Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON
I
M
■n
Winkelnieuws.
I'
treil.
Voor.
i
i
f.
ZATERDAG 15 OCTOBER 1932.
65e JAARGANG.
v'M
"gade-
n R.K.
V.Q.V
30 Uur
OVERHEID EN PERS.
a 't „D. v. N." achrijft U. een belang
eend artikeltje over bovenstaand
erwerp, wat wij hier In extenso
r allen,v0'8en
den Volkenbond heeft zich iets
^Lfgedaan, dat in alle landen der
teld op een bepaald punt tot leering
in strekken.
We bedoelen de verhouding tusschen
anen der overheid en vertegenwoor-
ers der pers.
iver 't algemeen genomen, Is deze
onzen tijd vrij goedvergeleken
eenlge decenniën terug zelfs zéér
d. Niet altijd warm, maar doorgaans
i voorkomend en correct,
ietgeen niet wegneemt, dat enkele
ilelijke milieux soms toch wel eens
eigd zijn zich in een eigen kring
te sluiten en dikwijls te zeer uit 't
m verliezen, dat zjj, in den grond
enJi
:n Vei,
-VS.
k op
1932.
laren
:tf eo
as vat
-Ode.
inning.
len hp
paai
n bept,
evoeid
icgen
1931
n Sept.
- li
oaai
fel
'groni,
oor df
luderij,
meene
dit nummer bestaat uit
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
Nu is het tijd voor Uw Winter-
Artikelen.
Een kijkje dus bij MOL genomen
MOL blijft goedkooper.
en8len momen, In wezen de lasthebbers zijn
hun grooten lastgeverds gemeen-
n onzen tegenwoordlgen tijd men
odat democratisch noemen of niet
wenscht de gemeenschap ingelicht
worden omtrent de dingen, die haar
chlstreeksch aanbelang betreffen. En
el rechtzij toch is 't, die de kosten
van heeft op te brengen. Ze wenscht
Inlichtingen niet pas, wanneer alles,
een loopende uitdrukking te ge-
iken, reeds „In kannen en kruiken"
58 olen is, maar wanneer er nog ge
enheid bestaat om hare stem te
heffen en door den druk der open-
ue meening desnoods wijzigingen te
werkstelligen, die een meer alge-
eene bevrediging kunnen brengen.
van „De Echo van het Zuiden".
AD.
En hier hapert het wei eens aan
bereidwilligheid in ambtelijke kringen,
om tijdig voorlichting te geven. Men
hecht aan 't eigen, deskundig.geachte
oordeel en ziet het resultaat daarvan
niet gaarne aan de crltiek van Jan en
alleman onderworpen. Waarbij vergeten
wordt dat ook onder het publiek des
kundigen zijn op elk gebied, en dat
naast de bureau-theorie ook de ervaring
der practijk eenige waarde heeft. De
afwijzing van tijdige voorlichting doet
het volk dan weer spreken van „bureau
cratie", en zoo ontstaat tusschen pri
maire lastgevers en uiteindelijke uit
voerders een verwijdering die nietten
bate van de gemeenschap kan komen.
Nu baat het systeem van gesloten
heid, dat in sommige ambtelijke milieux
wordt toegepast, tegenwoordig ook
weinig meer.
Van loopende zaken van aanbelang
wil het publiek op de hoogte worden
gehouden. De pers heeft tot taak, aan
die behoefte te voldoen. Vindt zij den
toegang gesloten tot de bron zelve,
waar zij het zuiverst putten kan, dan
schept zij uit de toevoerbeekjes of
afvoerkanalen. En dan krijgt't publiek
mededeelingen, die In hoofdzaak wel
met de feiten kloppen maar in bijzon
derheden soms afweken. En.... !n ge
wichtige zaken kan elk detail een groot
belang hebben voor de juistheid der
beoordeeling.
Zulke ervaring doet men niet enkel
plaatselijk, gewestelijk, landelijk maar
zelfs internationaal op. Commissie VI
van den Volkenbond te Qer.ève heeft
er zich mee bezig gehouden, de zaak
onder de oogen gezien en eenstemmig
erkend, dat men met repressieve maat
regelen er niet komen zou; immers,
al kón men een blad vervolgen wegens
onjuiste berichtgeving, het kwaad ware
dan toch al geschied. De meening van
de meeste der daar aanwezige Staats
lieden en diplomaten was, dat men het
belang van den Volkenbond het best
dient en onjuiste berichtgeving het
werkzaamst uitsluit door belangstellen
de journalisten in staat te stellen, zoo
gemakkelijk en practisch mogelijk juiste
gegevens te verkrijgen. De (Engelsche)
rapporteur formuleerde dezen raad
expresseiijk èn aan den Volkenbond
èn aan de aangesloten regeeringen.
Misschien kunnen ook in ons land
enkele gezags- en ambtsdragers op
kleinere schaal hun voordeel doen
met hel hier op grooter schaal ge
stelde exempel.
Filmster-Comedie.
Ons nuchtere volk heeft de laatste
weken weer eens meegedaan aan een
soort Amerikaansche film razernij.
Daar was eerst de hooggeroemde
heer Maurice Chevalier die een oifi-
cieel bezoek aan Amsteidam bracht.
De „eeuwig glimlachende" afgod van
de bioscooploopende gemeente werd als
een prins ontvangen. Het beliefde hem
een rondrit door de stad te maken
waarbij hij werd toegejuicht zooals
Mussolini het nauwelijks gewoon is.
Op gala-a«/onden hem ter eere heeft
hij nog wat oude en jonge vereerders
in de maling genomen nadat hij eerst
met zijn weinig aantrekkelijk geluid de
radio maniakken wat verveeld had.
Dagen aaneen was het voornaamste
krantennieuwsChevalier. Dat is het
„nuchtere" Hollandsche publiek.
Hoe moest de ovatie van het Ifa-
liaansche temperament dan wel niet
zijn Met verbazing lazen we dan ook
eenige dagen later dat Maurice in een
Romeinsch theater was uitgefloten,
eensdeels om de hooge entrée-prijs,
maar vooral om het weinige moois wat
hij te hooren en te zien gaf.
'n Heel ander geluid dus 1 Stlekum
moesten we wel even lachen toen we
hoorden, hoe het Chevalier in Rome
vergaan was, want de man heeft met
zijn film-prullaria heel wat voor de
goede filmkunst bedorven.
Een tweede maal Is Amsterdam in
film-koorts gekomen, doch deze keer
is het een even vermakelijke als be
lachelijke grap geworden.
In de hoofdstad ging de première
van een nieuwe film waarin Greta
Garbo de hoofdrol vervulde tusschen
haakjes mogen wij er wel even bij
vertellen, dat èn de film ènOaiboeen
felle critlek moeten ondervinden.
Nu heeft blijkbaar een of andere grapjas
een gelijkenis ontdekt tusschen Greta's
beeltenis en een voorbijgangster. Dat
was voldoende om heel Amsterdam in
opschudding te brengen met de mede-
deellngGreta Garbo is In de hoofd
stad. Er gingen geheimzinnige ver
halen over de filmster, die zich geheel
van de buitenwereld had afgesloten,
zooals zij dat trouwens ook in haar
gewone verblijf plaatsen schijnt te doen.
Journalisten en fotografen doorspeurden
heel de stad, en een kwam zelfs zoo
ver dat hij met de grootste stelligheid
kon beweren dat het gerucht waar was.
Hij wist zelfs waar de filmdiva zich
ophield, maar desondanks was 2Ij niet
te bereiken, ook niet met de slimste
zetten die de goede man uitdacht.
„Spreek toch Garbo, heel Nederland
wacht op enkele woorden van je 1" zoo
smeekte hij, maar Greta sprak niet en
de volgende dag moest de journalist
dit treurige nieuws berichten. Om de
einJ
al,
Car
i, 1-
lin
nksbir,.
moest
lar
k v0ör
len bal
over 'i
°P en
aanval
ok hei
er
eej
Zaler.
aalwybsclic en Lirgstraatsche ('tirait,
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG,
grieven, Ingezonden stukken, gelden enz.
franco te zenden aan den Uitgever,
ibonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
rranco p. post door 't geheele rijk 1.40
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adres: ECHO.
Prijs der AdvertentiCn:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Adi,
iren it
2.
lc tijd'
heei
bouwii
ai, eec
;n, die
:reiken
prijzen
rund.
en.
bestaat
grond.
g, die
is niet
zei en
liugop
'erhuO'
Ier var-
Uit het Duitsch
van
Paul Oskar Hoeker.
(Nadruk verboden).
De heele hofhouding van Katarina
museerde zich er echter mee, dat een
eetls grooter aantal „Vlammende Kat
un's" iederen ochtend langs den om-
go ver Frankfort weer in Wiesbaden
Tiveerde en niet alleen in alle groote
«menzaken waren uitgestald, maai
1 steeds meer door de Kurgasten wer-
gevraagd. I)e maand Augustus bracht
terugslag: de markt werd nu over-
oomd met anjers van den kouden
fond. Voor het groote publiek bestond
een belangrijker onderscheid dan den
s; in een tijd dat het een mooie anjer
br een stuiver krijgen kon, betaalde 't
r een kasbloem, al was dat ook een
onderheid, niet het tiendubbele. De
"a in Frankfort probeerde nu den
is te drukken. Een vertegenwoordiger
am en zei, dat ze van aanstaande week
'otdat het weer kouder werd, maar
Delft van den tot nu toe betaalden
konden geven. De oude Troilo was
joevallig bij. Die was direct op stang
riep met een kraaistem, dat ze die
we bloem dan maar uit China moes
den te krijgen als ze daar groeide,
r hier kregen ze ze geen duit goed-
vertegenwoordiger haalde de schou-
op; ten slotte waren er ook wel an
'uodebloemen en ze waren niet tot
je eeuwigheid op „Vlammende Kat-
aangewezen en over een poosje
de nieuwe soort dan ook wel mis-
Q in China te krijgen, ten minste
niet alleen bij hun.
Goed. Hoepel dan maar op, kwa
jongen, riep de oude Balthazar woedend
tegen den vertegenwoordiger.
Den volgenden dag kwam er telegra
fisch bericht: of de helft van den prijs,
of stop zetten.
Stop zetten!, riep Troilo.
Ook Mr. Gabb en Eva gaven dat ad
vies. Katarina mocht onder geen voor
waarde al direct bij het begin de markt
bederven.
Pogingen om met zaken in Wiesbaden
in relatie te komen, mislukten al spoe
dig. Het was nu het stille seizoen, de be
hoefte aan bloemen, die alleen aan rijke
bloemenliefhebbers te verkoopen waren,
was uiterst gering. Katarina was met de
leveranties naar Frankfort opgehouden
en wekenlang werd er nu hcelemaal geen
stuk verkocht.
Toch toonde de kas geen kleuriger
aanblik dan tevoren. Men liet de bloe
men nu zelfs niet eens tot vollen was
dom komen. Daardoor werden de stek
ken voor de verdere teelt sterker.
Maar zeer hang te moede was het Ka
tarina voor den volgenden betalingster
mijn. Hoe zuinig ze ook geweest was,
Uoe angstvallig ze ook iedere uitgave voor
zichzelf vermeden had, van de inkom
sten uit den zendingen naar Frankfort
was bij elkaar nog geen 4000 Mark over
gebleven en tot September stond ze nog
bij verscheiden eigenaars van tuinen in
voorschot en moest dus wekelijks de loo-
nen uit haar eigen zak betalen. Maar die
zak was bijna leeg
Nu begin ik spoedig den moed te
verliezen, zei ze tegen haar vaderlijken
vriend, toen de Mainzer firma op een
nieuw verzoek om uitstel mededeelde,
dat ze wegens hun eigen dringende ver
plichtingen, de vordering al hadden moe
ien cedeeren en dus geen invloed meer
konden uitoefenen op de betalingstermij
nen.
Den moed niet verliezen, Katrientje,
zei de oude Balthazar. Nu heb je je lot
in de hand je zult toch op het laatste
oogenblik den boel vergooien?
Katarina rekende, rekende. Haar voor
naamste verplichting was de wissel van
12.000 Mark, die verviel den len Octo
ber en onder alle omstandigheden be
taald moest worden. Over de restant van
18.000 Mark zou mei den nieuwen credi
teur wel le praten zijn. Maar het kantoor
dat de zaak in handen had, had haar tot
nu toe niet geantwoord.
Ze was in een reusachtig-groote onder
neming geraakt, ze wist op het oogenblik
eigenlijk zelf niet meer hoe. En ze kon
zich 1111 ook niet goed meer realiseeren,
wat haar indertijd daartoe den moed ge
geven had. I11 elk geval zou ze zich nu
die oorzaak niet graag zelf meer beken
nen ze had Viktor Troilo een schitterend
voorbeeld ervan willen geven, hoe men
door eigen kracht, zonder tyrannieke
zorg van rijke familie, vooruit kon ko
men, als men maar genoeg zelfbeheer-
sching, ijver en wilskracht bezat.
O, dat had ze allemaal gehad, toen.
Maar nu hield ze haar lot nog maar in
vermoeide en bevende handen.
Het viel Mr. Gabb op, dat de beide
meisjes langzamerhand hun gezonde
kleur verloren. U krijgt allebei te weinig
slaap, hij het harde werken dat U doet,
Miss Lutz.
Krijgt U meer slaap?, zei ze met een
poging tot scherts. U tennist bovendien
's morgens nog, dat vermoeit nog meer
dan het werk in de kas. E11 Eva laat ik
nooit voor zes uur opstaan. En 0111 tien
uur gaat ze naar bed.
Hm. Maar U gaat dan nog eerst aan
uw schrijftafel zitten. Vannacht 0111 12
uur heeft het licht nog hij U gebrand. En
om 5 uur bent U al weer buiten geweest.
U maakt u zelf kapot, als U op die ma
nier doorgaat.
Och, wat komt dat er op aan. Ik
hen onverschillig voor mezelf geworden.
Maar U mag dan toch in elk geval
niet toestaan, dat juffrouw Stuckradt
haar gezondheid verwoest. Ze is toch aan
uwe zorg toevertrouwd? Zoo is het toch,
nietwaar Miss Kate? En hoe zorgt U voor
haar? Slecht nietwaar? En dat komt, om
dat U slecht voor U zelf zorgt.
Katarina voelde een prop in de keel.
Ze voelde zich schuldig.
U hebt gelijk, Mr. Gabb. En U had
vooral gelijk, toen U indertijd zei, dat
wij vrouwen heelemaal niet in staat zijn
een groot werk tot stand te brengen. Wij
missen de innerlijke rust, het kalme over
leg, de koele berekening, het vooruitzien.
Uit persoonlijke eerzucht wagen we ons
aan ondernemingen, waartegen we op
den duur niet opgewassen zijn. We slo
ven ons noodelcos af, meenen dat we
onmisbaar zyn, eischen van onze omge
ving onzinnige inspanning en als het
werk de grootste inspanning eischt, dan
moeten wc het opgeven.
Zooals ze daar stond, met haar be
droefd gezicht, vermoeid en afgemat, had
hij ontzaglijk medelijden met haar. Zoo
ontmoedigd en zwak had hij haar nog
nooit gezien.
Ik zal U vertellen hoe het komt, dat
uw krachten U in den steek laten, Miss
KateU krijgt hier in Duitschland
een te slecht ontbijt.
Nu begon ze te lachen.
Maar vol vuur ging hij voort:
Ja heusch. 's Morgens vroeg ver
langt U al energie van de machine, maar
U hebt hem niet gestookt. En onlangs
zag ik U 's middags etenin drie
minutenneen, zoo snel kan men
de machine niet stoken. Schaft U een 1
goede keukenmeid aan; ik geef U een
g eden raad. En als U dan onverschil-
lig bent voor uw eigen gezondheid, denk
dan aan uwe verantwoordelijkheid voor
juffrouw Stuckradt. Ze ziet er erbarme
lijk uit. Bijna zoo verhongerd als U, Miss
Kate.
Over haar smal geworden trekken
gleed een diepen blos.
U zegt telkens, dat ik er zoo ver
schrikkelijk uitzie. Ik begin het nu lang
zamerhand werkelijk te gelooven.
Hij had niet de bedoeling gehad haar
pijn te doen. Integendeel, hij had al lang
de behoefte gevoeld, 0111 met haar over
haar toekomst te spreken. Maar 1111 brak
hij het gesprek maar liever af.
Ze lette voortaan beter op Eva en nu
sloeg haar toch eigenlijk de schrik 0111
het hart. Het vroolijke Berlijnsche meis
je was erg afgevallen. En dan te heden-
ken, dat haar familie haar juist voor
haar gezondheid naar buiten had ge
stuurd
Voorloopig werd Eva genoodzaakt bij
het ontbijt eieren te eten en room te drin
ken. Maar al gauw staakte ze. Haar maag
kon deze sterke voeding niet verdragen.
Morgen ga je naar den dokter, hoor
kind, zei Katarina bezorgd.
Maar den volgenden dag was ze het
weer vergeten. Waaraan moesten ze het
eerst denken? Het toezicht in de kas als
Mr. Gabb er niet was, het toezichl in de
tuinen, waarvan Katarina het onderhoud
had aangenomen, het toezicht op de
kookkunst van Marie.... En daarbij nog
de drukkende geldzorgen....
Een avontuurlijke gedachte kwam plot
seling in het brein van Katarina .op. Als
ze Mr. Gabb eens vroeg of die haar bij
zijn rijken oom niet een leening kon be
zorgen? Mr. Gabb kon dan een aandeel
in de winst krijgen en zoo kon zij hem
dan meteen daadwerkelijk haar dank
baarheid toonen. Als ze er eens met
grootvader over sprak? Misschien zou
die het hem willen vragen. Want de
jonge Engelschman had al zooveel voor
haar gedaan, dat ze hem bijna niet weer
durfde lastig vallen met een verzoek.
Het was nacht. Eva sliep al. Katarina
had een schermpje voor de lamp gehan
gen, dat het licht haar niet zou hinde
ren. Een oogenblik bleef Katarina voor
het bed van het meisje staan. Haar kin
was spits geworden, haar wangen waren
ingevallen, een trek van verdriet lag op
haar smal gezichtje. Weer voelde Kata
rina zich gedrukt door haar gebrek aan
zorg voor het meisje. Morgen moet ze
naar den dokter, zei ze in zichzelf. Of
nog beter: ik ga zelf met haar naar het
Sanatorium Dietenmuhle en spreek met
den dokter.
Toen ze bij het raam kwam, zag ze dat
bij den ouden Ballhazar het licht nog
brandde. Het lichtschijnsel kwam van
het hoekvenster, waar het oude cylinder-
bureau stond. Dus zat hij nog te schrij
ven of te rekenen of las in een van de
vaktijdschriften. Hij interesseerde zich
geweldig voor de hloeinkweekerij en wil
de ook theoretisch goed op de hoogte
zijn, zoodat hij altijd kon meepraten.
Katarina aarzelde niet lang.
Ik ga nog een ronde doen over het
terrein cn als hij dan nog aan de schrijf
tafel zit, klop ik aan.
In diepe stille lag de tuin. Spookachtig
lag daar de groote kas. Het was een
zwoele nacht.
Morgen zullen we weer geducht moe
ten sproeien, flitste haar door het hoofd.
Wordt vervolgd.