Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. n cd Ie Waalwijk. tea Wonderlijkt taiijksois Winkelnieuws. I I FEUILLETON Mol Gaat Voor. Begin nieuwe cursussen den eersten Maandag in September. NUMMER 50. ZATERDAG 17 JUNI 1933. 51e JAARGANG. wei; in f op Dit blad. verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN Telefoon No. 38. Telegr.-adresECHO. Prys der Advertentiën 20 cent per regel; minimum 1.50. By contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. Zij die zich met ingang van 1 Juli a.s. op dit blad abonnee- ren, ontvangen de nog voor dien datum verschijnende nummers gratis. DE BROCHURE VAN DUYS. Wanneer de „burgerpers" zich met graagte werpt op de brochure van het socialistische Kamerlid Mr. Duys, dan wordt dat door sommige partQgenooten van den schrijver ten onrechte beoor deeld ais een uiting van leedvermaak in de inwendige beroering van de S.D.A.P. Voor zulk leedvermaak is allerminst reden. Elke groote beweging kent haar inwendige geschillen, welker beoordeeling en beslechting het party- leven opwekt en krachtig houdt, wanneer die geschillen althans voort komen uit drang om de party te dienen en niet op derzelver ondergang zijn gericht. Wanneer de burgerpers zoo'n notitie neemt van de brochure-Duys, dan moet dat verklaard worden uit de graagte, waarmee zij bepaalde onderwerpen zou willen aansnijden» maar die ze te voren moeiiyk te berde kon brengen, omdat alieen reeds de tegengestelde politieke gezindheid van het blad, dat critiek zou wagen, de party, tot welke men zich richtte, met wantrouwen zou stemmen. Duys nu heeft omtrent socialistische tactiek dingen gezegd, welke buiten kringen zijner party vrij algemeen werden en worden gedeeld. Daarvoor waagt men het thans openiyk uit te ZEGEVIEREND KLINKT MOL's NAAM DOOR GROOT-WAALWIJK. Is het wonder Zulke billijke prijzen en dan die prachtkwaliteiten. Iedereen denkt dan ook bij zijn inkoopen direct aan MOL, want MOL geefthet beste wat voor den prijs bereikbaar is; en daarbij, gezellig winkelen, aangename, nette en vakkundige bediening. MOL blijft goedkooper. komen, ómdat een vooraanstaande figuur in de S D.A.P. het eerste woord In eenzelfde richting heeft geuit. Ook wie verre staan van het socia lisme, moeten om eerlijk te zijn, er- kennen, dai het socialisme mede veel goeds tot stand bracht of hielp be vorderen. De sociale omstandigheden, waaronder de arbeidersstand leeft en werkt, zijn in de laatste decennia bijzonder verbeterd en dat is voor een belangryk deel ook te danken aan het socialisme, dat een fel licht heeft ge worpen op de vroegere sociale wan toestanden en het tot stand komen van tal van verbeteringen heeft helpen bevorderen. Ook die sociale verbeieringen, waar- aan andere politieke partyen en sociale groepeeringen mede haar deel hebben, hebben met tal van andere oorzaken geleid tot de economische ontwrich ting van het heden. Over die ontwrich ting is de wereld ontstemd en van die ontstemming ondervindt de S.D.AP. den terugslag, geiyk ook de overige democratische formaties dien onder vinden. Op zich zelf is dat niet zoo erghet komt in orde. Als van de bergen plots ontzagiyke massa's water naar beneden vloeien, dan zwellen de rivieren en doen zich overstroomingen voor. Ook dat komt in orde, want als het water is teruggeweken, zullen de akkers vruchtbaarder zyn dan ooit. Toch zou het dwaasheid zijn om tydens een overstrooming kunstmatig nieuw water te laten toevloeien omwille van het slip, dat eens van voordeel zal zyn. Neen, met man en macht moet gewerkt worden om verderen toevoer van water te keeren. Zoo meenen thans velen het noodig dat de S.D.A.P. haar aandacht niet ia )ger uitsluitend bestede aan de ver vulling van weer nieuwe program punten en aan een verdere stuwing van de sociale wateren, maar dat ze nu eens helpt indammen om te con- 8olideeren wat verkregen werd. Voor dat werk kan de maatschappy op heden geen man en geen kracht mis sen, dus zeker niet de macht en de kracht van een party, welke een vierde deel des volks achter zfch heeft. Wie het goed meenen met de democratie en met den socialen vooruitgang, die werken op het oogenblik aan behoud en die kunnen slechts worden gestoord door hen, die aan den kant nutteloos staan te theoretiseeren. Mr. Duys propageert In zyn brochure het gaan op den wettelijken weg en op dien weg alléén. Hy wil het gezag gerespecteerd hebben. Hy wil alle fraseologie laten varen en wenscht objectiviteit tegenover de werkelijk heid. Hij wenscht dat de party zich Inlichtingen en aangifte bij den Directeur. 50340 (Zie verdere toelichtingen in dit blad en dat van Woensdag.) van „De Echo van het Zuiden". Uit het Engelsch van Joseph Hocking (Nadruk verboden). 18) Geen dag ouder, riep de jonge man op hartelijken toon uit, geen dag ouder! Ik stel het buitengewoon op prijs dat u mij zoo spoedig bezoekt, vooral omdat u nu eigenlijk niet zoo heel veel reden had om u over mijn terugkomst te verheugen. Ik had me al voorgesteld morgen een bezoek te brengen op de pastorie, maar nu bent u mij voor. Het was allemaal zoo heel anders als Mr. Borlase zich had voorgesteld. Op zijn wandeling naar de Manor had hij het besluit genomen ernstige klan ken te laten hooien over de plichten en verantwoordingen van een land edelman, van wiens verstand en ka rakter het welzijn van zoovelen af hing, maar nu was het hem niet mo gelijk een woord van vermaan en be risping te vinden. De boetpredikatie tegen de gevaren van drank en slecht gezelschap, die hij zoo zorgvuldig had voorbereid, leek hier volkomen mis plaatst. Je bent wel veranderd, Bob, erg veranderd, was alles wat hij wist te zeggen. In welk opzicht? vroeg Endellion. Ja, kijkt u maar op uw gemak en ver tel het me dan eens precies. Het inte resseert me welken indruk ik op een nauwkeurig opmerker na een afwe zigheid van| bijna acht jaar maak. De predikant zweeg. Geen enkel woord, dat hier op zijn plaats was, wilde hem te binnen schieten. Zijn mijn gelaatstrekken veran derd? drong Endellion aan. Neen, je trekken niet dat is het niet. Natuurlijk heb je je van jongen tot man ontwikkeld en er is iets in je gezicht, iets iets van iemand, die geleden heeft. Maar de Dulverton- trekken zijn niet veranderd; dezelfde neus, 'n beetje krachtiger misschien, maar toch dezelfde; hetzelfde voor hoofd..., neen, ik geloof dat de ver andering in de oogen zit. „Die hebben toch geen andere kleur gekregen? Neen, dat is nogal duidelijk. Het zijn Dulverton-oogen, maar het zijn Bol's. oogen niet. Neem me niet kwa lijk dat ik het zoo onomwonden zeg, maar er was altijd iets onbetrouwbaais iets karakterloos,, in je oogen, Bob het waren oogen, die iemand niet recht in 't gezicht dorsten kijken. Je heele voorkomen had iets willoos iets zwaks. het was het uiterlijk van iemand, die zich gemakkelijk liet leiden - op verkeerde paden bedoel ik. En van dat alles is niets meer te bespeuren je ziet eruit als een man, die weet wat hij wil en zich daarvan door niemand of niets laat afbrengen. Mr. Borlase praatte meer tegen zich zelf dan tot Endellion. Een vreemde opwinding had zich van hem meester gemaakt er ging van den teruggeko men erfgenaam van Dulverton Manor een invloed uit, dien hij niet kon de- finieeren. Uw critiek valt niet ongunstig uit, verklaarde Endellion opgewekt. Ondanks de bravour, waarmee hij zich aan het onderzoek onderworpen had, voelde hij zich toch opgewekt. Hij begon te gelooven dat zijn wapenrus ting ondoordringbaar was. Tusschen haakjes, hernam hij, wilt U een sigaar, dominéé? Graag, was het antwoord, maar maar je vader had nog ouder- wetsche ideeën over de salon, Bob. Hij rookte hier nooit. Ja! dat is ook zoo. Ik was het, eerlijk gezegd, vergeten, acht jaar lang zwerven komt je geheugen niet ten goede. En we zullen maar zoo vrij zijn dit rookverbod op te heffen. De siga ren staan in de bibliotheek ik zal ze even halen. Ik kan geen touw aan hem vast- knoopen, peinsde de predikant, toen hij alleen was. Hij lijkt niet meer op den Bob Dulverton van acht jaar ge leden, dan dan ik! En toch is hij het. Wat is er in dien tijd met hem gebeurd? Hij is 'n nieuw mensch ge worden. Die ellendige, onvaste, norsche uitdrukking in zijn oogen is volkomen weg. Hij praat ook anders. Er is een besliste klank in zijn stem, alsof hij het vanzelfsprekend vindt dat anderen hem gehoorzamen, inplaats dat hij zich laat leiden zooals vroeger. Endellion kwam terug met eenige kisten sigaren. De bezoeker koos zijn lievelingsmerk en rookte zwijgend, af en toe verstolen naar zijn gastheer kij kend. Neen, het was niet mogelijk hem verwijten te doen of een preek tegen hem te houden en alles wat Mr. Bor lase tegen hem had willen zeggen over het verdriet, dat hij zijn vader had ge daan, bestierf hem op de lippen. Vindt je 't hier veranderd, Bob? vroeg hij ten laatste. In zekeren zin wel, dat ligt voor de hand. Maar ik geloof dat de ver andering meer in mezelf schuilt, dan in de inenschen en dingen om mij heen. Ik bedoel niet zoozeer mijn uiterlijk, maar mijn ideeën, mijn heelen kijk op het leven, 't Is misschien een gemeen plaats, maar een mensch is, zooals hij denkt, nietwaar? U kunt wel hegrij pen, dat ik hier alles even mooi vind, veel mooier dan het in mijn herinne ring was blijven voortleven. Australië is niet mooi. Niet? Sommige stukken natuurlijk wel, maar niet waar ik was. Als je besef fen wilt wat eenzaamheid is, moet je naar de Australische rimboe gaan. Daarbij, het heeft niets liefelijks, er zit geen muziek in. Ik herinner me niet, dat je ooit veel om muziek gegeven hebt. Een mensch verandert- Weet U wat honger is, meneer Borlase? Ik be doel niet den honger, dien je voelt als je maag leeg is, maar honger van het hart. De predikant wierp een onderzoe kenden blik op Endelion. Ik geloof, dat ieder mensch in den loop van zijn leven dat gevoel leert kennen, merkte hij op. In elk geval iederen Engelschman die in de Australische wildernis te recht komt. Engeland is een paradijs, een hémel. Wilt u gelooven dat ik, voor vandaag, in geen jaren meer vo gels echt had hooren zingen. Ja, Australië is niet speciaal be kend om zijn zangvogels. Mr. Borlase wist zelf niet precies wat hij zei. Hij dacht na over hetgeen de ander gezegd had over „honger ,van het hart". Dat leek heelemaal niet op Bob Dulverton, op dien jongen die acht jaar geleden geen grooter genoe- met belde voeten op den beganen grond plant. Hij wil niet langer ge theoretiseer over den staatsvorm. We hebben hier een monarchie, zegt hy, en onze Koningin regeert streng con- gen had gekend dan met zijn minde ren in de kroeg te zitten. Maar het heeft je een ander mensch gemaakt, Robert, vervolgde hij, op langzamen toon, als iemand die voor een raadsel staat. Je lijkt geestelijk in niets meer op den jongen, dien ik al die jaren hier gekend heb. Endellion voelde zich niet op zijn gemak. De opmerking van den predi kant hield twijfel in en het ontging hem niet, dat Mr. Borlase's oogen niet afdwaalden van zijn gezicht. Ja, Australië ranselt al het ver keerde uit een mensch, antwoordde hij. Als iemand heeft doorgemaakt, wat ik heb doorgemaakt, dan Hij was opgestaan onder het spre ken en er kwam een hartstochtelijke gloed in zijn oogen. Hij dacht op dit oogenblik aan het verleden van Ralph Endellion, niet aan dat van zijn ge storven dubbelganger. Maar hij maak te den zin iet af. Laten we over wat anders praten, stelde hij luchtig voor. Ralph Endellion had zijn eerste fout gemaakt, sinds zijn komst op Dulverton Manor; hij had vage ge voelens van twijfel bij den predikant gewekt. Het was een feit dat Bob Dul verton voor hem stond, maar hij was het niet, die sprak. Bob Dulverton had zich nooit het hoofd gebroken over problemen van hart en gemoed. Zelfs acht jaren van zwerven over den aard bol en van de schokkendste avonturen konden Bob Dulverton niet zoo doen spreken. Er is iets dat niet klopt, piekerde Mr. Borlase, een mysterie, waarmee ik geen weg weet. Ik moet er achter ko men, wat dat te beteekenen heeft. Waalwyksdic en Laiigstrnntsche Courant* De VELO wascht eo wrinét verbluifend

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1933 | | pagina 1