J Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. let IÉ op liet eiland iuasüè WI nkelnieuws. MOL I Voor. FEUILLETON Archibald Marshall. UITGAVE: Prüs der Advsrtentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons besit xijn. :i|ne Majesteit Dollar. !n de pers doen eigenaardige ge iten de rond.: over de arrestatie te il »an een persoon, die zich Brown noemt. ft beweerd wordt, was het doel :ijn komst om eens achter de fjsen te kijken bij den Raad van fcer van de Unior Minlère du Haut inga. De Belgische politie werd op *01 opmerkzaam gemaakt, waarna de leer Brown gearresteerd en zijn bagage en papieren in beslag genomen wer den. Daarbij moeten zeer interessante ontdekkingen zijn gedaan. Brown bleek de leider van den geheimen informatie dienst van de zaak Morgan te zijn. Niet minder dan vier passen, die op ver schillende namen luidden, doch be- loorlijk 'n arde waren, werden ge- w1" aaronder ook twee diplo- ^assen. Terstond werden van >matieke ?üde stappen gedaan, - de za; ':n doofpot werd [ai.}r doch sedert staat de heer irown voortdurend onder toezicht, lat hij het land zal hebben verlaten, let inbeslaggenomen materiaal moet jelJvigwekkende bijzonderheden be- i'attïV omtrent het ongeluk, dat den Jelgiflchen bankier Loewenstein is /er«omen, eveneens over hetgeen aan Je irleenstortirig van het Kreugcrcon- emits voorafgegaan, inopdracht van het bankiershuis rgan beeft hij onder verschillende un deelgenomen aan alle interna, jionale politieke conferenties van de lafste jaren, niet als gedelegeerde, naar-als gast. Bij het ongeluk, dat den Belgischen bankier Loewenstein overkwam, moet rown op den achtergrond hebben estaan. Loewenstein had het gewaagd, Je -Mannen van he, huis Morgan in [de war te sturen. Als straf daarvoor rerden baissemanofuvres op touw jezr* tegen de door Loewenstein ge controleerde kunstzijde- en electriciteits- Populair in handel, Populair in wandel. Populair in prijs, Populair in kwaliteit, MOL blijft goedkooper. ondernemingen. De tegenmljnen, waar- door Loewenstein's crediet geschokt werd, werden door Brown te Parijs, Brussel, Amsterdam en Londen gelegd. Ook de ontmaskering van Ivar Kreuger moet het werk van Brown zijn geweest. De laatste maanden volgde hij Kreuger als zijn schaduw, zonder dat deze er het minste idéé van had, hoe dicht men hem op de hielen zat. Hij volgde hem ook bij zijn terugkeer van Amerika gedurende zijn laatste reis, tot In Parijs. Een paar uur voor zijn dood ontving Kreuger Brown als olficieelen vertegenwoordiger van Mor- gan. Ivar Kreuger moet toen zijn laatste kaart hebben uitgespeeld en Brown 5 millioen kronen hebben geboden, als hij in zijn dienst wilde treden. Brown moet daarop slechts geantwoord heb ben: „Wil je mij misschien ook ver- valschte obligaties aansmeren Met Kreuger was het gedaan. Hij wist, dat hem nog slechts arrestatie of zelf moord wachtte. Men make de Belgische justitie er geen verwijt van, dat ze dezen heer Brown, die op valsche passen reisde en vermoedelijk heel anders heet, weer vrij liet, want gedekt als deze was door zijn diplomatieke papieren, kon ze naar internationaal gebruik, dat niet straffeloos te verbreken is, niet anders handelen. Toch heeft ze den Amerikaan nog juist lang genoeg vast gehad om een tipje op te lichten van den sluier, welke het gewroet van 's werelds grootste financiers aan de publieke aanschouwing en beoordeeling ont trekt. \jtn „D^ Echo var het Zuiden". Dat deze Brown een Ivar Kreuger ontmaskerde, was heusch niet uit be. hoefte om te zedemeesteren, maar om andere financieele belangen dan die van den Zweedschen magnaat en zwendelaar te beschermen. De wereld heeft koningen en presi denten, ministers en volksvertegen, woordigers, die slechts meenen te regeeren. De wereld heeft slechts één werkelijke bestuurder, machthebber en lyranhet geldZ.M de Dollar re geert hard, bruut en onbeperkt. Waar het meeste geld zit, is de grootste macht geconcentreerd. Wanneer een kleinere geldkoning, als Loewenstein, het waagt om de plannen van den opperkontng in de v/ar te sturen, dan worden „mijnen" gelegd om de credietstelling van den belager te doen springen. Die mijnen werken zeker en secuur, want „op kos ten behoeft niet te worden gelet". Als regeeringen niet dansen naar de pijpen van groote Amerikaansche ban kiers, dan krijgen ze geen leening. bij hen niet. maar óók niet van de kleinere financieele satellieten. Geen internationale conferentie zal, noch kan gelukken, zoolang de poll. tieke eischen van de machtige bank. concerns niet worden Ingewilligd. Op die conferenties zit een stille..,, gast, die, als hij spreekt namens „zijn" Ko ning, de majesteit, aan welker onzicht bare voeten de wereld zucht, met één woord vrede en ontwapening kan brengen, misschien zelfs een econo mische opleving. Het kapitalisme heeft tot uitwassen geleld, die mensch-ont- eerend zijn. De menschheid ligt ge boeid in de ketenen van den onwezen- lijken, maar oppermachtigen en on- barmhartigen geldkoning. Slechts als de zich noemende regeerders tot een drachtige samenwerking zouden kunnen besluiten om boven den druk der financieele dictators uit te komen, zouden ze de wereld kunnen verlossen en het kapitalisme als stelsel voor een rechtvaardige en Ideëele toepassing kunnen redden. BUITENLAND. De Conferentie te Lausanne. De Dultsche Delegatie heeft Woens dag een communiqué uitgegeven, waar in het Duitsche standpunt, inzake de schadeloosstelling nog eens wordt uit eengezet. Daarin heet het dan, dat von Papen, in antwoord op de vraag van MacDonald of Duitschland dan niets kon doen voor een aantal staten, die nog een slotbetaling eischen, het volgende heeft gezegd „Het vertrouwen der wereld kan slechts dan worden hersteld als de overwinnende mogendheden zouden besluiten de bepalingen van het ver drag van Versailles, die Duitschland achteruitzetten onder de mogendheden, te verwijderen. Als daarmee de rechts- gelijkheid van Duitschland en de veiligheid van Duitschland werden hersteld, dan zou de rijkskanselier het voor mogelijk houden, dat Duitschland In de algemeene pogingen om de wereld-oeconomie weer overeind te brengen, zijn aandeel nam In den vorm van een bijdrage. die natuurlijk eerst betaald kan worden nadat het oecoijomische evenwicht In Duitsch land en in de wereld zou zijn hersteld." Volgens geruchten zou Duitschland er aan denken een som van drie mil- lard als slotbetaling op deze wijze aan te bieden. Het politiek gewichtigste van deze kwestie ligt in den eisch van den rijks- kanselter tot rechtsgelijkheid van Duitschland. Daarmee wordt bedoeld de opheffing van de bepalingen be treffende de bewapening van Duitsch land en van het artikel, dat volgens Duitsche voorstelling, Duitschland al leen verantwoordelijk stelt voor het uitbreken van den oorlog, ofschoon er dat, zooals bekend is, niet in ronde woorden in wordt gezegd. In conferentiekringen heeft het com muniqué een zeer slechten indruk ge maakt, zoowel bij Franschen, Engel- schen als bij Italianen. Weer een moordenaar van het kindje Lindbergh Uit Nové Mesto (Waag-Neustadtl) in Slowakije wordt gemeld, dat een 31 -ja rige Amerikaan, die zijn naam niet wil opgeven, zich bij de gendarmerie heeft aangemeld, met de mededeeling, dat hij de moordenaar van het kindje Lindbergh zou zijn. Na den moord zou hij met zes andere bendeleden naar Londen zijn gevlucht, waar men hun geld had nagestuurd. Zij hadden zich naar Parijs begeven, en met een auto waren zij over Antwerpen en Brussel door Duitschland en Tsjecho- slowakije getrokken om naar Sowjet- Rusland te vluchten. In Silezië had men den man echter al zijn docu menten ontstolen. Zijn vrienden had den de vlucht voortgezet, doch hij was per autobus verder gegaan en had zich te Waag-Neustadtl gemeld. De Amerikaan was totaal uitgeput ZATERDAG 2 JULI 1932. 55e JAARGANG e Echo van het Zuiden, aalwybscbe en Langstraatscke Courant, Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. Naar li et Engelsch van 16. Dan moesten jullie nu maar eerst wat gaan eten en dan de wacht gaan hou den. besliste Guy. Het lijkt me niet waar schijnlijk dat ze vóór laat in den avond komen zullen en ik vraag me af hoe het hun gelukken zou onopgemerkt over te steken wanneer we, zooals meneer Green- field terecht zegt, voldoende waakzaam ffln Dus zoodra jullie gegeten hebben, •wa i jullie naar buiten. Meneer Calthorp Ml tégen tien uur hier zijn met nog een hce.-, dus ?r zullen mannen genoeg zijn, onj jullie een handje te helpen als zij ko men. i het diner, waarbij Guy, George en Mevrouw Herbert zich geweld moesten aandoen o n niets te laten blijken van de spa ining, waarin zij verkeerden, gingen de wee jongelui weer naai" buiten, naar wakers op het eiland en huiten de uren. Maar niemand had iets gezien, a zij terugkwamen, bleek Mevrouw rbert de twee meisjes onder een of an- T voorwendsel naar bed te hebben ge ilden, ofschoon het pas tien uur was; >rd Caradoc, vervuld van een weten- happelyk probleem en daardoor blijk- r vergeten dat er iets bijzonders aan hand was, had zich in de bibliotheek ggetrokken. Toen volgde een vervelend uur van end afwachten, tot het tijd zou zijn lthorp en Bobby Conder van den stei- te gaan halen. Om elf uur roeiden rge en Guy over, maar hun trein had Ofaging gehad en het duurde bijna een lf uur voor de jongelui het rijtuig, dat n in Keswick had afgehaald, met luid 'ah'/morden aankomen. Ce^f rp stapte snel uit, verlangend naar het laatste nieuws. Braithwaite is aan je mannen ont snapt, was de jobstijding, waarmee Guy den advocaat begroette. I)at weet ik al, was het antwoord, ik vond in Keswick een telegram. Sedert niets van het edele tweetal gezien'? Niets; Brown en de andere man, die uit Liverpool gekomen is, houden op het eiland de wacht; de drie anderen zijn buiten de muren. Uitstekend, zei Calthorp. Laten we maar zoo gauw mogelijk oversteken. Nu kwam ook Bobby Conder te voorschijn, hartelijk verwelkomd door Guy en George. Ik geloof, dal ik juist op tyd ben gekomen om een handje te helpen, ver klaarde hij, met een veelbeteekenend knipoogje; Calthorp had hem onderweg het een en ander van de te verwachten gebeurtenissen verteld. Wat voor bericht is het, dat je voor me meegebracht hebt, vroeg Guy nieuwsgierig. Dat zal ik je vertellen als we in huis zijn, antwoordde hij raadselachtig. Zij landden onder aan de trap. Een donkere gedaante gleed van achter de hoornen te voorschijn, fluisterde een paar woorden tot Calthorp en verdween weer in de duisternis. De twee mannen op het eiland hielden scherp de wacht. In de eetzaal was voor het soöper ge dekt en Feitham, de oude butler, die ook onkundig was gelaten van wat er op til was, bediende, zooals hij negen maanden geleden gedaan had, den avond toen het verdwijnen van Sir Roderick's lijk ont dekt was. Wat voor bericht heb je nu, Bobby? herhaalde Guy zijn vraag, zoodra de vier jongelui alleen waren. Heeft het iets met deze zaak te maken? Anders kunnen wij het misschien beter nog even laten rus ten, hóé nieuwsgierig ik ook ben. Bobby Conder haalde de papieren uit zijn zak. Het kan heel goed zijn, dat het er wel iets mee te maken heeft, zei hij. Hij vertelde zijn tafelgenooten in het kort, hoe de documenten in zijn handen waren gekomen en las hun de aanwijzingen voor, die de oude kolonist voor zijn kleinzoon had opgeschreven. In adein- looze spanning luisterden zy. In den zomer van 18- was ik met verscheidene anderen, meest Italianen, werkzaam bij de verbouwing van het Kasteel Wetstones, Morthwaite, in den lijd van Sir Michaël Bertram, Baronet en hij het aanleggen van de terrassen, casca des en het aanvoerkanaal voor het wa ter. Het werk had al ongeveer een jaar geduurd en was bijna gereed. Op een morgen werd ik met vier anderen, allen Engelsclïen en betrouwbare lieden, in 't kantoor van den opzichter geroepen en deze deelde ons mede( dat wy vijven, wanneer de Italianen vertrokken zouden zijn, nog een poos konden blijven tegen een belangrijk hooger loon, om nog wat metselwerk te verrichten, op voorwaarde evenwel, dat wy over dat werk tegen iedereen het stilzwijgen zouden bewa ren. Na eenig heen en weer praten stem den wij allen toe; we moesten een stuk leekenen, waarin we die belofte van ge heimhouding bevestigden. Toen werd ons uitgelegd, waarin het werk zou bestaan en de volgende 3 maanden hielden we er ons mee bezig. Het kwam hierop neer. Eerst groeven we een tunnel en bouwden een trap, die van den vloer van de oude, niet meer in gebruik zijnde kapel in den Westelijken vleugel van het huis, onder de terrassen door, voerde, naar een punt, vlak onder de cascade en beneden den waterspiegel van het meer. Daarop hieuwen wij in de harde rots een kamer uit, ter grootte, als ik mij goed herinner, van ongeveer 14 voet in het vierkant. Toen begonnen wy weer te graven, onder het meer nu en maakten een gang, die uitkwam bij het antiek tempeltje, dat als zomerhuisje ge bruikt wordt en in een dichte groep hoo rnen aan den westelijken oever ligt. Het grootste deel van het graafwerk moest door de rots geschieden geen licht karweitje en waar wij in aarde kwa men, bouwden wy de gang van steen, maar totdat wy het zomerhuis naderden was er weinig aarde. De toegangen tot de trap en de tunnel lagen, zoolang we met dit werk bezig waren, geheel open, maar onderwijl bleef de verdere arbeid aan 't huis rusten en niemand mocht binnen de muren van het park komen. Zoodoen de wist niemand wat er gebeurde en wy hadden ons by contract en bovendien nog onder eede verplicht te zwijgen. Toen het werk aan de tunnel gereed was, werden de vier andere mannen ont slagen, maar ik werd in dienst gehouden met een smid, die ook den eed van ge- heimhouding had moeten doen. We kre gen aanwijzingen over de manier waarop de toegangen tot deze kamer onzichtbaar gemaakt moesten worden en deden dit in korten tijd. In de kapel bevindt de toe gang naar de tunnel zich onder het oude steenen altaar. De noordzijde van het al taar bestaat uit één stuk harde natuur steen. Het beweegt in het midden op yze- ren spillen, als men er aan den kant, die het dichtst hij den muur is, met eenige kracht tegen drukt; er is geen andere be vestiging als een veer, die vanzelf in- springt als het blok steen weer in zijn oorspronkelijken stand wordt terugge bracht. Als het zoover mogelijk wegge schoven wordt, kan een iryin door de opening naar de trap kruipen, die naai de geheime kamer naar beneden voert. De toegang van het zomerhuis naar de tunnel werkt op ongeveer dezelfde wijze. De beweegbare steen is er een, die het kleine bordes draagt, bovenaan het stoep je onder de pilaren. Hij zit aan de noord zijde. Toen dit werk gereed was, kreeg ik de rest van mijn geld en werd ontslagen; de smid werd nog in dienst gehouden. Wat hij nog verder te doen kreeg, weet ik niet, daar ik spoedig daarop dit gedeelte van het land verliet en hem nooit terug zag. Ik weet niet welke bedoeling bij Sir Michael Bertram voorzat by het bouwen van de geheime kamer en de gangen, die daarheen voeren. Maar als zy later voor verkeerde of misdadige doeleinden ge bruikt mochten worden, kan deze ver klaring de zaak ophelderen. Als er ooit iemand kennis van neemt, zal ik niet meer tot de levenden behooren; Sir Michael Bertram is op het oogenblik, dat ik dit schryf, reeds overleden. Ik geloof niet myn eed gebroken te hebben door dit op te schryven en te verzegelen. Joh. Rawlings". j De vier jongelieden waren bleek van opwinding, toen de voorlezing van het document geëindigd was. Voor een oogenblik waren Martin en Braithwaite volkomen uit hun gedachten weggevaagd. Kom mee, riep Guy heesch. Hy greep een zwaren, zilveren kandelaar, die op tafel stond en ging naar de deur. Neen, neen; wacht, waarschuwde Calthorp, die zijn bezinning blijkbaa» niet geheel verloren had. Wacht tot de kust veilig is. De bedienden zijn nog op. Bel Feitham en zeg hem ze naar bed te sturen, mengde George zich in het gesprek. Toen dit gebeurd was, vertelde Guy: De kapen liggen geheel afgezonderd van het overige deel van het kasteel; men kan er alleen van buiten af inkomen of van de tweede verdieping. De andere in gangen zijn dichtgemetseld. Om de kapel te bereiken, moeten wij door Sir. Rode rick's kamer. Ze zijn niet in gebruik en er is niemand. We moesten liever allemaal kaarsen meenemen, merkte George op. En deksels als Martin en Braithwaite er eens zyn. Haal een paar dikke stokken, be sliste Calthorp. Ik heb dit, hij stak zyn hand in een zijzak van zijn colbert en liet den loop van een kleine revolver zien. Zij liepen naar de hall, waar op een zijtafel een rij kandelaars stond. Hoe zit het met de mannen op het eiland?, vroeg Bobby Conder opeens. #Het heeft geen doel naar een boot uit te kijken. De kerels zullen door den ingang in het zomerhuis de tunnel in gaan. Die weten daar natuurlijk alles van. Calthorp was dat volkomen met Bobby eens. Ik zal naar ze toegaan, zei hij, en ze allebei hij het tempeltje de wacht laten houden. Als Martin en Braithwaite nog niet gekomen zijn, zullen zy ze netjes kunnen inrekenen en als de heeren er al wel zijn, zullen wij het doen. Wacht tot ik terug ben. Een oogenblik later was hij de deur uit. De anderen maakten van dit oponthoud gebruik om in de aan de hall grenzende jassenkamer drie stevige stokken uit te zoeken. Ze waren daar nauwelijks mee gereed of Calthorp kwam alweer terug. Ik heb ze gezegd in een boot erheen te gaan, deelde hy mede. Vooruit nu. Hy ging de anderen voor naar de twee de verdieping. Zy passeerden een deur, die hen in het gedeelte van het huis bracht, waar Sir Roderick Bertram de laatste vijf en twintig jaar van zijn leven voornamelijk had gesleten en liepen deze door naar de deur, aan het einde vaiyde breede gang, welke naar het torentje voerde, waarin de wenteltrap omlaag liep en in gespannen stilzwijgen ach ter elkaar loopend, kwamen ze tenslotte aan de sinistere, kleine kapel. (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1932 | | pagina 1