Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. FEUILLETON I M ■n Winkelnieuws. I' treil. Voor. i i f. ZATERDAG 15 OCTOBER 1932. 65e JAARGANG. v'M "gade- n R.K. V.Q.V 30 Uur OVERHEID EN PERS. a 't „D. v. N." achrijft U. een belang eend artikeltje over bovenstaand erwerp, wat wij hier In extenso r allen,v0'8en den Volkenbond heeft zich iets ^Lfgedaan, dat in alle landen der teld op een bepaald punt tot leering in strekken. We bedoelen de verhouding tusschen anen der overheid en vertegenwoor- ers der pers. iver 't algemeen genomen, Is deze onzen tijd vrij goedvergeleken eenlge decenniën terug zelfs zéér d. Niet altijd warm, maar doorgaans i voorkomend en correct, ietgeen niet wegneemt, dat enkele ilelijke milieux soms toch wel eens eigd zijn zich in een eigen kring te sluiten en dikwijls te zeer uit 't m verliezen, dat zjj, in den grond enJi :n Vei, -VS. k op 1932. laren :tf eo as vat -Ode. inning. len hp paai n bept, evoeid icgen 1931 n Sept. - li oaai fel 'groni, oor df luderij, meene dit nummer bestaat uit DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. Nu is het tijd voor Uw Winter- Artikelen. Een kijkje dus bij MOL genomen MOL blijft goedkooper. en8len momen, In wezen de lasthebbers zijn hun grooten lastgeverds gemeen- n onzen tegenwoordlgen tijd men odat democratisch noemen of niet wenscht de gemeenschap ingelicht worden omtrent de dingen, die haar chlstreeksch aanbelang betreffen. En el rechtzij toch is 't, die de kosten van heeft op te brengen. Ze wenscht Inlichtingen niet pas, wanneer alles, een loopende uitdrukking te ge- iken, reeds „In kannen en kruiken" 58 olen is, maar wanneer er nog ge enheid bestaat om hare stem te heffen en door den druk der open- ue meening desnoods wijzigingen te werkstelligen, die een meer alge- eene bevrediging kunnen brengen. van „De Echo van het Zuiden". AD. En hier hapert het wei eens aan bereidwilligheid in ambtelijke kringen, om tijdig voorlichting te geven. Men hecht aan 't eigen, deskundig.geachte oordeel en ziet het resultaat daarvan niet gaarne aan de crltiek van Jan en alleman onderworpen. Waarbij vergeten wordt dat ook onder het publiek des kundigen zijn op elk gebied, en dat naast de bureau-theorie ook de ervaring der practijk eenige waarde heeft. De afwijzing van tijdige voorlichting doet het volk dan weer spreken van „bureau cratie", en zoo ontstaat tusschen pri maire lastgevers en uiteindelijke uit voerders een verwijdering die nietten bate van de gemeenschap kan komen. Nu baat het systeem van gesloten heid, dat in sommige ambtelijke milieux wordt toegepast, tegenwoordig ook weinig meer. Van loopende zaken van aanbelang wil het publiek op de hoogte worden gehouden. De pers heeft tot taak, aan die behoefte te voldoen. Vindt zij den toegang gesloten tot de bron zelve, waar zij het zuiverst putten kan, dan schept zij uit de toevoerbeekjes of afvoerkanalen. En dan krijgt't publiek mededeelingen, die In hoofdzaak wel met de feiten kloppen maar in bijzon derheden soms afweken. En.... !n ge wichtige zaken kan elk detail een groot belang hebben voor de juistheid der beoordeeling. Zulke ervaring doet men niet enkel plaatselijk, gewestelijk, landelijk maar zelfs internationaal op. Commissie VI van den Volkenbond te Qer.ève heeft er zich mee bezig gehouden, de zaak onder de oogen gezien en eenstemmig erkend, dat men met repressieve maat regelen er niet komen zou; immers, al kón men een blad vervolgen wegens onjuiste berichtgeving, het kwaad ware dan toch al geschied. De meening van de meeste der daar aanwezige Staats lieden en diplomaten was, dat men het belang van den Volkenbond het best dient en onjuiste berichtgeving het werkzaamst uitsluit door belangstellen de journalisten in staat te stellen, zoo gemakkelijk en practisch mogelijk juiste gegevens te verkrijgen. De (Engelsche) rapporteur formuleerde dezen raad expresseiijk èn aan den Volkenbond èn aan de aangesloten regeeringen. Misschien kunnen ook in ons land enkele gezags- en ambtsdragers op kleinere schaal hun voordeel doen met hel hier op grooter schaal ge stelde exempel. Filmster-Comedie. Ons nuchtere volk heeft de laatste weken weer eens meegedaan aan een soort Amerikaansche film razernij. Daar was eerst de hooggeroemde heer Maurice Chevalier die een oifi- cieel bezoek aan Amsteidam bracht. De „eeuwig glimlachende" afgod van de bioscooploopende gemeente werd als een prins ontvangen. Het beliefde hem een rondrit door de stad te maken waarbij hij werd toegejuicht zooals Mussolini het nauwelijks gewoon is. Op gala-a«/onden hem ter eere heeft hij nog wat oude en jonge vereerders in de maling genomen nadat hij eerst met zijn weinig aantrekkelijk geluid de radio maniakken wat verveeld had. Dagen aaneen was het voornaamste krantennieuwsChevalier. Dat is het „nuchtere" Hollandsche publiek. Hoe moest de ovatie van het Ifa- liaansche temperament dan wel niet zijn Met verbazing lazen we dan ook eenige dagen later dat Maurice in een Romeinsch theater was uitgefloten, eensdeels om de hooge entrée-prijs, maar vooral om het weinige moois wat hij te hooren en te zien gaf. 'n Heel ander geluid dus 1 Stlekum moesten we wel even lachen toen we hoorden, hoe het Chevalier in Rome vergaan was, want de man heeft met zijn film-prullaria heel wat voor de goede filmkunst bedorven. Een tweede maal Is Amsterdam in film-koorts gekomen, doch deze keer is het een even vermakelijke als be lachelijke grap geworden. In de hoofdstad ging de première van een nieuwe film waarin Greta Garbo de hoofdrol vervulde tusschen haakjes mogen wij er wel even bij vertellen, dat èn de film ènOaiboeen felle critlek moeten ondervinden. Nu heeft blijkbaar een of andere grapjas een gelijkenis ontdekt tusschen Greta's beeltenis en een voorbijgangster. Dat was voldoende om heel Amsterdam in opschudding te brengen met de mede- deellngGreta Garbo is In de hoofd stad. Er gingen geheimzinnige ver halen over de filmster, die zich geheel van de buitenwereld had afgesloten, zooals zij dat trouwens ook in haar gewone verblijf plaatsen schijnt te doen. Journalisten en fotografen doorspeurden heel de stad, en een kwam zelfs zoo ver dat hij met de grootste stelligheid kon beweren dat het gerucht waar was. Hij wist zelfs waar de filmdiva zich ophield, maar desondanks was 2Ij niet te bereiken, ook niet met de slimste zetten die de goede man uitdacht. „Spreek toch Garbo, heel Nederland wacht op enkele woorden van je 1" zoo smeekte hij, maar Greta sprak niet en de volgende dag moest de journalist dit treurige nieuws berichten. Om de einJ al, Car i, 1- lin nksbir,. moest lar k v0ör len bal over 'i °P en aanval ok hei er eej Zaler. aalwybsclic en Lirgstraatsche ('tirait, Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG, grieven, Ingezonden stukken, gelden enz. franco te zenden aan den Uitgever, ibonnementsprijs per 3 maanden 1.25. rranco p. post door 't geheele rijk 1.40 UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Prijs der AdvertentiCn: 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Adi, iren it 2. lc tijd' heei bouwii ai, eec ;n, die :reiken prijzen rund. en. bestaat grond. g, die is niet zei en liugop 'erhuO' Ier var- Uit het Duitsch van Paul Oskar Hoeker. (Nadruk verboden). De heele hofhouding van Katarina museerde zich er echter mee, dat een eetls grooter aantal „Vlammende Kat un's" iederen ochtend langs den om- go ver Frankfort weer in Wiesbaden Tiveerde en niet alleen in alle groote «menzaken waren uitgestald, maai 1 steeds meer door de Kurgasten wer- gevraagd. I)e maand Augustus bracht terugslag: de markt werd nu over- oomd met anjers van den kouden fond. Voor het groote publiek bestond een belangrijker onderscheid dan den s; in een tijd dat het een mooie anjer br een stuiver krijgen kon, betaalde 't r een kasbloem, al was dat ook een onderheid, niet het tiendubbele. De "a in Frankfort probeerde nu den is te drukken. Een vertegenwoordiger am en zei, dat ze van aanstaande week 'otdat het weer kouder werd, maar Delft van den tot nu toe betaalden konden geven. De oude Troilo was joevallig bij. Die was direct op stang riep met een kraaistem, dat ze die we bloem dan maar uit China moes den te krijgen als ze daar groeide, r hier kregen ze ze geen duit goed- vertegenwoordiger haalde de schou- op; ten slotte waren er ook wel an 'uodebloemen en ze waren niet tot je eeuwigheid op „Vlammende Kat- aangewezen en over een poosje de nieuwe soort dan ook wel mis- Q in China te krijgen, ten minste niet alleen bij hun. Goed. Hoepel dan maar op, kwa jongen, riep de oude Balthazar woedend tegen den vertegenwoordiger. Den volgenden dag kwam er telegra fisch bericht: of de helft van den prijs, of stop zetten. Stop zetten!, riep Troilo. Ook Mr. Gabb en Eva gaven dat ad vies. Katarina mocht onder geen voor waarde al direct bij het begin de markt bederven. Pogingen om met zaken in Wiesbaden in relatie te komen, mislukten al spoe dig. Het was nu het stille seizoen, de be hoefte aan bloemen, die alleen aan rijke bloemenliefhebbers te verkoopen waren, was uiterst gering. Katarina was met de leveranties naar Frankfort opgehouden en wekenlang werd er nu hcelemaal geen stuk verkocht. Toch toonde de kas geen kleuriger aanblik dan tevoren. Men liet de bloe men nu zelfs niet eens tot vollen was dom komen. Daardoor werden de stek ken voor de verdere teelt sterker. Maar zeer hang te moede was het Ka tarina voor den volgenden betalingster mijn. Hoe zuinig ze ook geweest was, Uoe angstvallig ze ook iedere uitgave voor zichzelf vermeden had, van de inkom sten uit den zendingen naar Frankfort was bij elkaar nog geen 4000 Mark over gebleven en tot September stond ze nog bij verscheiden eigenaars van tuinen in voorschot en moest dus wekelijks de loo- nen uit haar eigen zak betalen. Maar die zak was bijna leeg Nu begin ik spoedig den moed te verliezen, zei ze tegen haar vaderlijken vriend, toen de Mainzer firma op een nieuw verzoek om uitstel mededeelde, dat ze wegens hun eigen dringende ver plichtingen, de vordering al hadden moe ien cedeeren en dus geen invloed meer konden uitoefenen op de betalingstermij nen. Den moed niet verliezen, Katrientje, zei de oude Balthazar. Nu heb je je lot in de hand je zult toch op het laatste oogenblik den boel vergooien? Katarina rekende, rekende. Haar voor naamste verplichting was de wissel van 12.000 Mark, die verviel den len Octo ber en onder alle omstandigheden be taald moest worden. Over de restant van 18.000 Mark zou mei den nieuwen credi teur wel le praten zijn. Maar het kantoor dat de zaak in handen had, had haar tot nu toe niet geantwoord. Ze was in een reusachtig-groote onder neming geraakt, ze wist op het oogenblik eigenlijk zelf niet meer hoe. En ze kon zich 1111 ook niet goed meer realiseeren, wat haar indertijd daartoe den moed ge geven had. I11 elk geval zou ze zich nu die oorzaak niet graag zelf meer beken nen ze had Viktor Troilo een schitterend voorbeeld ervan willen geven, hoe men door eigen kracht, zonder tyrannieke zorg van rijke familie, vooruit kon ko men, als men maar genoeg zelfbeheer- sching, ijver en wilskracht bezat. O, dat had ze allemaal gehad, toen. Maar nu hield ze haar lot nog maar in vermoeide en bevende handen. Het viel Mr. Gabb op, dat de beide meisjes langzamerhand hun gezonde kleur verloren. U krijgt allebei te weinig slaap, hij het harde werken dat U doet, Miss Lutz. Krijgt U meer slaap?, zei ze met een poging tot scherts. U tennist bovendien 's morgens nog, dat vermoeit nog meer dan het werk in de kas. E11 Eva laat ik nooit voor zes uur opstaan. En 0111 tien uur gaat ze naar bed. Hm. Maar U gaat dan nog eerst aan uw schrijftafel zitten. Vannacht 0111 12 uur heeft het licht nog hij U gebrand. En om 5 uur bent U al weer buiten geweest. U maakt u zelf kapot, als U op die ma nier doorgaat. Och, wat komt dat er op aan. Ik hen onverschillig voor mezelf geworden. Maar U mag dan toch in elk geval niet toestaan, dat juffrouw Stuckradt haar gezondheid verwoest. Ze is toch aan uwe zorg toevertrouwd? Zoo is het toch, nietwaar Miss Kate? En hoe zorgt U voor haar? Slecht nietwaar? En dat komt, om dat U slecht voor U zelf zorgt. Katarina voelde een prop in de keel. Ze voelde zich schuldig. U hebt gelijk, Mr. Gabb. En U had vooral gelijk, toen U indertijd zei, dat wij vrouwen heelemaal niet in staat zijn een groot werk tot stand te brengen. Wij missen de innerlijke rust, het kalme over leg, de koele berekening, het vooruitzien. Uit persoonlijke eerzucht wagen we ons aan ondernemingen, waartegen we op den duur niet opgewassen zijn. We slo ven ons noodelcos af, meenen dat we onmisbaar zyn, eischen van onze omge ving onzinnige inspanning en als het werk de grootste inspanning eischt, dan moeten wc het opgeven. Zooals ze daar stond, met haar be droefd gezicht, vermoeid en afgemat, had hij ontzaglijk medelijden met haar. Zoo ontmoedigd en zwak had hij haar nog nooit gezien. Ik zal U vertellen hoe het komt, dat uw krachten U in den steek laten, Miss KateU krijgt hier in Duitschland een te slecht ontbijt. Nu begon ze te lachen. Maar vol vuur ging hij voort: Ja heusch. 's Morgens vroeg ver langt U al energie van de machine, maar U hebt hem niet gestookt. En onlangs zag ik U 's middags etenin drie minutenneen, zoo snel kan men de machine niet stoken. Schaft U een 1 goede keukenmeid aan; ik geef U een g eden raad. En als U dan onverschil- lig bent voor uw eigen gezondheid, denk dan aan uwe verantwoordelijkheid voor juffrouw Stuckradt. Ze ziet er erbarme lijk uit. Bijna zoo verhongerd als U, Miss Kate. Over haar smal geworden trekken gleed een diepen blos. U zegt telkens, dat ik er zoo ver schrikkelijk uitzie. Ik begin het nu lang zamerhand werkelijk te gelooven. Hij had niet de bedoeling gehad haar pijn te doen. Integendeel, hij had al lang de behoefte gevoeld, 0111 met haar over haar toekomst te spreken. Maar 1111 brak hij het gesprek maar liever af. Ze lette voortaan beter op Eva en nu sloeg haar toch eigenlijk de schrik 0111 het hart. Het vroolijke Berlijnsche meis je was erg afgevallen. En dan te heden- ken, dat haar familie haar juist voor haar gezondheid naar buiten had ge stuurd Voorloopig werd Eva genoodzaakt bij het ontbijt eieren te eten en room te drin ken. Maar al gauw staakte ze. Haar maag kon deze sterke voeding niet verdragen. Morgen ga je naar den dokter, hoor kind, zei Katarina bezorgd. Maar den volgenden dag was ze het weer vergeten. Waaraan moesten ze het eerst denken? Het toezicht in de kas als Mr. Gabb er niet was, het toezichl in de tuinen, waarvan Katarina het onderhoud had aangenomen, het toezicht op de kookkunst van Marie.... En daarbij nog de drukkende geldzorgen.... Een avontuurlijke gedachte kwam plot seling in het brein van Katarina .op. Als ze Mr. Gabb eens vroeg of die haar bij zijn rijken oom niet een leening kon be zorgen? Mr. Gabb kon dan een aandeel in de winst krijgen en zoo kon zij hem dan meteen daadwerkelijk haar dank baarheid toonen. Als ze er eens met grootvader over sprak? Misschien zou die het hem willen vragen. Want de jonge Engelschman had al zooveel voor haar gedaan, dat ze hem bijna niet weer durfde lastig vallen met een verzoek. Het was nacht. Eva sliep al. Katarina had een schermpje voor de lamp gehan gen, dat het licht haar niet zou hinde ren. Een oogenblik bleef Katarina voor het bed van het meisje staan. Haar kin was spits geworden, haar wangen waren ingevallen, een trek van verdriet lag op haar smal gezichtje. Weer voelde Kata rina zich gedrukt door haar gebrek aan zorg voor het meisje. Morgen moet ze naar den dokter, zei ze in zichzelf. Of nog beter: ik ga zelf met haar naar het Sanatorium Dietenmuhle en spreek met den dokter. Toen ze bij het raam kwam, zag ze dat bij den ouden Ballhazar het licht nog brandde. Het lichtschijnsel kwam van het hoekvenster, waar het oude cylinder- bureau stond. Dus zat hij nog te schrij ven of te rekenen of las in een van de vaktijdschriften. Hij interesseerde zich geweldig voor de hloeinkweekerij en wil de ook theoretisch goed op de hoogte zijn, zoodat hij altijd kon meepraten. Katarina aarzelde niet lang. Ik ga nog een ronde doen over het terrein cn als hij dan nog aan de schrijf tafel zit, klop ik aan. In diepe stille lag de tuin. Spookachtig lag daar de groote kas. Het was een zwoele nacht. Morgen zullen we weer geducht moe ten sproeien, flitste haar door het hoofd. Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1932 | | pagina 1