Toegewijd een Hendel» Industrie en Gemeentebeïengen.
Logische inilitrtniu
J
I
li
9-
e m
Winkelnieuws.
Mol
Voor
Gaat
FEUILLETON
Archibald Marshall.
cbMJ
'en,
zijde
Sen. D
en wioltt
n was
)t 15 jan
mmklti
PER Vï POND
GEEL30 d.
GROEN 35
ROOD 40
MOORDDADIGE BEZUINIGING.
leringv
ussen op
les m
ie afreke-
20.
1.13i
;en.
polillt
numicB
ril,
I c.
ibel
Wordt ▼•rvolgd.
ver-
»tt[
'den
■Voltf
ZATERDAG 10 APRIL 1933.
Me JAARGANG
het Zuiden,
Lansstraatselie Courant,
laaiwijkscne en
Waar
Joder
gebrac
oren
>erken
1 fflan
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG,
grieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever,
abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN
Telefoon No. SI.
Telegr.-Adre»: ECHO.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
PIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD
BESLAG OP ROERENDE GOEDE
REN EN BEPERKING VAN HET
GIJZELRECHT.
Beslag.
'Ingediend is een wetsontwerp in-
ake beslag op roerende goederen in
,]oor derden in gebruik gegeven ruim-
üq, lijfsdwang en dwangsom.
Het eerste ontwerp heeft betrek
king op het arrest van den Hoogen
Baad van 17 Januari 1930 inzake het
^te-loket. Daarbij besliste dit college,
r van uitgaande dat het beslag op
jen inhoud van een safeloket een be-
,|ag onder den schuldenaar zelf is en
0iet een derden-arrest, dat uit de be
ulingen omtrent de gerechtelijke ten
Uitvoerlegging op roerende goederen
[iet is af te leiden, een algemeene ver-
dichting tot medewerking, met zich
n gouüs brengende gehoudenheid om de me-
Ciete jedeelingen, aanwijzingen en verdere
Wgt .andelingen te doen, die de deur
naarder mocht verlangen, om tot be
ien uitlij slaglegging te geraken,.
Nu echter de Hooge Raad zeil' zoo
danige verplichting der banken naar
geldend recht heeft afgewezen, is er
alle aanleiding de wet aan te vullen.
Het ware onjuist de noodige voor-
riening te beperken tot het safe-loket,
gedood Het geval van het safe-loket toch is
nbewajl lerll8 le hren6en tot (,ie ruimere ru"
oer nat bnek, welke alle gevallen omvat.
sneltte waarbiJ goederen in beslag moeten
Wij geven U het beste
Voor den laafisten piljs
Geen goedkoope prijzen
Ten koste van kwaliteit
MOL brengt kwaliteiten
MOL blijft goedkooper.
ppelai
I.Heti
der Ha
rige Mi
et eeoi
•che bu
een bo
i lijn. 2
goedere
jinerwo
ijn za
treint
ankome
lijn o(
ïderekii
oed heei
«orden genomen, welke zich bevin
den in ruimten, door een derde ver
huurd aan degenen, legen wien de in
beslagneming is gericht, of aan de-
m op andere wijze in gebruik gege
ven. Men denke b.v. aan stallen en
garages.
Lijfsdwang.
De bestaande regeling van den lijfs
dwang heeft in den lo >p der tijden
gebreken getoond. Het strookt niet
meer met het rechtsgevoel, dat lijfs
dwang zelfs 5 jaren kan duren. In de
practijk is dit dan ook zeker geen
regel. Ook tegen ouden van dagen
toegepast is het middel is hard. Doch
het voornaamste bezwaar wordt wel
hierin gevonden, dat het middel, het
welk moet dienen, om op een on wil
ligen veroordeelde dwang uit te oefe
nen, eveneens toepassing kan vinden,
indien niet van onwil, doch van on
macht om aan de veroordeeling te
voldoen, sprake is. De toepassing in
zoodanig geval kan slechts dienen, of
als middel van wraak, of in de hoop,
dat anderen, daartoe rechtens niet
verplicht, met het lot van den veroor
deelde begaan, voor hem betalen.
Geen dezer motieven rechtvaardigt
de gijzeling echter. Daarom wordt
thans 'n regeling voorgesteld, krach
tens welke de schuldenaar, die buiten
staat is aan de tegen hem uitgespro
ken veroordeeling te voldoen, op
grond daarvan kan vorderen, dat de
gijzeling niet of niet verder worde ten
uitvoer gelegd.
In denzelfdcn gedachtengang ligt
de vraag, in welke gevallen lijfs
dwang kan worden toegepast, nader
te overwegen. Ter beoordeeling hier
van, is het goed er op te wijzen, hoe
verschillend de positie kan wezen van
den schuldeischer naar gelang van
den inhoud der veroordeeling, het
geen de minister uitvoerig uiteenzet.
Er is geen reden den lijfsdwang
te handhaven voor alle handelsschul-
den, welke veelal geldschulden zullen i
zijn. Wisselschulden nemen echter in
het verkeer een bijzondere positie in. j
Daarom blijve daarvoor de lijfsdwang
gehandhaafd. Met wissels wordt an
der handelspapier gelijkgesteld, doch
dan moet blijken dat men zich verbon
den heeft ter zake van koophandel.
Wat den duur betreft wordt voor
gesteld den termijn van 5 jaar te ver
anderen in 1 jaar.
Boven 70 jaar mag geen gijzeling
plaats hebben.
Is er levensgevaar, dan moet het
belang van den schuldeiseher wijken, j
belgeen in het ontwerp tot uitdruk-
king wordt gebracht.
Ten einde een spoedige beslissing
te bevorderen, is de procedure in kort
geding gekozen.
Dwangsom.
Ten slotte wordt voorgesteld een
regeling betreffende het opleggen van
een dwangsom in de wet neer te leg
gen en wel afgezien van de schade,
die de in het gelijk gestelde partij ten
gevolge van de houding van den ver
oordeelde lijdt. Er zij gelegenheid een
dwangsom op te leggen in daartoe ge-
eigende gevallen; lijfsdwang kan dan
allicht achterwege blijven.
PER<4P&
van „De Echo van het Zuiden".
IN.
Naar het Engelsch
van
Reeds lang heeft het ons geërgerd,
dat het Nederlandsche publiek be
trekkelijk zoo gelaten de reeks be
richten verwerkt over de talrijke on-
J gelukken met doodelijken afloop bij
J de onbewaakte overwegen, zonder dat
I er zich eenig noemenswaardig verzet
openbaart tegen deze moorddadige
j bezuiniging of altlians tegen het te
ver doorgevoerde daarvan, zegt de
Maasbode,
j Thans zijn wij weer opgeschrikt
i door het bericht, dat bij den onbe-
waakten overweg bij de halte Zuid-
1 plaspolder aan de spoorlijn Gouda
Den Haag, de auto van den heer P.
v. V. door een trein is gegrepen. De
wagen werd versplinterd; de veertig
jarige tuinder en zijn 5-jarig dochter
tje werden op slag gedood; de lijken
werden vreeselijk verminkt.
I
fi
I
Ik moetik weetniet
begon Peggy besluiteloos. Als jij
O,* ik weet niet wat ik doen
moet. 1
Juist door Peggy's gejaagdheid en
verwarring, vond Guy zijn zelfbeheer
sing terug.
- Ik heb er geen spijt van, dat je
vader bij mij is geweest, zei hij. Zijn be-
loek heeft my de oogen geopend, voor
wat ik vroeg of laat toch zou hebben
beseft. En wat ik nu ga zeggen is er al
leen maar door verhaast, gezegd zou 't
toch eenmaal zyn. Ik heb, sinds dien
middag dat hy bij my geweest is, voort
durend aan jou gedacht, Peggy-lief, en
ben tot de conclusie gekomen, dat ik
niet meer zonder jou kan. Ik kan je een
voudig niet zeggen hoeveel ik van je
boud.
Het geluksgevoel, dat zijn woorden,
die heendrongen door den nevel van
verdriet en zorg, welke haar geest om
hulde, haar gaf, overstelpte het meisje.
Ze verborg haar gezicht in de handen
en snikte zachtjes. Hij fluisterde zoete
voorden van troost en liefde.
- Ik moest eigenlijk niet naar je luis-
teren, ondeugende jongen, zei Peggy na
een poosje glimlachend door haar tra
nen heen, maar ik kan er niets aan
doen.
Natuurlijk kun je er niets aan doen
liefste, verklaarde Guy met vuur. Van
het eerste oogenblik af, dat we elkaar
leerden kennen, was het bestemd dat we
van elkaar zouden gaan houden, geloof
je ook niet?
Ik weet het niet, klonk het schuch
ter. Maar ze aarzelde even en ver
volgde blozend: ik vond je dien eersten
keer al wel erg aardig.
En ik jou aanbiddelijk, beweerde
Guy, die het verleden zag door den bril
van het heden.
Ze bleven een poos bij elkaar zitten
op de bank onder de dennen, verloren
in het geluk van hun eerste uren van
liefde. Het meisje zag niet verder dan
deze oogenblikken van zaligheid, maar
tot Guy drong langzamerhand het besef
door dat er iets gedaan zou moeten wor
den.
Hoe zal ik het tegen je vader ver
antwoorden dat ik je hart gestolen heb,
liefste? vroeg hy, nadat hij zich vol
doende overtuigd had, dat aan dit feit
geen twijfel kon bestaan.
Peggy, door deze vraag tot de kille,
nuchtere werkelijkheid teruggebracht,
keek bedrukt.
Jaje moet het hem natuurlijk
I gaan vertellen, hé? Wanneer ga je naar
hem toe?
Hy is zeker in Glasgow op 't oogen
blik, nietwaar? Ik ga vanavond en zal
hem zeggen dat ik niets liever wil dan
zoo spoedig mogelijk met jou trouwen.
Moet je al zoo gauw gaan?
j Hoe eerder hoe beter. Zooals de
toestand nu is, hebben we niets aan el
kaar. Ik verlang iederen dag in High-
En dan gaat het bericht hinderlijk
laconiek verder:
Op dezen onbewaakten overweg
hebben reeds meermalen doodely-
ke ongelukken plaats gehad. Enke
le maanden geleden nog werd er
een vrachtauto uit Rotterdam door
een trein gegrepen, waarbij de be
stuurder eveneens werd gedood, 't
uitzicht wordt ter plaatse belem
merd door een langs de spoorbaan
staand huisje.
En nu vragen wij toch met den
grootsten ernst: wordt hier niet een
mentaliteit gesignaleerd, die met alle
verantwoordelijkheidsgevoel spot?
Meermalen hebben daar ter plaatse
1 reeds ongelukken plaats gehad; on
langs nog een met doodelijken afloop.
De oorzaak is niet ver te zoeken: het
uitzicht wordt'belemmerd.
1 En toch laat men na een reeks van
ongelukken alles heel gemoedelijk bij
het oude en wacht nieuwe ongeluk
ken af, die zich dan ook met een tra
gische activiteit komen aanmelden.
En nauwelijks is dit bericht de we-
gatc te zyn en ik heb beloofd niet in
Highgate te komen. Hier is 't wat an
ders. ik heb je hier toevallig ontmoet
en kon toen niets anders doen dan je te
vertellen dat ik van je houd.
Toch ben ik bang dat vader erg
kwaad zal zijn, meende Peggy angstig.
En daarop: Zal ik het moeder vertellen?
j Dat móet je zeker doen. En George
ook. Of zal ik hem het nieuws mededee-
len? Ik zou op weg naar het Noorden
een bezoek op Wetstones kunnen bren-
j gen. Maar neen, laat ik dat toch maar
niet doen, dat zou me een dag langer
van jou verwijderd houden, lieveling.
Ik kan George beter schrijven nadat ik
je vader heb gesproken.
I Hun teeder afscheid werd gestoord
door het verschijnen, op den hoek van
Hampstead Lane, van een blinden man
met een hond; toen sloeg Peggy den weg
naar Highgate in en Guv, met een hart
vol jubel, reed terug naar zijn kamers
in de stad.
Opnieuw bracht een express hem
Noordwaarts, ditmaal was het 'n nacht
trein en den volgenden morgen zat hy
aan 't ontbijt in een der groote hotels
van de Schotsche industriestad. Peggy
had hem by 't afscheid het adres van
haar vader gegeven.
Guy moest zichzelf bekennen dat hij
wel eenigszins tegen het onderhoud op
zag, maar dat weerhield hem niet om,
zoo gauw hij zich opgeknapt had en ver-
zadigd was, het bezoek te gaan brengen,
waarvoor hij de lange reis had onder
nomen.
Richards bleek al een poosje geleden
van huis gegaan; een sombere, saaie
woning in een sombere, saaie straat.
Meneer was op kantoor, werd hem me
degedeeld en kort daarop vervoegde Guy
zich aan de loketten van de firma
McDougall, Richards Co., Makelaars
in Assurantiën. Het scheen een bedrijf
van beteekenis, gevestigd op de eerste
verdieping van een der groote kantoor
gebouwen in een drukke straat van de
handelswijk der stad en Guy zag, toen
het loket waaraan hy had geklopt, werd
geopend, een menigte personeel.
Guy overhandigde zijn kaartje aan den
bediende, die hem te woord stond. Hij
hoefde slechts even te wachten en werd
toen in een groote kamer gelaten, waar
Richards aan de eene zijde van een
groot, dubbel schrijfbureau zat te wer
ken en zijn compagnon McDougall aan
den anderen kant. Deze laatste verliet,
na een belangstellend nieuwsgierigen
blik op den hem onbekenden bezoeker,
het vertrek en Guy was alleen met Peg
gy's vader, die hem een stoel wees en
zwygend afwachtte wat de jongeman te
vertellen zou hebben.
Ik heb uw dochter gesproken, viel j
Guy, die, vertrouwend op zijn gelukkig
gesternte, niet precies bij zichzelf had^
overlegd, hoe hij van wal zou steken,
plompverloren uit.
Er kwam een norsche, stroeve uit
drukking op Richards toch al niet bijs
ter vriendelijk gezicht en Guy haastte
zich er bij te voegen, dat hij het meisje
op Hampstead Heath had ontmoet, toen
hij daar toevallig wandelde.
Wandelt U dikwijls op Hampstead
Heath?, informeerde Richards met grim
mig sarcasme.
Neen, antwoordde Guy kort. In
ieder geval ben ik direct hierheen ge-
onder opgetrokken wenkbrauwen keek
hij Guy aan met een snellen blik en
draaide zich toen met een nijdigen ruk
in zijn stoel om.
Bent u hierheen gekomen om mijn
toestemming te vragen mijn dochter een
huwelijksaanzoek te mogen doen?
De hatelijkheid in Richards stem was
onmiskenbaar en Guy trachtte den vijan-
digen toon af te weren, door volmaakte
openhartigheid.
Ik heb uw dochter al een huwe
lijksaanzoek gedaan, meneer Richards.
Ik kom uw toestemming vragen om met
haar te trouwen.
U hebt haar een huwelijksaanzoek
gedaan, terwijl u mij de belofte hebt ge
geven, haar niet meer te zullen ontmoe
ten of spreken?, klonk het scherp,
Dat is niet precies wat ik heb be
loofd, maar ik stel u voor deze kwestie
ter zijde te laten. Waar het op aan komt
is, dat ik van uw dochter houd en zij
van my. U kunt alle informaties naar
mij nemen die u noodig oordeelt en als
u uw toestemming geeft tot onze verlo
ving, zal ik mijn best doen haar geluk
kig te maken., en mij zelf als den ge
lukkigsten man ter wereld beschouwen.
Men zou zich op het standpunt kun
nen stellen, dat ook Richards alle reden
had om zich gelukkig te voelen, nu een
knappe, bemiddelde jonge baronet de
hand van zijn dochter kwam vragen.
Maar zelf scheen hij er allerminst zoo
over te denken; hy vroeg alleen op kor
ten, nog steeds verre van vriendelijken
toon
Hoe is uw financieelen toestand?
komen om u de hand van uw dochter te
vragen.
Richards was verrast en slaagde er
niet in die verrassing te verbergen. Van