Toegewijd aan Handel, industrie en Gemeentebelangen. IOODE ROZEfl. FEUILLETON HEERENBAAI MIER 81. ZATERDAG 11 OCTOBER 1930. 53e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-Adres: ECHO. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. DONKERE WOLKEN. In ons vorig nummer hebben we ten simpel bericht opgenomen, dat Briand bij z'n thuiskomst in Parijs werd uitgejouwd. Dit bericht is echter liet zoo onschuldig ais het er uitziet, omdat dit een van de symptonen is waaruit te concludeeren valt, dat er opnieuw een nationalistische wind over Europa begint te waaien. 't Was dien dag juist een jaar geleden jat Streseman stierf, de groote pacifist In Duitschland en 't zou in die dagen oiet mogelijk zijn geweest, dat deze loeide pacifisten, noch in Duitschland, noch in Frankrijk, werden uitgejouwd. Het is, wij zeiden het reeds, een belangrijke getuigenis van de veran derde richting in Frankrijk. Van Duitschland behoeven we niet (e spreken na de overwinning der DultschNationalen en een 100.000 nan-betooging van Stahihelm in Cob/enz 1.1. Zondag. Maar ook Frankrijk gaat het voor beeld volgen dat in andere landen gegeven wordt en sterker dan de laatste jaren het geval was naar het nationalisme helt. in Frankrijk was literaard minder aanleiding voor het lel oplaaien van dit nationalistisch vuur, omdat de oorlog daar de vol doening van de overwinning gegeven heeft, ln andere landen, zooals Duitsch land, was hiervoor meer plaats, omdat de zucht naar revanche pas bevredigd kan worden door een hernieuwd en veijongd nationalisme. In Oostenrijk en Hongarije is deze zelfde drang naar vernieuwde vader landsliefde waarneembaar, evenals in Italië, dat ofschoon het tot de over winnende partij behoorde, niet naar Tan „De Echo van het Zuiden." door 'y jf - *r«; hedwig COURTHS-MAHLER. «Josta, mijn Josta mijn lieve, lieve vrouw! nu houd ik je ein delijk eindelijk! Nu laat ik je niet meer los al valt de heele wereld in Puin ik laat je niet meer los!" Als een storm kwamendie woor- uit zijn borst en hij omhelsde ®ar, alsof hij haar tegen vijandelijke machten moest verdedigen. Zij keek als in een droom, half be wusteloos naar hem op, in zijn warme J°uge oogen en zij rilde in zijn armen. aar lippen vormden woorden, vra- S®. maar geen enkel woord sprak zij mt. A°1 warme teederheid keek hij haar 111 haar bang vragende oogen. «Ik heb je lief mijn lieve he erlijke vrouw ik aanbid je. Weg het treurige comediespel. Niets 's ei' in mij van de rustige, vaderlijke fierheid, waartoe ik me gedwongen °m je niet te verschrikken met myn stormachtige liefde. Weet je a''het mij gekost heeft, zoo berus- ll tegenover je te staan en je los te aen? Ik moest alleen maar denken: f is voor haar geluk, je moet af- (l°en van haar. Weet je wat het '1 8ekost heeft, je niet Rn mijn ar- ,len 'e nemen en te zeggen: biijf bij verdienste mocht mee deelen in den buit. Het kon niet verwacht worden, dat een volk met een mentaliteit als net Fransche, zou achterblijven bij de gewijzigde strooming. Steeds heeft men daar in het Qallische land arg wanend naar de overzijde van den Rijn gekeken op 't Deuischtum met den bijbehoorenden revanchegeest dat weer teekenen van nieuw leven zou gaan toonen. Nu dit werkeHjk het geval blijkt, spreekt het dus vanzelf, dat de Fransche nationalisten de alarmfluit blazen en het Fransche volk trachten dietsch ie maken, dat de „Boche" gereed staat en de eerste de beste gelegenheid afwacht, om Frankrijk opnieuw te bespringen. Hoewei men bezwaarlijk kan aan nemen, dat er in Duitschland zooveel oorlogs— en wraakzuchtigen zijn, als het aantal Hitier—stemmers misschien zou doen vermoeden, valt het van den anderen kant toch niet te ontkennen dat de ontwaking van den nationalen trots in Duitschland ook nieuw leven wekt in de gelederen van die Franschen, welke in Duitschland den eeuwigen vijand zien. Van deze omstandigheid hebben de royalisten te Parijs gemeend te moeten gebruik maken, om den heer Briand te laten voelen dat men in Frankrijk meer dan genoeg heeft gekregen van zijn verzoeningsgezinde politiek jegens Duitschland. Briand heeft er steeds naar gestreefd en er de laatste jaren zijn levens doel van gemaakt, om Duitschland en Frankrijk steeds meer tot de broe derschap te vereenigen. Hij ging hierbij zoover als hem practisch mogelijk was, d.w.z. hij zorgde wel, dat Frankrijk's veiligheid niet in gevaar kwam. Zijn politiek was die van Locarno, van de Rijnland—ontruiming, van de inter nationale saamhoorigheid, van Pan— me! Neen, zeg niets, ik weet, dat je geen vermoeden hadt welk een vuur in mij brandde! Zwijg lieveling, zeg niets blijf stil aan mijn hart en kijk me met je heerlijke oogen aan, niet koud en trotsch, maar met de warme, zoete teederheid, die je voor me voelt. Ik weet het nu, ik weet het en die zekerheid breekt alle mu ren af, die ik voor mijn innig verlan gen naar je gebouwd had. Ik dwaas ik, blinde dwaas. Voor koelheid hield ik je trotsche schaamte voor koelheid-, die mij zoo ellendig maak te. Zie mij aan, liefste, zie mij aan, zooals je hart het je ingeeft". Zoo stamelde hij in een roes van geluk en drukte haar aan zijn luid kloppend hart. Willoos, als verlamd, lag zij in zijn armen en wist niet, wat er plotseling met hem en haar was geschied. Haar oogen straalden warm en verlangend in de zijne. En toen hij de lippen op de hare drukte tot een innigen kus, die niet eindigde, beefde zij en het was, alsof zij haar heele ziel wilde geven in dien eersten kus der liefde, wiens gloed niets gemeen had met de teederheid van vroeger. Eindelijk liet hij haar mond los. Zij keek naar hem op en zag zijn jong stralend gezicht. Dat was de Rainer, dien zij in haar verlangende droomen gezien had. Zij sidderde in zijn armen en zich tegen hem aandrukkend fluis terde zij „Laat me sterven, Rainer, als het maar een droom is". Weer kuste hij haar. „Geen droom, mijn Josta, voel je niet, hoe mijn lippen op de jouwe branden?" Zij sloeg haar armen om zijn hals als vreesde zij hem weer te verliezen. Europa. Dat hij tot nu toe hierin niet slaagde en ook nooit slagen zal, is niet zijn schuld, want hij moei oproeien tegen een stroom, die sterker is dan de kracht van vele staatslieden als hij te samen. Het is een factor die builen hem omgaat dat de internationale ontwik keling van Europa nog niet in een stadium is gekomen, dat het rijp maakt voor eendrachtige samenwerking. Hij kan niet met zijn redevoeringen en conferenties Europa in alle divergee- rende richtingen en aspiraties er van overtuigen, dat slechts offervaardige samenwerking het avondland van den ondergang kan redden. We siaan voor het resuitaai van tien jaren moeizaam gevoerde toe naderingspolitiek het feit, dat de kern van Europa het oude nationalisme en chauvinisme ais levensleer aanvaardt. En hoe staat het op economisch terrein. Steeds meer blokkeert men eikaar, steeds nauwer sluit men de grenzen, zoodat ook de economische gesteldheid van Europa een groot gevaar vormt. Hoe kan de toestand ook anders zijn, waar de staten van Europa iedere onderlinge toenadering steeds met wantrouwen hebben ontvangen en alle onderhandelingen slechts zagen uit den hoek der onrechtvaardige verdragen, zooais van Versailles, TrianonWeliswaar heeft de tijd iets afgeslepen van de hardheid der von nissen, maar een grondslag voor vruchtbare besprekingen konden zij a priori nooit zijn. Als er in een volk een bepaalde stemming sluimert geheel tegengesteld aan den besiaanden, dan is er een bijzondere omstandigheid noodig om deze stemming geheel te doen ont waken, De omstandigheid die het sluime rende nationalisme weer tot grootere activiteit brengt is de economische wereldcrisis die thans heerscht. Men is geneigd de oorzaak van den be- staanden nood te zoeken in 't bestuur des lands, en de gevoerde politiek te veroordeelen. Zoo wordt thans Briand veroordeeld, als de personificatie van de sukkelende toenaderingspolitiek, weliswaar nog slechts luide door een kleine groep nationalisten, maar ook overigens door een groeiend aanial meer gematigde Franschen. Zoo ontplooit zich overal in Europa een toestand, die werkelijk niet zonder bezorgdheid moet worden aangezien ECHTE FR1ESCHE 20-50ct. per ons BINNENLAND. Mond- en Klauwzeer. Men meldt aan het Nederl. Corres pondentiebureau in Den Haag: Dr. Frenkel, die in opdracht van den minister van staat, minister van binnen- landsche zaken en landbouw, een onderzoek heeft ingesteld naar de „Hoe is het mogelijk, dat je me lief- hebt zoo lief hebt?" Hij keek haar met groote teeder heid aan. „En hoe is het mogelijk, dat mijn Josta mij liefheeft zoo liefheeft? j Mijn lieve, booze, wreede Josta, die altijd zoo koud en terughoudend voor mij was, dat ik vreesde haar met mijn gloed te verschrikken". „Je hebt me immers nooit gezegd, dat je mij liefhadt. Moest ik je dan mijn liefde opdringen?" Hij omhelsde haar, als moest hij haar voor zijn eigen dwaasheid be schermen. „Omdat ik geloofde, dat je angstig zoudt wegloopen, als ik je toonde hoe lief ik je had". Zij luisterde nog steeds half in een droom. Toen keek zij hem angstig aan. „Maar die andere Rainer je hebt de groot-hertogin immers lief?" „Geloof je dat nog altijd, mijn dwaas vrouwtje? Kijk mij toch aan kijk tot in mijn hart. Wie alleen woont daarin? Jij, mijn lieve, heerlij ke vrouw, die oude liefde had ik al overwonnen, toen ik je hand vroeg. Is nu alle twijfel bij je weg?" Zij zuchtte diep. „Zeg mij nog één ding hoe komt het, dat je vandaag bij me komt zóó bij me komt?" Hij drukte haar aan zijn borst. „Dat hebben wij aan Gladys en Henning te danken". Verbaasd keek zij hem aan en schudde haar hoofd. „Hoe dan?" Bijna overmoedig keek hij haar aan. „Geef me eerst een kus vrijwil lig een kus, zooals je mij dien in je droomen gaf". „Rainer kun je in mijn ziel le zen?" vroeg zij. „Ja, nu kan ik het, Goddank. Kus me nu, mijn vrouwtje". Zij keek hem aan, diep in zijn oogen en als magnetisch werden haar lippen naar hem getrokken. En plot seling nam zij zijn hoofd in haar bei de handen en kuste hem, schuw en toch innig, zooals de vrouw den man kust, wien zij haar ziel geeft. Hij beef de van aandoening en nam haar vast in zijn armen. Toen trok hij haar op den divan en daar zaten zij dicht bij elkaar. Hij borg haar hoofdje aan zijn borst en vertelde haar, hoe Gla dys en Henning als voorzienigheid voor hem hadden gespeeld. Toen hij haar van zijn dagboek sprak, werd zij vuurrood en verborg haar gezichtje aan zijn borst. „Heb je hét gelezen? Mijn God wat moet je van mij denken?" vroeg zij sidderend. Hij hief haar hoofdje op en keek haar diep in de oogen. „Dat de liefste, heerlijkste vrouw van de heele aarde van mij is. En dat ik de gelukkigste, benijdenswaardig ste man ben!" Maar zij kon nog lang niet rustig erover zijn, dat hij haar dagboek ge lezen had. Hij moest haar steeds weer kussen en streelen. En ten slotte zei hij ernstig: „Vind je het erg, dat ik zoo heele- maal in je ziel mocht zien en me dron ken mocht drinken aan de zekerheid, dat je mij zoo lief hebt als je doet?" Toen keek zij hem lang aan en zei eindelijk „Neen ik wil nooit meer een ge heim voor je hebben". resultaten, welke met het middel tegen mond- en klauwzeer Matafto bereikt zijn, is van zijn studiereis teruggekeerd en heeft zijn rapport met authentieke stukken als bijlagen ingediend. Hieruit blijkt, dal de proeven, welke in Spanje met genoemd middel geno men zijn op het abattoir te Madrid, geenerlei bruikbaar resultaat hadden, terwijl de proeven in de provincie Galicië met een zeer klein aantal runderen, de preventieve werking van Matafto niet hebben kunnen bewijzen. In Duitschland is men op grond van de proefnemingen, welke onder leiding van dr. Poeppel werden genomen, zoowel als die, welke door prof. Poppe te Rostock, alsmede die welke onder leiding van prof. dr. O. Waldmanr. door dr. Alfred Brandt in de Staatliche Forschiirjgs-apstallen op het eiland Riems werden verricht, tot de over tuiging gekomen, dat het Matafto geen preventieve werking bezit. Beide laatste onderzoekingen, hebben bovendien tot resultaat gehad, dat ook curatieve werking niet eraan kon worden toe geschreven. De proeven, welke in Beieren wer den ingesteld onder leiding van dr. Schörmer, hebben evenmin de preven tieve werking kunnen bewijzen. Omtrent de curatieve eigenschappen wordt gezegd, dat het middel instaat is de genezing van weefseldefecten, die ten gevolge van mond- en klauw zeer ontstaan, te bespoedigen. De afdeeling Rotterdam en omstre ken van de Hoilandsche Maatschappij van Landbouw heeft door een com- „En je vergeeft Gladys en Henning dat ze ons tot ons geluk hebben ge dwongen?" Een schaduw vloog over haar ge zicht. x „Ik moet hun danken „Rainer, en ik doe het van harte. Maar Henning de gedachte aan hem doet me pijn. Ik weet, wat het is, lief te hebben en geen wederliefde te ontvangen". „Wees kalm, lieveling. Ik hoop, dat er voor Henning weldra een an der geneesmiddel komt. Gladys lijkt zoo op jou en Henning vertelde me, dat hij haar wilde vragen, zijn vrouw te worden. Henning is ook hiel en zal met Gladys je dagboek wel op zijn plaats hebben gebracht. Het dag boek moet je mij geven, mijn lieve ling. Nu heb je het niet meer noodig. Nu zal je met alles bij mij komen. Wil je?" Toen kwam er voor het eerst weer de schalkscheglimlach om Josta's mond. „Ik weet toch niet, of je alles zoo geduldig zult opnemen als mijn dag boek." Hij kuste haar mond. Toen zeide Josta: „Nu moeten we eindelijk eens naar Henning en Gladys gaan kijken." En zij vonden een gelukkig paar. Toen waren ook de laatste schadu wen van den hemel van Josta's geluk verdwenen. r: (Slot volgl). e Echo van het Zuiden, laalwpsclie en Langstraatsche Conrant, ^niiiimiiumiiinmim^

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1930 | | pagina 1