Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. 'mm Msschool voor leerlooiers en Schoenmakers feüïlletom ONTERFD- KAREL DE MOL Voor. begin NIEUWE cursussen I dwingen tot koopen. Winkelnieuws. DOOR. ERVARIÖ6 EJ2TCS ZATERDAG 20 JUNI 1931 54e JAARGANG. lNGS' «UMMER 50 nen 81) verken ouden a n „De ge verg! rkoop de, geca Alle Tot pre ïmd mr. rop afgeti irissen zi is de he van Gi W.Sch nan, zich met j ken voo ij het dn Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. DIT NUMMER BESTAAT UIT VIER BLADEN. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-Adres: ECHO. Prijs der Advertentiên: 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiên moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. EERSTE BLAD naar Tiri ïeeft H,i pgevat Juli te rg te Ni ïnrijksch het eige: y, firman jsenthald N.V. van fabrieka "J.V. van i te Hel dat des St. Lami t tegen 2 :ing zulle arbeide n. ',n. ebben it iracht, of dan ver >edroeg of bijkai i de eers en fin, Het Vijfjarenplan. Zooals begrijpelijk tracht Moskou het in zijn propaganda voor te stellen, alsof het .vijfjarenplan op het punt van volledige uitvoering en slagen staat. Kautsky en Tiotzkt hebben daaren- tegen een catastrophe daarvan voor speld, omdat te veel fouten begaan zijn De deelen sluiten niet volgens hen en de positie der arbeiders wordt een slavenleven. Een medewerker van een Russisch blad heeft een onderhoud gehad met iemand, die de hoofdcentra van den Kaukasus en Europeesch Rusland heeft bezocht en die door zijn positie connecties had met de kopstukken der communistische leiding. Hij zeide o.m. In het beste geval zal men erin slagen den schijn te redden en op tijd een deel van de electrische generatoren op gang te brengen, maar er is geen sprake van, dat ook de fabrieken, die voor de afneming van den stroom bedacht zijn, in bedrijf kunnen worden gesteld. Het lot van vele andere gi ganten van de sovjetindustrie is ana loog Inderdaad is het lot van het groote plan zeer moeilijk te raden en vol verrassingen. De zware industrie, me tallurgie, machinebouw, oorlogsindu strie, electr—techniek groeien quant! tatiefmaar geven eenenorm percentage uitschot en een scherpe daling van de qualiteit der productie. De lichte en verbruiksindustrie, met opzet in de Goliath was groot, David was klein, Op 't oog is Mol nietig, Zijn inrichting is fijn, Mol mag er zijn, Mol is ook voordeeliger schaduw van het plan gelaten, geven zelfs deri beloofden bescheiden groei niet te zien. Het dorp is overhoop gegooid door de nieuwe agrarische revolutie. .Al in de buitenwijken van Petersburg zijn de boeren slechts bereid hun producten af te geven in ruil voor waren. In het binnenland neemt het wantrouwen in het sowjet- geld eigenaardige vormen aan. Zoo werd door een vergissing naar een dorp, waar geen electrlciteit was, aan het adres van een coöperatie, een wagen electrische strijkijzers gezonden Den volgenden dag kwam de lastge ving de strijkijzers naar de stad terug te sturen. Maar het was te laat. De boeren hadden den heelen wagon leeggekocht, daar ze in de strijkijzers een middel zagen om hun spaarpen ningen in waren om te zetten. Als in de coöperatie vrij glazen of kopjes verkocht worden, schuwt de boer het niet er een paar honderd te koopen en ze te verbergen. Men ziet hier een bevestiging dat het plan voert tot een crisis en tot het tot slavernij brengen der bedoelingen. Aldus de Maasbode. Daartegenover bespreekt .De Morgen" eenige cijfers, welke de N. Haarl. Ct. vermeldde be treffende den Invoer van Russisch graan in ons land en levert daarbij volgend commentaar: .Het percentage, dat de Russen van den totalen invoer leveren, is dus ge weldig gestegen, om een toppunt te bereiken in Januari van dit jaar, waarna het wat minder wordt, doch niettemin heel hoog blijft. Ais men zich nu nog herinnert de vastberaden besluiten, waarvan de graanhandel niet zoo lang geleden mededeeüng deed, om nooit en te nimmer dit .bloedgraan" in ons land binnen te laten, dan moet men toch wel even lachen. Het feit op zichzelf is anders ernstig genoeg, 't Levert een bewijs voor de groote plaats, welke Sovjet—Rusland gaat innemen in het Internationaal handelsverkeer. En dit geeft tevens een aanwijzing voor de kansen, welke het Sovjet—systeem krijgt, om in econo misch opzicht het kapitalistisch deel der wereld ie overvleugelen en de chaotische productie- en distributie toestanden te verergeren. Zij, die sinds jaar en dag een aan staanden val van 't Sovjet—regime voorspelden wegens de onmogelijkheid van doorvoering van 't nieuwe systeem, zien zich nu toch wel leelijk bedrogen. tem* rereswre HEEREN-BAM :hten. ge. .uis te 'i heden in i, de igeveér 3 wachter emeente, :zen diens lefend. nd jnze plaat sn. TE WAALWIJK. den eersten Dinsdag in September. Inlichtingen en aangifte bij den Directeur. ln' 8 (Zie verdere toelichtingen in dit blad.) 3 t Russische volk blijft de staats- tyrannie dulden en in een koortsachtig tempo wordt het geheele economisch apparaat gemoderniseerd. Als we daartegenover niets anders weten te zetten dan critiek op de ter reur en het geweld, waarmede dit alles gepaard gaat, dan zat de groote vijand moeilijk tegen te houden zijn. Positieve arbeid aan de vernieuwing der economie volgens de eeuwige beginselen van het Christendom is meer dan ooit noodig en meer dan ooit dringend". Wij behoeven zeker wel niet te ver klaren, dat we met bovenstaande be schouwing volledig instemmen. Er is „periculum in mora"in uit stel drelet gevaar HIJ WEIGERDE HET „WILHELMUS" TE ZINGEN. Maandagmorgen heeft, zoo vertelt „Het Volk", een 12-jarige leerling van 2Q-50ct,jw<ms de 5e klasse der president Kruger- school in le Lange Nekstraat te Am sterdam, bij de zangles bezwaar ge maakt om mee te doen, toen de klas se-onderwijzeres de leerlingen na an dere liederen ook het Wilhelmus wil de laten zingen. Toen den jongen, die lid is van de A.J.C., naar zijn bezwa ren werd gevraagd, deelde hij die me de, waarna de onderwijzeres hem bij wijze van strafmaatregel opdroeg het Wilhelmus alleen te zingen, hetgeen de jongen opnieuw weigerde. Daarop is hij naar het hoofd der school ge zonden, die den knaap in overleg met de betrokken onderwijzeres, voor 3 dagen van school stuurde. De ouders van den jongen hebben zich over deze zaak eerst telefonisch, en daarna schriftelijk bij den wethou der voor het onderwijs, beklaagd. Naar het blad verneemt, heeft de wethouder deze zaak ter onderzoek in handen gesteld van den inspecteur j van onderwijs, den heer C. P. Vrij burg, die gisteren een onderzoek bij beide partijen zou instellen en den wethouder van zijn bevindingen rap-. van „De Echo van het Zuiden". Uit het Engelsch van DOLF WYLLARDE. 25. Zqo heet zijn plantage op St. Alousie, verduidelijkte mevrouw Mel ville. Mijn man heeft verleden jaar een week bij hem gelogeerd. Ik zelf ken hem niet. Hij kwam maar heel zelden in Port Gragas en Trinity; zijn terreinen liggen ongeveer 15 mijl ver der. Hoe heet hij ook weer, "nor meerde de predikant. De naam is mij ontschoten. Was het niet Caryl? Neen, Harrel heette hijDig- by Harrel. Digby Harrel? riep mevrouw Bryant uit, dien ken ik. Een oude vriend van ons, nog in de verte fa milie zelfs. Door een of andere zon derlinge bepaling in zijn vader s tes tament heeft hij alle vooruitzichten op eèn positie in Engeland verloren en is naar het buitenland gegaan. Waar heen wist niemand. Zou hij t heusch zijn? Barbara, hoor je dat? Digby woont vlak bij ons! Eigenaardig, antwoordde Barba ra peinzend. Het is nu ongeveer 2 jaar geleden, dat wij hem voor het laatst gezien hebben. Logeert hij op Thur- lands? Ja, bij zijn zuster, mevrouw Cartwright. Mevrouw Cartwright? O ja, zij is met een advocaat getrouwd, niet waar? Zij heeft een goede partij ge daan dat werd tenminste destijds gezegd, vertelde lady Bryant. Mooi was zij niet. Lang niet zoo knap als "haar broer. Tusscheh twee haakjes, is hij getrouwd? Neen, maar dat zal wel niet lang meer duren, vertelde mevrouw Mel ville lachend, blij dat ze haar babbel zucht kon botvieren. Bij hem in de buurt woonde een meisje, dat pro beerde alle mannen het hoofd op hol te brengen, maar nu geloof ik, dat zij sflcces heeft gehad. Daar weet je niets van, Meta, protesteerde kolonel Melville voor zichtig. Och kom, heel St. Alousie was er vol van, hield zijn vrouw vol. Wat is het voor een soort meis- j je?, vroeg lady Bryant, schijnbaar on- verschillig. Zij had graag gehoord, dat Digby getrouwd was, maar zij kon niet ver- gelen, dat liij nog in de verte met haar verwant was en wilde onder geen voorwaarde, dat hij zou trouwen met een of ander West-Indisch meisje. Door het huwelijk van haar eigen zoon had ze ervaring opgedaan op 't gebied van ongewenschte verbintenis sen. En al zou ze niet graag willen, dat hij Barbara ten huwelijk vroeg, ze hoopte toch vurig, dat hij niet met een kleurlinge of „zoo-iets" zou aan komen Het is een bijzonder knap meis je, maar schandelijk coquet, ant woordde mevrouw Melville, en zon der op haar man's „Maar Meta toch!" te letten, ging zij voort: „Bijna alle officieren, die in Port Gra?as in gar nizoen lagen, waren doodelijk ver liefd op haar, zoodra zij kennis met haar hadden gemaakt; haar gevoelens Het liep deze week dan ook wederom storm om onze artikelen, die mooi en goedkoop zijn. Voordeelige prijzen gezellig winkelen prettige vakkundige bediening. Koopen Is bij ons een genoegen. lederen middag en avond: RADIO CONCERT. waren echter nooit van blijvenden aard. Maar ik geloof zeker, dat het ditmaal anders is! Ze is van Fran- sche afkomst, een afstammelinge van de oudste Fransche kolonisten eigenlijk is ze nog van adel. Eulalie de Floissae heet ze. Zoo, zij is dus knap?, informeer de lady Bryant. En wat is ze voor een type? Een dame of een Creoolsche? Heeft ze iets van Fransche chic? Neen, dat niet. Ze heeft een heel bijzonderen smaak om zich te klee- den, heel anders dan wij Europeanen. Iem'and, die haar heele leven in St. Alousie gewoond heeft, wordt een echte West-Indische, al is zij ook van Fransche afkomst. Zoo is het met juf frouw de Floissae ook. Ze heeft een donker type. Zij rolt met haar git zwarte oogen, dat je er naar van wordt en zij heeft mooie, witte tan den, waarop zij niet weinig trotsch is, en die ze dan ook graag laat zienEn ze is nooit stil! Ze is er voortdurend op uit om de aandacht te trekken. Arme Digby, merkte lady Bryant medelijdend op. Wat jammer! Maar als zij nog niet verloofd zijn, mis schien komt er dan wel niets van, nu hij weer in Engeland terug is. Te oordeelen naar wat ik ge hoord heb, wierp mevrouw Melville tegen, terwijl zij langzaam opstond, was hij tot over zijn ooren op haar verliefd. Maar het is natuurlijk mo gelijk, dat zijn zuster hem tót andere gedachten brengt. We moeten eens ernstig met hem praten, verklaarde lady Bryant op beslisten toon. Een huwelijk van Digby Harrel met een meisje als dat, wier karakter me vrouw Melville zoo onvriendelijk be schreven had, beschouwde de oudere dame werkelijk als een ramp en ze deed dit met des te meer gerustheid, omdat Barbara nooit de minste ge negenheid voor Digby Harrel had ge toond, voor zoover zij wist. Natuur lijk had haar dochter het jammer ge vonden, dat hij naar het buitenland was vertrokken tengevolge van een droevigen financieelen tegenslag maar dat sprak natuurlijk van zelf! Ze zouden Digby op Guthrie uit- noodigen, besloot lady Bryant, en hem vriendschappelijk aan het ver stand brengen, dat een huwelijk met die „Creoolsche", die hem volkomen in haar macht scheen te hebben, ten eenenmale onmogelijk was. Ik zal een dineetje geven, zei zij tegen Barbara, toen de visite vertrok ken was, geen groot diner, alleen een paar menschen hier uit de buurt. Na tuurlijk moeten wij Cecily Cartwright ook uitnoodigen. Ik had er geen idee van dat zij zoo dicht bij ons woonden. Barbara, wij moeten probeeren te ont dekken, hoe het staat met de huwe lijksplannen van Digby en als die jongen zich werkelijk zoo iets vreese- lijks in zijn hoofd heeft gehaald, dan moeten wij ons best doen, om het er uit te praten. Die halve negerin heeft hem natuurlijk stapeldol gemaakt! Barbara werd een beetje bleek, en het eerste oogenblik voelde zij neiging om haar moeder een ongeduldig ant woord te geven. Maar ze beheerschte zich en verklaarde rustig dat het van zelf sprak, dat ze Digby Harrel en z'n zuster te dineeren moesten vragen. HOOFDSTUK XII. Het kostte Barbara niet zoo heel veel moeite lady Bryant te verzoenen met het vooruitzicht, dat haar jong ste zoon eenigen tijd bij haar zou blij ven logeeren. Zijn aanwezigheid zou wat afwisseling brengen in het vrij eentonige leven op het buiten, en wellicht zou zijn verblijf op Guthrie geschikte aanleiding zijn om Lester Kenyan dan als gast uit te noodigen. En het huwelijk van Barbara met den millionair zou niet alleen het meisje zelf „onder dak" brengen, zoo als haar moeder het noemde, maar waarschijnlijk ook er toe bijdragen om de geschokte financiën der fami lie te herstellen. Kenyan was schatrijk, maar hij w:as van anderen stand dan de Bryants, zoodat men van hem mocht verwachten, dat hij hen, bij wijze van vergoeding, financieel helpen zou. 't Was niet meer dan billijk, dat hij voor zijn bevordering op de maat schappelijke ladder betaalde, vond lady Bryant. Barbara zelf stond niet geheel al- wijzend tegenover de plannen van haar moeder. Als zij met Lester Kenyan trouwde, was er een eind aan al de zorgen en tobberijen, en met haar relaties in de hoogste kringen, waar zij om haar persoon en haar naam een graag geziene persoonlijk heid was, lag de wereld voor haar open. En wat het meisje nog het meest deed overhellen tot een besluit dat strookte met haar moeders liefste wenschen, was de gedachte aan Kid die, het verlangen om het kind een onbezorgde jeugd te geven en het la ter te behoeden voor een lot als dat van haarzelfgedwongen te zijn een huwelijk te sluiten uit verstandsover- wègingen. (Wordt vervolgd.) aalwybscbe en Langstraatscbe Conrant» is; moet zo stermidi s-verga oorstel v in tot sta at deze uitgevers ou wordi d gestaab linze Kiiaiiieiien onze priEzei1

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1931 | | pagina 1