Toegewijd aan Handel, industrie en Gemeentebelangen. Logische gmigtieïig. KAREL DE MOL J ONTERFD WAALWIJK» Voor. Een ieder denke er aan Winkelnieuws. Mol Gaat HEEREN-BAAI FEUILLETON NUMMER 56. ZATERDAG 11 JULI 1931. 54e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-AdresECHO. Prijs der Advertentiën 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD •**- ONVADERLANDSCH. Zelfs een ramp, als welke ons land te Parijs getroffen heeft, is niet veilig voor de onvaderlandsche politiek van den Sociaal-Democraat. In het Amsterdamsche ochtend blad van „Het Volk" lezen wij ten minste „Het Nederlandsche hoofdge bouw trok, zoowel door zijn archi tectuur, als door zijn inhoud, ge weldige belangstelling en herinner de er den bezoekers aan, dat daar in Indonesië niet minder dan zestig mil li oen onderdanen onder Neder- landsch staatsgezag staan. Zoo hielp onze inzending het wankele internationale evenwicht stutten en verleende zij aan de tentoonstel ling juist nog een schijn van inter nationalisme, die de eigenlijke be doelingen der Fransche koloniale staatkunde althans eenigszins ver hulde. Het is dan ook wel zeer merk waardig, dat juist deze Nederland sche inzending, die een zoo bijzon dere rol vervulde, in vlammen moest opgaan. Men kan er, als men wil, een vingerwijzing in zien, dat Nederland op koloniaal gebied maar liever niet moet probeeren met reactionnaire koloniale mo gendheden één lijn te trekken. Men weet, dat er juist in den laatsten tijd zich een streven openbaart naar toenadering tot Frankrijk op het terrein van de koloniale werk zaamheid. De brand ter Parijsche koloniale tentoonstelling moge be- Kermis Groot-Waalwijk. Kermis wordt het hier. Ook Mol heeft attractie, Daar is koopen plezier. Denkt aan Mols wekkertje, Het loopt nog fijn. Bij Mol moet ge wezen Dèar moet ge zijn. schouwd worden als vlammend tee- ken van de gevaren, die een derge lijke diplomatie met zich brengt." Men moet wel ziekelijk verpolitiekt en zonder een greintje gevoel voor het smartelijke van het oogenblik zijn meent de „N. Haarl. Crt.", als men thans niet eens het politiek gekanker na-laten kan, en als 't ware riog durtt hoonen: „Net goed!" We volstaan met zulk naargeestig, den schrijver declasseerend, onvader- landsch geschrijf te signaleeren. IN DEN GREEP VAN DEN DOLLAR. Hoe zeer het Duitsche economische leven in den greep van het Ameri- kaansche kapitaal zit, kan blijken uit de volgende opgave van de leeningen welke de groote bankiershuizen Duitschland hebben verstrekt. De cij fers geven de dollarwaarden aan, men moet ze dus met twee-en-een-half ver menigvuldigen, om tot de guldens- waarde te komen. Morgan Bank 179.422.900 Equitable Trust 25.703.000 Guaranty Trust 18.359.500 Kuhn, Loeb et Co29.065.000 Becker (Chicago) 1.600.000 Ames Emmerich 7.295.000 Harris, Forbes 142.148.500 Lee, Higginson 58.027.000 Blythe, Witter 4.135.500 Brown Bross et Co. 31.021.000 E. H. Rollins 13.815.500 J. en W. Seligman 1.341.000 Speyer en Co64.138.000 Blair 14.018.500 I. J. Lisman 3.900.000 Chase Sec 20.000.000 A. G. Becker 20.688.000 National City Bank 285.561.000 Dillon, Read 252.347.000 Halsey Stuart 21.189.000 Hoew, Snow et Bertles 12.287.500 W. A. Harriman9.930.000 Brokaw (Chicago) 1.919.000 Potter 1.030.500 P. W. Chapman1.095.500 Lehman Bros2.250.000 Field Glore 15.472.500 De „Figaro", waaraan dit staatje tamnaraore 2Q-50a.p*rota is ontleend, teekent er bij aan, dat onder deze getallen niet is begrepen een geheele categorie van beleggingen van Amerikaansche banken in Duitschland, hetzij door middel van aankoop van belangrijke pakketten gewone aandeelen, hetzij door het verleenen van credieten op korten ter mijn. De rechtstreeksche leeningen op langen termijn, in het bovenvermeld staatje opgesomd, overschrijden verre de twee milliard gulden. Men behoeft niet te vragen, merkt „De Morgen" op, welk een loodzware druk dit alles aan aflossingen en ren te legt op heel het Duitsche econo mische leven, op heel het Duitsche volk. Behalve voor de herstelbetalin gen heeft men allereerst ook nog te werken voor het voldoen aan deze verplichtingen, alvorens men de in harden arbeid verworven productie kan dienstbaar maken aan de voor- j ziening in eigen behoeften. De uit- komst heeft ook bewezen, dat dit op den langen duur niet gaat. Technisch- economisch al niet, maar ook niet j uit psychologisch oogpunt. Er is on der de deprimeerende werking van on> met de Kermis onze inrichting: te komen bezoeken. Voordeelige prijzen; gezellig winkelen; prettige vakkundige bediening. Koopen ls bl] ons een genoegen. lederen middag en avond: RADIO CONCERT. van „De Echo van het Zuiden". Uit het Engelsch van DOLF WYLLARDE. 31) Gaat uw gang. Het is een groot ge noegen voor mij om me aan u toe te vertrouwen. Ik zou niet weten aan wie ik het beter kon doen! Het werd op zoo'n uitdagend-trium- fantelijken toon gezegd, dat Barbara even huiverde. Zou ze in staat zijn te trouwen met dezen zelfgenoegzamen man, met zijn gróve, vervelende stem en lomp uiterlijk? Of bestond er mis schien nog een kans om aan het nood lot te ontkomen? Had mevrouw Mor- rence het bij het rechte eind gehad? Zij liet de zweep klappen, innig verlan gend om zoo spoedig mogelijk thuis te zijn. En om haar gast te beletten onder werpen van persoonlijken aard aan te roeren, begon zij een tactvol gesprek over het landschap, waardoor het rij tuig zijn weg nam naar Guthrie. Aan het diner dien avond moest ze telkens weer naar het roode, weinig- fijne gezicht van Lester Kenyon kijken en met een gevoel van angst bedacht ze, dat ze, wanneer ze met hem trouw de, iederen dag opnieuw haar heele leven dat gezicht voor zich zou zien over het kristal en het zilver van hun gemeenschappelijke tafel. En het beeld van Digby's knappe, forsche, maar door-en-door aristocratische verschij ning, verrees voor haar geestesoog; de woorden van liefde, die hij haar met ontroerde stem had toegefluisterd, klonken haar in de ooren. Ze voelde een wild verlangen om weg te loopen, wèg uit de nabijheid van Lester Kenyon, wèg van tafel. Eten kon ze niet, geen hapje. Het kostte haar de grootste moeite om af en toe met een enkel woord aan het gesprek deel te nemen. -Je schijnt weinig eetlust te heb ben, Babs, merkte Edward opeens op. Dat is al de derde schotel waar je niets van hebt geproefd. Ik hoop niet dat ik de indirecte oorzaak daarvan ben,mengde Wenyon zich in het gesprek. Ik vrees dat de rit naar het station u een beetje heeft vermoeid. Absoluut niet, antwoordde Bar bara kalm, maar nu meneer Kenyon het erover'heeft, wil ik je even waar schuwen, Ted, dat de paarden bui- tengewoon onrustig zijn. Ik had de grootste moeite om ze te houden; ze j trokken mijn arm bijna uit het lid. Ik zal ze morgen net zoo lang laten loopen tot ze gekalmeerd zijn, dat beloof ik je, verklaarde Edward overmoedig. Dat zal ze geen kwaad doen. Maar neem alsjeblieft Kiddie niet mee. Je kunt onmogelijk op haar let ten als ze net zoo zijn als vandaag. Ik weet zeker, dat meneer Kenyon ieder oogenblik moet gedacht hebben, dat wij over den kop zouden slaan! Ik ben graag bereid levensgevaar te riskeeren als dat mij het genoegen verschaft met u mee te mogen gaan! antwoordde de millionnair met een lichte buiging, die door Barbara met een flauwen glimlach beantwoord werd. Wat moest ze zeggen? Met die paarden zul je je leven niet in de waagschaal stellen, of je moest morgen met mij meegaan, be weerde Edward. Ik laat ze twintig mijlen achter elkaar loopen van hier naar Nettleton Woods en terug. Daar zullen ze van opfrisschen! Als jij ook wilt gaan rijden, Barbara, kun je de dogcar nemen. Het lijkt mij prettiger om mor gen te paard te gaan, wat denkt u er van, meneer Kenyon? Als u iets voorstelt, kunt u bij voorbaat op mijn volle instemming rekenen, klonk het vleiend. En op nieuw voelde Barbara een huivering. In haar wanhoop had ze berekend, dat ze, wanneer ze te paard gezeten was, meer kans zou hebben om het thans gevreesde aanzoek van Kenyon te vermijden, dan wanneer zij in een rijtuig naast hem zat. Het was een kleine moeite om te zorgen dat Queen of Hearts, haar rijpaard, zich onhan delbaar toonde, zoodat ze schijnbaar al haar aandacht bij het dier moest bepalen. Kenyon was niet zóó erva ren op het gebied van ruitersport, dat hij de oorzaak hiervan zou ontdekken en hij zou op die manier geen kans krijgen te zeggen wat hij op het hart had. Ze had zich voorgenomen, om, vóór ze een besluit nam ten opzichte van Lester Kenyon, een ernstig gesprek met Digby te hebben. Uit zijn eigen mond wilde ze hooien, wie de waar heid had gesproken: mevrouw Mel ville of Mevrouw Morrence. Morgen avond zou ze daartoe gelegenheid hebben vóór dien tijd zou ze zeker geen stap doen, die wellicht haar le vensgeluk voorgoed zou vernietigen. HOOFDSTUK XVI Edward had zich vast voorgénomen Barbara's advies op te volgen en j Kiddie niet mee te nemen naar Nett leton Woods, wanneer hij de nukki ge paarden ging afrijden. Ongeluk kiger wijs regende het den volenden ochtend, zoodat hij genoodzaakt was een groot deel van den morgen in de biljartkamer door te brengen in ge- j zeischap van Lester Kenyon. Maar na de lunch klaarde de lucht op en Kenyon voelde zich rijkelijk beloond voor het geduld dat hij den geheelen ochtend had moeten oefe nen, toen Barbara in een donker blauw rijcostuum in de salon ver scheen met de mededeeling dat zij klaar was om uit te rijden. Kenyon was geen bijzonder goed ruiter, en toen hij Ranger ongeduldig den kop zag schudden en trappelen, wierp hij een bezorgden blik op het dier. Ik hoop, dat mijn paard geen kunsten uithaalt, zei hij tot Barbara, terwijl hij zijn zwaar lichaam tegen het dier opheesch. Als je niet te veel met de teugels werkt, loopt hij prachtig, verzekerde Edward, die naar buiten gekomen was om hem te zien opstijgen en zich heimelijk vermaakte met Kenyon's blijkbaren angst. 1 Ranger is het makste paard van den heelen stal en u zult dan ook ab soluut geen last met hem hebben, merkte Barbara vriendelijk op, ter wijl zij haar voet op Edwards hand zette en lenig in het zadel wipte. Ik wilde, dat ik dat ook van dit paard kon zeggen, voegde zij eraan toe, ter wijl zij het dier op den nek klopte. Maar Queen of Hearts is te zenuwach tig om geen fouten te hebben. Zoudt u zoo vriendelijk willen zijn voorop te rijden, totdat wij buiten de oprijlaan zijn, vroeg zij Kenyon. Queen of Hearts is een paar dagen niet buiten geweest en zij loopt gewil liger als zij een ander paard kan vol gen. Kenyon deed wat Barbara hem had gevraagd. Ik vraag mij af, wat dat be fee- kent, peinsde de rijknecht, toen hij naar den stal terugkeerde om lord Edward's rijtuig in te spannen en ook Ted verwonderde zich ten zeerste over Barbara's verzoek. Wat voor grap wilde zij met Lester Kenyon uithalen? dacht hij. Kiddie kwam het huis uitloopen cn liep naar haar oom toe. Hallo, Kiddie! Wou je ook mee? Een anderen keer eens hoor. De paar den zijn veel te onrustig. En ik ben den heelen dag nog niet buiten geweest, omdat het regen de en omdat de juffrouw hoofdpijn had. Hè, oom Ted, waarom mag ik nu niet mee? Ik zal heusch niet las tig zijn. Zijn zij erg onrustig, Williams? vroeg hij den stalknecht. Neen, dat niet mylord, alleen een beetje schichtig. Voordat u in Nettle ton bent, loópen zij al als lammetjes, antwoordde Williams, die evenals het overige personeel, dolveel van Kiddie hield. Vooruit dan maar, gaf Edward, die het kind niets kon weigeren, ten slotte toe. Zet maar gauw je hoed op. Kiddie verdween en kwam een oo genblik later met haar hoed op te rug. Edward schonk geen aandacht aan het feit, dat zij geen mantel aan had. De kinderjuffrouw was beneden toen Kiddie in de kinderkamer kwam om haar hoed te halen en het kind gunde zich geen tijd om een mantel aan te trekken, hoewel ze dé laatste dagen verkouden was geweest. (Wordt vervolgd). De Echo van het Zuiden, Waalwykschc en Langstraatsche Courant, MAATSCHAPPy VAM VERZEKERING OP HET LEVEN Kermis firoolffaalwiilt.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1931 | | pagina 1