Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
i
i
D££>R eemum
wrvam
FEUILLETOh
Archibald Marshall.
BUITENLAND.
Fransch kolencontlngent verhoogd
Ten einde aan de tot dusver gere
geld voorkomende contingent-over-
schrijdingen een einde te maken, heeft
de Fransche regeering het totale con
tingent voor den import van steenkool,
bruinkool en bijproducten weer tot
70°/o verhoogd.
Bij vroegere besluiten was het con-
tingents-percentage op 60°/0 bepaald,
doch er was nog een extra.contingent
van 130 000 beschikbaar gesteld, waar
door het in feite tot 68% toe kon
bedragen.
De nieuwe regeling geldt voorloopig
voor de maand Juli, maar zij zal wor
den verlengd, tot een verbetering in
het kolenverbruik wordt geconstateerd,
dat sedert verscheiden maanden stati-
onnair is gebleven.
Met de bepaling van het contingent
op 70% beoogt men vooral tegemoet
te komen aan de buitenlandsche mij
nen, die zich verplichten, om in haar
nationaal contingent voor den export
naar Frankrijk bij te dragen, uitsluitend
in den vorm van kolen voor huisbrand.
De groet van Groot-Londen.
Thans zijn de resultaten gepubliceerd
van de volkstelling van 1 April 1931
in Groot-Londen Men heeft meer
dan een jaar noodig gehad om de
cijfers en gegevens te rangschikken.
Het belangrijkste feit is, dat de be
volking in de 10 jaar van 1921 '31
met 723,000 is toegenomen en op
1 April 8,200,000 bedroeg. Hiervan
woonden 4,400,000 in de City eji de
28 stadswijken en 3,807,000 in de
buitengemeenten. De totale City-be-
volking is met 87,000 achteruitgegaan
en de bevolking der voorsteden is met
ruim 800,000 toegenomen Het sterkst
is de groei van Hendon (8000 in 1921,
114,000 in 1931) en Dagenham (4000
in 1921 en 92,000 in 1931), llford en
Romford zijn ook met 50,000 inwoners
vermeerderd. De tijd is niet ver meer
dat de randgemeenten de stedelijke
bevolking zullen overtreffen.
van „De Echo van het Zuiden".
Franklin Roosevelt democratisch
candldaat.
Naar Reuter uit Chicago meldt, heeft
de conventie van de democratische
partij Franklin D Roosevelt tot demo
cratisch candidaat voor het president
schap benoemd. Nadat de drie eerste
stemmingen geen resultaat hadden op
geleverd, werden bij de vierde en
laatste stemming 945 van de 1148
stemmen uitgebracht op Roosevelt.
Al. Smith, de democratische candidaat
van 1928 kreeg 190 stemmen, hoofd
zakelijk van vertegenwoordigers uit de
Oostelijke staten.
De stemmingen in de conventie
droegen een uiterst rumoerig karakter
en de overwinning van Roosevelt werd
besloten met een triomfantelijken om-
metocht door de vergaderzaal. Vervol
gens werd de vergadering verdaagd in
afwachting van de officieele afkondiging
van Roosevelts candidatuur.
Ex koning Manuel van Portugal
overleden
Ex-koning Manuel 11 van Portugal,
die Vrijdag nog de tenniswedstrijden
oo Wimbiedon had bijgewoond, is
Zaterdagmiddag om 2 uur plotseling
in zijn villa Fullwell Park te Twicken
ham (Middlesex) overleden.
Curtis schuldig verklaard.
Naar Reuter uit Flemington, New
Jersey, meldt, is Curtis, de scheeps
bouwer en zoogenaamde bemiddelaar
in de zaak Lindbergh, schuldig ver
klaard aan misleiding van de justitie
door valsche inlichtingen.
De jury, die vier uur lang beraad
slaagde, alvorens zij tot schuldigver.
klaring besliste, heeft Curtis in de
genade van de rechtbank aanbevolen.
Het is mogelijk, dat de rechtbank
het vonnis pas over eenige dagen zal
uitspreken.
De conferentie te Lausanne.
Het belangrijkste nieuws van de
herstelconferentie te Lausanne is, dat
overeenstemming bereikt is tusschen
Engeland en Frankrijk.
Volgens deze overeenkomst zou
Duitschland een eindbetaling van 4 2
milliard goudmark tot herstel van
Europa hebben te voldoen.
Naar verluidt heeft Duitschland het
voorstel der crediteurstaten verworpen.
De toestand is nu weer zeer verward,
hetgeen wel blijkt uit het volgende
part. telegram aan de N.R Crt.De toe
stand ter conferentie is zeldzaam ver
ward vanavond. De Engelschen, die
oorspronkelijk de „coup d'éponge*
hebben voorgesteld, zijn buiten zich
zelf van woede en QrandUs weer erg
boos vanwege de boosheid der En
gelschen. In Fransche kringen daaren
tegen hoort men in alle kalmte over-
wegen, of, zooals de dingen nu liggen,
het voorstel van de Italianen niet het
verstandigste is, wat men kan doen.
De Duitschers houden zich erg stil.
De oppositioneele Duitsche journa
listen hier juichen echter over de
scheeve positie waarin von Papen
geraakt is. Zoo ziet men. dat vanavond
alle oorspronkelijke standpunten op
hun kop zijn gezet. Niemand echter
begrijpt, waar onder deze omstandig
heden de conferentie heengaat.
Naar het Engelsch
van
BINNENLAND.
Leldens Stadhuisplannen.
B. en W. van Leiden geven den
gemeenteraad in overweging de archi
tecten C. J. Biaauw te Haarlem, A. J.
Kropholler te Wassenaar en Ir. H. F.
Mertens te Bilthoven uit te noodigen
plannen te ontwerpen voor den bouw
van een nieuw raadhuis met behoud
van den ouden gevel, op het terrein
aan de Breestraai, de te verbreeden
Korenbrugsteeg en de Vischmarkt.
Bezoek van Kroonprins van België
Aan vogelbroedplaatsen en aan
Noord—Brabant.
Kroonprins Leopold van België, die
veel belang stelt in het vraagstuk der
natuurbescherming heeft aan mr. P. O.
van Tienhoven, voorzitter der Vereenl-
ging tot Behoud van Natuurmonumen
ten in Nederland, tevens lid der
Belgische Commissie van het Pare
Alberi, onlangs deri wensch geuit
enkele Nederlandsche natuurterreinen
ie bezichtigen. De Prins heeft thans
twee dagen in ons land doorgebrachi,
vergezegd van den directeur van het
Natuurhistorisch Museum te Brussel.
Op 30 juni is een bezoek gebracht
aan de vogeibroedplaatsen bij Hoek
van Holland, waar de Kroonprins onder
den indruk kwam van de rijke vogel
bevolking op dit beschermde gebied.
Den tweeden dag heeft de Kroon
prins een bezoek gebracht aan eenige
terreinen in Noord—Brabant, eigendom
van de Vereeniging tot Behoud van
Natuurmonumenten in Nederland.
Het licht op den verkeersweg.
Het rijden bij duisternis op de
buitenwegen is voor de automobilisten
in den regel geen onverdeeld genoegen.
Zoo lang men op een stillen weg is
en men de felle koplampen kan laten
branden, gaat alles best, maar nauwe
lijks raakt men in wat drukker verkeer,
of de moeilijkheden beginnen.
Het zonderlinge is dat op vele ver
lichte buitenwegen de zaak nog veel
erger wordt. Veelal ziet men op die
wegen eenvoudig electrische lampen
aan een arm hangen. Deze wijze van
verlichting is echter voor den auto
mobilist ten eenen male onvoldoende,
omdat hij achter het lampje niets kan
onderscheiden en het licht hem eigen
lijk hindert, in plaats van helpt.
Het spreekt van zelf, dat dit vraag
stuk van de wegverlichting een punt
van ernstige studie uitmaakt van de
technici. Er zijn wel al vele, inderdaad
zeer goede wegverlichtingen o.a.
met behulp van de z g. dieptestralers
(afgeschermde lampen, midden boven
den weg) maar de goede systeemen
zijn te duur, dan dat zij voor alge-
meene toepassing in aanmerking kun
nen komen.
En nu zijn de Philips-fabrieken te
Eindhoven opeens gekomen met een
nieuw soort wegverlichting door
middel van natriumlampen een
vinding van professor Holst, directeur
van de Philipslaboratoria welke
verlichting met minder kosten een
grooter rendement belooft.
Tusschen de Limburgsche gemeen
ten Geleen en Beek waar reeds
proefverlichtingen van andere syste
men op den rijksstraatweg Nijmegen-
Maastricht zijn aangebracht heeft
de Maatschappij tot Verkoop van den
Electrischen Stroom van de Staatsmij
nen in Limburg, in samenwerking met
de Philipstabrieken een wegverlichting
met natriumlampen aangebracht en in
den nacht van Vrijdag op Zaterdag
heeft de commissaris van de Koningin
in de provincie Limburg, mr. E. O.
J. M. baron van Hövell tot Westeiflier
de installatie in gebruik gesteld.
Met een wegverlichting daarentegen,
als thans bij Geleen in bedrijf wordt
gesteld, moet 's nachts een even veilig
en even intensief verkeer mogelijk zijn
als overdag. Tijdens het aanbrengen
der installatie heeft men reeds kunnen
opmerken, dat automobilisten onge
vraagd hun groote lichten doofden en
op stadslicht gingen rijden, wanneer
bet natriumlicht ontstoken werd, zoo
dat verblinding door tegenkomers werd
voorkomen.
Hoewel de kosten van de natrium-
verlichting per k m. waarschijnlijk niet
hooger komen dan bij de bestaande
voor dit doel geheel onvoldoende ver
lichtingen met andere soorten van
kunstlicht, wordt een effect verwacht,
dat qualitatief geheel anders is. Het
laat zich aanzien, dat ook door de
grootste verhooging van de lichtsterkte
met bestaande verlichting ditzelfde
effect niet bereikbaar zou zijn, nog
afgezien van het feit, dat een derge
lijke verhooging van de lichtsterkte
onbetaalbaar zou wezen.
Behalve de verlichting van wegen
behoort ook de verlichting van fabrieks
terreinen en lokalen, van spoorweg
emplacementen, veelal ook van pleinen
e.d. tot de toepassingsmogelijkheden
van het natriumlicht
De eerste proefnemingen leverden
een uitstekend resultaat op.
(Wordt vervolgd).
De Echo van het Zniden,
Waalwtjksche en Langstraatselie Courant*
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adres: ECHO.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWEE BLADEN.
EERSTE BLAD.
4/.
Toen zij binnen gingen, kwam hun eeK
lichte stroom koude avondlucht tegemoet
die hun kaarsen deed flikkeren. De zwa
re, eiken deur, die van buiten toegang tot
de kapel gaf, stond op een kier. Zij keken
elkaar veelbeteekend aan.
Ze liepen naar de zijde, waar het altaar
zich bevond, maar eerst sloot Calthorp
de open deur en grendelde deze. Het
groote blok steen stond opengeschoven
en liet een smalle trap zien, die naar be
neden voerde in een grondeloos duister.
George wrong zich het eerst door de
nauwe opening, gevolgd door Calthorp,
Guy en Bobby.
Maak geen geluid, fluisterde de ad
vocaat, terwijl zij omlaag kropen. De
trap draaide een weinig naar rechts en
liep verder schuin naar beneden. Het
geluid van hun voetstappen werd over
stemd door het ruischen van vallend wa
ter. Lager, steeds lager, ging het; het
leek wel alsof er nooit een einde aan
hun afdaling zou komen. Het ruischer*
zwol aan tot een geweldig angstaanja
gend rumoer, daar de cascade zich juist
boven hun hoofden omlaag stortte naar
het meer. Maar de oude metselaars had
den hun werk goed gedaan: de gang
was even droog, als zij honderd jaar ge
leden bij de voltooiing geweest moest
zyn.
Langzamerhand hield het geluid van
stroomend water op. Zij waren onder
het meer aangeland, maar nog steeds
hadden ze het einde vau de trap niet
bereikt.
Calthorp fluisterde hen toe stil te
staan. Laat de kaarsen hier, zei hij. Wij
moeten ze niet waarschuwen, dat we in
aantocht zijn.
Zij zetten de vier kandelaars tegen den
muur en vervolgden, nog voorzichtige*
dan eerst, hun weg naar beneden. Op
eens bleef George stilstaan met den vin
ger op de lippen. Vlak voor hem draaide
de trap naar links en de gang werd bree
der. Hij gluurde behoedzaam om den
hoek en deed onmiddellijk een stap te
rug. De andere drie drongen achter hem
hijeen. Een meter of vijftien beneden hen
moest een niet geheel gesloten deur zijn:
er was tenminste een flauwe lichtstreep
zichtbaar.
Enkele oogenblikken bleven zij onbe
weeglijk staan zonder een woord te zeg
gen. Er was geen geluid van stemmen in
wat zonder eenigen twijfel de myste
rieuze, geheime kamer was, maar zij
hoorden beweging; zware voetstappen
op een steenen vloer.
We moeten alle vier met de grootste
voorzichtigheid naar beneden sluipen,
fluisterde Calthorp. Ik zal de deur open
gooien, George en Guy grijpen den eenen,
die het dichtst bij ons is; Bobby en ik
den anderen. Vooruit maar!
De geluiden in de kamer hadden opge
houden. Zij kropen voetje voor voetje de
trap verder af; toen hielden ze weer halt
als om moed en kracht te verzamelen
voor den stormaanval.
George duwde zijn schouder tegen de
deur, die met luid gekraak opensprong.
Toen deinsde hij met een kreet achteruit
waarvan naast hem een echo weerklonk.
Calthorp en Bobby hadden een paar
stappen in de kamer gedaan en.... ke
ken in den loop van een revolver, die
recht op hem gericht was. In het midden
van het vertrek, precies tegenover hen,
stond een man, die met fonkelende oogen
naar hen keek. Hij zei niets, maar zijn
wapen bleef op hen gericht. Toch was
het niet de loop van de revolver, die hen
op den drempel terughield.
De muren van de kamer waren be
kleed met gepolijst zwart marmer en in
daaraan bevestigde zilveren kaarsenhou-
ders, die een spookachtig schijnsel in de
sombere ruimte wierpen, brandden twee
kaarsen. Op den grond stonden, in eeni- j
ge Wanorde, verscheidene houten kistjes
en vlak achter de man was een verhoo
ging, die veel had van een praalbed. 1
Daarop lagen naast elkaar een man en 'n j
vrouw. Zij waren geheel gekleed, maar
de japon van de vrouw, ofschoon van j
kostbare stof, was van een ouderwetsch j
maaksel en geel van ouderdom. Zij lagen
daar, alsof zij in rustigen slaap waren:
een haast ontroerend mooi paar. En geen
van die vier jongelui, die niet wisten dat
7.ij in tegenwoordigheid waren van de
lijken van Sir Roderick Bertram en diens
lang-geleden gestorven vrouw.
Ze bewogen niet, ze gaven geen geluid,
het tooneel greep hen zóó aan, dat net
onuitwischbaar in hun geheugen werd
gegrift. Zij dromden bijeen aan den in
gang, seconden lang. Ook de man tegen-
over hen stond roerloos, ofschoon zijn
wapen niet van hen afliet.
Toen, plotseling, vóór zij zich reken
schap konden geven van wat er precies
gebeurde, veranderde bet aangrijpende
tafereel in een schouwspel van afgrijse
lijke verwarring en verschrikking. Een
schril, schurend geluid kwam van boven,
verbrak de diepe stilte. Op het gezicht
van den man in de kamer kwam een uit
drukking van onuitsprekelijke ontzet
ting; hij liet zijn revolver zakken; onmid
dellijk daarop was er een angstwekkend
sissen en klateren, de lichten gingen uit
en ze bevonden zich in een krankzinnige
draaikolk van woest, bruisend water. Als
door dezelfde aandrift tot lijfsbehoud
voortgezweept, keerden ze zich alle vier
om en drongen in doodsangst de smalle
trap op, terwijl het water hen met wilde
kracht en donderend geweld achterna
bruiste. Eenmaal werd Bobby door de
kracht van den maalstroom neergewor
pen en hij was verloren geweest, als zijn
uitgestoken hand niet die van George ge
grepen had, die hem overeind rukte, ter
wijl hij den dollen wedren voortzette. Zij
kwamen aan de plek, waar zij hun kaar
sen hadeten achtergelaten, maar het wa
ter golfde reeds boven hun knieën en
het licht, dat hen straks hiertoe geleid
had, werd onverwacht gedoofd en weer
bevonden ze zich in de inktzwarte duis
ternis. Maar ze waren gered en bleven
even rusten onder het bulderen der cas
cade, hijgend en geslagen door schrik,
terwijl zich onder hen thans een
gladde watervlakte vormde, op gelijke
hoogte met de oppervlakte van het meer
buiten.
Hij ligt daar beneden, hijgde Guy.
Het kwam uit het dak. Ik zag nog juist,
dat hij omvergegooid werd.
Wij kunnen hem niet redden, bracht
Calthorp met moeite uit. Laten we naar
boven gaan.
Zwijgend beklommen zij de smalle
trap verder, druipend en uitgeput door
den schrik en de worsteling, tot zij ein
delijk andermaal op den steenen vloer
van de kleine kapel stonden. Ze openden
de buitendeur, met trillende handen
schoven ze de zware, ijzeren grendels
weg en kwamen weer in het licht, want
de maan was door de wolken gebroken
en bescheen den vredigen, effen spiegel
van het meerf waaronder de dooden la
gen in hun overstroomd graf drie,
waar vroeger twee stil gerust hadden.
Twee mannen liepen haastig het ter.
ras op, naar hen toe, toen zij uit de scha
duw van het huis en de boomen te voor
schijn kwamen.
Ze zijn op het eiland, schreeuwde
de voorste. Wij vonden in het zomerhuis
je den ingang van den tunnel en gingen
naar beneden. Het water golfde ons tege
moet en wij ontsnapten op het nippertje.
Ze moeten kans gezien hebben naar be
neden te komen en de gang onder water
hebben gezet.
Waar is Braithwaite?, vroeg George
snel.
Als in antwoord op deze vraag, liep
Calthorp haastig bet terras af, den weg,
dien de twee mannen opgekomen waren.
De boot!, schreeuwde hij.
De anderen volgden hem, maar hij
was hun een èind voor. De boot, waar
mede de twee mannen naar het eiland
waren gekomen, lag onder aan de stee
nen treden. Ze zagen een donkere ge
daante tusschen de boomen te voorschijn
glippenhij sprong in de boot en
trok een mes met het kennelijk doel het
touw door te snijden. Maar Calthorp was
hem te vlug af. Er volgde een korte, he
vige worsteling; toen kwamen de ande
ren den advocaat te hulp en enkele mi
nuten later stond Braithwaite, hijgend
van inspanning, geboeid op de onderste
trede van het terras, tusschen de twee
detectives in.
Met norschen blik keek hij naar het
groepje mannen om zich heen.
Waar is Martin?, vroeg hij.
Martin is verdronken, antwoordde
Calthorp somber.
HOOFDSTUK XXVII.
MEVROUW HERBERT VERTELT.
Het was stil in het groote huis
allen, die niet betrokken waren in de
ontknooping van de tragedie, sliepen.
Braithwaite werd door de detectives
naar de eetzaal gebracht, waar het plot-
seling-onderbroken souper nog altijd op
tafel stond. Daar kwamen ook de vier
jonge lieden, nadat zij andere kleeren
aangetrokken hadden.
Je behoeft niete te zeggen, richtte
Calthorp zich tot den arrestant, alles wat
je zegt, zal als bewijs tegen je kunnen
worden gebruikt bij het justitioneel on
derzoek.
Justitie?, Onderzoek?, Waarvoor?,
vroeg de man.
Wel, voor het stelen van het lijk en
de juweelen van Sir Roderick, antwoord
de Calthorp.
Ik heb niets gestolen, klonk het
stroef, en Martin ook niet. Wat wij had
den, was ons gegeven. Sir Roderick's
lichaam rust in vrede op de plaats, die
hij zelf had uitgezocht en de juweelen
zijn daar ook. Niemand heeft er ook maar
een stuk van weggenomen en we waren
ook niet van plan dat te doen.
De juweelen behooren aan Sir Guy
Bertram, merkte Calthorp op. Wat je van
plan was er mee te doen, je hebt ze in
elk geval gedurende bijna een jaar voor
hem verborgen gehouden. Het zal niet
veel moeite kosten je aan de justitie over
te leveren, zou ik denken.
