Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
LQgiselie mWH
Wrvam
FR1S0
IBMU
MODCDBC4BAHD
wWMLMJKfljP
Voor.
1 (M'
Winkelnieuws.
FEUILLETON
Mol
Gaat
ra
Uns
'to0
ïntiei
n Oh
Archibald Makshall.
ZATERDAG 5 MAART 1932.
58e JAARGANG.
1
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWUKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. tl.
Xelegr.-Adres: ECHO.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.60.
BU contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
In ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
Zij die zich met ingang van 1 April
aj3. op dit blad abonneeren, ontvangen
de tot dien datum verschijnende num
mers gratis.
V De tegenwoordige paupers^
Langzamerhand in de laatste de
cennia Is het vrij vlug gegaan hetf«
de arbeidersklasse zich welen te ver
btffm. Oat kon. omdat de tijd er rijp
voor was. Kerkelflke acties en daar-
naast de propaganda voor humanitaire
IdtSen, bractuen de arbeidenden om
h jog waarna ze uit eigen krach: en
gesieund door moreele machten van
anderen, lot een zekere maie
van welvaart en bestaanszekerheid
kwamen.
Het valt niet te ontkennen, dat een
deel der arbeiders door de huidige
economische ontwrichting 2 worden
ggtrtfhn, dat armoede voor welen hun
deel is. Maar dat lot tref» hen niet spe-
ciaal, omdat ze tot den arbeidersstand
behooren, want onder alle klaesen der
samenleving treft men de crisis-
slacht» ff rs aan. Er zijn duizenden
arbeiders werkloos, maar er zijn b v.
ook duizenden neringdoenden, die
niets of weinig verdienen en onder de
boeren is er haast géöa op hetoogen
bltk, die eenige belooning kan beuren
voor het aanvaarden van de risico's
van zijn bedrijf, of die zelfs maarieis
betaald krijgt voor zijn arbeid.
De zaken staan 2dat de aibeiders.
die werk hebben en dat is toch
nog de groote meerderheid over
het algemeen gesproken, een behoor
lijk Inkomen hebben, terwijl hun per.
soon en positie in de samenleving
vrij sterk worden beschermd door
allerlei soc'ale wetten en bepalingen
Veel geven, weinig vragen
Is het werk in onze dagen
MOL verstaat die kunst
Valt alzoo in ieders gunst.
MOL blijft goedkooper.
Is arbeidscontracten, bepalingen om
trent arbeidsduur, ziekte, en invalidi
teitswetten. verzekeringswetten enz.
Niemand mag en zal dsn arbeider
die bescherming misgunnen.
Maar naast de arbeider staat tegen
woordig een klasse van boeren, die
In overgroote meerderheid óók bezit-
loozer» zijn en die géé 1 bcloonlng
meer ontvangen voor het werk hun
ner banden. Veel meer dan anderen
zijn zij siachkff:rs van de economi
sche ontwrichting van dezen tijd.
zijn 't moderne paupers, die in be.
staansverzekerheid bij de meeste arbei
ders ten achter staan.
Op de hulp van anderen om zich
op te htffm uit de posit e van
hun armoede, hebben zij evenveel recht,
als weleer de arbeiders dat hadden.
Als de maatschappelijke positie van
een groep of klasse wordt verbeterd,
dan verelscht dat off:rs voor de ande
ren. We voelen dat in de belasting,
als we zegel jes plakken en in vele
andere gevallen. We mopperen dan
niet, omdat we onzen maatschappellj-
ken plicht hebben leeren kennen.
Maar nu moeten de boeren worden
geholpen. Ojk ca is een plicht, waar
we echter nog wat onwennig tegen
over staan. De boeren verkeeren in
nood en zij geven daarvan dagelijks
krachtiger uiting op vergaderingen
en demonstraties.
Wij moeten hen niet lot wanhoop
laten komen, zooals zij reeds in andere
landen tol wanhoopsdaden overgaan,
zelf tot een arhelders—vijandig fas
cisme, als tn Finland b.v. waar de
Lappo—beweging de maatschappelijke
vrijheid bedreigt.
Als we de positie van de boeren
redelijk en menschwaardig willen
heipen maken, dan kosl dat fhrs.
Ook de boer echter heelt op loon
voor zijn werken, maar dat loon ont.
vangt hij op bet oogenblik niet, Dat
zou slechts mogelijk worden, als de
regeering op eenigerlel wijze zijn pro.
duet beschermt, hetzij door contingen-
leering van bultenlard«chen invoer, het.
zij door accljns-hi ftngen of anders
zint. Het gevolg zal altijd zijn, dat
het een en ander duurder wordt. De
Minister—President verklaarde hei
dezer dagen nog In een 2ljner missie
ven aan de Tweede Kamer, dat de
boeren op meer kraebtdage wijze ge
holpen moeten gaan worden, maar dat
zulks niet mogelijk zal zijn. zonder
aan de maatschappij nieuwe cffers op
te leggen.
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch
van
mrlfl Ö43*4*lö43«iiii
We htbben ailen onze ff is ge
bracht en brengen ze dagelijks 6
voor de maatschappelijke verhifing
en steun der arbeiders. Dat we straks
mede onzen plicht kennen jegens het
nieuwe boeren—proletariaat, als ver-
moedelQk In den vorm van prijsver-
hooging voor sommige waren ge.
poogd wordt om den boer aan het
loon voor zijn werken Ie helpen.
BUITENLAND.
11)
- Dat zonderlinge heerschap opent
geen brief, lichtte Bobby in, dus je zou
toch geen antwoord krijgen. Hij leeft
in de middeleeuwen en het heeft er veel
van of hij niet in de post gelooft. Maar
dat neemt niet weg dat het best wat
voor hem zou kunnen zijn als het maar
goed tot hein doordringt hoe eenzaam
het gelegen is. Je moet weten dat hij
eenmaal per jaar uit zijn middeleeuw-
sche schulp kruipt; dan wordt hij op
eens twintigste-eeuw en woont de cri
cket-match van Oxford en Cambridge
bij. Waarom, snap ik niet. Naar mijn
idee weet hij geen cricket van tennis
te onderscheiden. Donderdag spelen ze
en dan komt hij ook; hij luncht aan
onze tafel. Als jullie zorgt er ook te
zijn, zal ik je voorstellen; dan kan Guy
met hem over het huis praten.
Prachtig, riep Guy enthousiast.
Kun jij ook, Dick?
Ik heb het erg druk, maar ik zal
probeeren me vrij te maken.
Toen ze afscheid namen, stond Guy
even apart met George Greenfield.
Hoe gaat het met je moeder?
vroeg hij.
Uitstekend, dank je, ze zal het wel
aardig vinden dat ik je ontmoet heb,
nu je zoo in het middelpunt van de al-
gemeene belangstelling staat.
En hoe is het met juffrouw Ri
chards?
Peggy is in Parijs op kostschool.
Doe haar mijn groeten, als je
schrijft, verzocht Guy, een tikje verle
gen plotseling.
Ik zal 't doen hoor, beloofde Ge
orge joviaal. Tot ziens dan!
HOOFDSTUK IX.
DE WEDSTRIJD.
Het oproer in Finland.
De toestand in Finland ls op het
oogenblik gespannen.
President Svinhufond heeft het bevel
over de regeerlegstioepen op zich
genomendeze bezetten thans de
wegen naar Helsingfors. Overal staan
batterijen der artillerie opgesteld.
De leider der Lappo-beweg'ne Kngola
beschikt naar hij zegt over 25000 man,
die eer zullen sterven dan zich aan
de regeering onderwerpen. De Lappo-
troepen zouden reeds zijn org mar-
cheerd, en nog slechts even verwijderd
van de regeeringstroepen.
De Daitsche Presidentsverkiezing.
De termijn voor de candidaatsteillng
v >or het presidentschap is Donderdag
gesloten.
Er zijn nu d fiiltlef 5 cand'daten
die op het olfi:ieele stembl'jet in
alfabetische volgorde zullen vermeld
«taan, du« 1 T «terberg 2 Hindenburg,
1 tLw.
30-35-40 ct.
pur r* pond
3 Hitler, 4 Tiaimann, 5 Winter, welke
laatste op '1 oogenblik nog in de
gevangenis vertoeft.
Riikskanselier dr. B ti ilng zal vol
gende week In verschillende deelen
van het rijk ien gunste van de can-
didatuur-Hindenburg het woo d voeren.
Op 11 Maart spreekt hij te Bellijn In
het Sportpaleis.
Frankrijk en de Donaufederatle.
Tardleu. de Fransche minister—
president heeft gezegd, dat hll er te
Qeiè/e bij de Kleine Entente, Oosten-
rijk en Hongarije op had aangedrongen
dat zij een douaneverbond zouöen
sluiten door elkaar voorkeurs
rechten toe te kennen, waarbij hij hun
tevens voor het herstel van de oeco-
nomische orde den steun van F ankiijk,
Engeland en Bal had toegezegd
ABONNEERT U OP DIT BLAD.
Lord Caradoc en zijn dochter Cicily j
zochten hun plaatsen op de tribune om
den jaarlijkschen cricketwedstrijd tus-
schen de studenten van Oxford en Cam
bridge te volgen. Bobbie's oneerbiedige
uitlating over de gebrekkige sportken-
nis van zijn oom moest wel eenigszins
overdreven zijn, want het was de veer-
tigste maal, dat de edelman dezen wed-
strijd bijwoonde; in zijn prille jeugd
had hij zelf meegespeeld en als andere
onderwerpen niet zijn geheele belang
stelling in beslag hadden genomen, had
hij zelfs nu nog door zijn vaste hand
sportroem kunnen oogsten.
Toen hij zeven en vijftig jaar was
stierf zijn ongetrouwde broer, waar
door hij een groot landgoed erfde en
een enorm huis, dat echter niet bepaald
rustig gelegen was, door de onmiddel
lijke nabijheid van kolenmijnen, die
anderzijds echter de niet te miskennen
verdienste hadden hem jaarlijksch een
ontstellend aantal ponden in zijn zak
te doen glijden.
Maar Lord Caradoc had niet de min
ste behoefte aan zooveel rijkdom en de
bedrijvigheid en het rumoer in de om
geving van Caradoc Castle stond hem
zoo weinig aan, dat dit vorstelijk ver
blijf weldra weer onbewoond was en
hij zijn tenten opsloeg in een stadswo
ning in Berkely Square, waar hij wel
erg het park miste, maar rust had voor
zijn studie.
Hij was een lange, magere oude heer
met vlugge levendige bewegingen. Op
zijn neus een goud omrande lorgnet,
die aan een gouden ketting bevestigd
was. Hij was op en top een aristocraat,
een geleerde, een man van den ouden
stempel die buiten het moderne leven
stond.
Het meisje toonde groote gelijkenis
met haar vader; ze was ook lang en
slank en had dezelfde rijne, aristocra
tische trekken.
Gespannen had Lord Caradoc de
wedstrijden gevolgd en toen het tijd
was om te lunchen, mengde hij zich on
der de pratende en lachende menigte
op het grasveld. Daar vond hij zijn ne
ven en nichten, de Conders, waarmede
hij en zijn dochter zouden koffiedrin
ken; Lord Caradoc, eenigszins ge
schrokken van het luidruchtig gezel
schap dat hem begroette, moest zich
zelf bekennen dat zijn zwager toch wel
een zeer uitgebreide kinderschaar had
Tijd voor de lunch! riep Lord
Conder, zyn zwager, we zullen zien of
we wat kunnen bemachtigen.
Ze liepen naar het schaduwrijk deel
van dert tuin, waar onder een tent een
tafel gedekt stond, en waar Lady Con
der, een klein opgewekt dametje met
een geestig gezicht en zomersproeten,
een versiering waarmee al haar kinde
ren eveneens gezegend waren, hen
wachtte. Alle Conders, vier zoons en
zes dochters, leken op hun moeder, ze
hadden allen dezelfde rozige tint en
hetzelfde bolle, lachende gezicht.
Cicily, van wie de tweelingen Elsie
en Daisy zich terstond hadden meester
gemaakt, werd aan een haar onbekende
jongeman voorgesteld. En toch was ze
overtuigd dat knappe gezicht meer te
hebben gezien. Natuurlijk, Sir Guy
Bertram, de held van een romantische
geschiedenis, wiens portret in alle kran
ten prijkte!
Na de lunch, waaraan een opgewekte
stemming had geheerscht, bleven de
heeren nog wat napraten. Bobby Con
der nam Guy mee naar het eind van de
tafel, waar Lord Caradoc gezeten was.
Op de vraag van zijn neef, of hij er
nog niet over dacht weer in een land
huis met een groote mooie tuin te gaan
wonen, antwoordde de oude heer vrien
delijk:
Beste Robert, als je een huis voor
me weet, minstens honderd mijlen van
Caradoc Castle verwijderd en nog ver
der van alles wat op een kolenmijn
lijkt, zou je mij werkelijk een groote
dienst bewijzen. Het wonen op Berke
ley Square is ook niet alles voor iemand
die van de vrije natuur houdt.
Hebt u wel eens van Wetstones
j gehoord, Bertram's landgoed in Cum-
j herland? vroeg Bobby.
Lord Caradoc bleek niet op de hoog
te; zijn geest stak te diep in de Middel
eeuwen, dan dat hij iets zou weten van
een huis dat in het centrum der pu
blieke belangstelling stond.
Zijn er kolen in de buurt? was
zijn eerste vraag.
Een paar ton in de kelders, ver
klaarde Guy lachend.
Het is dat schitterende huis mid
den op een eiland met Italiaansche ter
rassen, hernam Bobby. Daar moet u
toch wel eens van gehoord hebben,
oom; weet u niet dat Sir Roderick Bert-
rain daar jarenlang als een kluizenaar
heeft geleefd?
Roderick Bertram! zei Lord Cara
doc. Oh ja, ik weet een heeleboel van
hem. Wil hij het buiten verhuren?
Hij is dood, oom, antwoordde
Bobby. Bertram hier is zijn neef. Wet
stones is nu zijn eigendom en hij.wilde
het verhuren; aan U als u 't hebben
wilt.
En is er een stukje tuin waar ik
nog eens wat zaaien kan? Dat is een
voornaam ding.
Het kasteel heeft een van de mooi
ste tuinen van Engeland, vertelde Cuy.
Ik kan u wel eens wat toto's sturen.
Klinkt heel aardig, merkte Lord Ca
radoc goedkeurend op. Ligt het nogal
Het staat heel alleen mtdden op
een eiland, oom, lichtte Bobby in. Aan
alle zijden van het eiland strekt zich
een park uit en er loopt een hooge
muur rond om het park, voegde Guy
er aan toe.
Dat klinkt werkelijk heel aardig,
herhaalde Lord Caradoc, van wien dit
'n lievelingsuitdrukking scheen te zijn;
ik zou daar wel rust hebben om te
schrijven, dunkt me. Is er een geschikte
kamer om mijn boeken op te bergen'.'
Er is een prachtige bibliotheek.
Goede boeken?
Kent u de Foulkescollectie?
Lord Caradoc keerde zich met een
ruk naar Guy.
Is die daar? Maar mijn beste jon
gen, waarom heb je dat niet direct ge
zegd? Dat huis huur ik, in ieder geval!
Stelt u zich verder maar met mijn ad
vocaat in verbinding. O, de Foulkes
collectie! Ik ben u buitengewoon ver
plicht dat u my in staat stelt dat huis te
huren I
Wordt ▼•rvolgd.
De Echo van het Zuiden.
IVaalwpscbe en Langstraatsche Conranti
MAATSOIAJJpy VAM VERZEKERING OP HETLEVE^