Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
m ui hart
HOL.
Prijsrennen te Waalwijk.
Karei de Mol, Waalwijk.
1
Voor.
aa»ai»A&
Profileert van onze Prijsrennen.
Proiiteert van ons Gratis Koopen.
f EUILLETOri
I!
Winkelnieuws.
«ummer
ZATERDAG 21 MAART 1931.
64e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-Adres: ECHO.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD
Zij, die zich met ingang van
1 April op dit blad abonneeren,
ontvangen de tot daartoe ver
schijnende nummers GRATIS,
De Rijksmiddelen.
|0ver£de maancT Februari ziet heter
met de opbrengst van de Rijksmidde
len slapjes uit. De malaise weegt nu
blijkbaar in voile zwaarte op de staats
inkomsten, Er was in de maand Fe
bruari van het vorige jaar op 1 '/i ton
na 40 mülioen binnengekomennu
blijft de opbrengst 5 miilioen en 2 ton
daarbeneden. .Het verschil met '/ia
raming blijft, niet.ver van_de 5 mn-
lioen af.
De teruggang 'vertoont zich over de
geheele linie behalve voor den gedis
tilleerd-accijns en den tabaksaccijns.
Er wordt blijkbaar nog Sink „gepruufd"
- misachten om de nare gedachten
ever de malaise te verdrijven. Ruim
3 mlllioen alleen aan belastinggelden
daarvoor kwam binnen, wat 3 ton
méér ts dan in Februari 1930. En we
rooken met ons allen nog zoo stevig,
dat de Staat daarvan 2 millioen 3 ton
wist te vullen, een dikke 40.000 gulden
meer dan in dezelfde korie maand van
't vorig jaar. Opmerkelijk gunstig is
ook de onverminderde opbrengst voor
de dividend- en tantiëmebeiasting.
Daaromtrent waren zeer sombere voor
spellingen gedaan, welke voor deze
maand In ieder geval nog niet uitkomen.
Verder is 't een en al malaise, waar
bij vooral in 'l oog vallen ae bizondere
verminderingen van opbrengst voor
Invoerrechten en registratierechten
('esp. 8 en 14 ton).
Over de twee eerste maanden van
dit jaar bedragen de inkomsten der
Rijksmiddelen nu ruim 77 8 mllrioen
Itgen 813 millioen in Januari— Febr
rut „De Echo van het Zuiden.
Naar het Engelsch door
J. VAN DER SLUYS.
Tony keek met een liefdevollen
Wik in het kleine gerimpelde gezicht,
aat de laatste maanden zooveel van
z'jn vroegere koude, harde uitdruk
king verloren had.
Die kleine aap is allerliefst, dat
18 zeker. Ik hoop dat ik haar vader
■net de volgende mail haar portret
ban sturen.
Dat met.begon juffrouw
Dunbar, maar ze zweeg onmiddellijk
ken ze het booze gezicht van Tony
Dat van Babs alleen, klonk het
jrtaf, terwijl hij opstond en naar de
gang.
Maar de woorden van zijn tante
adden herinneringen wakker geroe-
Pen, die zich niet lieten terugdringen
en toen hij een oogenblik later zijn
a eher binnenkwam, liep hij recht
reeks naar den versten hoek toe en
aaide een doek om dat met de be-
derde zijde naar den muur stond,
et gedempte licht van den winterdag
v n. °P en bescheen iederen trek
an Hilary's gezicht, haar wakkere
ugen, haar fijnbesneden inond en de
o °ne van haar .haren dit alles in
D scherp contrast met het kind dat
fS?n haar aangenesteld lag, haar
I r'!!6 n'chtje met de kastanjebruine
i j.u en en oogen zoo zwart als slee-
Vergelijkt onze kwaliteiten,
Vergelijkt onze Prijzen en
Ons Succes is Verzekerd,
1930. Bij van de raming (78 3
mitnoen) blijven we echter, maar.'/a
millioen ten achier.
Het ziet er niet vroolijkluit, maar
het jaar is nog' lang en belastingop
brengsten zijn wel.eens grillig. Laten
we den moed erin houden i
Lichtpunten.
Het Tweede Kamerlid Kuiper schrijft
o.m. in „de Volkskrant"
„Andermaal vallen in de duisternis
van de wereldcrisis eeaige lichtpunten
waar te nemen,
in ons eigen land
De weiktoosheid onder haven* en
transportarOeiders is eenigszins ver
mtnderd. Hei havenbedrijf wordt iets
drukker.
In Best.kan een tricotagefabriek weer
op volle kracht werken en zelfs uit
breiden.
In Budel werden aan de zinkwit,
fabriek weer eenige honderden arbei
ders te werk gesteld.
De linnenfabrieken in Veghel werken
weer normaal.
De mandenindustrie in Maas en
Waal leeft weer op.
In het buitenland
Voor hel eerst sinds vele maanden
hebben de diamantzagerijen In Ant
werpen weer arbeiders aangenomen.
Zij komen er zeits tekort. Daarom
zuilen binnenkort ook weer slijpers
kunnen worden te werk gesteld. Dit
zal ook goede gevolgen hebben voor
de diamantindustrie in Amsterdam.
Sommige Duiische meiaaltabneken
zijn weer van orders voorzien.
ijui.scne indusirieelen zijn naar
ne Babs; hij zag alleen maar Hilary's
gezicht en terwijl hij met geboeide
oogen keek, kwamen de woorden van
Jo Redburn hem in den geest, die de
millionair hem enkele dagen geleden
had toegevoegd, toen de twee mannen
een vertrouwelijk gesprek hadden ge
had op de Priory.
Het is niet moeilijk om verge
vensgezind te zijn tegen iemand van
wie men veel houdt.
En terwijl Tony's oogen op het
schilderij bleven rusten, stelde hij
zich voor de zooveelste maal de vraag,
hield hij nog van Hilary? Ongetwij
feld, maar ze had hem bedrogen
en ze was rijk!
„Het is niet moeilijk vergevensge
zind te zijn tegen iemand van wie men
veel houdt".
Weer klonken de woorden hem in
de ooren. Nu, misschien had Jo Red
burn gelijk. Misschien was het niet
zoo moeilijk iemand vergiffenis te
schenken van wie men veel hield.
Maar tenslotte was het niet zoozeer
Hilary's bedrog als haar rijkdom die
als een muur tusschen hen stond. Na
tuurlijk hield hij van haar! Hij lachte
bitter. Hij hield van haar zooals hy
van het eerste oogenblik af, toen hij
het frissche, vriendelijke gezichtje en
de glorie van haar gouden haren ge
zien had, van haar had gehouden,
maar dat deed niets af aan zijn on
herroepelijk besluit. Hij had altijd
beweerd, en dat zou hij blijven vol
houden, dat een man in zijn positie
niet het recht had om met een rijke
vrouw te trouwen en daarbij bleef 't
Er kwam een strakke, halsstarrige
uitdrukking op zijn gezicht en met 'n
bruuske beweging zette hij het schil
derij van Hilary met het kind weer
tegen de muur; toen ging hij voor
den schildersezel zitten en werkte
Rusland geweest. Waarschijnlijk kunnen
zij daar voor 300 millioen maik werk
leveren. Zij vragen van de regeering
aandeel ln risico en exporicrediet.
Waarschijnlijk wordt dit toegestaan.
Het werkioozencijfer, dat 14 dagen
geleden, in Engeland is verminderde met
ongeveer 14000, is nu ln Duitschlaud,
voor het eerst sinds maanden, atge
nomen met ruim 19000,
Tegenover deze gunstige berichten
staan weliswaar jobslijdingen en achier
uitgang ln andeie industin ë.i maar de
malaise ls ihans niet meer algemeen.
Hier en daar valt opleving te bespeuren.
Goddank. De cnsls heeft baar hoogte
punt bereikt. Al ls het zeer langzaam,
ér komt verbetering."
Als nu de scnoen- en lederindustrie
daar ook maar spoedig in kan deeien,
aan zijn wij ook ln deze streken weer
gered, zoo voegen wij er bij.
V Colijn s werk vernietigd.
Colijn's „vyfjaren-plan" is volko
men mislukt.
Bijna vier jaar is 't thans geleden,
dat dr. Colijn te Tilburg een overzicht
gaf van hetgeen in de pas gehouden
economische wereldconferentie was
besloten, van de hoopvolle „aanbeve-
lingen" die daar waren aangenomen.
De nuchtere en zakelijke Colijn
maakte zich zelf en anderen niet diets,
dat op slag alles zou worden bereikt
wat te Genève met zooveel geestdrift,
tot inluiding van een nieuwe econo
mische aëra, was aanvaard.
Maar binnen vijf jaar, zoo stelde
hij zich voor, zou de nieuwe koers, 't
opheffen der tol-barrières, zich heb
ben af ge teekend en zou op den inter
nationalen economischen oorlog van
toen de internationale vrede volgen.
En nu?
Gisteren moest dr. Colijn te Genève
de ontmoedigende verklaring afleg
gen, dat allen eenstemmig zullen er
kennen, dat men geheel en al gefaald
heeft in de pogingen om de aanbe
velingen der economische wereldcon
ferentie van Mei 1927 zelfs maar tot
een begin van verwezenlijking te
brengen.
Er is dus niets bereikt.
En Colijn sprak een woord van af
scheid: het was gedaan, het was af-
geloopen.
Wij denken aan Daudet's La der-
nière classede Elzas was na den oor
log van 1870 Duitsch geworden; de
Fransche dorpsschoolmeester moest
zijn plaats ruimen voor een Pruisi-
schen collega; hij gaf, in bijzijn van
al de dorpsautoriteiten, zijn laatste
les, vertelde van Frankrijks groot
heid en de liefde tot het oude land;
daar schetterden de Pruisische trom
petten; de meester keerde zich naar
het bord en schreef daarop voor liet
laatst: Vive la France! een gebaar
met de hand, een snik, het was ge
daan.
Wat die dorpsmeester gevoelde,
moet ook bij dr. Colijn zijn omgegaan,
toen hij zijn werk van vier lange ja
ren, zijn rusteloos, beleidvol werk zag
stukgeslagen.
Niet het eerst en niet vooral omdat
het zijn werk was, maar omdat het
moeizaam streven naar den economi
schen vrede door onwil en onver
stand schipbreuk heeft geleden.
De economische oorlog kan nu
weer met frisschen moed beginnen
en worden voortgezet.
De 18e Maart 1931 zal, vreezen wij,
een noodlottige datum blijven in de
Babs,
Maar Redburn's woorden wilden
niet uit zijn geest wijken, de herhaal
de pogingen van zijn tante om hem
over Hilary te spreken, het bekijken
van haar portret, het gaf hem alle
maal een gevoel van rusteloosheid en
ellende. En hoewel hij bleef door
schilderen, was zijn enthousiasme
weg. Hij had in de laatste dagen een
stuk van zijn levenslust verloren; het
pleizier in zijn werk was verdwenen.
Ik weet ten slotte nog niet, zei
hij later tegen juffrouw Dunbar, of
ik die opdracht vandat landschap
aanneem. Ik ben toch eigenlijk meer
portret- dan landschapschilder.
Of je dat nu bent of niet, ant
woordde zijn tante op haar droge ma
nier, je hebt in ieder geval een heele-
boel succes gehad met je landschap
pen, het zou meer dan zonde zijn, on.
zóo'n kans weg te gooien. Ik zou in
ieder geval maar eens met die cliënt
van de advocaten die je geschreven
hebben, gaan praten. Als je hem niet
sympathiek vindt, of als hij niet ge
noeg betalen wil, kun je de opdracht
altijd nog weigeren.
Tegen de logica van deze redenee
ring kon Tony niet veel inbrengen en
hij gaf den advocaten dag en uur op,
waarop hij hun cliënt op „Heidezicht"
zou ontmoeten.
Extra voordeelige prijzen gezellig winkelenprettige vakkundige
bediening; Koopen ls bij ons een genoegen.
lederen middag en avond: RADIO-CONCERT.
Buiten op dë heide was de late
herfstdag op zijn schoonst. De wol-
kenlooze hemel was van een bleek,
zilverig blauw en het glooiende land
vervaagde wazig in de verte. Aan
weerszijden van de laan, waar Tony
hep, stonden de kale takken van de
wilde roos; ze vormden een fijn net
werk tegen de lucht, en zaten vol roo-
weerstaanbaar aan Hilary denken,
terwijl hij verder door de laan liep.
Meer dan eens had hij daar met haar
gewandeld en het was alsof de echo
van haar stem nog in zijn ooren
klonk.
Het witte huis aan het eind van de
laan, vertoonde teekenen van leven.
Ladders stonden tegen de muren,
werklieden waren bezig in den tuin;
het zag er lang niet meer zoo eenzaam
en somber uit als vroeger. Alsof het
tot nieuw leven ontwaakt is, dacht
Tony, toen hij het grasveld overstak
en aan de bel trok. Het paleis van de
Schoone Slaapster; het is alleen maar
jammer dat er geen Prinses is, alleen
maar een excentrieke oude heer!"
Een keurig juffertje, de huishoud
ster van den ouden heer, dacht Tony,
deed open en nog voor hy naar den
heer des huizes kon vragen, noodigde
ze hem met een vriendelijk lachje uit
om binnen te komen.
U bent zeker meneer Dunbar,
zei ze. Wilt u mij alstublieft volgen?
Tony deed wat hem gevraagd werd,
zijn begeleidster bracht hem door de
hall, waar werklieden druk bezig wa
ren met hun restauratie-arbeid, naar
de groote kamer die onder het regime
van de dames Drivers de ontvang
kamer was geweest. Het vertrek was
nog ongemeubeld; er stonden alleen
een vurenhouten tafel en twee keu
kenstoelen. Tony ging direct naar 't
venster; hij keek verrukt naar het
uitgestrekte landschap en hij was zoo
verdiept in de liefelijkheid van de
zachtglooiende heuvels onder den zil-
verig-blauwen hemelboog, dat hij de
voetstappen niet hoorde die op de on
bedekte houten vloer nader kwamen.
Doch eensklaps merkte hij dat er
j iemand naast hem stond en toen hij
zich omkeerde kon hij van verbazing
aangezicht tot aangezicht met Hilary.
Ze bleef onbewegelijk staan; het zon
licht straalde in haar oogen en in
haar gouden haren.
Ik ben zoo blij dat je gekomen
bent, begon ze, en het hooren van
haar zachte stem gaf Tony 'n vreem
de ontroering. Zou je me geen hand
willen geven? ging ze schuchter voort
en ze keek hem zoo smeekend aan,
dat het hem groote moeite kostte om
zijn stem koel te doen klinken toen
hij antwoordde:
Natuurlijk'wil ik je dat, en tege
lijkertijd gaf hij haar stijf en vorme
lijk een hand; maar er moet hier toch
een vergissing in het spel zijn, ik ben
hier gekomen voor een afspraak met
de nieuwe eigenaar van het huis.
Zoo? Hilary glimlachte en een
verleidelijk kui'tje kwam in haar
wang. Hoe heet die nieuwe eigenaar?
Ik zou het je niet kunnen zeg
gen, ik weet niets van hem.
Tony sprak hoe langer hoe abrup
ter, omdat hij zich tot zijn groote er
gernis bewust werd dat hij zijn oogen
niet kon afhouden van dat kuiltje in
haar wang. Hij heeft mij door z'n ad
vocaten laten schrijven. Hij schijnt 'n
opdracht voor mij te hebben ik
moet een schilderij voor hem maken.
Ik had afgesproken dat ik hem om 2
uur zou ontmoeten. En het meisje dat
mij opendeed scheen te weten, dat ik
verwacht werd. Hij is toch zeker hier?
Ik heb geen heer gezien.
Er speelde een ondeugend lachje
om Hilary's lippen; in haar. oogen
dansten vonkjes van pret. Hoe weet
je zoo zeker dat de nieuwe eigenaar
een man is? Je zegt zelf, dat je niets
van hem weet?
Slot volgt.
WaalwUbsche en Langstraatscbe (oiiranl,
v o
I
