Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. I WEE lil EET 111? s - Plechtige Installatie van MR. R. VAN DER HEIJDEN als Burgemeester van Drunen en Elshout. I FEUILLETON I I NUMMER 90. WOENSDAG 12 NOVEMBER 1930. 53e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. By contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. EERSTE BLAD Drunen heeft zijn nieuwen burge meester Zaterdag op alleszins waardige wijze ontvangen. Wekenlang is aan de voorbereiding van dit feest gewerkt, en de gemeentenaren, onder leiding van het eereen uitvoerend comité, hebben de installatie dan ook zoo luisterrijk mogelijk weten te maken. Op verschillend i plaatsen in de gemeente waren eerepoorten opgericht, die, met de vlaggen die van schier ieder huis wapperden, de plaats een gezellig en feestelijk aanzien gaven. Vooral het gemeentehuis was bij zonder aardig versierd en tal van bloemen gaven 't eentfrisch en kleurrijk aanzien. Het laat zich begrijpen dat er reeds den geheelen morgen een drukke be drijvigheid in het dorp heerschte. Men w ide versieren wat maar versierd kon worden, want voor een zóó heuglijke van „De Echo van het Zuiden. Naar het Engelsch door J. VAN DER SLUYS. gebeurtenis moest alles in de puntjes zijn. Toen dan ook de middag was aangebroken en de plechtigheden be gonnen, was alles piekfijn in orde, en was er geen plaatsje meer dat niet op de een of andere manier was opge smukt. Het eenige wat niet meewerkte was het weer, want een echt herfst— motregentje daalde eentonig neer. Doch gelukkig klaarde het na een paar uurtjes op en werd het tenminste droog. Ontvangst dcor het Hoofdcomité. Ongeveer half een had de stoet zich onder de fraaie eerepoort aan den Drunenschen Dijk opgesteld, om den burgemeester het welkom toe de roepen Toen de Edelachtb. heer v. d. Heijden met zijne familie in auto's aan den overweg arriveerde, ging een luid hoera op onder de groote menigte, waarvan sommigen reeds meer dan een half uur te voren waren gekomen, om toch zeker niets van de plechtigheid te missen. Hier werd de burgemeester allereerst verwelkomd door den voorzitter van het uitvoerend comiié, den heer L. Sikkers, die ongeveer als volgt sprak: De eervolle en aangename taak om U hier aan de grens van onze ge meente eenige woorden te mogen toespreken, is mij opgedragen. Allereerst dan roep ik U, namens de bevolking van Drunen, een harte lijk welkom toe. Toen eenige weken geleden wij Uwe benoeming tot Burgemeester van Drunen vernamen, stonden wij aan vankelijk in onze gedachten voor een onbekende. Allengskens echter werd ons Uw persoon meer duidelijk en meer en meer kwamen er die U ken den of Uwe familie. En naarmate dfe bekendheid, steeg onze sympathie voor U en onze nei ging om U bij Uw intrede in Drunen een hartelijke ontvangst te bereiden, en er gingen stemmen op tot organi- seeren van 'n feest. De drang daartoe werd steeds grooter. Er kwam zelfs verschil van meening wat wel eens aanleiding heeft gegeven tot 't zeggen van harde woorden, doch dat alles was slechts om uiting te geven aan den wil tot feesten. Zoo zijn nu, Edelachtb. heer, onze manieren. En op onze manier hebben wij U een feest bereid. Zoo aanstonds zult gij zien wat liefde, trouw en eerbied vermogen. Uwe rondrit door Drunen zal U. daarvan de beste getuigenis geven. Burgemeester, zoo neemt Drunen U in ontvangst, en mocht het zijn dat na maanden of jaren misschien er onder Uwe ondeihoorigen zijn die trachten U minder aangename oogen- blikken te bezorgen, och, denkt dan er is niets volmaakts onder de zon. Wanneer Gij, en daaraan twijfelen we niet, met eenigen takt weet op te treden en, zooais wij dat op zijn Drunens eenvoudig zeggenieder heilige z'n lichtje geeft, dan staan U ongetwijfeld aangename dagen te wachten. Moge God U de kracht en sterkte daartoe geven. Ook U, hooggeachte juffrouw, een hartelijk welkom. Wanneer gij straks aan de zijde van Uw echtgenoot zult staan en hier in Dru..*ais Burgemeesters- vróuwe en eerste burgeresse Uw in trede zult doen. moge ook Gij dan 8. Nu, dan een anderen keer mis schien? Mevrouw Redburn glimlachte vriendelijk en toen Hilary een oogen- Mik later de kamer uitging wendde ze zich tot Anstice met de vraag: Is er niet een tragische geschie denis met uw protégé? Haar moeder is bij een auto-on geluk gedood en zij staat nu alleen in de wereld. Het meisje blijft voorloo- P'g bij me; ik had zoo met haar te doen. Zij bleef achter onder de hoede van een volkomen vreemde, Dokter Mileg Harding, die haar moeder be handeld heeft. Anstice dacht er op dat moment leelemaal niet aan de verhouding die ei vroeger tusschen Hilda Redburn den dokter in Grantley bestaan ad, doch het plotseling oplichten van e oogen, die in de hare keken, bracht it feit weer in haar herinnering terug. Op dit zelfde oogenblik, terwijl rievrouw Redburn bij mevrouw Mar don op bezoek was, schonk Juffrouw ('f Dunbar thee in de tuin van het haar oordeel over deze omgeving. Nu Tony, zei ze, je weet wel, dat ik altijd van alles het beste denk, maar op mijn woord van eer, onze buren dat zijn rare m-enschenIk weet niet wie het vreeselijkste is die verschrikkelijke dames die op de i hei wonen die millionairstroep in de Priory of mevrouw Marston in haar villa". „Tante Alice, ze zullen nog wel meevallen", lachte Tony, „dien knoo- pendraaier mag ik werkelijk wel lij den. Het is een opgewekte vent en zoo gelukkig met zijn miilioenen «en zijn mooie vrouw als een kind met 'n nieuw stuk speelgoed. En u kunt ge rust zijn, hij heeft de Priory niet be dorven. Met de grootste zorgvuldig heid zijn de veranderingen en ver nieuwingen er aangebracht onder toezicht van een bekwaam architect. Er is niet op een duizend pond geke ken en ik heb gehoord dat het resul taat buitengewoon is Hm!, was het eenige wat juf frouw Dunbar antwoordde, terwijl zij met onnoodige kracht in haar thee roerde. Ik heb hem vanmorgen nog in het dorp ontmoet, ging Tony voort, zij geven een feest ter gelegenheid van de inwijding van hun huis. Hl) zei tegen me dat hij hoopte dat u en ik zouden komen". Jij kunt natuurlijk gaan als je wilt. De dunne lippen van juffrouw Dunbar sloten zich zedig op elkaar, maar het is niet mijn gewoonte om naar een feest te gaan, als ik niet door de gastvrouw uitgenoodigd wordt. e wijl hij de ooren van de ruwharige terrier die naast hem zat, rond draaide en ondeugend lachte. - Jij neemt alles veel te luchthar tig op. Juffrouw Dunbar keek haar neef met een afkeurenden en tegelijk bewonderenden blik aan. Ga jij ook zoo ongegeneerd om met de men- schen, waarvan je het portret schil dert? Mijn cliënten behandel ik an ders, antwoordde Tony, terwijl hij uit zijn luie houding overeind kwam en geweldig gaapte. Het schiet mij in eens te binnen dat ik nog over de hei moet naar een ouden schaapsherder. Ik heb hem en zijn schapen noodig als model en hij woont vier mijl weg. Van de huren vind ik de dames Drivers nog l(et geschikste, snoof juffrouw Dunbar. Maar die afschu welijke inrichting van hun jaagt me een rilling over de rug. Niet zoo somber, tante Alice, zoo lang die krankzinnigen nog niet los rond loopen hoeft u niet benauwd te zijn, lachte Tony, terwijl hij wegwan delde en even later, toen hij langs den tuin fietste op weg naar den schaaps herder, hoorde zijn tante hem een vroolijk lied zingen. Het huisje, dat juffrouw Alice Dun bar en haar neef Tony kort geleden betrokken hadden, stond bij een krui sing van den weg die naar het wijd uit elkaar gebouwde dorpje Torpsley leidde en achter hun tuin bevond zich de heidevlakte, die hier en daar door lange witte linten, de wegen on derbroken werd. Alice Dunbar hield niet van het buitenleven. Ze was in hier een gelukkig en aangenaam leven hebben. Met een kort woord dankte Z Edel achtb. voor deze hartelijke toespraak. Door een dochtertje van den heer G v. Veggel werden aan de verloofde van den burgemeester bloemen aan geboden. De beide harmonieën wisten er intusschen door enkele pittige marschen de stemming wel in te brengen. Voor een aardige attractie hadden de bewoners der buurtschap Huiten gezorgd: Uit het prachtige luchtschip, dat in den optocht meereed, stapte een postbode, die den burgemeester een reuzenbrief overhandigde, waarin de gelukwenschen der Huitenaren weiden overgebracht. Hierna trok de optocht, waarin wij verschillende prachtige wagens zagen, o a. „Gemeenteraad" (Kerkbuurt), „Jachidelict" (Grootestraat 11). „Brand en geen water" (Voorhei), „Luchtschip K 102" (Huiten), en nog veel ander moois, naar het gemeentehuis, waar een plechtige buitengewone raads zitting werd gehouden, Op het raadhuis. Nadat Weth. van Spijk de ver gadering had geopend, werd door den secretaris voorlezing gedaan van het Kon. Besluit van 7 Oct., waarbij den Edeiach'.b. heer Mr. R y. d. Heijden is benoemd tot burgemeester van Drunen De oudste wethouder van Spijk hield hierop de volgende installatie- rede EdelAchtb. heer. Het is mij als oudste wethouder en tijdelijk voorzitter van onzen ge meenteraad eene behoefte, U, Edel Achtb. heer burgemeester, vanaf deze plaats namens alle inwoners van Drunen nogmaals hartelijk te felici- teeren met uwe benoeming tot burge meester dezer gemeente, en U Edel Achtb., namens de leden van den gemeenteraad als hun voorzitter har telijk welkom in ons midden toe te roepen, tevens de hoop uitsprekende dat onder Uw bestuur en leiding, door eensgezinde samenwerking en onder Gods besten zegen, nog veel in het belang onzer gemeente zal worden tot stand gebracht. EdelAchtb. heer burgemeester, sta mij toe u te bekleeden met het open zij in een van de voorsteden gewoond en zelfs daaraan gaf zij verre de voor keur boven die eindelooze velden. Voor haar neef Tony had zij ech ter een warm plekje in haar hart, „het eenige warme plekje" had een openhartige vriend gezegd, en toen hij dit huisje en prachtig atelier in Torpsley ontdekt had, in een streek die geknipt was voor zijn werk, gaf ze toe aan zijn verlangen om daar voor hem de huishouding te besturen. Zij offerde haar eigen huis en haar kleinen kring kennissen op en kwam naar Gross Road's House, dat zij zoo gezellig mogelijk voor haar neef maak te. Maar het leven in een klein dorpje had niet de minste attractie voor haar en toen Tony weggefietst was, borg zij haar werk op en keek den tuin eens rond, zuchtte en haalde de schouders op. Zij was een kleine vroAw, met een mager gerimpeld gezicht, waarin wei nig uitdrukking was en wit haar. Langzaam slenterde zij uit de tuin naar de kamer, die haar neef speciaal voor haar had laten inrichten en wil de juist een brief gaan schrijven, toen er luid gebeld werd. Bezoekers waren zeldzaam in Torps ley en een uitdrukking van verbazing trok over juffrouw Dunbar's gezicht, toen ze het motorgeronk van een auto hoorde. Visite, en nog wel visite in een auto. De onverschilligheid viel van haar af en toen de dienstbode binnen kwam zag ze dat deze tamelijk opge wonden was. Het is een dame, juffrouw, zei het meis ie, die vraa bare kenteeken uwer waardigheid, den zilveren ambtsketen en U EdelAchtb. tevens te overhandigen den voorzit tershamer, hieraan toevoegende den wensch dat gedurende een lange reeks van jaren deze door U Edel Achtb. zal worden gehanteerd en er geen enkel moment zal komen waarin U zult verplicht zijn hard te moeten hameren. Een hartelijk applaus volgde op deze woorden. Nadat de eerewijn was rondgediend nam de burgemeester het woord en sprak als volgt: Op de eerste plaats wensch ik een woord van eerbiedigen dank te brengen aan Hare Majesteit, onze geëerbiedigde Koningin, aan Hoogst Wierzelve het heeft behaagd, mij te benoemen tot burgemeester der gemeente Drunen. Ten volle besef ik de groote ver antwoordelijkheid, die het ambt van burgemeester op mijne schouders legt, doch met een blij hart aanvaard ik die verantwoordelijkheid. Onder Go'ds zegen toch zal het mij thans mogelijk zijn, om een ideaal te verwezenlijken, dat ik reeds jaren voor oogen had, n.l. mij met hart en ziel te wijden aan de belangen der gemeenschap. En die blijheid is des te grooter, nu ik in de gelegenheid ben mijn beste krachten te wijden aan het heil van mijn dierbaar Brabant en in het bij zonder aan de gemeente Drunen, waaraan vele jeugdherinneringen mij binden. Ik kan u verzekeren, dat, al was ik geruimen tijd elders werkzaam, ik in merg en been Brabander geble ven ben. Dank breng ik ook aan Zijne Ex cellentie den Minister van Staat, Minister van Blnnenlandsche Zaken en Landbouw en aan Zijne Excellentie den Commissaris der Koningin in deze Provincie voor het in mij gestelde vertrouwen, waardoor deze mijne be noeming werd bevorderd. Mijn beste krachten zal ik inspannen, om dat in mij gestelde vertrouwen niet te be schamen. Een voorbeeld van wijs beleid en groote plichtsbetrachting, zoo vereischt bij het vervullen van het gewichtige ambt, dat mij werd opgedragen, heb ik in mijn eminenten voorganger Mr. H. Loeff, wien het mij past hier nog een woord van hulde te brengen. Behalve de tastbare resultaten van zijn zijnde huis zei ze en ze heeft 'n klein kindje bij zich. Juffrouw Dunbar hoorde ternau wernood de laatste woorden, ze schoot langs het dienstmeisje heen naar de open voordeur, waarvoor een groote auto stond. Op de stoep stond een smaakvol gekleede dame. Dit was het dichtst bijzijnde huis; ik dacht dat ik er het beste aan deed om hier maar eens te vragen of u deze kleine ook kent of wat u mij aanraadt De kleine? herhaalde juffrouw Dunbar verbaasd. Ik heb.dit kindje gevon den. Welk kindje? riep juffrouw Dun bar ongeduldig. Is het ziek? Wat moet ik daarmee doen? Daar is het, zei de dame, terwijl ze op de auto wees. Het stond midden op den weg en we hebben het haast overreden. Het was heelemaal alleen op den weg. Lieve deugd! was alles wat de verblufte juffrouw Dunbar kon zeg gen. Toen liep zij met trippelpasjes naai den weg en keek in de auto. Daar lag tuschen de kussens 'n hoopje mensch, de donkere groote oogen staarden naar den zonnehemel; het donkere haar zat vol stof; de twee handjes waren vast ineengeklemd; het ge zichtje was bleek en stil. Het was een kind van een jaar of drie en de kleer tjes zagen er netjes en frisch uit. Wordt vervolgd. rail I et Zuiden, WaalwyMe en Langstraatsehe onraiif, i

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1930 | | pagina 1