Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Terag naar het lanl
FEUILLETON
Balans
Uitverkoop
Mol.
rïïLïii'ïmTi:
IN
PURÖL
Winkelnieuws.
Voor.
i
Ruwe handen
der
MOL blijft goedkooper
7.
Doos 30 en 60 ct.
BINNENLAND.
Nieuwe Waterweg:
1932
11.587
18.206.634
1931
13.563
22.627.111
Verschil
1.976
4.420.477
Rotterdam
1932
9.368
14.407.205
1931
10.759
17.568.462
Verschil
1.391
3.161.257
Hamburg
1932
18.629
18.253.158
1931
20.498
20.870.412
Verschil
1.152
2.313.358
Antwerpen
16.716.733
1932
9.407
1931
10.559
19.030.091
Verschil
1.152
2.313.358
Toelating werkverschaffingen
gehuwden.
NUMMER 3.
ZATERDAG 7 JANUARI 1933.
56e JAARGANG
Waalwybscne en Langstraatsche Courant.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden ens.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p, post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adres: ECHO.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 0 uur
ta ons besit lijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
De stad, de groote stad, trekt velen
tot zich.
Velen die er onder gaan, velen die
er teleurgesteld worden, velen die te
laat inzien, dat men in de veelgesmade
provincie en op het nog meer gesma
de platteland zelfs in armoed en juist
in armoed nog beter kan zijn.
Het is genoeg bekend, dat zonder
geregelden nieuwen bevolkingstoevoer
vanaf het land de groote stad het on
mogelijk bolwerken kan.
Maar minder is het bekend, schrijft
I)r. A.(rts) in de N. T. Crt., dat het 'r.
vast te stellen feit schijnt, dat de wer
kelijk begaafde menschcn in hoofd
zaak van het land komen.
Natuurlijk moet men dat niet aldus
verstaan, dat er in de groote stad geen
begaafden geboren worden, maar de
statistiek schijnt uit te wijzen dat het
platteland het grootste contingent van
meer dan gewone menschen levert.
Deze zaak is onderzocht. Odin heeft
het voor Frankrijk gedaan, Ellis voor
Engeland en professor Fritz Grese
voor Duitschland.
Er is een naamboek uitgekomen met
tienduizend namen van leidende per
soonlijkheden in Duitschland. En wat
blijkt er o.a. uit?
Van al die 10.000 is in het alge.
meen de geboorteplaats elders dan in
de groote stad.
De meest uitblinkenden komen uit
dorpen en kleine sleden.
63 pet. der voornaamste theologen,
73 pet. der meest bekende paedagegen,
43 pet. der groote beeldhouwers, 54
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch
van
Mrs. Patrick MacGill.
(Nadruk verboden).
a.
Het is erg vriendelijk van U, bij mij
te komen, mijnheer Perivale. Ik weel, dat
u Lady Olga's vriend is. Heeft zy u soms
gezonden om mij te zeggen, dat zij ge
merkt heeft, dat zij zich heeft vergist en
dat ik haar diamanten speld niet gesto
len heb?
Hetty's stem was ernstig en overtuigend
en bekoorde den man, die naar haar
luisterde, zooals nog nooit eenige muziek
hem bekoord had. Maar haar woorden
vervulden hem met woede en verbazing.
Was het Olga, die het meisje van diefstal
had durven beschuldigen?
Neemt U mij niet kwalijk, juffrouw
Loring, maar ik begrijp u niet heelemaal.
Heeft Lady Olga Purnell U beschuldigd
iets wat haar toebehoorde, gestolen te
hebben en was het door haar. dat U ont
slagen werd?
Ja, zeker, antwoordde Hetty met
verhoogden blos en groote oogen.
O, maar als dat zoo is, zal ik naar
haar toegaan, haar overtuigen, dat haar
veronderstelling belachelijk is en dan zal
Madame Estelle u haar excuses aanbie
den en u terugnemen.
Oh, mijnheer Perivale, doet u dat
als 't u blieft niet, komt u niet tusschen-
beide terwille van my. Want, ziet u
ik zou toch niet terug kunnen gaan. Moe
der is pas gestorven en nu moet ik voor
mijn kleine zusje en mijn zieke broertje
zorgen.
Tranen sprongen in haar oogen bij de
pet. der wijsgeeren, 60 pet. van alle
beroemde kooplieden, groote indu-
strieelen, zoölogen, wiskundigen, ar
chitecten, enz., zijn uit de kleinste
stad.
En dit is niet slechts in den laatsten
tijd aldus.
Er is een studie van Gerlach, een
geleerde, die zich met stam- en ras-
kunde heeft beziggehouden. Hij com
stateert, dat het tusschen 1500 en 1850
aldus is geweest, dat men wel van een
vaste wet kan spreken, dat de begaaf
den meest van buiten komen.
De gezondste koppen stammen dus
van het platteland en uit de kleinere
steden.
Natuurlijk moet men uit dit feit be
hoorlijke gevolgtrekkingen maken.
Onder meer deze, dat de bevolkings
politiek, die er zich op toelegt de men
schen naar het land terug te brengen
of te zorgen dat het platteland niet
leeg loopt, aanmoediging verdient.
Wanneer het land verlaten wordt,
is de cultuur ten ondergang gedoemd.
Historisch staat dit vast, maar een
der verklaringen ligt in de boven aan
geduide statistiek.
In zoover is het een gunstig ver
schijnsel, dat er tegenwoordig 'n hang
is naar de natuur.
De verkeersmiddelen maken trou
wens dat er mogelijkheden zijn om
land en groote stad te combineeren.
Meer en meer begint men in te zien
dat de jeugd moet opgroeien tusschen
bloemen en vogelen en dat huiten de
jeugd het best voor den levensstrijd
gestaald kan worden.
Wij lazen dezer dagen ergens een
klacht over de zenuwachtigheid cn de
verstrooidheid van grootestadskinde
ren op de scholen. De schrijver wilde
ze verplaatsen, wat den belastingbeta
ler gespaard moge blijven.
Maar de klacht wijst in de richting
terug naar het land!
Dit mogen ook zij bedenken, die, op
welke manier dan ook, medewerken
tot het centraliseeren van goede krach
ten en cultuurmenschen in de groote
stad.
Wat dit betreft moge ieder begaaf
de in de provincie bedenken, dat het
even veel beteekent het brood te bre
ken voor de kleinen en eenvoudigen
herinnering aan de moeder, wier stem
zy nooit meer zou hooren en een ervan
ontsnapte cn druppelde langs haar blee-
ke, smalle wang.
Jack Perivale zag het en geen man ter
wereld is sterk genoeg om onbewogen
de tranen te zien van haar, die hij be
mint met al het vuur der eerste liefde.
Liefde redenaart niet het zou geen
liefde zijn wanneer zij dit wel deed; zij
handelt bij ingeving, zij is een kracht, die
boven iedere beheersching en controle
staat.
Alles vergetend behalve die liefde, die
als een vurige vlam in zijn binnenste
brandde, strekte Jack Perivale zijn ar
men uit en trok het eenzame, bedroefde
wezentje naar zich toe.
Denk niet, dat ik stapelgek ben, Hetty,
maar probeer geduldig naar mij te luis
teren. Ik heb je lief gehad vanaf het eer-
?.'.e 9°Sen^)^'i' dat 'k ie gezien heb. toen
jij die malle hoeden van andere vrouwen
stond te passen. Maar nooit hoef je zoo
iets meer te doen. Geef me eerst de ge
legenheid, je mijn liefde te bewijzen en
als ik dat heb gedaan, wil je dan mijn
vrouw worden?
Juist toen Jack Perivale deze vraag
stelde, trad Max Reiss onverwacht de
kamer binnen en bleef onbeweeglijk
staan. Hy staarde het tweetal aan met
wijde oogen en geopenden mond, als een
schelvisch op het droge.
Plotseling verhelderde een wild, byna
wreed besluit zijn onbeweeglijk gezicht.
De stelregel, die hij na lange jaren van
ervaring voor zichzelf had toegepast
was: Als je bij een vrouw iets bereiken
wilt, wacht, dan, bespied haar en doe of
je een heilige bent; dat helpt beter dan
wat ook.
Houdt je van hem, Hetty?, zeide hij
met een vreemd kalme, onbewogen stem.
Hetty knikte; haar hart bonsde als 'n
hamer en zy duifde niet te spreken.
Er volgde een lange stilte, waarin de
jongelui zich niet op hun gemak voelden.
Jack verwachtte een ietwat melodrama
tische scène, waarschijnlijk heftige ver
wijten tegenover Hetty en bedreigingen
van lichamelijk geweld tegenover hem
zelf.
Hetty wist niet wat zy te verwachten
had; in haar hoofd en hart kookte een
zoo wilde massa van emoties, dat zy niet
meer dezelfde geleek. Zij wenschte, dat
Max Reiss die vreeselijke stilte zou ver
breken en toen hij dit deed, hadden zy
en Jack, niettegenstaande den afkeer die
zij jegens den man koesterden, meer
medelijden met hem dan zy ooit met
iemand anders gehad hadden.
Ik geloof dat ik een oude dwaas ben
geweest om te denken, dat een mooi jong
meisje ooit van mij zou kunnen houden;
maar liefde houdt geen rekening met
leeftijd en ik hoopte haar te kunnen win
nen, wanneer zij eens mijn vrouw zou
zijn. Maar haar geluk gaat mij te veel ter
harte, dan dat ik in haar weg zou willen
slaan en alles wat ik zeggen kan is: God
zegene jullie beiden en geve jullie het ge
luk, dat jullie verdient! Ik zal hier niet
om jammeren, maar het is een slag voor
mij, die ik mijn leven lang zal blijven
voelenAls je het goed vindt, zal
ik nu maar weggaan, en met een haasti
gen handdruk verliet de man, wiens
wreede sluwheid en laag verraad de don
kerste herinneringen in Hetty Loring's
leven zouden achterlaten, het kleine huis
je, gevolgd door de half beschaamde af
scheidsgroet der jeugdige geliefden.
Een zeer persoonlijke vraag.
Lord Perivale van Kasteel Perivale,
eigenaar van een der grootste bezittingen
van Groot-Brittanië en een der mooiste
heerenhuizen van Londen, zat alleen in
zyn salon.
Het was een prachtige kamer, bekleed
met Spaansch bedrukt leer en gevuld
met zeldzame en kostbare voorwerpen;
met ebbenhouten kastjes, kostbare Oos-
tersclie tapijten, gebeeldhouwde stoelen
en weelderige sofa's.
En toch, met al die pracht, die dooi
het meest perfect getraind personeel op
de meest perfecte wijze onderhouden
werd, mankeerde er iets; de zachte, sub
tiele vrouwenhand, die haar stempel op
ieder huis drukt ontbrak.
uit de provincie als voor de supcriori-
teiten der groote steden.
Wat bovenstaand blad schrijft over
het cultureele leven, is ook van toe
passing op den trek naar de steden
voor zaken als anderszins. Evenmin
als 't concentreeren van cultuurkrach
ten op de steden wenschelijk is, zoo
min is dat in handelszaken, in winkel
concentraties of wat ook. Als men er
kent dat het platteland een weldaad
is, dan moet men er het leven niet al
leen cultureel, maar ook zakelijk op
zooveel mogelijke wijze bevorderen,
dan moet men medewerken het platte
land uit te rusten met die zaken die
de levensbelangen ervan in zich slui
ten, dan moeten niet alle instellingen
van belang en noodzaak voor het plat
teland naar de stad gedrongen wor
den, omdat zooiets het platteland helpt
ontvolken en den trek naar de stad be
vordert, de menschen noodwendig
haalt uit hun eigen milieu en ont
neemt aan* hun eigen plaats en streek
met al de nadeelen, zoowel op cultu
reel, godsdienstig, maatschappelijk en
financieel terrein.
Dat mogen degenen, die mede lei
ding geven en invloed hebben, wel be
denken en ook onze Kamerleden zul
len binnenkort weer kunnen getuigen
of het hun ernst is ten opzichte van
het platteland. Woorden zijn niet ge
noeg, er moeten daden gesteld.
Juist vanavond bleek dit duidelijk. -De
oude edelman, die gedurende de afwe
zigheid van zijn zoon dien middag een
vrij ernstige hartaanval gehad had, was
in een estemming om aan de toekomst te
denken.
Wat dit huis noodig heeft, is een
vrouw en nu Jack ongedeerd uit den
oorlog is thuisgekomen, wordt het hoog
tijd voor hem om te trouwen en zich hier
te vestigen. Ik moet vanavond eens ern
stig met hem spreken, en de oude aristo
craat, op wien Jack niet in het minst ge
leek want Lord Perivale was klein,
mager en eenigszins rossig stond op
en liep met groote schreden het vertrek
op en neer.
Hij verwachtte zyn oude vriendin, de
Hertogin van Rochester, met haar nicht
je, Lady Olga, op de thee.
Haar leven lang, sinds zij eenig oor
deel des onderscheids had, was het meis
je, wier eenige ambitie het was zijn
schoondochter te worden, geleerd den
ouden man aangenaam te zijn.
Eigenlijk begon Lady Olga bang te
worden en eenigszins ongeduldig, door
verschillende redenen buiten haar schuld
hadden haar ouders haar absoluut onbe
middeld achtergelaten en was zij afhan
kelijk van de liefdadigheid van haar tan
te, die in den laatsten tijd herhaaldelijk
toespelingen had gemaakt op de hooge
kosten van het levensonderhoud en haar
dringend had aangeraden een huwelijks
aanzoek van Jack Perivale te bespoedi
gen.
Gedurende den oorlog was er nog
een reden voor uitstel, maar die is nu
voorbij. Heusch, kindlief, als je hem er
niet toe kunt brengen zich te verklaren,
moest je maar naar iemand anders uit
kijken, was de wijze raad der wereld-
sche, oude Hertogin.
Lady Olga's donkere, schitterende
schoonheid kwam op haar voordeeligst
uit door het vuurroode costuum met wit
bonten vos, dat zij droeg, toen zy bij
Lord Perivale binnentrad.
Het spijt mij zoo, maar tante moest
met zware hoofdpijn naar bed gaan, zoo
dat zij niet komen kon. Maar ik dacht,
dat U het wel prettig zoudt vinden als
Het scheepvaartverkeer van den
Nieuwen Waterweg, Rotterdam,
Hamburg en Antwerpen.
Gedurende de maand December zijn
te Hamburg binnengeloopen 1682
schepen met 1.598.205 netto tons tegen
1551 schepen met 1.648.026 netto tons
in 1931.
Wij laten hieronder een vergelijken
den staat volgen van de havenbewe
ging van den Nieuwen Waterweg, Rot
terdam, Hamburg en Antwerpen over
JanuariDecember.
Terwijl thans onder bepaalde voor
waarden reeds kostgangers van 21-
jarigen leeftijd tot de werkverschaf
fingen mogen worden toegelaten, kun
nen tijdens hun werkloosheid gehuw-
ik voor U kwam theeschenken.... zegt
U maar ja, vleide het kleine aristocraatje,
terwijl zij haar handschoenen uittrok en
ze achteloos als een balletje oprolde,
daardoor toonend, dat zij wit glacé hand
schoenen gewend was niet meer dan een
maal te dragen.
Jack Perivale's vader nam ieder detail
van haar slank, zorgvuldig gekleed fi
guurtje en iederen trek van het donkere,
mooie gezicht nauwkeurig in zich op.
Als Jack zich niet haast, zal een an
der hem voor zijn, dacht hij bij zich zelf.
En plotseling kwam het in hem op,
prachtige gelegenheid was om haar eens
te polsen in hoeverre zij geneigd was de
toekomstige Lady Perivale te worden.
Zich tot haar wendend, terwiil zij haar
glanzend hoofd over den suikerpot boog,
zei hij ernstig cn vriendelijker dan hij
gewoon was:
Kindlief, zul je me vergeven, wan
neer ik ie als vader een zeer persoonlijke
vraag stel?
Een vreemde ontroering maakte zich
van Lady Olga meester en de donkere
blos, die haar wangen overtoog. was niet
het gevolg van kinderlijke bedeesdheid,
zooals de oude man dacht, maar van
groote innerlijke opwinding, want haar
vlugge intuitie had haar doen begrijpen,
wat komen zou.
U weet wel, dat u mij alles moogt
vragen, beste oom James, alles wa' u
maar wilt, antwoordde zij met een lieve
stem, zich in eerbiedige aandacht tot
hem keerend en hem als familielid beti
telend, waar zij eigenlijk geen recht op
had, doch wat men haar vanaf haar pril
ste jeugd geleerd had.
De stem van den ouden edelman was
bijna om medelijden mee te hebben, toen
hij smeekend vroeg: Houd je van mijn
jongen, Olga? Als hy je zou vragen, zou
je dan „ja" zeggen?
Het welgevormde hoofd boog zich ge
heel in overeenstemming met de conven-
tioneele begrippen, die de oude heer
koesterde omtrent de houding van een
vrouw in een dergelijk geval.
Wordt vervolgd.