Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
m in hit
M
mmm
stress
Prijsrennen te Waalwijk.
Karei de Mol, Waalwijk
fGil ID.
Voor.
Profiteert van onze Prijsrennen.
Profileert van ons Gratis Koopen.
m
FEUILLETON
Winkelnieuws.
MOL.
11
HUMMER
18.
ZATERDAG 28 FEBRUARI 1931.
54e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG,
grieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
I ranco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-Adres: ECHO.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
VIER BLADEN.
EERSTE BLAD
a Moderne crisis-politiek.
Sociaal-democraten en moderne vak
bonden roeren thans de groote trom
over de werkloosheid en de werk
lozenzorg. Men heeft het In die krin
gen druk in het laatste jaar Anli-
Viootwetactie, huisbezoek voor uitbrei
ding van het aantal aboni é's op Hel
Volk en de Voorwaarts, vergaderingen
legen het vonnis Soekarno in de P.N I
zaak zijn eikaar In de laatste maanden
snel opgevolgd. Thans weer de acte
in zake de werkloosheid en dan komen
de veikiezir gen voor de Provinciale
Staten en de gemeenteraden
Het Vaderland heeft er reeds op
gewezen, dat by deze acties meer en
meer de communistische schrijf en
spreek-allures in toepassing gebracht
tvorden. Deze eenzijdige ontwapenaars
spreken van het beleggen van een
.krijgsraad" te Utrecht Zij stellen
.eischen" aan de regeering, met wie
i\i\ch op voet van oorlog verklaren
en van wie zij tevens ver angen, onze
militaire positte zoodanig te doen zijn.
dat, als de grenzen van het land be
dreigd worden, bij voorbaat vaststaat,
dal men voor de eischen van de een
of andere natie zal moeten capituleeren
en dus ook de roode heeren bij ons
wel niets meer te eischen zullen heb-
ben Zij laten op de eerste pagina van
bun pers-organen een reusachtige vuist
ferschljnen, oprijzende uit duizenden
uitgestrekte handen.
Zóó tracht men de geesten te ont.
wricti en van velen, dte van de pro.
blemen, welke de huidige ctisis natlo-
naal en internationaal opwerpt, niet
de fl ruwste notie hebben.
Heeft geen der leiders van deze
beweging waarbij politieke en vak
actie weer innig samen gaan, neen.
beter, de politieke leiding geheel aan
den leiband loopt van de vakbond-
van „De Echo van het Zuiden.
Naar het Engelsch door
J. VAN DER SLUYS.
Juffrouw Donaldson heeft een
bom in ons midden laten vallen. Toen
tij klaar was met pakken, kwam ze
me vragen of wij dit huis zouden wil
len verkoopen.
Dit huis verkoopen? Helen Dri
vers gilde de woorden haast uit. Dit
buis verkoopen en dan hier vandaan
gaan bedoel je? Och hemel, ik heb
soms het gevoel, alsof ik mijn ziel zou
willen verkoopen om hier vandaan ic
komen,
Je ziel kun je wel houden, ver
klaarde de oudere juffrouw Drivers
g. Juffrouw Donaldson heeft een
rijke vriendin, die een eenzaam huis
°P de hei wil koopen. Ik het al ge
jogd, dat die dame het huis eerst
vaar eens moet zien en als ze dat ge-
ian heeft, zal de koop wel afsprin-
en.
Dat moet u niet zeggen, bemoe-
igde Hilary. Vóór ik naar Grantley
!rugga, moet ik nog in Londen zyn
4 dan zal ik meneer ik bedoel
dn advocaat van mijn vriendin vra-
iöt om u zoo gauw mogelijk te schrij-
Geen luxe gevel
Geen sierlijk front,
Doch prilzen laag
Dat Is de kond.
leiding beset van ae grenzen, waarop
de „eischen" hier spoedig moeten
stuiten Wij zouden het betwijfelen
zeker ts. dat zij die ze wèi zten op
den achtergrond blijven. De meest
durvenden en die zitten In den
vakbond! treden naar voren. Re
volutionair sentiment verre van
synoniem met geestelijke helderheid
belooft vooralsnog de grootste winst
voor deze aanbidders van het aantal,
die categorieën met zeer tegenstrijdige
belangen in één verband hebben weten
samen te brengen. Economische wetten
worden vervangen door theorieën om
trent machtsvorming en het eind
en de massa! mag den last
dragen.
Laatstbedoelde categorie van leiders
werkt met „eischen" waarvan de draag
wijdte hun wel bijster slecht voor
oogen moet staan. Het aantal werk
ioozen tn ons land zou thans reeds
200 000 bedragen, zonder dat er een
teeken is, dat het dieptepunt van de
depressie reeds bereikt is „De reactie
is bezig van deze periode van werk
loosheid gebruik te maken om de
loonen te verlagen. Gelukkig bestaat
tn ons land een moderne vakbeweging,
die het loonpeil weet te handhaven".
Hangen nu de crisisverschijnselen
samen met het loonsvraagstuk, zoo
vraagt een andere leider Het zijn
domooren in het quadraat, die dit
meenen, zoo ongeveer snauwt bQ terug.
En bovendienwy doen aan loons
verlaging niet mee De vuist
Wie hier zyn handen niet voor luid,
langdurig applaus gereed houdt, noch
de vuist balt, maar zyn denkvermogen
te hulp roept om zien te onëneeren,
voelt menige vraag by zich opkomen
Hij denkt: een aanial van 200 000
werkloozen, dat misschien nog toe
neemt, vordert aan uttkeeringen al vlug
over een vol jaar een uilgaaf van f IzO
k f 140 miliioen. Hy overweegt, dai
dit gedurende eenigen tyd een onver-
mydelijke uitgaaf kan biyken, maar
realiseeit zich tevens, dat in Nedeiland
in 1928 dus onafhankelijk van deze
crisis, reeds op 20 pet van het onder
de belastingwetten vallende Inkomen
van ongeveer f 4000 miilloen btslag
gelegd werd door de publieke llcha
men. Hij vraagt zich af, of vergrooting
van dezen last, by daling van de totale
som, waarvan zy afgenomen wordt, nu
maar zonder invloed zai biyvenophei
economische leven, dat met steeds
fellere internationale concurrentie te
worstelen krijgt en dat niet, zooals de
jaren ontniddeliyk volgende op den
oorlog, O -W„ maar o, wee belooft
te brengen. Hij werpt bescheidenlijk
de vraag op, of de domheid van de
meening, dat loonsverlaging onvermy
ven. U hoeft niet zoo pessimistisch tt
zijn over den afloop van de onderhan
delingen. Sommige menschen vinden
het hier heusch zeldzaam mooi.
Hilary liep naar het venster en keek
uit over het heuvelachtige, eenzame
heidelandschap, dat zich baadde in
een gloed van zon onder een wolken-
loozen herfsthemel.
Een heeleboel menschen hebben
behoefte aan stilte, ging Hilary droo-
merig voort. Ik ken een vrouw in
Londen die heel hard moet werken
voor haar brood; ze zit den heelen
dag op een druk kantoor en zij is zoo-
vermoeid van 't rumoer in de zaak en
op straat; ze vertelde me vaak hoe ze
naar rust en eenzaamheid verlangde.
Ze heeft een zit-slaapkamer in hei
pension waar mijn moeder en ik
woonden, met alleen 'n klein raampje
dat op de daken van de aanliggende
huizen uitkijkt. Als ze zoo'n uitzicht
had, zou dat het paradijs voor haar
beteekenen.
U kunt begrijpen hoe menschen
voelen, die het arm en ellendig heb
ben, viel Helen Drivers abrupt uit,
maar iemand die heel rijk is kan zich
dat nooit indenken. Als uw vriendin
rijk is, en haar leven lang rijk is ge
weest, zal ze dat nooit kunnen be
grijpen.
Iemand die heel rijk is, zal het
nooit kunnen begrijpen. Die woorden
klonken in Hilary's hoofd na toen ze
van „Heidezicht" naar het huis op
den viersprong terug ging. Als dat
maar waar was, wat was zij dan bly
dat zy jarenlang de beteekenis van
armoede had leeren kennen. De jaren
in dat armoedige pension, de jaren
waarin zij en haar moeder slechts
met de grootste moeite in hun onder
houd hadden kunnen voorzien, had
den haar een kant van het leven lee
ren kennen, die, als zy steeds döor
luxe omringd was geweest, voor altijd
een gesloten boek zou zijn gebleven.
Arme juffrouw Blair met haar afge
tobd gezicht en haar zielige pogingen
om wat gezelligheid in haar naargees
tig zolderkamertje te brengen, wat
zou zij genieten van dit schitterende
landschap! Als Mr. Brent alles nu
maar net zoo zag als zij! Maar ten
slotte, peinsde Hilary toen ze de laan
afliep, tenslotte is het geld van mij en
ik kan er mee doen wat ik wil
Ze zag een groote auto staan voor
de deur van het witte huis en toen ze
thuiskwam en het atelier binnenstap
te, stond mevrouw Redburn van een
stoel bij den haard op en begroette
haar.
Hoe gaat het met u, klonk het
ongewoon beminnelijk. Ik kwam
meneer Dunbar vragen of hij nog iets
aan zijn schilderij kon veranderen;
mijn man is er verrukt over, maar hij
vindt dat ik een ander collier had
moeten om hebben. Hij wil dat dat
nog veranderd wordt.
Die verandering is gemakkelijk
aan te brengen. Tony sprak kortaf.
De opgeblazen mevrouw Redburn
verveelde hem gruwelijk en hij was
dolblij toen Hilary binnenkwam. De
schittering in zijn oogen ontging de
bezoekster evenmin als de zachte blos
die op Hilary's gezicht kwam en ze
keek met een veelbeteekenend glim
lachje van den een naar de ander.
delijk kan blijken, niet ver overt riff.-n
wordt door de domheid van een
machtswaan, die den loonfactorin het
productie proces in een wereld, die
een sterke daling van de koopkracht
van tahyke millioenen te zien geeft,
onaantasibaar wil verklaren De vuist
gaat hem al minder iiyponeert nde
vrees bekruipt hem, dat de illusie van
het onaantastbare loonpeil wel eens
exira aan de magen van thans nog
werkenden bezochi zou kunnen woiden,
zoo hun vuist te lang gebald blijft.
Die vrees neemt toe, als hij op
merkt, dat men den eisch stelt van
verkorting van de werkweek tot 44
uren natuuriyk met behoud van
hetzelfde weekloon, al laten de efschers
dit desideratum, insluiterde een ver-
hoogine van de loonuitga-en met meer
dan 10 pet, voor het g»mak maar
zwemmen als hy ziet, dat verlangd
wordt, dat de steunregelingen allerwege
verbeterd worden ais hij ontwaart,
dat men Invoering van een 9 jarigen
leerplicht wenscht, met verplicht ver
volgonderwijs tot het voleindigde 17e
levensjaar, van verplichte deelneming
aan dagcursussen voor werkloozen tot
aan dien letf Ijd en van niei-verplichte
gelegenheid tot het ontvangen van
theoreiisch en practisch vak-of ny «er-
heidsonderwys enz. door alle jeugdige
werkloozen beneden 21 jaar.
Dan gaat het h m btjna duizelen
van de millioenen, die dat alles zou
vorder'n Een oogenblik denkt hy zich
in een land, overvloeiende van melk
en honing Maar hy herstelt zich
spoedig. Zü ke maatschtpplj hervor
mers kunnen, naar hy thans weer klaar
inziet, in een wereld, die een crisis
doorleeft als zich misschien nooit te
voren voordeed, slechts dwaallich'en
ontsteken voor een in onwetendheid
gelaten massa, die lyders aanziet voor
leiders.
„De vuist" wordt hem een symbool
van machteloosheid en gevaar voor
hen, die haar helpen vormen
Extra voordeelige prijzen gezellig winkelen; prettige vakkundige
bediening; Koopen is blf ons een genoegen.
j lederen middag en avond: RADIOCONCERT.
Ik geloof dat ik mijn gelukwen-
schen moet aanbieden, zei ze op een
kwasi-onschuldigen toon en terwijl ze
zich naar Hilary wendde voegde ze
erbij: het mag eigenlijk wel een dub
bele felicitatie zijn. Meneer Dunbar is
wel heel gelukkig!
Ik geloof, dat ik het niet heele-
maal begrijp, zei Tony verbaasd.
Waarom een dubbele geluk-
wensch? Maar gelukkig ben ik zeker.
Hij ging op Hilary toe en nam haar
hand. Er zijn niet veel vrouwen zoo
als ik er een krijg. En hij keek Hilary
met een warmen blik aan, maar
schrok opeens en vroeg zich af waar
om zij zoo bleek zag en waarom er
zoo'n eigenaardige uitdrukking in
haar oogen was.
Zeldzaam is een goede vrouw
zeker, viel mevrouw Redburn hem op
een honingzoeten toon bij. Vooral als
ze nog zoo rijk is op den koop toe. U
hebt wel heel goed uitgekeken; ik
maak u wel mijn compliment. Mei
deze woorden ging zij het atelier uit
en Tony die keek alsof hij het in Keu
len had hooren donderen, volgde haar
om haar uit te laten.
Hilary had het vage gevoel dat zij
uren en uren voor den haard gestaan
had, toen hy weer terugkwam.
Zij kon niet meer denken, ze kon
alleen maar onbeweeglijk staan met
een dof, onwezenlijk gevoel in haar
hoofd, terwijl ze haar angstige oogen
op de deur gericht hield. Ze bewoog
zich zelfs nog niet toen Tony het ate
lier weer binnenkwam. In twee pas
sen was hij bij haar; hij legde zijn
hand op haar schouders en keek haar
met een onderzoekenden blik strak in
de oogen.
Wat bedoelde zij?, zei hij met
een onnatuurlijke strengheid in zijn
stem. Wat bedoelde Hilda Redburn?
Waarom beweerde ze dat ik goed uit
mijn oogen heb gekeken? Wat betee
ken t dat, Hilary?
HOOFDSTUK XIX.
ZOO KOPPIG ALS EEN MUILEZEL.
Kindlief, ik kan alleen maar zeg
gen, dat je met een van Tony's diepst
ingewortelde vooroordeelen te vechten
hebt, ik houd heel veel van Tony, hij
is in elk opzicht een voortreffelijk
mensch, maar hij is zoo koppig als 'n
muilezel en tegen zijn vooroordeelen
helpt geen redeneeren.
Juffrouw Dunbar keek met oogen
vol sympathie naar Hilary. Sedert
kleine Babs in haar huis gekomen
was, was Alice Dunbar milder en
menschelijker geworden; het was als
of Babs' kleine vingertje een deur in
haar hart hadden ontsloten, die tot
nogtoe goed gegrendeld was geweest.
En terwijl ze naar Hilary keek, die
zielig en lusteloos op den divan in de
zitkamer ineengedoken zat, vulden
haar oogen zich met tranen. Hij heeft
altijd gezegd dat hij nooit met een
meisje zou trouwen dat meer geld
had dan hijzelf, ging zij voort, dat is
altijd een idee fixe van hem geweest
en daarbyJuffrouw Dunbar
aarzelde, maar Hilary maakte den zin
voor haar af.
Wordt vervolgd.
li
De Echo van het Zuiden,
faalwyfesclie en Langstraatsche Courant,
I
I