Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. OnliiiapeningscoiMie van den llolkenM. i i i FEUILLETON I Archibald Marshall. I gi D££>R ERM\RING. I J SUMMER 10. WOENSDAG 3 FEBRUARI 1932. 55e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. S8. Telegr.-Adre»: ECHO. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. EERSTE BLAD. Voor den oorlog was de openbare meentng In verschillende landen, ook In Nederland, niet, althans niet vol doende doordrongen van het gevaar, gelegen in de zn. verzekeringspremie, die de opgedreven bewapeningen te land en ter zee heetten te bieden. Men zag algemeen de economische, finan- cieele en sociale bezwaren, die deze bewapeningen opleverdenmen er kende voikomen, dat zij auiomatisch lot verhooging van de militaire en maritieme uitgaven der landen weder- zflds moesten leiden, maar het vóór alles groote staatkundige en moreele gevaar, dat de bewapeningen vertegen woordigden, zag men niet. Wij weten Ihans, in het bijzonder na de ervaringen van de twaalf dagen van diplomatieke onderhandelingen, die aan den grooten oorlog voorafgingen, beter. Niet slechts dwingen de bewapeningen ook die landen, die eigenlijk aan den wedstrijd niet mede wenschen te doen, tot ver grooting van hun stiijdkrachten, maar zij scheppen bovenal een sfeer van wantrouwen, die elk oogenblik tot uitbarsting kan leiden. Meer dan ooit hebben de volkeren behoefte aan ver trouwen over en weer en slechts dat vertrouwen kan de veiligheid brengen, die men begrijpelijkerwijze verlangt en verwacht, voordat men tot algemeene Internationale ontwapening wenscht over te gaan 1 De Volkenbond beoogt eenerzijds de vredelievende beslechting van de ge schillen, die tusgchen zijn leden, maar ook tusschen leden en niet-leden van van „De Echo van het Zuiden". :n, >ut en in an itl. ijn 32. er- ills te om rol- ers Naar het Engelsch van Zoo, dan zal ik je met enkele dagen mijn beslissing mededeelen, klonk het koel. Voor ik heenga, wil ik je moeder nog even spreken. George hield zich uit de buurt tijdens dit onderhoud en kwam ook niet te voorschijn toen Richards vertrok. Toen hij weg was, ging George onmid dellijk naar zyn moeder. Moeder, riep hij opgewonden, ver- lelt u mij nu eens eindelijk wie die man precies is en wat hij voor macht over u heeft, want dat moet hij wel hebben, dat u altijd zoo zijn zin doet. Mevrouw Greenfield liet zich in een stoel neervallen en er kwam een ver drietige uitdrukking op haar gezicht. Ja, er is een of ander mysterie, ging George voort, ik weet het best. Uw ouding is nu al bewijs genoeg. Wat be- eekenl hij voor u dat u met hem tegen mij samenspant? Je hebt geen recht dat te zeggen, rotesteerde Mevrouw Greenfield, ter- Ül er een blos op haar bleeke wangen svam. Er wprdt niet tegen je samenge- pannen. Dacht je dat ik tegen mijn ei gen jongen zou samenspannen? Nog Ut.] in-] el.] den Bond ontstaan. Hetgeen anderzijds vanzelf medebrengt, dat de Volkenbond pogingen aanwendt om te komen tot een zoodanige vermindering van be wapeningen, dat men deze gevoegelijk ontwapening kan gaan noemen, Art. 8 van het Orondverdrag is aan deze taak van den Volkenbond gewijd en ver langt, dat de Raad een plan opmaakt, waarin rekening wordt gehouden aan den eenen kant met de nationale vei ligheid der leden, aan den anderen kant met de mogelijkheid van het na- komen hunner internationale verplich tingen. De Volkenbond heeft deze taak ter hand genomen reeds spoedig na zijn ontstaan en dat hij daarin niet eerder en niet vollediger is geslaagd, kan aan den Bond als zoodanig niet worden verweten. Trouwens, men houde in het oog, dat de Volkenbond geen wil heeft, onafhankelijk van die van zijn ledendat hi] geen besluiten kan nemen, wanneer de leden niet wenschen mede te werken. Maar ook den leden van den Volkenbond kan men op dit stuk geen directe verwijten maken, want de samengesteldheid van het bewapeningsvraagstuk is in de praclijk wel duidelijk gebleken. Het eenige verwijt, dat men den leden van den Volkenbond wel kan maken, is dat zij niet voldoende ermede rekening hebben gehouden, dat art. 8 van het Orondverdrag, betrekking hebbende op de eventueele ontwapening van alle volken, een niet te ontkennen verband houdt met een reeks van bepalingen, voorkomende in de Vredesverdragen van Versailles c s., waarin aan Duttsch- land en de andere overwonnen landen zeer strenge verplichtingen zijn opge legd wat betreft omvang en uitrusting van leger en vloot. De aanhef van het betreffend hoofdstuk der verschil lende Vredesverdragen legt een nauw en niet te ontkennen verband tusschen de aldus opgelegde ontwapening der overwonnen landen en de vrijwillige eens, je mag zooiets niet zeggen. Meneer Richards heeft je raad gegeven en jy hebt dien in den wind geslagen. Daar hen ik blij om, omdat ik absoluut geen reden zie voor zyn angst. Je kunt in deze zaak heelemaal je eigen zin volgen, dus wat wil je? George's gezicht verried dat hy maar half overtuigd was. Waar heeft hij het dan over gehad hij dat onderhoud met u waarbij ik niet tegenwoordig mocht zijn? vroeg hij na een korte pauze. We hebben over het geld gesproken dat hij voor jou onder zijn berusting heeft en over mijn inkomen en over andere dingen. Over andere dingen, echode George met nieuw wantrouwen. Wat voor an dere dingen, moeder? Dat kan ik je niet zeggen. Ze betref fen mijn leven voor jij geboren was en waarover ik je uit mijn eigen vrijen wil nooit iets zal vertellen. Dus er is wel een mysterie. Ik heb het toch wel by het rechte eind gehad. Ik vraag nog eens: Wat heeft die man voor macht over ons, moeder? drong George aan. Hij zegt dat dat geld voor mijn studie door mijn vader is nagela ten. Is dat zoo? Heeft hij werkelijk zeg genschap over het geld, zooals hy be weert? George, lieve jongen, hernam zijn moeder op sussenden toon, je moet de woorden van meneer Richards niet in twyfel trekken. Laat ik dit zeggen: Mijn geld behoort my alleen toe en hy heeft daarover evenmin macht als over my zelf. En die duizend pond komen in elk geval te eeniger tijd aan jou, of je naar Trinity gaat of niet. Meneer Richards kan het tijdelijk onder zich houden, ontwapening der overige landen, aan welk verband vooral In den laat- sten tijd meer aandacht is geschonken. De Volkenbond heeft aanvankelijk geprobeerd iangs den weg van de Waarborgtractaten, waaraan de naam van Lord Robert Cecil onverbrekelijk is verbonden, het vraagstuk van ver mindering der bewapeningen op te lossen. Want. er is geen Staat, die zich tegen vermindering van bewa pening op zichzelf verzet, maar er zijn wel Staten, die zoodanige vermindering weerstreven met het oog op eigen nationale veiligheid. Door de Waar borgtractaten—Cecil zou deze veilig heid in elk geval verzekerd zijn, maar naarmate deze verdragen den waarborg voorop en geleidelijk de ontwapening geheel achteraan stelden, verloren zij de sympathie van velen. Het Protocol van Üenève, in 1924 totstand gekomen, heeft daarop getracht in de gebleken leemte te voorzien, doch toen dit niet voldoende ratificaties vond, was ook maar niet voor goed. Het is bedoeld als steun in je leven, als een begin, nadat je opvoeding voltooid zou zijn. Maar me neer Richards heeft het beter met je voor dan je denkt en is allerminst je vyand. Geeft u me nu een antwoord op deze vraag, moeder, zei George drin gend. Mag u hem en vertrouwt u hem? Ik vertrouw hem onvoorwaardelijk. Maar voelt u sympathie voor hem? Neen, was het kalme, besliste ant woord. HOOFDSTUK II. STUDIETIJD. Eenige dagen later ontving George be richt van meneer Richards, dat hem een toelage van 150 per jaar was verieend, tot hij zijn graad had gehaald, en dat hem daarna het resteerende van het voor hem vastgezette bedrag zou worden uit betaald. Verder wenschte hij George veel succes in zyn studietijd, zonder verder op- of aanmerkingen ten beste te geven over de rijkelui's zoontjes, die hun tijd met nietsdoen doorbrachten en wier ge zelschap zoo slecht voor den jongeman zou zijn Gedurende de vier jaren die hy in Cambridge doorbracht, Verdiepte Geor ge zich meer dan eens in de vraag wat meneer Richards eigenlijk in het leven van zijn moeder beteekende en wat voor soort van 'n man z'n vader wel ge weest zou zijn. Wat voor slechts had de ze toch gedaan dat z'n moeder nooit over hem wilde spreken? Hij wist maar al te de daarmede samenhangende Ontwa peningsconferentie van de baan. Toen einde 1925 de tractaten van Locarno werden gesloten, achtte men algemeen de verstandhouding der groote landen zoodanig, dat aan de voorbereiding der Ontwapeningsconferentie kon wor den gedacht. L)e Commissie, weike kwam te staan onder Voorzitterschap van den Nederlandschen gedelegeerde, Jhr. Dr. J. Loudon, werd ingesteld zij werkte van 1926 tot einde 1930 en zij is er, zjj het niet zonder moeite, in geslaagd om een ontwerp tot stand te brengen, dat grondslag zal zijn voor de a.s. Conferentie. Met tweeëilei moeilijkheid had de Commissie—Loudon van den aanvang af te kampen. Het standpunt, door de deskundigen op militair en maritiem gebied ingenomen, bleek verder uiteen te loopen dan men aanvankelijk ge- dacht hadde veiligheid vroeg, zij het dan ook langs den weg van rechts- middelen, verdere versteviging, voordat aan vermindering van bewapening kon worden gedacht. Als gevolg van de eerste moeilijkheid is een ontwerp verdrag totstandgekomen, dat artikelen bevat, welker Inhoud een groot deel der deelnemende landen geen bevre diging schenkt tn waarop dus, zoowel in beginsel als in uitwerking, ter Con ferentie zal worden teruggekomen. Teneinde de veiligheid te versterken, werd naast de Commissie—Loudon een evenwijdige Commissie—Benesj ingesteld, die erin slaagde de Alge meene Akte van Arbitrage totstand te brengen, ontwerpen voor te bereiden terzake van maatregelen ter voorkoming van oorlogen, financieelen bijstand aan den aangevallen Staat en dergel., tege lijkertijd, dat de Raad zelf de noodlge middelen uitwerkte teneinde eigen gezag te versterken. Het voornaamste resultaat van den arbeid der CommissieLoudon mag gelegen worden geacht ir. het feit, dat goed dat hy van zijn moeder op deze laatste vraag nooit antwoord zou kra gen en hij besloot te zijner tijd meneer Richards opheldering te vragen. Maar George werd zoo door zyn werk in beslag genomen, dat hij er niet toe kwam, eens rustig met Richards te gaan praten en tenslotte besloot hy het on derhoud uit te stellen tot zijn studie vol tooid zou zijn. Tegen het eind van zijn vierde jaar in Cambridge even voor hy de universi teit zou verlaten, gaf mevrouw Green- field eindelyk gehoor aan het aandrin gen van haar zoon om hem eens op te zoeken. Wel kwam hy geregeld in de vacan- ties thuis, maar hy had nooit van zijn moeder gedaan kunnen krijgen dat ze de reis naar de universiteitsstad onder nam. Peggy, thans een slank knap meis je van zeventien jaar, was met mevrouw Greenfield meegekomen. George haalde hen 's morgens van het station, liet hen de universiteitsgebouwen zien, ging met hen roeien en nam ze toen mee naar zyn kamers om koffie te drinken en uit te rusten, Peggie was verrukt geweest van alles wat ze te zien kreeg. Er komt een vriend van mij koffie drinken, kondigde George aan. Hij is al twee jaar klaar, maar hij is een dagje hier. Hy heet Guy Bertram. Maar George waarom heb je juist vandaag iemand gevraagd? riep mevrouw Greenfield. Het is toch onder elkaar veel gezelliger 1 Hij is maar een dag hier moeder, en i hij is zoo'n goede vriend. Daar komt hij al aan. U zult hem heusch wel aardig vinden, Iedereen mag hem graag. U leeft zoo eenzaam moederlief, er een ontwerp is. Vroeger, ter Vredes conferenties te 's Oravenhage, ja ook bij de beraadslagingen te Parijs in 1919, werd het samenstellen van een zoodanig ontwerp een onmogelijkheid geacht. Nu moet men zich van dit ontwerp geen te groote voorstelling maken, want het is voor een ont werp van dezen aard een bijna abnor maal verschijnsel I een ontwerp zonder cijfershet is meer schema dan ontwerp. De Conferente zelve zal de cijfers hebben in te vullen en het is begrijpelijk, dat de Commissie— Loudon dit aan de Conferentie heeft overgelaten, aangezien op tal van be langrijke principieele punten een meer derheid en een vrij talrijke minderheid tegenover elkander stonden. Het ont werp acht slechts beperking van de zgn. vredeseffectieven mogelijk, scha kelt de geoefende reserves, die toch dadelijk na de mobilisatie in den strijd worden geworpen, uit; het is zeer de vraag of de Conferentie zich met dit standpunt zal kunnen en willen vereenigen. Het ontwerp acht vermin dering van materiaal zoowel voor lucht- als landmacht onmogelijk en beperkt zich voor deze vermindering tot den tndirecten weg der budgetaire cijfershet is te hopen, dat de Con ferentie verder zal willen gaan. Neder- landsche voorstellen, die in deze rich ting gingen, zijn door de meerderheid der Commissie—Loudon verworpen, hetgeen intusschen nog geenszins zeg gen wil, dat de Conferentie, die ver tegenwoordigers van alle leden van den Volkenbond en van het grootste deel der niet—leden teil, een gelijk standpunt zal innemen. Men vergete ook niet, dat, wat de bepalingen van de vermindering der maritieme bewape ningen betreft, de Conferentie rekening zal hebben te houden met de uitkom sten van het Vlootverdrag van Londen en met de nog altijd bestaande moge lijkheid, dat dit verdrag, door over mengde Peggy, die twee jaar in Frank rijk en Duitschland op kostschool had doorgebracht, zich in het gesprek, dat iedere vreemde u angst aanjaagt. Ik vind het prettig om nieuwe kennissen te maken. Guy Bertram had inderdaad een in nemend voorkomen. Hij was blond, had blauwe oogen en een vlotte prettige ma nier van optreden. Hy voelde zich da delijk geheel op zijn gemak met Georges gasten. Na het koffiedrinken ging mevrouw Greenfield rusten en de drie jongelui maakten een wandeling; daarna ging George trainen voor de komende roei- wedstryden en Peggy en Guy waren toeschouwers. Toen haalden ze mevrouw Greenfield met een auto af en ze brach ten met elkaar een genoegelijken mid dag in de omgeving van Cambridge loor. Een week later pakte George zyn be zittingen bij elkaar en keerde naar het huisje in Highgate terug. Zyn studie in de rechten was voltooid. Hy was nog even lief en zorgzaam voor zyn moeder als vroeger; den heelen zomer bleef hy by haar alleen was hy soms een paar dagen weg om cricket te spelen en in September inviteerde hy haar om 'n paar weken mee te gaan naar Noorwe gen. Mevrouw Greenfield bedankte ech ter; ze was heel tevreden met haar kalm leventje, zei ze, en had heelemaal geen behoefte aan verandering of afleiding, i Op een keer verraste George zijn moe der met een plotselinge vraag. En wanneer hebben we weer het genoegen meneer Richards te zien? Wordt vervolgd. t :h.j 13. et Zuiden, ftatlvtjksrkr en Laiïgstraatseke Courant* Iresl geheii 2. M,

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1932 | | pagina 1