Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Van Oud tot Kieuw. m l li Winkelnieuws. Mol Gaat Voor. fEUILLtïOn 'MMER 1. VRIJDAG 1 JANUARI 1932. 55e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk f 1.4Ü. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN Telefoon No. M. Telegr.-Adres: ECHO. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. EERSTE BLAD Nuchter beschouwd, is Nieuwjaars, dag een dag als de overige 364 dagen van het jaar. Van Oud tot Nieuw ver springen we slechts één etmaal, juist als anders, - alleen de wereld heeft in haar algemeen bestaan een nieuw mijlpaaltje bereikt, waarvan de plaat sing door een astronomischen kring loop wordt bepaald. Omdat wij met de aarde meedraaien, daarom ont- moeten ook wij die mijlpaaltjes. Bij zoo 'n gelegenheid zuchten we eens zwaar om daarna, niet zonder eenige ontroering, de handen van magen en vrienden te drukken en onze beste wenschen te uiten voor dezer geeste lijke rust en materieele walvaart. Het is in vele opzichten goed, dat die paaltes daar staan op onzen levens weg en het is ook goed, dat we ze niet zonder meer willen passeeren. Een oogenblikje van rust is noodig op een groote wandeling en daartoe nooden ons die paaltjes. We zien eens om naar den weg, dien we heb ben afgelegd, herinneren ons een wijle, wat we daar voor moois hebben ont moet en welke leelijke dingen we er aanschouwden of beleefden, misschien wel veroorzaakten; dan wenden we den blik weer af en zien we vóór ons, naar den weg. dien we verder moeten gaan. Slechts de dwazen of boozen zullen voortgaan, zonder zich de lessen van den afgelegden weg ten nutte te hebben gemaakt, - zij strnike- len straks weer over dezelfde soort hindernissen, rukken dezelfde schoone bloemen af, die ze ook voordien ver- nielden en sloffende gaan ze verder, het vuil en de stof met met hun voe ten om zich heen stuivende. De ver- 1932 DE BESTE WENSCHEN Karei de Mol. p. s DENKT ER AAN I MOL BLIJFT GOEDKOOPER. standigen en goedwillenden nemen de lessen uit het verleden ter harte en ze zullen daardoor op den nieuwen weg meer geluk ervaren, meer schoon heid beleven, minder bederven en met grooter voldoening den nieuwen mijl paal benaderen. Straks staan we allen aan den mijl paal 1931/1932. Welnu, dan is het goed, dat we elkaar daar even ophou den, opdat geen der onzen zorgeloos, of door zorgen willoos geworden, voortwandelt zonder de weldaad van de rust te hebben gesmaakt en het nu', dat de overdenking afwerpt, deelachtig te zijn geworden. Verwan, ten. vrienden en bekenden, bieden elkaar daarom bij het scheiden van het jaar en bij de intrede van het nieuwe, hun wenschen- We zullen die dezer dagen veel hebben te aanhooren en dikwijls hebben te uiten, maar het is geen monotonie, welke nutteloos is, omdat we er steeds door herinnerd zullen worden aan de beantwoording der vragen: hoe was het, wat leerden we, hoe kunnen we het nieuwe jaar beter gaan beleven Voor zeer velen bracht het oude jaar weinig vreugdevols. Dat was ten deele eigen schuld en die schuld moe ten we zeker in het komende jaar zien te verminderen. Maar veel vreugde moesten we allen ook missen door omstandigheden buiten ons om. We banen allen zelf ons levenspad, maar de grond, waarover dat pad gaat, wordt ons toegewezen. Een pad, dat over een steenachtigen bodem voert, kunnen we niet zoo opfleuren als een weg, welke een vruchtbare vlakte snijdt, maar altijd toch kunnen we er Iets voor doen om het aanzien van een pad of weg te verfraaien. Langs een vruchtbare vlakte wil alles groeien en bloeien, voor een dorren bodem moeten we de geschikte plantsoorten zoeken en aan derzelver verzorging tijd en moeite besteden Maar dan kunnen de resultaten ook schoon zijn Op het oogenblik loopt veler levens weg over een dorre vlakte. Welnu, laten we dan wat extra moeite doen om dien weg op de daartoe meest geëigende wijze te verfraaien. Waar geen rozen groeien, kan men nog vreugde beleven aan het eenvoudige steenbloempje; zelfs in distelen is schoonheid te vinden, als we de moeite nemen om ze er in te zoeken. Het is een goede gewoonte, dat ook de uitgever en de redactie van een krant tot den lezerskring bij het wisselen van het jaar hun heil wenschen richten. Een gewoonte, die groeit uit de na- tuurlijke verhouding Het plaatselijke blad vooral is een goede vertrouwde van „De Echo van het Zuiden". Uit het Engelsch van ALFRED WILSON BARRETT. (Nadruk verboden). 37- Coombe wreef zich in de handen, ter wijl zijn sluwe oogjes achter zijn brille- glazen vochtig glansden. Beste jongen, de volgende week komt er een heer uit Amsterdam om ze te taxeeren. Geloof hem niet schreeuwde Gripps die eensklaps was opgesprongen. Skinner duwde hem echter op zij. Wat kan my dien heer uit Amsterdam schelen. Ik wil mijn aandeel in den buit hebben. Het had er allen schijn van, of er ruzie op komst was. De mannen keken elkaar met woedende blikken aan en zelfs Cor- kett, die zich tot nu toe afzijdig had ge houden, naderde de tafel. Denver volgde het tooneel met wild kloppend hart. Wat zou er gaan gebeuren'? Een oogenblik was het stil, toen trad Skinner op Coombe toe en sprakDie juweelen zijn minstens zesduizend pond sterling waard, Coombe en ik vraag je nu voor de laatste maal waar ze zijn? Coombe zwaaide met zijn dikke hand. Mijne heeren, ik verzoek u dringend om kalm te blijven. Hoogstwaarschijnlijk heb ik er de volgende week een kooper voor en dan zullen we afrekenen. Niet de volgende week, nu zullen we afrekenen!, beet Skinner hem toe. Ook Cripps kwam nu naderbij en keek Coombe met doordringende oogen aan. Ja, we zullen nu afrekenen, beaam de hy. Ja, dat vind ik ook. Het was Cor- kett, die deze woorden sprak. En wat heb jij daarmee te maken? schreeuwde Skinner. Ik heb er alles mee te maken, me neer Skinner, was het brutale antwoord en hij keerde de zakken van zijn cos- tuum om. Dat heb ik er mee te maken, meneer Skinner; ik ben platzak en wensch vijftig pond van u te ontvangen. Zoo, vriend, wenscht u dat? Corkett knikte, terwijl zijn gezicht rood werd van ingehouden woede. En als ik ze niet krijg, dan zal ik eens vertel len wat er vier jaar geleden in Hatton Garden gebeurde! Hatton Garden, vier jaar geleden! Denver onderdrukte een kreet. Hatton Garden! Vier jaar geleden! Groote He mel, wat zou hy nu te hooren krijgen? Skinner verbleekte; met doorborenden blik keek hij den ex-boekhouder aan. Plotseling hief hij een hand op en Cor kett deinsde achteruit. Schurk, nog één woord en ik zal je Nou en wat zal je dan? Corkett lachtte schel. Maar de grijnslach bestierf hem op de lippen, want het volgende oogenblik had de Spin hem bij de keel gegrepen en vocht hij voor zijn leven. Coombe, innerlijk verheugd over deze wending, trachtte de Spin van zijn prooi los te rukken. Ook Cripps kwam tus- op de uiteindelijke bedoelingen der Goddelijke Voorzienigheid u een geestelijke rust moge verschaffen, die het leven ook in tijden van beproeving minder zwaar zal maken. Zóó versta men onzen wensch EEN GELUKKIG NIEUWJAAR! EEN ZALIG NIEUWJAAR I in het gezin, de plaatselijke krant hóórt tot de familie. Zij immers ver telt in haar redactie- en advertentie kolommen, wat de families ter plaatse onderling beleven en wat ze elkaar hebben te bieden. In moeilijke oogen- blikken staat de krant klaar om de kleine gemeenschap tot onderlingen steun en hulp op te wekken en ze door een goed woord moreel te sterken. De uitgever heeft zijn abonné's noodig en zijn adverteerders, maar dezen op hun beurt behoeven de krant. We kibbelen op z'n tijd wel eens met elkaar, zooals men dat in de beste families doet, maar scheiden van el kaar. dat doen we nóóit, hoewel we ook niet ,aan elkaar getrouwd" zijn, zooals dat wel eens heet. We hebben in een jaar weer lief en leed met elkander gedeeld, in dit jaar helaas wat al te veel van het laatste. Maar met moed en vertrouwen, en sterk door de vereeniging van be langen, gaan we het nieuwe jaar te gemoet, waarbij we de heele gemeen schap van onze lezers en adverteerders weer tot steun hopen te zijn. door samenwerking, voorlichting en opbeu ring We zullen van het nieuwe stuk le vensweg iets moois zien te maken, zoover de omstandigheden dat zullen veroorloven, al zouden we zelfs het schoone moeten zoeken in de diste len. We wenschen het u allen toe, dat het u in 1932 waarlijk goed moge gaan. Dat materieele welvaart uw deel moge zijn en vooral dat een sterk vertrouwen schenbeide, doch hun pogingen waren vergeefs. Skinner had zijn slachtoffer in een ijzeren greep vast en de ongelukkige jon geman worstelde en kronkelde zich zon der echter los te komen. Zijn gezicht was vuurrood en zyn stem versmoorde in zyn keel. Ik heb je lang genoeg je gang laten gaan, meneer Corkett, siste Skinner. Laat me los, je zult hiervoor han- gen! klonk Corketts verstikte stem. i, Vervloekte kerel! brulde Skinner, nu buiten zichzelf van woede. Zul I je me dan niet met rust laten vóórdat ik je vermoord heb? Neen! gilde Corkett met uiterste i krachtsinspanning. Je hebt je al goed kunnen oefenen, toen je Geoffry Ware vermoord hebt Ah Het was Denver, die deze kreet uitte en die luid door het vertrek werklonk. Het was de kreet van een ziel, die na jarenlange marteling eindelijk verlossing j had gevonden! i Onschuldigonschuldig, God /.ij dank, ik ben onschuldig! Bij het vernemen van dit stemgeluid, dat uit de duisternis kwam, liet Skin- I ner plotseling zijn slachtoffer los. Coom be en Cripps keken verschrikt om en zelfs Corkett, die meer dood dan levend was, gaf nog teekenen van groote ver bazing. Toen kwam Denver uit zijn schuil plaats te voorschijn, het zware breek ijzer in de hand. Een seconde keek hij zijn tegenstanders met glinsterende oogen aan. Zy schenen als gehypnoti seerd door zijn blikken en verroerden WAALWIJK IN 1931. We hebben eens nagegaan wat zooal de belangrijkste gebeurtenissen waren die er in onze plaats en omgeving zijn voorgevallen Er is natuurlijk overvloed van stof. 1931 bracht veel misère, maar, zooals u zich bij het overlezen van dit jaaroverzicht nog wel zult herinneren, ook veel goeds met blij vende waarde. En per slot van reke ning zijn we het nog maar het liefst met onzen Boutens eens dat «alle smart is eindig, alle vreugd is einde loos". Een heel goede gewoonte lijkt het ons dat niet alleen de zakenman, maar elkeen aan het eind van 't jaar eens ztyn balans opmaakt en vluchtig de voornaamste gebeurtenissen nog eens de revue laat passeeren. Voor zeker zullen velen aan wie 1931 veel last en moeite bezorgd heeft hiervan dit jaar maar liever afzien, maar dit lijkt ons toch onnoodig pessimisme, want wie schept er bij 't Ingaan van het nieuwe jaar geen nieuwe, frissche hoop op een betere toekomst? 1931 zal in Waalwijks geschiedenis te boek staan als het jaar van den Raadhuisbouw. In de Januari—verga- dering besloot de Raad het nieuwe plan—Kropholler aan te nemen. De weinig verkwikkelijke strijd die aan dit voorname besluit vooraf ging, zullen wij maar liever niet meer rele- veeren, temeer daar hij voor 't grootste deel tot het vorige jaar behoort. Op 27 Maart had 's middags de aanbeste ding plaats en 's avonds de gunning aan den laasten inschrijver den heer J. de Bont te Nieuwkuijk voor de som van f203.260. Het Financieringsplan voor het bouwwerk werd op 25 April zich niet. Toen sprak Skinner met toonldoze stem Wie is die man? Denver keek den spreker aan en een oogenblik ontmoetten zich hun blikken. Ik ben Wilfred Denver; weg daar van die deur! Cripps was onwillekeurig naar de deur geloopen, Coombe en Skinner ke ken besluiteloos om zich heen. Geen van hen bewoog zich echter. Denver ging een stap naar voren, het breekijzer steeds in de hand. Zyn ver schijning had een dusdanigen indruk op de mannen gemaakt, dat het leek of hy ongehinderd zou kunnen heengaan. Toen hy bij de deur was, begon Skinner pas te beseffen wat Denver's vrijheid voor hem, Skinner, zou beteekenen. Houdt hem tegen! Houdt hem te gen, jullie lafaards! bruilde hy en hij vloog tegen Denver op. Mij tegenhouden? schreeuwde Den ver, dat zullen we eens zienl Nie mand ter wereld kan mij tegenhouden! En terwijl hij den gespierden Skinner van zich afslingerde, of het een kind was, wierp hij zich op de drie overigen. Coombe en Corkett rolden onderstebo- ven als kegels, zonder den minsten weestand, bly aan de slagen van het breekijzer te kunnen ontkomen. Alleen Cripps scheen zich te willen verdedigen. Hij stond met gebogen hoofd, als een stier ten aanval gereed. Het baatte hem weinig. Denver sprong op hem af.... een slag weerklonk, een vloek en met een bebloed hoofd rolde de schavuit op den grond. Een hevig gekraak volgde, het paneel van de deur werd stukgeslagen en versplinterd en even later rende Den ver vrij en ongehinderd over de werf. HOOFDSTUK XXVI. Vrywel ongedeerd kwam Corkett over eind en strompelde naar buiten. De Spin keek hem na met een vreemd gevoel van opluchting. Aan den eenen kant van het vertrek lag Coombe, buiten gevecht ge steld, maar oogenschijnlijk niet gewond. Skinner luisterde naar Coombe's hart slag. Niets bijzonders, mompelde hii met een spijtige uitdrukking in het ge zicht. Het klopt regelmatig. Daarna onderzocht hij Cripps. Deze had een ga- oende wonde aan zijn slaap, die hevig bloedde, waardoor zijn toch al niet aan genaam uiterlijk er niet fraaier op was geworden. Doch hij scheen door den slag alleen maar te zijn verdoofd. De Spin ging zitten; de toestand was werkelijk hopeloos. Denver, de ver meende schuldige, had zich bekend ge maakt. Dat was leelyk, maar nog leely- ker was het, dat bij de vechtpartij zijn valsche pruik en baard waren losge rukt en Skinner dat gezicht met de zil verkleurige haren scheen te herkennen. Een portefeuille met naamkaartjes, die Denver had verloren, bevestigde zijn vermoedens. Zijn slachtoffer was terug gekeerd in de machtige persoonlijkheid van John Franklin, den millionair! Het spel was uit, hij was er by, moest Skinner met een gesmoorden vloek er kennen. Peinzend zat hij voor zich uit te staren. Was er dan geen uitkomst? Hij had toch bewezen een leider te zyn, een man van vindingrijkheid en kracht. Moest hy het spel nu opgeven? (Wordt vervolgd). De Echo van het Zniden, Waalwykscbti en Lanptraatsche Courant^ De ziiuemoning

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1932 | | pagina 1