Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. m in hit M mmm stress Prijsrennen te Waalwijk. Karei de Mol, Waalwijk fGil ID. Voor. Profiteert van onze Prijsrennen. Profileert van ons Gratis Koopen. m FEUILLETON Winkelnieuws. MOL. 11 HUMMER 18. ZATERDAG 28 FEBRUARI 1931. 54e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG, grieven, Ingezonden stukken, gelden enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. I ranco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-Adres: ECHO. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT VIER BLADEN. EERSTE BLAD a Moderne crisis-politiek. Sociaal-democraten en moderne vak bonden roeren thans de groote trom over de werkloosheid en de werk lozenzorg. Men heeft het In die krin gen druk in het laatste jaar Anli- Viootwetactie, huisbezoek voor uitbrei ding van het aantal aboni é's op Hel Volk en de Voorwaarts, vergaderingen legen het vonnis Soekarno in de P.N I zaak zijn eikaar In de laatste maanden snel opgevolgd. Thans weer de acte in zake de werkloosheid en dan komen de veikiezir gen voor de Provinciale Staten en de gemeenteraden Het Vaderland heeft er reeds op gewezen, dat by deze acties meer en meer de communistische schrijf en spreek-allures in toepassing gebracht tvorden. Deze eenzijdige ontwapenaars spreken van het beleggen van een .krijgsraad" te Utrecht Zij stellen .eischen" aan de regeering, met wie i\i\ch op voet van oorlog verklaren en van wie zij tevens ver angen, onze militaire positte zoodanig te doen zijn. dat, als de grenzen van het land be dreigd worden, bij voorbaat vaststaat, dal men voor de eischen van de een of andere natie zal moeten capituleeren en dus ook de roode heeren bij ons wel niets meer te eischen zullen heb- ben Zij laten op de eerste pagina van bun pers-organen een reusachtige vuist ferschljnen, oprijzende uit duizenden uitgestrekte handen. Zóó tracht men de geesten te ont. wricti en van velen, dte van de pro. blemen, welke de huidige ctisis natlo- naal en internationaal opwerpt, niet de fl ruwste notie hebben. Heeft geen der leiders van deze beweging waarbij politieke en vak actie weer innig samen gaan, neen. beter, de politieke leiding geheel aan den leiband loopt van de vakbond- van „De Echo van het Zuiden. Naar het Engelsch door J. VAN DER SLUYS. Juffrouw Donaldson heeft een bom in ons midden laten vallen. Toen tij klaar was met pakken, kwam ze me vragen of wij dit huis zouden wil len verkoopen. Dit huis verkoopen? Helen Dri vers gilde de woorden haast uit. Dit buis verkoopen en dan hier vandaan gaan bedoel je? Och hemel, ik heb soms het gevoel, alsof ik mijn ziel zou willen verkoopen om hier vandaan ic komen, Je ziel kun je wel houden, ver klaarde de oudere juffrouw Drivers g. Juffrouw Donaldson heeft een rijke vriendin, die een eenzaam huis °P de hei wil koopen. Ik het al ge jogd, dat die dame het huis eerst vaar eens moet zien en als ze dat ge- ian heeft, zal de koop wel afsprin- en. Dat moet u niet zeggen, bemoe- igde Hilary. Vóór ik naar Grantley !rugga, moet ik nog in Londen zyn 4 dan zal ik meneer ik bedoel dn advocaat van mijn vriendin vra- iöt om u zoo gauw mogelijk te schrij- Geen luxe gevel Geen sierlijk front, Doch prilzen laag Dat Is de kond. leiding beset van ae grenzen, waarop de „eischen" hier spoedig moeten stuiten Wij zouden het betwijfelen zeker ts. dat zij die ze wèi zten op den achtergrond blijven. De meest durvenden en die zitten In den vakbond! treden naar voren. Re volutionair sentiment verre van synoniem met geestelijke helderheid belooft vooralsnog de grootste winst voor deze aanbidders van het aantal, die categorieën met zeer tegenstrijdige belangen in één verband hebben weten samen te brengen. Economische wetten worden vervangen door theorieën om trent machtsvorming en het eind en de massa! mag den last dragen. Laatstbedoelde categorie van leiders werkt met „eischen" waarvan de draag wijdte hun wel bijster slecht voor oogen moet staan. Het aantal werk ioozen tn ons land zou thans reeds 200 000 bedragen, zonder dat er een teeken is, dat het dieptepunt van de depressie reeds bereikt is „De reactie is bezig van deze periode van werk loosheid gebruik te maken om de loonen te verlagen. Gelukkig bestaat tn ons land een moderne vakbeweging, die het loonpeil weet te handhaven". Hangen nu de crisisverschijnselen samen met het loonsvraagstuk, zoo vraagt een andere leider Het zijn domooren in het quadraat, die dit meenen, zoo ongeveer snauwt bQ terug. En bovendienwy doen aan loons verlaging niet mee De vuist Wie hier zyn handen niet voor luid, langdurig applaus gereed houdt, noch de vuist balt, maar zyn denkvermogen te hulp roept om zien te onëneeren, voelt menige vraag by zich opkomen Hij denkt: een aanial van 200 000 werkloozen, dat misschien nog toe neemt, vordert aan uttkeeringen al vlug over een vol jaar een uilgaaf van f IzO k f 140 miliioen. Hy overweegt, dai dit gedurende eenigen tyd een onver- mydelijke uitgaaf kan biyken, maar realiseeit zich tevens, dat in Nedeiland in 1928 dus onafhankelijk van deze crisis, reeds op 20 pet van het onder de belastingwetten vallende Inkomen van ongeveer f 4000 miilloen btslag gelegd werd door de publieke llcha men. Hij vraagt zich af, of vergrooting van dezen last, by daling van de totale som, waarvan zy afgenomen wordt, nu maar zonder invloed zai biyvenophei economische leven, dat met steeds fellere internationale concurrentie te worstelen krijgt en dat niet, zooals de jaren ontniddeliyk volgende op den oorlog, O -W„ maar o, wee belooft te brengen. Hij werpt bescheidenlijk de vraag op, of de domheid van de meening, dat loonsverlaging onvermy ven. U hoeft niet zoo pessimistisch tt zijn over den afloop van de onderhan delingen. Sommige menschen vinden het hier heusch zeldzaam mooi. Hilary liep naar het venster en keek uit over het heuvelachtige, eenzame heidelandschap, dat zich baadde in een gloed van zon onder een wolken- loozen herfsthemel. Een heeleboel menschen hebben behoefte aan stilte, ging Hilary droo- merig voort. Ik ken een vrouw in Londen die heel hard moet werken voor haar brood; ze zit den heelen dag op een druk kantoor en zij is zoo- vermoeid van 't rumoer in de zaak en op straat; ze vertelde me vaak hoe ze naar rust en eenzaamheid verlangde. Ze heeft een zit-slaapkamer in hei pension waar mijn moeder en ik woonden, met alleen 'n klein raampje dat op de daken van de aanliggende huizen uitkijkt. Als ze zoo'n uitzicht had, zou dat het paradijs voor haar beteekenen. U kunt begrijpen hoe menschen voelen, die het arm en ellendig heb ben, viel Helen Drivers abrupt uit, maar iemand die heel rijk is kan zich dat nooit indenken. Als uw vriendin rijk is, en haar leven lang rijk is ge weest, zal ze dat nooit kunnen be grijpen. Iemand die heel rijk is, zal het nooit kunnen begrijpen. Die woorden klonken in Hilary's hoofd na toen ze van „Heidezicht" naar het huis op den viersprong terug ging. Als dat maar waar was, wat was zij dan bly dat zy jarenlang de beteekenis van armoede had leeren kennen. De jaren in dat armoedige pension, de jaren waarin zij en haar moeder slechts met de grootste moeite in hun onder houd hadden kunnen voorzien, had den haar een kant van het leven lee ren kennen, die, als zy steeds döor luxe omringd was geweest, voor altijd een gesloten boek zou zijn gebleven. Arme juffrouw Blair met haar afge tobd gezicht en haar zielige pogingen om wat gezelligheid in haar naargees tig zolderkamertje te brengen, wat zou zij genieten van dit schitterende landschap! Als Mr. Brent alles nu maar net zoo zag als zij! Maar ten slotte, peinsde Hilary toen ze de laan afliep, tenslotte is het geld van mij en ik kan er mee doen wat ik wil Ze zag een groote auto staan voor de deur van het witte huis en toen ze thuiskwam en het atelier binnenstap te, stond mevrouw Redburn van een stoel bij den haard op en begroette haar. Hoe gaat het met u, klonk het ongewoon beminnelijk. Ik kwam meneer Dunbar vragen of hij nog iets aan zijn schilderij kon veranderen; mijn man is er verrukt over, maar hij vindt dat ik een ander collier had moeten om hebben. Hij wil dat dat nog veranderd wordt. Die verandering is gemakkelijk aan te brengen. Tony sprak kortaf. De opgeblazen mevrouw Redburn verveelde hem gruwelijk en hij was dolblij toen Hilary binnenkwam. De schittering in zijn oogen ontging de bezoekster evenmin als de zachte blos die op Hilary's gezicht kwam en ze keek met een veelbeteekenend glim lachje van den een naar de ander. delijk kan blijken, niet ver overt riff.-n wordt door de domheid van een machtswaan, die den loonfactorin het productie proces in een wereld, die een sterke daling van de koopkracht van tahyke millioenen te zien geeft, onaantasibaar wil verklaren De vuist gaat hem al minder iiyponeert nde vrees bekruipt hem, dat de illusie van het onaantastbare loonpeil wel eens exira aan de magen van thans nog werkenden bezochi zou kunnen woiden, zoo hun vuist te lang gebald blijft. Die vrees neemt toe, als hij op merkt, dat men den eisch stelt van verkorting van de werkweek tot 44 uren natuuriyk met behoud van hetzelfde weekloon, al laten de efschers dit desideratum, insluiterde een ver- hoogine van de loonuitga-en met meer dan 10 pet, voor het g»mak maar zwemmen als hy ziet, dat verlangd wordt, dat de steunregelingen allerwege verbeterd worden ais hij ontwaart, dat men Invoering van een 9 jarigen leerplicht wenscht, met verplicht ver volgonderwijs tot het voleindigde 17e levensjaar, van verplichte deelneming aan dagcursussen voor werkloozen tot aan dien letf Ijd en van niei-verplichte gelegenheid tot het ontvangen van theoreiisch en practisch vak-of ny «er- heidsonderwys enz. door alle jeugdige werkloozen beneden 21 jaar. Dan gaat het h m btjna duizelen van de millioenen, die dat alles zou vorder'n Een oogenblik denkt hy zich in een land, overvloeiende van melk en honing Maar hy herstelt zich spoedig. Zü ke maatschtpplj hervor mers kunnen, naar hy thans weer klaar inziet, in een wereld, die een crisis doorleeft als zich misschien nooit te voren voordeed, slechts dwaallich'en ontsteken voor een in onwetendheid gelaten massa, die lyders aanziet voor leiders. „De vuist" wordt hem een symbool van machteloosheid en gevaar voor hen, die haar helpen vormen Extra voordeelige prijzen gezellig winkelen; prettige vakkundige bediening; Koopen is blf ons een genoegen. j lederen middag en avond: RADIOCONCERT. Ik geloof dat ik mijn gelukwen- schen moet aanbieden, zei ze op een kwasi-onschuldigen toon en terwijl ze zich naar Hilary wendde voegde ze erbij: het mag eigenlijk wel een dub bele felicitatie zijn. Meneer Dunbar is wel heel gelukkig! Ik geloof, dat ik het niet heele- maal begrijp, zei Tony verbaasd. Waarom een dubbele geluk- wensch? Maar gelukkig ben ik zeker. Hij ging op Hilary toe en nam haar hand. Er zijn niet veel vrouwen zoo als ik er een krijg. En hij keek Hilary met een warmen blik aan, maar schrok opeens en vroeg zich af waar om zij zoo bleek zag en waarom er zoo'n eigenaardige uitdrukking in haar oogen was. Zeldzaam is een goede vrouw zeker, viel mevrouw Redburn hem op een honingzoeten toon bij. Vooral als ze nog zoo rijk is op den koop toe. U hebt wel heel goed uitgekeken; ik maak u wel mijn compliment. Mei deze woorden ging zij het atelier uit en Tony die keek alsof hij het in Keu len had hooren donderen, volgde haar om haar uit te laten. Hilary had het vage gevoel dat zij uren en uren voor den haard gestaan had, toen hy weer terugkwam. Zij kon niet meer denken, ze kon alleen maar onbeweeglijk staan met een dof, onwezenlijk gevoel in haar hoofd, terwijl ze haar angstige oogen op de deur gericht hield. Ze bewoog zich zelfs nog niet toen Tony het ate lier weer binnenkwam. In twee pas sen was hij bij haar; hij legde zijn hand op haar schouders en keek haar met een onderzoekenden blik strak in de oogen. Wat bedoelde zij?, zei hij met een onnatuurlijke strengheid in zijn stem. Wat bedoelde Hilda Redburn? Waarom beweerde ze dat ik goed uit mijn oogen heb gekeken? Wat betee ken t dat, Hilary? HOOFDSTUK XIX. ZOO KOPPIG ALS EEN MUILEZEL. Kindlief, ik kan alleen maar zeg gen, dat je met een van Tony's diepst ingewortelde vooroordeelen te vechten hebt, ik houd heel veel van Tony, hij is in elk opzicht een voortreffelijk mensch, maar hij is zoo koppig als 'n muilezel en tegen zijn vooroordeelen helpt geen redeneeren. Juffrouw Dunbar keek met oogen vol sympathie naar Hilary. Sedert kleine Babs in haar huis gekomen was, was Alice Dunbar milder en menschelijker geworden; het was als of Babs' kleine vingertje een deur in haar hart hadden ontsloten, die tot nogtoe goed gegrendeld was geweest. En terwijl ze naar Hilary keek, die zielig en lusteloos op den divan in de zitkamer ineengedoken zat, vulden haar oogen zich met tranen. Hij heeft altijd gezegd dat hij nooit met een meisje zou trouwen dat meer geld had dan hijzelf, ging zij voort, dat is altijd een idee fixe van hem geweest en daarbyJuffrouw Dunbar aarzelde, maar Hilary maakte den zin voor haar af. Wordt vervolgd. li De Echo van het Zuiden, faalwyfesclie en Langstraatsche Courant, I I

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1931 | | pagina 1