Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
n cd
Ie Waalwijk.
tea Wonderlijkt taiijksois
Winkelnieuws.
I
I
FEUILLETON
Mol
Gaat
Voor.
Begin nieuwe cursussen den
eersten Maandag in September.
NUMMER 50.
ZATERDAG 17 JUNI 1933.
51e JAARGANG.
wei;
in f
op
Dit blad. verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN
Telefoon No. 38.
Telegr.-adresECHO.
Prys der Advertentiën
20 cent per regel; minimum 1.50.
By contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
Zij die zich met ingang van
1 Juli a.s. op dit blad abonnee-
ren, ontvangen de nog voor dien
datum verschijnende nummers
gratis.
DE BROCHURE VAN DUYS.
Wanneer de „burgerpers" zich met
graagte werpt op de brochure van het
socialistische Kamerlid Mr. Duys, dan
wordt dat door sommige partQgenooten
van den schrijver ten onrechte beoor
deeld ais een uiting van leedvermaak
in de inwendige beroering van de
S.D.A.P. Voor zulk leedvermaak is
allerminst reden. Elke groote beweging
kent haar inwendige geschillen, welker
beoordeeling en beslechting het party-
leven opwekt en krachtig houdt,
wanneer die geschillen althans voort
komen uit drang om de party te dienen
en niet op derzelver ondergang zijn
gericht.
Wanneer de burgerpers zoo'n notitie
neemt van de brochure-Duys, dan moet
dat verklaard worden uit de graagte,
waarmee zij bepaalde onderwerpen
zou willen aansnijden» maar die ze te
voren moeiiyk te berde kon brengen,
omdat alieen reeds de tegengestelde
politieke gezindheid van het blad, dat
critiek zou wagen, de party, tot welke
men zich richtte, met wantrouwen zou
stemmen.
Duys nu heeft omtrent socialistische
tactiek dingen gezegd, welke buiten
kringen zijner party vrij algemeen
werden en worden gedeeld. Daarvoor
waagt men het thans openiyk uit te
ZEGEVIEREND
KLINKT MOL's NAAM DOOR
GROOT-WAALWIJK.
Is het wonder Zulke billijke prijzen
en dan die prachtkwaliteiten. Iedereen
denkt dan ook bij zijn inkoopen direct
aan MOL, want
MOL geefthet beste
wat voor den prijs bereikbaar is; en
daarbij, gezellig winkelen, aangename,
nette en vakkundige bediening.
MOL blijft goedkooper.
komen, ómdat een vooraanstaande
figuur in de S D.A.P. het eerste woord
In eenzelfde richting heeft geuit.
Ook wie verre staan van het socia
lisme, moeten om eerlijk te zijn, er-
kennen, dai het socialisme mede veel
goeds tot stand bracht of hielp be
vorderen. De sociale omstandigheden,
waaronder de arbeidersstand leeft en
werkt, zijn in de laatste decennia
bijzonder verbeterd en dat is voor een
belangryk deel ook te danken aan het
socialisme, dat een fel licht heeft ge
worpen op de vroegere sociale wan
toestanden en het tot stand komen van
tal van verbeteringen heeft helpen
bevorderen.
Ook die sociale verbeieringen, waar-
aan andere politieke partyen en sociale
groepeeringen mede haar deel hebben,
hebben met tal van andere oorzaken
geleid tot de economische ontwrich
ting van het heden. Over die ontwrich
ting is de wereld ontstemd en van die
ontstemming ondervindt de S.D.AP.
den terugslag, geiyk ook de overige
democratische formaties dien onder
vinden. Op zich zelf is dat niet zoo
erghet komt in orde. Als van de
bergen plots ontzagiyke massa's water
naar beneden vloeien, dan zwellen de
rivieren en doen zich overstroomingen
voor. Ook dat komt in orde, want als
het water is teruggeweken, zullen de
akkers vruchtbaarder zyn dan ooit.
Toch zou het dwaasheid zijn om tydens
een overstrooming kunstmatig nieuw
water te laten toevloeien omwille van
het slip, dat eens van voordeel zal
zyn. Neen, met man en macht moet
gewerkt worden om verderen toevoer
van water te keeren.
Zoo meenen thans velen het noodig
dat de S.D.A.P. haar aandacht niet
ia )ger uitsluitend bestede aan de ver
vulling van weer nieuwe program
punten en aan een verdere stuwing
van de sociale wateren, maar dat ze
nu eens helpt indammen om te con-
8olideeren wat verkregen werd. Voor
dat werk kan de maatschappy op
heden geen man en geen kracht mis
sen, dus zeker niet de macht en de
kracht van een party, welke een vierde
deel des volks achter zfch heeft. Wie
het goed meenen met de democratie
en met den socialen vooruitgang, die
werken op het oogenblik aan behoud
en die kunnen slechts worden gestoord
door hen, die aan den kant nutteloos
staan te theoretiseeren.
Mr. Duys propageert In zyn brochure
het gaan op den wettelijken weg en op
dien weg alléén. Hy wil het gezag
gerespecteerd hebben. Hy wil alle
fraseologie laten varen en wenscht
objectiviteit tegenover de werkelijk
heid. Hij wenscht dat de party zich
Inlichtingen en aangifte bij den Directeur. 50340
(Zie verdere toelichtingen in dit blad en dat van Woensdag.)
van „De Echo van het Zuiden".
Uit het Engelsch van
Joseph Hocking
(Nadruk verboden).
18)
Geen dag ouder, riep de jonge
man op hartelijken toon uit, geen dag
ouder! Ik stel het buitengewoon op
prijs dat u mij zoo spoedig bezoekt,
vooral omdat u nu eigenlijk niet zoo
heel veel reden had om u over mijn
terugkomst te verheugen. Ik had me
al voorgesteld morgen een bezoek te
brengen op de pastorie, maar nu bent
u mij voor.
Het was allemaal zoo heel anders
als Mr. Borlase zich had voorgesteld.
Op zijn wandeling naar de Manor had
hij het besluit genomen ernstige klan
ken te laten hooien over de plichten
en verantwoordingen van een land
edelman, van wiens verstand en ka
rakter het welzijn van zoovelen af
hing, maar nu was het hem niet mo
gelijk een woord van vermaan en be
risping te vinden. De boetpredikatie
tegen de gevaren van drank en slecht
gezelschap, die hij zoo zorgvuldig had
voorbereid, leek hier volkomen mis
plaatst.
Je bent wel veranderd, Bob, erg
veranderd, was alles wat hij wist te
zeggen.
In welk opzicht? vroeg Endellion.
Ja, kijkt u maar op uw gemak en ver
tel het me dan eens precies. Het inte
resseert me welken indruk ik op een
nauwkeurig opmerker na een afwe
zigheid van| bijna acht jaar maak.
De predikant zweeg. Geen enkel
woord, dat hier op zijn plaats was,
wilde hem te binnen schieten.
Zijn mijn gelaatstrekken veran
derd? drong Endellion aan.
Neen, je trekken niet dat is het
niet. Natuurlijk heb je je van jongen
tot man ontwikkeld en er is iets in je
gezicht, iets iets van iemand, die
geleden heeft. Maar de Dulverton-
trekken zijn niet veranderd; dezelfde
neus, 'n beetje krachtiger misschien,
maar toch dezelfde; hetzelfde voor
hoofd..., neen, ik geloof dat de ver
andering in de oogen zit.
„Die hebben toch geen andere kleur
gekregen?
Neen, dat is nogal duidelijk. Het
zijn Dulverton-oogen, maar het zijn
Bol's. oogen niet. Neem me niet kwa
lijk dat ik het zoo onomwonden zeg,
maar er was altijd iets onbetrouwbaais
iets karakterloos,, in je oogen, Bob
het waren oogen, die iemand niet recht
in 't gezicht dorsten kijken. Je heele
voorkomen had iets willoos iets zwaks.
het was het uiterlijk van iemand,
die zich gemakkelijk liet leiden - op
verkeerde paden bedoel ik. En van dat
alles is niets meer te bespeuren je
ziet eruit als een man, die weet wat
hij wil en zich daarvan door niemand
of niets laat afbrengen.
Mr. Borlase praatte meer tegen zich
zelf dan tot Endellion. Een vreemde
opwinding had zich van hem meester
gemaakt er ging van den teruggeko
men erfgenaam van Dulverton Manor
een invloed uit, dien hij niet kon de-
finieeren.
Uw critiek valt niet ongunstig
uit, verklaarde Endellion opgewekt.
Ondanks de bravour, waarmee hij
zich aan het onderzoek onderworpen
had, voelde hij zich toch opgewekt. Hij
begon te gelooven dat zijn wapenrus
ting ondoordringbaar was.
Tusschen haakjes, hernam hij,
wilt U een sigaar, dominéé?
Graag, was het antwoord, maar
maar je vader had nog ouder-
wetsche ideeën over de salon, Bob.
Hij rookte hier nooit.
Ja! dat is ook zoo. Ik was het,
eerlijk gezegd, vergeten, acht jaar lang
zwerven komt je geheugen niet ten
goede. En we zullen maar zoo vrij zijn
dit rookverbod op te heffen. De siga
ren staan in de bibliotheek ik zal
ze even halen.
Ik kan geen touw aan hem vast-
knoopen, peinsde de predikant, toen
hij alleen was. Hij lijkt niet meer op
den Bob Dulverton van acht jaar ge
leden, dan dan ik! En toch is hij
het. Wat is er in dien tijd met hem
gebeurd? Hij is 'n nieuw mensch ge
worden. Die ellendige, onvaste, norsche
uitdrukking in zijn oogen is volkomen
weg. Hij praat ook anders. Er is een
besliste klank in zijn stem, alsof hij
het vanzelfsprekend vindt dat anderen
hem gehoorzamen, inplaats dat hij zich
laat leiden zooals vroeger.
Endellion kwam terug met eenige
kisten sigaren. De bezoeker koos zijn
lievelingsmerk en rookte zwijgend, af
en toe verstolen naar zijn gastheer kij
kend. Neen, het was niet mogelijk hem
verwijten te doen of een preek tegen
hem te houden en alles wat Mr. Bor
lase tegen hem had willen zeggen over
het verdriet, dat hij zijn vader had ge
daan, bestierf hem op de lippen.
Vindt je 't hier veranderd, Bob?
vroeg hij ten laatste.
In zekeren zin wel, dat ligt voor
de hand. Maar ik geloof dat de ver
andering meer in mezelf schuilt, dan
in de inenschen en dingen om mij heen.
Ik bedoel niet zoozeer mijn uiterlijk,
maar mijn ideeën, mijn heelen kijk op
het leven, 't Is misschien een gemeen
plaats, maar een mensch is, zooals hij
denkt, nietwaar? U kunt wel hegrij
pen, dat ik hier alles even mooi vind,
veel mooier dan het in mijn herinne
ring was blijven voortleven. Australië
is niet mooi.
Niet?
Sommige stukken natuurlijk wel,
maar niet waar ik was. Als je besef
fen wilt wat eenzaamheid is, moet je
naar de Australische rimboe gaan.
Daarbij, het heeft niets liefelijks, er
zit geen muziek in.
Ik herinner me niet, dat je ooit
veel om muziek gegeven hebt.
Een mensch verandert- Weet U
wat honger is, meneer Borlase? Ik be
doel niet den honger, dien je voelt als
je maag leeg is, maar honger van het
hart.
De predikant wierp een onderzoe
kenden blik op Endelion.
Ik geloof, dat ieder mensch in
den loop van zijn leven dat gevoel
leert kennen, merkte hij op.
In elk geval iederen Engelschman
die in de Australische wildernis te
recht komt. Engeland is een paradijs,
een hémel. Wilt u gelooven dat ik,
voor vandaag, in geen jaren meer vo
gels echt had hooren zingen.
Ja, Australië is niet speciaal be
kend om zijn zangvogels.
Mr. Borlase wist zelf niet precies
wat hij zei. Hij dacht na over hetgeen
de ander gezegd had over „honger
,van het hart". Dat leek heelemaal niet
op Bob Dulverton, op dien jongen die
acht jaar geleden geen grooter genoe-
met belde voeten op den beganen
grond plant. Hij wil niet langer ge
theoretiseer over den staatsvorm. We
hebben hier een monarchie, zegt hy,
en onze Koningin regeert streng con-
gen had gekend dan met zijn minde
ren in de kroeg te zitten. Maar het
heeft je een ander mensch gemaakt,
Robert, vervolgde hij, op langzamen
toon, als iemand die voor een raadsel
staat. Je lijkt geestelijk in niets meer
op den jongen, dien ik al die jaren
hier gekend heb.
Endellion voelde zich niet op zijn
gemak. De opmerking van den predi
kant hield twijfel in en het ontging
hem niet, dat Mr. Borlase's oogen niet
afdwaalden van zijn gezicht.
Ja, Australië ranselt al het ver
keerde uit een mensch, antwoordde
hij.
Als iemand heeft doorgemaakt,
wat ik heb doorgemaakt, dan
Hij was opgestaan onder het spre
ken en er kwam een hartstochtelijke
gloed in zijn oogen. Hij dacht op dit
oogenblik aan het verleden van Ralph
Endellion, niet aan dat van zijn ge
storven dubbelganger. Maar hij maak
te den zin iet af. Laten we over wat
anders praten, stelde hij luchtig voor.
Ralph Endellion had zijn eerste
fout gemaakt, sinds zijn komst op
Dulverton Manor; hij had vage ge
voelens van twijfel bij den predikant
gewekt. Het was een feit dat Bob Dul
verton voor hem stond, maar hij was
het niet, die sprak. Bob Dulverton had
zich nooit het hoofd gebroken over
problemen van hart en gemoed. Zelfs
acht jaren van zwerven over den aard
bol en van de schokkendste avonturen
konden Bob Dulverton niet zoo doen
spreken.
Er is iets dat niet klopt, piekerde
Mr. Borlase, een mysterie, waarmee ik
geen weg weet. Ik moet er achter ko
men, wat dat te beteekenen heeft.
Waalwyksdic en Laiigstrnntsche Courant*
De VELO wascht eo wrinét verbluifend