Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
K Op
i
EUILLETOM
buitenland.
Archibald Marshall.
moord op President Doumer.
ui Doumer, de Fransche president,
de gevolgen van den aanslag
Vrijdagmiddag op hem gepleegd
niet meer kunnen overleven,
jagmorgen Is hij aan zijn ver-
lingen, die wel gevaarlijk maar
niet bepaald doodelijk geacht
overleden,
tweede Fransche president dus
slachtoffer 13 geworden vaneen
iliigen aanslag. Ook de vierde
lede president immers, Sadi Car
rie! in 1894 onder de dolksteken
ten buitenlandsch (Italiaanscb)
ehlst.
ae moord echter schijnt zonder
i-npolllieken ondergrond lezijn, en
resident Is dan ook het slachtoffer
rden van een zlnnelooze daad
•tn waanzinnige.
jmer Is van eenvoudige afkomst,
serd In 1857 Ie Aurillac geboren,
ronkelljk onderwijzer voelde hij
de politiek getrokken en zoo-
:de kwam hij op 31-jarlgen leef-
Icde Kamer. Hij debuteerde daar
de zeer radicale zflde, doch on-
dlt wees Leon Bourgois hem
5 als zijn minister van fi ïan
aan.
tegen den zin van zijn politieke
Jen heeft hij daarna den p03t
lomen van gouverneur-generaal
,jdo-Chlna, in welk hoog ambt
itel goeds heeft tot stand gebracht,
inkele politieke nederlagen, kwam
Mflog en Doumer werd aangewe-
om mede de verdediging van
i te organlseeren. Vier zijner
s lieten In den oorlog het leven
ider Brland was hij vervolgens
1921 tot '26 mi nister van fi iar-
Vanaf 1927 tot zijn president
ipwas Doumer voorzitter van den
ut. Vorig jaar werd hij als op-
van Doumergue gekozen tot
president. Tesamen met Brland was
hti hiervoor candidaat.
F»ankrijk heeft In Paul Doumer een
edele president verloren, een man die
boven de partijen stond en die de
algemeene achting had.
Het lijk van den president is kort
na zijn dood overgebracht naar het
Eysé waar het werd opgebaard.
De uitvaart, die op staatskosten ge
schiedt, zal a.s. Donderdag plaats
hebben.
De dader.
De dader van den moord Is een Rus
sisch emigrant die 37 jaren oud is en
den Indruk maakt een waanzinnige te
zijn. Hij beschuldigt zichzelf betrokken
Ie zijn bij de ontvoering van Lind
bergh's zoontje.
Na zijn uitwijking uit Rusland was
Qorgulof eerst metselaar in Praag. Hij
werd door de regeering In staat ge
steld aan de Praagsche universiteit In
de medicijnen te studeeren. Hij oefende
daarna In Ooeding en P/erau de ge
neeskundige practljk uit. doch hij zag
zich gedwongen de wijk te nemen na
eenige verboden manipulaties.
Hij trouwde met een Z vitsersche en
woonde nu te Monaco op een villa
De toegang tot Frankrijk was Gorgu.
lof ontzegd, hij was reeds vroeger uit
het land gezet.
De dader heeft voorts eentge boek
jes en gedichten geschreven. Hij heeft
getracht te Praag een Russische fascis
tische organisatie le stlch'en, waarin
hij echter niet slaagde Hij beschouwde
zichzelf als een soort verlosser der
wereld.
De politie acht het niet onmogelijk
dat een terroristische organisatie Gor-
gulof betaalde voor de uitvoering van
den moord.
Het défilé in het Elysée
Met voorbeeldig geduld heeft hei
volk Maandag voor den doode ge—
d'fieerd. Voetje voor voetje kwam de
eindelooze file vooruit. In het begin
van den middag duurde het twee uur,
voordat men tot het paleis toegelaten
werd. Later tegen het uitgaan van
winkels en kantoren zwol de menigte
aan. Zwijgend of fl j sterend getroostte
men zich het lange wachten onder de
druipende boomen. Over den rijweg
gleden de auto's geruischloos voorbij
Het E'y -ee draagt zwaren rouw. De
lantarens ztyn in lamfers gehuld en
boven de poort werd de nationale
driekleur In een zwart fl eis aange
bracht. De luifel boven den ingang
is in een zwart en wit baldakijn her
schapen. in de zalen, waar men
door heen moet, staan de kransen
tegen den muur. Het lijk is in de
groote zaal opgebaard die in stijl ge
tooid werd. 11 tegenstelling met de
aanvankelijke bedoeling Is het voor
ieder zichtbaar. Het werd gekleed In
rok met over de borst het lint van het
legioen van eer. Het gelaat Is bleek
als was. Rondom staan candelabres
en werd een bekleeding van eikeblaren
aangebracht Er achter rijst de monu
mentale catafalk. Officieirn betrekken
er in de houding de wacht, door oud-
strijders in bu'gerkieeding geassisteerd.
Gedempt licht bestraalt de cenotaaf
van achteren. De massa golft aan
weerskanten langs de baar en verlaat
het palels door den tuin. Op ver
langen van mevrouw Doumer zal zijn
gebeente niet In het Pantheon maar
in het familiegraf rusten waar al de
'an „De Echo van het Zuiden".
vier zoons werden bijgezet. Wel zal j
de kist gedurerde eenlgen tijd voor
het Pantheon opgesteld blijven.
De Communistische organlsat'e
in het spel?
Het resultaat van het tot nu toe ge
voerde onderzo» k, doet de vraag rijzen
of Gorgoelof misschien slechts zwak
zinnigheid voorwendt, en dat bij het
weikiuig Is van een communistische
organisatie. De z g. „goene partij"
waarvan de moordenaar zich lid noemt
is misschien de rechtervleugel van de
bolsjewisten. Gorgoelof beschikte
bovendien over groote bedragen aan
contanten Men moet zich afvragen
hoe hij aan dit geld is gekomen.
Het is niet onmog elijk dat deze hem
door die organisatie zijn verstrekt.
Daarop duidt ook het feit dat O die
eerst in armoede te Parijs leefde
plotseling In goeden doen Is gekomen.
De toestand ven Claude Fa tè-e
De bij den moord op president
Doumer gekwetste schrijver Claude
Fdoè e. is geopereerd. Zijn toestand
is zoo goed als die maar kan zijn.
Tragisch gevolg van den moord
De moord op den F, anschen staats
president heeft indirect een tweede
slachtcffr gelscht. Een te Parijs
wonende Russische emigrant, die den
moord op Doumer beschouwt als een
onteering van alle In het buitenland
wonende Russen, is uit het venster
zijner woning op straat gesprongen.
In hoogst zorgwekkende toestand werd
hij naar een ziekenhuis overgebracht
en daar ts hij gestorven. Voor zijn
overlijden verklaarde hij zich het leven
•e hebben benomen omdat hij de mis
daad van G jrgoelof niet kon overleven
De Kamerverkiezingen In Frankrijk.
Bij de Zondag ln F.ar.krljk gehou
den herstemming is het inhetgeheele
land rustig gebleven. Het voorloopige
'esuitaat van de eersie en tweede
stemming is thans bekend gemaakt.
De getallen tusschen haakjes geven
het aantal zetels in de vorige kamer
aan.
Onafhankelijker, 5 (8);
Rep. dem. Unlt( gfoep Marlr,) 76
90)
Links Republikeinen (Tardieu) 72
101);
Onafhankelijk republikeinen 28 (26)
Demokratfsche volkspartij 16 (19);
Links radicalen en onafh rad.(lncl.
groep F/ai klIn Bouillon) 61 (90);
Socialistische radicalen (Herrlol)
156 (109);
Soc. republikeinen en Fransche
socialisten (Painlevé de Monzie) 36(3?)
Socialisten 129 (112)
Communisten 23 (15)
De uitslag van de herstemming heelt
de veiwachttng van links overtioffen.
In de nteuwe Kamer zullen de radi
calen ongeveer 151 man steik zijn en
de socialisten 130 De oppositie van
gisteren is ln een meerdeiheld ver—
keeid De meeste aanwas geldt de drie
elementen van de linkerzijde.
De Kamer schijnt meer links te zullen
zijn dan die van 1914 en van 1924
De nieuwe president van Frankrijk.
Painlevé trekt zich terug als candi
daat voor het Presidentschap. De
verkiezing van den Senaatsvoorzitter
Lebrun ts thans zoo goed als verztkeid.
Albert Thomas plotseling te Parijs
ovei leden.
De directeur van het Internationaal
Aibeidsbureau te Gei c rn vroegere
F/ansche minister, Albert Thomas, is
Zaterdag tegen middernacht tn de-
toiletten van een restaurant bij het
station Saint Lazaie te Parijs ten
givolge van een hartverlamming over
leden. Tegen elf uur trad de heer
Tnomas de gelegenheid binnen en
bestelde een glas rum. Nadat hij
eenige teugjes had gedronken, begaf
hij zich naar de toiletten. Door zijn
langdurige afwezigheid ongerust ge
worden, waarschuwde de ktlh.er den
eigenaar, die den hem onbekenden
gast op den steenen vloer vond liggen.
De politie zorgde voor de overbrenging
van den bewustelooze naar het Hö.}!tal-
Beauj n, waar de artsen slechts den
Jood konden constateeren.
Albert Tnomas was Zaterdag te
Parijs aangekomen teneinde ztjn siem
W0*NS»A6 11 MEI 1912.
65c JAARGANG
e Echo van het Zniden,
jitluijkschi' en Langstraatsche Conrant,
Dit blad verschijn!
lENSDAG en ZATERDAG,
■ten, Ingezonden stukken, gelden enz.
iflDCO te zenden aan den Uitgever.
■,Dementsprys per 3 maanden ƒ1.25.
[co P Post door geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STMMBRVKKSIUJ ANT#*N TIWLWH.
Telefoon No. 3tt.
Telcgr.-ftdrce: ECHÜ.
Prijs der Advartentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
EERSTE BLAD
TWEE BLADEN.
rr NUMMER BESTAAT UIT
Naar het Engelsch
van
ftarop wijdde hij zijn aandacht aan
moeder; hij hief haar vol zorgzame
ierheid op en riep tegelijkertijd om
D'. die op het eerste geluid van zijn
de trap kwam afrennen. Samen
e?en ze mevrouw Greenfield naar 'n
i en poogden haar weer tot bewust-
tc brengen, terwijl de verschrikte
Niger, ineengedoken in zijn hoek
ebtig naar hen staarde.
'ggv, handig en doortastend, hield
ijverig bezig met de roerlooze ge-
op de sofa, maar dat belette haar
'nu en dan haar blik op den vreem
ie werpen. En toen ze hem goed op
men had, kwam er een gevoel van
dchtjng over haar. Hij week zoo ten
mniale af van de voorstelling, die
zich van George's vader zou maken,
ie niet kon gelooven dat de veron-
'lelling van den jongen Greenfield
"was. Noch zijn door drankmisbruik
mt en verwrongen gezicht, noch de
erige houding van zijn lamlendige
kite wekten ook maar in de verste
'f het vermoeden dat deze schun-
1 schooier ooit, zelfs in de beste ja-
ran zijn jeugd, ook maar eenigszins
joede manieren en distinctie kon
«n bezeten, die George's vader on-
pld moest hebben gekenmerkt. Bo-
'en was het denkbeeld, dat zulk een
°pen sujet ooit maar de geringste
'■"jetie zou kunnen hebben gehad met
'ijn beschaafde, edele vrouw als
'°uw Greenfield, volmaakt onaan-
ï'Ük.
duurde niet lang of Mevr. Green
kwam weer tot bewustzijn, en naar-
lar geest helderder werd, scheen
het alsof ze trachtte al haar geestkracht
in te spannen om zich te verzetten te
gen de lichamelijke zwakheid die haar
misschien zou kunnen beletten zich te
doen gelden bij de ophelderingen, die
thans onvermijdelijk waren. j
O George, hijgde zij. Je weet niet,
wat je gedaan hebt.
Kom moeder, gaat u maar wat rus
ten, antwoordde George. Ik zal toch wel
zorgen, dat die kerel er niet van door
gaat en morgen moet u me maar eens
duidelijk uitleggen wat u eigenlijk van
hem te vreezen hebt.
Neen, neen, weerde zijn moeder
ontsteld.af. Hij moet vannacht nog het
huis uit. Peggy, je moest nu maar naar
bed gaan. Ik heb liever niet, dat je nog
langer hier blijft.
Maar Peggy liet zich zoo niet afsche-
pen. Ik ben "geen kind meer, moeder,
verklaarde ze op beslisten en ernstigen
toon, en misschien hebt u aan mijn hulp
nog wel meer dan aan die van George.
Ik voel me verplicht niet van u weg te
gaan-
Laat haar maar liever blijven, raad
de George aan. Peggy is in alle opzich
ten uw dochter en mijn zuster. Wat er
aan het licht mocht komen, laat zij het
ook hooren. Er moeten geen geheimen
meer tusschen ons drieën bestaan.
Geheimen!, zuchtte de gekwelde
vrouw. Maak mij daar geen verwijt van
George. Ik heb nooit iets verborgen ge:
houden, waarvan de geheimhouding mij
niet was opgelegd.
Neen, moederlief, dat weet ik wel,
gaf George toe, maar nu bent u verplicht
om niets meer te verbergen. I' moet mij
op de hoogte brengen van wat deze ke
rel van u verlangt en waarmee hij u angst
kan aanjagen. Dan kan ik uitmaken wat
ik met hem beginnen kan. En vóór alles
dien ik te weten wie hij is.
De op den vloer ineengedoken vreem
de was gedurende dit gesprek weer wat
tot zich zelf gekomen. Hij was overeind
gekrabbeld, had wankelend een paar
stappen naar voren gedaan, en met zijn
hand op tafel steunend keek hij met
kwaadaardige blikken naar het drietal.
Van de sofa, waarop zij lag tusschen
Peggy en George, welke laatste zijn hand
beschermend op haar schouder had ge
legd, staarde Mevrouw Greenfield naar
den man. Zij sidderde en er was inder
daad iets beklemmends en angstaanja-
gends in de verschijning van den boos
doener met zijn ongeschoren gezicht,
zijn vuile, havelooze kleeren en de loe
rende, boosaardige uitdrukking in zijn
oogen, die hij nu eens op George, dan
weer op Mevrouw Greenfield liet rusten.
Eindelijk verbrak hij het stilzwijgen,
dat langzamerhand benauwend begon te
worden.
Je doet beter hem aan te raden mi)
te laten gaan, richtte hij zich tot Mevr.
Greenfield. Ik zou je er waarschijnlijk
geen genoegen mee kunnen doen, als ik
hem het zaakje uitlegde.
Ja, ga maar heen!, kreunde mevr.
Greenfield, en tegelijk wendde ze zich
met een smeekend gebaar tot George.
George, lieve jongen, riep ze uit, het is
wreed van je my de geheimen van mijn
verleden te willen ontwringen. Ik bid
je, laat dien man loopen, zonder hem
verder te ondervragen. Geloof mij toch,
het is heusch beter dat je niet hoort,
wat hij je helaas te vertellen zou hebben.
Ter gelegener tijd misschien al heel
spoedig zul je alles te weten komen
en me dankbaar zijn, dat ik het nu voor
je verzwegen heb, maar dan moet je nu
ook aan mijn dringend verzoek voldoen.
In haar angst en emotie bewoog zij
zich rusteloos op haar plaats heen en
weer en hief smeekend de handen naar
haar zoon op.
George was met diepe deernis ver
vuld.
Natuurlijk zou ik u nooit opzettelijk
verdriet willen veroorzaken, moeder, zei
hij vriendelijk. En ik zou van dien ellen
deling niets gewaar kunnen worden dat
u mijzelf ook niet zoudt willen mede-
1 deelen. Maar er hebben zich in den al-
lerlaatsten tijd omstandigheden voorge-
daan, die mij noodzaken u enkele vra-
1 gen te doen, waarop ik antwoord moet
1 hebben. Als u mij op uw woord van eer
wilt beloven mij op alles hetgeen ik u
zal vragen, te antwoorden, ben ik bereid
dien vent te laten vertrekken. Kunt u
1 mij dat beloven?
De man had een stoel genomen en zich
I erin laten ploffen. Hij leunde achterover
I met een dwaas vertoon van onverschil-
ligheid. Mevrouw Greenfield hield het
hoofd gebogen en gaf geen antwoord.
J Wilt u mij die belofte geven, moe-
der?, herhaalde George.
I Ik kan niet, ik kan niet!, klonk het
toen jammerend. Er is my uitdrukkelijk
het zwijgen opgelegd.
Ik zou mij niet graag van dezen
schavuit bedienen om pressie op u uit
te oefenen, hernam George. Maar er zijn
enkele dingen, die ik eenvoudig moet
te weten komen; ik heb daar recht op.
Ik wil de bijzonderheden omtrent mijn
afkomst kennen. Het is mogelijk dat de
geheimen, die er tusschen u en dien ke
rel bestaan, daar niets mee te maken
hebben, en als u verklaart dat dit het
geval is en u mijn vragen daarover wilt
beantwoorden, zal ik hem laten gaan.,
nadat ik met hem afgerekend heb.
Je geboorte, je afkomst^ smaalde
de man in den stoel, een fijn meneertje
ben je om van je geboorte te durven
reppen! Zal ik hem op de hoogte bren
gen, Jane?
George kromp ineen, alsof hij een
steek had gekregen.
Er volgde een oogenblik van pijnlijk
zwijgen. Mevrouw Greenfield zei niets;
ze snikte stil voor zich heen. Toen ver
mande George zich en viel op scherpen
toon uit:
Ik wensch dien schoft daar geen
enkele vraag te doen. Het is my een gru
wel, dat een dergelijke individu zich in
één kamer met u en Peggv bevindt.
Maak dat je weg komt, schavuit!
Hij maakte een dreigend gebaar naar
den man.
.En als je je ooit weer in dit |iuis
durft vertoonen, om het hoe dan ook,
mijn moeder lastig te maken, sla ik je
armen en beenen stuk en zal wat er nog
van je over is, achter slot en grendel
laten zetten. En nu oogenblikkelijk de
kamer en het huis uit of ik sta niet in
voor de gevolgen!
De tafel vormde een versperring tus
schen George én den indringer, die wel
zoo verstandig was zich daarachter te
blijven verschansen, toen hij antwoord
gaf.
Zoo, moet ik maken dat ik weg
kom?, klonk het brutaal. En je bent van
plan mij af te ranselen en mij dan achter
de tralies te zetten, zeg! Zijn schorre
dronkemans stem werd steeds luider en
ging langzamerhand over in schreeu
wen. En wie denk je, dat meer recht
zou hebben hier te zijn dan ik, als ik er
plezier in heb, vervolgde hij op grove
ruzie-toon. Wie heeft meer recht op het
geld dat hier verbruikt wordt dan ik en
op het geld waarvan jij een opvoeding
boven je stand hebt gekregen? Wie heeft
er meer recht op de plaats naast die
vrouw daar, dan ik? Wie ben ik, vraag
je, wie ben ik? Ik zal je eens vertellen,
jongetje, wie ik ben.
Mevrouw Greenfield was by zyn laat
ste woorden overeind gekomen en na n
afwerend gebaar tegen Peggy, die haar
wilde ondersteunen, keek zij den onbe
houwen bruut, wiens stem hoe langer
hoe opgewondener was gaan klinken,
recht in het gezicht. Zwijg, zei ze op
beslisten bevelenden toon; er was iets
in haar optreden, dat den man scheen
te imponeeren en tot zwijgen bracht.
Daarop wendde zy zich tot George en
vervolgde volkomen beheerscht: Hy is
mijn echtgenoot.
Een diepe zucht ontsnapte George. Ln
mijn vader, voegde hy er met trillende
stem bij.
Neen!
Deze krachtige uitroep kwam uit den
mond van iemand, die juist ongemerkt
de kamer was binnen gekomen. Mevr.
Greenfield zonk weer op de sofa en ver
borg haar gelaat in de handen. „God
dank!" fluisterde zij. De overigen wend
den gelijkertijd het hoofd naar hem,
stom verbaasd, om niet te zeggen (loo-
delyk verschrikt bij den aanblik van dit
onverwachte bezoek in het holst van den
nacht. Peggy en George slaakten een
kreet van verrassing, terwijl de man, die
zooeven gesproken had, zich, bevend
over zijn heele lichaam, weer in de stoel
liet vallen en zich de zweetdruppels van
het hoofd wischte.
Het was Richards, die op zulk een
geschikt oogenblik, als een Deus ex Mo-
china was verschenen en die nu, zooals
hij gewoon was, onmiddellijk de leiding
in handen nam.
Zonder aanvankelijk eenige notitie te
nemen van de anderen, trad hij op de
ineengedoken gestalte van den indrin
ger toe en fluisterde hem iets in het oor.
De man zei geen woord, stond op, nam
zijn hoed op en zou de kamer uitgeloo-
pen zyn, als George niet was opgespron
gen om hem dit te beletten.
(Werdt vervelgd).
