Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. FEUILLETON iiKems VELO'S zijn niet duur Winkelnieuws. Voor, i Badpakken voor Dames, Heeren en Kinderen. Amerika en wij. ZWEMSPORT. HOL blijft goedkooper. g)iia»ufr ZATERDAG 5 AUGUSTUS 1933. 56e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Prijs der Advertentiën 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. Roosevelt, de president der Ver. Staten, probeert om middels zijn arbeidscharter het werkloosheids, probleem voor zijn land op telossen. Zijn methode komt daarop neer, dat een verkorte, maximum arbeidstijd voor het personeel wordt ingesteld (maximum 40 uur) en daarnaast een verhoogde, minimum arbeidsgelegen heid wordt bepaald (minimum als regel 52 uur). Het spreekt van zelf, dat door zulke maatregelen meer personeel in dienst genomen zal moeten wordenin Amerika rekent men er op, dat nog vóór 1 September 6 millioen werkloozen aan den arbeid kunnen worden gezet. Men kan er zijn schouders over ophalen en meenen, dat zulke maat regelen op den duur geen baat zullen brengen, men mag niet vergeten, dat ze tenslotte in afwachting van een betere conjunctuur ook maar als tijdelijk zijn bedoeld, voorts, dat de directe voordeelen in ieder geval vast staan en eindelijk, dat door nieuwe voorzieningen het mogelijk moet wezen om tenminste een deel der voordeelen te laten voortduren. Van het systeem kan men zeggen in Amerika wordt de arbeider be schermd ten behoeve van den arbeid, d.i. van de arbeidsgelegenheid. Wij, hier, we hebben een ander systeem. Het zou kunnen worden aangeduid als beoogende een be scherming van den arbeider, als het moet, ten koste van den arbeid, d i. van de arbeidsgelegenheid. We zullen er een voorbeeld van geven. Een zekere uitgever-drukker we staan voor de juistheid der feiten volkomen in gaf een tiental jaren geleden na elke raadszitting in de groote provinciestad, waar hij ge- vestigd was, des anderen daags een gedetailleerd raadsverslag aan de abonné's van zijn dagblad, des mor. van „De Echo van het Zuiden". Uit het Engelsch van Joseph Hocking (Nadruk verboden). 31. Ja, maar zoo'n eind houd ik het niet vol, ik zou zelf verdrinken. Is er nu niemand van jullie die iets kan doen? Als meneer Bob Dulverton maar hier was. Die is er nu eenmaal niet en onder- tusschen verdrinkt ze! En opnieuw barstte Arthur in een ze nuwachtig geschreeuw uit. Inmiddels klemde Miriam zich nog steeds aan de boot vast, terwijl de kleine spaniel, een puppy eigenlijk nog maar, voortging klagelijk te janken. Het ge zicht van het hulpelooze dier wekte zoo het medelijden van het meisje op, dat ze zich met een hand losliet in een poging het te grijpen. Maar daarbij gleed ook haar andere hand van de boot af en het volgende oogenblik waren zoowel Miri am als hel jonge hondje in zinkenden toestand. XXIII. DE MEDEDINGERS. Arthur Dulverton zag hoe gevaarlijk de situatie opeens was geworden, maar nog deed hij zelf niets om hulp te bie den. Ik kan niet gaan, ik mag het niet probeeren, steunde hij. Ik zwem zoo er barmelijk ik bereik haar nooit. Dan zal ik probeeren naar haar toe te waden, verklaarde een van de huis knechts. En je zegt zelf dat het diep is in 't midden, wierp Arthur tegen. Voor de aanschaffing van de benoodigdhedin voor de Zwem sport naar MOL. Uiterst lage prijzen. gens vroeg reeds en als een aparte, nog al omvangrijke uitgave. Het werd zeer gewaardeerd door zijn abonné's. Dat verslag moest des nachts worden klaar gemaakt, d w z gezet en gedrukt, waarvoor een man of vier moest werken. De werklieden kregen daar. toe op den dag de noodige uren vrij en bovendien kregen ze den contrac- tueelen toeslag voor nachtarbeid betaald. Maar opeens maakte de arbeidsinspectie bezwaar. Het be. doelde bedrijf was geen continu bedrijf en bovendien werd de uitgave van het raadsverslag niet noodzakelijk geacht, zoodat er geen dringende reden aanwezig zou zijn om verlof voor nachtarbeid te geven. De uit gever kwam in beroep bij den minister, toen nog Mr. Aalberse, maar die handhaafde de beslissing van den Inspecteur van den Arbeid, Gevolg: de uitgave moest worden gestaakt. Zoo iets, gevoegd bij een of anderen nieuwen bedrijfstegenslag, heeft het afdanken tengevolge van een arbeids kracht, die dan n.b. „beschermd" is geworden. Een ander voorbeeld van wat we bedoelden is de winkelsluitingswet. Dat de menschen tegen overdadigen arbeid worden beschermd, is prachtig. Maar deze wet verhindert, dat een winkelier zijn zaak des avonds open houdt, óók al zou hij voor dat doel de arbeidsgelegenheid willen ver ruimen, d w.z. zijn personeel zoo. danig uitbreiden, dat elk lid daarvan niet langer dan den wette lij ken arbeids- duur in de zaak aanwezig behoort te zijn. In plaats van de nu overbodig geworden arbeidskrachten zijn nu tienduizenden stomme, doode dingen, „automaten" aan de winkelpuien gehangen en die dingen, die niet behoeven te eten of te drinken en voor welke geen zegeltjes geplakt behoeven te worden, vervangen nu de levende arbeidskrachten. Dat is al weer een bescherming van den arbeider ten koste van de arbeids gelegenheid. We weten, dat er heel wat werkloozen zijn, die met voede die doode onderkruipers aan de winkelpuien zien hangen. We willen niet tornen aan ge- troffen sociale maatregelen. We weten ook wel. dat arbeidersbescherming en bescherming van de winkeliers, speciaal de kleine winkeliers, tegen de uitbuitingsgevolgen vanconcurrentie. zucht noodig is en blijlt, maar we vragen ons af, of het juist in dezen crisistijd niet gewenscht is, dat de wetgever zijn standpunt in we zouden zeggen Amerikaanschen* geest herziet en de bescherming van den arbeider niet meer direct en uitsluitend aangewend moet gaan worden ten behoeve eener verruiming van de arbeids gelegenheid. Het schijnt trouwens, dat de re. geering zelve ook ambities in die richting koestert, maar nog aarzelt om tegen een hier gegroeide opvat'.ing van jaren in te gaan. Volgens het bestuur b.v. van den Bond van Chocolade en Suikerlabrikanlon zou ten departemente al geruimen tijd een ontwerp tot herziening van de Winkelsluitingswet gereed liggen, maar moet de betrokken minister nog aarzelen om het in te dienen, niet- tegenstaande hij die indiening reeds eenigen tijd geleden aan de adres seerende belanghebbenden zou hebben toegezegd. De regeering blijve eiken arbeider, ja eiken mensch beschermen tegen uitbuiting van zijn arbeidsvermogen, maar daarnaast moet ze er van door. drongen wezen, dat het tegen de natuurlijke rechten van een mensch indruischt, wanneer in een tijd als WASCHMACHINES van at 11.30.- WRINGM A CHINES van af fl 13. Maar ik kan Miss Miriam toch niet voor mijn oogen zien verdrinken. Op dat moment klonk een kreet van de andere zijde van den vijver. Arthur keek op en zag op den oever een geza- deld rijpaard zonder ruiter en in het water een gestalte, die zich met krachtl- gen slag in de richting der drenkelinge bewoog. Na eenige minuten voelde Miriam, die er weer in geslaagd was de hoot te grij pen, zich door een krachtigen arm om- j vat en werd zij voortgestuwd naar den kant. Houd je maar kalm, Mirry, hoorde ze een stem vlakbij, er is absoluut geen gevaar! Ben jij het, Bob? Ja. Dat is me ook 'n mop, dat jij hier in het water lag te spartelen. Een weldadig gevoel van opluchting en blijdschap kwam over haar; de angst van zooeven gleed van haar af. Ze had Arthur's machteloos geschreeuw op den oever gehoord en ze had zich met stij gende beklemming afgevraagd, waar de redding vandaan zou komen. Een tweede boot was er niet en niemand van de om- j standers kon blijkbaar zwemmen. En Arthur was de meest radelooze en onbe- j holpene van allemaal geweest! Maar nu, in een oogenblik, was alles veranderd en haar hart klopte heftig in een wilde, vreugde,, waarvoor zij geen verklaring zocht. Ik kan den bodem al voelen, Mirry, kondigde haar redder aan; houd je maar taai. De vijver is alleen maar diep in het midden. Hallo, Arthur, hen jij daar ook? Ik kwam juist naar je toe, verzeker de de jonge advocaat, die een paar meter door het water gewaad had. En ongerust voegde hij erbij: Ben je heelemaal in orde, Mirry? Heelemaal, behalve dat ik zoo nat hen als een verdronken kat, lachte het meisje. En daarop: O, Bob, ik weet niet, hoe ik je danken moet, maar je zult wel hegrijpen, wat ik voel. Endellion negeerde de dankbetuiging en zei opgewekt: Je zult wel weer heele maal opknappen, als je droge kleeren hebt aangetrokken. Maar het is overigens een schitterende dag voor een bad! Ze stonden nu aan den kant en een fijn lachje danste in Miriam's oogen. Ze had niet kunnen zeggen waarom, maar ze had een gewaarwording, alsof het avontuur, dat zich kort tevoren nog zoo dreigend liet aanzien, niets anders dan een jolige grap was. Zonder dat zij het besefte, had Endellion's aanwezigheid het aspect van de dingen geheel veranderd. Ik kwam juist naar je toe, Mirry, herhaalde Arthur. Ten slotte was de af- j stand zoo heel groot niet. Maar je moet direct in huis gaan en je verkleeden, an- ders loop je nog een zware verkoudheid °P- Je ziet eruit als een meermin, Mi riam, constateerde Endellion vroolijk. En jij, Bob; waar lijk jij op 't oogen blik eigenlijk op? Ik veronderstel als een matroos die schipbreuk heeft geleden. Maar het was geen tragische schip breuk passagier en bemanning hebben veilig bet droge bereikt. O! riep Miriam opeens verschrikt. Dat zou ik warempel heelemaal veïgeten. Dat zielige jonge hondje dat jij me gege ven hebt, Arthur dat ligt nog in het water. Die arme stumper moet gered worden, hij is nog zoo klein hij kan zelf niet naar de kant zwemmen. Laten we ons daar nu maar niet 't hoofd over breken, oordeelde de jonge man koel; ik kan je vandaag nog een an der bezorgen, als je graag wilt. Je moet nu heusch direct naar binnen gaan, Mirry! Er was iets van den „heer-en-meester" in zijn toon bij deze laatste woorden. Je wilt den kleine stakkerd toch niet laten verdrinken, Arthur!, protes teerde het meisje verontwaardigd. Zooals je zelf zei, heeft de afstand niet veel te beteekencn, merkte Endel lion op met een spotzieke glinstering in zijn oogen. O, ik ik ben niet werkelijk, Miriam, je moet nu in huis gaan. En Arthur nam haar bij den arm en leidde haar met zachten drang naar bin nen. Inmiddels had Endellion zich weer te water begeven en het duurde niet lang of hij bracht zoowel den hond als de boot aan land. Geef dat kleine mormel aan Miss Miriam, verzocht hij een der bedienden, die op zijn behouden terugkeer stonden te wachten; ze maakte zich er nogal on gerust over. Ja, meneer. En zeg straks tegen meneer Donni- lliorne dat ik na de lunch weerkom. Ja, meneer, herhaalde de huisknecht en met een blik vol bewondering op den kranigen redder, voegde de man erbij U bent doornat, meneer! O, dat geeft niets, antwoordde En dellion luchtig, glimlachend kijkend naar den plas, die zich om hem heen vormde, het is een prachtige dag; mijn spulletjes drogen onderweg wel op. Zoo vlug zijn doorweekte kleeren het hem toelieten, liep hij naar zyn paard; toen trok hij zijn schoenen en zfjn jas aan en reed terug naar Dulverton. Toen jonker Donnithorne thuis kwam, was Miriam nog op haar kamer en Ar thur gaf hem zij n lezing van het gebeur de. Mankeert Mirry niets?, vroeg de landheer bezorgd. Absoluut niets, was het antwoord. Ik bracht haar thuis na haar onderdom peling en ze lachte om de heele geschie den nis. En ik meende te hegrijpen, dat Bob haar thuis bracht? Ja, ik stond op het punt naar haar toe te gaan, toen ik zag dat Bob al half weg was. Hij kwam van den anderen kant van den vijver. Hm! Hij zwom naar haar toe, ter wijl jij toebereidselen maakte, bedoel je? O neen, protesteerde Arthur, maar maar hii is een beter zwemmer dan ik, begrijpt u? Ja, ja, ik begrijp het, bromde de jonker en verliet haastig de kamer. In de hall trof hij een der bedienden, die ooggetuige van het voorval was ge- jveest en deze deelde zijn meester de juiste toedracht mede. Zoo'n misselijke lafbek, mompelde de jonker grimmig. En dat noemen ze jandorie een man! Tk wist wel dat hij geen held was, maar voor zoo'n klungel had ik hem toch niet aangezien. Tk hoop maar dat het haar de oogen zal openen, dat zou tenminste een geluk hij een on geluk zijn Miriam verscheen aan de lunch; nog wel een beetje bleeker dan anders, maar verder zonder zichtbare gevolgen van deze het geven of aanvaarden van arbeid strafbaar blijft gesteld, 't Is mogelijk dat de arbeidstijd misschien nog verder omlaag mag en moet, maar dan alleen om de arbeidsge legenheid te verhoogen 1 BINNENLAND. De Nazi's in Limburg. Naar wij vernemen heeft de Commissaris van Politie te Heerlen ter kennis gebracht der aldaar wonende of verblijvende vreemdelingen, dat het hun verboden is zich naar het buitenland te begeven, ten einde aldaar, anders dan voor het voldoen van verplichtingen voortvloeiende uit militairen dienstplicht, deel te nemen aan oefeningen in den wapenhandel of aan oefeningen, die een min of meer militair karakter hebben, hier onder ook te verstaan Wehrsport. oefeningen en marsch. en of exercitie oefeningen door politieke partijen georganiseerd. Overtreding van dat verbod zal er toe leiden, dat de betrokken vreemde lingen niet meer in Nederland wor den toegelaten of dat hun langer verblijf in Nederland wordt ontzegd. Aan Trotzki verblijf in ons land geweigerd. De O. S. P., welke in Augustus te Soesterberg een vacantie-scholingsweek houdt had den voormaligen Russische» volkscommissaris Trotzki bereid ge- vonden tijdens zijn verblijf in Frank rijk een kort bezoek aan Nederland te brengen tot het houden van eenige voordrachten tijdens de genoemde vacantieweek. Naar aanleiding van de daartoe aangevraagde verblijfsvergunning heeft het bestuur der O S.P. thans van den minister van Justitie bericht ontvangen, dat de regeering geen toestemming zal verleenen voor het oponthoud van Trotzki in Nederland. Voor Sociaal en Geestelijk herstel. Dat is de leuze voor den Bondsdag van den Bosschen Dioc. Werklieden- bond, die op 3 September a s. te Eindhoven wordt gehouden haar onvrijwillig bad. Ten derde male kreeg haar vader een nu lachend gegeven relaas van de „scheepsramp", zooals Miriam het schertsend uitdrukte ea daarop nam het gesprek een andere wending. Je ziet, zei de landheer, dat ik het bij het rechte eind ha-I gehad Bob heeft je verjaardag niet vergeten. En hy heeft hem op een waardige wyze helpen vieren, vind ik, want als hij niet was ge komen, zou Arthur's cadeau 1111 op dén bodem van den vijver liggen! O, je weet niet hoeveel ik van een niannelykcn man houdt. En hebt u gezien, wat hij gestuurd heeft, vader? Neen. Wat is het?, vroeg de jonker in spanning. Een jong paard, dat hij zelf afge richt heeft. Ik ben daarnet even in de stallen geweest om het te zien, 't is een eenig dier. Haar vader wreef zich vergenoegd de handen. Prachtig! En hij heeft het zelf af gericht? Ja; de rijknecht die het bracht, ver telde dat Bilkins, de pikeur, het niet klein kon krijgen; toen heeft Bob het werkje zelf ter hand genomen en het paard is nu zoo mak als een lam. Mooi zoo!, klonk het enthousiast. Die kwajongen kan letterlijk alles.... Arthur, die was blijven lunchen, voel de zich allerminst op zijn gemak bij deze conversatie. Hij had het gevoel dat zijn oude mededinger weer als een dreigend spookbeeld opdook tusschen hem en het meisje dat hij liefhad. Bob Dulverton was weer de groote man en "hij stond in de schaduw. Maar by wijze van troost hield hij zich voor dat Miriam door woord noch gebaar getoond had hem kwalijk te nemen, dat hy haar niet te hulp was ge komen en bij deze hoopvolle gedachte voegde zich de overweging dat Miriam had beloofd hem vandaag haar antwoord te zullen geven. Zoodra de maaltijd afge- loopen was, ging Mr. Donnithorne naar de stallen om het paard te bezichtigen, dat Miriam gekregen had, zoodat de kust voor Arthur vry was. Weet je zeker, dat je Je bad geen nadeelige gevolgen zal hebben voel je je heelemaal goed, niet rillerig of zoo? begon hij op deelnemenden toon. Wordt vervolgd. Waalwybsclie en Langstraatsebe Courant* MAAI3C HAPPY VAN VERZEKERING OP HET LEVEN

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1933 | | pagina 1