Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen;
i
FEUILLETO
MËï35S~
NUMMER 87.
VRIJDAG 31 OCTOBER 1930.
53e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rjjk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
Het voorontwerp van
wet op de bedrijisraden.
In de R.K. Werkgever, orgaan der
Alg. R.K. Werkgeversvereeniging en
het R.K. Verb.'v. Werkgeversvakver
eenigingen, oefent de hoofdredacteur,
het Tweede Kamerlid mr. L. Q. Kor-
tenhorst, in den vorm van een aantal
stellingen scherpe kritiek op het door
minister Verschuur aan den Hoogen
Raad van Arbeid gezonden vooront
werp van wet op de bedrijfsraden
Ziehier onze stellingen
I. Het voorontwerp op de instelling
van bedrijfraden demonstreert het wan
kel inzicht en het gebrek aan lijn van
den Minister van Arbeid, Handel en
Nijverheid in deze belangrijke materie.
Immers verklaarde Z.E. in de verga
dering der Tweede Kamer van 4
December 1929.
vooreerst, dat het allereerste, dat
gevraagd wordt, bestaat in de ver
bindendverklaring der C.A.O. en
ten tweede dat „bedrijfsorgani
satie" in het geheele vraagstuk een
voorzichtiger en beter woord is dan
het woord „bedrijfsraden"
ten derde dat „de bedrijfsorgani
satie niet zoozeer door de bediijfs-
raden zal worden gekenmerkt als
wel door de mogelijkheid, dat allerlei
vormen van organisatorische samen
werking der twee groote partijen
in het bedrijfsleven door de maat
regelen der Regeering zal worden
mogelijk gemaakt"
ten vierde dat de Minister zich
voorstelde „dat een algemeene rege
ling het werken en het bestaan van
verschillende opportunistische en
van „De Echo van het Zuiden.
Naar het Engelsch door
J. VAN DER SLUYS.
incidenteel in te stellen bedrljfsver-
eenigingen of andere vormen van
bedrijfssamenwerking zal mogelijk
maken."
Thans nog geen jaar later, is de
Minister radicaal overstag gegaan en
heeft hij het stelsel-Veraart voor het
grootste deel geïntroduceerd, een stelsel
dat de Minister, vroeger ais journalist,
op goede gronden had bestreden 1
II. Dit voorontwerp breekt boven
dien de lijn van de ontwikkeling onzer
wetgeving op dit punt en introduceert
een methode van samenwerking tus-
schen werkgevers en werknemers, die
rechtstreeks ingaat tegen het reeds
bestaande n.l. tegen art. 28 lid 7 der
Arbeidswet, tegen de Wet op de
collectieve contracten en tegen de
bedrijfsverenigingen der Ziektewet.
Ili. De Berijfsraden en het voor
ontwerp zullen dan ook doode lichamen
blijven, zonder practische beteekenis,
gelijk vroeger de Kamers van Arbeid
waren.
IV. Het gevaar dreigt, dat na de
zekere mislukking van deze Bedrijfs
raden getracht zal worden de taak
dezer lichamen, ten koste van de vak
beweging en van het organisch ge
groeide, uit te breiden, door b.v.
waarop in de M. v. T. reeds wordt
gedoeld aan deze colleges veror-
denende bevoegdheden toe te kennen.
V. De medezeggen&chap van de
werkgevers en arbeiders over de vast
stelling van de arbeidsvoorwaarden
wordt ook volgens het oordeel van
vooraanstaande sociaaldemocraten
door deze methode tot zeer geringe
proporties teruggebracht. De vakver-
eenigingen worden gedegradeerd tot
kiescolleges en aan de arbeiders wordt
het instrument ontnomen, waarmede
zij zich een gelijkwaardige positie in
het bedrijfsleven hebben weten te
verschaffen. Bovendien wordt de deur
wagewijd geopend voor het stichten
van kiesverenigingen voor de be
drijfsverenigingen van „ongeorgani
seerden", wier eenig doel is zetels in
den bedrijfsraad te veroverigen.
Het organisatorisch verband zal op
deze wijze verbroken worden. Mislukt
ook deze opzet, dan kunnen deze
bedrijfsraden alleen nog dienstbaar
zijn voor socialistische experimenten.
VI. De instelling van .bedrijfsra
den" als door den Minister bedoeld
is overbodig naast den Hoogen Raad
van Arbeid, die volkomen vrij is uit
eigen beweging z.g.n. bedrijfsgewljze
vakcommissies te benoemen. De be
hoefte daartoe is echter nooit gevoeld,
integendeel vroeger bestaande vakcom
missies zijn weer afgeschaft.
VII. Door het stelsel van één be.
drijfsraad per bedrijfstak wordt de
invloed en beteekenis der principleeie
en vooral der confessloneele organi
saties uitermate verzwakt en wordt
„Ja. ioen hij zoo erg ziek was, wil-
de de dokter hem daar hebben. Luke
heeft 'vreeselijk onder zijn dood gele
hen, ook omdat hij geen opvolger heeft.
Ik zal niet zeggen dat mijn broer een
engel is ik ben zelfs bang dat hij
het heelemaal niet is maar bij heeft
ook veel verdriet en teleurstelling ge
had."
Freda Marston bad geen gelegen
heid om verder te praten, want haar
bezoekster stond op zonder een ant
woord af te wachten.
Ik moet nu gaan, zei ze. Ik houd
er niet van om mijn vrienden 's mor
gens te komen lastig vallen, maar ik j
moest je toch even komen vertellen
wat er gebeurd is. En nu zal ik maar j
eens gaan probeeren of ik het meisje
wilden kan.
Het duurde een heelen tijd voor de
chauffeur van de taxi die zij genomen
had, stopte. Het huis, waarheen de
auto Anstice gebracht had, onder
scheidde zich in niets van de andere
huizen in de straat en mevrouw Der-
'eld liep de stoep op met een gevoel
alsof zij in een wildernis van grauwe
somberheid was terecht gekomen.
He straatdeur, waarvan de verf na
genoeg verdwenen was bleef dicht,
mettegenstaande haar herhaald bellen
maar eindelijk verscheen er toch een
magere vrouw met kwaadaardige
oogen, die de deur met een ruk open
trok; maar de woordenvloed, die zij
blijkbaar van plan was uit te storten,
werd binnengehouden, toen zij de
goedgekleede bezoekster op de stoep
zag staan.
Woont juffrouw Hilary Donald
son hier? vroeg Anstice, en juffrouw
Ryles, de kamerverhuurster, die haas
tig haar blouse van boven met de eene
hand had dichtgetrokken en met de
andere een lok haar uit het gezicht
streek, antwoordde onderdanig:
Ja, mevrouw. Zij woont hier met
haar moeder.
„En meneer Donaldson? Is er ook
een meneer Donaldson?"
„Lieve hemel nee mevrouw. Me
vrouw Donaldson is een weduwe, ik
heb haar nooit anders gekend, die ar
me stakker is vreeselijk arm achter
gebleven".
„Kan ik juffrouw Donaldson spre
ken?"
Anstice liep de nauwe gang in, in
de hoop de spraakzame juffrouw te
doen zwijgen. Maar juffrouw Ryless
was niet gauw uitgepraat.
„Arm kind, zij heeft zich zoo onge
rust gemaakt, want haar moeder is
gisteren niet teruggekomen. Het is
een zegen dat er een dame als u bij
haar komt. Ze kunnen hun huur ook
niet heelemaal betalen. Niet dat ik
het hen lastig maak, maar ik ben zelf
ook maar een arme vrouw, die met
moeite een zuur stuk brood verdient."
„Ik zou nu graag juffrouw Donald
son spreken", drong Anstice aan,
toen juffrouw Ryless even zweeg om
op adem te komen. „Wilt u mij bij
haar brengen?"
Daarop opende juffrouw Ryless 'n
deur en liet Anstice een kamer bin
nen zooals Anstice van haar leven
nog nooit gezien had. Een versleten
een nivelleerings- en neutraüseerings-
proces in de vakbeweging officieel
bevorderd, die van Katholieke zijde
niet is te accepteeren. Het katholieke
element zal in de meeste bedrijfsraden
zoowel van werkgevers- als van ar-
beidszijde in verreweg de meesle
gevallen numeriek 't zwakst zijn. Ver
lies van invloed en beteekenis der
confessioneele inrichting zal tot ge
volg hebben onberekenbare schade
ofr het geheele terrein van het open
bare leven en verlies van geestelijke
waarden. Men denke slechts wat er
in de gemeenten nog terecht komt
van de zorg voor de groote gezinnen
bij het georganiseerd overleg.
VIII. Wordt dit voorontwerp tot
Wet verheven, dan zal het een be
letsel vormen voor de wettelijke maat
regelen, welke van groot belang zijn
voor de verwezenlijking van de orga
nische staatsgedachte, n.l. een wet
telijke regeling van de vakvereni
gingen en van de bedrijfsvereni
gingen en een reorganisatie van spe
ciale wetten op het gebied der arbeids
bescherming en der arbeidsverzekering,
waardoor deelneming van de bij die
wetten belanghebbende groepen bij de
uitvoering ervan ter vervanging van
de zuiver ambtelijke bemoeiing steeds
meer zal worden mogelijk gemaakt
en bevorderd en spontaan uit het
bedrijfsleven voortgekomen sociale
voorzieningen, zooals pensioenfondsen,
kindertoeslagfondsen, arbitrageregelin
gen ed. op een meersoliede juridische
basis kunnen worden afgebouwd.
Terecht constateerde de Minister in
de zitting der Tweede Kamer van 4
December 1929 op dit terrein een
rechtsnood. waarin dringend moest
worden voorzien.
Ziehier beknopt en duidelijk ons
oordeel in acht punten samengevat.
Het moment om met dit voorontwerp
paardenharen sofa stond bij het ven
ster en vlak daarbij een leuningstoel
en een tafeltje, bezaaid met boeken;
een grootere tafel die vol naaigoed
lag, stond in het midden van de ka
mer; een oude piano stond tegen den
eenen wand en een ladenkast tegen
den anderen, het karpet was op den
draad versleten en aan de muren hin
gen een paar goedkoope gekleurde
prenten.
Anstice was nog verdiept in de
verbaasde beschouwing van deze
grijnzende armoede, toen plotseling
de deur open ging en een jong meis
je onstuimig de kamer binnen kwam.
Neemt u mij niet kwalijk, maar
dit is zeker een misverstand?, begon
het meisje. U komt mij toch zeker
niet opzoeken? Ik ben Hilary Donald
son.
Zeker kom ik je opzoeken. Ik
ben expres naar de stad gekomen
voor jou.
Voor mij? Onbeschrijfelijke ver
bazing klonk in Hilary's stem. „Maar
wat eigenaardig is dat! Moeder en ik
kennen haast niemand. U bent ze
ker een oude vriendin van moeder?
Neen, dat ben ik niet, maar. An
stice zweeg even, want ze deinsde te
rug voor de moeilijke taak die haar
wachtte. Ik moet je Zij ging naar
het meisje toe en legde een hand op
haar arm. Ik vind het vreeselijk naar,
maar ik ben hier gekomen omdat
omdat ik je slecht nieuws te vertel
len heb".
Slecht nieuws? Hilary hield den
adem in en frommelde met haar han
den aan de schort die ze voor had,
maar op hetzelfde moment scheen ze
bereid den slag te ontvangen, die
haar wachtte.
Karakter en moed, was Ansti-
ce's gedachte toen zij voortging:
Kindlief, het spijt mij, het spijt
mij zoo vreeselijk en ik vind het af
schuwelijk om je verdriet te doen,
maar ik moet je slecht nieuws bren
gen van je moeder.
Van moeder? Maar u zei dat u
haar niet kende. Waar is zij? Waar
om heeft ze u hierheen gestuurd en
waarom heeft ze mij zelf niet ge
schreven als ze niet komen kan?
Zij heeft een ongeluk gehad. An-
stice's stem klonk nu heel zacht. Zij
is gisteren weggegaan, nietwaar?
Een ongeluk? Hilary's oogen
staarden ontzet in de sympathieke
oogen van de bezoekster en het meis
je vervolgde:
Ja, zij is weggegaan; de stad uit.
Ik verwachtte haar gisteravond terug.
Ze zei dat het wel laat kon worden,
maar ze zou gisteravond in elk geval
weer thuiskomen. Wat voor ongeluk
is er gebeurd? Vertelt u het me gauw
dan ga ik dadelijk naar haar toe.
„Het was een droevig ongeluk; een
heel, heel droevig ongeluk. De
sympathie in de oogen van het kleine
dametje, de ernst in haar stem, wer
den door haar toehoordster niet mis
verstaan. Hilary's hand frommelde
niet langer aan haar boezelaar, ze
bleef onbeweeglijk staan.
U wilt toch niet zeggen dat moe
derdood is?, fluisterde ze.
Waarom hebben ze mij niet laten ko
men?
Er was geen tijd meer voor. O
arm kind, sta daar niet te kijken als
of je van steen bent! Anstice's stem
beefde, er waren tranen in haar
oogen.
Het was een auto-ongeluk. Je
moeder kwam in een huurrijtuig van
het station en het paard schrok van
het geluid van den motor.
Alles wat er voor mevrouw Donald
son gedaan kon worden, is gedaan.
Het was zoo gauw gebeurd. Er was
te komen, juist nu de bedrijfsorgani
satie in de typografie, die tot voor
beeld is genomen, een onherstelbaren
knak heeft gekregen, lijkt ons wel
by'zonder ongelukkig gekozen.
De moeite aan dit voorontwerp
besteed, ware naar onze meening op
ander terrein beter te plaatsen ge
weest. B.v. bij de reorganisatie van
de economische afdeeling van het
Departement, die nog steeps op zich
laat wachten.
Italië's politiek.
Ter gelegenheid van de uitwisseling
van de ratificatie-oorkonden van het
vloottractaat van Londen hebben pre
sident Hoover en MacDonald de hoop
uitgesproken dat nu ook Frankrijk en
Italië het eens zouden worden over
hun vlootprograms, zoodat zij zich
nog by het belangrijkste deel ervan
dat kruisers, duikkooten en torpedo
vaartuigen rantsoeneert, zouden kunnen
aansluiten. Het is altijd geoorloofd
hoop te houden, maar de gronden
waarop deze kan berusten, worden
steeds zwakker.
Toen kort geleden het directorium
der fascistische party in Italië ver
nieuwd werd, is er de aandacht op
gevestigd dat door de aanstelling van
de nieuwe mannen nadruk werd ge
legd op de groote beteekenis welke
Italië aan verschillende vraagstukken
in de Italiaansch-Zuidslavische grens
streken en den gespannen toestand
geen tijd meer om je te laten komen.
Ik kan het niet begrijpen!
Het doodsbleeke gezicht van het
meisje, de ontsteltenis in haar stem,
wekte alle teederheid in Anstice's hart.
Moeder was heel goed toen ze
gisteren weg ging, vervolgde Hilary,
heel goed, alleen erg moe. Maar ze was
altijd erg moe. Ik kan niet begrijpen
dat moeder dood is. Ik wil direct naar
haar toe. Ze wilde mij altijd bij zich
hebben.
Ik zal je mee terug nemen, zei
Anstice vriendelijk. Mevrouw Donald
son is in het huis van mijn broer in
Grantley. Het ongeluk is vlak bij zijn
buiten gebeurd. Ik ben zijn zuster, me
vrouw Derfield, en je moet maar da
delijk met me mee naar Grantley gaan.
Ik weet niet, waarom moeder
naar Grantley toegegaan is, ik begrijp
het absoluut nietl Het is een afschu
welijke droom en ik kan het niet ge-
looven. Ze zei dat dat ze voor zaken
op reis moest. Ik kan niet gelooven
dat ze dood is. Ik kan het niet geloo
ven.
HOOFDSTUK IV.
HILARY'S VOOGD.
Ik hoop niet, dat u mij voor een
bemoeial houdt, maar ik heb zoo met
dat arme kind te doen en de vraag is
wat nu?
'Ja, wat nu? Miles Harding, die in
den salon van het heerenhuis zat, keek
naar Anstice Derfield, met een som
bere uitdrukking in zijn gezicht.
Ik ben wel de laatste die zou wen-
schen opgeknapt te worden met een
aankomend meisje als pupil.
Ja, dat ben ik met. u eens.
Anstice's oogen schitterden verme
tel en een geamuserd glimlachje
speelde om haar lippen.
Wordt vervolgd.
JVaalwpsclie en Lanptraatsche
if Hl',
iiïintïïïïlm
.RJMG OP HET iïVlft
j-
T rr.
ERKEND
DE BESTE
