Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Wiii Hoef lislniB minfler?
hmli mimi.
i
FHUILLE TON
W inkelnieuws.
Mol
Gaat
Voor.
(i
MOL
ZATERDAG 19 NOVEMBER 1932.
was,
55e JAARGANG.
'.het hooij
i door d
"bij blet
neisie dei
n gew
stelling
foond.
t licht
van
néen me
e hebbe
'erkeeric
het mei?
Misdaad;
ddagin
van et
0 jaar, d
1 bleek
t bart.
telijk
|e inden
iet worde
Dit blad verschijnt
OENSDAG en ZATERDAG,
grieven, Ingezonden stukken, gelden eni.
franco te zenden aan den Uitgever,
ibonneraentsprijs per 3 maanden 1.25.
franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adres: ECHO.
nand,
werd doe
:nomen
den hee
bstraat
de poüu
vlug
de brao
at onmi
ij willige,
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
tn ons besit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
DE ZUIDERZEE-WERKEN
WOKDEN VOOR1 GEZET.
Minister Ruyt de Beerenbrouck heeft
llarmeer nsdag j I, tn de Kamer meegedeeld,
de regeering. gelet op het algemeen
en in uiting gekomen verlangen, haar
en is zeirdount heeft herzien en thans met
Zuiderzeewerken wenscht voort te
werd d an Deze beslissing is waarlijk een
arandwej jitieugende eerstens, omdat er on
er pas o iiddellijk een groot aantal arbeiders
De brao ior te werk kan worden gesield of
i op twi houden en tweedens, omdat er zulke
der stiajnzienüjke werkverruiming voor de
elcomst door wordt geschapen.
Velen hebben .dat laatsie gevolg wel
jns betwijfeld. Als er ergens een
nd gehe igfnik merkbaar wordt, dan rust de
voor tt lensch niet, \óór de «oorzaak* is
naast djotdekt, een zondebok is gevonden,
inkelhoi
nehuis
den he
ielkhar.01 een
inrichtio nen,
ls, of leed beter te dragen is, als
schuldige kan worden aange-
op wien men zijn gram kan
het gehejterdragen.
Toen de crisis z?er gevoelig merk-
omgevjrjLar werd moest óók zoo'n zondebok
ortte eer rolden gezocht, ueze was dra ge-
winkel de techniek, zoo heette het,
autospuifwrichtte alle normale verhoudingen,
waren iftchlnes e. d, namen den menschen
reds meer het werk uit handen en
jor de toekomst zou er niet voor
der, die arbeiden kon en wilde,
Doiooi meer te vinden zijn.
Z>o leis klinkt heel aannemelijk,
n ma mie js historisch onjuist gebleken
:n e techniek moge in de laatste jaren
iér gevorderd zijn, de omwenteling
elke ze in de economische vei hou-
n ,,e 511 ngen schiep kan toch niet van ont-
vo ome richtende betetkenis zijn geweest. In
lijd. waarin de techniek voort-
tot vf :hreed. wijzigden zich ook de sociale
les nariih ,r|lou:jjngen arheldsdag en arbeids-
idvanet^ wercjen s«er|c Ingekrompen. De
:ommuD1 ischiedenis heeft op ongeregelde
et~.n ^rUc den allerlei crisissen guboekstaaf j
,0smenschen hebben dan altijd gemeerd
bracht, t were|(j voor haar ondergang
ZIC. oud en toch zijn steeds betere lijden
rnational >?rge\rpprf1 T'»pn vonr hpt ppr.i dp
neve.
Genève
er is
epen,
het wet
d dezelfi
Tegenovi
was opji
menig van „De Echo van het Zuiden",
n opdroo
oldaten
ontact
ren bra
Uit het Duitsch
van
Paul Oskar Hócker.
(Nadruk verboden).
:he mack
een klein
van
idersteuc
angers
?en meisf
d van hl
van ruiie
kCn' l°CL~ ^aar moet h(j zitten, fluisterde Ka
le schad|rina en wees naar de kleine glazen
ur in de Noordzijde van de kas.
Mr. Gabb haal de5 zijn sleutelbos uit den
bierzak en opende zachtjes de tegen-
'erliggende hoofddeur.
Onderwijl waren ook de beide ande-
n aangekomen. De oude Balthazar hield
brandende lantaarn omhoog. Haastig
tes hij: „Daar naar binnen en jaag ze
aar naar mij toe".
Terwijl zij de kas binnen gingen, liep
i zoo vlug zijn oude beenen het toelie-
a. naar den anderen kant.
Inderdaad, boven de kleine deur was
gat in den glaswand.
Mr. Gabb omklemde den stok vaster
wachtte.
Binnen was de jacht in vollen gang.
1 hoorden de stem van den ouden man
1 toen plotseling een verrasten uitroep
KatarinaHet is Max. Max Krause,
at voer je daarboven uit? Het schijnsel
de lantaarn kwam steeds naderbij.
Plof daar viel een kort rond voor
op uit het gat in het zand.
Mr. Gabb had den stok al opgeheven
1,1 toe te slaan, toen merkte hij opeens,
at het geen mensch was, wat daar viel,
iaar een reusachtige mand, blijkbaar
"at kweekplant engevuld.
"eer gekletter. Glassplinters vielen op
en grond. Twee beenen werden zicht-
'ar, een romp, een gezicht.
"®t een sprong was Max Krause op
geeft dit jaar zijn Speel
goederen cadeau.
Voor iedere gulden bij ons be
steed kan men vanaf heden
gratis speelgoederen uitzoeken.
MOL blijft goedkooper.
stoommachines in de industrie werden
ingevoerd was tenslotte van meer be-
letkenls, dan de technische vervol
makingen, welke we van de laatste
drcennta kennen.
Crisissen zijn als oorlogen. De wereld
heeft ze altijd gekend en men gif rr
eikaar de schuld van. Een voorbeeld
uit eigen tijd Wie heeft den wereld
oorlog ontketend? De Ftanschman zal
u even oprecht antwoorden, als de
Duit8cher, maar toch luidt hun oordeel
juist tegenover gesteld. Hoe ontstond
de crisis? Werkgevers zeggen mis
schien door de hooge loonen en te
hoog opgevoerden levensstandaard.
Arbeiders zeggendoor de winzucht
der ondernemers en door de invoerir g
van steeds meer geperfectioneerde
machines.
Aan eiken crisis is een einde gekomen,
als aan eiken oorlog Natuurlijk doen
technische verbeteringen een oogen.
blikkelijken invloed gelden op de
economische verhoudingen, maar ge
leldelflk passen soclaie voorzieningen
aan den gewijzigden toestand aan en
dan is alles weer bij het oude, of
beter dan vroeger.
Tegön de Zuiderzeewerken zijn óók
sociale bezwaren aangevoerd. Er zou
den machines bij gebruikt warden,
welke het werk d*den voor 30-40
arbeiders. Met iets voor oogen.
meende men, dat er voor de arbeiders
tn de toekomst geen verzekerd bes aan
meer mop-lijk zou zijn. Ia dat inder
daad zoo
Laten we ons eer.s afdragen, wa* er
met de Zu'derzee zou zijn gebeurd.
den grond.
Op het oogenblik dat hij zich bukte j
om de mand op te nemen, kwam een re
gen van stokslagen op hem neer, die hem
op den rug en de schouders, op anncn
en beenen trof.
Hij schreeuwde het uit, probeerde nog
weg te loopen, struikelde en viel en als
een egel rolde hij zich in elkaar, het
hoofd tusschen de armen bergend, tot de
stokslagen ophielden.
Met de lantaarn verlichtte de oude heer
het lichaam op den grond en de mand,
die een eindje verder was blijven liggen.
Juist: Inbraak.
De oude man kon van opwinding de
lantaarn niet meer vasthouden. Eva nam
deze van hem over. Hij ging roerend-
hulpeloos in zijn ouderwetschen rok
uitgeput zitten op het steenen stoepje
voor de kleine glazen deur.
Terwijl Katarina uit de mand het eene
plantje na het andere te voorschijn haal
de het waren allemaal prachtige
exemplaren, die al ver waren en waar
van verscheidene stekjes konden wor
den gekregen hield Mr. Gabb zijn
voet op den nek van den jeugdigen in
breker, wiens gehuil langzamerhand in
een klagelijk geker n was overgegaan.
Eindelijk liet hij hem opstaan. Hands
up, schreeuwde hij h >m toe. De jongen
wist direct, dat hij zijn armen omhoog
moest houden. Hij kon auwelijks op zijn j
beenen staan.
Een slag had hem in de duisternis aan
het oor getroffen. Doordat hij er met z'n
handen aangekomen was, had het bloed
dat uit de kleine wonde stroomde, zich
met zijn tranen vermengd. Hij zag er
jammerlijk uit. Mr. Gabb doorzocht zijn
zakken. Ook in zijn jaszakken had de
jongen een paar potjes met kleine plan
ten gestopt.
Er stonden er al heel wat op den
grond naast elkaar.
Wat heb je te voren al weggesleept?
begon de oude Balthazar het verhoor.
Max Krause verklaarde: Nie's.
Wie heeft je op roof uitgestuurd, i
hé, aap van een jongen?.
Hij gaf geen antwoord, maar begon
steeds harder te huilen.
Wil je direct bekennen, galgebrok?
schreeuwde de oude man hem toe. Hij
maakte aanstalten om op te staan en den
als de techniek eens niet snel gevor
derd ware. Dan zou de Zuiderzee
Zuiderzee zijn gebleven. Werken van
'•en omvang ais de Inpoldering van de
Zuiderzee, zouden misschien technDch
or uitvoerbaar, maar economisch zéKer
onbetaalbaar zijn gebleven, als machi
nes het niet mogelijk hadden gemaakt
om te doen wat vroeger een waan-tdee
was.
Toen minister Riyi het besluit mee
deelde tn de Kamer om de Zuiderzee
werken voort te zetten, gaf hij aan,
dat on den duur in de Zuiderzeepolders
20—30 duizend gezinnen werk en
brood zouden vilden Dat maken thans
de machines mogelijk voorde
eeuwigheid misschien. Om het als
menschen eens zoo te noemen, Van
geslacht op geslacht zullen 20—30
duizend gezinnen hun bestaand^nken
aan de thans, tij lelijk, werkende
machines Bovendien zullen straks op
dte gronden ook woningen e.d. worden
gebouwd, verbouwd en herbouwd.
Treinen, autobussen en auto's zullen
er rijden. Honderden zullen er verdienen
in den handel. Ifitelhctueelen zullen er
een werkkring vinden.
Crisissen hebben natuurlijkoorzaken,
zooals alle dingen een oorzaak hebben,
maar de oorzaak van een crisis is
vermoedelijk wel pen samenstel van
allerlei kleinere oorzakelijke bronnen,
welke tesamen den bruisenden stroom
hebben gevormd, welke veel weg
spoe de van de welvaart, welke het
menschdom zich geschapen had. Als
de crisiswateren zijn teruggevloeid zal
het nieuwe menschdom voortbouwen
op de oude akkers, welke mjsschien
door het achtergelaten slib tot grootere
vruchtbaarheid zijn gekomen.
En ons nageslacht zal den grond
der vaderen dan niet alleen bewaard,
maar ook rijk vermeerderd vinden.
Als het winter fs.
Als de zomersche dagen te tellen
raken en de zon in hel najaar steeds
vroeger onder gaat, dan raakt de
mensch wel eens somber gestemd en
ziet hij, wat men noemt «met een
zwaar hoold" het komende jaargetijde
tegemoet. De regen klettert iepen de
ruiten en in huis is het kil. Kil, maar
niet koud genoeg om een kachel te
stoken. Sjonge, denken we moet
dat zoo een half jaar duren?
Na korten tijd echier wennen we
al weer aan de gfwijzigde verdeeiing
van licht en donker; de regen houdi
wel eens op te stroomen en op den
dag is het soms een paar uur mooi.
helder, zonnig weer. Met een gezonde
kou. De avond valt vroeg, maar de
kachel snort lekker. Het gezin, op
zomerdagen vaak naar her en der
verspreid, is eiken dag opnieuw om
de tafel vereenlgd. De een heeft wai
te vertellen, de ander wat te doen.
de derde verzint een spelletje, moeder
heeft een tractatte, vader rookt ge.
zellig z'n pijp en,. een ieder is
het er over eens, dat men de winter
avonden toch niet graag zou missen.
Verhoudingen worden inniger, naar
mate de menschen meer op elkander
zijn aangewezen.
Nu is het een klein kunstje om
tusschen deze regelen een sombere
noot te voegen Te wijzen b.v. op de
vele werkloozen en andere armen, die
in den winter dubbele zorgen hebben
en misschien zelfs sparen moeten op
kachelwarmte. Inderdaad, zoo
zijn er. Maar voor de massa geldt
dat toch niet; de meeste menschen
beschikken nog wel over de middelen
om van den winter een gezelligen,
huiseltjken tijd te maken. En laten zij
dat dan ook doen, wa it er is tegen
woordig toch al zooveel, dat't familie,
leven ontbindt en storend werkt op
de gezinsharmonie.
De kachel vergenoegt de gezins
leden een korte wijle en met een
speileije kan men elkaar soms ver
scheidene keeren bezig houden Maar
tenslotte went men aan de verwarming
en verveelt het beste speileije. Om
een langen winter goed door te komen,
behoeven we iets met wijder pers-
spectlef. Welnu, dat wijder perspectief
hebben ons aliljd de feestdagen van
December geboden Sinterklaas, Kerst
mis, Oud- en Nieuwjaar. Het zijn „de"
écht Hollandsche familiefeesten bij
uitnemendheid. Onze vaders en moe
ders, zelis onze grootouders, bewa-en
ook thans nog menige herinnering
aan zuik feest uit een ver verleden.
De feestdagen van December hebben
hun bekoring vooraf, bij de viering
zelve en er ié De Decfmbersche
feestdagen worden in het gezin voor
bereid en besproken, men complet-
leert onder en tegen elkaar, niet om
fikander te belagen echter, maar om
te verrassen. M?n peilt elkanders ge
moed en tracht Ie blikken In het
binrensie van anderen om te weten
te karnen, hoe die denken en wat ze
zouden begeeren.
De kleine verrassingen worden met
groote zorgvuldigheid voorbereid en
de voorpret is groot Heel devieugde
culmineert op de feestdagen zelve en
ze werkt nog maarden na door de
waardeering, welke men gevoelt voor
de wijze, waarop men bedacht is en
vnnr rlp trnpl'p, wp'Wp m-n i*"pH orrl
stok van Mr. Gabb over te nemen.
Toe nu, niet meer slaan! Katarina
ging tusschen hen in staan.
Wil je de waarheid zeggen Max?
En gauw. Die lui van den overkant heb
ben je gestuurd! Komt het uit, hé?
Nieuw gehuil en gejammer.
De oude Balthazar stond op. Bevend
wees hij op de plantjes. Die voorraad
daar was groot genoeg geweest om over
een paar maanden de heele markt te
voorzien. Dan hadden ze den prijs kun
nen drukken.... kunnen verknoeien.,
ellendelingen....! Hij spuwde vol ver
achting op den grond.
Mr. Gabb stelde voor, dat Eva de politie
zou opbellen. Er moest maar een man
netje komen om den delinquent in te
rekenen.
Vertwijfelde jammerkreten van den
jongen.
Viktor heeft hem aangezet. Daar
hoef je niet aan te twijfelen. Balthazar
zei het met de grootste bitterheid.
Neen, dat geloof ik absoluut niet,
riep Katarina onmiddellijk.
r- Zullen we de proef nemen?
Miss Stuckradt, herhaalde Mr. Gabb
op bevelenden toon, belt u de politie cp.
O neen, alstublieft toch niet! jam
merde de jongen. Hij lag op zijn knieën.
Zijn met bloed besmeurde handen vouw
de hij smeekend.
Goed jongen, ik geef je nog een kans
om de gevangenis te ontloopen, zei de
oude man. Maar dan ook nu gehoorza
men.
Ik.wil.alles doen.wat U maar
zegt, klonk het snikkend en stotterend.
Jij bent door Viktor Troilo uitge
stuurd!
Neenik.ik.
Hoor toe, galgebrok. Als je bekent,
zullen we je laten loopen. Terwille van
je ellendigen baas. Dan kun je hem de
helft overdoen van de opstoppers, die je
gekregen hebt. Maar als je liegt, dan
wordt je hier door de politie vandaan
gesleept en dan kun je de gevangenis
van binnen bekijken. Of het verbeterhuis.
Ik., zal., alles.. Maar niet de po
litie. De jongen kwam langzamerhand
overeind en wreef zijn pijnlijke ledema
ten. Hij keek schuw om zich heen en
probeerde het bloed en de tranen van
zijn gezicht te vegen. Men kon zien dat
hij nadacht.
Geen leugens praciseeren. Was het
Viktor Troilo, ja of neen, schreeuwde de
oude Balthazar ongeduldig.
Ik ..ik., mag.. toch., niet....
anders.
Pas op. De politie komt. Was hij
het? Vooruit! De waarheid....
De jongen knikte angstig.
Het was Katarina alsof er iets in haar
brak.
Mr. Gahb schudde het hoofd. What a
pity, zei hij. En gooide den stok van zich
af.
De oude Balthazar zei geen woord
meer. Hij nam de lantaarn en hield die
voor het gezicht van den jongen. Die
keek hem verschrikt aan. Gebiedend
strekte de oude heer den arm uit.
Marsch!, klonk het.
Het groote buitenhek, dat Ijzeren pun
ten had, was gesloten. De jongen moest
dus den weg terug, dien. hij gekomen
was. Op de plaats, waar het vroegere
terrein van Katarina's vader aan het oor-
spronkelijek bezit van de Troilo's grens
de, klom Max Krause met aapachtige be
hendigheid over het lattenwerk van de
moestuin. In een oogwenk was hij ver
dwenen.
De schoft!, stiet de oude Baltha
zar vol walging uit. En ze wisten alle
maal, dat hij niet het pas-ontsnapte boef
je bedoelde.
Katarina barstte in snikken uit. Toen
ze wat bedaarde, zei ze, nog steeds zacht
schreiend: Neen, ik., ik., geloof het
niet!ik geloof het niet.
De oude Troilo nam den stok op. Hij
had op het oogenblik een steuntje noo-
dig. Hij keek Katarina na. Arme meid",
zei hfj zuchtend en strompelde naar huis.
XI.
Het was mevrouw Dora Troilo opge
vallen, dat haar stiefzoon sinds eenigen
tijd een drukke briefwisseling voerde.
Op een keer onderschepte zij een brief,
waarvan het adres met een onbekend
handschrift geschreven was en opende
dien voorzichtig, om hem daarna vol
gens de regelen van de kunst dicht te
maken. En naar aanleiding van wat ze
gewaar was geworden, had ze een lang
durig onderhoud met haar neef Alfons.
Nu zijn we zoo voorzichtig geweest
en hij heeft het toch gemerkt, begon ze
in een onpleizierige stemming.
Sinds Rispeter aanzoek gedaan had
om de hand von zijn nicht en het ja
woord gekregen had, trad hij zoowel in
huis als in de zaak met veel meer zelfbe
wustzijn op.
Dat aan Dora's apenliefde voor haar
stiefzoon eens een einde moest komen,
stond voor hem vast. Het had hem moei
te gekost haar te overtuigen, dat wanneer
ze Viktor formeel in de firma zouden op
nemen, dat een bron van eindelooze ru
zies en conflicten zou worden. Wanneer
hij tevreden was met een ondergeschikte
positie, dan kon hij natuurlijk blijven.
Maar rechten op de bezittingen van zijn
stiefmoeder bezat hij niet. Rispeter toon
de haar zelfs uflfjle hoeken aan, dat Vik
tor zijn gering vaderlijk erfdeel allang in
zijn duren studietijd had ongebruikt.
Een publieke verloving wilde mevrouw
Troilo liever niet. Zoodra ze onder
trouwd waren, zou Rispetor het huis
verlaten en pas bij de bruiloft terugko
men. Zij waren van plan vrienden en fa
milieleden met hun huwelijk te verras
sen en ook Viktor zou het nieuws pas
den voorafgaanden dag vernemen. Dan
zou mevrouw hem vragen als getuige
mee naar het stadhuis te gaan.
Hoe heeft hij wat gemerkt?, vroeg
Rispeter, die zich altijd een beetje be
nauwd voelde, als hij aan den erfgenaam
van don naam Troilo dacht.
Hii zoekt een betrekking ergens an
ders. Hij heeft aan kameraden van zijn
regiment geschreven. Een zekere graaf
Zechlin is bezig een maatschappij op te
richten om een sportpark te stichten en
nu komt Viktor als directeur in aanmer
king.
Het geweten van Rispeter sprak luid
noch lang. Reter in Baden dan hier.
Ja, maar ze moeten toch niet kun
nen zeggen, dat ik hem van huis en hof
verjaagd heb, nietwaar? En tegen dien
graaf heeft hij zich natuurlijk beklaagd,
dat hem hier geen gelegenheid wordt
gegeven om vooruit te komen. Er kwam
een huilerige klank in haar stem. Och,
wat heb ik al een verdriet om den jon
gen gehad. En z.oo goed heb ik het met
hem gemeend.
(Wordt vervolgd).
aalwybscbe en Laigstrutsrhe Courant»
