Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
I WEE lil EET 111?
s
-
Plechtige Installatie van
MR. R. VAN DER HEIJDEN
als Burgemeester van
Drunen en Elshout.
I
FEUILLETON
I
I
NUMMER 90.
WOENSDAG 12 NOVEMBER 1930.
53e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
By contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
EERSTE BLAD
Drunen heeft zijn nieuwen burge
meester Zaterdag op alleszins waardige
wijze ontvangen. Wekenlang is aan
de voorbereiding van dit feest gewerkt,
en de gemeentenaren, onder leiding
van het eereen uitvoerend comité,
hebben de installatie dan ook zoo
luisterrijk mogelijk weten te maken.
Op verschillend i plaatsen in de
gemeente waren eerepoorten opgericht,
die, met de vlaggen die van schier
ieder huis wapperden, de plaats een
gezellig en feestelijk aanzien gaven.
Vooral het gemeentehuis was bij
zonder aardig versierd en tal van
bloemen gaven 't eentfrisch en kleurrijk
aanzien.
Het laat zich begrijpen dat er reeds
den geheelen morgen een drukke be
drijvigheid in het dorp heerschte. Men
w ide versieren wat maar versierd kon
worden, want voor een zóó heuglijke
van „De Echo van het Zuiden.
Naar het Engelsch door
J. VAN DER SLUYS.
gebeurtenis moest alles in de puntjes
zijn. Toen dan ook de middag was
aangebroken en de plechtigheden be
gonnen, was alles piekfijn in orde, en
was er geen plaatsje meer dat niet op
de een of andere manier was opge
smukt. Het eenige wat niet meewerkte
was het weer, want een echt herfst—
motregentje daalde eentonig neer. Doch
gelukkig klaarde het na een paar uurtjes
op en werd het tenminste droog.
Ontvangst dcor het Hoofdcomité.
Ongeveer half een had de stoet zich
onder de fraaie eerepoort aan den
Drunenschen Dijk opgesteld, om den
burgemeester het welkom toe de roepen
Toen de Edelachtb. heer v. d.
Heijden met zijne familie in auto's
aan den overweg arriveerde, ging
een luid hoera op onder de groote
menigte, waarvan sommigen reeds
meer dan een half uur te voren waren
gekomen, om toch zeker niets van de
plechtigheid te missen.
Hier werd de burgemeester allereerst
verwelkomd door den voorzitter van
het uitvoerend comiié, den heer L.
Sikkers, die ongeveer als volgt sprak:
De eervolle en aangename taak om
U hier aan de grens van onze ge
meente eenige woorden te mogen
toespreken, is mij opgedragen.
Allereerst dan roep ik U, namens
de bevolking van Drunen, een harte
lijk welkom toe.
Toen eenige weken geleden wij
Uwe benoeming tot Burgemeester van
Drunen vernamen, stonden wij aan
vankelijk in onze gedachten voor een
onbekende. Allengskens echter werd
ons Uw persoon meer duidelijk en
meer en meer kwamen er die U ken
den of Uwe familie.
En naarmate dfe bekendheid, steeg
onze sympathie voor U en onze nei
ging om U bij Uw intrede in Drunen
een hartelijke ontvangst te bereiden,
en er gingen stemmen op tot organi-
seeren van 'n feest. De drang daartoe
werd steeds grooter. Er kwam zelfs
verschil van meening wat wel eens
aanleiding heeft gegeven tot 't zeggen
van harde woorden, doch dat alles
was slechts om uiting te geven aan
den wil tot feesten.
Zoo zijn nu, Edelachtb. heer, onze
manieren.
En op onze manier hebben wij U
een feest bereid.
Zoo aanstonds zult gij zien wat
liefde, trouw en eerbied vermogen.
Uwe rondrit door Drunen zal U.
daarvan de beste getuigenis geven.
Burgemeester, zoo neemt Drunen
U in ontvangst, en mocht het zijn dat
na maanden of jaren misschien er
onder Uwe ondeihoorigen zijn die
trachten U minder aangename oogen-
blikken te bezorgen, och, denkt dan
er is niets volmaakts onder de zon.
Wanneer Gij, en daaraan twijfelen
we niet, met eenigen takt weet op te
treden en, zooais wij dat op zijn
Drunens eenvoudig zeggenieder
heilige z'n lichtje geeft, dan staan U
ongetwijfeld aangename dagen te
wachten.
Moge God U de kracht en sterkte
daartoe geven.
Ook U, hooggeachte juffrouw, een
hartelijk welkom. Wanneer gij straks aan
de zijde van Uw echtgenoot zult staan
en hier in Dru..*ais Burgemeesters-
vróuwe en eerste burgeresse Uw in
trede zult doen. moge ook Gij dan
8.
Nu, dan een anderen keer mis
schien? Mevrouw Redburn glimlachte
vriendelijk en toen Hilary een oogen-
Mik later de kamer uitging wendde
ze zich tot Anstice met de vraag:
Is er niet een tragische geschie
denis met uw protégé?
Haar moeder is bij een auto-on
geluk gedood en zij staat nu alleen in
de wereld. Het meisje blijft voorloo-
P'g bij me; ik had zoo met haar te
doen. Zij bleef achter onder de hoede
van een volkomen vreemde, Dokter
Mileg Harding, die haar moeder be
handeld heeft.
Anstice dacht er op dat moment
leelemaal niet aan de verhouding die
ei vroeger tusschen Hilda Redburn
den dokter in Grantley bestaan
ad, doch het plotseling oplichten van
e oogen, die in de hare keken, bracht
it feit weer in haar herinnering terug.
Op dit zelfde oogenblik, terwijl
rievrouw Redburn bij mevrouw Mar
don op bezoek was, schonk Juffrouw
('f Dunbar thee in de tuin van het
haar oordeel over deze omgeving.
Nu Tony, zei ze, je weet wel,
dat ik altijd van alles het beste denk,
maar op mijn woord van eer, onze
buren dat zijn rare m-enschenIk
weet niet wie het vreeselijkste is
die verschrikkelijke dames die op de
i hei wonen die millionairstroep in
de Priory of mevrouw Marston in
haar villa".
„Tante Alice, ze zullen nog wel
meevallen", lachte Tony, „dien knoo-
pendraaier mag ik werkelijk wel lij
den. Het is een opgewekte vent en
zoo gelukkig met zijn miilioenen «en
zijn mooie vrouw als een kind met 'n
nieuw stuk speelgoed. En u kunt ge
rust zijn, hij heeft de Priory niet be
dorven. Met de grootste zorgvuldig
heid zijn de veranderingen en ver
nieuwingen er aangebracht onder
toezicht van een bekwaam architect.
Er is niet op een duizend pond geke
ken en ik heb gehoord dat het resul
taat buitengewoon is
Hm!, was het eenige wat juf
frouw Dunbar antwoordde, terwijl zij
met onnoodige kracht in haar thee
roerde.
Ik heb hem vanmorgen nog in
het dorp ontmoet, ging Tony voort,
zij geven een feest ter gelegenheid
van de inwijding van hun huis. Hl)
zei tegen me dat hij hoopte dat u en
ik zouden komen".
Jij kunt natuurlijk gaan als je
wilt. De dunne lippen van juffrouw
Dunbar sloten zich zedig op elkaar,
maar het is niet mijn gewoonte om
naar een feest te gaan, als ik niet
door de gastvrouw uitgenoodigd
wordt. e
wijl hij de ooren van de ruwharige
terrier die naast hem zat, rond
draaide en ondeugend lachte.
- Jij neemt alles veel te luchthar
tig op. Juffrouw Dunbar keek haar
neef met een afkeurenden en tegelijk
bewonderenden blik aan. Ga jij ook
zoo ongegeneerd om met de men-
schen, waarvan je het portret schil
dert?
Mijn cliënten behandel ik an
ders, antwoordde Tony, terwijl hij uit
zijn luie houding overeind kwam en
geweldig gaapte. Het schiet mij in
eens te binnen dat ik nog over de hei
moet naar een ouden schaapsherder.
Ik heb hem en zijn schapen noodig
als model en hij woont vier mijl
weg.
Van de huren vind ik de dames
Drivers nog l(et geschikste, snoof
juffrouw Dunbar. Maar die afschu
welijke inrichting van hun jaagt me
een rilling over de rug.
Niet zoo somber, tante Alice, zoo
lang die krankzinnigen nog niet los
rond loopen hoeft u niet benauwd te
zijn, lachte Tony, terwijl hij wegwan
delde en even later, toen hij langs den
tuin fietste op weg naar den schaaps
herder, hoorde zijn tante hem een
vroolijk lied zingen.
Het huisje, dat juffrouw Alice Dun
bar en haar neef Tony kort geleden
betrokken hadden, stond bij een krui
sing van den weg die naar het wijd
uit elkaar gebouwde dorpje Torpsley
leidde en achter hun tuin bevond
zich de heidevlakte, die hier en daar
door lange witte linten, de wegen on
derbroken werd. Alice Dunbar hield
niet van het buitenleven. Ze was in
hier een gelukkig en aangenaam leven
hebben.
Met een kort woord dankte Z Edel
achtb. voor deze hartelijke toespraak.
Door een dochtertje van den heer
G v. Veggel werden aan de verloofde
van den burgemeester bloemen aan
geboden.
De beide harmonieën wisten er
intusschen door enkele pittige marschen
de stemming wel in te brengen.
Voor een aardige attractie hadden
de bewoners der buurtschap Huiten
gezorgd: Uit het prachtige luchtschip,
dat in den optocht meereed, stapte
een postbode, die den burgemeester
een reuzenbrief overhandigde, waarin
de gelukwenschen der Huitenaren
weiden overgebracht.
Hierna trok de optocht, waarin wij
verschillende prachtige wagens zagen,
o a. „Gemeenteraad" (Kerkbuurt),
„Jachidelict" (Grootestraat 11). „Brand
en geen water" (Voorhei), „Luchtschip
K 102" (Huiten), en nog veel ander
moois, naar het gemeentehuis, waar
een plechtige buitengewone raads
zitting werd gehouden,
Op het raadhuis.
Nadat Weth. van Spijk de ver
gadering had geopend, werd door den
secretaris voorlezing gedaan van het
Kon. Besluit van 7 Oct., waarbij den
Edeiach'.b. heer Mr. R y. d. Heijden
is benoemd tot burgemeester van
Drunen
De oudste wethouder van Spijk
hield hierop de volgende installatie-
rede
EdelAchtb. heer.
Het is mij als oudste wethouder
en tijdelijk voorzitter van onzen ge
meenteraad eene behoefte, U, Edel
Achtb. heer burgemeester, vanaf deze
plaats namens alle inwoners van
Drunen nogmaals hartelijk te felici-
teeren met uwe benoeming tot burge
meester dezer gemeente, en U Edel
Achtb., namens de leden van den
gemeenteraad als hun voorzitter har
telijk welkom in ons midden toe te
roepen, tevens de hoop uitsprekende
dat onder Uw bestuur en leiding,
door eensgezinde samenwerking en
onder Gods besten zegen, nog veel in
het belang onzer gemeente zal worden
tot stand gebracht.
EdelAchtb. heer burgemeester, sta
mij toe u te bekleeden met het open
zij in een van de voorsteden gewoond
en zelfs daaraan gaf zij verre de voor
keur boven die eindelooze velden.
Voor haar neef Tony had zij ech
ter een warm plekje in haar hart,
„het eenige warme plekje" had een
openhartige vriend gezegd, en toen hij
dit huisje en prachtig atelier in
Torpsley ontdekt had, in een streek
die geknipt was voor zijn werk, gaf
ze toe aan zijn verlangen om daar
voor hem de huishouding te besturen.
Zij offerde haar eigen huis en haar
kleinen kring kennissen op en kwam
naar Gross Road's House, dat zij zoo
gezellig mogelijk voor haar neef maak
te. Maar het leven in een klein dorpje
had niet de minste attractie voor
haar en toen Tony weggefietst was,
borg zij haar werk op en keek den
tuin eens rond, zuchtte en haalde de
schouders op.
Zij was een kleine vroAw, met een
mager gerimpeld gezicht, waarin wei
nig uitdrukking was en wit haar.
Langzaam slenterde zij uit de tuin
naar de kamer, die haar neef speciaal
voor haar had laten inrichten en wil
de juist een brief gaan schrijven, toen
er luid gebeld werd.
Bezoekers waren zeldzaam in Torps
ley en een uitdrukking van verbazing
trok over juffrouw Dunbar's gezicht,
toen ze het motorgeronk van een auto
hoorde.
Visite, en nog wel visite in een
auto. De onverschilligheid viel van
haar af en toen de dienstbode binnen
kwam zag ze dat deze tamelijk opge
wonden was.
Het is een dame, juffrouw, zei
het meis ie, die vraa
bare kenteeken uwer waardigheid, den
zilveren ambtsketen en U EdelAchtb.
tevens te overhandigen den voorzit
tershamer, hieraan toevoegende den
wensch dat gedurende een lange
reeks van jaren deze door U Edel
Achtb. zal worden gehanteerd en er
geen enkel moment zal komen waarin
U zult verplicht zijn hard te moeten
hameren.
Een hartelijk applaus volgde op
deze woorden.
Nadat de eerewijn was rondgediend
nam de burgemeester het woord en
sprak als volgt:
Op de eerste plaats wensch ik een
woord van eerbiedigen dank te brengen
aan Hare Majesteit, onze geëerbiedigde
Koningin, aan Hoogst Wierzelve het
heeft behaagd, mij te benoemen tot
burgemeester der gemeente Drunen.
Ten volle besef ik de groote ver
antwoordelijkheid, die het ambt van
burgemeester op mijne schouders legt,
doch met een blij hart aanvaard ik die
verantwoordelijkheid. Onder Go'ds
zegen toch zal het mij thans mogelijk
zijn, om een ideaal te verwezenlijken,
dat ik reeds jaren voor oogen had,
n.l. mij met hart en ziel te wijden aan
de belangen der gemeenschap.
En die blijheid is des te grooter, nu
ik in de gelegenheid ben mijn beste
krachten te wijden aan het heil van
mijn dierbaar Brabant en in het bij
zonder aan de gemeente Drunen,
waaraan vele jeugdherinneringen mij
binden. Ik kan u verzekeren, dat, al
was ik geruimen tijd elders werkzaam,
ik in merg en been Brabander geble
ven ben.
Dank breng ik ook aan Zijne Ex
cellentie den Minister van Staat,
Minister van Blnnenlandsche Zaken en
Landbouw en aan Zijne Excellentie
den Commissaris der Koningin in deze
Provincie voor het in mij gestelde
vertrouwen, waardoor deze mijne be
noeming werd bevorderd. Mijn beste
krachten zal ik inspannen, om dat in
mij gestelde vertrouwen niet te be
schamen.
Een voorbeeld van wijs beleid en
groote plichtsbetrachting, zoo vereischt
bij het vervullen van het gewichtige
ambt, dat mij werd opgedragen, heb
ik in mijn eminenten voorganger Mr.
H. Loeff, wien het mij past hier nog
een woord van hulde te brengen.
Behalve de tastbare resultaten van zijn
zijnde huis zei ze en ze heeft 'n klein
kindje bij zich.
Juffrouw Dunbar hoorde ternau
wernood de laatste woorden, ze schoot
langs het dienstmeisje heen naar de
open voordeur, waarvoor een groote
auto stond. Op de stoep stond een
smaakvol gekleede dame.
Dit was het dichtst bijzijnde
huis; ik dacht dat ik er het beste aan
deed om hier maar eens te vragen of
u deze kleine ook kent of wat u mij
aanraadt
De kleine? herhaalde juffrouw
Dunbar verbaasd.
Ik heb.dit kindje gevon
den.
Welk kindje? riep juffrouw Dun
bar ongeduldig. Is het ziek? Wat
moet ik daarmee doen?
Daar is het, zei de dame, terwijl
ze op de auto wees. Het stond midden
op den weg en we hebben het haast
overreden. Het was heelemaal alleen
op den weg.
Lieve deugd! was alles wat de
verblufte juffrouw Dunbar kon zeg
gen.
Toen liep zij met trippelpasjes naai
den weg en keek in de auto. Daar lag
tuschen de kussens 'n hoopje mensch,
de donkere groote oogen staarden
naar den zonnehemel; het donkere
haar zat vol stof; de twee handjes
waren vast ineengeklemd; het ge
zichtje was bleek en stil. Het was een
kind van een jaar of drie en de kleer
tjes zagen er netjes en frisch uit.
Wordt vervolgd.
rail
I
et Zuiden,
WaalwyMe en Langstraatsehe onraiif,
i