen?"
Hij omhelsde haar, als moest hij
haar voor zijn eigen dwaasheid be
schermen.
„Omdat ik geloofde, dat je angstig
zoudt wegloopen, als ik je toonde hoe
lief ik je had".
Zij luisterde nog steeds half in een
droom. Toen keek zij hem angstig
aan.
„Maar die andere Rainer
je hebt de groot-hertogin immers
lief?"
„Geloof je dat nog altijd, mijn
dwaas vrouwtje? Kijk mij toch aan
kijk tot in mijn hart. Wie alleen
woont daarin? Jij, mijn lieve, heerlij
ke vrouw, die oude liefde had ik al
overwonnen, toen ik je hand vroeg.
Is nu alle twijfel bij je weg?"
Zij zuchtte diep.
„Zeg mij nog één ding hoe komt
het, dat je vandaag bij me komt
zóó bij me komt?"
Hij drukte haar aan zijn borst.
„Dat hebben wij aan Gladys en
Henning te danken".
Verbaasd keek zij hem aan en
schudde haar hoofd.
„Hoe dan?"
Bijna overmoedig keek hij haar
aan.
„Geef me eerst een kus vrijwil
lig een kus, zooals je mij dien in je
droomen gaf".
„Rainer kun je in mijn ziel le
zen?" vroeg zij.
„Ja, nu kan ik het, Goddank. Kus
me nu, mijn vrouwtje".
Zij keek hem aan, diep in zijn
oogen en als magnetisch werden haar
lippen naar hem getrokken. En plot
seling nam zij zijn hoofd in haar bei
de handen en kuste hem, schuw en
toch innig, zooals de vrouw den man
kust, wien zij haar ziel geeft. Hij beef
de van aandoening en nam haar vast
in zijn armen. Toen trok hij haar op
den divan en daar zaten zij dicht bij
elkaar. Hij borg haar hoofdje aan
zijn borst en vertelde haar, hoe Gla
dys en Henning als voorzienigheid
voor hem hadden gespeeld.
Toen hij haar van zijn dagboek
sprak, werd zij vuurrood en verborg
haar gezichtje aan zijn borst.
„Heb je hét gelezen? Mijn God
wat moet je van mij denken?" vroeg
zij sidderend.
Hij hief haar hoofdje op en keek
haar diep in de oogen.
„Dat de liefste, heerlijkste vrouw
van de heele aarde van mij is. En dat
ik de gelukkigste, benijdenswaardig
ste man ben!"
Maar zij kon nog lang niet rustig
erover zijn, dat hij haar dagboek ge
lezen had. Hij moest haar steeds weer
kussen en streelen. En ten slotte zei
hij ernstig:
„Vind je het erg, dat ik zoo heele-
maal in je ziel mocht zien en me dron
ken mocht drinken aan de zekerheid,
dat je mij zoo lief hebt als je doet?"
Toen keek zij hem lang aan en zei
eindelijk
„Neen ik wil nooit meer een ge
heim voor je hebben".
resultaten, welke met het middel tegen
mond- en klauwzeer Matafto bereikt
zijn, is van zijn studiereis teruggekeerd
en heeft zijn rapport met authentieke
stukken als bijlagen ingediend.
Hieruit blijkt, dal de proeven, welke
in Spanje met genoemd middel geno
men zijn op het abattoir te Madrid,
geenerlei bruikbaar resultaat hadden,
terwijl de proeven in de provincie
Galicië met een zeer klein aantal
runderen, de preventieve werking van
Matafto niet hebben kunnen bewijzen.
In Duitschland is men op grond van
de proefnemingen, welke onder leiding
van dr. Poeppel werden genomen,
zoowel als die, welke door prof. Poppe
te Rostock, alsmede die welke onder
leiding van prof. dr. O. Waldmanr.
door dr. Alfred Brandt in de Staatliche
Forschiirjgs-apstallen op het eiland
Riems werden verricht, tot de over
tuiging gekomen, dat het Matafto geen
preventieve werking bezit. Beide laatste
onderzoekingen, hebben bovendien tot
resultaat gehad, dat ook curatieve
werking niet eraan kon worden toe
geschreven.
De proeven, welke in Beieren wer
den ingesteld onder leiding van dr.
Schörmer, hebben evenmin de preven
tieve werking kunnen bewijzen.
Omtrent de curatieve eigenschappen
wordt gezegd, dat het middel instaat
is de genezing van weefseldefecten,
die ten gevolge van mond- en klauw
zeer ontstaan, te bespoedigen.
De afdeeling Rotterdam en omstre
ken van de Hoilandsche Maatschappij
van Landbouw heeft door een com-
„En je vergeeft Gladys en Henning
dat ze ons tot ons geluk hebben ge
dwongen?"
Een schaduw vloog over haar ge
zicht. x
„Ik moet hun danken „Rainer, en
ik doe het van harte. Maar Henning
de gedachte aan hem doet me pijn.
Ik weet, wat het is, lief te hebben en
geen wederliefde te ontvangen".
„Wees kalm, lieveling. Ik hoop,
dat er voor Henning weldra een an
der geneesmiddel komt. Gladys lijkt
zoo op jou en Henning vertelde
me, dat hij haar wilde vragen, zijn
vrouw te worden. Henning is ook hiel
en zal met Gladys je dagboek wel op
zijn plaats hebben gebracht. Het dag
boek moet je mij geven, mijn lieve
ling. Nu heb je het niet meer noodig.
Nu zal je met alles bij mij komen.
Wil je?"
Toen kwam er voor het eerst weer
de schalkscheglimlach om Josta's
mond.
„Ik weet toch niet, of je alles zoo
geduldig zult opnemen als mijn dag
boek."
Hij kuste haar mond. Toen zeide
Josta:
„Nu moeten we eindelijk eens naar
Henning en Gladys gaan kijken."
En zij vonden een gelukkig paar.
Toen waren ook de laatste schadu
wen van den hemel van Josta's geluk
verdwenen.
r:
(Slot volgl).
e Echo van het Zuiden,
laalwpsclie en Langstraatsche Conrant,
^niiiimiiumiiinmim^