Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
'mm
Msschool voor leerlooiers en Schoenmakers
feüïlletom
ONTERFD-
KAREL DE MOL
Voor.
begin NIEUWE cursussen
I
dwingen tot koopen.
Winkelnieuws.
DOOR. ERVARIÖ6
EJ2TCS
ZATERDAG 20 JUNI 1931
54e JAARGANG.
lNGS'
«UMMER 50
nen 81)
verken
ouden a
n „De
ge verg!
rkoop
de, geca
Alle
Tot pre
ïmd mr.
rop afgeti
irissen zi
is de he
van Gi
W.Sch
nan,
zich met j
ken voo
ij het dn
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
VIER BLADEN.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-Adres: ECHO.
Prijs der Advertentiên:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiên moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
EERSTE BLAD
naar Tiri
ïeeft H,i
pgevat
Juli te
rg te Ni
ïnrijksch
het eige:
y, firman
jsenthald
N.V. van
fabrieka
"J.V. van
i te Hel
dat des
St. Lami
t tegen 2
:ing zulle
arbeide
n.
',n.
ebben it
iracht, of
dan ver
>edroeg
of bijkai
i de eers
en fin,
Het Vijfjarenplan.
Zooals begrijpelijk tracht Moskou
het in zijn propaganda voor te stellen,
alsof het .vijfjarenplan op het punt
van volledige uitvoering en slagen staat.
Kautsky en Tiotzkt hebben daaren-
tegen een catastrophe daarvan voor
speld, omdat te veel fouten begaan
zijn De deelen sluiten niet volgens
hen en de positie der arbeiders wordt
een slavenleven.
Een medewerker van een Russisch
blad heeft een onderhoud gehad met
iemand, die de hoofdcentra van den
Kaukasus en Europeesch Rusland heeft
bezocht en die door zijn positie
connecties had met de kopstukken der
communistische leiding.
Hij zeide o.m.
In het beste geval zal men erin slagen
den schijn te redden en op tijd een
deel van de electrische generatoren
op gang te brengen, maar er is geen
sprake van, dat ook de fabrieken, die
voor de afneming van den stroom
bedacht zijn, in bedrijf kunnen worden
gesteld. Het lot van vele andere gi
ganten van de sovjetindustrie is ana
loog
Inderdaad is het lot van het groote
plan zeer moeilijk te raden en vol
verrassingen. De zware industrie, me
tallurgie, machinebouw, oorlogsindu
strie, electr—techniek groeien quant!
tatiefmaar geven eenenorm percentage
uitschot en een scherpe daling van de
qualiteit der productie. De lichte en
verbruiksindustrie, met opzet in de
Goliath was groot,
David was klein,
Op 't oog is Mol nietig,
Zijn inrichting is fijn,
Mol mag er zijn,
Mol is ook voordeeliger
schaduw van het plan gelaten, geven
zelfs deri beloofden bescheiden groei
niet te zien. Het dorp is overhoop
gegooid door de nieuwe agrarische
revolutie. .Al in de buitenwijken van
Petersburg zijn de boeren slechts
bereid hun producten af te geven in
ruil voor waren. In het binnenland
neemt het wantrouwen in het sowjet-
geld eigenaardige vormen aan. Zoo
werd door een vergissing naar een
dorp, waar geen electrlciteit was, aan
het adres van een coöperatie, een
wagen electrische strijkijzers gezonden
Den volgenden dag kwam de lastge
ving de strijkijzers naar de stad terug
te sturen. Maar het was te laat. De
boeren hadden den heelen wagon
leeggekocht, daar ze in de strijkijzers
een middel zagen om hun spaarpen
ningen in waren om te zetten. Als in
de coöperatie vrij glazen of kopjes
verkocht worden, schuwt de boer het
niet er een paar honderd te koopen
en ze te verbergen.
Men ziet hier een bevestiging dat
het plan voert tot een crisis en tot het
tot slavernij brengen der bedoelingen.
Aldus de Maasbode. Daartegenover
bespreekt .De Morgen" eenige cijfers,
welke de N. Haarl. Ct. vermeldde be
treffende den Invoer van Russisch
graan in ons land en levert daarbij
volgend commentaar:
.Het percentage, dat de Russen van
den totalen invoer leveren, is dus ge
weldig gestegen, om een toppunt te
bereiken in Januari van dit jaar, waarna
het wat minder wordt, doch niettemin
heel hoog blijft.
Ais men zich nu nog herinnert de
vastberaden besluiten, waarvan de
graanhandel niet zoo lang geleden
mededeeüng deed, om nooit en te
nimmer dit .bloedgraan" in ons land
binnen te laten, dan moet men toch
wel even lachen.
Het feit op zichzelf is anders ernstig
genoeg, 't Levert een bewijs voor de
groote plaats, welke Sovjet—Rusland
gaat innemen in het Internationaal
handelsverkeer. En dit geeft tevens een
aanwijzing voor de kansen, welke het
Sovjet—systeem krijgt, om in econo
misch opzicht het kapitalistisch deel
der wereld ie overvleugelen en de
chaotische productie- en distributie
toestanden te verergeren.
Zij, die sinds jaar en dag een aan
staanden val van 't Sovjet—regime
voorspelden wegens de onmogelijkheid
van doorvoering van 't nieuwe systeem,
zien zich nu toch wel leelijk bedrogen.
tem* rereswre
HEEREN-BAM
:hten.
ge.
.uis te 'i
heden in
i, de
igeveér 3
wachter
emeente,
:zen diens
lefend.
nd
jnze plaat
sn.
TE WAALWIJK.
den eersten Dinsdag in September.
Inlichtingen en aangifte bij den Directeur.
ln' 8 (Zie verdere toelichtingen in dit blad.)
3
t Russische volk blijft de staats-
tyrannie dulden en in een koortsachtig
tempo wordt het geheele economisch
apparaat gemoderniseerd.
Als we daartegenover niets anders
weten te zetten dan critiek op de ter
reur en het geweld, waarmede dit alles
gepaard gaat, dan zat de groote vijand
moeilijk tegen te houden zijn.
Positieve arbeid aan de vernieuwing
der economie volgens de eeuwige
beginselen van het Christendom is
meer dan ooit noodig en meer dan
ooit dringend".
Wij behoeven zeker wel niet te ver
klaren, dat we met bovenstaande be
schouwing volledig instemmen.
Er is „periculum in mora"in uit
stel drelet gevaar
HIJ WEIGERDE HET
„WILHELMUS" TE ZINGEN.
Maandagmorgen heeft, zoo vertelt
„Het Volk", een 12-jarige leerling van
2Q-50ct,jw<ms
de 5e klasse der president Kruger-
school in le Lange Nekstraat te Am
sterdam, bij de zangles bezwaar ge
maakt om mee te doen, toen de klas
se-onderwijzeres de leerlingen na an
dere liederen ook het Wilhelmus wil
de laten zingen. Toen den jongen, die
lid is van de A.J.C., naar zijn bezwa
ren werd gevraagd, deelde hij die me
de, waarna de onderwijzeres hem bij
wijze van strafmaatregel opdroeg het
Wilhelmus alleen te zingen, hetgeen
de jongen opnieuw weigerde. Daarop
is hij naar het hoofd der school ge
zonden, die den knaap in overleg met
de betrokken onderwijzeres, voor 3
dagen van school stuurde.
De ouders van den jongen hebben
zich over deze zaak eerst telefonisch,
en daarna schriftelijk bij den wethou
der voor het onderwijs, beklaagd.
Naar het blad verneemt, heeft de
wethouder deze zaak ter onderzoek
in handen gesteld van den inspecteur
j van onderwijs, den heer C. P. Vrij
burg, die gisteren een onderzoek bij
beide partijen zou instellen en den
wethouder van zijn bevindingen rap-.
van „De Echo van het Zuiden".
Uit het Engelsch
van
DOLF WYLLARDE.
25.
Zqo heet zijn plantage op St.
Alousie, verduidelijkte mevrouw Mel
ville. Mijn man heeft verleden jaar
een week bij hem gelogeerd. Ik zelf
ken hem niet. Hij kwam maar heel
zelden in Port Gragas en Trinity; zijn
terreinen liggen ongeveer 15 mijl ver
der.
Hoe heet hij ook weer, "nor
meerde de predikant. De naam is mij
ontschoten. Was het niet Caryl?
Neen, Harrel heette hijDig-
by Harrel.
Digby Harrel? riep mevrouw
Bryant uit, dien ken ik. Een oude
vriend van ons, nog in de verte fa
milie zelfs. Door een of andere zon
derlinge bepaling in zijn vader s tes
tament heeft hij alle vooruitzichten op
eèn positie in Engeland verloren en
is naar het buitenland gegaan. Waar
heen wist niemand. Zou hij t heusch
zijn? Barbara, hoor je dat? Digby
woont vlak bij ons!
Eigenaardig, antwoordde Barba
ra peinzend. Het is nu ongeveer 2 jaar
geleden, dat wij hem voor het laatst
gezien hebben. Logeert hij op Thur-
lands?
Ja, bij zijn zuster, mevrouw
Cartwright.
Mevrouw Cartwright? O ja, zij is
met een advocaat getrouwd, niet
waar? Zij heeft een goede partij ge
daan dat werd tenminste destijds
gezegd, vertelde lady Bryant. Mooi
was zij niet. Lang niet zoo knap als
"haar broer. Tusscheh twee haakjes,
is hij getrouwd?
Neen, maar dat zal wel niet lang
meer duren, vertelde mevrouw Mel
ville lachend, blij dat ze haar babbel
zucht kon botvieren. Bij hem in de
buurt woonde een meisje, dat pro
beerde alle mannen het hoofd op
hol te brengen, maar nu geloof ik,
dat zij sflcces heeft gehad.
Daar weet je niets van, Meta,
protesteerde kolonel Melville voor
zichtig.
Och kom, heel St. Alousie was
er vol van, hield zijn vrouw vol.
Wat is het voor een soort meis- j
je?, vroeg lady Bryant, schijnbaar on-
verschillig.
Zij had graag gehoord, dat Digby
getrouwd was, maar zij kon niet ver-
gelen, dat liij nog in de verte met
haar verwant was en wilde onder geen
voorwaarde, dat hij zou trouwen met
een of ander West-Indisch meisje.
Door het huwelijk van haar eigen
zoon had ze ervaring opgedaan op 't
gebied van ongewenschte verbintenis
sen. En al zou ze niet graag willen,
dat hij Barbara ten huwelijk vroeg,
ze hoopte toch vurig, dat hij niet met
een kleurlinge of „zoo-iets" zou aan
komen
Het is een bijzonder knap meis
je, maar schandelijk coquet, ant
woordde mevrouw Melville, en zon
der op haar man's „Maar Meta toch!"
te letten, ging zij voort: „Bijna alle
officieren, die in Port Gra?as in gar
nizoen lagen, waren doodelijk ver
liefd op haar, zoodra zij kennis met
haar hadden gemaakt; haar gevoelens
Het liep deze week dan ook wederom storm om onze artikelen,
die mooi en goedkoop zijn.
Voordeelige prijzen gezellig winkelen prettige vakkundige bediening.
Koopen Is bij ons een genoegen.
lederen middag en avond: RADIO CONCERT.
waren echter nooit van blijvenden
aard. Maar ik geloof zeker, dat het
ditmaal anders is! Ze is van Fran-
sche afkomst, een afstammelinge van
de oudste Fransche kolonisten
eigenlijk is ze nog van adel. Eulalie
de Floissae heet ze.
Zoo, zij is dus knap?, informeer
de lady Bryant. En wat is ze voor een
type? Een dame of een Creoolsche?
Heeft ze iets van Fransche chic?
Neen, dat niet. Ze heeft een heel
bijzonderen smaak om zich te klee-
den, heel anders dan wij Europeanen.
Iem'and, die haar heele leven in St.
Alousie gewoond heeft, wordt een
echte West-Indische, al is zij ook van
Fransche afkomst. Zoo is het met juf
frouw de Floissae ook. Ze heeft een
donker type. Zij rolt met haar git
zwarte oogen, dat je er naar van
wordt en zij heeft mooie, witte tan
den, waarop zij niet weinig trotsch is,
en die ze dan ook graag laat zienEn
ze is nooit stil! Ze is er voortdurend
op uit om de aandacht te trekken.
Arme Digby, merkte lady Bryant
medelijdend op. Wat jammer! Maar
als zij nog niet verloofd zijn, mis
schien komt er dan wel niets van, nu
hij weer in Engeland terug is.
Te oordeelen naar wat ik ge
hoord heb, wierp mevrouw Melville
tegen, terwijl zij langzaam opstond,
was hij tot over zijn ooren op haar
verliefd. Maar het is natuurlijk mo
gelijk, dat zijn zuster hem tót andere
gedachten brengt.
We moeten eens ernstig met
hem praten, verklaarde lady Bryant
op beslisten toon.
Een huwelijk van Digby Harrel met
een meisje als dat, wier karakter me
vrouw Melville zoo onvriendelijk be
schreven had, beschouwde de oudere
dame werkelijk als een ramp en ze
deed dit met des te meer gerustheid,
omdat Barbara nooit de minste ge
negenheid voor Digby Harrel had ge
toond, voor zoover zij wist. Natuur
lijk had haar dochter het jammer ge
vonden, dat hij naar het buitenland
was vertrokken tengevolge van een
droevigen financieelen tegenslag maar
dat sprak natuurlijk van zelf!
Ze zouden Digby op Guthrie uit-
noodigen, besloot lady Bryant, en
hem vriendschappelijk aan het ver
stand brengen, dat een huwelijk met
die „Creoolsche", die hem volkomen
in haar macht scheen te hebben, ten
eenenmale onmogelijk was.
Ik zal een dineetje geven, zei zij
tegen Barbara, toen de visite vertrok
ken was, geen groot diner, alleen een
paar menschen hier uit de buurt. Na
tuurlijk moeten wij Cecily Cartwright
ook uitnoodigen. Ik had er geen idee
van dat zij zoo dicht bij ons woonden.
Barbara, wij moeten probeeren te ont
dekken, hoe het staat met de huwe
lijksplannen van Digby en als die
jongen zich werkelijk zoo iets vreese-
lijks in zijn hoofd heeft gehaald, dan
moeten wij ons best doen, om het er
uit te praten. Die halve negerin heeft
hem natuurlijk stapeldol gemaakt!
Barbara werd een beetje bleek, en
het eerste oogenblik voelde zij neiging
om haar moeder een ongeduldig ant
woord te geven. Maar ze beheerschte
zich en verklaarde rustig dat het van
zelf sprak, dat ze Digby Harrel en z'n
zuster te dineeren moesten vragen.
HOOFDSTUK XII.
Het kostte Barbara niet zoo heel
veel moeite lady Bryant te verzoenen
met het vooruitzicht, dat haar jong
ste zoon eenigen tijd bij haar zou blij
ven logeeren. Zijn aanwezigheid zou
wat afwisseling brengen in het vrij
eentonige leven op het buiten, en
wellicht zou zijn verblijf op Guthrie
geschikte aanleiding zijn om Lester
Kenyan dan als gast uit te noodigen.
En het huwelijk van Barbara met
den millionair zou niet alleen het
meisje zelf „onder dak" brengen, zoo
als haar moeder het noemde, maar
waarschijnlijk ook er toe bijdragen
om de geschokte financiën der fami
lie te herstellen.
Kenyan was schatrijk, maar hij
w:as van anderen stand dan de
Bryants, zoodat men van hem mocht
verwachten, dat hij hen, bij wijze van
vergoeding, financieel helpen zou. 't
Was niet meer dan billijk, dat hij
voor zijn bevordering op de maat
schappelijke ladder betaalde, vond
lady Bryant.
Barbara zelf stond niet geheel al-
wijzend tegenover de plannen van
haar moeder. Als zij met Lester
Kenyan trouwde, was er een eind aan
al de zorgen en tobberijen, en met
haar relaties in de hoogste kringen,
waar zij om haar persoon en haar
naam een graag geziene persoonlijk
heid was, lag de wereld voor haar
open.
En wat het meisje nog het meest
deed overhellen tot een besluit dat
strookte met haar moeders liefste
wenschen, was de gedachte aan Kid
die, het verlangen om het kind een
onbezorgde jeugd te geven en het la
ter te behoeden voor een lot als dat
van haarzelfgedwongen te zijn een
huwelijk te sluiten uit verstandsover-
wègingen.
(Wordt vervolgd.)
aalwybscbe en Langstraatscbe Conrant»
is;
moet zo
stermidi
s-verga
oorstel v
in tot sta
at deze
uitgevers
ou wordi
d gestaab
linze Kiiaiiieiien
onze priEzei1