Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
i
FEUILLETON
n
k
Winkelnieuws.
Voor
Sorteeringen voltallig
Prijzen concurrensfêe -»■
Kwaliteiten prima, -*
Achter de wolken
schijnt de zon.
MOL bllfft goedkooper.
NUMMER 42.
ZATERDAG 20 MEI 1933.
66e JAARGANG
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE
STOOMDRUKKERIJ
ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adresECHO.
Prijs der Advertentiën
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
ROOSEVELT'S BOODSCHAP.
Het belang van president Roosevelt's
Boodschap aan de Wereld, gebracht
op den vooravond van den Volken-
bonds— of Vredesdag, kan niet gauw
worden overschat. Roosevelt heeft zich
tot tolk gemaakt van 's werelds vredes-
roep, van der menschheid afgrijzen van
nieuw oorlogsgevaar. Roosevelt's Bood
schap is een hartekreet; ze vertegen
woordigt zijn verlangen om den vrede
als een dwang op de volkeren te
drukken.
Zeker, het is maar weer een „Bood-
schap", een „frase", gelijk Locarno een
frase was en gelijk slechts een frase
de eenlge bezieling vormde van het
Kellogg-pact. En het voornaamste
in schijn het voornaamste 1 wat
Roosevelt van de wereld vraagt, is
nóg weer eens zoo'n frase in een
plechiige overeenkomst va3t te leggen,
in een heilig non-agressie-pact, een
ernstige overeenkomst om elkaar niet
aan te vallen.
Men zou dus geneigd zijn om te
constateeren, dat Roosevelt slechts een
nieuwe papieren belofte zou toegevoegd
willen zien aan dergelijke voorgaande.
Maar dezen keer is het toch inder
daad méér dan dat alleen. En daarom
is er méér hoop op vrede en allereerst
op geleidelijke ontwapening.
Roosevelt, en met hem het volk der
Vereen. Staten, hebben vermoedelijk
leeren inzien dat de wereld te slecht
is om zien door papieren beloften alléén
gebonden te achten. De twee oorlog-
voerende partijen in Zuid-Amerika,
Paraguay en Bolivia, zijn immers
Volkenbondsleden. De groote mogend
heden in Azië, die zoo bloedig hun
„conflict" uitvechten, zijn Volkenbonds-
Zorgt er voor dat, als de zon
doorbreekt, U gereed is met uw
Zomergarderobe.
Bij MOL gaan wij koopen
Dat zij de leus
Voor wie slechts nadenkt
Bestaat er geen keus.
leden. Als alle bedoelde machten zijn
ook zij door de plechtige onderteekenlng
door hun regeerlngsgemachtigden van
het Keliogg-pact, gehouden om geen
strijd legen elkaar te voeren. Maar ze
doen het. Door het Verdrag van Ver
sailles zijn de vroegere geallieerde
mogendheden gehouden om te ont
wapenen. Maar ze doen het niet.
Duitschland mag ingevolge hetzelfde
Verdrag tot geen herbewapening over
gaan. Maar Duitschland ontduikt de
betreffende bepalingen door haar her
bewapening met lichamelijke sport
beoefening te camoufleeren.
De Vereen. Staten hebben gemeend
dat ze met de bevordering van plech
tige Vredestractaten op de goedkoopste
wijze van den vredesplicht af waren.
Hier hebben jullie het Kellogg-pact. zoo
heeft Uncle Sam tot zijn Europeesche
vrienden gezegd, en wat je nu verder
met elkaar mocht hebben, dat moet
je ook onder elkaar maar uitmaken*
Dat juist echter dreigt op vechten uit
te ioopenl
De Vereen. Staten hebben eindelijk
beseft dat ze niet afzijdig kunnen blij
ven van het practische Vredeswerk,
d.l. aan het geweld, dat noodig is om
den oorlog gebannen te houden.
In Europa houden tegenstrijdige be-
langen de volkeren in twee groepen
verdeeld. De samenstelling der groepen
is niet altijd gelijk, maar varieert met
de ontwikkeling der onderscheidene
belangen. De groepensterkte belanceert
in evenwicht. Zoo gauw één groep
overweldigd dreigt te worden, interes
seert een z g. buitenstaande grootmacht,
in vele gevallen Engeland, zich voor
de zwakkere combinatie, niet uit liefde
of medelijden voor wat zwak is, maar
uit vrees voor de opkomst van wat
sterk wordt geacht. Dan is het even
wicht er weer, méar elke lichte
verstoring daarvan, al zou ze maar
vermeend zijn, kan tot oorlogsconfllc
ten leiden.
In zulke omstandigheden moet er
een buiten-Europeesche grootmacht
wezen om met de macht van haar
geld c»i goed, van haar techniek en
menschenmaterlaal de schaal der Euro
peesche machtsverhoudingen In den
juisten stand te houden, d.w.z. niet te
doen overslaan naar links of rechts,
maar in het midden der gerechtigheid
te houden.
De Vereen. Staten hebben zich daad
werkelijk voor het behoud van den
Europeeschen Vrede en voor In'erna.
tionale ontwapening geïnteresseerd.
Dat is het belang van Roosevelt's
jongste Boodschap.
OelQk president Wilson eens 14
van „De Echo van het Zuiden".
Uit hei Engelsch van
Joseph Hocking
(Nadruk verboden).
10.
Voor zijn vertrek uit Plymouth had
hij in tweestrijd verkeerd of hij tele
grafisch zijn komst zou aankondigen.
Maar hij had dit achterwege gelaten,
nog altijd had hij geen besluit genomen
vertelde hij zichzelf.
Petherick, Petherick, galmde de
stem van den hoofdconducteur, toen
de boemeltrein voor den zooveelsten
keer stopte, nu aan een landelijke hal
te met een vriendelijk, witgepleisterd
miniatuur stationsgebouwtje.
Ralph Endellion's hart klopte in
zijn keel ten laatste had die be-
heerschte kalmte, die hij al deze we
ken geen moment verloren had, hem
in den steek gelaten. Hij durfde den
sprong niet wagen. Toch stapte hij uit
den trein en wachtte, terwijl de kruier
zijn bagage uit de coupé haalde.
Ik zal naar de Manor gaan als
een vreemde, overlegde hij, en vertel
len dat ik aan Dulverton's sterfbed
heb gestaan. Dat is een alleszins rede
lijk excuus voor mijn komst.
Wel alle menschen, mijn kop er
af als dat meneer Robert niet is! Hij
is het, zoo zeker als wat!
Hij keek in de richting, waaruit de
stem klonk en zag den halte-chef, die
als overwegwachter zijn carrière be
gonnen, niet lang geleden van assis
tent tot deze gewichtige functie bevor
derd was.
Welkom thuis, mijnheer Robert,
het doet me plezier u gezond en wel
te zien. Kent u me niet meer, meneer?
Ik ben Henry Broy, al meer dan twin
tig jaar werk ik hier op het station.
Herinnert u zich de kwajongensstre
ken niet meer, waarmee u me het le
ven placht zuur te maken.
Een breede, gemoedelijke lach trok
over het verweerde gezicht van den
spoorwegbeambte.
Je herkent me dus? vroeg En-
dellion.
Of ik u herken, meneer? Uit dui
zenden zou ik u herkend hebben! Zoo
dra ik u zag, wist ik dat meneer Robert
was thuisgekomen. U bent ouder en
forscher geworden, maar het gezicht
is hetzelfde gebleven. Dat verandert
in zeven jaren niet.
De uitspraak van den halte-chef
was beslissend voor den loop, die En
dellion's leven verder nemen zou.
Ze schijnen allemaal samen te
spannen om mij, of ik wil of niet, tot
Robert Dulverton te bombardeeren,
peinsde hij. We zullen de dingen dan
maar nemen, zooals ze zijn. En daarop
luid, den halte-chef de hand toeste
kend Wel Henry, hoe gaat het? Aar
dig dat jij de eerste bent om me te
verwelkomen.
Weten ze op het huis dat u komt
meneer?
Neen Henrv, ik wilde ze verras
sen.
-Echt iets voor u, meneer Robert.
Uw oom en uw neef zullen wel gauw
hun biezen pakken als ze u zien. Het
zal een heele schok voor ze zijn.
Dacht je dat, Henrv?
Nou en of. Maar dat kan geen
kwaad, er zal tenminste weer wat le
ven in de brouwerij komen, nu u thuis
bent.
Kun je mij een rijtuig bezorgen,
Henry?
Zonder mankeeren, meneer Ro
bert. Henny Yelland leeft nog dat
had u waarschijnlijk niet gedacht
en Katern Ann ook. Hij rijdt nog altijd
lustig met zijn ouden knol, die schijnt
net als z'n baas het eeuwige leven te
hebben. Het gaat wel op een sukkel
drafje, maar het gaat toch. U bent
toch niet te grootsch om met Henry
zijn rammelenden bokkewagen te rij
den, meneer Robert? Vroeger had U
er schik genoeg in om er stiekum ach
teraan te hangen.
Wat denk je wel van me, man.
Ik kan me geen luisterrijker intocht
voorstellen dan in Henry's oude ram
melkast, antwoordde Endellion vroo-
lijk. De manier waarop de halte-chef
hem zonder een spoor van aarzeling
j als den erfgenaam van Dulverton Ma-
nor geaccepteerd had, had hem niet
weinig opgemonterd.
Enkele minuten later, met de uit
bundige dankbetuigingen van hel sta-
tionspersoneel nog naklinkend in zijn
ooren, want hij had deze hartelijke
lieden inderdaad vorstelijk bedacht,
zat hij in Henry Yelland's aftandsch
vehikel, op weg naar Dulverton Ma-
nor.
HOOFDSTUK VII.
Het oordeel van Peters.
Henny Yelland of Enny, zooals hij
gewoonlijk werd genoemd, was een
klein, uitgedroogd manneke, dat een
schamel stuk brood verdiende met het
bewerken van zijn lapje grond en het
verrichten van alle voorkomende
transportwerkzaamheden met zijn in
den heelen omtrek bekenden rossiant,
tl even ud en verschrompeld als hij
zelf. Ennv was om drie dingen ver
maard: eerstens om zijn eigenaarschap
van het bovengenoemde oude beestje
waarschijnlijk de Nestor der paarden
uit het Graafschap, ten tweede om
het bezit van een echtgenoote, voor
wie hij in bestendige en doodelijke
vrees verkeerde, in de derde en laat
ste plaats als een niets- en niemand
ontziende kletskous.
Toen Endellion instapte, had de
dorpskoetsier-landbouwer verschei
dene seconden zijn slimme oogjes uit-
vorschend laten rusten op het gelaat
en de gestalte van zijn passagier en
nauwelijks had het rijtuig zich in
beweging gezet of hij begon de conver
satie:
Het doet me plezier, dat u me
nog kende, meneer Robert.
Alsof men iemand als jou zou
kunnen vergeten, Enny. Hoe gaat het
met Katern Ann?
Dat is aardig van u, dat u aan
haar ook nog denkt. Ze zal er mach
tig trotsch op wezen als ze het hoort.
Ik kom haar eens gauw opzoe
ken, hoor, hernam .Endellion. Hij
i dacht er over om naar de kinderen te
informeeren, maar hij wist niet zeker
of hij zich daarbij niet op glad ijs
waagde. Maar dank zij de mededee-
lingen van den halte-chef, was er niet
I het minste gevaar aan verhonden naar
den welstand van Katern Ann, ontwij
felbaar Enny's wederhelft, te vragen.
U bent veranderd, meneer Robert,
maar ik herkende u oogenblikkelijk.
Even een pauze, toen vervolgde de
spraakzame oude: We dachten dat u
nooit weer terug zoudt komen.er
i
punten decreteerde voor het herstel
van den vrede In Europa, zoo schreef
Roosevelt om thans 4 punten voor
ten behoeve van het behoud van dien
vrede.
1. Ontwapeningsmaatregelen in den
geest van het plan—Mac Donald.
2. Overeenstemming omtrent volgen
de etappes van ontwapening.
3. Zoolang over de volgende etappes
nog geen overeenstemming is bereikt,
mag de bewapenlngsgrent van de eerste
etappe niet worden overschreden. Op
den ontwapenlngsweg zij slechts één
richting mogelijk: voorwaarts!
4. Nogmaals sluiten de naties een
plechtig non-agressle-verdrag.
Ondragelijke onzekerheid,
wordt geheel weggenomen na een be
zoek bij WINANDO. Wacht niet
langer maar gaat hem bezoeken.
VILLA CASA CARA Lange Nieuw-
straat 156, Tilburg. Telefoon 2323.
En dien kant moet het heen, zoo liet
Roosevelt aan de regeeringen van 40
volkeren weten. De vrede mag Biet
langer worden geofferd aan kleinzielige
en egoïstische politiek.
Roosevelt heeft voorts duidelijk laten
uitkomen dat hij een afschaffing van
alle aanvalswapens noodig acht, dat
de Vereen. Staten in geen herbewape
ning van Duitschland zullen bewilligen,
en desnoods aan het toepassen van
sancties zullen meedoen maar dat
daarnaast een geleidelijke ontwapening
van de andere grootm?chten moet
plaats vinden. De Vereen. Staten zullen
zich in het algemeen daadwerkelijk
tnteresseeren voor maatregelen, welke
genomen moeten worden tegen hen,
die den vrede of de ontwapening
saboteeren.
Al zet Hitler nog zoo'n grooten
mond op en al klette*en de Fransche
generaals nog zoo met hun sabels.
als Uncle Sam in Washington krachtig
werd verteld dat u dood wasen
nog een heeleboel meer. U moet niet
vergeten, dat het alweer een heeleboel
geleden is, sinds de oude heer stierf.
Ja, ik zat diep in de wildernis.
door puur toeval kreeg ik een oude
krant in handen, waarin het doodsbe
richt stond.
Wat u zegt, wat u zegt, menee»
Robert. Hoe ver was U dan wel van het
naaste postkantoor?
Op z'n minst 30 kilometer.
Dat was dan ook een alle-men-
schelijk dooie boel, waar u zat. Maar
uw oom heeft ondertusschen alles in
handen genomen.
Oom Arthur?
Wie anders? Neemt U me niet
kwalijk, dat ik zoo ronduit spreek,
meneer Robert, maar hij wil alle hu
ren en pachten verhoogen. Hij doet als
of hij heer en meester van het land
goed is het zal hem niks geen ple
zier doen, U zoo onverwacht voor zich
te zien staan.
Niet?
Endellion bepaalde zich tot een vage
vraag, omdat hij niet goed wist hoe hij
op Enny's mededeelingen reageeren
moest. Maar hij was dankbaar voor de
informatie, die hij zoo ongezocht ver
kreeg.
U zult mijn pacht niet verhoo
gen, wel meneer Robert? ging Enny
vertrouwelijk voort. Misschien vindt u
me een beetje vrijpostig, maar U moet
maar denken dat ik U van kind-af ge
kend heb, en dat het een harde dobber
is om aan den kost te komen.
Ik zal zorgen dat je behoorlijk
behandeld wordt, Enny, beloofde En
dellion. Mijn oom heeft dus, om zoo
te zeggen, bezit van de Manor geno
men.
Wordt vervolgd.
Waalwyksche en Laigslraatsrke ('unit*
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
A
Een VëLO wascht schoon en wringt droog
