Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. irilti Logischs pYolilrehüg. Set te vergeten KAREL DE MOL. L Mol Voor. Ook U zult tevreden zijn, »CU> fEUILLET Oft Gaat Winkelnieuws. er um bi) Gaui; urd. da, Welschap eveneens igeweeri, "if det Anljk «j iet het ges afging e, «gelukkig, s onmidai was gehui ing vetn ■rvallal r H.defl zen's I economisch gareel krijgt toege MOL Waarborgt Tevredenheid. pen borst) n -Cesar, KAATSHEUVEL. Wil men op de hoogte zijn en blijven der toestanden en gebeurtenissen in Kaatsheu vel e. o., dan moet men zich abonneeren op dit blad dat ALLEEN de uitvoerige raads- verslagen en berichten geell uit deze plaats. Prijs 10 cent per week. Is U nog geen klant, maak dan kennis met onze artikelen met de gunstige en goede eigenschappen onzer inrichting. 1 i vet«eten niimj, ;t heer vai j PP ZATERDAG 24 OCTOBER 1931. 54e JAARGANG. 'er* halvi wartsluij Jersonen aan spioi )k in waardooi :1de, üe ewustelooi iken, dai dat hij teer de fl artsluis patroon j; en hem S liggen, rachtauto ■r vond, alle meet eppel, 0i tot bewusi de poluis i had heil '.slagen, de 1 van en ongeil iloopen, loudt eei ferbindin ers. Op ootje vi: aahijfcsrlii1 en LaBjjstraatsche Courant Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz. tranco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN, Telefoon No. 88. Telegr.-Adres: ECHO. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BI.AD Om het Dagelijkse!» Brood De strijd om het bestaan is wel zéér ellljk in dezen tijd j Amsterdam was de vorige week im 's fit jbaanij" te vergeven van reclame- igd. Rijk (p{r Wc||{m bezigheid me» 16 gulden ben een week bleek te kunnen worden ngevangti |On0reerd. - voor een Amsterdammer ^sen is de 0 krats. Niettemin verdrongen na roeping per adverten'ie honderden aar delingen zich voor het betreffende moor en de situatie werd zóó cri- k, dat men maar spoedig iemand de"Kosti '*ees om de betrekkir,g ,e vervullen, I idnde van de soesah der overige e lllcllalies te worden bevrijd. Nu Her greep teleurstelling de massa en tenslotte moest de politie in- pen en de gummistok hanteeren weer „orde" te krijgen, d.w.z. hel itld van de maatschappelijke disorde oö iweerllde S,raat We& te Va8e" Het tegenwoordig geslacht heeft geen 8 peliend. waarin de strijd voor het rend »#~*ch brood zóó vinnig werd j. «eden. En dat doei wel eens ver- "n cn ijen naar een maatschappelijke lening, waarin ieder zijn plaats in ■ah am mnnflM iA/la# wAr\'n it slaag; i op te ran den ïgen zip Zij werde e kleeren trna huisi N. lij J. TB wijk. zen en waarin voor ieder ook zoo'p als zal beschikbaar zijn. Is dat erdaad bestaanbaar Zeer zeker de tegenwoordige verhoudingen or verbeteringen vatbaar en mogelijk s worden op het oogenbiik stelsels ropageerd, die na gedegen door dring en aanpassing aan de eischen de practijk een gezondere basis nr het maatschappelijk leven kunnen 0e wereld evolueert en soms dat zoo plots en radicaal, dat wwe stelsels voor de noodige aan zullen toegepast moeten wor- van „De Echo van het Zuiden". Irabkerlj on Tielti Ziiuerhonino Uit het Engelsch van ALFRED WILSON BARRETT. (Nadruk verboden). den Maai een uorauo zat qc maat schappij toch nimmer wezen Nooit zal het dagelijksch brood voor ons worden neergelegd, zoodat we het slechts Ie nuttigen hebben strijd om het bestaan zal er blijven en het zou zelfs niet goed zijn, ais de menschheid dien moest missen, omdat dan een eigenschap geweld zou moeten worden aangedaan, die in elk levend schepsel als een natuuilijke drang is vastgelegd. Waar werk en brood is voor ieder, zal de drang van velen naar méér of naar grooter verzekerdheid, steeos een dreiging vormen voor anderen. En ook zal altijd de strijd blijven om den sttijd, waardoor de smaak van het gewonnen brood wordt verhoogd. Wij bidden wel „Geef ois beden ons da gelijksch brood" maar tevens weten wij dat wij in 't zweet des aanschijns ons brood moeten verdienen. Eens zagen we een kraai neerstrijken bij een weggeworpen stuk van een boterham. Geen andere vogel was in de buurt te bekennen, dus had onze kraai niets anders te doen dan te pikken en zich te verzadigen Maar dat deed die kraai niet. De vogel maakte een hoop snaterend sp kiakel en sprong als-maar vleugel klepperend rond het sluk brood Totdat de aandacht van andere vogels voldoende was getrok ken en deze zich in zijn nabijheid hadden gezet. Toen s'oof het dier op het stuk brood af, snavelhouwend jes woonde, wanneer zijn beroeps plichten hem niet elders riepen. Hij was met een heel aardig meis je getrouwd, Olive Menzies, maar na haar huwelijk was ze tot de ontstel lende ontdekking gekomen wat het „beroep" van haar echtgenoot was. Het had haar leven veranderd van een hemel in een hel van ellende en vrees. Toch had ze nooit gewankeld in haar trouw jegens den man, die haar zoo misleid had. Ze hield zelfs nog van hem. naar de andere beesten, die óók be geerden, aanvallend, dan weer ver dedigend. En toen schrokte onze kraai groote stukken van het brood naar binnen. Er is ook geen mensch, ais hij ka rakter heeft tenminste, die meenen zal dat hij nu genoeg geld en goed heeft en dus wel onbekommerd kan gaan teren op zijn bezit, zijn voorraden Het goed, dat hij heeft verworven, zai hij integendeel weer productief willen maken omwille van méér bezit of grooter verzekerdheid voor de toekomst, met de risico, dat hij het huidig ver mogen weer geheel of ten deele ver speelt Juist dat risico maakt, dat zijn eigenlijk overbodige arbeid toch weer een strijd wordt om het bestaan, dat de prikkel dus wordt gevolgd, die in orde is. Nu kan men dat afkeuren en op. merken, dat die toestand juist de wenschelijkheid aantoont van een juister verdeeling der goederen of van de omvorming van particular bezit tot gemeenschapsbezit,toch kunnen we er niet aan ontkomen, dat we altijd dien strijdprikkel zullen blijven voelen. Ook iemand, die overigens het gemeenschapsbezit propageert, zal voor zich zelf op het oogenbiik naar meer vermogen blijven streven, zoolang het door hem aangehangen stelsel nog geen practijk is geworden En mocht die practijk eens komen dan zal toch de strijd niet achterwege blijven, maar zich uiten in andere vormen, in elke richting, die dan toelaatbaar moet worden geoordeeld. Daarom, al is de strijd op het oogen- Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. bük voor velen zwaar en té zwaar, men blljve er toch het wezen van waardeeren, al zullen we moraliter allen gehouden zijn om te zoeken naar middelen, die het strijdtooneel minder angstwekkend maken, minder kaal en dor, niet een woestijn met enkele oasen, waar de sterksten zich ommu ren, maar een vruchtbaar gemaakte vlakte, waar alle levensdapperen zich een vakje kunnen vermeesteren.dat goed bearbeid de ergste levens zorgen wegneem». MAATSCHAPPyVAM VERZEKERING OP MET LEVEN Wat waren er niet een fraaie voor den te vinden in de heerenhuizen Jnzijn voorname vrienden! En hoe- Na de vlucht van haar echtgenoot en zijn doodsbericht in verband met ttl beter kon Kapitein Skinner die het spoorwegongeluk, was bij Nelly Niken, dan dat nutteloos in het Denver alleis het huis uitgesleept, ®t bleven van hen, die het er best deels ter voldoening van de rekenin- Voordeelige prijzen; gezellig winkelen; prettige vakkundige bediening. Koopen is bij ons een genoegen. lederen middag en avond: RADIO CONCERT. haar den dienst op en zij vluchtte meer dan een kind, zwaarmoedig te weg uit die omgeving. staren naar de witte wereld voor loen ging het al slechter en slech- haar. Met haar min of meer Itali- ter; het les geven liep ispaak en ze aansch type en open gelaatstrekken werd ziek. ze een zeer aantrekkelijk gezicht. Toen ze eindelijk weer hersteld was, j?en zekere gemelijke uitdrukking kon verhuisde ze naar een ellendig, bouw- <jat njgt verhelen. Zorg en ontevre- vailig huisje in Bromley, eigendom denheid istonden geschreven in oogen van kapitein Skinner. en mond. Zoo stonden de zaken op een win- Na de vallende sneeuwvlokken een paar minuten te hebben gadegeslagen, zuchtte de jonge vrouw en wendde haar hoofd naar den. haard. Herbert, zei ze, je meent 't toch ter dag, drie en een half jaar na de verdwijning van Wilfred Denver. Vanuit de ramen van het comfortabele wei-ingerichte landhuis „De Beuken", Bromley gezien, leek de buitenwereld niet heusch om die arme vrouw en verre van aanlokkelijk. Het grasveld haar kinderen uit dat hutje te zetten voor het huis was wit, de boomen hij het tuinmanshuis. langs de oprijlaan waren wit en het Toch wel, antwoordde Skinner, landschap verder op was al even wit. zonder op te kijken en hij .strekte de Het g&scbitler van de versch gevallen iange beenen, die hem onder de leden sneeuw deed pijn aan de oogen, de van zijn bende den naam van de Spin wier konden stellen. Paarlen col- gen van de vele schuldeischers, die wind blies koud en nu en dan gierden hadden bezorgd dichter naar het ts waren hem het meest welkom; als een zwerm gieren op haar waren de buien langs de venster.s. Maar vuur. 1 konden losgeregen worden en afgekomen. Zij stond zonder een cent binnen brandde een lekker vuurtje Och Herbert waarom toch? lig van de hand gedaan, zonder op straat, wanhopig en geteekend en verspreidde zijn warmte door de i 't zijn armoedzaaiers, antwoord er veel kans op herkenning be- met het brandmerk van de misdaad kamer. Kapitein Skinner zat voor den de Skinner geirriteerd. Een van die Evenzoo was het met diaiman- van haar man. haard in een ruimen leunstoel een kinderen ligt te sterven en ik kan robijnen, smaragden enzoovoort. De weduwe van den moordenaar tijdschrift te lezen, terwijl hjj zijn het niet hebben, dat menschen op '"den voorwerpen verdienden even- van Hatton Garden! Aldus wezen de voeten behaaglijk koesterde; op een mijn landgoed gebrek lijden en dood- as de aandacht, gesmolten brach- menschen haar aan. Soms hoorde zij klein tafeltje naast hem stond een gaan. i ze een goede prijs op. Zilver ver- die wreede woorden en commentaren doos sigaretten. Maar wat moeten ze dan begin- de Spin, behalve in zeer bij- er bij en dat was meer dan haar Skinner was niets veranderd sinds nen? Waar moeten ze naar toe? omstandigheden, en zelfs dapper hart verdragen kon. dien dag, meer dan drie jaar geleden De man haalde de schouders op. nam hij het alleen als wijze van Vergezeld van haar kinderen en toen zijn pad dat van Wilfred Den- Een paar mijl verderop staat een jegens den eigenaar als 't ware. den trouwen Jaikes, die absoluut wei- ver kruiste. De grijze haren aan de heel werkhuis, grijnsde hij. Laat dai V» i 1 JlOrl nn nl M-nnlHl, mnn L n1 I 1 „1 1 1 1 I J 1ttl1 Hst i van. hij had er toch eigenlijk maar gerde haar te verlaten, trok zij naar slapen leken niet talrijker te zijn ge- lStel daar maar heengaan. Zoo kwam kapitein Skinner voor- t in de hij nu een mooie villa te Brom- !n Kent genomen, waar hij rustig- een ander deel van Londen, waar men worden en hij zag er nog even forsch De jonge vrouw stond op en kwam haar niet kende en waar zij trachtte en knap uit. dichter bij het vuur. maatschappij. Als uiterlijk een bestaan te scheppen. Volmaakt op zijn gemak in zijn Werkelijk Herbert, begon ze •n van zijn welstand en tevens Een poosje hield zij zich bezig met luxueuze omgeving, leek het wel of O, ga maar niet redeneeren, en onverdacht blijk van de de- les geven; het werd armoedig betaald, hij geen oog had voor het booze weer, Olive, zei Skinner humeurig. Die' heid van zijn bestaan te geven, maar toch voldoende. Op een kwaden dat buiten heerschte. vrouw kan haar huur niet betalen en dag kwam haar naam in het geding, Op een stoel bij het raam van de dus moet ze maar gaan. een verontwaardigd werkgever zegde kamer zat een jonge vrouw, niet veel Maar het is heusch haar schuld niet, dat ze arm is. Schuld! Skinner zette zijn mo nocle recht. In Engeland is het geen kwestie van schuld om arm te zijn. 't Is een misdaad. Dat is ook de re den waarom ik rijk ben. En zijn lip pen krulden zich tot een kouden glimlach. Rijk? riep Olive met een huive ring. O, als ik er aan denk, hoe jy aan je geld gekomen bent, dan benijd ik de armste werkvrouw haar korst brood en haar slok water. Skinner klapte zijn tijdschrift dicht, legde het op tafel en zette de toppen van zijn vingers tegen elkaar. Spottend schudde hij het hoofd. Dat is waanzin. M'n lieve Olive, alle levende schepselen azen op el kaar. De eend eet de worm op, de mensch eet de eend op en dan eet de worm den mensch weer op. Dat is de groote wet van de natuur. Mijn be roep is even goed als elk ander totdat ze me ontdekt hebben! Die filosofie stond het meisje te gen. Ze kreeg een kleur en ze ant woordde heftig: Als je zoo praat, haat ik je! Jouw beroep, och kom, inbreken enmoorden Hoewel zij het laatste woord slechts fluisterend gesproken had, sprong Skinner op, zoodra hij het hoorde. Ruw greep hij haar bij den arm. Als je me nu nog eens aankomt met die vervloekte geschiedenis, dan zal ik je, dan zal ik jemaar hij voltooide zijn zin niet. Hij liet haar arm los en zonk terug in zijn fau teuil. (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1931 | | pagina 1