Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ONTERFD mm KAREL DE MOL. I SI (l Voor. bij ons altijd het beste FEUILLETON Winkelnieuws. «11 Mol Gaat HEERENBAAI NUMMER 63. ZATERDAG 8 AUGUSTUS 1931. 54e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz, franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-Adres: ECHO. Prijs der Advertentiën 20 cent per regel; minimum f 1.50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrfidag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons buit sjjn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD NA FRANKRIJK DENEMARKEN. Na onze steenkolen, onze schoenen. Het Fransehe invoerverbod van steenkolen, want daar komt het besluit practisch op neer, hebben we niet kun nen keeren. We weten niet of onze onderhande laars, diplomaten en zakenmenschen, te Parijs over den geest van Genève hebben gesproken, maar ze wisten vooruit dat al hun vertoogen niets zou den uithalen, daar alleen vrees voor een represaille-maatregel Frankrijk van zijn voornemen zou kunnen afbrengen, en wij kunnen geen represaille-maat regelen nemen. Een liberaal blad had in de eerste opwelling van kregelheid over het voor onze kolenindustrie zoo noodlottige voornemen wel uitgeroepen dat wij niet weerloos waren en dat, als Frankrijk onze steenkolen weerde, wij het de Fransehe wijnen moeilijk konden ma ken, maar we zijn, wèl weerloos. Onze regeering heeft geen enkele be voegdheid om,als een of ander land ons ten opzichte van onzen invoer iets on aangenaams aandoet, met gelijke munt terug te betalen. Dat weten de andere landen en daar om behoeven ze tegenover ons geen complimenten te gebruiken. Frankrijk kan onzen koleninvoer zoo hard nekken als het wil, aan zijn wij nen komen wij niet. En wat Frankrijk pas gedaan heeft met onze kolen, zal Denemarken gaan doen met onze. schoenen. De Deensche regeering vindt, dat er geen behoorlijke verhouding is op zijn van „De Echo van het Zuiden". Kwaliteit bepaalt prijs Alleen prijs zegt niemendal, Mol schermt met kwaliteiten Mol vindt men overal Mol blijft goedkooper. handelsbalans tusschen hetgeen het koopt uit en verkoopt naar het buiten land. Bij de opening van een Deensche jaarbeurs te Frederica heeft de minis ter van handel te verstaan gegeven dat de regeering voornemens was maatre gelen te nemen tegen den te overvloe- 'digen invoer. Op de eerste plaats worden maatre gelen ter bescherming van de schoenen industrie verwacht, wat voor de Neder- landsché schoenennijverheid een on prettig vooruitzicht is. Denemarken toch is veruit onze beste afnemer van dit product; ongeveer de helft van den uitvoer van dit artikel gaat naar Denemarken. Alweer, Denemarken kan, evenals Frankrijk;, 't ten opzichte van de steen kolen heeft gedaan, veilig dien maatre gel nemen: wij doen niets terug. Het Deensche vleesch komt hier zoo overvloedig binnen, dat van alle zijden klachten daarover zijn gerezen: de Bra- bantsche Boerenbond heeft nog pas zijn ergernis daarover gelucht, het Deen sche vleesch zal ook in het vervolg wel kom zijn, al zou het land zijn grenzen voor ónze schoenen hermetisch sluiten. Nu moet mert ons wèl verstaan. Wij vinden het heel natuurlijk, dat, als Frankrijk met zijn kolenindustrie in ongelegenheid raakt, en als Dene marken een slechte handelsbalans ver toont, die landen maatregelen nemen; wij zien nu maar van Genève af, om dat niemand zich houdt aan al de fraaie wijsheid die daar wordt verkon digd. Ons bezwaar geldt alleen het feit, dat wij in den hoek staan waar de slagen vallen, omdat wij van geen actieve han delspolitiek willen hooren; indien Frankrijk wist dat we zijn wijnen aan konden, Denemarken dat we zijn vleesch het gelag zouden laten betalen, zouden ze niet zoo gemakkelijk onzen invoer halveeren of erger. Volvoert Denemarken zijn bedrei ging, dan zal er een oogenblik van links en rechts worden geklaagd, zooals er over de besnoeiing van onzen kolenin voer is gejammerd. En dan gaan wij weer over tot de orde van den dag. Hsgz. Uit het Engelsch van DOLF WYLLARDE. 38) Met inspanning van al hun krach- J33M. jBBq 'ui ja ftz uapiBBjs uaj sluiten en opnieuw trachtten zij haar dicht te houden. Nog vóór ze in huis terug waren, was het al gaan stortre genen; nu begon het water naar bin nen te stroomen en te oordeelen naar bet geloei en gebulder van den storm en het gekraak overal in het rond, leek het hun, alsof de plantage vol komen verwoest zou worden. De palmen worden uit den gropd' gerukt, schreeuwd|e Salmon. Daar. Morrence keek door een opening in een der luiken in de richting van de heuvels. Dwars over het grasveld, waar de ponny's gewoonlijk graasden, lag een palm, waarvan de top door de kracht van de wind was afgerukt. Een andere palm was door de wind opgenomen en een heel eind verder -neergesmakt. Mevrouw Salmon en de kinderen waren naar de zoogenaamde storm kamer gevlucht; een kelderachtige ruimte onder het huis, waar zij voor het oogenblik veilig waren. Salmon wist niet beter, dan dat Eulalie zich hij hen bevond, maar dat was niet 't geval. Het meisje was bezig geweest haar ponny te voederen, toen Morrence en Salmon weggereden waren om de beesten in veiligheid te brengen. Zij hield dolveel van het dier, en zooals altijd, was zij na het middagmaal naar den stal gegaan om het zijn ge wone portie brood te geven. Toen zag zij Morrence en Salmon in wilde ga lop den heuvel afkomen. De stallen van Rêve d'Or waren solieder gebouwd dan het huis zelf. Meenend, dat er iets was gebeurd, wilde zij naar het huis teruggaan, maar op dat moment begon plotse ling de hevige regen neer te gudsen. Een oogenblik aarzelde zij en daar door werd haar de terugtocht afge sneden. De wind. deed de deur van den stal met een smak dicht vallen en haastig schoof 't meisje den gren del ervoor, om te voorkomen, dat een volgende vlaag haar weer zou doen open waaien. Eulalie achtte zich vol komen veilig in deze schuilplaats. Enkele minuten later hoorde zij Salmon en Morrence terugrijden, zij gunden zich geen tijd om den ponny op stal te brengen, maar dreven ze naar binnen in de stallen, naast die waarin zij zich op het oogenblik be vond. Daarop galoppeerden zij naar huis terug. De orkaan woedde thans in zijn volle kracht en als Eulalie thans een poging had gedaan, om de stallen te verlaten, zou zij een heel eind verder tegen den grond zijn ge smakt. Er stonden vier ponny's in dit deel van den stal, die niet buiten waren geweest toen het noodweer begon. Het. meisje was bang, dat de dieren zich in hun angst zouden losrukken en haar onder den voet loopen. Daar om klom zij op een der afscheidin gen tusschen de boxen. Een uur bleef ze zoo zitten; toen merkte zij dat de orkaan even geleidelijk begon te be daren als hij opgekomen was. Zij il£M3 wist echter niet, dat het centrum van den orkaan op dat oogenblik San Joseph en Trinity bereikt had en dat de heftigheid na een tijdelijke inzin king weer zou toenemen. De storm zette zijn alles-vernielenden tocht over het eiland voort en achter hem aan zou opnieuw een heftige wind uit het Zuid-Oosten opsteken. Salmon echter wist, dat de wind stilte maar van korten duur zou zijn en maakte van de gelegenheid ge bruik, om de plaatsen, die het meest te lijden hadden, te barricadeeren. Maar Eulalie verkeerde in de mee ning, dat alle gevaar geweken was en begreep absoluut niet, waarom niemand naar buiten kwam om haar te zoeken. Het zou overigens niet met haar plannen gestrookt hebben, als dit was gebeurd, want er was een avontuui- lijk plan in haar geest gerijpt. Ter wijl zij op de houten afscheiding zat en luisterde naar het geweld van re gen en wind, was ze zich bewust ge worden dat Rêve d'Or zich in zeker opzicht nog in een gunstige positie bevond, doordat de San Joseph be schuttend er achter oprees en het huis geen bovenverdieping had. De ligging van l'Opale was veel ge vaarlijker. Het stond midden in de vallei, tusschen twee heuvelruggen, waardoor de storm als door een trech ter naar zee zou worden geperst, alles wegvegend, wat hij op zijn weg ont moette. Bovendien had het huis een verdieping. neen, Harrel's woning zou bezwijken onder het geweld van den orkaan. Eulalie's gedachten werden on weerstaanbaar getrokken naar het stuk perkament in den muur. Er was nu misschien nog gelegenheid om het kostbare document in veiligheid te DE GRAP GAAT BITTERE ERNST WORDEN. De jongste aflevering van „De Vrij denker", het orgaan van „De Dage raad", staat geheel in het teeken van den zoo jammerlijk mislukten pro- pagandatocht van de godloochenaars naar Limburg. De Limburger Koe rier maakt hierbij de volgende rake kantteekening, welke door de over heid wel ter dege dient ter harte ge nomen te worden. Het lijkt ons te veel eer aan een dergelijk orgaan besteed, om zijn even dwaze als onware bewe- ECHTE FR1ESCHË 20-50 cl. per om verschaft 11 wolken van penot f ringen te vermelden of te weerleggen. Dat de Limburgers „beestmenschen"' zijn, behept met alle kenmerken van „godsdienstwaanzin", weten wij zoo langzamerhand wel.... Van meer waarde is het een oogenblik stil te staan bij de mededeeling, dat het niet bij dezen éénen inval zal blijven. De vrijdenkers geven den moed niet op. Zij kondigen nieuwe propagandatoch- ten naar het Zuiden aan. „De bres", door en in de „priestertyrannie" ge schoten, willen zij verder uitdiepen Wij zullen aannemen, dat dit geen ijdele grootspraak is, dat „De Dage raad" inderdaad van plan is haar ac tie tegen het katholieke Zuiden voort te zetten.... Zal dat in denzelfden naar evearedlgheld van den prifs. De voordeelen van onzen grooten gecomblneerden Inkoop, komt geheel ten goede onzer cliënten. Voordeelige prijzen; gezellig winkelen; prettige vakkundige bediening. Keopen is bij ons een genoegen. lederen middag en avond: RADIO CONCERT. brengen vóór, zooals ze meende, de orkaan l'Opale zou hebben bereikt. Ze was zich niet klaar bewust, of ze het wilde vernietigen of het redden voor Harrel; zij voelde alleen in haar koortsachtig-werkend brein een hevig verlangen, om het stuk te bezitten; er had zich een plan in haar hersens vastgezet, dat haar scheen te betoo- veren door zijn stoutmoedige roeke loosheid. De wind was gaan liggen, al re gende het nog steeds en het moment scheen haar gekomen om haar voor nemen uit te voeren. Zij ging naai de box van haar ponny, zadelde het dier, dat, toen het buiten gekomen was, zijn kop omhoog stak en snoofjv alsof 't onraad bespeurde. Overal aan den horizon waren dikke, zwarte wél ken opgestapeld, maar het woel nu bijna niet meer en ook de regehUwerd minder. Maar Eulalie was niet bang voor een nat pak. Snel steeg zij !ép en reed weg in de richting van dé vallei. Door den hevigen regenval was het laaggelegen land bijna onbegaanbaar geworden en toen het meisje den top van den heuvel was gepasseerd en het pad wilde inslaan, dat naar L'O pale voerdé, merkte zij dat de weg geheel blank stond. Zij bedacht met hevige ontsteltenis, dat het anders zoo oftschuldige beekje, dat verderop het pad kruiste, nu hoogstwaarschijn lijk tot een woesten stroom zou ge- Zwollen zijn. Als ze niet bezeten was geweest door haar krankzinnig verlangen om het document machtig te worden, zou ze ongetwijfeld zijn teruggekeerd. Maar nu liet ze zich door niets weer houden. Ze bereikte het stroompje; haar vermoeden bleek maar al te juist; het was thans een wild-brui- sende rivier. Toch dreef ze den ponny het water in en na een paar stappen gedaan te hebben, begon het dier te zwemmen. Het gevaar was niet denk beeldig, dat de sterke stroom het paard en zijn berijdster zou meesleu ren, maar de =ponny hield zich kra nig en druipend bereikten zij den an deren oever, y Ze wendde" zich even in het zadel om en keek in de richting, waaruit zij gekomen was. Haar terugtocht scheep afgesneden; een inktzwarte wolkenfhassa kwam langzaam aan drijven en de wind nam wederom in jkra:cht toe. Een panische schrik greep Eulalie aan. Wild vuurde zij den ponny aan tot een woesten ga lop; ze was nog een halve mijl van L'Opale verwijderd en ze hield een wedren met den orkaan! Ze vei- wachtte nauwelijks een veilige schuil plaats te zullen vinden vóór de or kaan haar zou overvallen. Druipend en vol modder, haar gezicht verwron gen door angst en uitputting, haar haren los, reed zij op haar struike lend paard langs de vernielde bana nen- en de ontwortelde cacaoboo- men van Harrei's plantage. En ein delijk, voortgejaagd door den wind, dreef zij haar ponny den stal in, sloot de deur achter het dier en rende naai de veranda. Harrel's plaatsvervanger scheen niet in huis te zijn. Eulalie had er niet aan gedacht, dat hij, beseffend hoe gevaarlijk L'Opale gelegen was, na tuurlijk een schuilplaats had gezocht in het klooster, een solied, steenen gebouw. (Wordt vervolgd.) De Echo van het Zuiden, Waalwjjksclie en Langstraatsche Conrant, 'iiiiitnutiittiiniitimiiii"'i^-^^ iuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiihiiii/ih r De Kwaliteit der ArliHelen

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1931 | | pagina 1