Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. LQgiselie mWH Wrvam FR1S0 IBMU MODCDBC4BAHD wWMLMJKfljP Voor. 1 (M' Winkelnieuws. FEUILLETON Mol Gaat ra Uns 'to0 ïntiei n Oh Archibald Makshall. ZATERDAG 5 MAART 1932. 58e JAARGANG. 1 Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWUKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. tl. Xelegr.-Adres: ECHO. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.60. BU contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur In ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. Zij die zich met ingang van 1 April aj3. op dit blad abonneeren, ontvangen de tot dien datum verschijnende num mers gratis. V De tegenwoordige paupers^ Langzamerhand in de laatste de cennia Is het vrij vlug gegaan hetf« de arbeidersklasse zich welen te ver btffm. Oat kon. omdat de tijd er rijp voor was. Kerkelflke acties en daar- naast de propaganda voor humanitaire IdtSen, bractuen de arbeidenden om h jog waarna ze uit eigen krach: en gesieund door moreele machten van anderen, lot een zekere maie van welvaart en bestaanszekerheid kwamen. Het valt niet te ontkennen, dat een deel der arbeiders door de huidige economische ontwrichting 2 worden ggtrtfhn, dat armoede voor welen hun deel is. Maar dat lot tref» hen niet spe- ciaal, omdat ze tot den arbeidersstand behooren, want onder alle klaesen der samenleving treft men de crisis- slacht» ff rs aan. Er zijn duizenden arbeiders werkloos, maar er zijn b v. ook duizenden neringdoenden, die niets of weinig verdienen en onder de boeren is er haast géöa op hetoogen bltk, die eenige belooning kan beuren voor het aanvaarden van de risico's van zijn bedrijf, of die zelfs maarieis betaald krijgt voor zijn arbeid. De zaken staan 2dat de aibeiders. die werk hebben en dat is toch nog de groote meerderheid over het algemeen gesproken, een behoor lijk Inkomen hebben, terwijl hun per. soon en positie in de samenleving vrij sterk worden beschermd door allerlei soc'ale wetten en bepalingen Veel geven, weinig vragen Is het werk in onze dagen MOL verstaat die kunst Valt alzoo in ieders gunst. MOL blijft goedkooper. Is arbeidscontracten, bepalingen om trent arbeidsduur, ziekte, en invalidi teitswetten. verzekeringswetten enz. Niemand mag en zal dsn arbeider die bescherming misgunnen. Maar naast de arbeider staat tegen woordig een klasse van boeren, die In overgroote meerderheid óók bezit- loozer» zijn en die géé 1 bcloonlng meer ontvangen voor het werk hun ner banden. Veel meer dan anderen zijn zij siachkff:rs van de economi sche ontwrichting van dezen tijd. zijn 't moderne paupers, die in be. staansverzekerheid bij de meeste arbei ders ten achter staan. Op de hulp van anderen om zich op te htffm uit de posit e van hun armoede, hebben zij evenveel recht, als weleer de arbeiders dat hadden. Als de maatschappelijke positie van een groep of klasse wordt verbeterd, dan verelscht dat off:rs voor de ande ren. We voelen dat in de belasting, als we zegel jes plakken en in vele andere gevallen. We mopperen dan niet, omdat we onzen maatschappellj- ken plicht hebben leeren kennen. Maar nu moeten de boeren worden geholpen. Ojk ca is een plicht, waar we echter nog wat onwennig tegen over staan. De boeren verkeeren in nood en zij geven daarvan dagelijks krachtiger uiting op vergaderingen en demonstraties. Wij moeten hen niet lot wanhoop laten komen, zooals zij reeds in andere landen tol wanhoopsdaden overgaan, zelf tot een arhelders—vijandig fas cisme, als tn Finland b.v. waar de Lappo—beweging de maatschappelijke vrijheid bedreigt. Als we de positie van de boeren redelijk en menschwaardig willen heipen maken, dan kosl dat fhrs. Ook de boer echter heelt op loon voor zijn werken, maar dat loon ont. vangt hij op bet oogenblik niet, Dat zou slechts mogelijk worden, als de regeering op eenigerlel wijze zijn pro. duet beschermt, hetzij door contingen- leering van bultenlard«chen invoer, het. zij door accljns-hi ftngen of anders zint. Het gevolg zal altijd zijn, dat het een en ander duurder wordt. De Minister—President verklaarde hei dezer dagen nog In een 2ljner missie ven aan de Tweede Kamer, dat de boeren op meer kraebtdage wijze ge holpen moeten gaan worden, maar dat zulks niet mogelijk zal zijn. zonder aan de maatschappij nieuwe cffers op te leggen. van „De Echo van het Zuiden". Naar het Engelsch van mrlfl Ö43*4*lö43«iiii We htbben ailen onze ff is ge bracht en brengen ze dagelijks 6 voor de maatschappelijke verhifing en steun der arbeiders. Dat we straks mede onzen plicht kennen jegens het nieuwe boeren—proletariaat, als ver- moedelQk In den vorm van prijsver- hooging voor sommige waren ge. poogd wordt om den boer aan het loon voor zijn werken Ie helpen. BUITENLAND. 11) - Dat zonderlinge heerschap opent geen brief, lichtte Bobby in, dus je zou toch geen antwoord krijgen. Hij leeft in de middeleeuwen en het heeft er veel van of hij niet in de post gelooft. Maar dat neemt niet weg dat het best wat voor hem zou kunnen zijn als het maar goed tot hein doordringt hoe eenzaam het gelegen is. Je moet weten dat hij eenmaal per jaar uit zijn middeleeuw- sche schulp kruipt; dan wordt hij op eens twintigste-eeuw en woont de cri cket-match van Oxford en Cambridge bij. Waarom, snap ik niet. Naar mijn idee weet hij geen cricket van tennis te onderscheiden. Donderdag spelen ze en dan komt hij ook; hij luncht aan onze tafel. Als jullie zorgt er ook te zijn, zal ik je voorstellen; dan kan Guy met hem over het huis praten. Prachtig, riep Guy enthousiast. Kun jij ook, Dick? Ik heb het erg druk, maar ik zal probeeren me vrij te maken. Toen ze afscheid namen, stond Guy even apart met George Greenfield. Hoe gaat het met je moeder? vroeg hij. Uitstekend, dank je, ze zal het wel aardig vinden dat ik je ontmoet heb, nu je zoo in het middelpunt van de al- gemeene belangstelling staat. En hoe is het met juffrouw Ri chards? Peggy is in Parijs op kostschool. Doe haar mijn groeten, als je schrijft, verzocht Guy, een tikje verle gen plotseling. Ik zal 't doen hoor, beloofde Ge orge joviaal. Tot ziens dan! HOOFDSTUK IX. DE WEDSTRIJD. Het oproer in Finland. De toestand in Finland ls op het oogenblik gespannen. President Svinhufond heeft het bevel over de regeerlegstioepen op zich genomendeze bezetten thans de wegen naar Helsingfors. Overal staan batterijen der artillerie opgesteld. De leider der Lappo-beweg'ne Kngola beschikt naar hij zegt over 25000 man, die eer zullen sterven dan zich aan de regeering onderwerpen. De Lappo- troepen zouden reeds zijn org mar- cheerd, en nog slechts even verwijderd van de regeeringstroepen. De Daitsche Presidentsverkiezing. De termijn voor de candidaatsteillng v >or het presidentschap is Donderdag gesloten. Er zijn nu d fiiltlef 5 cand'daten die op het olfi:ieele stembl'jet in alfabetische volgorde zullen vermeld «taan, du« 1 T «terberg 2 Hindenburg, 1 tLw. 30-35-40 ct. pur r* pond 3 Hitler, 4 Tiaimann, 5 Winter, welke laatste op '1 oogenblik nog in de gevangenis vertoeft. Riikskanselier dr. B ti ilng zal vol gende week In verschillende deelen van het rijk ien gunste van de can- didatuur-Hindenburg het woo d voeren. Op 11 Maart spreekt hij te Bellijn In het Sportpaleis. Frankrijk en de Donaufederatle. Tardleu. de Fransche minister— president heeft gezegd, dat hll er te Qeiè/e bij de Kleine Entente, Oosten- rijk en Hongarije op had aangedrongen dat zij een douaneverbond zouöen sluiten door elkaar voorkeurs rechten toe te kennen, waarbij hij hun tevens voor het herstel van de oeco- nomische orde den steun van F ankiijk, Engeland en Bal had toegezegd ABONNEERT U OP DIT BLAD. Lord Caradoc en zijn dochter Cicily j zochten hun plaatsen op de tribune om den jaarlijkschen cricketwedstrijd tus- schen de studenten van Oxford en Cam bridge te volgen. Bobbie's oneerbiedige uitlating over de gebrekkige sportken- nis van zijn oom moest wel eenigszins overdreven zijn, want het was de veer- tigste maal, dat de edelman dezen wed- strijd bijwoonde; in zijn prille jeugd had hij zelf meegespeeld en als andere onderwerpen niet zijn geheele belang stelling in beslag hadden genomen, had hij zelfs nu nog door zijn vaste hand sportroem kunnen oogsten. Toen hij zeven en vijftig jaar was stierf zijn ongetrouwde broer, waar door hij een groot landgoed erfde en een enorm huis, dat echter niet bepaald rustig gelegen was, door de onmiddel lijke nabijheid van kolenmijnen, die anderzijds echter de niet te miskennen verdienste hadden hem jaarlijksch een ontstellend aantal ponden in zijn zak te doen glijden. Maar Lord Caradoc had niet de min ste behoefte aan zooveel rijkdom en de bedrijvigheid en het rumoer in de om geving van Caradoc Castle stond hem zoo weinig aan, dat dit vorstelijk ver blijf weldra weer onbewoond was en hij zijn tenten opsloeg in een stadswo ning in Berkely Square, waar hij wel erg het park miste, maar rust had voor zijn studie. Hij was een lange, magere oude heer met vlugge levendige bewegingen. Op zijn neus een goud omrande lorgnet, die aan een gouden ketting bevestigd was. Hij was op en top een aristocraat, een geleerde, een man van den ouden stempel die buiten het moderne leven stond. Het meisje toonde groote gelijkenis met haar vader; ze was ook lang en slank en had dezelfde rijne, aristocra tische trekken. Gespannen had Lord Caradoc de wedstrijden gevolgd en toen het tijd was om te lunchen, mengde hij zich on der de pratende en lachende menigte op het grasveld. Daar vond hij zijn ne ven en nichten, de Conders, waarmede hij en zijn dochter zouden koffiedrin ken; Lord Caradoc, eenigszins ge schrokken van het luidruchtig gezel schap dat hem begroette, moest zich zelf bekennen dat zijn zwager toch wel een zeer uitgebreide kinderschaar had Tijd voor de lunch! riep Lord Conder, zyn zwager, we zullen zien of we wat kunnen bemachtigen. Ze liepen naar het schaduwrijk deel van dert tuin, waar onder een tent een tafel gedekt stond, en waar Lady Con der, een klein opgewekt dametje met een geestig gezicht en zomersproeten, een versiering waarmee al haar kinde ren eveneens gezegend waren, hen wachtte. Alle Conders, vier zoons en zes dochters, leken op hun moeder, ze hadden allen dezelfde rozige tint en hetzelfde bolle, lachende gezicht. Cicily, van wie de tweelingen Elsie en Daisy zich terstond hadden meester gemaakt, werd aan een haar onbekende jongeman voorgesteld. En toch was ze overtuigd dat knappe gezicht meer te hebben gezien. Natuurlijk, Sir Guy Bertram, de held van een romantische geschiedenis, wiens portret in alle kran ten prijkte! Na de lunch, waaraan een opgewekte stemming had geheerscht, bleven de heeren nog wat napraten. Bobby Con der nam Guy mee naar het eind van de tafel, waar Lord Caradoc gezeten was. Op de vraag van zijn neef, of hij er nog niet over dacht weer in een land huis met een groote mooie tuin te gaan wonen, antwoordde de oude heer vrien delijk: Beste Robert, als je een huis voor me weet, minstens honderd mijlen van Caradoc Castle verwijderd en nog ver der van alles wat op een kolenmijn lijkt, zou je mij werkelijk een groote dienst bewijzen. Het wonen op Berke ley Square is ook niet alles voor iemand die van de vrije natuur houdt. Hebt u wel eens van Wetstones j gehoord, Bertram's landgoed in Cum- j herland? vroeg Bobby. Lord Caradoc bleek niet op de hoog te; zijn geest stak te diep in de Middel eeuwen, dan dat hij iets zou weten van een huis dat in het centrum der pu blieke belangstelling stond. Zijn er kolen in de buurt? was zijn eerste vraag. Een paar ton in de kelders, ver klaarde Guy lachend. Het is dat schitterende huis mid den op een eiland met Italiaansche ter rassen, hernam Bobby. Daar moet u toch wel eens van gehoord hebben, oom; weet u niet dat Sir Roderick Bert- rain daar jarenlang als een kluizenaar heeft geleefd? Roderick Bertram! zei Lord Cara doc. Oh ja, ik weet een heeleboel van hem. Wil hij het buiten verhuren? Hij is dood, oom, antwoordde Bobby. Bertram hier is zijn neef. Wet stones is nu zijn eigendom en hij.wilde het verhuren; aan U als u 't hebben wilt. En is er een stukje tuin waar ik nog eens wat zaaien kan? Dat is een voornaam ding. Het kasteel heeft een van de mooi ste tuinen van Engeland, vertelde Cuy. Ik kan u wel eens wat toto's sturen. Klinkt heel aardig, merkte Lord Ca radoc goedkeurend op. Ligt het nogal Het staat heel alleen mtdden op een eiland, oom, lichtte Bobby in. Aan alle zijden van het eiland strekt zich een park uit en er loopt een hooge muur rond om het park, voegde Guy er aan toe. Dat klinkt werkelijk heel aardig, herhaalde Lord Caradoc, van wien dit 'n lievelingsuitdrukking scheen te zijn; ik zou daar wel rust hebben om te schrijven, dunkt me. Is er een geschikte kamer om mijn boeken op te bergen'.' Er is een prachtige bibliotheek. Goede boeken? Kent u de Foulkescollectie? Lord Caradoc keerde zich met een ruk naar Guy. Is die daar? Maar mijn beste jon gen, waarom heb je dat niet direct ge zegd? Dat huis huur ik, in ieder geval! Stelt u zich verder maar met mijn ad vocaat in verbinding. O, de Foulkes collectie! Ik ben u buitengewoon ver plicht dat u my in staat stelt dat huis te huren I Wordt ▼•rvolgd. De Echo van het Zuiden. IVaalwpscbe en Langstraatsche Conranti MAATSOIAJJpy VAM VERZEKERING OP HETLEVE^

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1932 | | pagina 1