Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. l li liQiiscDe imlitrittlig. FEUILLETON Voor. Huiduitslag. Winkelnieuws. Als een open Boek 1iËÉStó Mol Gaat Alias NUMMER 15. ZATERDAG 18 FEBRUARI 1933. 56e JAARGANG Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Brieven, Ingezonden stokken, gelden ens. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.2B. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40, UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adresECHO. Prijs der Advertentiën: 10 cent per regel; minimum 1.50. Bi) contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Yrüdag des morgens om uiterlijk 9 uur IS ons bezit «Jjn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. VTegen de valschetheorleën. De muiieilj in 1 die jimmer genoeg, maar onvermijdelijk, zooveel »lacht« ffsis moest maken, zal velen misschien de oogen geopend hebben Zij heelt doen zien niet alleen, dat hel met de .«pre-kwoordelljke be trouwbaarheid bij de marine" nu niet zoo heel schitterend gesteld is en al lang gesteld moet geweest zijn. maar ook dat bij de autoriteit die deze woorden bezigde en bij vele hooge en lage cff eieren, de kijk op devenen waarmede ze geregeld omgaan, al heel slecht was. En allen hebben moeten concludeeren uit deze gebeurtenis en wat daaraan vooraf ging en wat daarop volgde, waarheen de voortwoekerende slechte invloed op de vloot en daarbuiten gevoerd heeft. De regeering zal zich daartegen moeten rlch en met alle kracht, wanneer er schoon schip gemaakt moet worden Maar zq zal evenmin mogen schromen het m^s te zetten In toestanden zooals die bestaan ook onder de olfl:leren en die ontoelaatbaar ztyn. O ficieren, die hun eed bijna verge'en die een lafheid toonen eenerzijds. maar zich anderzflds absoluut niet kunnen Indenken in de p'yche der mannen, wier superieuren zij zijn, met wien ze steeds verkeeren en die zij met een bee'je menschenkennis moesten ken nen. Ook de hoogste leiders hebben zich totaal in de marine vergist en ook dat is een ontzettende fout die zich thans wreekt. Maar de srijd die gestreden zal moeten worden tegen den kanker der voortdurende ophitserlj zal niet licht zijn, maar moet;eestreden worden. van „De Echo van het Zuiden". spreken tot U de groote voor- deelen die MOL U biedt Prima kwaliteiten Lage prl|zen Vakkundige bediening Volle garantie Tevredenheid. MOL bllift goedkoopar. Mm maakt verordeningen tegen weer- baarheldsvereenlgingen,tegen de fascls. ten misschien, maar late men beginnen met kracht tegen de ma-x si sche theo- rië i en wat daaraan vast zit, op tetreden De nationalisten en wat dies meer zij hebben toch geen muiterij ontketend en wanneer zij meer aanhangers krijgen ook in ons land, dan komt dat omdat men anderzijds te slap Is cm op te komen voor orde en gezag en tegen het marxisme. O i« volk verlangt dat aan die gezagf. ondermijning hoog en laag, in woord en geschrift, schier op elk terrein, een einde zal komen. En daaraan zullen de goedwillenden allen m >eten meewerken en niet be ginnen de noodig geoordeelde maat- regelen al bij voorbaat te veroordeelen en af »e b eken. 't Zil gaan In de toekomst om de leuze.voor of tegen 't gezag", .voor of tegen de revolutie", van welken kant die dan ook ontketend word dat mogen velen, nok onder ons, wel eens teidJge ovetwegen. DE BOM- Alea jecta est, de teerling is geworpen. Aldus lu dt een bekend Latljnsch spreekwoord, dat we In deze dagen zouden kunnen vervangen door een „de bom is geworpen". Wanneer de oude Romeinen getuigden van ,,alea jecta est", dan bedoelden ze daarmee te zeggen, dat de beslissing was geforceerd en er ru maar afge wacht moest worden, hoe de zaken zich zouden ontwikkelen. Het werpen van een bom op .de Zeven Provlnc:ën" was na een week van hooge spanning gelijk aan het werpen van een teerling. Er kon nu van alles gebeu'en. De muiters, zoo k >n men verwachten, zouden nrsschien het geweld met geweld trachten te keeren. Het verzet kon overslaan op andere schepen, de bom op „de Zeven Provlncëi" zou het begin nebben kunnen zijn van opstand en revolu'ie. Maar de bom kon óók beteekenen: herstel van het gezag, onderwerping van de muiters. En daartoe is hei Inderdaad gekomen. De bom oo „de Zeven Provinciën" zal in de geschiedenis van de toe komst nog vaak worden genoemd. Dat blQkt wel uit de sensatie, welke ze in de geschiedenis van den dag om zich heen heeft gespreid. Het was een ongelukkige bom. Allereerst om de betreurenswaardige noodzaak van ze te moeten werpen. Dan om haar bloedig t ff fCt. En ten slotte om de demagogische propaganda, welke ze wekte. Het bloedig ff ct betreuren we albmaal; zelfs degene, die de bom omlaag wierp, zal er leed van hebben Leed. hetwelk niet bedoeld was, maar Wasch de aangedane plaatsen met warm water en PuroUeep, droog daarna voorzicntig af, doe er dan wat Pu»ol op en strooi daar over heen nog wat Purolpoeder. Herhaal dit e.ken dag, zoolang het noodig is. door de slachiuff;rs zelve was afge dwongen. De demagoelsche propaganda, welke van zekere zijde na 'I gebeurde werd gevoerd, ls onverantwoordelijk. In de eerste plaats voor commu nisten, die ten deze den grootsten mond toonden. Wat de autoriteiten tegenover de muiters hebben gedaan, ts tenslotte een houding, waarvan de communisten voor zich de volle consrq rentte zouden aanvaarden, indien zij de gezagdragers waren. Sch-rper nog staan de zaken. Er ts In Rusland veel en veel minder noodig om als muiter te worden aangemerkt en wie er als zoodanig wordt be schouwd, krijgt heeiemaat geen kans om aan het noollot van den dood te ontkomen. De muiters tegen het N 'derlandsch gezag ztjn veel milder behandeld, dan In Rusland ooit iemand zou worden, die van contra-revolutlon- nalre oogmerken wordt belicht. Naast de communisten hebben ook de socialisten in het werpen van een bom op .de Zeven Provlncë san- leiding gevonden om een bulderende protestactie te beginnen tegen de autoriteiten, die van .moord" en het „onnoodig aanrichten van een bloed bad" worden beschuldigd. Wal hadden zij dan gewild Ze geven tenminste toe, dat de muiterij een oi bezonnen daad was, maar meenen. dat geen bloedig geweld tegen de ops'andlgen had aangewend mogen worden, nu ook de muiters niet van zins schenen te zijn om gewelddadig op te treden. Naar het Engelsch van Mrs. Patrick MacGill. (Nadruk verboden). HOOFDSTUK 16. HETTY GEEFT HAAR BELOFTE TEN TWEEDENMALE. Hetty's teleurstelling, die te hevig was om te kunnen verbergen, ging voor Max Reiss niet verloren, hoewel hij haar toch lachend, met uitgestrekte armen tegemoet kwam. Welkom in Zeezicht, Hetty! Wat heb ik een verduivelde moeite gehad om iemand te krijgen, die je wou hel pen met de verdwijningstruc. Maar je hebt het er goed afgebracht en hier zullen ze je niet vinden, ook al zoeken ze zich blind. Hij praatte aan een stuk door, ter- wijl hij Hetty hielp haar mantel uit doen en toen ging hij haar voor naar een aardige kleine kamer, waar het jonge meisje een tweede en nog hef tiger verrassing wachtte. Bij het vuur, met zijn kortgeknipt hoofd op zijn hand leunend, zat haar vader. Hij sprong op, toen Hetty binnen kwam en in het volgend oogenblik lag zij in zijn armen en werd haar gelaat bedekt met teedere kussen. Mijn kleine meisje! Mijn eigen lief dochtertje!, stamelde Robert Lo ring gebroken. Vader!, was alles wat Hetty kon uitbrengen en zij snikte zacht, maar al haai* gevoelens werden toch over- heerscht door die ééne gedachte: „Jack heeft mij in den steek gelaten! Wat zijn vader gezegd heeft, was de waar heid." Mijnheer Reiss is een buitenge woon man; de braafste man, dien ik ooit ontmoet heb. Hij verdient al het geluk, dat een mensch in zijn leven maar hebben kan alles, zei Hetty's vader met de sporen van zijn oude enthousiasme en blind vertrouwen in de goedheid van anderen. Heeft... heeft... Mijnheer Reiss u dan geholpen, vader?, vroeg Hetty na een korte stilte. Er klonk een groote mate van be wondering in de holle stem, die toonde dat dit heerschap geen tijd verloren had laten gaan om hij haar vader in den gunst te komen, toen hij ant woordde: Nadat ik van je weg was gegaan, probeerde ik over den heuvel te komen, maar juist toen ik die po ging wilde wagen, werd ik aangehou den door iemand, die mij vroeg wat ik in dat huis gedaan had om het op zoo'n eigenaardige manier te moeten verlaten; bijna had ik hem aangeval- len Want ieder wordt als een vijand beschouwd door hem die bezig is uit de gevangenis te vluchten maar plotseling blies de wind mijn jas open en zag hij den breeden pijl op mijn kleeren. Hij had medelijden met me en bood aan mij te helpen. De hemel moet hem op mijn pad gestuurd heb ben, want naderhand hoorde ik, dat hij jou kende en je arme moeder ook ge kend heeft." Robert Loring's stem stokte en zijn oogen werden vochtig bij de herinne ring aan zijn vrouw. Had hij slechts even onder het glimlachende masker van Max Reiss kunnen zien, dan zou hij zijn woorden gauw teruggenomen hebben. Max Reiss was altijd bereid een veroordeelde te helpen; alleen zij, over wie hij op deze wijze eenigen in vloed had, konden hem van nut zijn. Hetty drong de tranen, die zich in haar oogen drongen, terug en trachtte haar stem te beheerschen, toen zij ant woordde: Ja, zeker, kende hij moe der; hij heeft haar geld geleend en ons huis met alles wat het bevat, be hoort hem. O, dat wist ik nietmaar toch moet hij een brave man zijn, om iemand die in zoo'n neteligen toestand als ik ben, te helpen; en ik kan het hem met niets vergelden, met heelemaal niets. Een oprecht verdriet klonk uit de woorden van den man, die al vaker de dupe was geweest van zijn goedgeloovigheid. Het viel Hetty niet moeilijk te raden, op welke wijze Max Reiss die schuld betaald wenschte te zien; maar zij was te rampzalig en te vermoeid om met haar vader meer daarover te spreken. Max Reiss kwam minzaam glim lachend de kamer binnen. Hij werd gevolgd door een oudere vrouw, met net gladgestreken grijs haar, vriende lijke blauwe oogen, maar de meest versteende gezichtsuitdrukking, die Hetty ooit gezien had. Weldra ont dekte zij de reden daarvan: de vrouw was doofstom; zonder twijfel was dat in de oogen van Max Reiss haar groot ste aantrekkelijkheid. Ik dacht, dat ik jullie maar even alleen moest laten, zei hij vriendelijk, terwijl hij een stoel hij de tafel trok en de vrouw door vlugge teekens te verstaan gaf, dat zij het blad met ont bijt, dat zij droeg, neer moest zetten. Je zult hier zoo veilig zijn als wat, ging hij voort, terwijl hij haar koffie inschonk en haar handig van warme ham met spiegeleieren bedien de. Ik kan niets eten, dank u wel mijnheer Reiss, maar ik heb geen hon ger, zei Hety met een afwezige stem. Haar eetlust was verdwenen; weer had het Noodlot haar beroofd van haar eenige kans op geluk. Maar kindje, dat gaat niet; kom, wees flink; laat je vader zien, dat hij een dochter heeft, waar moed en spi rit in zit, want jty bent niet zoo'n slap niemendalletje als de meeste vrouwen; daarvoor kan ik instaan, mijnheer Lo ring; en met een bewonderenden blik op Hetty, k'opte hij haar vader op den schouder. Waar zijn de kinderen, vader? zei Hettij, toen zij spreken kon. Haar vader wierp Max Reiss een dankbaren blik toe en antwoordde: Dank zij onzen bevrijder, slapen de kleine schatten rustig en wel hier boven. Mijnheer Reiss heeft ze afge haald van een vriendelijken politie agent, die ze tijdelijk verzorgde. Ikj moet naar ze kijken, zei Hetty opstaand. t Zij was blij een reden te hebben om de kamer te verlaten, want zij had een gevoel of zij het zou moeten uit schreeuwen, als zij nog langer bij de twee mannen bleef, die haar samen zoo volkomen in hun macht hadden. Wacht even, dan zal juffrouw Wright met je naar boven gaan. Na tuurlijk zul je je wel wat willen op- frisschen; daar had ik eerder aan moe ten denken; nu zie je eens hoe weinig ik aan damesbezoek gewend hen, liet Max Reiss er met een poging tot schertsen op volgen, terwijl hij op de bel drukte. Voor Robert Loring beteekenden de ze woorden niets anders dan een uiting van overmatige vriendelijkheid, maar Hetty huiverde ervan. Zij zag den blik van bewondering in de donkere oogen, die schenen te doorboren en zij kende het leelijke verraderlijke karakter, dat achter zijn zoogenaamde weldadigheid verscholen was, van dien woekeraar, die de oor zaak was van zooveel ellende. De doof-stomme vrouw verscheen en knikte vriendelijk tegen Hetty in ant woord op haar meesters gebarentaal; zij ging haar voor op een smalle, met zeil belegde trap, naar een klein, maar vroolijk en keurig slaapkamertje, i In de kamer was alles, wat men met mogelijkheid noodig zou kunnen heb ben, maar de kinderen waren er niet en Hetty keerde zich om om te vra gen waar zij waren. De vrouw scheen haar gedachten te raden, want zij knikte herig met haar hoofd in de richting van de tegenover liggende kamer en bracht Hetty daar heen. Chick lag plat op zijn rug, met zoo als gewoonlijk de uitdrukking van he vige piin op zijn smal bleek gezichtje, maar Dumpling zat, met haar zonnige vroolijkheid op den rand van zijn bed zich te kleeden. De beide kinderen slaakten vreugde kreten, toen zij hun zuster zagen; ten minste Chick slaakte een kreet; het geluid, dat Dumpling voortbracht zou men eerder een schreeuw kunnen noe men. Wordt vervolgd. De Echo van het Zuiden. Waalwpsck en Langstraatscbe Conraotj Vraagt gratis proeiwasch met de VELO Wat da' H"t |ava e«kader was 17)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1933 | | pagina 1