Toegewijd aan Handel, industrie en Cemeentebelangen. FEUILLETON lIKii! h ünifi Winkelnieuws. WAALWJJfr Voor BELANGRIJK goedkoop koopen NUMMER 69. ZATERDAG 26 AUGUSTUS 1933. 56e JAARGANG. Dit blad verschijnt UITGAVE: Prijs der Advertentiën WOENSDAG en ZATERDAG 20 cent per regel; minimum 1.50. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. Telefoon No. 88. Telegr.-adresECHO. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. Hoe zal de bom springen? Als de wereld door groote geeste- lijke, sociale of politieke stroomingen wordt beroerd, dan is dat voor ons gemeenlijk alleen nog maar .geschiede- nis" en worden we eerst veel later in den maalstroom meegesleurd. Wat anderen verrast, kunnen wij zien aan komen, maar niet altijd schijnt onze bedachtzaamheid er door te worden geprikkeld. We zien en erkennen wel dreigende gevaren, maar we laten ze dikwijls met een zeker noodlottig fatalisme over ons komen. Zoo hebben we thans genoegzaam ervaren, hoe in dezen tijd, misschien onder den druk van de economische crisis, de wereld zich naar het politieke extremisme ontwikkelt. Dat gaf in verschillende landen zwaren inwendie gen strijd, tót eindelijk een der uiterst groepeeringen triumpheerde en alle geestelijke en persoonlijke vrijheid van anderen had onderdrukt. Wat zich in andere landen reeds heeft voltrokken, begint hier pas goed. De jeugd wordt in haar ongeloof aan mogelijk economisch en staatkundig heil langs oude banen, gedreven naar een uiterst linksche of dito rechtsche politieke richting; in beide kampen is de terreur en de dictatuur de opperste wijsheid. Ze vechten er slechts om, wie de knoet zal hanteeren, maar voor de buitenstaanders, voor de oude democraten, voor de vrijheidslievenden zal het straks hetzelfde blijken, of ze van den communistischen kater of van de fascistische kat worden gebeten Un homme averti en vaut deux zegt een Fransch spreekwoord. Een van „De Echo van het Zuiden". Uit het Engelsch van Joseph Hocking (Nadruk verboden). Daarop vertelde Endellion zijn geschie denis, dezelfde die ik jou zooeven ver teld heb, alleen veel uitvoeriger. Duiver- ton deelde nog mee dat als hij niet naar Engeland terugkeerde het landgoed aan zijn oom en neef beide heetten ze Ar thur Dulverton zou komen en beiden haatte hij uit den grond van zijn hart. Maar ik begrijp niet, stamelde Mi riam, bedoel je Geef me nog een paar minuten, ver zocht Endellion, dan zal alles volkomen duidelijk worden. Hij sprak nu zoo rus tig en zakelijk, alsof hij zelf in de heele tragische historie niet betrokken was. Nadat ze eenige uren hadden zitten praten werd Dulverton, die zooals ik je zei, niet veel meer dan een menschelijk wrak was, plotseling heel ziek. Evenals Endellion was bij in gutsenden regen, 'n halven zondvloed, naar de herberg geko men en zijn gestel was ondermijnd wel door zijn stormachtig verleden. Endellion bracht hem naar bed en zorg de zoo goed hij kon voor den zieke. Hij ging een dokter voor hem halen, een rit van verscheidene uren, alles wat in zijn vermogen was, deed hij voor hem. Op nieuw zeg ik, laat dit in zijn voordeel spreken. De patiënt hechtte zich in dien korten tijd heel sterk aan zijn verzorger en in zijn heldere oogenblikken, tusschen hevige koortsaanvallen door, vertelde hij hem van zijn hopen en vreezen en aller lei uit zijn vroeger leven. Hij sprak over een oude speelmakker, van wie hij veel hield, de dochter van den eigenaar van het aangrenzende landgoed; als jongen was hjj van plan geweest met haar te trouwen. En telkens weer legde hij er voor die graag goed gekleed gaan en waarde hechten aan vakkun. dige bediening, aan prBma kwaliteiten en toch graag is het ADRES VAN KAREL MOL. Deze inkoop gelegenheid over treft al Uw verwachtingen. MOL blijft goedkooper. gewaarschuwd mensch geldt voor twee. Niet alsJ het Nederlanders betreft. Ondanks alle leering van het buiten, land blijven we hier steeds maar ge- looven, dat het ,bij ons wel zoo'n vaart niet (zal) loopen." We talmen nog een beetje met uniformverboden, met colportagebelemmeringen, met onder controle.stelling van de politieke extremistische organisaties, alles om der wille van de zoo gekoesterde vrijheid, waarvan we toch weten, dat we ze straks volkomen zullen verliezen, wanneer we aan de extremistische propaganda niets in den weg wenschen te leggen. Telkens weer nieuwe gebeurtenissen en incidenten wijzen er op, dat de geesten meer en meer vergiftigd raken en dat we hier nemen we geen energieke beschermingsmaatregelen dezelfde tooneelen van geweld, wille keur, moord en doodslag te aanschou wen zullen krijgen, als waarmee in het buitenland de weg naar een of andere dictatuur werd afgepaald. tien nadruk op hoe verschrikkelijk de gedachte hem hinderde, dat de familie- bezittingen in handen zouden komen van zijn oom en neef. Endellion begreep dat de zieke geen lang leven meer beschoren was en de dokter bevestigde dit vermoeden. Deze voorspelde zelfs, dat het einde binnen enkele dagen zou komen. Het leven ebde langzaam weg en het viel den stervende steeds moeilijker om ook maar enkele samenhangende zinnen te uiten. Nogmaals hield Endellion op; hij liep naar het venster en keek uit over het park waar de ondergaande zon de hoo rnen in gouden gloed zette. Ik verzoek je met de grootste aan dacht te luisteren naar wat nu volgt, zei hij na een lange, benauwende stilte. Het vormt tot op zekere hoogte een recht vaardiging voor het gruwelijk bedrog dat Endellion naderhand pleegde. Geen seconde had Miriam de oogen van den vertellernog steeds scheen ze het verband te zoeken tusschen hem en zijn verhaal, dat langzamerhand zoo pijnlijk reeël voor haar werd. HOOFDSTUK XXVII. Opnieuw de woestijn in. Ik meen, dat ik je al verteld heb, ging Endellion verder, dat Bob Dulver ton genegenheid opvatte voor den man, dien hij in de eenzame herberg had ont moet. Endellion, hoe kort hij hem ook kende, was de eenige vriend dien hij ter wereld bezat en deze van zijn kant deed alles voor hem wat hij kon. Kort voor hij stierf, gaf Dulverton nogmaals te kennen hoe ontzettend de gedachte hem tegen stond dat zijn oom, en later zijn neef, het landgoed zouden erven en hij sprak den wensch uit, dat Endellion daar de bezit ter van zou worden. Waarschijnlijk wa ren zijn geestvermogens al aan het ach teruitgaan, want wat de ander ook be weerde, Dulverton hield strak en stijf vol dat er een mogelijkheid bestond om dat denkbeeld te verwezenlijken. Hij maakte ook een soort testament, waarin hij alles wat hij bezat aan Endellion naliet. Ik heb het hier; misschien interesseert het je om het te zien. Hij haalde een papier uit zijn porte- Op het oogenblik zijn we al aan de bommen toe. In Medemblik hebben eenige communisten zich met de vervaardiging van dat goedje bezig gehouden en het is slechts aan een voor hen noodlottig toeval te danken, dat ze nog geen daden van bom.geweld tegen de maatschappij hebben gesteld. Dat was toch hun ernstige bedoeling. Omdat het in Rusland vroeger zoo prachtig gegaan is met allerlei bom aanslagen en omdat daar door terreur daden de vestiging van de dictatuur van het proletariaat werd verhaast, daarom zouden ze ook hier die Russische methoden gaan toepassen. Maar de bom sprong toevallig verkeerd, ontplofte n.l. ontijdig, verwoestte het roode Makkershuis in Medemblik en verwondde zwaar den communistischen bom men vervaardiger. Daarmee zijn we nóg eens gewaar schuwd. Zullen we de les nu ter harte nemen Als we iets van onze maat- feuillc en overhandigde het aan Miriam. Ik begrijp het niet, zuchtte 't meis je, „je wilt toch niet beweren dat je Bob niet bent. Lees, was het eenige wat Endellion zei. Mechanisch nam Miriam het papier aan. Er stonden maar enkele regels op. Ze hielden de verklaring in dat de on derteekenaar alles wat hij bezat aan Ralph Endellion naliet. De naam die er onder stond, luidde: Robert Granville Dulverton; daarop volgden de namen van den herbergier en zijn vrouw als getuigen. Je begrijpt het toch wel, hé? drong Endellion aan. Ik hoop van harte, dat je het zult begrijpen, Miriam; want dit is het eenige excuus voor dit bedrog. Dul verton pleitte met zijn laatste kracht, dat zijn nieuwe vriend naar Engeland zou teruggaan en zich op het landgoed instal- leeren en hij teekende dit papier, waarin hij hem, zooals je ziet, alles gaf. Endellion zweeg. Hij wist niet, hoe hij verder moest gaan met zijn verhaal. Hij was in geen enkel opzicht van plan aan de waarheid niet te kort te doen, maar aan den anderen kant moest Miriam niet slechter over hem denken dan noodig was. Kort daarop stierf Dulverton, ver volgde hij na een poosje. Hij stierf met een gebed op de lippen en met niets dan liefde in het hart voor den man, die zijn best gedaan had vriendelijk voor hem te zijn. Toen moest Endellion beslissen over zijn toekomst. Hy wist dat hij als Ralph Endellion geen enkel van zijn verlangens en idealen zou kunnen verwezenlijken, maar wanneer hij als Bob Dulverton naar Engeland terugkeerde, schenen zijn voor uitzichten schitterend. Hij bezweek niet dan na veel innerlijken strijd voor de ver leiding, maar de duivel die hem in zijn greep had was sterker dan hij. Hij ge loofde niet dat dit stukje papier voor 'n rechtbank veel gewicht in de schaal zou leggen, maar hij was overtuigd dat de wonderbaarlijke gelijkenis tusschen hem en Dulverton en hetgeen hij omtrent diens vroeger leven te weten was geko men, hem in staat zoudenstellen met succes de identiteit van den overledene aan te nemen. Zoo kwam Endellion in Engeland. schappelijke en politieke vrijheid willen redden, dan zullen we de viijheid moe ten beperken van allen, wier doel het is de vrijheid geheel uit te bannen. Dan moeten we het eindelijk eens aandur ven om consequenties te trekken. Wie bereid is iets voor de vrijheid te doen, moet niet wachten met het ballen van zijn vuist tot hem alle vingers zijn afgekapt. Heel de ontwikkeling van de extre. me politieke agitatie zegt ons, dat we aan het physieke moment toe zijn, waarop langs wegen van bloedig ge weld de overwinning van extreme doelstellingen zal worden geforceerd. We moeten tegen de drijvers te keer gaan of als slappelingen het geweld over ons laten komen. De eerste geweld.bom i9 geëxplo. deerd, -nü nog in de verkeerde rich ting, maar overal dreigt gevaar. Het is alweer zelfbegoocheling gebleken, dat politieke gevaren niet vanuit de provincie zouden dreigen, doch alleen in de groote steden. De Amsterdam, sche politie kent haar communistische pappenheimers misschien beter dan de politie in Medemblik ze in haar gemeente heeft gekend. Juist omdat de plattelanders zoo goed van vertrouwen zijn, kunnen complotteurs onder hen het rustigst werken. Communisme en revolutionair-fascisme moet overal als Hij praatte zichzelf in, dat hij nog geen def'nitief besluit had genomen, maar in hel diepst van zijn hart stond dat sinds zijn vertrek uit Australië vast. Hij onder vond practisch gesproken geen moeilijk heden bij het spelen van zijn rol; door iederen werd hij met de grootste harte lijkheid als de teruggekeerde verloren zoon ontvangen en zonder aarzelen als Bob Dulverton geaccepteerd. Er was maar een persoon die hem ernstig wan trouwde dat was jij, Miriam. Jij be schouwde hem als iemand die een mas ker droeg, als een comediant, en Endel lion besefte oogenblikkclijk, dat het eeni ge, ernstige gevaar dat hem bedreigde, van jouw kant kwam. Als jij hem bleef wantrouwen, was hij nooit veilig en vroeg of laat zou zijn masker worden afgerukt. Dij deed zijn uiterste hest om je te ont wapenen, je achterdocht te doen ver dwijnen, ofschoon je er geen idee van had, hoe de vork eigenlijk in den steel zat, was je toch niet in staat, je ouden speelmakker in hem te zien. Weer brak hij af, terwijl het meisje hem met doodsbleek gezicht en oogen vol angst aanstaarde. Toen zocht hij zijn heil in een onuit sprekelijke laagheid, Om het gevaar dat van jouw zijde dreigde, af te wenden, besloot hij te trachten je liefde te winnen. Miriam schrok op, alsof ze met een scherpen dolk gestoken was. Wil je zeggenzei ze in name- looze ontsteltenis. Maar Endellion be lette haar den zin af te maken. Houdt op!, riep hij. Het was schan delijk, ongetwijfeld, maar oordeel billijk. Een avond was bh, zooals je je herin nert, gemeen en onbeschaamd genoeg om je een aanzoek te doen, maar op het mo ment. dat bii dit deed. werd hem het ge heim van zyn eigen hart geopenbaard. Wat hij je vertelde was de waarheid de woorden die hij sprak gaven maar flauw den brandenden gloed van zijn liefde weer. Maar zelfs toen begon zijn geweten nog niet te spreken. Hij voelde dat je hem wantrouwde en zijn aangebo ren strijdersnatuur deed hem het vaste besluit nemen met je te vechten en je te overwinnen. Vergeef me dit lange ver haal. Miriam, vergeef me de manier waar op ik het vertel, maar ik tracht de zaak zoo objectief mogelijk voor te stellen, een maatschappelijk kwaad en gevaar worden erkend en bestreden, anders gaan we er onder. Brüning was te laat met zijn uni formverbod. Dolffuss had er van ge leerd en was met datzelfde verbod nog juist intijds. Maar met de ont binding van de communistische en nationaal-socialistische partij was hij weer haast te laat Wat zal on9 nu straks gebeuren Zullen wij met alles te laat komen Tenminste moet elke extremistische politieke actie duidelijk onder de scherpste controle worden gesteld en dan dient de regeering een krachtige politiek van nationaal economisch herstel te gaan voeren, welke aan het volk het volle vertrouwen in de toe passing van de zoo noodige her ziene politieke beginselen hergeeft. JANUS De Telegraaf gaf deze week weer eens een bijzonder staaltje van haar regelloosheid, waarvan we ook voor dien reeds overtuigd waren. Het blad hield Woensdagavond een mooie zedepreek tegen de sportverdwazing, zulks naar aanleiding van de dolle streek die men een Duitsche zwem ster heeft laten begaan, en die zij met den dood moest bekoopen. De redactie moet zich met haar figuur toch wel een beetje verlegen hebben gevoeld, want nog den vorigen avond had zij anderhalve kolom van hare kostbare plaatsruimte afgestaan voor een enthousiaste beschrijving van een dergelijke recordpoging door een Hollandsche zwemster. Wanneer zal de Telegraaf zich eens gaan behoeden voor dit soort blunders, die toonen dat er in de redactie al heel weinig beginsel vastheid bestaat? alsof ik er zelf niet in betrokken ben, alsof bet een vreemde betreft, opdat jy alles onbevooroordeeld in volle realiteit zult kunnen zien. Ik zal bet verder kort maken. H(j won je liefde en je vertrouwen. Je zei hem dat je van hem hield, dat je vertrou wen in hem onbegrensd was en toen begon bij te beseffen wat hij bad gedaan. Zoolang je aan hem twijfelde en hem wantrouwde, had bij er een soort grim mig welbehagen in zijn rol te blijven spe len, maar toen je van hem ging houden en hem je vertrouwen schonk, was het hem onmogelijk in zijn groote leugen te volharden. Ik zal niet uitweiden over zijn vreeselijken innerlijken strijd, maar o Miriam, kun je het je niet voorstellen? Op bet oogenblik dat je zei, dat je in mij geloofde, kon ik niet voortgaan een vlcesch-en-bloed geworden leugen te zijn. Ik vraag je niet me te vergeven vergiffenis is onmogelijk maar ik voel de dat het minste dat van mij verwacht mocht worden was je alles te vertellen alles Roerloos, als een beeld van marmer zat Miriam Donnithorne in haar stoel. Zelfs nu drong de ontzettende beteekenis van wat zij gehoord had, niet in vollen omvang tot haar door. Het had haar ver ward, overstelpt. Dus dus dan ben jij dan ben jij Bob Dulverton niet?, stamelde ze na een lange pauze. Neen. Bob is dood? Ja, hij stierf in de Australische rim boe. Ik stond erbij toen hij begraven werd. En jij bent Ralph Endellion, de zoon van den grootsten schurk, die ooit geleefd heeft. En je zegt dat je dat je van mij houdt? Jaen dat is de waarheid. Wat verder ook leugen mag zijn, dat is de waarheid. Maar je bent je bent een Weer viel hij haar in de rede. Hij kon niet verdragen haar het woord te hoo- ren uitspreken, dat hij op haar lippen zag branden. Ja. ik ben een indringer, een ver- valscher, een bedrieger! Wordt vervolgd. Waalv(Jksrkr en Langslraatscke ('oiiranl, 37. MMT2CHAPPy VAN VERZEKERING OP HET LEVEN

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1933 | | pagina 1