Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
logische genot enig.
Winkelnieuws.
Mots Uitverkoop
Voor.
JKSDBDBRARANI)"
aussS,
FEUILLETON
lirj
iets buitengewoons
Mol
Gaat
ef
5CE
Papit
ien
waj
1 huis
e van
wat t(
3 et I tie L
zacht e:
- Vadei
n Over.
ON
an bijni
Hels.
van pij
inder H
485"
TIEf
dit nummer bestaat uit
drie bladen.
eerste blad.
nederlandsch fabrikaat.
Of men vrljhandelaar is, dan wel
protectionist, in de huidige omstandig,
heden, nu de afzet van onze nationale
producten in het buitenland kunstmatig
wordt belemmerd, is ieder Nederlander,
omwille van het behoud van de nog
bestaande werkgelegenheid binnen onze
grenzen, gehouden om de producten
van eigen bodem te prefereeren, als
buitengewone afwijkingen in kwaliteit
of prijs daartoe geen beletsel zijn. Als
men van bepaalde cijfers kennis krijgt,
staat men erover verbaasd, voor welke
kapitalen we hier nog aan goederen
uit het buitenland betrekken, terwijl
dezelfde artikelen van zelfde hoedanig
held en ongeveer gelijken prijs, hier
worden gefabriceerd. .Koopt Neder
landsch Fabrikaatzoo wordt ons
eiken dag voorgehouden. Het is een
leuze, welke door het volk wordt ver.
staan en begrepen, terwijl ze toch maar
betrekkelijk weinig resultaten afwerpt.
De consumenten zijn over 't algemeen
wel van goeden wille, maar....
„Jaarlflks wordt voor 40 millioen
gulden aan buitenlandsch papier in
Nederland verbruikt Schept aan Neder
landers werk zoo wordt geadver
teerd door uitsluitend Nederlandsch
papier te eischen." Inderdaad, als we
er nu eens allemaal op gingen letten,
dat men ons uitsluitend het goede
Nederlandsche papier in handen stopt,
waarvoor geen enkel offer aan ons
wordt gevraagd, wat 'n leed en ellende
zouden we daarmee niet voor onze
landgenooten kunnen lenigen, die nu
werkloos en wanhopig rondloopen.
We zouden allen tesamen een ordertje
als altijd
Wilt U profiteeren, wacht niet te
lang. Behalve de vele enorme
koopjes geeft MOL gedurende de
maand Augustus op al zijne
Artikelen
10 pCt. korting.
Uitsluitend contant.
Kwaliteit voor Alles.
HOL blijft goedNooper.
plaatsen van 40 millioen, zonder dat
het ons iets kostte. Honderden werk-
loozen zouden aan den slag komen
Wat zouden we dat allemaal graag
willen, en toch....
Onze mijnarbeiders krijgen ontslag
bij 500 tegelijk, omdat men onze kolen
uit het buitenland weert en wij de
Lamme Goedzakken blijven om nu
eens ministerleele woorden te bezigen
die desondanks onze haarden en
kachels en de ovens van onze fabrieken
met het buitenlandsche product blijven
stoken. Vijf honderd neen, véél
meer Nederlandsche mijnwerkers smee-
ken het ons: gebruikt toch Nederland
sche kolen, het product is goed en
niet duur. We willen aan die verzoeken
wel voldoen, maar....
Het papier, waarop we dit artikel
schreven, hebben we van onder tot
boven bekeken en betast, we hebben
naar een watermerk gezocht, we heb-
ben het papier gescheurd, beroken en
geproefd, maar we weten nog niet, of
het van Nederlandsch, dan wel van
buitenlandsch fabrikaat is.
Onze kolenboer verkoopt ons gere
geld anthraciet. We hebben hem in
den vorigen winter eens gevraagd of
het Hollandsche anthraciet was en toen
knikte hl] met veel nadruk. Onlangs
echter liet hij uit zijn mond vallen,
dat hij uitsluitend Belgische anthraciet
verkocht.
Tot voor kort verkeerden velen mijner
kennissen boven den Moerdijk in de
meening dat «Timtur Shoes* Engelsche
schoenen waren. Tot ze op een fiets-
toer door Brabant de geweldige fabriek
te Waalwijk zagen. Ja, waaraan konden
zij ook eigenlijk weten dat 't Holland,
sche schoenen waren, toch zeker niet
aan den naam.
Dezer dagen lazen we een advertentie
voor ktndermeel. Gebruikt ons kinder
meel". zoo lazen we, .dan steunt u de
van „De Echo van het Zuiden".
t a I wji
den
een.
er adver
4851
i Aug
teel J
*ersber;
Haren
afwijkt
i dei
ariel
erdf
ir.
jn vani
kantore
a f 250
Nederlandsche industrie." Het fabrikaat
heette.... neen, we maken hier geen
gratis reclame, volstaan we er dus
mee te vermelden dat het Nederland
sche fabrikaat hier met vier Engelsche
woorden moest worden aangeduid. We
stonden voor de keus om, óf een ander
merk te koopen, óf onze vrouw met
het kindermeisje en den kruidenier op
Engelsche les te sturen.
hollandsche sigaretten zijn slechts
onder Engelsche benamingen te be
komen.
Fijne etenswaren hebben Engelsche
of Fransche merken.
Maar Russische lucifers b.v. worden
hier onder Nederlandsche merknamen
en met een plaatje van Dorus Rijkers
op het doosje verkocht.
Oeen reclame voor het Nederlandsch
Fabrikaat kan ons iets verder brengen,
als Nederlandsche producten niet van
een bepaald, wettelijk beschermd merk-
teeken worden voorzien en voor
zoover zulk merkteeken, als op steen
kolen, niet is aan te brengen bij
verkoop van ongemerkte producten de
oorsprong niet wordt gegarandeerd.
Het moet evengoed strafbaar zijn, als
iemand ons artikelen lever^an anderen
dan den door ons aangegeven oor
sprong, dan wannter de verkooper ons
zou misleiden omtrent de kwaliteit.
BUITENLAND.
De strijd tusschen Bolivia en Paraguay.
De strijd tusschen beide Zuid—
Amerikaansche buurstaten schijnt thans
beslecht te zijn. Eindelijk hebben de
Bolivianen aan de uitnoodigingen der
neutrale staten gevolg gegeven, mits
de toestand wordt hersteld, die voor
het uitbreken van de vijandelijkheden
bestond.
Volgens onbevestigde geruchten zijn
in Bolivia acht arbeiders doodgescho
ten die tegen den oorlog betoogden.
Het heele Chineesche kabinet afgetreden.
Volgens een bericht van Vaz Dias
uit Sjanghai is, na het aftreden van
Soeng, den minister van financiën,
het geheele Chineesche kabinet afge
treden.
Meentngsverschillen te Ottawa.
De berichten uit Ottawa luiden niet
zeer bemoedigend. De meeningsver-
schillen tusschen de Canadeesche en
Engelsche delegatie zijn nog steeds
zeer belangrijk, zoodat er nog niet
veel kans op een bevredigend resultaat
der conferentie bestaat.
De Engelsche delegatie heeft de
Canadeesche voorstellen afgewezen,
doch het Canadeesche kabinet heeft
gedreigd te zullen aftreden als verdere
tegemoetkoming wordt verleend.
Scherpe maatregelen tegen de terreur
in Duitschland te verwachten.
Von Papen, die voor gisterochtend
alle ministers voor een bespreking
naar Berlijn heeft geroepen, kondigt
de allerscherpste maatregelen tegen de
terreur aan.
Volgens het huidige ontwerp zullen
speciale rechtbanken voor Berlijn en
de provincies Oost-Pruisen, Silezië,
Sleeswijk-Holstein en Brandenburg
WMER 64.
ZATERDAG 13 AUGUSTUS 1932.
55e JAARGANG.
De Echo van het Zuiden,
aalwybscbe en Langstraatsche Courant,
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden eni.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40,
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adres: ECHO.
Prijs der Advtrtentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons besit «ijn.
MAAISCHAPPy VAN VERZEKERING OP HET LEVEN
Uit het Duitsch
van
Paul Oskar Hoeker.
(Nadruk verboden).
3.
Viktor was finantieel geheel afhanke
lijk van zijn stiefmoeder, want zijn vader
had weinig geld in de zaak gehad; hij
wilde dus niet met haar breken. Kort
geleden was hij naar Berlijn gekomen,
om alles eens met haar te bespreken. Hoe
had hij zich de toekomst gedacht? Van
alles had hij zoo'n beetje gestudeerd,
waar hij zin in had gehad, maar voor 'n
bepaalde betrekking was hij niet ge
schikt; hij wilde ook geen betrekking.
Zijn bedje was gemaakt. Als hij uit de
dienst kwam, nam zijn stiefmoeder hem
in de firma op, dan kon hij trouwen, er
werd dan voor hem en zijn vrouw aan
de Dietenmuhlerstraat een huis gebouwd.
Katharina moest maar verstandig zijn
en het nog zoo lang met haar schoon
moeder zien te vinden, dit jaar.
Zoo langzamerhand had Katharina
haar kalmte weer teruggevonden. Zij
verwonderde er zich zelf over dat zij
den moed gehad had zich zoo tegenover
een vreemde uit te spreken. Van kind
af aan was ze altijd erg gesloten ge
weest.
Het is moeilijk om je te raden,
beste meid, zei de Geheimraad glim
lachend, nadat ze alles nog eens uitvoe
rig besproken hadden, en ik wil je ook
wel eerlijk bekennen, dat al mijn man
nenmoed me in de schoenen zinkt, als
ik rechtvaardig moet blijven.
Met haar heldere oogen zag zij den
grooten, sterken man angstig-vragend
aan.
De eerste vraag van mijn vrouw
zal zijn: blijft juffrouw Lutz of blijft ze
niet? Daarin ligt een gerechtvaardigd
egoisme en de angst waarmede de vraag
zal worden gedaan is een groot compli
ment voor Uw prestaties hier in huis.
Denkt u nu eens, welken indruk het zal
maken, als ik moet antwoorden: naar'
eer en geweten heb ik juffrouw Lutz
moeten aanraden bij ons weg te gaan.
Dat is zij aan de toekomst van haar
verloofde absoluut verplicht.
Katarina haalde diep adem.
Maar ik raad u niet, juffrouw Lutz,
nu direct al naar Wiesbaden terug te
gaan. U bent iemand met energie, met
een helder hoofd, U kunt het nog een
heel eind brengen."Gaat u naar het bui
tenland, naar Engeland. Ga daar als
volontair op een groote kweekerij. Dat
is beter in overeenstemming met uw
toekomstige levenstaak dan de werk
kring hier bij ons. In Engeland bent u in
elk opzicht een lady. Ik zeg niet, dat
mijn vrouw en ik u niet als zoodanig be
schouwen, maar in de oogen van vreem
den is dat nu eenmaal anders. Daarom
geloof ik werkelijk dat U het aan uw ver
loofde verplicht bent, om hier niet „in
betrekking" te blijven. Dat ik u missen
zal om van mijn vrouw niet te spre-
ken daarover hoeven we het heele-
maal niet te hebben. Dus zoek een aar
dig plaatsje op de wereld uit. Ik wil er
U graag bij helpen. Zoolang uw verloof
de in dienst is, bent U onderdak op een
manier, waarop niemand wat kan aan
merken. En als U het volgende jaar
„im wunderschónen Monat Mei"
trouwt, dan hebt U niet alleen als bloe-
mendokter groote vorderingen gemaakt,
maar dan spreekt U ook nog vloeiend
Engelsch. What dou you think about it?
(Nu, wat zeg je daar wel van?).
Het meisje werd voor een moeilijk pro
bleem gesteld. Ik ben U zoo hartelijk
dankbaar. Ze haalde diep adem. Ja, ik
geloof ook, dat het zoo goed zou zijn.
Een vroolijke glans, een geestig-spot-
tende trots twinkelde in haar lichtbruin
groenige oogen. Ik heb mijn salaris van
den heelen winter nog bijna onaan
geroerd liggen, dan hoef ik den pachter
ook niets te vragen. Het beetje tuingrond
dat nog van mij hoort en het huis, heeft
in ij n vader namelijk verpacht. En dat
brengt nu niet zoo heel veel op. En aan
de paar stukken, die ik nog op de bank
heb liggen, kom ik onder géén omstan
digheden.
Je bent waarachtig een spaargenie!
Bent U daarom den heelen winter nooit
eens naar den schouwburg geweest?
Ze knikte glimlachend, een beetje ver
legen, maar toch met een gevoel van
trots: „Het heeft me dikwijls heel wat
zelfstrijd gekost om zoo gierig te zijn.
Hmhmhm. Dat had ik moeten we
tenniijn vrouw dachtWel,
dan heb je een bedroefd klein beetje ge
had aan Berlijn. Als U in Engeland
komt, dan doet U het maar een beetje
royaler, hoor!
O neen, meneer Erck, geen sprake
van. Bijna angstig zei ze het: Heelemaal
met leege handen zou ik niet bij hen wil
len aankomen.
Bij wie? In Wiesbaden?
Als eenig antwoord knikte ze.
Dezen eigenaardigen trots kon de Ge
heimraad niet heelemaal hegrijpen. Wat
kon ze meebrengen dat de moeite waard
was? En mevrouw Dora Troilo kon men
gerust op een half millioen taxeeren. Als
het niet meer was.
Nu, beste juffrouw Lutz, zei hij
vriendelijk, we zullen hopen dat het lukt.
Voor zoover ik U helpen kan, natuurlijk
met liefde! Dat begrijpt U. Denkt U er
maar eens goed over na en als U het met
U zelf eens geworden bent, dan praten
we nader.
Toen het meisje vertrokken was, stond
de Geheimraad van zijn stoel op en staar-
de besluiteloos naar de deur, die naar de
huiskamer voerde. Daar zat zijn vrouw
mef een haakwerkje op de sofa in ang
stige spanning op de tijding te wachten
of juffrouw Lutz met 1 April vertrok of
dat ze bleef? En hij moest zijn vrouw be
kennen, dat hij zelf het meisje ernstig
had aangeraden naar Engeland te gaan.
Hij kuchte. Nu had je de poppen aan
het dansen!
HOOFDSTUK II.
Nog noodlottiger was de raad, die Ge
heimraad Erck gegeven had, voor Kala-
rina zelf. Door zijn tusschenkomst ge
lukte het haar hij de wereldberoemde
firma A. F. Dutton in Buckinghamshire
een plaatsje als volontair te krijgen. Dut
ton gold als een van de grootste specia
liteiten op het gebied van de anjer-kwee-
kerij. Zijn seizoen-noviteiten waren be
roemd op het geheele vasteland. Ook
Katarina kende de Engelsche firma al
lang hij name. Daar ook de firma Viktor
H. Troilo sedert kort haar specialiteit
van anjers maakte, dacht Katarina dat
zij zeer door het lot begunstigd werd,
toen zij den brief met het poststempel
„Iver, Bucks" ontving, waarin haar werd
medegedeeld, dat zij als volontair was
aangesteld en den Woensdag na Paschen
haar werk zou moeten beginnen.
Maar de ontzetting, die haar besluit
in Wiesbaden veroorzaakte! Mevrouw
Dora Troilo ontving den brief, waarin
Katarina haar toekomstplannen mede
deelde, toen haar stiefzoon al vertrokken
was. Viktor had zich den ten April, des
morgens om uur, in de kazerne van de
garde-cavalerie moeten aanmelden. Den-
zelfden dag nam Katarina afscheid van
mevrouw Erck, die erg onder den in
druk was, om naar haar vaderstad te
reizen, waar zij tot den Dinsdag na Pa
schen als gast van haar a.s. schoonmoe
der zou blijven. Een antwoord op haar
brief had zij voor haar vertrek uit Ber
lijn niet meer kunnen ontvangen: dat
kreeg ze mondeling direct na haar aan
komst in Sonnenberg.
Het was 's morgens even over zevenen
toen de trein Wiesbaden binnen reed.
Katarina was ijskoud, ofschoon de zon
reeds stralend aan den hemel stond.
Door de lange nachtelijke reis in de der
de klasse was ze geradbraakt. Het seizoen
was in Wiesbaden nog niet begonnen: in
de lanen waar zij in haar huurrijtuigje
doorreed, was nog niets te doen en van
verscheiden villa's waren de blinden nog
gesloten. Noordelijk ran het Sanatorium
Dietenmühle ging het paard over in stap.
Hier ging het bergop. Men had van hier
een prachtig vergezicht. Bij Sonnenberg
zag men de uitgestrekte terreinen van de
kweekerij van de Troilo's, met de groote
kassen, waarvan de glasbedekkingen
thans in de zon schitterden. Het nieuwe
weelderige heerenhuis, dat de weduwe
midden in het park had laten neerzetten
was van hieraf niet te zien; maar wel de
paar kleine gebouwtjes van één verdie
ping aan den Dietenmühlerweg, die eens
het begin van dit groote bedrijf hadden
gevormd en in het laatste, het kleinste
waarvan, nu een-en-twintig jaar geleden,
Katarina Lutz geboren was. In het kleine
huisje woonden sedert den dood van
haar vader vreemden. Onder den pach
ter, een veehouder, was alles erg ver
waarloosd. Met tranen in de oogen keek
het meisje er naar. Er was voor haar
steeds een groote zelfoverwinning noo-
dig om het huis te betreden. Het pacht-
contract eindigde in den herfst van het
volgende jaar. Natuurlijk zou ze het niet
vernieuwen. Waarschijnlijk had de firma
het terrein noodig. Viktor had er al over
gesproken, hoe zijn stiefmoeder en Oom
Rispeter, haar rechterhand, zich de ver
andering dachten. Voor het jonge paar
zou een kleine villa worden gebouwd
aan de Westelijke grens van het terrein
en Katarina's geboortehuis zou voor de
verkoop-afdeeling worden verbouwd en
vergrooter zou magazijn- en pakruimte
in komen.
Door de breede poort in het hek kwam
het rijtuigje op het grondgebied der Troi
lo's. Rechtuit lagen de kassen, links de
groote velden met de koude-grondbed-
den, rechts het woonhuis, omgeven door
recht-opgaande dennen, 't Waren prach
tige hoornen.... maar op het goed ver
zorgde grasveld aan hun voet stonden
een paar kabouters en reeën van aarde
werk opgestdld.
Nog nooit was het zoo glashelder tot
Katarina's bewustzijn doorgedrongen,
hoe stijlloos de heele „schepping" van de
weduwe Troilo toch eigenlijk was. Een
kunstzinnig architect was hij het ont
werpen van het woonhuis niet geraad
pleegd, maar een gewiekst aannemer
metselaarsbaas had de vage voorstellin
gen van zijn opdrachtgeefster over een
kasteeltje in Rococo-stijl in gruwelijke
werkelijkheid omgezet.
Nog erger dan van builen was het van
binnen. Het was er een opeenhooping
van smakelooze goedkoope aardewerkfi
guren en zoogenaamde „stijlmeubelen",
die niets dan de grofste en mislukste imi
taties waren. De muren waren volgehan
gen met onbeteekenende olieverfschilde
rijen, welker kunstwaarde omgekeerd
evenredig was aan de breedte van hun
protserig vergulde lijsten. En de bezit
ster van al deze heerlijkheden paste er
zich uitstekend bij aan.
(Wordt vervolgd).
