Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
l
li
liQiiscDe imlitrittlig.
FEUILLETON
Voor.
Huiduitslag.
Winkelnieuws.
Als een open Boek
1iËÉStó
Mol
Gaat
Alias
NUMMER 15.
ZATERDAG 18 FEBRUARI 1933.
56e JAARGANG
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stokken, gelden ens.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.2B.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40,
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adresECHO.
Prijs der Advertentiën:
10 cent per regel; minimum 1.50.
Bi) contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Yrüdag des morgens om uiterlijk 9 uur
IS ons bezit «Jjn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
VTegen de valschetheorleën.
De muiieilj in 1 die jimmer
genoeg, maar onvermijdelijk, zooveel
»lacht« ffsis moest maken, zal velen
misschien de oogen geopend hebben
Zij heelt doen zien niet alleen, dat
hel met de .«pre-kwoordelljke be
trouwbaarheid bij de marine" nu niet
zoo heel schitterend gesteld is en al
lang gesteld moet geweest zijn. maar
ook dat bij de autoriteit die deze
woorden bezigde en bij vele hooge en
lage cff eieren, de kijk op devenen
waarmede ze geregeld omgaan, al heel
slecht was.
En allen hebben moeten concludeeren
uit deze gebeurtenis en wat daaraan
vooraf ging en wat daarop volgde,
waarheen de voortwoekerende slechte
invloed op de vloot en daarbuiten
gevoerd heeft.
De regeering zal zich daartegen
moeten rlch en met alle kracht, wanneer
er schoon schip gemaakt moet worden
Maar zq zal evenmin mogen schromen
het m^s te zetten In toestanden zooals
die bestaan ook onder de olfl:leren en
die ontoelaatbaar ztyn.
O ficieren, die hun eed bijna verge'en
die een lafheid toonen eenerzijds. maar
zich anderzflds absoluut niet kunnen
Indenken in de p'yche der mannen,
wier superieuren zij zijn, met wien ze
steeds verkeeren en die zij met een
bee'je menschenkennis moesten ken
nen.
Ook de hoogste leiders hebben zich
totaal in de marine vergist en ook dat
is een ontzettende fout die zich thans
wreekt.
Maar de srijd die gestreden zal
moeten worden tegen den kanker der
voortdurende ophitserlj zal niet licht
zijn, maar moet;eestreden worden.
van „De Echo van het Zuiden".
spreken tot U de groote voor-
deelen die MOL U biedt
Prima kwaliteiten
Lage prl|zen
Vakkundige bediening
Volle garantie
Tevredenheid.
MOL bllift goedkoopar.
Mm maakt verordeningen tegen weer-
baarheldsvereenlgingen,tegen de fascls.
ten misschien, maar late men beginnen
met kracht tegen de ma-x si sche theo-
rië i en wat daaraan vast zit, op tetreden
De nationalisten en wat dies meer
zij hebben toch geen muiterij ontketend
en wanneer zij meer aanhangers krijgen
ook in ons land, dan komt dat omdat
men anderzijds te slap Is cm op te
komen voor orde en gezag en tegen
het marxisme.
O i« volk verlangt dat aan die gezagf.
ondermijning hoog en laag, in woord
en geschrift, schier op elk terrein, een
einde zal komen.
En daaraan zullen de goedwillenden
allen m >eten meewerken en niet be
ginnen de noodig geoordeelde maat-
regelen al bij voorbaat te veroordeelen
en af »e b eken.
't Zil gaan In de toekomst om
de leuze.voor of tegen 't gezag",
.voor of tegen de revolutie", van
welken kant die dan ook ontketend
word dat mogen velen, nok onder
ons, wel eens teidJge ovetwegen.
DE BOM-
Alea jecta est, de teerling is
geworpen. Aldus lu dt een bekend
Latljnsch spreekwoord, dat we In deze
dagen zouden kunnen vervangen door
een „de bom is geworpen". Wanneer
de oude Romeinen getuigden van
,,alea jecta est", dan bedoelden ze
daarmee te zeggen, dat de beslissing
was geforceerd en er ru maar afge
wacht moest worden, hoe de zaken
zich zouden ontwikkelen.
Het werpen van een bom op .de
Zeven Provlnc:ën" was na een week
van hooge spanning gelijk aan het
werpen van een teerling. Er kon nu
van alles gebeu'en. De muiters, zoo
k >n men verwachten, zouden nrsschien
het geweld met geweld trachten te
keeren. Het verzet kon overslaan op
andere schepen, de bom op „de
Zeven Provlncëi" zou het begin
nebben kunnen zijn van opstand en
revolu'ie.
Maar de bom kon óók beteekenen:
herstel van het gezag, onderwerping
van de muiters. En daartoe is hei
Inderdaad gekomen.
De bom oo „de Zeven Provinciën"
zal in de geschiedenis van de toe
komst nog vaak worden genoemd.
Dat blQkt wel uit de sensatie, welke
ze in de geschiedenis van den dag
om zich heen heeft gespreid.
Het was een ongelukkige bom.
Allereerst om de betreurenswaardige
noodzaak van ze te moeten werpen.
Dan om haar bloedig t ff fCt.
En ten slotte om de demagogische
propaganda, welke ze wekte.
Het bloedig ff ct betreuren we
albmaal; zelfs degene, die de bom
omlaag wierp, zal er leed van hebben
Leed. hetwelk niet bedoeld was, maar
Wasch de aangedane plaatsen met warm water
en PuroUeep, droog daarna voorzicntig af,
doe er dan wat Pu»ol op en strooi daar over
heen nog wat Purolpoeder. Herhaal dit e.ken
dag, zoolang het noodig is.
door de slachiuff;rs zelve was afge
dwongen.
De demagoelsche propaganda, welke
van zekere zijde na 'I gebeurde werd
gevoerd, ls onverantwoordelijk.
In de eerste plaats voor commu
nisten, die ten deze den grootsten
mond toonden. Wat de autoriteiten
tegenover de muiters hebben gedaan,
ts tenslotte een houding, waarvan de
communisten voor zich de volle
consrq rentte zouden aanvaarden,
indien zij de gezagdragers waren.
Sch-rper nog staan de zaken. Er ts
In Rusland veel en veel minder noodig
om als muiter te worden aangemerkt
en wie er als zoodanig wordt be
schouwd, krijgt heeiemaat geen kans
om aan het noollot van den dood
te ontkomen. De muiters tegen het
N 'derlandsch gezag ztjn veel milder
behandeld, dan In Rusland ooit iemand
zou worden, die van contra-revolutlon-
nalre oogmerken wordt belicht.
Naast de communisten hebben ook
de socialisten in het werpen van een
bom op .de Zeven Provlncë san-
leiding gevonden om een bulderende
protestactie te beginnen tegen de
autoriteiten, die van .moord" en het
„onnoodig aanrichten van een bloed
bad" worden beschuldigd.
Wal hadden zij dan gewild
Ze geven tenminste toe, dat de
muiterij een oi bezonnen daad was,
maar meenen. dat geen bloedig geweld
tegen de ops'andlgen had aangewend
mogen worden, nu ook de muiters
niet van zins schenen te zijn om
gewelddadig op te treden.
Naar het Engelsch
van
Mrs. Patrick MacGill.
(Nadruk verboden).
HOOFDSTUK 16.
HETTY GEEFT HAAR BELOFTE
TEN TWEEDENMALE.
Hetty's teleurstelling, die te hevig
was om te kunnen verbergen, ging
voor Max Reiss niet verloren, hoewel
hij haar toch lachend, met uitgestrekte
armen tegemoet kwam.
Welkom in Zeezicht, Hetty! Wat
heb ik een verduivelde moeite gehad
om iemand te krijgen, die je wou hel
pen met de verdwijningstruc. Maar je
hebt het er goed afgebracht en hier
zullen ze je niet vinden, ook al zoeken
ze zich blind.
Hij praatte aan een stuk door, ter-
wijl hij Hetty hielp haar mantel uit
doen en toen ging hij haar voor naar
een aardige kleine kamer, waar het
jonge meisje een tweede en nog hef
tiger verrassing wachtte.
Bij het vuur, met zijn kortgeknipt
hoofd op zijn hand leunend, zat haar
vader.
Hij sprong op, toen Hetty binnen
kwam en in het volgend oogenblik lag
zij in zijn armen en werd haar gelaat
bedekt met teedere kussen.
Mijn kleine meisje! Mijn eigen
lief dochtertje!, stamelde Robert Lo
ring gebroken.
Vader!, was alles wat Hetty kon
uitbrengen en zij snikte zacht, maar al
haai* gevoelens werden toch over-
heerscht door die ééne gedachte: „Jack
heeft mij in den steek gelaten! Wat
zijn vader gezegd heeft, was de waar
heid."
Mijnheer Reiss is een buitenge
woon man; de braafste man, dien ik
ooit ontmoet heb. Hij verdient al het
geluk, dat een mensch in zijn leven
maar hebben kan alles, zei Hetty's
vader met de sporen van zijn oude
enthousiasme en blind vertrouwen in
de goedheid van anderen.
Heeft... heeft... Mijnheer Reiss u
dan geholpen, vader?, vroeg Hetty na
een korte stilte.
Er klonk een groote mate van be
wondering in de holle stem, die toonde
dat dit heerschap geen tijd verloren
had laten gaan om hij haar vader in
den gunst te komen, toen hij ant
woordde: Nadat ik van je weg was
gegaan, probeerde ik over den heuvel
te komen, maar juist toen ik die po
ging wilde wagen, werd ik aangehou
den door iemand, die mij vroeg wat
ik in dat huis gedaan had om het op
zoo'n eigenaardige manier te moeten
verlaten; bijna had ik hem aangeval-
len Want ieder wordt als een vijand
beschouwd door hem die bezig is uit
de gevangenis te vluchten maar
plotseling blies de wind mijn jas open
en zag hij den breeden pijl op mijn
kleeren. Hij had medelijden met me
en bood aan mij te helpen. De hemel
moet hem op mijn pad gestuurd heb
ben, want naderhand hoorde ik, dat hij
jou kende en je arme moeder ook ge
kend heeft."
Robert Loring's stem stokte en zijn
oogen werden vochtig bij de herinne
ring aan zijn vrouw. Had hij slechts
even onder het glimlachende masker
van Max Reiss kunnen zien, dan zou
hij zijn woorden gauw teruggenomen
hebben. Max Reiss was altijd bereid
een veroordeelde te helpen; alleen zij,
over wie hij op deze wijze eenigen in
vloed had, konden hem van nut zijn.
Hetty drong de tranen, die zich in
haar oogen drongen, terug en trachtte
haar stem te beheerschen, toen zij ant
woordde: Ja, zeker, kende hij moe
der; hij heeft haar geld geleend en
ons huis met alles wat het bevat, be
hoort hem.
O, dat wist ik nietmaar toch moet
hij een brave man zijn, om iemand die
in zoo'n neteligen toestand als ik ben,
te helpen; en ik kan het hem met niets
vergelden, met heelemaal niets. Een
oprecht verdriet klonk uit de woorden
van den man, die al vaker de dupe
was geweest van zijn goedgeloovigheid.
Het viel Hetty niet moeilijk te raden,
op welke wijze Max Reiss die schuld
betaald wenschte te zien; maar zij was
te rampzalig en te vermoeid om met
haar vader meer daarover te spreken.
Max Reiss kwam minzaam glim
lachend de kamer binnen. Hij werd
gevolgd door een oudere vrouw, met
net gladgestreken grijs haar, vriende
lijke blauwe oogen, maar de meest
versteende gezichtsuitdrukking, die
Hetty ooit gezien had. Weldra ont
dekte zij de reden daarvan: de vrouw
was doofstom; zonder twijfel was dat
in de oogen van Max Reiss haar groot
ste aantrekkelijkheid.
Ik dacht, dat ik jullie maar even
alleen moest laten, zei hij vriendelijk,
terwijl hij een stoel hij de tafel trok
en de vrouw door vlugge teekens te
verstaan gaf, dat zij het blad met ont
bijt, dat zij droeg, neer moest zetten.
Je zult hier zoo veilig zijn als
wat, ging hij voort, terwijl hij haar
koffie inschonk en haar handig van
warme ham met spiegeleieren bedien
de.
Ik kan niets eten, dank u wel
mijnheer Reiss, maar ik heb geen hon
ger, zei Hety met een afwezige stem.
Haar eetlust was verdwenen; weer
had het Noodlot haar beroofd van haar
eenige kans op geluk.
Maar kindje, dat gaat niet; kom,
wees flink; laat je vader zien, dat hij
een dochter heeft, waar moed en spi
rit in zit, want jty bent niet zoo'n slap
niemendalletje als de meeste vrouwen;
daarvoor kan ik instaan, mijnheer Lo
ring; en met een bewonderenden blik
op Hetty, k'opte hij haar vader op den
schouder.
Waar zijn de kinderen, vader? zei
Hettij, toen zij spreken kon.
Haar vader wierp Max Reiss een
dankbaren blik toe en antwoordde:
Dank zij onzen bevrijder, slapen
de kleine schatten rustig en wel hier
boven. Mijnheer Reiss heeft ze afge
haald van een vriendelijken politie
agent, die ze tijdelijk verzorgde.
Ikj moet naar ze kijken, zei Hetty
opstaand. t
Zij was blij een reden te hebben om
de kamer te verlaten, want zij had een
gevoel of zij het zou moeten uit
schreeuwen, als zij nog langer bij de
twee mannen bleef, die haar samen zoo
volkomen in hun macht hadden.
Wacht even, dan zal juffrouw
Wright met je naar boven gaan. Na
tuurlijk zul je je wel wat willen op-
frisschen; daar had ik eerder aan moe
ten denken; nu zie je eens hoe weinig
ik aan damesbezoek gewend hen, liet
Max Reiss er met een poging tot
schertsen op volgen, terwijl hij op de
bel drukte.
Voor Robert Loring beteekenden de
ze woorden niets anders dan een uiting
van overmatige vriendelijkheid, maar
Hetty huiverde ervan.
Zij zag den blik van bewondering
in de donkere oogen, die schenen te
doorboren en zij kende het leelijke
verraderlijke karakter, dat achter zijn
zoogenaamde weldadigheid verscholen
was, van dien woekeraar, die de oor
zaak was van zooveel ellende.
De doof-stomme vrouw verscheen en
knikte vriendelijk tegen Hetty in ant
woord op haar meesters gebarentaal;
zij ging haar voor op een smalle, met
zeil belegde trap, naar een klein, maar
vroolijk en keurig slaapkamertje,
i In de kamer was alles, wat men met
mogelijkheid noodig zou kunnen heb
ben, maar de kinderen waren er niet
en Hetty keerde zich om om te vra
gen waar zij waren.
De vrouw scheen haar gedachten te
raden, want zij knikte herig met haar
hoofd in de richting van de tegenover
liggende kamer en bracht Hetty daar
heen.
Chick lag plat op zijn rug, met zoo
als gewoonlijk de uitdrukking van he
vige piin op zijn smal bleek gezichtje,
maar Dumpling zat, met haar zonnige
vroolijkheid op den rand van zijn bed
zich te kleeden.
De beide kinderen slaakten vreugde
kreten, toen zij hun zuster zagen; ten
minste Chick slaakte een kreet; het
geluid, dat Dumpling voortbracht zou
men eerder een schreeuw kunnen noe
men. Wordt vervolgd.
De Echo van het Zuiden.
Waalwpsck en Langstraatscbe Conraotj
Vraagt gratis proeiwasch met de VELO
Wat da' H"t |ava e«kader was
17)