Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ONTERFD
mm
KAREL DE MOL.
I
SI
(l
Voor.
bij ons altijd het beste
FEUILLETON
Winkelnieuws.
«11
Mol
Gaat
HEERENBAAI
NUMMER 63.
ZATERDAG 8 AUGUSTUS 1931.
54e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz,
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-Adres: ECHO.
Prijs der Advertentiën
20 cent per regel; minimum f 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrfidag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons buit sjjn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD
NA FRANKRIJK
DENEMARKEN.
Na onze steenkolen, onze schoenen.
Het Fransehe invoerverbod van
steenkolen, want daar komt het besluit
practisch op neer, hebben we niet kun
nen keeren.
We weten niet of onze onderhande
laars, diplomaten en zakenmenschen,
te Parijs over den geest van Genève
hebben gesproken, maar ze wisten
vooruit dat al hun vertoogen niets zou
den uithalen, daar alleen vrees voor
een represaille-maatregel Frankrijk van
zijn voornemen zou kunnen afbrengen,
en wij kunnen geen represaille-maat
regelen nemen.
Een liberaal blad had in de eerste
opwelling van kregelheid over het voor
onze kolenindustrie zoo noodlottige
voornemen wel uitgeroepen dat wij niet
weerloos waren en dat, als Frankrijk
onze steenkolen weerde, wij het de
Fransehe wijnen moeilijk konden ma
ken, maar we zijn, wèl weerloos.
Onze regeering heeft geen enkele be
voegdheid om,als een of ander land ons
ten opzichte van onzen invoer iets on
aangenaams aandoet, met gelijke munt
terug te betalen.
Dat weten de andere landen en daar
om behoeven ze tegenover ons geen
complimenten te gebruiken.
Frankrijk kan onzen koleninvoer zoo
hard nekken als het wil, aan zijn wij
nen komen wij niet.
En wat Frankrijk pas gedaan heeft
met onze kolen, zal Denemarken gaan
doen met onze. schoenen.
De Deensche regeering vindt, dat er
geen behoorlijke verhouding is op zijn
van „De Echo van het Zuiden".
Kwaliteit bepaalt prijs
Alleen prijs zegt niemendal,
Mol schermt met kwaliteiten
Mol vindt men overal
Mol blijft goedkooper.
handelsbalans tusschen hetgeen het
koopt uit en verkoopt naar het buiten
land.
Bij de opening van een Deensche
jaarbeurs te Frederica heeft de minis
ter van handel te verstaan gegeven dat
de regeering voornemens was maatre
gelen te nemen tegen den te overvloe-
'digen invoer.
Op de eerste plaats worden maatre
gelen ter bescherming van de schoenen
industrie verwacht, wat voor de Neder-
landsché schoenennijverheid een on
prettig vooruitzicht is.
Denemarken toch is veruit onze beste
afnemer van dit product; ongeveer de
helft van den uitvoer van dit artikel
gaat naar Denemarken.
Alweer, Denemarken kan, evenals
Frankrijk;, 't ten opzichte van de steen
kolen heeft gedaan, veilig dien maatre
gel nemen: wij doen niets terug.
Het Deensche vleesch komt hier zoo
overvloedig binnen, dat van alle zijden
klachten daarover zijn gerezen: de Bra-
bantsche Boerenbond heeft nog pas zijn
ergernis daarover gelucht, het Deen
sche vleesch zal ook in het vervolg wel
kom zijn, al zou het land zijn grenzen
voor ónze schoenen hermetisch sluiten.
Nu moet mert ons wèl verstaan.
Wij vinden het heel natuurlijk, dat,
als Frankrijk met zijn kolenindustrie
in ongelegenheid raakt, en als Dene
marken een slechte handelsbalans ver
toont, die landen maatregelen nemen;
wij zien nu maar van Genève af, om
dat niemand zich houdt aan al de
fraaie wijsheid die daar wordt verkon
digd.
Ons bezwaar geldt alleen het feit, dat
wij in den hoek staan waar de slagen
vallen, omdat wij van geen actieve han
delspolitiek willen hooren; indien
Frankrijk wist dat we zijn wijnen aan
konden, Denemarken dat we zijn
vleesch het gelag zouden laten betalen,
zouden ze niet zoo gemakkelijk onzen
invoer halveeren of erger.
Volvoert Denemarken zijn bedrei
ging, dan zal er een oogenblik van links
en rechts worden geklaagd, zooals er
over de besnoeiing van onzen kolenin
voer is gejammerd.
En dan gaan wij weer over tot de
orde van den dag. Hsgz.
Uit het Engelsch
van
DOLF WYLLARDE.
38)
Met inspanning van al hun krach-
J33M. jBBq 'ui ja ftz uapiBBjs uaj
sluiten en opnieuw trachtten zij haar
dicht te houden. Nog vóór ze in huis
terug waren, was het al gaan stortre
genen; nu begon het water naar bin
nen te stroomen en te oordeelen naar
bet geloei en gebulder van den storm
en het gekraak overal in het rond,
leek het hun, alsof de plantage vol
komen verwoest zou worden.
De palmen worden uit den
gropd' gerukt, schreeuwd|e Salmon.
Daar.
Morrence keek door een opening in
een der luiken in de richting van de
heuvels. Dwars over het grasveld,
waar de ponny's gewoonlijk graasden,
lag een palm, waarvan de top door
de kracht van de wind was afgerukt.
Een andere palm was door de wind
opgenomen en een heel eind verder
-neergesmakt.
Mevrouw Salmon en de kinderen
waren naar de zoogenaamde storm
kamer gevlucht; een kelderachtige
ruimte onder het huis, waar zij voor
het oogenblik veilig waren. Salmon
wist niet beter, dan dat Eulalie zich
hij hen bevond, maar dat was niet 't
geval.
Het meisje was bezig geweest haar
ponny te voederen, toen Morrence en
Salmon weggereden waren om de
beesten in veiligheid te brengen. Zij
hield dolveel van het dier, en zooals
altijd, was zij na het middagmaal
naar den stal gegaan om het zijn ge
wone portie brood te geven. Toen zag
zij Morrence en Salmon in wilde ga
lop den heuvel afkomen.
De stallen van Rêve d'Or waren
solieder gebouwd dan het huis zelf.
Meenend, dat er iets was gebeurd,
wilde zij naar het huis teruggaan,
maar op dat moment begon plotse
ling de hevige regen neer te gudsen.
Een oogenblik aarzelde zij en daar
door werd haar de terugtocht afge
sneden. De wind. deed de deur van
den stal met een smak dicht vallen
en haastig schoof 't meisje den gren
del ervoor, om te voorkomen, dat een
volgende vlaag haar weer zou doen
open waaien. Eulalie achtte zich vol
komen veilig in deze schuilplaats.
Enkele minuten later hoorde zij
Salmon en Morrence terugrijden, zij
gunden zich geen tijd om den ponny
op stal te brengen, maar dreven ze
naar binnen in de stallen, naast die
waarin zij zich op het oogenblik be
vond. Daarop galoppeerden zij naar
huis terug. De orkaan woedde thans
in zijn volle kracht en als Eulalie
thans een poging had gedaan, om de
stallen te verlaten, zou zij een heel
eind verder tegen den grond zijn ge
smakt.
Er stonden vier ponny's in dit deel
van den stal, die niet buiten waren
geweest toen het noodweer begon.
Het. meisje was bang, dat de dieren
zich in hun angst zouden losrukken
en haar onder den voet loopen. Daar
om klom zij op een der afscheidin
gen tusschen de boxen. Een uur bleef
ze zoo zitten; toen merkte zij dat de
orkaan even geleidelijk begon te be
daren als hij opgekomen was. Zij
il£M3
wist echter niet, dat het centrum van
den orkaan op dat oogenblik San
Joseph en Trinity bereikt had en dat
de heftigheid na een tijdelijke inzin
king weer zou toenemen. De storm
zette zijn alles-vernielenden tocht over
het eiland voort en achter hem aan
zou opnieuw een heftige wind uit het
Zuid-Oosten opsteken.
Salmon echter wist, dat de wind
stilte maar van korten duur zou zijn
en maakte van de gelegenheid ge
bruik, om de plaatsen, die het meest
te lijden hadden, te barricadeeren.
Maar Eulalie verkeerde in de mee
ning, dat alle gevaar geweken was
en begreep absoluut niet, waarom
niemand naar buiten kwam om haar
te zoeken.
Het zou overigens niet met haar
plannen gestrookt hebben, als dit was
gebeurd, want er was een avontuui-
lijk plan in haar geest gerijpt. Ter
wijl zij op de houten afscheiding zat
en luisterde naar het geweld van re
gen en wind, was ze zich bewust ge
worden dat Rêve d'Or zich in zeker
opzicht nog in een gunstige positie
bevond, doordat de San Joseph be
schuttend er achter oprees en het
huis geen bovenverdieping had.
De ligging van l'Opale was veel ge
vaarlijker. Het stond midden in de
vallei, tusschen twee heuvelruggen,
waardoor de storm als door een trech
ter naar zee zou worden geperst, alles
wegvegend, wat hij op zijn weg ont
moette. Bovendien had het huis een
verdieping. neen, Harrel's woning
zou bezwijken onder het geweld van
den orkaan.
Eulalie's gedachten werden on
weerstaanbaar getrokken naar het
stuk perkament in den muur. Er was
nu misschien nog gelegenheid om het
kostbare document in veiligheid te
DE GRAP GAAT
BITTERE ERNST WORDEN.
De jongste aflevering van „De Vrij
denker", het orgaan van „De Dage
raad", staat geheel in het teeken van
den zoo jammerlijk mislukten pro-
pagandatocht van de godloochenaars
naar Limburg. De Limburger Koe
rier maakt hierbij de volgende rake
kantteekening, welke door de over
heid wel ter dege dient ter harte ge
nomen te worden. Het lijkt ons te veel
eer aan een dergelijk orgaan besteed,
om zijn even dwaze als onware bewe-
ECHTE FR1ESCHË
20-50 cl. per om
verschaft 11 wolken van penot f
ringen te vermelden of te weerleggen.
Dat de Limburgers „beestmenschen"'
zijn, behept met alle kenmerken van
„godsdienstwaanzin", weten wij zoo
langzamerhand wel.... Van meer
waarde is het een oogenblik stil te
staan bij de mededeeling, dat het niet
bij dezen éénen inval zal blijven. De
vrijdenkers geven den moed niet op.
Zij kondigen nieuwe propagandatoch-
ten naar het Zuiden aan. „De bres",
door en in de „priestertyrannie" ge
schoten, willen zij verder uitdiepen
Wij zullen aannemen, dat dit geen
ijdele grootspraak is, dat „De Dage
raad" inderdaad van plan is haar ac
tie tegen het katholieke Zuiden voort
te zetten.... Zal dat in denzelfden
naar evearedlgheld van den prifs. De voordeelen van onzen
grooten gecomblneerden Inkoop, komt geheel ten goede
onzer cliënten.
Voordeelige prijzen; gezellig winkelen; prettige vakkundige bediening.
Keopen is bij ons een genoegen.
lederen middag en avond: RADIO CONCERT.
brengen vóór, zooals ze meende, de
orkaan l'Opale zou hebben bereikt.
Ze was zich niet klaar bewust, of ze
het wilde vernietigen of het redden
voor Harrel; zij voelde alleen in haar
koortsachtig-werkend brein een hevig
verlangen, om het stuk te bezitten;
er had zich een plan in haar hersens
vastgezet, dat haar scheen te betoo-
veren door zijn stoutmoedige roeke
loosheid.
De wind was gaan liggen, al re
gende het nog steeds en het moment
scheen haar gekomen om haar voor
nemen uit te voeren. Zij ging naai
de box van haar ponny, zadelde het
dier, dat, toen het buiten gekomen
was, zijn kop omhoog stak en snoofjv
alsof 't onraad bespeurde. Overal aan
den horizon waren dikke, zwarte wél
ken opgestapeld, maar het woel nu
bijna niet meer en ook de regehUwerd
minder.
Maar Eulalie was niet bang voor
een nat pak. Snel steeg zij !ép en reed
weg in de richting van dé vallei.
Door den hevigen regenval was het
laaggelegen land bijna onbegaanbaar
geworden en toen het meisje den top
van den heuvel was gepasseerd en
het pad wilde inslaan, dat naar L'O
pale voerdé, merkte zij dat de weg
geheel blank stond. Zij bedacht met
hevige ontsteltenis, dat het anders
zoo oftschuldige beekje, dat verderop
het pad kruiste, nu hoogstwaarschijn
lijk tot een woesten stroom zou ge-
Zwollen zijn.
Als ze niet bezeten was geweest
door haar krankzinnig verlangen om
het document machtig te worden,
zou ze ongetwijfeld zijn teruggekeerd.
Maar nu liet ze zich door niets weer
houden. Ze bereikte het stroompje;
haar vermoeden bleek maar al te
juist; het was thans een wild-brui-
sende rivier. Toch dreef ze den ponny
het water in en na een paar stappen
gedaan te hebben, begon het dier te
zwemmen. Het gevaar was niet denk
beeldig, dat de sterke stroom het
paard en zijn berijdster zou meesleu
ren, maar de =ponny hield zich kra
nig en druipend bereikten zij den an
deren oever, y
Ze wendde" zich even in het zadel
om en keek in de richting, waaruit
zij gekomen was. Haar terugtocht
scheep afgesneden; een inktzwarte
wolkenfhassa kwam langzaam aan
drijven en de wind nam wederom in
jkra:cht toe. Een panische schrik
greep Eulalie aan. Wild vuurde zij
den ponny aan tot een woesten ga
lop; ze was nog een halve mijl van
L'Opale verwijderd en ze hield een
wedren met den orkaan! Ze vei-
wachtte nauwelijks een veilige schuil
plaats te zullen vinden vóór de or
kaan haar zou overvallen. Druipend
en vol modder, haar gezicht verwron
gen door angst en uitputting, haar
haren los, reed zij op haar struike
lend paard langs de vernielde bana
nen- en de ontwortelde cacaoboo-
men van Harrei's plantage. En ein
delijk, voortgejaagd door den wind,
dreef zij haar ponny den stal in, sloot
de deur achter het dier en rende naai
de veranda.
Harrel's plaatsvervanger scheen niet
in huis te zijn. Eulalie had er niet
aan gedacht, dat hij, beseffend hoe
gevaarlijk L'Opale gelegen was, na
tuurlijk een schuilplaats had gezocht
in het klooster, een solied, steenen
gebouw.
(Wordt vervolgd.)
De Echo van het Zuiden,
Waalwjjksclie en Langstraatsche Conrant,
'iiiiitnutiittiiniitimiiii"'i^-^^ iuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiihiiii/ih
r
De Kwaliteit der ArliHelen