Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
I IK TIT HET UIT
mms,
FEUILLETO
\fiVfER 91.
3-2
0-1
5—5
3-1
2-1
3-5
2-4
4-4
1-5
2-1
0—4
5-0
2-1
afgtf.
ZATERDAG 15 NOVEMBER 1930.
58e JAARGANG
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG,
grieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
franco p. post door 't geheele rjjk 1.40.
WAALWIJKSCHE STi
Telefoon No. 38.
UITGAVE:
AN TOON TIELEN.
Telegr.-Adres: ECHO.
Prijs der Advertentiën
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrfjdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD
Wat zal de S.D.A.P. doen?
Inplaats van geestverwanten en niet-
socialisten nu eens duidelijk te maken
wat bij bedoelde met zijn revoluiion-
oalr klinkende fraze op 13 September,
schrijft ir. Albarda twee artikelen in
.Het Volk" om aan te sporen tot
waakzaamheid en grondwetswijziging.
Wij moeten waakzaam zijn tegen
,den fascistischen geest" dat is de
Inhoud van het eerste artikel en
artikel 187 van de Qrondwet moet
veranderd worden.
Zeker, de heer Albarda erkent met
ons de waarde van art. 57 van de
Orondwet, hetwelk de Regeering ver
biedt oorlog te verklaren, tenzfj „na
voorafgaande toestemming van de
Staten—Qeneraal".
Dat deze ooit verlof zouden geven
loi een aanvalsoorlog, is natuurlijk
buitengesloten. Zij zullen nooit in iets
anders bewilligen, dan in een defen.
Sieven oorlog als alle andere middelen,
waarvan de Qrondwet spreekt, zfjn
uitgeput.
Maar als dan, in allerhoogsten nood,
ons land in oorlog geraken zou, wat
zal de S.D.A.P. Cèn doen
Dan zuilen we revolutie maken, is
er in .Het Volk" geschreven en hei
is op den zelfden dag herhaald in de
organen van de linksche en van de
religieuse socialisten en nog eens her
haald door het Kamerlid Drop (buiten
de Kamer, natuurlijk).
En wat zegt nu ir. Albarda? De
leider der S.D A P. laat het fundamen
teel artikel 57 zwemmen en klem)
zich nu weer opeens vast aan art. 187.
dat luidt: .Wanneer in geval van
oorlog, oorlogsgevaar of andere buiten-
van „De Echo van het Zuiden.
Naar het Engelsch door
J. VAN DER SLUYS.
9)
Ik weet niet wat ik er mee moet
beginnen, ging de vreemde dame, die
achter juffrouw Dunbar aankwam,
voort. Ziet u ik ben niet alleen vreemd
in deze omgeving, maar ik ga als gast
aaar de Priory. Meneer Redburn
beeft zijn auto aan het station ge
stuurd en ik ben nu op weg naar het
kasteel. Ik kan er toch niet aankomen
®et dit kleine verloren schaapje. Wat
®oet ik beginnen? Is er hier in de
buurt een of andere inrichting waar
'k dat kleintje laten kan?
Ik weet niet wat ik er van zeg
gen moet, begon juffrouw Dunbar
aarzelend, maar eensklaps kwam er
e«n vroolijke stem tusschenbeide.
Hallo, wat is er aan de hand,
tante Alice? Ik had mijn schetsboek
vergeten en kom het even ophalen.
Wal is dat?
Tony's toon veranderde plotseling
toen by de kleine baby tusschen de
kussens van de auto ontdekt had. In
een oogwenk had hij het portier ge
opend en met de teederheid van een
vrouw het kindje in zijn armen geno
men.
Arm klein ding, zei hy. We kun-
oen het beter mee naar binnen nemen
en een dokter laten komen om te zien
er iets niet in den haak is. Zou de
gewone omstandigheden de dienst,
plichtigen, die niet in werkelijken dienst
zijn, door den koning geheel of ten
deele buitengewoon onder de wapenen
worden geroepen, wordt onverwijld
een voorstel van wet aan de Staten-
Qeneraal gedaan, om het onder de
wapenen blijven der dienstplichtigen
zooveel noodig te bepalen".
Ieder ziet in, dat, zooals Kranenburg
het uitdrukt, de noodtoestand waarin
het land kan komen te verkeeren, het
in werking treden van andere normen'
onvermijdelijk maakt. De macht der
centrale regeering moet dan worden
versterkt en uitgebreid, omdat in tfjd
van nood snel besluiten en handelen,
nu eenmaal noodzakelijk is.
Dit geldt zoowel voor art. 187 als
voor art. 189 van de Grondwet (staat
van beleg) Maar, zooals men ziet, is
in het eerste artikel de macht der Re
geering zeer stevig beperkt door de
Qrondwet zeif.
Toch schrfjft ir. Albarda
Maar wat blijft het volk over om
zfjn veiligheid te beschermen en zijn
leven te redden, indien een regeering
die groote bevoegdheid op roeke-
looze wijze gebruikt Wat blflft het
volk dan anders over dan verzet
Laten onze tegenstanders het zeggen.
Wij z|jn verlangend het te vernemen.
Dit is wel een zeer naieve vraag.
Als de regeering art. 187 op roekelooze
wijze zou gebruiken en gaan mobili-
seeren zonder reden, zou de meerder
heid der Volksvertegenwoordiging haar
heel gauw aan het verstand brengen,
DRAISMA-vanVALKENBURQ'S-
A 'iLEVERTRy
T"-LEEUWARDEN-
auto misschien naai- Torpsley kunnen
gaan en een dokter mee terugbren
gen?, vroeg hij, nadat hij het kind in
de zitkamer op de sofa had gelegd.
Ja ziet u, ik ben hier heelemaal
vreemd, een gast van meneer en me
vrouw Redbum, antwoordde de vrien
delijke dame verontschuldigend. Ik
kan daar toch niet goed aankomen
met een vreemde baby, maar ik weet
zeker dat ik de auto zal mogen ge
bruiken öhi een dokter te gaan halen.
Mag ik... zou ik het kind hier kunnen
laten en een dokter gaan halen? Die
zal waarschijnlijk wel weten wie dat
kleine ding is.
Die kleine krummel hier laten?
Natuurlijk!, verklaarde Tony harte
lijk. Dokter Jevons zal wel weten
waar zij thuis hoort, die kent hier de
heele streek. Het kind ligt hier wel
goed, hè tante Alice?
Mijn beste Tony, ik weet niets
van kinderen af, antwoordde zij ijzig.
Ik houdt nu eenmaal niet van kinde
ren. En ik heb geen flauw idee wat ik
met zoo'n wurm moet doen.
O! Ik zal u wel helpen, ant
woordde Tony luchtig. Ik heb ze vaak
genoeg in m'n atelier gehad. Ik kan
goed met ze overweg. Maar we zullen
wel gauw weten waar ze thuis hoort.
En met deze geruststelling moest juf
frouw Dunbar zich tevreden stellen;
de vreemde dame vertrok weer met
de auto en zij en Tony bleven achter
met het kind.
Toen de dokter kwam, constateerde
deze dat het verloren schaap alleen
maar een paar schrammen had opge
daan; verder mankeerde er niets aan.
Toen Tony hem echter vroeg waar
het thuis hoorde, schudde hy het
hoofd.
Dat kind hoort niet in Torpsley
thuis, zei hij onmiddellijk. Ik ken al
van zulke gevaarlijke In dure grappen
niet gediend te zijn. Zy zou het, krach
tens art. 187 vereischte voorstel van
wet natuurlijk verwerpen Dit kan toch
niemand in ernst betwijfelen.
Het voik heeft geen behoefte aan
.verzet" zoolang het zelf zorgt voor
een behoorlijke Volksvertegenwoordi
ging, die op wettige wijze gekozen
wordt en haar plicht verstaat.
Maar wat ons nu benieuwt is dit:
wat moet, volgens den heer Albarda,
een lid van de S.D A P. doen als de
meerderheid van de Volksvertegen
woordiging de credleten voor een
mobilisatie toestaat?
Revolutie-maken of gehoorzamen?
Wfj zfjn op onze beurt verlangend
het te vernemen.
Ook by de Algemeene beschouwin
gen in de Kamer heeit Mr. Heemskerk
deze vraag aan Ir. Aibarda ter beant
woording gesteld en 't zal moeieifjk
gaan er niet een afdoend aniwoord op
te geven!
RUSSISCHE
STAATSVERGODING
de kleine kinderen, mijlen in, den om
trek.
Een vreemde dame heeft haar op
den weg gevonden niet ver van het
huis van de dames Drinvers, vertelde
Tony.
Ik begrijp niet, mengde juffrouw
Dunbar zich op scherpen toon in de
discussie, dat die dame zoo maar op
haar dooie gemak wegrijdt en ons met
een wildvreemd kind opknapt. Het is
bespottelijk.
Het is zoo erg niet, kalmeerde
Tony. We zullen de moeder wel ont
dekken.
Toen Tony den dokter uitliet, stond
juffrouw Dunbar bij de sofa en keek
zenuwachtig naar het kindje. Het had
de oogen nu wijd open doch scheen
haar omgeving niet in zich op te ne
men. Maar toen de oude dame zich
over het kleine meisje heenboog, ver
dween de suffe uitdrukking in de
donkere oogjes en het kindje strekte
de armpjes smeekend naar haar uit.
Dit hulpelooze gebaartje roerde een
vreemde snaar aan in het hart van
tante Alice.
Ik weet heelemaal niet wat je
wilt, arme ziel, mompelde ze, ik wilde
maar dat je praten kon, inplaats dat
je mij met die groote, donkere oogen
ligt aan te kijken.
O, Tony! riep ze, toen haar neef
de kamer weer binnenkwam, ik weet
zeker dat het iets hebben wil, maar ik
kan me niet voorstellen wat. Ik weet
absoluut niet hoe ik met zoo'n wurm
moet omspringen. Ik heb het gevoel
alsof ik het breken zal.
O, maakt u zich maar niet onge
rust; ze kunnen tegen een stootje. U
leert het wel! Kijk maar naar mij. En
de jongeman lachte vermetel, terwijl
hij zich bukte en het kind opnam. Er
Terrorisme, bureaucratie, militarisme.
Tot de revolutionairen in ons land,
die diep teleurgesteld zfjn over den
vorm welken het groote socialistische
experiment in Rusland heeft genomen,
behoort, zooals bekend ook Mevr.
Henriëtte Roland Holst. Van die teleur
stelling en de motieven, waaruit zij
ontsproot, gaf zij reeds herhaaldelijk
blijk. Het laatst deed zij dit in een
nummer van het maandblad „Bevrfj
ding".
Een paar kenmerkende passages
zfjn hier aan haar artikel ontleend
De samentrekking van de voor
naamste produktiemiddelen in handen
van den staat verzekerd deze van een
bijna onbeperkte macht tegenover zijn
„onderdanen". De vrees voor broode
loosheid en honger maakt in 't „staats,
socialistisch" Rusland de aanwending
van politieke machtsmiddelen in vele
gevallen overbodig, nog méér dan in
de kapitalistische staten het geval is.
Behalve in de zeer sterk gekartelleerde
industriën, heeft de arbeider in Europa
en Amerika nog aiifjd de keuze tus
schen verschillende patroons en de
mogelijkheid om, als ongewenscht
element ontslagen zijnde, elders aan
het werk te komen. In Rusland is die
mogelijkheid feitelijk uitgesloten.
I Maar de beschikking over de pro
ductiemiddelen is niet de eenige grond
slag van de staats-almacht in Rusland
Die macht berust ook op de onder
schikking van alie organen van het
maatschappelijk en geestelijk leven,
aan de handhaving en versteiking van
den staat. De belangen van den staat
primeeren niet alleen boven die van 't
individu, zooals Dr. Valkhc ff dit
in z{jn boven aangehaald boekje uit
drukt, maar ook boven die van de
kwam plotseling een allerliefst glim
lachje op het kindergezichtje en de
kleine nestelde zich vol vertrouwen in
zfjn armen.
Wie zou zij toch zijn en waar zou
ze thuishooren?, zei hij, terwijl hij de
stoffige krullen uit het voorhoofd van
de kleine streek. Ik heb je nog nooit
eerder gezien! Zeg, hoe heet je kleine
meid?
Het kind keek hem met een verstan
dige uitdrukking op het gezichtje aan.
Het zonnige lachje verscheen weer en
met een duidelijk stemmetje zei het
kleine meisje:
Pappie's kleine Babs. Pappie's
kleine Babs.
HOOFDSTUK VI.
DE PRIORY.
Ik hoor dat u gisteren een onbe
kend kindje bij u in huis hebt geno
men. Is de moeder komen opdagen?
Meneer Redburn bleef vlak voor
Tony Dunbar staan en keek den jon
geman met z'n breeden glimlach aan.
Tot nog toe is er niemand komen
opdagen, antwoordde Tony. Het klei
ne ding is zeker van de kinderjuf
frouw weggeloopen, ik heb de zaak
direct in handen van de politie gege
ven en nu zullen we er wel gauw
meer van hooren. Intusschen zijn
mijn tante en ik al bepaald van dat
vroolijke wezentje gaan houden.
Is uw tante vanavond ook hier?
De millionair keek den grooten salon
die vol menschen was, waarvan het
grootste deel hem vreemd was, rond.
Mijn tante kon tot haar spijt niet
komen, zei Tony, met een gevoel van
warme sympathie voor den gastvrijen
man, die zoo zijn best deed om het
eSSsT®
groep, de klasse, de nationale en de
internationale gemeenschap, het vrije
wetenschappelijk onderzoek, de vrije
uitbeelding van het leven door de kunst
en, zooals uit dit alles noodzakelijk
volgt, boven die van het leven 2ètf
De staat wordt tot den afgod wien
alien alies moeten offeren hun
huiselijk geluk, de onbelemmerde groet
hunner persooniykheid, hun redelijk
inzicht en hun geweten die zfj tn
hun denken willen en handelen boven
de oneindige doeleinden van het leven
zélf moeten stellen.
De collectieve zelfbevrijding, waar.
toe de scheppingskrachtige energie
der massa's in de raden zulk een
voortreffelijk werktuig vormde, werd
reeds spoedig belemmerd en steeds
binnen engere grenzen beperkt door
de vorming en instandhouding eener
reusachtige bureaukratie. De last eener
parasiteerende klasse van 10 millioen
menschen moet door de 70 millioen
boeren en de 5 millioen stedelijke
arbeiders (waarvan 3 millioen werkers
in de groot-industrie) worden getorst.
Dit heirleger beambten en ambtenaren
wordt gedirigeerd en gecontroleerd
door 'n nieuwe zeer kleine regeerende
kaste, ongeveer 5000 man omvattend,
die Paul Marion de „sowjet-feodaliteit"
noemt. Elk nieuw gebied, dat de
„socialisatie" verovert, beteekent niet
groei van collectieve zelfbepaling,
arbeids en levensvreugde van onderen
op, maar ten eerste groei van de
parasiteerende bureucratie. die de
russische arbeiders en boeren de levens-
zijn gasten naar den zin te maken. U
hebt hier een groot gezelschap bfj el
kaar.
Ja, en dat vindt ik heel prettig.
Jonathan Redburn wreef zich de
handen.
Het huis is ook wel waard om
op een luisterrijke manier ingewijd
te worden, merkte de kunstschilder
enthousiast op, ik heb nog nooit zoo
iets schitterends gezien. De styl is in
ieder opzcht behouden gebleven.
Er kwam een dankbare uitdrukking
op het joviale gezicht van den millio
nair.
Ik ben bly om dat van u te hoo
ren, riep hy uit; U kunt het beoor-
deelen. Ik wil u wel eerlyk bekennen
dat ik er zelf niets geen verstand van
heb ik ben maar een eenvoudig
man maar ik vind het heerlijk om
te wonen in een huis met traditie en
ik wilde niet dat er iets aan ver
knoeid wérd.
Jo, waarom heb jy meneer Dun
bar in dezen hoek begraven, terwijl
het zoo tijd is om te gaan soupeeren?,
viel Hilda Redburn, die op het twee
tal was toegekomen, haar man in de
rede.
Hilda, een vorstelijke verschijning
in glanzend wit satijn, stond tusschen
de twee mannen en keek haar man
met 'n ongeduldigen, om niet te zeg
gen sarcastischen blik aan. En Tony,
die de uitdrukking van oprechte be
wondering op Jonathan's gezicht zag,
was er pijnlijk door getroffen.
Wordt vervolgd.
De Echo van het Zuiden,
fraalw(jfesclie en Langstraatsclie Courant*
rtf
