Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON
iiKems
VELO'S zijn niet duur
Winkelnieuws.
Voor,
i
Badpakken voor Dames,
Heeren en Kinderen.
Amerika en wij.
ZWEMSPORT.
HOL blijft goedkooper.
g)iia»ufr
ZATERDAG 5 AUGUSTUS 1933.
56e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adres: ECHO.
Prijs der Advertentiën
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
Roosevelt, de president der Ver.
Staten, probeert om middels zijn
arbeidscharter het werkloosheids,
probleem voor zijn land op telossen.
Zijn methode komt daarop neer, dat
een verkorte, maximum arbeidstijd
voor het personeel wordt ingesteld
(maximum 40 uur) en daarnaast een
verhoogde, minimum arbeidsgelegen
heid wordt bepaald (minimum als
regel 52 uur). Het spreekt van zelf,
dat door zulke maatregelen meer
personeel in dienst genomen zal
moeten wordenin Amerika rekent
men er op, dat nog vóór 1 September
6 millioen werkloozen aan den arbeid
kunnen worden gezet.
Men kan er zijn schouders over
ophalen en meenen, dat zulke maat
regelen op den duur geen baat zullen
brengen, men mag niet vergeten, dat
ze tenslotte in afwachting van een
betere conjunctuur ook maar als
tijdelijk zijn bedoeld, voorts, dat de
directe voordeelen in ieder geval
vast staan en eindelijk, dat door nieuwe
voorzieningen het mogelijk moet
wezen om tenminste een deel der
voordeelen te laten voortduren.
Van het systeem kan men zeggen
in Amerika wordt de arbeider be
schermd ten behoeve van den arbeid,
d.i. van de arbeidsgelegenheid.
Wij, hier, we hebben een ander
systeem. Het zou kunnen worden
aangeduid als beoogende een be
scherming van den arbeider, als het
moet, ten koste van den arbeid,
d i. van de arbeidsgelegenheid.
We zullen er een voorbeeld van
geven. Een zekere uitgever-drukker
we staan voor de juistheid der
feiten volkomen in gaf een tiental
jaren geleden na elke raadszitting in
de groote provinciestad, waar hij ge-
vestigd was, des anderen daags een
gedetailleerd raadsverslag aan de
abonné's van zijn dagblad, des mor.
van „De Echo van het Zuiden".
Uit het Engelsch van
Joseph Hocking
(Nadruk verboden).
31.
Ja, maar zoo'n eind houd ik het
niet vol, ik zou zelf verdrinken.
Is er nu niemand van jullie die iets
kan doen?
Als meneer Bob Dulverton maar
hier was.
Die is er nu eenmaal niet en onder-
tusschen verdrinkt ze!
En opnieuw barstte Arthur in een ze
nuwachtig geschreeuw uit.
Inmiddels klemde Miriam zich nog
steeds aan de boot vast, terwijl de kleine
spaniel, een puppy eigenlijk nog maar,
voortging klagelijk te janken. Het ge
zicht van het hulpelooze dier wekte zoo
het medelijden van het meisje op, dat ze
zich met een hand losliet in een poging
het te grijpen. Maar daarbij gleed ook
haar andere hand van de boot af en het
volgende oogenblik waren zoowel Miri
am als hel jonge hondje in zinkenden
toestand.
XXIII.
DE MEDEDINGERS.
Arthur Dulverton zag hoe gevaarlijk
de situatie opeens was geworden, maar
nog deed hij zelf niets om hulp te bie
den.
Ik kan niet gaan, ik mag het niet
probeeren, steunde hij. Ik zwem zoo er
barmelijk ik bereik haar nooit.
Dan zal ik probeeren naar haar toe
te waden, verklaarde een van de huis
knechts.
En je zegt zelf dat het diep is in 't
midden, wierp Arthur tegen.
Voor de aanschaffing van de
benoodigdhedin voor de Zwem
sport naar MOL.
Uiterst lage prijzen.
gens vroeg reeds en als een aparte,
nog al omvangrijke uitgave. Het werd
zeer gewaardeerd door zijn abonné's.
Dat verslag moest des nachts worden
klaar gemaakt, d w z gezet en gedrukt,
waarvoor een man of vier moest
werken. De werklieden kregen daar.
toe op den dag de noodige uren vrij
en bovendien kregen ze den contrac-
tueelen toeslag voor nachtarbeid
betaald. Maar opeens maakte de
arbeidsinspectie bezwaar. Het be.
doelde bedrijf was geen continu bedrijf
en bovendien werd de uitgave van
het raadsverslag niet noodzakelijk
geacht, zoodat er geen dringende
reden aanwezig zou zijn om verlof
voor nachtarbeid te geven. De uit
gever kwam in beroep bij den minister,
toen nog Mr. Aalberse, maar die
handhaafde de beslissing van den
Inspecteur van den Arbeid, Gevolg:
de uitgave moest worden gestaakt.
Zoo iets, gevoegd bij een of anderen
nieuwen bedrijfstegenslag, heeft het
afdanken tengevolge van een arbeids
kracht, die dan n.b. „beschermd" is
geworden.
Een ander voorbeeld van wat we
bedoelden is de winkelsluitingswet.
Dat de menschen tegen overdadigen
arbeid worden beschermd, is prachtig.
Maar deze wet verhindert, dat een
winkelier zijn zaak des avonds open
houdt, óók al zou hij voor dat doel
de arbeidsgelegenheid willen ver
ruimen, d w.z. zijn personeel zoo.
danig uitbreiden, dat elk lid daarvan
niet langer dan den wette lij ken arbeids-
duur in de zaak aanwezig behoort te
zijn. In plaats van de nu overbodig
geworden arbeidskrachten zijn nu
tienduizenden stomme, doode dingen,
„automaten" aan de winkelpuien
gehangen en die dingen, die niet
behoeven te eten of te drinken en
voor welke geen zegeltjes geplakt
behoeven te worden, vervangen nu
de levende arbeidskrachten. Dat is
al weer een bescherming van den
arbeider ten koste van de arbeids
gelegenheid. We weten, dat er heel
wat werkloozen zijn, die met voede
die doode onderkruipers aan de
winkelpuien zien hangen.
We willen niet tornen aan ge-
troffen sociale maatregelen. We weten
ook wel. dat arbeidersbescherming
en bescherming van de winkeliers,
speciaal de kleine winkeliers, tegen
de uitbuitingsgevolgen vanconcurrentie.
zucht noodig is en blijlt, maar we
vragen ons af, of het juist in dezen
crisistijd niet gewenscht is, dat de
wetgever zijn standpunt in we
zouden zeggen Amerikaanschen*
geest herziet en de bescherming van
den arbeider niet meer direct en
uitsluitend aangewend moet gaan
worden ten behoeve eener verruiming
van de arbeids gelegenheid.
Het schijnt trouwens, dat de re.
geering zelve ook ambities in die
richting koestert, maar nog aarzelt
om tegen een hier gegroeide opvat'.ing
van jaren in te gaan. Volgens het
bestuur b.v. van den Bond van
Chocolade en Suikerlabrikanlon zou
ten departemente al geruimen tijd
een ontwerp tot herziening van de
Winkelsluitingswet gereed liggen, maar
moet de betrokken minister nog
aarzelen om het in te dienen, niet-
tegenstaande hij die indiening reeds
eenigen tijd geleden aan de adres
seerende belanghebbenden zou hebben
toegezegd.
De regeering blijve eiken arbeider,
ja eiken mensch beschermen tegen
uitbuiting van zijn arbeidsvermogen,
maar daarnaast moet ze er van door.
drongen wezen, dat het tegen de
natuurlijke rechten van een mensch
indruischt, wanneer in een tijd als
WASCHMACHINES van at 11.30.-
WRINGM A CHINES van af fl 13.
Maar ik kan Miss Miriam toch niet
voor mijn oogen zien verdrinken.
Op dat moment klonk een kreet van
de andere zijde van den vijver. Arthur
keek op en zag op den oever een geza-
deld rijpaard zonder ruiter en in het
water een gestalte, die zich met krachtl-
gen slag in de richting der drenkelinge
bewoog.
Na eenige minuten voelde Miriam, die
er weer in geslaagd was de hoot te grij
pen, zich door een krachtigen arm om- j
vat en werd zij voortgestuwd naar den
kant.
Houd je maar kalm, Mirry, hoorde
ze een stem vlakbij, er is absoluut geen
gevaar!
Ben jij het, Bob?
Ja. Dat is me ook 'n mop, dat jij
hier in het water lag te spartelen.
Een weldadig gevoel van opluchting
en blijdschap kwam over haar; de angst
van zooeven gleed van haar af. Ze had
Arthur's machteloos geschreeuw op den
oever gehoord en ze had zich met stij
gende beklemming afgevraagd, waar de
redding vandaan zou komen. Een tweede
boot was er niet en niemand van de om- j
standers kon blijkbaar zwemmen. En
Arthur was de meest radelooze en onbe- j
holpene van allemaal geweest! Maar nu,
in een oogenblik, was alles veranderd en
haar hart klopte heftig in een wilde,
vreugde,, waarvoor zij geen verklaring
zocht.
Ik kan den bodem al voelen, Mirry,
kondigde haar redder aan; houd je maar
taai. De vijver is alleen maar diep in het
midden. Hallo, Arthur, hen jij daar ook?
Ik kwam juist naar je toe, verzeker
de de jonge advocaat, die een paar meter
door het water gewaad had. En ongerust
voegde hij erbij: Ben je heelemaal in
orde, Mirry?
Heelemaal, behalve dat ik zoo nat
hen als een verdronken kat, lachte het
meisje. En daarop: O, Bob, ik weet niet,
hoe ik je danken moet, maar je zult wel
hegrijpen, wat ik voel.
Endellion negeerde de dankbetuiging
en zei opgewekt: Je zult wel weer heele
maal opknappen, als je droge kleeren
hebt aangetrokken. Maar het is overigens
een schitterende dag voor een bad!
Ze stonden nu aan den kant en een fijn
lachje danste in Miriam's oogen. Ze had
niet kunnen zeggen waarom, maar ze had
een gewaarwording, alsof het avontuur,
dat zich kort tevoren nog zoo dreigend
liet aanzien, niets anders dan een jolige
grap was. Zonder dat zij het besefte, had
Endellion's aanwezigheid het aspect van
de dingen geheel veranderd.
Ik kwam juist naar je toe, Mirry,
herhaalde Arthur. Ten slotte was de af- j
stand zoo heel groot niet. Maar je moet
direct in huis gaan en je verkleeden, an-
ders loop je nog een zware verkoudheid
°P-
Je ziet eruit als een meermin, Mi
riam, constateerde Endellion vroolijk.
En jij, Bob; waar lijk jij op 't oogen
blik eigenlijk op?
Ik veronderstel als een matroos die
schipbreuk heeft geleden.
Maar het was geen tragische schip
breuk passagier en bemanning hebben
veilig bet droge bereikt.
O! riep Miriam opeens verschrikt.
Dat zou ik warempel heelemaal veïgeten.
Dat zielige jonge hondje dat jij me gege
ven hebt, Arthur dat ligt nog in het
water. Die arme stumper moet gered
worden, hij is nog zoo klein hij kan
zelf niet naar de kant zwemmen.
Laten we ons daar nu maar niet 't
hoofd over breken, oordeelde de jonge
man koel; ik kan je vandaag nog een an
der bezorgen, als je graag wilt. Je moet
nu heusch direct naar binnen gaan,
Mirry!
Er was iets van den „heer-en-meester"
in zijn toon bij deze laatste woorden.
Je wilt den kleine stakkerd toch
niet laten verdrinken, Arthur!, protes
teerde het meisje verontwaardigd.
Zooals je zelf zei, heeft de afstand
niet veel te beteekencn, merkte Endel
lion op met een spotzieke glinstering in
zijn oogen.
O, ik ik ben niet werkelijk,
Miriam, je moet nu in huis gaan.
En Arthur nam haar bij den arm en
leidde haar met zachten drang naar bin
nen. Inmiddels had Endellion zich weer
te water begeven en het duurde niet lang
of hij bracht zoowel den hond als de boot
aan land.
Geef dat kleine mormel aan Miss
Miriam, verzocht hij een der bedienden,
die op zijn behouden terugkeer stonden
te wachten; ze maakte zich er nogal on
gerust over.
Ja, meneer.
En zeg straks tegen meneer Donni-
lliorne dat ik na de lunch weerkom.
Ja, meneer, herhaalde de huisknecht
en met een blik vol bewondering op den
kranigen redder, voegde de man erbij
U bent doornat, meneer!
O, dat geeft niets, antwoordde En
dellion luchtig, glimlachend kijkend naar
den plas, die zich om hem heen vormde,
het is een prachtige dag; mijn spulletjes
drogen onderweg wel op.
Zoo vlug zijn doorweekte kleeren het
hem toelieten, liep hij naar zyn paard;
toen trok hij zijn schoenen en zfjn jas aan
en reed terug naar Dulverton.
Toen jonker Donnithorne thuis kwam,
was Miriam nog op haar kamer en Ar
thur gaf hem zij n lezing van het gebeur
de.
Mankeert Mirry niets?, vroeg de
landheer bezorgd.
Absoluut niets, was het antwoord.
Ik bracht haar thuis na haar onderdom
peling en ze lachte om de heele geschie
den nis.
En ik meende te hegrijpen, dat Bob
haar thuis bracht?
Ja, ik stond op het punt naar haar
toe te gaan, toen ik zag dat Bob al half
weg was. Hij kwam van den anderen kant
van den vijver.
Hm! Hij zwom naar haar toe, ter
wijl jij toebereidselen maakte, bedoel je?
O neen, protesteerde Arthur, maar
maar hii is een beter zwemmer dan
ik, begrijpt u?
Ja, ja, ik begrijp het, bromde de
jonker en verliet haastig de kamer.
In de hall trof hij een der bedienden,
die ooggetuige van het voorval was ge-
jveest en deze deelde zijn meester de
juiste toedracht mede.
Zoo'n misselijke lafbek, mompelde
de jonker grimmig. En dat noemen ze
jandorie een man! Tk wist wel dat hij
geen held was, maar voor zoo'n klungel
had ik hem toch niet aangezien. Tk hoop
maar dat het haar de oogen zal openen,
dat zou tenminste een geluk hij een on
geluk zijn
Miriam verscheen aan de lunch; nog
wel een beetje bleeker dan anders, maar
verder zonder zichtbare gevolgen van
deze het geven of aanvaarden van
arbeid strafbaar blijft gesteld, 't Is
mogelijk dat de arbeidstijd misschien
nog verder omlaag mag en moet,
maar dan alleen om de arbeidsge
legenheid te verhoogen 1
BINNENLAND.
De Nazi's in Limburg.
Naar wij vernemen heeft de
Commissaris van Politie te Heerlen
ter kennis gebracht der aldaar wonende
of verblijvende vreemdelingen, dat
het hun verboden is zich naar het
buitenland te begeven, ten einde
aldaar, anders dan voor het voldoen
van verplichtingen voortvloeiende uit
militairen dienstplicht, deel te nemen
aan oefeningen in den wapenhandel
of aan oefeningen, die een min of
meer militair karakter hebben, hier
onder ook te verstaan Wehrsport.
oefeningen en marsch. en of exercitie
oefeningen door politieke partijen
georganiseerd.
Overtreding van dat verbod zal er
toe leiden, dat de betrokken vreemde
lingen niet meer in Nederland wor
den toegelaten of dat hun langer
verblijf in Nederland wordt ontzegd.
Aan Trotzki verblijf in ons
land geweigerd.
De O. S. P., welke in Augustus te
Soesterberg een vacantie-scholingsweek
houdt had den voormaligen Russische»
volkscommissaris Trotzki bereid ge-
vonden tijdens zijn verblijf in Frank
rijk een kort bezoek aan Nederland
te brengen tot het houden van eenige
voordrachten tijdens de genoemde
vacantieweek.
Naar aanleiding van de daartoe
aangevraagde verblijfsvergunning heeft
het bestuur der O S.P. thans van den
minister van Justitie bericht ontvangen,
dat de regeering geen toestemming
zal verleenen voor het oponthoud
van Trotzki in Nederland.
Voor Sociaal en Geestelijk herstel.
Dat is de leuze voor den Bondsdag
van den Bosschen Dioc. Werklieden-
bond, die op 3 September a s. te
Eindhoven wordt gehouden
haar onvrijwillig bad. Ten derde male
kreeg haar vader een nu lachend
gegeven relaas van de „scheepsramp",
zooals Miriam het schertsend uitdrukte
ea daarop nam het gesprek een andere
wending.
Je ziet, zei de landheer, dat ik het
bij het rechte eind ha-I gehad Bob
heeft je verjaardag niet vergeten. En hy
heeft hem op een waardige wyze helpen
vieren, vind ik, want als hij niet was ge
komen, zou Arthur's cadeau 1111 op dén
bodem van den vijver liggen! O, je weet
niet hoeveel ik van een niannelykcn man
houdt.
En hebt u gezien, wat hij gestuurd
heeft, vader?
Neen. Wat is het?, vroeg de jonker
in spanning.
Een jong paard, dat hij zelf afge
richt heeft. Ik ben daarnet even in de
stallen geweest om het te zien, 't is een
eenig dier.
Haar vader wreef zich vergenoegd de
handen.
Prachtig! En hij heeft het zelf af
gericht?
Ja; de rijknecht die het bracht, ver
telde dat Bilkins, de pikeur, het niet
klein kon krijgen; toen heeft Bob het
werkje zelf ter hand genomen en het
paard is nu zoo mak als een lam.
Mooi zoo!, klonk het enthousiast.
Die kwajongen kan letterlijk alles....
Arthur, die was blijven lunchen, voel
de zich allerminst op zijn gemak bij deze
conversatie. Hij had het gevoel dat zijn
oude mededinger weer als een dreigend
spookbeeld opdook tusschen hem en het
meisje dat hij liefhad. Bob Dulverton was
weer de groote man en "hij stond in de
schaduw. Maar by wijze van troost hield
hij zich voor dat Miriam door woord
noch gebaar getoond had hem kwalijk te
nemen, dat hy haar niet te hulp was ge
komen en bij deze hoopvolle gedachte
voegde zich de overweging dat Miriam
had beloofd hem vandaag haar antwoord
te zullen geven. Zoodra de maaltijd afge-
loopen was, ging Mr. Donnithorne naar
de stallen om het paard te bezichtigen,
dat Miriam gekregen had, zoodat de kust
voor Arthur vry was.
Weet je zeker, dat je Je bad geen
nadeelige gevolgen zal hebben voel je
je heelemaal goed, niet rillerig of zoo?
begon hij op deelnemenden toon.
Wordt vervolgd.
Waalwybsclie en Langstraatsebe Courant*
MAAI3C HAPPY VAN VERZEKERING OP HET LEVEN