mini
Y
hTTnrrl
lin
3
No. 42. Zaterdag 23 Mei '31. 54e Jrg.
trom.
-Jïög A
*ƒ£.---■
•mk
No 40,
nng.
ien.
en.
Met bovenstaande, goed geteekende
echt Brabantsche kiek als kop geeft
iet Weekblad voor Friesland een uit
nemende beschouwing van haar ver
slaggever en teekenaar over de Bra
bantsche schoenindustrie. Er zijn vele
belangrijke artikelen verschenen naar
aanleiding van de succesvolle excursie
der journalisten door het schoenenland,
«re troffen er echter weinig zoo getui
gend van sympathie met Brabant, van
goeden kijk op zaken, van goede
voorlichting van 't publiek dan in dit
blad, dat in Friesland geweldig veel
gelezen wordt.
Hoort hoe het interessante en aardig
geïllustreerde artikel aanvangt:
Brabant 1
Het land daar ver in 't Zuiden aan
de overzijde der Maas. Tot voor den
oorlog bij verre weg de meesten onzer
gewestgenooten slechts van hooren
zeggen bekend. Sinds 1914 echter voor
velen een land geworden, waar de
menschen, zooal geen familie, dan
toch gewaardeerde, goede kennissen
zijn, die we gaarne nog eens weer de
hand zouden drukken.
Het oude bedrijf.
Hoevele Friesche huisvaders zijn er
niet, die onuitwisbare herinneringen
aan het Brabantsche land en volk
meedragen. Herinneringen van uiteen
loopenden aard voorzeker. Maar die,
welke ons de beelden voor den geest
tooveren van de liefelijk gelegen
boerendorpjes en de gezellige steden
met hunne knusse schuilhoekjes, van
de vennen en de plassen, van golvende
heidevlakten en zelfs van prozaïsche
knollenvelden, door slanke peppels
omzoomd, die herinneringen wekken
slechts aangename gedachten bij ons
op. En wanneer we dan daarbij terug
denken aan de gulle, ronde Brabantsche
mannen en vrouwen van het goede
Zwikker aan de machine.
•fT
W
Jos. Ivlijberg, Voorzitter C.W.S.
W. Donker Pzn., Viz. v. d. Ned. Bond.
Jos. de Pont, Voorz. K. v. K., Tilburg.
E. C. J. Moonen, Burg. van Waalwijk.
1TEN
ma
Zonder schriftelijke toestemming is eenige overname uit deze rubriek verboden.
46365
F IJK.
DE WONDERREIS VAN
KNIP EN KNAP*
•O» wat zouden we staan kyken,
A's men ons dat alles vroeg",
Wak nu Knip het is heel jammer,
Maar nooit krijg ik geld genoeg.
Om een plaats aan boord t$ nemen,
Naar een land hier ver vandaan,
daarom vrees ik, dat ik nimmer,
Met zoon'n schip op reis zal gaan."
jN". zei Knip* het zou toch kunnen,
Maar dat duurt nog wel een poos,
Uat we werden aangenomen
UP zoo'n schip als matroos.
Joch", liet Knap zich verder hooren,
«I de man, waar 'k juist van sprak,
"at ik best al mee kan varen,
Neen, hij vond me niet te zwak.
5?aar je moet wat durven Knipje,
"■was jij maar niet zoo bang,
"Denk, als ik op jou moet wachten,
Voor ik het zeegat uit zal varen,
Luister eens ik heb een plan,
Daar moet jy eens over denken,
Als je het goed vindt, zeg het dan.
Om aan boord van 't schip te komen,
Knip gebruiken wy een list,
En we kruipen op een avond,
Samen in zoo'n groote kist.
Het moet een leege zijn, dat snap je,
Het deksel trekken we dan dicht,
En als we ons maar stil houden,
Nu, dan vindt men ons niet licht.
En dan worden wij gedragen,
In het ruim van 't groote schip,
Wat er verder zal gebeuren,
Zien we later wel, hoor Knip.
Nu, daar moet je eens over denken,
Als je zin heb, ga dan mee.
Over enkele dagen zyn wy,
Dan al op de groote zee."
(Wordt vervolgd.)
slag, die we aan den haard by de
vlammende mutserd of in 't stamlneetje
bij kaarten of biljart hebben leeren
kennen, dan kan het niet anders of
een glimlach om onze eigen lippen
weerspiegelt de goedlachsheid van die
oude bekenden.
Van dat Brabantsche land, indagen
van bange zorg en beangstigende
onzekerheid den Friezen zoo na ge
komen, willen we thans opnieuw iets
vertellen. Want we zyn er weer ge
weest. Niet in de soldatenrok ditmaal
en de goedlachsheid van die oude
bekenden, maar als journalist by de
Brabantsche schoenmakers.
Lederbereiding.
Ontvleezers.
Kaatsheuvelsche schoenstiksters.
„De Schoen" is in de gelegenheid
eenige teekeningen af te drukken, aan
welk blad wy er op onze beurt een
paar ontleenen
Nog dit aardige fragment:
Tempo, tempo 1 En toch. in diezelfde
Een echte Jongensstreek.
Ha.a 1 daar is de post juicht het
in Ella's harlje, want ze verwachte een
brief uit Utrecht van de familie Ver-
meurs, of zy volgende week al komen
kon en daar is hij.
Moe Moe 1 waar bent U
Hier wat U 't
'k Heb een brief uit Utrecht of ik
volgende week al komen kan, wat
dunkt U?
Volgende week al kind En moeder
keek al wat bedrukt om haar kind,
haar oudste, haar rechterhand, die nu
de wereld in zou gaan in een heele
deftige familie als kinderjuffrouw bij
'n eenig kindje van twee jaar.
Ella was de oudste van de twaalf.
Er waren er al meer uit, maar dat
was al zoo gewoon, want die waren
op het dorp gebleven, maar Ella was
door het hoofd der school aan deze
betrekking gekomen en nu moest zy
het dorp verlaten.
Ella vond het fijn. Ze wilde ook
wel eens wat anders, want ze was nu
twintig en altyd thuis geweest, altyd
en nu haar deze betrekking aangebo
den werd, was zy er direct voor te
vinden,
Haar zusje van zeventien jaar zou
dan haar plaats by moeder innemen.
De hoofdonderwyzer had ook gezegd
dat het wei eens goed voor Ella zou
zijn wanneer ze eens in een heele
andere omgeving kwam.
Dit hadden allen toegestemd.
En moeder?
O, ais moeder 's nachts in haar
slapelooze nachten lag te peinzen over
haar Ella, dan viel zij soms huilende
in slaap.
Maar niemand mocht het merken
en in geen geval Ella.
Deze was vol idialen over haar toe
komst en leefde in biyde voorultzich-
ten in de dingen die komen zouden.
BUITENLAND.
Devote fabrieksversiering in
van Arendonk's Schoenfabrieken.
fabriek, waar den heelen dag de raderen
snorren, de hamers tikken en de schy-
ven schuren, waar we by de stiksters
een vrouw zagen zitten, die nu al zes
en twintig jaar lang aan dezelfde
naaimachine knoopsgaten maakt of
naadjes naait, daar zagen we ook iets
dat het Brabantsche volk in z'n kinder-
lyken eenvoud typeert en in de jach
tende fabriek den geest naar hooger
richt. Onze teekenaar heeft het in
lijnen vastgelegdeen versierd Maria
beeld, met brandende kaarsen, fleurige
R.K. Kerk te Waalwijk.
papieren bloemen en kleurige papieren
franjes. Zoo hangt er in iedere afdee-
iing, waar meisjes werken, één, en het
een al mooier dan het ander.
Wie brengt deze getuigenissen van
naïve devotie in de fabriek? De
directie? Neen, de arbeidsters zelf.
die er een soort van wedstryd aan
verbinden, welke afdeeling de mooiste
„vereering" heeft.
Kyk, dat ontroerde ons even in die
fabriek, waar de mensch maar een
verlengstuk van de machine heet te
zyn
Het artikel een groote pagina van
zes kolommen druks vullend besluit:
Er wordt door de C.W.S. hard
gewerkt om het gestelde doel te be
reiken. En wij willen daartoe gaarne
het onze bybrengen, al was 't alleen
maar om te voorkomen, dat de Bra
bantsche schoenmakers weer terug
vallen in de ellende van het thuis
werken, met zijn onbeperkte werk
dagen en schandelijke kinder—exploi
tatie.
Daar zyn de Brabanders, de men
schen met de gulle, zonnige lach, veel
te goed voor
Kom moedertje niet zoo bedrukt
kijken hoor, U gunt het me toch
wel hé?
Ja zeker kind, gunnen wel hoor,
maar wy zyn altyd bij elkander ge
weest en dat zal me zoo zwaar vallen
als je dan weg zult zijn, want jy wist
alles van heel de huishouding
ja moe zei Ella, maar Juulije is ook
heel flink en U zal eens zien hoe alles
mee zal vallen.
Ik hoop 't, zuchtte moeder.
En zal ik dan maar schryven dat
ik komen zal volgenden week moe
Ja dat is goed Ellaen toen moeder
zich omkeerde zei Eila
Zullen wij dan a.s. Donderdagavond
den afscheidsavond geven aan al de
familie, vrienden en vriendinnen?
O, ja dat is goed, dan ben je nog
eenige dagen hier om alles in orde te
maken.
En dat gebeurde. Alie vrienden en
vriendinnen werden uitgenoodlgd om
nog eens gezellig by elkander te
wezen eer Ella de groote reis naar
Utrecht zou ondernemen.
O, zeg moe, hoe vindt U dat als
wy oom Jan en tante Riek uit H. ook
uitnoodigen, uw tweeling—zuster
Hé ja zei moeder, dat is een reuzen
idée. Zoo werden oom en tante
met de twee neefs ook uitgenoodigd,
en het zou een fyne avond worden.
De genoodigden zouden tegen acht
uur gevraagd worden, maar oom en
tante heel den dag.
't Is Donderdagavond, Allen zitten
aan tafel. Vader, moeder, twaalf kin
deren, oom, tante, twee neven en de
intiemste vriendinnen van Ella,
De ouders zitten by elkander mei
de kleinste kinderen, maar aan den
anderen kant van de tafel zitten de
jongelui.
Het kabinet /aspar in België
afgetreden.
in de Belgische Kamer, waar de
algemeene beschouwingen over het
nieuwe fortenplan der regeering
Woensdagavond waren gesloten, moest
gistermiddag in de eerste plaats over
een socialistisch voorstel tot verdaging
van de uitvoering der vestingwerken
tot na de ontwapeningsconferentie
1932 worden gestemd. Zooals ver
wacht, werd dit voorstel door de
meerderheid verworpen, maar Ihier-
mede bleek het gevaar nog niet
geweken, want het politieke onweder
stak pas daarna met groot geweld op,
toen drie Vlaamsche katholieke leden,
de oud-premier Pouliet, mr. Marck en
prof. Sap leder op hun beurt een
amendement indienden, het eerste
strekkende tot onbepaalde verdaging
van het deel van het fortenplan be
treffende Antwerpen, het tweede
houdende vermindering der voor 1931
voorziene buitengewone begrooting
van landsverdediging van 400 tot 175
mi lioen francs, het derde voorstellende
uitstel van het bouwen van de forten
ten Zuiden van Qent.
Te midden van het gerucht ver
klaarden Jaspar en de minister van
andsverdediging, de Brocquelille, de
eerste twee amendementen te kunnen
aanvaarden, maar ten aanzien van het
derde de kwestie van vertrouwen te
moeten stellen. Dit bracht heel wat
opschudding teweeg, wat nog toenam
toen duideiyk werd, dat de liberale
leider Deveze, het oneens was met
Jaspar
De socialistische leider Vandervelde
zeide zich zeer te verwonderen over
de onlogische houding der regeering,
die eerst de vesting Antwerpen als
een der hoofdbestanddeelen van haar
fortenplan verdedigde, om haar thans
zonder meer op te geven.
Onmlddeliyk daarop verklaarde
Deveze, dat zyn liberale vrienden
weigerden de regeering in haar politiek
van capitulatie voor de Vlaamsche
katholieke democraten te volgen. De
socialisten schreeuwden zonder op
houden aan het adres van de regeering
Allez vous en! Trek er uitl Het
kabaal hied aan, tot het oogenblik,
dat president Poncelet de vergadering
schorste en de tribunes deed ont
ruimen.
Toen een half uur later de ver.
gadering werd hervat, las de Kamer,
president den brief voor van Jaspar
aan het parlement, mededeelend dat
de regeering haar verzoek om ontslag
aan den Koning had overhandigd.
BINNENLAND.
De Koningin naar Parijs.
Naar wij vernemen, heeft H M. de
Koningin een uitnoodiging van de
Fransche regeering aangenomen om
een bezoek te brengen aan de Koloniale
tentoonstelling te Parijs.
H.M. zal incognito reizen, doch
gedurende haar verbiyf te Parys offi
cieel ontvangen worden door den
president der Fransche republiek.
Het ligt in de bedoeling der Konin
gin od 15 |uni te PaMis aan te komen.
VAOERLANDSCME BANK
VOOR BELASTE WAARDEN,
'S-G RAVENHAOB,
6oi tenen beurskoers A IA O
|0 OBLIGATIE! O 1UU
met jaariyksche uitloting.
gonnen allen te smullen.
Het was hen aan te zien dat het
heeriyk smaakte.
Onder heel gezellige kout werd
de maaltijd voortgezet.
Op eens springen eenige meisjes
verschiikt op en roepen luidkeels.
O, neen maar kyk eens 'n kikvorsch,
'n kikker, 'n kikker, twee kikkers, drie,
alles loopt van tafel.
Opeens zei vaderwaar komen die
nu vandaan?
Kyk, zegt tante Riek, daar zijneral
vijf en die gierde het uit.
Alleen kleine Jan is aan taiel biy ven
zitten, om lekkertjes door te eten.
Met een glunder gezicht zegt hij, gaat
toch zitten eten, het is veel te lekker
om zoo'n leven te maken voor een
paar kikkertjes 1
Weet jy daar niet meer van vadertje
zei oom Jan en toen hy dicht by
Jantje kwam staan, sprong er een
kikker op oom Jan zyn schoenen.
O, riep oom proestend van het
lachen, kijk eens even ze komen uit
Jan zyn zak.
En waarlijk, jan had in den tuin
zooveel kikkers gezocht als hy vinden
kon en in zijn zakken gedaan, in de
hoop dat ze er langzamerhand uit
zonden kruipen en 't heele gezelschap
aan 't schrikken zouden brengen. Wat
hem deerlijk gelukte, den kleinen
viezerd, zooals allen hem noemden.
J. T. DB H.
De „Alles mag hier" kamer!
„Natuuriyk mag je haar zien. niet
waar Joztfifte", zei Nanette. De goede
vrouw lachte vriendelijk, toen Nanette
Jan by de hand nam en hem mee trok
naar boven. Eerst gingen zy op de
groote hal, waar de vloer van marmer
was. De klompen van Jan zongen hier
clid'Clid-din-din-did-doe-doe, veel har-
De Echo van het Zuiden.
0*%hrab*"tsct>Z
5S>
joke
waalwijk.
